[Fic 2PM] : painful in my heart [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : : painful in my heart # 01

 TiTle : painful in my heart
Cast : TaecYeon X NichKhun
Author : negima102




START THIS PAIN


เสียงเครื่องมือสื่อสารเครื่องเล็กดังขึ้นเมื่อมีสายเข้า ดวงตารีหรี่สายตามองชื่อบุคคลโทรเข้ามา ชั่งใจซักพักจึงกดรับสาย


"ว่าไงแทค"


"พี่แจบอมช่วยผมเรื่องแกรมม่าข้อนี้หน่อยสิ" ปลายสายเป็นรุ่นน้องที่ตนรู้จักเป็นอย่างดี อ๊คแทคยอน เจ้าคนฉลาดแต่ไม่ทันโลก


"ไม่ เอาอ่ะ ขี้เกียจ นายให้เพื่อนทำดิ ปกติฉันโยนงานให้เพื่อนทำหมดเลยนะ" แจบอมส่งเสียงหัวเราะเมื่อนึกถึงสมัยตัวเอง เขาทำได้แกรมม่าของง่ายๆ แต่เขาไม่อยากทำ เพื่อนมีก็ใช้งานไป ไหนๆก็มีเพื่อนแล้วนี่นา~


"........เอิ่ม เพื่อนก็แย่พอกัน" กริ๊ก! เสียงวางสายดังขึ้นเมื่อจบประโยค แจบอมดึงโทรศัพท์ออกจากใบหู มองอย่างสงสัย ทำไมมันวางสายเลยวะ?


"แกพูดแบบนั้นหมายความว่าไงน่ะแทค?"

.
.
.

"แทค~~ ไปกินข้าวกันเหอะ" บุคคลตัวสูงยิ้มเมื่อได้ยินเสียงแฟนตัวเองเรียกอยู่ชานบันได คนตัวขาวเดินลงมาจากตึกเรียนพร้อมกระเป๋าใบโปรดของตน ใบหน้าหวานดวงตากลมโต ใบหน้าแสนรักที่เขามองเท่าไหร่ในใจก็เบิกบาน ยิ่งเรียกเขาอ้อนๆอ๊คแทคยอนก็พอใจกับในตอนนี้มากพอแล้ว


หนุ่ม หน้าหวานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ตุ๊กตาหมาน้อยตาโตที่เป็นตัวพวงกุญแจห้อยมาเป็นสาย นิ้วเรียวพิมพ์ข้อความตามความเคยชินและกดส่งไปยังปลายทาง......ซึ่งไม่ใช่ ใครนอกจากคนตัวสูงข้างๆตนนี่แหละ แทคยอนได้ยินเสียงข้อความเข้า เขาหยิบดทรศัพท์ขึ้นมาและตุ๊กตาแมวน้อยที่เข้าคู่กับตุ๊กตาหมาน้อยตาโตก็ ปรากฏแก่สายตาให้เพื่อนๆเห็นอีกรอบ


ข้อความก็แบบเดิมๆ เมื่อแทคยอนจะไปส่งนิชคุณจะส่งข้อความขอบคุณเสมอๆ เพราะตนนั้นไม่ถนัดพูดคำหวานๆใส่หรือแม้จะขอบคุณแฟนตัวเอง ง่ายๆเดี๋ยวเสียฟอร์ม ส่งข้อความแบบนี้จึงดีที่สุด


ร่างสูงผิว คล้ำรับหน้าที่เป็นคนขับอนึ่งสารถีไปรับ-ส่ง แต่คงเป็นสารถีส่วนตัวของคนซ้อนหลังตัวขาวนามว่านิชคุณคนนี้คนเดียวก็ว่าได้ ก็...ขี่จัรยานมีแฟนซ้อนท้ายแบบนี้มีความสุขออกเนอะ~


"ไปกันเลย เย้ เย้~" คนตัวขาวยกมือขึ้นหยอยๆดีใจเหมือนเด็กที่กำลังเล่นอะไรสนุกๆ ร่างสูงได้ยินถึงกับส่ายหัวเบาๆด้วยความเอ็นดู จะน่ารักไปถึงไหนเหนอ~ ขายาวออกแรงถีบปั่นพาหนะคันเล็ก พาเขาทั้งสองไปยังเป้าหมายที่ต้องการไป...เขาสองคนซ้อนจักรยานแบบนี้ตั้งแต่ เปิดเทอม ตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว ตั้งแต่เริ่มตกลงคบกันเป็นแฟน


ผ่านมานานเท่าไหร่จำไม่ได้ รู้แต่เพียงว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ พวกเขาสองคนก็มักจะไปไหนด้วยกันตลอดด้วยจักรยานคันนี้เสมอ~


เพื่อนๆ ในกลุ่มมองภาพตรงหน้านั้นด้วยความรู้สึกอิ่มเอม ภาพคนตัวขาวนั่งซ้อนจักรยานร่างสูงผิวคล้ำแบบนี้ทุกวันจนเห็นเป็นภาพชินตาไป เสียแล้ว คนสองคนมักไปไหนด้วยกันเสมอ พวกเขาเห็นภาพนี้มานานเท่าไหร่กันแล้วเหนอ สามปีได้แล้วล่ะมั้ง...

สามปีที่สองคนนี้คบกัน และไม่นับอีกหลายปีที่ก่อนจะคบกันแบบมากกว่าเพื่อน


.
.
.

"แก สองคนช้าประจำ เร็วๆจะเรียนแล้ว" หนุ่มตาสวยอีกรายนามว่าคิมจุนซูบ่นขึ้นเมื่อเห็นสองคนขาสายประจำกลุ่มจอด จักรยานไว้ข้างอาคารตึกเรียนก่อนตนจะรีบวิ่งขึ้นไปห้องเรียนด้านบน แจบอมนั่งปั่นการบ้านที่ตนนั้นลืมทำให้เสร็จอย่างรีบเร่งเพราะอีกไม่กี่นาที ก็ถึงเวลาเรียนแล้ว ตนให้พวกของจุนซูขึ้นไปก่อนแล้วถึงตามขึ้นไปสมทบ แทคยอนรีบวิ่งขึ้นไปตามด้วยหนุ่มหน้าหวานผิวขาวตามไปติดๆ ร่างขาวๆหยุดกึกตรงชานบันไดก่อนจะกวักมือทักทายแจบอมและอูยองที่นั่งตรงกัน ข้ามและรีบวิ่งขึ้นตามแทคยอนไปติดๆก่อนที่ตนจะสายไปด้วย


".............น่าสน"


"อะไรของแกอูยอง? รีบๆปั่นเร็วจะเรียนแล้วนะเว้ย"


"พี่ คุณน่ะสิน่าสนใจ ผมจะแย่งมาจากพี่แทค" สิ้นประโยคเสียงขีดเขียนอย่างเร่งรีบของแจบอมหยุดกึกพร้อมเงยหน้ามองคนตรง ข้ามตนด้วยสีหน้าเหรอหรา


"คว๊ายยยยยยยยย! นั่นแฟนเพื่อนเอ็งนะเว้ย หยุดไร้สาระถ้าแกปั่นการบ้านเสร็จก็ขึ้นได้แล้ว ไวๆ" คนตัวขาวหน้าหมวยกวาดเข้าของทุกชิ้นลงกระเป๋าอย่างลวกๆก่อนจะลุกขึ้นพร้อม ดึงมืออูยองให้ตามตนขึ้นไปเรียน


"หึหึ" เสียงหัวเราะนี่ไม่น่าไว้ใจ.....แจบอมบอกกับตัวเองในใจ หวังว่านายคงพูดเล่นนะจางอูยอง?

.
.
.

ท้องฟ้า วันใหม่ทอแสงประกายสีส้มอ่อนของแสงอาทิตย์ แต่จู่ๆฝนก็เทตัวลงมาทั้งๆที่เมื่อครู่อากาศยังดีอยู่เลย เหมือนเม็ดฝนเหล่านัน้คือน้ำตา.....กำลังร้องไห้ให้กับเรื่องที่จะเกิดขึ้น ต่อจากนี้ไป...


"จะแก่ขึ้นอีกปีแล้วนะเว้ยไอ้แทค" พรุ่งนี้วันเกิดของอ๊คแทคยอนมาถึง แจบอมบอกล้อเพื่อนตัวเองที่มีศักดิ์เป็นน้องอย่างขำขัน หน้าไปก่อนอายุจริงๆแทคเอ๋ย!~


"อ่า...อื้ม" เจ้าตัวตอบรับอ้ำอึ้งสร้างความประหลาดใจให้แจบอม มันเป็นอะไรไป ใกล้ถึงวันเกิดต้องสนุกสนานสิ ไม่ใช่เหมือนแมวซังกะตายแบบนี้


"แกเป็นไรวะแทค"


"รู้สึกคุณแปลกไป"


"แปลกไป.....แบบไหน?"


"มันเหมือนเขาจะจากผมไปแล้วน่ะพี่แจบอม"




ร่าง คนตัวขาวเดินขึ้นบันไดเรียนไปยังคาบใหม่ของช่วงบ่าย สองขาออกก้าวบนขั้นบันได เดินไปตามทางเดิน ถึงห้องที่จะเข้าเรียนแล้ว....มือขาวจับลูกบิดเตรียมเปิดเข้าไป แต่มีมือๆหนึ่งมาจับเข้าที่มือเขาซะก่อน ใบหน้าหวานกันไปมองเจ้าของมือข้างนั้น.....อูยอง


"พี่คุณ"

.
.
.


"แทค กลับไปก่อนนะ วันนี้คุณจะไปห้องสมุด" ร่างสูงขมวดคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่ ปกติถึงจะไปก็จะให้เขาพาไปส่งนี่นา ทำไมวันนี้ถึงจะไปเองล่ะ?


"ไปส่งได้นะ"


"ไม่ เป็นไร เดี๋ยวไปเอง ลาล่ะ" น่าแปลก.....ร่างสูงมองแผ่นหลังบางของคนรักตนเดินจากไป มองจนกระทั่งแผ่นหลังนั้นไกลลิบสุดสายตาก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่เข้าใจ วันนี้นิชคุณเป็นอะไรไปนะ?


"แทคพาคุณไปห้องสมุดหน่อยสิ แทคคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!!!" ตะโกนใส่หูไม่พอยังดึงหูแฟนตัวเองเข้ามาใกล้ๆและตะเบียงเสียงอย่างสนุกสนาน ใบหน้าหวานบูดบึ้งเมื่ออีกคนดึงมือเขาออกก่อนจะฟุบหน้าลงโต๊ะตามเดิม


"แทค พาไปหน่อยสิ อ๊คแทคยอน!!!" เรียกเต็มยศและนั่นทำให้ร่างที่ฟุบหน้าเมื่อครู่เลิกแกล้งอีกฝ่ายแล้ว เพราะรู้ว่านิชคุณเริ่มงอนเขาจริงๆ ใบหน้าคมยิ้มทะเล้นให้ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเมื่อเห็นว่าคนตัวขาวทำท่าแยก เขี้ยวใส่ เขาไปขี่จักรยานออกมารอรับด้านล่างและให้นิชคุณซ้อนท้ายพาไปห้องสมุดแบบทุก วัน




ปกติให้ตายก็ต้องให้พาไปให้ได้ แต่วันนี้ขอไปเอง????
เป็นอะไรไปน่ะคุณ....


.
.
.


ร่าง โปร่งสะพายกระเป๋าหอบหนังสือเพื่อเอาไปคืนห้องสมุด ลมพัดเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบไม้ที่ร่วงหล่นสู้พื้นดินเริ่มพาตัวเองขึ้นไปบนอากาศตามแรงของลมและพัดมา ตามสายลม มือขาวยกขึ้นบังใบหน้าตัวเองและออกเดินต่อไป


กริ๊ง~


เสียง กริ่งจักรยานดังตามมาร่างโปร่งหยุดก้าวขาเดินดวงตากลมหยุดมองจักรยานคัน หนึ่งที่กำลังเข้ามาใกล้ตน.......คนขี่จักรยานคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน อูยอง.....


"เดี๋ยวผมไปส่ง" สายตาสองคู่สบกัน ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นหลังจบประโยคนี้....สายลมยังคงพัดพาแรงลมเพื่อไม่ให้ บรรยากาศนี้เงียบจนเกินไป ใบหน้าหวานไม่มีท่าทีอะไร ยังคงนิ่งไม่แสดงอาการใดๆ แต่ขากลับก้าวเดินพาตัวเองไปยังเบาะหลังของจักรยานคันนั้น


จักรยาน พาไปยังจุดหมาย......ห้องสมุดโดยที่คนนั่งหลังไม่ได้บอกกล่าวเพราะจางอูยอง รู้ดีว่าอีกคนมักจะไปไหนเมื่อเลิกเรียน รู้อยู่เต็มอก




.
.
.



คน สองคนเดินข้างกันตามตู้หนังสือ คนตัวขาวหยุดบริเวณไหนจางอูยองก็หยุดตาม มองแผ่นหลังตรงหน้าที่หยิบจับหนังสืออย่างเปรมปรีดิ์ นิชคุณเดินเลือกหนังสือไปตามตู้ต่างๆ มือขาวหยิบหนังสือลงมา สายตาเหลือบมองไปยังบานหน้าต่างข้างๆตู้หนังสือแต่ซักพักก็เดินเข้าไปด้านใน เพื่อเลือกหนังสือต่อ ตู้ถัดไปอยู่ในมุมอับไม่ค่อยมีคนแวะผ่านมาเท่าไหร่เพราะหนังสือของตู้นี้ เป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยอยากจะมีใครอยากก้าวขาเข้ามาเมื่อไม่ถึงคราวจำ เป็นจริงๆ จู่ๆก็ถูกแรงดึงจากหัวไหล่เข้ากับตู้หนังสือ อูยองผลักคนตัวขาวให้แผ่นหลังนั้นหันเข้ากับตู้หนังสือ หนังสือในมือร่วงหล่นเพราะไม่ทันตั้งตัว นิชคุณมองหน้าตัวการตรงหน้า.....จางอูยอง


"ต่อจากตอนบ่ายไหม?"




"แทค แกจะลากฉันมาห้องสมุดทำไมวะ" แจบอมบ่นอย่างเซ็งๆเพราะถูกแทคยอนลากมาที่ห้องสมุดเพื่อมายืมหนังสือ ให้เขารอข้างนอกก็ได้ เขาไม่อยากเข้ามาในนี้ หนังสือเรียงเป็นตู้ๆเห็นแล้วตาลายเป็นบ้า


"ข้างนอกลมแรงเข้ามาอ่ะดีแล้ว ผมไปยืมหนังสือวิชาอังกฤษแป๊ปนึงเองน่า~"


"เออ ให้ไวล่ะจะรีบกลับ" ร่างสูงพยักหน้ายิกๆก่อนจะออกแรงร่างพาร่างเล็กของแจบอมให้เดินไปกับตน เป็นไปได้เขาก็ไม่อยากรบกวนแจบอมมากับเขาหรอก ก็วันนี้นิชคุณไปเอง เขาก็เหงาเลยอยากจะหาใครซักคนมาเป็นเพื่อนมันก็เท่านั้นเอง ร่างสูงหยุดยืนที่ตู้วิชาภาษาอังกฤษก่อนจะปล่อยมือจากแขนร่างเล็กลงและก้าว เข้าไปยังตู้มุมอับด้านใน หนังสือที่เขาต้องการมันอยู่แถวนั้น~ แจบอมเดินอาดๆดูหนังสืออยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลระหว่างรอแทคยอน แต่ตอนนี้มันเกินห้านาทีแล้วนะ มันยังหาไม่เจออีกเหรอไงเนี่ย?


ร่างเล็กเดินลัดเลาะมาตามตู้ด้านในเพื่อตามหาตัวร่างสูงที่ลากเขามาที่นี่ เห็นแผ่นหลังคุ้นตาจึงเร่งฝีเท้าและไปหยุดยืน เขาเห็นแผ่นหลังแทคยอนกำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ แต่ตู้ถัดไปทำให้เขาหรี่ตาลงและลองก้าวเดินเข้าไปใกล้ๆ และภาพตรงหน้าทำเขาช๊อคจนพูดไม่ออก


ผิวขาวๆนั่นเขาจำได้ ไม่มีใครจะขาวได้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนิชคุณ.....ส่วนอีกคนรุ่นน้องคนสนิทเขา จางอูยอง........ทั้งสองคนจูบกันในมุมอับของตู้หนังสือห่างจากตู้ที่เขาและ แทคยอนยืนอยู่ตู้เดียว.......
 
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
talk ; ลองประเดิม เอิ๊กกกกกกก -____-"