คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Love like this :: บทที่ 9
บทที่ 9
“วันนี้ดูนายสดใสนะแทม”คีย์ยิ้มให้เพื่อนรัก แทมินคนเดิมกลับมาแล้ว
“ฉันก็เป็นแบบนี้ทุกวันแหละน่า”
แทมินยิ้มเขินๆ ดูเหมือนคีย์ยังไม่ละความพยายามที่จะจับผิดแทมิน สายตาที่เหมือนเรดาจับผิดทุกความเคลื่อนไหว จนกระทั่ง
“ที่อารมณ์ดีหน่ะเพราะไอ้นั่นรึปล่าว”คีย์พยักเพยิดไปที่ลำคอขาว
“คีย์!!!!!!”แทมินเขินหน้าแดงก่อนจะรีบรวบคอเสื้อปิดบังรอยแดงนั้นไว้
“คิกๆๆๆโอเค…จ้า…นี่ว่าแต่ใครเป็นเจ้าของรอยบนนั้นนะ….ใช่….ผู้ชายคนนั้นรึปล่าว”
“คีย์…หยุดน่า…แค่รอยมดกัดหน่ะ”แทมินที่ไม่รู้จะทำยังไงกับอาการเพ้อฝันของเพื่อนรัก แทมินได้แต่แก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“มดอะไร…ตัวใหญ่จัง….วันนี้เราไปกินไอติมกันมั้ยแทม…ฉันอยากกินจังเลย”
“อื้ม….”แทมินพยักหน้าน้อยๆ
“แทม!!!!นายดูนี่ซิ!!!!”นิโคลวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงข้างๆแทมิน
“อะไร?”แทมินทำหน้างงก่อนจะรับหนังสือพิมพ์นั้นมา
“นี่ๆ….มีข่าวเด็กนักเรียนถูกทำร้ายนะ….ส่วนมากจะเป็นเด็กผู้ชายอายุเท่าเราทั้งนั้นเลยที่สำคัญนะ….คอของคนพวกนี้มีรอยเขี้ยวด้วย…ฉันหมายถึงอาจจะโดนดูดเลือดน่ะ”คีย์ทำท่าแหยงๆ
“ตายจริง….เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง”แทมินมองสภาพศพจากในหนังสือพิมพ์ มันทำให้เขาขนลุก สภาพศพซีดขาวปราศจากเลือด
“แทม…นายเป็นอะไรของนายอยู่ๆนายก็เงียบไปอินกับข่าวหรอ”แทมินสบตากับคีย์เล็กน้อย
“ปะ..ปล่าว…ฉันแค่..เอ่อ…สลดใจหน่ะ” แทมินยิ้มจางๆให้กับคีย์ ภายในหัวของคนตัวเล็กมีแต่เรื่องของชเวมินโฮอยู่เต็มไปหมด หรือนั่นจะเป็นฝีมือของแวมไพร์ และยิ่งคิดแทมินก็ยิ่งปวดหัว
“คีย์ เดี๋ยวมานะ….นายขึ้นห้องเรียนก่อนเลยฉันจะไปล้างหน้าซักหน่อย”แทมินยิ้มก่อนจะคว้ากระเป๋าตรงไปยังห้องน้ำชาย ใบหน้าหวานขมวดเป็นปม
“นายคิดว่าเป็นฉันหรอแทมิน…..”เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลังจนทำให้คนตัวเล็กเผลอทำกระเป๋าหล่น
“พี่มินโฮ….”
แทมินยิ้มให้อีกคน แต่สีหน้าของมินโฮกลับนิ่งจนแทมินหวั่นใจ
“ข่าวในหนังสือพิมพ์นั่น…นายคงคิดว่าเป็นฉันสินะ”
“พี่มินโฮ….ผม…..”แทมินเงียบไป ชเวมินโฮเดินเข้ามากอดร่างบางก่อนจะกดหัวทุยให้ซบไปกับบ่าของเขา
“เป็นใครก็คงยอมรับไม่ได้หรอก…ว่ากำลังอยู่ร่วมกับปีศาจ…แบบฉัน….”เสียงของมินโฮดูอ่อนลงนั่นยิ่งทำให้แทมินรู้สึกผิด เขาไม่ได้มองมินโฮเป็นแบบนั้นมินโฮก็คือมินโฮมนุษย์คนหนึ่ง
“ไม่ใช่นะฮะ…พี่มินโฮ…พี่ไม่ใช่แบบนั้น…พี่ไม่ใช่ปีศาจ…พี่…อุ้บ!!!” คำพูดทุกคำถูกกลืนลงคอ เมื่อร่างสูงดึงเอาคนตัวเล็กเข้าไปจูบ จูบอ่อนหวานและเนิ่นนาน
“นายเชื่อใจฉันมั้ย….แทมิน”มินโฮถอนจูบออกก่อนจะมองใบหน้าหวานกำลังแดงซ่าน
“ผมเชื่อใจพี่ฮะพี่มินโฮ”แทมินโน้มคอคนตัวสูงลงมาจูบอีกครั้ง
“แล้วถ้า….ฉันกัดนาย….ตรงนี้….” มินโฮก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวของร่างบาง ดูดจนเกิดสี
“ผมยอมให้พี่กัดฮะ….ผมจะอยู่กับพี่….” แทมินซบไปบนบ่าแกร่งของอีกคน
“ไม่มีวัน….ฉันไม่มีวันกัดนาย…นายมันน่าถนุถนอม…นายไม่ใช่อาหาร…แต่นายเป็นมากกว่านั้น…ของที่ใช้เก็บไว้นานๆเหมือน….เหมือนกับผักดอง”
มินโฮยิ้มนิดๆก่อนจะเกาหัวตัวเองเบาๆเขาเองเป็นแวมไพร์มานานหลายร้อยปี เขาไม่รู้ว่าจะเปรียบแทมินเป็นแบบไหน……แทมินเงยหน้ามองคนตัวสูงก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“พี่มินโฮบอกว่าผมเหมือนผักดองหรอฮะ”
“ทำไม…เอ่อฉันหมายถึงผักดอง…จะได้เก็บไว้ได้ยังไงละ”แทมินกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
“พี่เปรียบผมตลกจังนะฮะ….มันคือกิมจิต่างหาก…”มินโฮเกาหัวตัวเองด้วยความเขิน ก่อนจะไล้มือไปยังใบหน้าหวานของอีกคน
“ใช่…นั่นแหละกิมจิ…ฉันกินนายไม่ได้…เลยต้องเก็บนายไว้…”
มินโฮอุ้มเอาอีกคนขึ้นไปวางไว้บนเคาเตอร์อ่างล้างหน้า ก่อนจะคล่อมทับด้วยลำแขนแกร่ง
“ทำไมพี่ไม่เปลี่ยนให้ผมเป็นแบบพี่
“นายคิดว่ามันจะเป็นง่ายๆรึไง…..การที่นายจะเป็นแวมไพร์ได้….จะต้องดื่มเลือดของกันและกัน…และฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนนายเป็นแบบนั้นเด็ดขาด…รู้มั้ยว่าฉันพยายามแค่ไหนที่จะกอดนาย…เพียงแค่จูบๆเดียวฉันอยากจูบนายได้แบบที่มนุษย์ทำ….ฉันไม่อยากกัดนายแทมิน”
แทมินยิ้มไม่เคยมีครั้งไหนที่เขารู้สึกมีความสุขขนาดนี้ น้ำตาแห่งความปลื้มไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“แทมิน…นายเป็นอะไร”มินโฮเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อีกคน
“ฮึก…ผม…ดีใจที่พี่มินโฮเป็นห่วงผม…ผะ..ผมรักพี่ฮะ”
แทมินเอามือปาดน้ำตาตัวเองอย่างลวกๆ ร่างเล็กถูกดึงเข้าไปกอด จูบอ่อนหวานและนุ่มนวลถูกส่งมาให้คนตัวเล็กอีกครั้ง
“ผมอยากให้พี่กอดผม…ได้มั้ยฮะ”แววตาของคนตัวเล็กออดอ้อนร่างสูง
“หืม…ในห้องน้ำนี่นะ….”มินโฮมองอีกคนยิ้มๆแต่ สีหน้าของคนหน้าหวานแดงเป็นลูกเชอรรี่ ถ้ามินโฮจะปล่อยไปคงยาก
“ฉันบอกแล้วว่านายมันเหมือนแอปเปิ้ล…แทมิน..กัดได้แต่กินไม่ได้…ฉันอยากลองกัดนายซักคำแล้วซิ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกคนเพราะต่างฝ่ายต่างรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร……
“คีย์!!!ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ…เข้าห้องน้ำชายไม่ได้…”
นิโคลและคีย์กำลังยืนเถียงกันระหว่างทางเดินว่าใครจะเป็นคนเข้าไปตามแทมินที่หายเข้าไปในห้องน้ำนานผิดปรกติ
“ก็แค่เข้าไปเป็นเพื่อน…น่านะ…แค่ไปตามแทมินเอง แค่นี้ไม่ได้ใช่มะ”คีย์ยืนเท้าสะเอวมองเด็กผู้หญิงอีกคนที่กำลังทำปากเชิด
“บ้ามากไปแล้วนายน่ะ…คีย์…ผู้หญิงที่ไหนจะเข้าห้องน้ำชายได้ยะ”
“นี่…ฉันยังเข้าห้องน้ำหญิงได้เลยนะ”
นิโคลมองอีกคนก่อนจะถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้…นั่นมันนายแต่นี่มันฉันและฉันก็เป็นผู้หญิงด้วย….เข้าไปเลยอย่าพูดมาก”
นิโคลดันหลังอีกคนให้เข้าไปในห้องน้ำชาย แต่เสียงแปลกๆภายในห้องน้ำทำให้คีย์หยุดชะงัก ต้องยืนนิ่งอยู่แค่ทางเข้าเท่านั้น
“นิโคล…เสียงอะไรน่ะ…”คีย์ทำหน้าหวั่นๆ นิโคลเองก็เหมือนกัน
“เกิดอะไรขึ้นกับแทมินนี่น่ะ…นายรีบเข้าไปดูซิคีย์….เร็วเข้า!!!!”นิโคลผลักคีย์เข้าไปในห้องน้ำส่วนตัวเองยืนลุ้นอยู่หน้าประตู
คีย์เดินเข้าไปภายในห้องน้ำที่มาของเสียง และคีย์ต้องอ้าปากค้างเลเวลสอง….เมื่อกำลังมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ คนสองคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วง ผู้ชายคนข้างบนคีย์จำได้แม่น เด็กใหม่ ชเวมินโฮ ส่วนคนข้างล่างคีย์เห็นไม่ชัดแต่นั่นก็ทำให้คีย์มั่นใจได้ว่าคนข้างล่างเป็นใคร……
ใบหน้าสวยของคีย์ขึ้นสีแดงระเรื่อ เมื่อได้สติคนหน้าสวยก็รีบพาตัวเองออกห่างจากบริเวณนั้นทันที
“เกิดอะไรขึ้นคีย์!!!!”
นิโคลถามสีหน้าตื่นเมื่อเห็นคนหน้าสวยเงียบไป อีกทั้งหน้าคีย์ยังแดงไปหมด คีย์รีบดึงมือนิโคลก่อนจะพาตรงไปยังห้องเรียน
“มันเกิดอะไรขึ้นคีย์….บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ…แทมินนี่ละ”
นิโคลเขย่าแขนอีกคน ที่ทำท่าเหมือนถูกผีหลอก
“ฉันว่า…เราไม่ควรเข้าไปกวนแทมินนี่…ในตอนนี้นะ”นิโคลได้แต่ทำหน้างง ใบหน้าหวานเริ่มขมวดเป็นปม
“นายหมายความว่ายังไงน่ะ…คีบอม…แล้วเรียนละไม่ไปตามแทมินนี่หรอ….”
คีย์ไม่ตอบแต่เดินตรงไปยังโต๊ะเรียนก่อนจะนั่งลง ใบหน้าสวยยังคงแดงซ่านเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา
-- - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - -- - - - - --
CRY .q
ความคิดเห็น