คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : พันธุ์ X ::chapter 7
พันธุ์ X Chapter:: 7
“ฮยอนว่ายัไบ้า…”
แนแร่สอเ้ามาโอบเอวบาา้านหลั แทมินไม่ไ้ัืนแ่เอามือทาบเบาๆบนหลัมืออมินโฮ
“ฮยอนำลัะลับ”
แทมินยิ้ม ร่าายเาโยเบาๆเมื่อนที่ออยู่เอาาเยไว้บนไหล่ มินโฮฝัมูลบนลุ่มผมนุ่ม เาูบเบาๆรหลัอร่าเล็
“ันิถึนาย…”
แทมินบอ ส่วนมินโฮไ้แ่ยิ้ม
“อย่าทำัวแบบนี้ิ…นที่นายะิถึมีแ่ฮยอนนเียวเท่านั้นไม่ใ่ัน…”
มินโฮปล่อยแทมินให้เป็นอิสระ ัวเานั่ลบนโ๊ะริมหน้า่า แทมินเ้ามาใล้โอบอเาุหน้าลับอแร่อย่าอออ้อน
“ใร้าย…”
แทมินบอมือบาๆเี่ยอเสื้ออร่าสูไปมา
“นายไม่ใ่อันเหมือนเมื่อ่อนแล้วนะแทมิน…”
มินโฮบอเารวบมือแทมินึ้นมาทั้สอ้า นสวยทำหน้าอ เาูบเบาๆบนหน้าผาาวแ่ไว้อย่านั้น
“ฮยอนเป็นนี…เ้าูแลนายไ้ีว่าัน…”
มินโฮบอ “แ่นที่ันอยาอยู่้วยือนาย”
แทมินบอ วาลมปริ่มน้ำน้อยๆ
แ่แล้วสอร่า้อผละออาันเมื่อไ้ยินเสียอนยูะโนโหวเหวอยู่้านนอว่าีย์ับฮยอนลับมาแล้ว แทมินรีบเ็น้ำาออ่อนะเินออไป้านอ
“ฮยอน”
แทมินวิ่เ้าไปหา แ่ใบหน้าหล่อนั้นยิ้มบาๆไม่แม้ะออบแทมินเลย้วย้ำ ส่วนร่าบาที่เินมา้าๆ็ไม่ไ้สนใเ่นัน ีย์เินแยออไปอีทา
ร่าบามอใบหน้าีๆอีย์อาวๆนั้นไม่ไ้มีสร้อยเส้นนั้นอยู่
“ีย์…”
แทมินเรียไว้เบาๆเมื่อเห็นีย์ำลัะลับห้อ
“อะไร…” ใบหน้าหยิ่ๆนั้นหันลับมา
“เมื่อืนไปไหนันมา..” แทมินถาม
“ไปถามไอ้เอาเอเถอะ” ีย์อบ แล้วเิหน้าหนี
แทมินวิ่ไปหาฮยอนที่ห้อ มือบา่อยๆหมุนลูบิเ้าไป เาเห็นร่าหนานั่อยู่รปลายเียในปาาบบุหรี่เอาไว้
“สูบอีแล้ว..” แทมินเินเ้าไปใล้่อนะนั่ล้าๆ
“ไปไหนมาหรอ?”
วาลม้อนมอฮยอน ร่าหนาสูลมเ้าปอ่อนะพ่นออมาโยไม่สนใเลยว่าแทมินำลันั่อยู่รนั้น
“อ่อ…แ่ๆ..”
แทมินสำลัวันที่ร่าหนาพ่นใส่
“ทำไมทำแบบนี้ล่ะ!”
แทมินึ้นเสีย ฮยอนหลับาเารู้อยู่แล้วว่าแทมินเ้ามาทำไม เาไม่อบแ่ะ
ปล่อยให้นร้ายสารภาพวามริออมาเอ
“ฮยอน!!”
“ไปไหน็ไปไป…อย่ามายุ่ไ้ป๊ะ”
ฮยอนบอ เาหันหน้าหนีไม่อยามอใบหน้าน่ารันั่น ใบหน้าอแทมินำลัะทำให้เาใอ่อน ใ่…เาไม่เยโรธแทมินไม่เยเลยัรั้ เพราะเารัมา
“เป็นอะไรไป…นายยัไม่อบเลยนะเมื่อืนไปไหนมา”
“ะไปไหน็เรื่ออัน…เป็นแม่หรือไถามอยู่ไ้!”
ฮยอนวา เาเหลืออับแทมินเ็มทน ใบหน้าน่ารัภายใ้หน้าาอันไร้เียสานี้ะาบวามร่านไว้เท่าไหร่ันนะ
ฮยอนถอเสื้อออเาเหวี่ยมันล้าเีย แล้วรอยแสอุ็ปราบนร่าายแร่นั้น
“นายับีย์?”
ฮยอนมอามสายาอแทมิน เาเอ็แปลใีย์ทำรอยบนร่าายเาั้แ่เมื่อไหร่
“เห็นแล้ว็เลิถามไ้แล้ว…รำา!!”
ฮยอนไม่สนว่าแทมินะทำหน้ายัไอนนี้ ในใเาร้อนนอยาะลแ่น้ำเย็นๆ อย่าน้อยอนนี้็อใเย็นอีันิ ฮยอนว้าผ้าเ็ัวเ้าห้อน้ำแ่เ้าัว็ไม่ลืมะถอสื้อผ้าออ่อหน้าร่าบา้วย ร่าบาหันหน้าหนีเินไปนั่ปุลับเียนุ่ม
---ันไม่น่าาหวัับนอย่านายเลยแทมิน---
ถ้าแทมินยัยื้อ่ออีันิ ไ่ถามเาอีัหน่อยเรื่อที่เาหายไปับีย์และมีรอยลับมา แ่นั้นเาะไ้ิว่าแทมินยัรัเาอยู่ แ่ปล่าวเลย แทมินนิ่เยยิ่ทำให้เาหุหิ
หลัาร่าหนาหายเ้าไปในห้อน้ำแทมิน็เริ่มมอหาอบาอย่า สร้อยเส้นนั้นที่เยอยู่ับีย์แ่อนนี้มันไม่อยู่ที่อร่าบาแล้ว และเามั่นใว่าฮยอน้อเ็บมันไว้แน่ๆ
สร้อยเป็นอเาที่ให้มินโฮ เมื่อืนมันให้ร่าสูแล้วทุอย่า็ะบ แทมินะไ้ปล่อยมินโฮไปัที
แทมินหลับาุใบหน้าลไปับหมอนใบให่ ร่าบาแอบเ็น้ำาัวเอ ฮยอนไม่แร์เาเหมือน่อน….รอยบนัวนั้นบ่บอไ้อย่าีว่าเ้าัวไปทำอะไรมา
แทมินเ็น้ำาลวๆ ่อนะพุ่เ้าไปหาเสื้อผ้าที่ถูถอวาทิ้ไว้ระเะระะ าเยีนส์สีีัวเ่อฮยอน แทมินพยายามลล้วระเป๋าเพื่อะหาอสำั นอาระเป๋าเินอฮยอนแล้วเาไม่พบอย่าอื่นเลย
เพราะมัวแ่หาอทำให้แทมินไม่ไ้สนใประูห้อน้ำที่เปิออมาเลย
“หานี่อยู่หรอแทมิน?”
ร่าหนาเินเ้ามาั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้ รอยยิ้มเย็นๆับมานิ่ๆทำให้นที่ำลั้มลหาอะไรบาอย่า้อหันลับมาอย่ารวเร็ว
สร้อยเินับี้…..สร้อยเส้นนั้นอยู่ในมืออฮยอน….ร่าสููมันึ้นมา…แวามนั้นเย็นานอ่านไม่ออว่ามันมีวามหมายอะไร่อนอยู่
“แทนที่ะเป็นีย์ามหามัน…แ่ลับเป็นนาย…สร้อยเส้นนี้มันสำัยัไับนายหรอ?”
เ้าอรอยยิ้มเย็นๆำลัยืนมอร่าบานิ่ๆ ร่าหนาสาวเท้าเ้ามาใล้แทมินมาึ้น
“ะ…ฮยอน…เอ่อ…” แทมินอึอั
“สร้อยมันเป็นอมินโฮ…ส่วนัวอัษรอันนี้มันือื่อนายับมินโฮใ่มั้ย!!!!!”
ฮยอนระาเสียแววาอร่าหนาเปลี่ยนไปมันมีทั้วามโรธโมโห…เ็บปว..และวามรัปะปนัน
“ฮยอน…ัน..”
“หุบปา!!!นายิว่าันโ่หรือไ!!!!ิว่าันาบอหรือไ!!!ห๊ะ!!!!”
ฮยอนระาแนร่าเล็นร่าายบาเถลาามแรึ มือเล็พยายามแะมืออนัวโออ
“เ็บนะ…ปะ…ปล่อย…” เหมือนำอร้อะไร้ผลเมื่อแรบีบนั้นแรึ้นเป็นทวีู
“สนุมาใ่ไหมที่ทำเหมือนันเป็นโ่!!....ทรยศัน!!!”
ฮยอนผลัแทมินนแผ่นหลับอบบาปะทะับำแพแ็ๆ ใบหน้าสวยเบ้เพราะวามเ็บ
“เ็บหรอ…นั่นไม่เท่าวามเ็บที่ันเอหรอ….ใบหน้าอนาย…รอยยิ้มอนายมันเื่อมยาพิษไว้หรือไ
ันถึหลมันนโหัวไม่ึ้น…ทั้ที่ันรันายแ่นายลับทรยศัน…นายับมินโฮ…”
ร่าหนาพูอย่าเ็บปวมือแร่เปลี่ยนาุมมือร่าเล็เป็นบีบาสวยไว้แน่น
“นายับมินโฮ!!!...เหี้ยเอ้ย!!!...นั่น็เพื่อนนี่็แฟน!!!...ิว่าันเป็นวายหรือไ!!!!”
น้ำาไหลออมาาวาู่สวยถ้าไม่เิเรื่อแบบนี้ฮยอนโอบอร่าสวยและปลอบประโลมให้หายเศร้า…
ฮยอนลาร่าบาที่ำลัร้อไห้ออมานอห้อ “ฮืออออ…ฮยอน…ปะ…ปล่อย…ฮืออออ”
แทมินพยายามืนัวออแ่แรบีบที่้อแนนั้นมัน็แรเินว่าะิ้นหลุ่ายๆ
“นายเป็นอะไรับมินโฮ!!!ห๊ะ!!!!”
ฮยอนลาแนร่าบาออมา้านอ เาั้ใะให้นปาแ็ยอมสารภาพออมาเท่านั้น
อนยูีย์และมินโฮเมื่อไ้ยินเสียเอะอะโวยวาย็เรียวามสนใอทัู้่ในทันที
“ันถามว่านาย!!!ับมินโฮเป็นอะไรัน!!!”
แทมินเอาแ่ร้อไห้…..้อแนแเป็น้ำๆาฝีมืออร่าหนา
“ันถาม!!!อบมาิวะ!!!!”
ฮยอนยิ่บีบแนแทมินแรมาึ้น น้ำาที่ไหลเ็มใบหน้าหวาน็ไม่ไ้ทำให้เาใอ่อนอี่อไป
“ฮยอนทำอะไรวะ?”
อนยูเินเ้ามา่อนะเ้าห้ามแ่สายาอฮยอนเาพร้อมะ่าใร็ไ้ให้ายถ้าเ้ามาวาเา วามมอวาไปที่มินโฮ
“ทีนี้ะบอไ้รึยั…ว่าเป็นอะไรับมินโฮ!”
“ันับแทมิน….”
เพราะร่าสูทนไม่ไ้อี่อไปที่ะเห็นฮยอนทำร้ายแทมิน อย่าน้อย่อนไป็อให้เาไ้บออะไรบ้า
แทมินเยหน้ามาทั้น้ำา
---อย่านะ….อย่าพู…--- สายาแทมินบอแบบนั้น
“ันับแทมิน…เป็นเพื่อนัน…บัเอิผ่านมาเอันแ่ถ้านายยัสสัยเรื่อเบียร์เมื่อวานละ็ันอธิบายไ้”
มินโฮบอ วามแน่วแน่ ฮอนปล่อยแนแทมิน่อนะหันลับมาระาเสื้ออีน
“มึไ้อธิบายแน่!!!” ทันทีที่พูบหมัหนัๆ็ถูัลบนใบหน้าหล่อทันที
“ฮยอน!!!!”
ีย์ยืนมอเหุาร์อยู่เ้ามาวา ฮยอนทำท่าะ้ำแ่ร่าบาลับเอาัววาไว้
“่อยเลยิ!!!ถ้ามึะ่อยมินโฮ็่อยูอีนเลย!!!”
ีย์บอ
“แล้วมึะอธิบายเรื่อสร้อยับูยัไมินโฮ!!!!มึับแทมินเป็นเหี้ยไรัน!!!มึิว่าูโ่หรือไ!!!”
มินโฮเ็เลือที่มุมปา “สร้อยเส้นนั้นอูเอ…ส่วนื่อนั้นมัน็ื่อูับมินฮวาน”
“มินฮวาน?”
“เออ!น้อายูเอ…ส่วนเรื่อเบียร์ูไม่รู้ว่าเป็นอมึูเลยอแทมิน”
สีหน้าอฮยอนเปลี่ยนเล็น้อย “แล้วเมื่อวานที่มึนั่อันที่ายหาละวะ”
“แทมินหนาว…ูเลยอไว้…แทมิน็เหมือนน้อายููเอ็นู็แ่นั้น”
เหมือนนเอามือบหน้าฮยอนัร้อยรั้ เพราะหน้าเาาอย่าไม่ทราบสาเหุ วาม้อแทมินับมินโฮสลับัน น้ำเสียอมินโฮนิ่นเาไม่รู้ว่าร่าสูำลัพูวามริอยู่รึปล่าว
ฮยอนหันลับไปหาแทมิน
“ริรึปล่าวแทมิน…”
แทมินพยัหน้าเบาๆ่อนที่น้ำาเม็โะไหลลมาอี ที่เาร้อไห้เพราะมินโฮ….มินโฮำลัปป้อเา
“อโทษแทมิน….”
ฮยอนหัวลมให้บลับบ่าเา ไ้แ่พูำว่าอโทษไม่าปา
“ีย์!!!!”
ร่าบาำลัะลุแ่อาารวิเวียน็ถาโถมเ้าใส่ อนยูประอร่าบา่อนะพาไปหาที่นั่
ทั้ๆที่เป็นห่วีย์เหมือนันแ่ฮยอน็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ออนยู วามโมโหร้ายและเอาแ่ใทำให้เาทำร้ายนที่เารัไปถึสอน
“มินโฮ…ูอสั่ในานะเพื่อน…ห้ามไปไหนเ็า!”
มินโฮเยหน้ามอฮยอน
“มึเป็นเพื่อนูใ่มั้ย…เพราะั้นอยู่ับพวู่อน”
รอยยิ้มายับนใบหน้าอฮยอน
“ปล่อย!!”
แทมินว่าเสียแ็พยายามืนัวออาอ้อมออฮยอน
“แทมิน…อยู่เยๆน่า”
ฮยอนอเอวนี้แไว้ไม่ยอมปล่อยและมันยิ่แน่นึ้นไปอีเมื่อแทมินเอาแ่ิ้น
“บอให้ปล่อย!!”
“็บอให้อยู่เยๆไวะ!”
ฮยอนะอ แ่เมื่อเสียสะอื้นัมาอีระรอทำให้เา้อูบปลอบร่าบาเป็นาร่วน
“แทมิน…อโทษ”
ฮยอนบอ แ่ร่าบา็ยัเอาแ่สะอื้น
“แทมิน…ฟั่อน…”
ฮยอนับบ่าอนน่ารัหันมา วาลมสั่นระริน้ำาไหลออมาอย่าห้ามไม่หยุ
“ันรันายนะ….รันายที่สุ”
ฮยอน้มูบระหม่อมบา ่อนะลามไปยัพวแ้มอิ่มแระเรื่อ
แทมินไม่อบ….นอาสะอื้นเบาๆ ปล่อยัวเอนบับร่าายแร่
รั้นี้เป็นรั้ที่สอที่ฮยอนทำร้ายแทมินแบบนี้ ถ้าไม่นับ……รั้แร
“แทมิน….”
ร่าบาเยหน้าามเสียเรีย ใบหน้าหวานัำลั้มลวัน้ำลูบหน้า เสื้อล้ามสีาวสรีนลายน่ารัเมื่อน้ำไหลลสู่ผิวาว ็ทำให้เสื้อเปียและแนบลู่ไปับผิว
“หืม?”
แทมินยิ้ม วามมอ้า ใบหน้าหล่อแเรื่อเพราะแอลอฮอล์ ร่าายนั้นร้อนลุ่มไปหม เาไม่รู้ัวเลยว่าทำอะไรลไป เาเินเ้าไปหาแทมิน ันหลัร่าบานิเ้าเอร์ภายในห้อน้ำ
“ทะ…ทำอะไร…”
แทมินพูเสียสั่น ใบหน้าอฮยอนโ้่ำลนแนบไปับเนื้อบริเวลำอาวผ่อ
สัาิาสั่ให้แทมินผลัันร่าหนาออ
“มะ…ไม่!!...ปล่อย!!!...ปล่อย!!!”
แทมินพยายามเรียสินเมา ทั้ทุบีิ่วน แ่็ไม่สามารถห้ามนๆนี้ไ้เลย ริมฝีปาหยัุไ้ทั่วลำอระหส์ บเม้มูุน
ฮยอนไม่ไ้สนใว่าแทมินะเป็นอย่าไร ไม่ไ้ยินแม้เสียร้อห้าม
“มะ…ไม่!!!...ไม่เอา!!!...ปล่อย!!!”
าเยีนส์สีีรัรูปถูร่นไปอที่้อเท้า ่อนะรับรู้ไ้ถึาอี้าถูยึ้นมาแนบับเอวหนา
“แทมินันรันาย….”
ร่าหนาพ่มลมหายใแรๆ เสียรูิบ่อนที่ร่าบาะรับรู้ถึอาารเ็บหน่วร่วล่า
แทมินำลัถู่มืน……าผู้ายที่่วยเาไว้
วามอัแน่นๆ่อยๆเ้ามาทีละนิๆ เล็บมิลไปร่วบ่าว้า น้ำาแห่วามเ็บปวและเสียใรื้นเ็มใบหน้าหวาน บ่อยรั้ที่แทมินสะุ้เฮือเพราะแรันที่้านล่า ฮยอนยัไม่สนใเาถาโถมเ้าใส่นลืมไปว่า…..ร่าเล็บอบบา้อารารถนุถนอม นานเือบั่วโมที่ายหนุ่มทั้สอนทำรัอย่าไม่เรลัว ่ำืนที่เ็มไป้วยแสสีเสียอเพลในลับ มันอาะสนุสนานสำหรับใรหลายๆน
แ่ับบานเปลี่ยนีวิอนเอาหน้ามือเป็นหลัมือ
“แทมินันรันาย….” เสียปลอบโยนเล้าเสียสะอื้น
ฮยอนูบับน้ำาบนใบหน้าหวาน แทมินไม่อบแ่รีบใส่าเแล้วหนีเาออมา ถึะรู้สึผิแ่็ีใที่ไ้รอบรอร่าามมาเป็นอัวเอ
...................................................................................................
สวัสี่า ยัอ่านเรื่อนี้ันอยู่มั้ย >/<
อโทษที่ล้านะ ยอมรับๆๆๆๆ
ส่วนอนนี้ใรยัำอนที่เเล้วไม่ไ้ เ้าะบอให้
ที่เเทมินถูฮยอน่มืนเป็นเพราะ ฮยอนเยบอีย์ว่าอบเเทมิน
เเละเพื่อทำให้เเทมินรัฮยอนเลยเผลอ่มืนเเทมินอย่าไม่ไ้ั้ใ
นั่นเป็นสาเหุให้เเทมินยัไม่ลืมมินโฮ พอเอันอีรั้ เเทมินพยายามะผลัไสมินโฮ
เพราะเเทมินไม่สามารถรันสอนพร้อมันไ้ ถ้าเลือฮยอน็ไม่มีมินโฮ
ส่วนอน่อไป็รออ่านนะ ะพยายามมาลเร็วๆเลย^^
ความคิดเห็น