ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Relationship ความผูกพันธ์ (Fic 2min ft. jk)

    ลำดับตอนที่ #3 : The Relationship :: 3 นายหญิงลีเเทมิน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 498
      1
      25 พ.ค. 56

    The Relationship :: 3

     













    จะไปไหนแต่เช้าเนี่ย”  

    ร่างงามลุกขึ้นมาขยี้ตา   เธอตื่นเพราะเสียงกุกกักที่ชายหนุ่มเป็นคนทำ


    ฉันทำให้เธอตื่นหรอ”  

    จงฮยอนว่าก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง   เสื้อเชิ๊ตที่กำลังติดกระดุมยังไม่เรียบร้อยดีหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นมาจัดการให้

    ชายหนุ่มให้รางวัลโดยการกดริมฝีปากเบาๆบนขมับขาวแรงๆหญิงสาวจั๊กจี้เพราะไรหนวดอ่อนๆของชายหนุ่มทิ่มขบับ


                  “หืม?.....”  

    จงฮยอนละริมฝีปากออกก่อนจะจับใบหน้าสวยให้จ้องกับดวงตาของเขา


    ทีเมื่อคืนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย….มีแต่….อื้อจงอ๊ะ…”


    จงฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์   หญิงสาวบนเตียงยิ้มจนแก้มแดง


    บ้า!!!!ก็ใครละใส่ซะเต็มแรงไปอดอยากมาจากไหนไม่รู้”   หญิงสาวค้อนอย่างน่ารักจนจงฮยอนอดก้มลงไปฟัดไม่ได้


    แล้วนี่จะไปไหนเนี่ย”   ร่างบางมองหน้าของชายคนรักก่อนจะหลับตาเมื่อริมฝีปากหยักนั้นกดลงบนแก้มเนียน


    ไปหาแทมินที่บ้านสวนน่ะ….”

    ร่างบางเงียบไป


    งอนหรอ”   ชายหนุ่มถาม


    ปล่าว….แล้วจะกลับเมื่อไหร่ละ”   น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปกะทันหันบอกให้รู้ว่าคนสวยตรงหน้างอนแน่ๆ


    ฉันว่าบางทีเราคงต้องรีบจบความสัมพันธ์ของเราเร็วๆแล้วละอีกหน่อยฉันต้องแต่งงานต้องมีครอบครัว….นี่ฟังก่อนซิ…”

     คนสวยขยับตัวหนีร่างหนาจึงคว้าเอาเข้ากอด   แรงสะอื้นเบาๆทำให้เขาต้องลูบหลังร่างบางไปด้วย


    เราอยู่กันแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะซักวันสังคมต้องรู้แน่ๆอีกอย่างฉันไม่อยากให้แทมินเสียใจ


    จงฮยอนบอก


    อือปล่อยสิ….ฉันจะไปอาบน้ำ


    ร่างบางว่าเสียงแข็งเขาพยายามกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำ


    ฉันไปก่อนนะ….ถ้าจะตามไปก็ไป” 

    จงฮยอนบอกแต่เขาคิดว่าคีย์คงไม่ได้ฟังเพราะมือบางนั้นชิงปิดประตูก่อน

    พอเข้ามาในห้องน้ำคีย์ก็ร้องไห้ทันที   เขากับจงฮยอนคบกันในฐานะเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเรียนเมืองนอกจงฮยอนเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวของคีย์    ชายหนุ่มได้รับการทาบทามมาเป็นนายแบบและแน่นอนคีย์ก็มาด้วยและมาเป็น ผู้จัดการส่วนตัวให้   เขาไม่แปลกใจเลยว่าจงฮยอนจะเปลี่ยนคู่ควงซักกี่คน  จนกระทั่ง 6 เดือนก่อนหน้านี้เจ้าตัวก็พบรักกับแทมิน   ด้วยฐานะและอะไรอีกหลายๆอย่างแทมินจึงเหมาะสมกับจงฮยอนมาก   และความสัมพันธ์ของคีย์กับจงฮยอนก็ต้องอยู่แบบลับๆ

    และเมื่อไหร่ที่ชายหนุ่มแต่งงานกับแทมินเขาก็ต้องเลิกกับชายหนุ่มโดยปริยาย



    จงฮยอนฉันฮึก….ท้อง


    คำหลังคีย์เอ่ยเบาๆเขาไม่รู้หรอกว่าจงฮยอนจะดีใจหรือเสียใจถ้าชายหนุ่มรู้ว่าคีย์ท้อง   เขากำลังจะมีครอบครัวเป็นของตัวเอง   ร่างบางแอบซื้อชุดตรวจคันมาตรวจเองเพียงลำพังพอเห็นผลลัพธ์เธอก็ยิ่งแน่ใจเข้าไปใหญ่เพราะร่างกายที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ไหนจะอาเจียนบ่อย….เบื่ออาหาร   หน้ามืดหรืออะไรก็แล้วแต่    ชายหนุ่มก็แค่ถามแต่ไม่ได้ใส่ใจ   เธอบอกว่าเหนื่อยก็จบส่วนเรื่องเซ็กส์ก็ยังคงมีทุกคืน    อาจจะเว้นบ้างเมื่อหญิงสาวไม่ไหวจริงๆ

     

     




    พี่จงฮยอน!!~” 


      แทมินวิ่งไปกอดชายหนุ่มด้วยความดีใจ   ไม่คิดว่าจงฮยอนจะตามเขามาถึงที่นี่

    ถ้าพี่ไม่ตามมาคงไม่รู้เลยว่าเราอยู่ที่นี่”   น้ำเสียงของจงฮยอนดูน้อยอกน้อยใจนิดๆเมื่อเช้าแม่บ้านจากบ้านตระกูลชองโทรมาบอกเขาว่าคุณหนูคนสวยขับรถไปบ้านสวนคนเดียว   คนสวยหุบยิ้มก่อนจะทำหน้าสำนึกผิด


    แทมินคิดถึงคุณย่านี่ค่ะขอโทษที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า”  

    หญิงสาวอ้อนชายหนุ่ม


    ครับผมครั้งนี้พี่ให้อภัยแต่ถ้าเป็นคราวหน้าจะไปไหนต้องบอกพี่รู้มั้ยค่ะ”  

    จงฮยอนจับปลายคางของคนสวยตั้งใจจะจูบปากแดงให้หายคิดถึง


    ใครมาหรอแทมิน”  

    คุณย่าเข้ามาขัดจังหวะซะก่อน    หญิงชราจ้องมองชายหนุ่มสลับกับหญิงสาว


    คุณย่านี่พี่จงฮยอนคู่หมั้นของแทมินค่ะ”  

    แทมินเดินเข้าไปอ้อนคุณย่า   ถ้าเมื่อกี้ ชองยุนอาเห็นว่าจงฮยอนจูบเขาละก็ชายหนุ่มคงต้องเดือดร้อนแน่ๆ   

    จงฮยอนรีบก้มหัวทำความเคารพ   ก่อนจะพบกับสายตาดุๆของคุณย่าชองยุนอา


    คุณย่าของแทมินเนี่ยดูดุๆนะค่ะ”  

    แทมินยิ้มบางๆตั้งแต่เมื่อสักครู่ที่จงฮยอนจะจูบเขาคุณย่าก็สั่งให้สาวใช้คอยอยู่ใกล้ๆคู่รักตลอดเวลา

    แทมินยิ้มเจื่อนๆ   คุณย่า….ท่านยังหัวโบราณอยู่นะค่ะแต่พี่จงฮยอนไม่อึดอัดใช่มั้ยค่ะ

    ร่างหนาส่ายหัว….


    แล้วมาที่นี่พี่คีย์รู้รึปล่าวค่ะ”   แทมินถาม


    พี่บอกไปแล้วละถ้ายัยนั่นอยากจะมาเดี๋ยวก็คงตามมาเอง

     

    บ้านสวนของแทมินอากาศดีจังนะครับ


    จงฮยอนยืดเส้นยืดสายโดยการเหยียดแขนตึงๆแล้วบิดไปมา


    ใช่ค่ะแต่เสียดายที่แทมินไม่มีโอกาสมาบ่อยๆ”  

    แทมินยิ้ม   ตอนนี้เขามีโอกาสอยู่สองคนกับจงฮยอนตรงท่าน้ำที่แทมินชอบมานั่งเล่นบ่อยๆ   ส่วนสาวใช้ถูกคุณย่าใช้ไปซื้อของ


    พี่อยากมีลูกผู้ชายซักสองคนแล้วก็ผู้หญิงหนึ่งคนดีมั้ยครับ


    จงฮยอนคว้าเอาหญิงสาวเข้าไปกอดก่อนจะวางคางไว้บนลาดไหล่ของแทมิน   จมูกโด่งๆทำหน้าที่ลวนลามได้ไม่ขาดตกบกพร่อง


    อ่า….จะสั่งได้หรอค่ะ….แทมินว่าเรามีสองคนก็พอแล้วมั้ง”  

    หญิงสาวเอียงคอไปหาชายหนุ่มทำให้จมูกโด่งสัมผัสแก้มนุ่มไปเต็มรัก


    พอมีเด็กๆเราก็พามาวิ่งเล่นที่นี่แบบที่แทมินชอบไงค่ะ  จงฮยอนพูด

    หญิงสาวหัวเราะเพราะความจั๊กจี้จากริมฝีปากและจมูกของชายหนุ่ม


    ถ้าคุณย่ามาเห็นพี่จงฮยอนโดนบิดจนพุงแดงแน่ค่ะ”   แทมินหัวเราะคิกคัก


    คุณย่าน่ะไม่เห็นหรอกตอนนี้ท่านกำลังวุ่นอยู่ในครัวไม่ได้สนใจเราสองคนซะหน่อย


    จงฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์    ใช่……ชองยุนอาไม่เห็นแน่ๆ   แต่ดวงตาสีเหลืองอร่ามที่เฝ้ามองอยู่ในน้ำเห็นการกระทำทั้งหมดและตอนนี้   อสุรกายกำลังโกรธจัดซะด้วย


    อ๊ะ!!!เอ๋?!!!…”


    เพราะเสียงของแทมินทำให้จงฮยอนต้องมองตาม


    มีอะไรค่ะ?”


    พี่จงฮยอนแทมินเห็นอะไรไม่รู้ค่ะจมลงในน้ำ


    แทมินชี้ให้ร่างหนาดูสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่


    อะไรค่ะพี่ไม่เห็นเลย….ขอนไม้รึปล่าว?” 


    จงฮยอนบอกเขามองตามผืนน้ำก็เห็นแค่แม่น้ำไหลเอื่อยๆไม่มีอะไรแบบที่แทมินบอกซักหน่อย


    ขอนไม้จมน้ำได้ด้วยหรอค่ะ”   หญิงสาวยังคงสงสัย


    คีย์โทรมาค่ะแปปนึงนะค่ะคนสวย”  

    จงฮยอนหอมแก้มคนน่ารักก่อนจะคลายอ้อมกอดเพื่อรับโทรศัพท์เครื่องหรู  ชายหนุ่มยิ้มบางๆก่อนจะเดินหาที่สงบเพื่อคุยโทรศัพท์

     


    แทมินมองตามจงฮยอนจนลับตา   หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ท่าน้ำแทมินนั่งลงและหย่อนขาลงในน้ำ   น้ำเย็นๆช่วยให้หญิงสาวเลิกฟุ้งซ่าน


    หืม?”  

    เพราะเหมือนบางสิ่งลอยมาคลอเคลียเท้าของหญิงสาว  แทมินลองเอาเท้าเขี่ยๆอีกรอบก็มีเพียงน้ำเย็นๆเท่านั้นที่ลอยมาปะทะกับเท้าของเธอ

    แทมินมองหาจงฮยอนเพราะชายหนุ่มห่างออกไปหญิงสาวจึงไม่อยากเรียกเดี๋ยวจะเป็นการรบกว
    นการคุยของชายหนุ่มซะปล่าว   แทมินหันกลับมาสนใจน้ำเย็นต่อ 

    เพราะเงาดำๆใต้น้ำทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวบางสิ่งบางอย่างที่ลอยผ่านเท้าหญิงสาวไปทำให้แทมินอยากจะชักเท้าขึ้นมาแต่เหมือนจะมีบางอย่างจงใจดึงข้อเท้าของหญิงสาวไว้

    ร่างกายของหญิงสาวถูกดึงลงไปในน้ำ


    อ๊า!!!”  

    แทมินโผล่ขึ้นมาหายใจ  พยายามว่ายเข้าฝั่งแต่ แผ่นหลังบอบบางถูกดึงไปชิดอกเปลือยของชายหนุ่มปริศนา  


    แทมิน….” 

      เสียงทุ้มกระซิบข้างๆหู  ด้วยความตกใจแทมินจึงหันกลับไปหาชายหนุ่มเพื่อสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม

    ใบหน้าคมลอบยิ้มด้วยความพอใจแต่วงแขนแกร่งก็ไม่ยอมปล่อยออกจารอบเอวหญิงสาว

    ร่างสูงก้มลงจูบร่างงามอย่างโหยหา 


    อื้อปล่อยนะอุ๊…”  

    เพราะการขัดขืนในน้ำค่อนข้างยาก  แทมินจึงปล่อยให้ชายแปลกหน้าขโมยจูบอย่างหน้าตาเฉย

    ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มดูมีประกายสะกดหญิงสาวให้อยู่หมัด


    กลับบ้านของเราเถอะแทมิน”  

    ชายหนุ่มกระซิบเบาๆ

    ฉับพลันดวงตาของร่างสูงก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอร่ามพร้อมกับร่างกายใหญ่โต  หญิงสาวเบิกตากว้างยังไม่ทันจะเอ่ยขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มอีกคนร่างงามก็จมดิ่งสู่พื้นเบื้องล่างพร้อมด้วยจรเข้หนุ่ม

     

    ช่วยด้วย!!!!”


    แทมินลุกขึ้นมาจากพื้นเตียงมือขาวกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้   ภาพที่เขาฝันมันเหมือนจริงมากพอนึกถึงดวงตาคมสีเหลืองอร่ามเจ้าของร่างกายใหญ่โต   ฟันแหลมที่เรียงกันในช่องปากพร้อมที่จะกัดและฉีกเนื้อ


    ฟื้นแล้วหรือที่รักของข้า” 

      ชายหนุ่มในชุดโบราณเดินเข้ามาหาร่างงามก่อนจะนั่งลงบนเตียงพร้อมกับโอบเอาแทมินเข้ามากอด


    ปล่อยนะ!!!คุณเป็นใครช่วยด้วยค่ะ….ช่วยด้วย!!!!”  

    แทมินตะโกนด้วยความตกใจและยิ่งตกใจหนักไปอีกเมื่อที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเขาที่กรุงโซลและไม่ใช่ห้องในบ้านสวนคุณย่า   ที่นี่ประดับประดาสวยงามเหมือนเนรมิตขึ้นมาจากความฝัน    สว่างไสว   สวยงาม   มีเสียงของน้ำตกส่วนเบื้องบนคือแม่น้ำสีฟ้าที่ไหลเอื่อยๆมองเห็นท้องฟ้ากว้างๆ


    ยินดีต้อนรับที่นี่คือบ้านของเจ้าลีแทมิน


    แทมินตาโต   ชายหนุ่มตรงหน้าพูดถึงเรื่องอะไรกันนอกจากจะแต่งตัวประหลาดแล้วภาษาที่ใช้เรียกเขาก็ประหลาดไปด้วย


    คุณเป็นใครฉันชองแทมินไม่ใช่ลีแทมินแล้วนี่ก็ไม่ใช่บ้านของฉัน..ฉันมีพ่อแม่นะ..มีน้องชายและกำลังจะแต่งงานได้โปรดปล่อยฉันไป!!”


    แทมินอ้อนวอนร่างสูง   พอได้ยินคำว่าแต่งงานดวงตาของจระเข้หนุ่มก็กลายเป็นดุดันทันที


    จะไม่มีการแต่งงานเกิดขึ้นเพราะคนเดียวที่จะเป็นเจ้าของเจ้าคือข้า!!”   ชายหนุ่มตวาด

    ดวงตาของหญิงสาวเอ่อไปด้วยน้ำใสๆก่อนที่ร่างกายบางจะเขยิบตัวชิดหัวเตียงกอดเข่าและร่ำไห้อย่างน่าเวทนา

    ดวงตาของมินโฮเต็มไปด้วยความเจ็บปวด  ทั้งที่เขาเฝ้ารอวันแล้ววันเล่าเพื่อที่ร่างงามจะได้มาอยู่ด้วยกัน  แต่ในดวงตากลมที่แทมินมองเขาในตอนนี้   คือคำว่ารังเกียจ  กลัวและเกลียดเขา


    ปล่อยฉันไปเถอะนะฮึกขอร้อง…”  


    แทมินพยายามอ้อนวอนเหล่าคนรับใช้ทั้งหลาย   ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยคราบน้ำตา  ดวงตากลมทั้งแดงและบวมช้ำ หลังจากที่ชเวมินโฮเดินออกจากห้องด้วยความหงุดหงิด  แทมินก็เอาแต่ร้องเพียงอย่างเดียว


    นายหญิงเจ้าค่ะได้เวลาอาบน้ำแล้วเจ้าค่ะเดี๋ยวนายท่านจะรออยู่ที่ห้องนะค่ะ


    แทมินส่ายหัว   ร่างเล็กไม่ยอมไปตามที่สาวรับใช้บอก


    นายหญิงต้องไปเดี๋ยวนี้ค่ะไม่อย่างนั้นนายท่านจะโมโห


    ไม่ไป!!!....ฉันไม่ไป!!ปล่อยนะ!!!ฮืออออๆๆ….ออกไปให้หมด!!!”  


    แทมินขว้างสิ่งของที่พอจะหยิบจับได้  ใส่สาวใช้ทั้งหลายที่กรูเข้ามาจับตัวเธอ


    โอ๊ย!!!...ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว!!!....จับฉีกเนื้อกินซะดีมั้ย!!!”

    หญิงรับใช้ตวาดเธอเดินเข้ามาหาแทมินด้วยความน่ากลัว   ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเหลือง


    ปล่อยนะ!!!ฮือออปล่อย!!!!”


    แทมินถูกลากลงมาจนตกลงมาจากเตียงเรียวขาขาวเป็นรอยช้ำจ้ำๆ   และแขนถลอกจากการถูกดึงด้วยพละกำลังที่รุนแรง


    นี่ดีนะฉันเห็นว่าหล่อนเป็นคนโปรดของนายท่านถ้าไม่ละก็ฉันจะจับหล่อนไปโยนทิ้งในวังน้ำวนให้ไอ้พวกข้างนอกมันฉีกเนื้อหล่อนซะ!!!”


    ฮืออออๆๆเจ็บปล่อยนะ…”

       แทมินพยายามดึงมือของหญิงสาวที่กำลังใช้เล็บจิกลงบนเนื้อของเธอ

    เสียงร่ำไห้อย่างน่าเวทนา  เมื่อคนรับใช้ลากตัวหญิงสาวออกมา  เนื้อตัวแทมินเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน จากสาวใช้ที่หยิกตีเธอ


    พวกเจ้าทำอะไรกัน?!!!”


    เพราะเสียงจากชายผู้มาใหม่ทำให้เหล่าสาวใช้ต้องหยุดการกระทำดังกล่าว


    องครักษ์ชานยอล


    สาวใช้พากันตื่นกลัวชายหนุ่มคนนี้


    ผู้หญิงคนนี้นายท่านเป็นผู้พามาเหตุใดพวกเจ้าถึงทำกับนางอย่างนี้!!!”


    ส่งนางมาให้เราแล้วพวกเจ้ารีบไสหัวไปซะ!!!”

    ร่างสูงบอก….มือแกร่งโอบประคองร่างเล็กที่กำลังร้องไห้


    นายหญิงลี”   พอชานยอลก้มลงมองใบหน้าหวานเขาถึงกับประหลาดใจ  


    ปล่อยฉันไปนะ…”   ร่างบางพูดมือบางเกาะไหล่ชายหนุ่มแน่น


    นายหญิงจำข้าไม่ได้หรือ”  

    ร่างบางส่ายหัว  เขาจำใครไม่ได้ทั้งนั้นที่นี่มีแต่มนุษย์ประหลาด   ทำร้ายเขาและยังเรียกเขาด้วยชื่ออื่นอีก

    แทมินถูกพามาส่งให้ชายอีกคนในห้องหนึ่งเสียงน้ำตกดังคลอเบาๆและกลิ่นดอกไม้หอมลอยฟุ้งทั่วห้อง   ควันกรุ่นๆลอยระเรี่ยผ้าม่านสีขาว   แทมินเห็นเงาชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเอนกายพิงขอบสระน้ำ   ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครคือคนนั้น


    เหตุใดเจ้าจึงมากับแทมินของเรา


    ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกที่ไม่ยอมหันมามองแล้วชายหนุ่มจะรู้ได้ว่าใครคือผู้มาเยือน


    ขออภัยนายท่านเพราะข้าผ่านมาเห็นนายหญิงถูกพวกนางในทำร้ายข้าจึงเข้าห้ามและพานางมาที่นี่…”


    ชายหนุ่มนั่งคุกเข่า   เสียงน้ำกระจายเมื่อมินโฮลุกอย่างรวดเร็วเขาคว้าผ้าคลุมและรีบเปิดม่านออกมาดูหญิงสาว  ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยคราบน้ำตาและร่างกายขาวเนียนบางส่วนมีรอยขูดขีดจนแดงไปหมด


    พวกมันทำเจ้าใช่หรือไม่!!!!”  

    มินโฮตวาดร่างบางไม่ตอบแค่นี้เธอก็หวาดกลัวคนตรงหน้ามากอยู่แล้ว

    มินโฮสำรวจไปรอบๆร่างกายของหญิงสาวแล้วใบหน้าหล่อยิ่งโกรธจัดเข้าไปอีก   ข้อมือของแทมินมีรอยเล็บจิกจนห้อเลือด

    ชายหนุ่มเผลอกดข้อมือแรงๆจนหญิงสาวต้องเบ้หน้า


    ขอโทษคนดีเจ็บรึปล่าว


    เพราะคำพูดที่มินโฮเอ่ยไม่น่าเชื่อที่แทมินหยุดโวยวายและพยักหน้าเบาๆ  ใบหน้าสวยเอียงหลบเล็กน้อยเมื่อใบหน้าของจระเข้หนุ่มเข้ามาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รินรดอยู่ข้างแก้ม   แทมินกำลังหน้าแดง

    มินโฮออกไปพร้อมกับองครักษ์คนสนิทชานยอล  ปล่อยให้หญิงสาวคลายความหวาดกลัวอยู่หลังม่านน้ำตกเพียงคนเดียว  ที่นี่เป็นที่ส่วนตัวยากที่จะมีคนพลุกพล่านหากไม่ได้รับคำสั่งจากจรเข้หนุ่มและเขาก็พร้อมที่จะฆ่าทุกคนที่ทำร้ายแทมินของเขา

    หญิงสาวเชิดจมูกเมื่อกลิ่นหอมของดอกไม้ประหลาดลอยมาตามลม   กระแสน้ำอุ่นไหลวนรอบๆกายอีกทั้งเมื่อมองไปด้านบนโขดหิน  ละอองน้ำที่ตกลงสู่ชั้นล่างมีรุ้งสวยงาม   แทมินเอามือรองน้ำเย็นก่อนที่หญิงสาวจะใช้มันลูบหน้าเบาๆ  น่าแปลกที่น้ำธรรมดากลับให้ความรู้สึกสดชื่นเหมือนดื่มน้ำเย็นๆ  แทมินมองหาโขดหินเล็กๆที่หญิงสาวจะสามมารถใช้มันเป็นที่นั่งสำหรับเล่นน้ำได้   ผ้าคลุมบางๆถูกปลดเปลื้องลงจนเห็นแค่ชุดชั้นในสีหวานที่เจ้าตัวใส่มันก่อนถูกจรเข้หนุ่มพามาที่นี่

    ชเวมินโฮกลับมาที่ม่านน้ำตกอีกครั้งหลังจากเขาหายไปจัดการกับพวกคนรับใช้   ชายหนุ่มหงุดหงิดอยู่มากที่นางพวกนั้นไม่ยอมรับสารภาพว่าทำร้ายแทมิน….เขาจึงสั่งให้ปล่อยพวกนางเหล่านั้นในวังน้ำวน….ที่นั่นมีจรเข้โหดเหี้ยมและดุร้าย

    อารมณ์ของชายหนุ่มยังไม่สู้ดีนักทั้งนางรับใช้และทหารหลายคนจึงพากันเงียบกริบไม่กล้าหัวเราะหรือพูดคุยต่อหน้าเขาแต่เมื่อราชาจระเข้มาหยุดหลังม่านรอยยิ้มประหลาดก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ   มินโฮยิ้มเมื่อเห็นร่างกายบางหลังม่านน้ำตกกำลังเล่นน้ำอย่างมีความสุข   แทมินไม่ได้สังเกตเลยด้วยซ้ำว่าถูกเขาลอบมอง


    อย่าให้ใครรบกวนข้าเด็ดขาด


    ชายหนุ่มสั่งกับเหล่าทหารพร้อมกับให้ออกไปรอด้านนอก  


    ขอรับนายท่าน


    เมือรับคำสั่งพวกเหล่าทหารก็พากันออกไป   มินโฮยกยิ้มเล็กน้อยกลิ่นหอมของดอกไม้ลอยออกมาด้านนอกชายหนุ่มเปิดผ้าม่านออกด้วยความเบามือก่อนที่ร่างกายแกร่งจะก้าวลงในน้ำที่ลึกเพียงช่วงเอวเขาเท่านั้น  ชายหนุ่มว่ายเข้าไปหาแทมินช้ากว่าจะรู้ตัวร่างกายบางก็ถูกชายหนุ่มโอบไว้จากด้านหลัง


    อ๊ะ!!!!ปล่อยนะ!!”  


    แทมินตกใจ….มินโฮปล่อยแทมินออกจากอ้อมกอดง่ายๆไม่มีการตะคอกหรือขู่ให้แทมินกลัวจนร่างบางหันกลับมายังคงงงกับท่าทีของร่างสูง


    ฉัน….เอ่อ…” 

      แทมินรีบใช้มือบังสัดส่วนตัวเองเอาไว้เพราะหินที่เขานั่งมันไกลจากผ้าที่เขาถอดไว้   และแทมินก็ไม่รู้ว่ามินโฮจะกลับมาตอนนี้ด้วย

    มินโฮยิ้มเล็กน้อยเมื่อร่างกายบอบบางนั้นแดงซ่านด้วยความเขินแม้อยากตะปปเหยื่อร่างงามตรงหน้าขนาดไหนมินโฮจำต้องอดทนไว้…..ร่องรอยบนร่างกายของหญิงสาวน่าสงสารเกินกว่าที่เขาจะฉวยโอกาส

    มินโฮยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อขอมือหญิงสาว    แทมินเลิกคิ้วดวงตากลมมีแววตื่นกลัว


    อย่ากลัว….ยื่นมือมาเถอะ…”


    น้ำเสียงอ่อนโยนของมินโฮทำให้แทมินยื่นมือมาให้….หญิงสาวต้องทำตามคำสั่งเพราะเขาไม่รู้ว่ามินโฮจะมาไม้ไหน และไม่รู้ว่าจะขัดขืนไปทำไมยังไงเขาก็คงหนีไม่พ้นชายตรงหน้าอยู่ดี

    ชายหนุ่มรับมือของหญิงสาวไล้นิ้วโป้งไปตามรอยเล็บจิกเบาๆ   ก่อนจะยกมือบางขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากพร้อมกับจูบเบาๆที่รอยแผลนั้น     แทมินมองการกระทำของจระเข้หนุ่มเงียบๆกว่าจะรู้ตัวร่างกายแกร่งก็แทรกเข้ามาระหว่างขาของแทมิน   หญิงสาวตาโตและรู้สึกเขินอาย   


    ข้าจัดการนางพวกนั้นทั้งหมดจะไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำร้ายคนดีของข้าอีก


    มือแกร่งลูบไล้ใบหน้าหวานเบาๆร่างกายแกร่งเปียกไปด้วยหยดน้ำเกาะพราว   ดวงตาของมินโฮไล่สำรวจไปทั่วร่างกายของแทมิน   ขาอ่อนมีรอยช้ำจนบางส่วนแดงจนคล้ำม่วง   มินโฮใช้นิ้วแตะเบาๆเสียงครางเบาๆทำให้เขารู้ว่าแทมินเจ็บแผลตรงนี้

    ชายหนุ่มก้มลงหว่างขาขาวใบหน้าหล่อแนบชิดกับปลีขา….ริมฝีปากจูบเบาๆบริเวณรอยช้ำ     แทมินทั้งทึ่งและตกใจความอบอุ่นและอ่อนโยนของมินโฮทำให้แทมินรู้สึกแปลกๆ   เหมือนเขาจะคุ้นเคยกับการกระทำแบบนี้


    คุณจับฉันมาทำไม


    หญิงสาวถาม    มินโฮเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่กำลังแดงซ่าน


    เพราะเจ้าคือลีแทมิน….คนรักของเรา”  ชายหนุ่มพูด


    แต่คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่….ฉันหมายถึงฉันไม่ใช่ลีแทมินถึงจะชื่อเหมือนกันแต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่รู้จักคุณ


    แทมินพูดจากใจจริง….เขาไม่รู้จักชายหนุ่มตรงหน้ายกเว้นแค่ดวงตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์นั้นเหมือนเขาเคยถูกจับจ้องด้วยดวงตาคู่นี้….และร่างกายแทมินเคยทรมานและมอดไหม้ด้วยดวงตาคู่นี้อีกเหมือนกัน

    ดวงตาของมินโฮดูเจ็บปวดเมื่อแทมินบอกว่าไม่รู้จักเขา


    คนดี….เจ้าเชื่อเรื่องความผูกพันธ์หรือไม่….เจ้าจำข้าไม่ได้ในขณะที่ข้าไม่เคยลืมเจ้า


    น้ำเสียงของร่างสูงเจือไปด้วยความเจ็บปวด


    แต่ฉันไม่ใช่ลีแทมินของคุณ….ฉันมีคู่หมั้นและฉันฉันกำลังจะแต่งงานกับเขา


    ดวงตากลมเจือไปด้วยน้ำใสๆ   แทมินคิดถึงคุณพ่อคุณแม่คุณย่าเซฮุน..และจงฮยอน..และอีกหลายคนไม่รู้ว่าป่านนี้พวกเขาเหล่านั้นจะรู้หรือยังว่าแทมินถูกพาลงมาใต้น้ำ


    แต่ข้ามีเจ้าเป็นที่รัก….เจ้าเป็นของข้าเจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นของคนอื่นรึ


    แต่ฉันเกิดคนละสมัยกับคุณฉันไม่ใช่แบบคุณแล้วคุณก็ไม่ใช่แบบฉันปล่อยฉันไปเถอะนะขอร้อง


    ไม่มีวัน!....ข้าไม่มีวันให้เจ้าไปไหนลีแทมิน


    จระเข้หนุ่มกัดฟันดวงตาคมกลายเป็นสีทองและคำรามเบาๆ


    แทมินร้องไห้อีกครั้ง…..เพราะความรำคาญ    จรเข้หนุ่มถึงหงุดหงิดออกไปด้านนอกเสียงดังโครมครามบอกให้รู้ว่าคงมีใครซักคนโชคร้ายต้องรองรับอารมณ์ของมินโฮเข้าจนได้


    นายหญิง…”


    นางรับใช้โค้งคำนับอย่างนอบน้อม  สีหน้าของหญิงวัยกลางคนดูอ่อนโยนกว่าหญิงรับใช้กลุ่มแรก


    ฉันไม่ใช่นายหญิงอย่าโค้งให้ฉันเลยค่ะ


    หญิงสาวบอกขณะที่กำลังขึ้นมาจากน้ำ   มือบางยื่นไปรับผ้ามาจากนางรับใช้


    ข้าชื่อคิมยูนาเจ้าค่ะ”   ยูนายิ้มอย่างอ่อนโยน  นายหญิงคงจะจำข้าไม่ได้


    คุณรู้จักฉันเอ่อหมายถึงนายหญิงลีแทมิน


    ร่างกายของแทมินถูกคนรับใช้อีกสามคนช่วยแต่งตัว   ผ้าผืนงามถูกนำมาทาบกับร่างของหญิงสาว  พร้อมกับผมยาวสลวยถูกหวีและรวบจนเห็นต้นคอขาวเนียน


    รู้จักเจ้าค่ะ….ข้ารู้จักนายหญิงลี…”


    เมื่อรู้ว่าทางไหนก็ไม่มีทางรอด   แทมินจึงต้องรับฟังเรื่องนายหญิงลีแทมิน  


    เรื่องมันเกิดเมื่อร้อยปีที่แล้ว….ที่นี่คือวังจระเข้เจ้าค่ะพวกมนุษย์คิดว่ามันไม่มีอยู่จริงเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นส่วนพวกเราก็หากินตามประสาไม่เคยข้องเกี่ยวแวะเวียนกับมนุษย์จนกระทั่ง…”







     

    ....................................................................................................................

    ขอบคุณที่ชอบเเละติดตามนะค่ะ ^^  

    วันนี้  
         

    เป็นวันดีๆ ^^ (อัพฟิคมันซะเลย)

    ปีนี้หรือปีหน้าปีต่อๆไป SHINee ก็จะเติบโตขึ้นเเละเราที่ใช้ SNW  

    เราก็จะอยู่ข้างพวกเขา  อาจจะไม่ตลอดไปเเต่ก็จะอยู่นานเท่าที่จะนานได้ ^^

    เเละก็ฟิค  เค้าก็จะเเต่งหากินกับ SHINee นี่เเหละ สลับคู่กันบ้างสนุกไม่สนุกยังไงก็ติชมกันบ้าง

    เคยคิดเหมือนกันว่าจะเเต่งคนอื่นเเต่ไปไม่รอด ^O^ 

    เอาเป็นว่าอ่านเถอะ  




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×