ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic New Mom [yunjae 2min][TVXQSHINee]

    ลำดับตอนที่ #3 : new mom :: t w o 100% ครบเเล้ว

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 583
      4
      20 ส.ค. 56








    [02]





    Chapter ::2

     

     

    รถของใครน่ะคุณแม่บ้านเห็นมาจอดหน้าบ้านของเรานานแล้ว”  

    คุณหนูชองยืนมองจากหน้าประตูบ้าน  รถยนตร์คันหรูยี่ห้อดังกำลังจอดชิดรั้วบ้านของเขาแถมยังมีชายหนุ่มใส่แว่นดำเดินลับๆล่อๆอยู่หน้าบ้านด้วย

    เช้านี้แทมินตื่นเช้าที่สุดในรอบวันดีหน่อยตรงที่ตื่นมาแล้วไม่เจอผู้ชายคนนั้นแต่ก็น่าหงุดหงิดซักหน่อยตรงที่คุณป๊าของแทมินก็หายออกไปเหมือนกัน    แทนที่แทมินจะมานั่งโกรธกลับมีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของร่างเล็กมากกว่าเรื่องของแจจุง


    คุณหนูจะไปคนเดียวหรอค่ะให้แม่บ้านไปเป็นเพื่อนมั้ยค่ะ”  

    แทมินส่ายหน้าถ้าเป็นโจรก็คงไม่ใช่เพราะคนที่ขับรถยี่ห้อนั้นก็คงเป็นคนมีตังค์อยู่ไม่ใช่น้อย    อาจจะเป็นเพื่อนของพ่อเขาก็ได้


    ร่างเล็กเดินตรงไปที่ประตูรั้วอัลลอยด์   ทันทีที่เห็นว่ามีคนมาชายหนุ่มคนนั้นยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แทมินเหมือนกัน


    ร่างกายสูงกำยำจมูกโด่งๆเรียวปากที่กำลังยกยิ้มอย่างเป็นมิตรทำให้แทมินประทับใจไม่น้อยกับการพบกันครั้งแรก


    มาหาใครฮะ”  ร่างบางถามออกไป  


    บ้านของคุณชองยุนโฮรึปล่าวครับ?”   ชายหนุ่มถามออกมาอย่างไม่แน่ใจ  


    ร่างบางพยักหน้า   ก่อนจะเห็นว่ามุมปากนั้นยกยิ้ม  คุณคิมแจจุงอยู่ที่นี่หรือปล่าวครับ?”  พอรู้ว่าชื่อของใครหลุดออกมาจากริมฝีปากหยักนั่นร่างบางก็หน้าบูดขึ้นมาทันที


    ไม่มีไม่รู้จัก!”  ร่างบางว่าเสียงแข็งก่อนจะหันหลังเดินหนี


    เดี๋ยวสิครับคุณ!....แต่คุณแจจุงเขาอยู่ที่นี่จริงๆนะครับ”  

     ร่างสูงพยายามจะบอกให้ร่างบางเข้าใจ   สิ่งที่คนของเขารายงานมาไม่ผิดแน่ๆคิมแจจุงอยู่บ้านของชองยุนโฮจริงๆ     ร่างบางต้องมีอะไรบางปิดบังเขา


    ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีคิมแจจุงพูดไม่รู้เรื่องหรือไง!!!”  

    แทมินหันกลับไปตะคอก   ร่างบางเดินหนีเข้ามาในบ้านแต่ร่างสูงข้างนอกนั่นกำลังกดกริ่งอย่างบ้าคลั่ง


    คุณหนูค่ะแย่แล้วค่ะคุณข้างนอกกำลังกดกริ่งบ้านเราแบบนี้….เขามาทำอะไรค่ะให้โทรเรียกตำรวจไหมค่ะ”  

    คุณแม่บ้านว่าอย่างร้อนใจ   เธอเห็นคุณหนูของเธอเดินออกไปข้างนอกได้พักเดียวพอแทมินเดินเข้ามาเสียงกดกริ่งนั่นก็ดังตามหลังมาติดๆแถมยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกดด้วย


    คุณอา!!~”  

    แทมินยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นรถอีกคันกำลังบีบแตรเพื่อเรียกให้คนไปเปิดประตู


    แทมินใครมากดกริ่งบ้านของเราน่ะ?”   เมื่อชางมินลงมาจากรถก็ถามหลานสุดที่รักทันที


    คนบ้ามั้งฮะอาชางมิน” 

    แทมินตอบยิ้มๆแต่คนเป็นอาไม่ได้ยิ้มด้วยเลยใบหน้าหล่อขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ


    มิยองไปเปิดประตูให้เค้าเข้ามา”  

    เมื่อรับคำสั่งจากชางมิน      คุณแม่บ้านก็รีบโค้งหัวให้ก่อนจะรีบเดินออกไปตามคำสั่งทันที


    คุณอา!!”   แทมินตะโกนด้วยความไม่พอใจ


    หลานอาทำไมทำหน้าแบบนั้นถ้าคุณคนนั้นเขาเป็นแขกของคุณพ่อหลานจะทำเสียมรรยาทนะ


    ร่างบางเบ้ปาก


    แขกของคุณป๊าที่ไหนกันแขกของแจจุงนั่นต่างหาก”   แทมินทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา


    แทมินทำไมพูดแบบนั้นครับไม่น่ารักเลย…”  ชางมินอดตำหนิหลานตัวแสบไม่ได้

     




    เมื่อชายหนุ่มคนดังกล่าวเข้ามาในบ้าน   ด้วยสภาพเหงื่อโซกไปทั้งตัวแบบนั้นก็รู้แล้วว่าเขาคนนี้ต้องยืนคอยข้างนอกนานแค่ไหน


    ร่างสูงมองไปทางแทมินสลับกับชางมิน


    คุณมาหาใครครับ?”  

    น้องชายเจ้าของบ้านเปิดการสนทนา   ทำให้บรรยากาศตึงเครียดดูดีขึ้นมานิดหน่อย


    คุณคิมแจจุงครับเขาอยู่ที่นี่ใช่ไหมครับ”  


    แทมินมองด้วยสายตาค้อนๆแต่ก็อดจ้องหน้าชายหนุ่มไม่ได้   อยู่ใต้กรอบแว่นว่าเข้มแล้วพอถอดแว่นออกมาใบหน้าหล่อนั้นกลับดูดียิ่งกว่าซะอีก


    ครับ….คุณคิมแจจุงอยู่ที่นี่”   ชางมินตอบทำให้ร่างบางที่นั่งข้างๆถอนหายใจแรงๆ


    เป็นอะไรกับหมอนั่นละแฟนสามีหรือกิ๊ก”  ชางมินหันกลับไปดุ


    แทมินเสียมรรยาท”  ชางมินบอกยิ่งทำให้ใบหน้าหวานบึ้งด้วยความไม่ชอบใจ


    ผมชื่อ ชเวมินโฮครับเป็นน้องชายของพี่แจจุง


    มินโฮยิ้ม


    น้องชายของคุณแจจุงนี่เอง….ตอนนี้คุณแจจุงไม่อยู่หรอกครับออกไปข้างนอกกับพี่ชายของผม
    ผมชองชางมินครับเป็นน้องชายของพี่ยุนโฮส่วนนี่ลูกชายของพี่ยุนโฮชองแทมิน” 

    ชางมินบอกมินโฮ   แต่ดูท่าทางหลานของเขาจะไม่ยอมทำความเคารพคนมีอายุมากกว่าซะแล้ว


    แทมินขอโทษคุณมินโฮที่เสียมรรยาทสิครับ”   เจ้าหลานตัวแสบกอดอกเชิดหน้า   ไม่แม้แต่จะมองผู้เป็นอาเลยแม้แต่น้อย


    มาก็ดีแล้วพาคิมแจจุงอะไรนั่นกลับไปด้วย….ฉันไม่อยากได้แม่เลี้ยง” 

    แทมินกระแทกเสียง   ใบหน้าคมตกใจตาโตเมื่อได้ยินสิ่งที่หลุดจากปากของแทมิน



    หมายความว่ายังไงครับ!...พี่แจจุงอยู่ในบ้านนี้ในฐานะ…”


    คุณยินไม่ผิดหรอกครับคุณแจจุงอยู่บ้านนี้ในฐานะพี่สะใภ้และแม่เลี้ยงของแทมิน

     



    หลังจากแขกกลับไปเรียบร้อยชางมินก็หันกลับมาหาหลานตัวแสบ   คนเป็นอายืนมองด้วยสีหน้าเข้มๆ 


    คุณอา~” 

    แทมินเข้าไปออดอ้อนเกาะแขนเกาะขาเหมือนเด็กๆ    ถ้าชางมินทำท่าแบบนี้แสดงว่าไม่ชอบใจในการกระทำของแทมินแน่ๆ


    ทำไมถึงพูดแบบนั้นครับ”  

    ใบหน้าหวานยู่ปากก่อนที่เจ้าตัวจะตอบอ้อมแอ้ม


    แทมินไม่อยากให้หมอนั่นอยู่ในบ้านเรา….แทมินไม่ชอบฮะอีกอย่างผู้ชายคนเมื่อกี้ก็มาตามหานายแจจุงอะไรนั่นด้วยหมอนั่นน่าจะกลับไปกับนายมินโฮ


    หลานพูดจาไม่น่ารักเลยนะครับไปเรียกคุณแจจุงว่าหมอนั่นได้ยังไงกัน


    ทำไมจะเรียกไม่ได้ก็แทมินไม่ชอบ


    ใช่ค่ะ!...คุณชางมินในเมื่อแทมินไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องพูดดีด้วย” 

    โบอาเดินยิ้มเข้ามาในบ้านไม่แปลกที่เธอจะสามารถเข้าออกบ้านพี่เขยได้ตลอดเวลาแบบนี้


    คุณน้า”  

    แทมินยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่ามีคนเข้าข้างตนร่างเล็กก็วิ่งไปหาด้วยความดีใจ


    อาชางมินเข้าข้างแจจุงนั่น”  

    แทมินฟ้องเหมือนเด็กๆ   จนอาต้องส่ายหัวเบาๆ   แทมินถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆพอเข้าโรงเรียนประถมแม่ของเขาก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ   จะแหลือก็แค่คุณป๊ายุนโฮเพียงเท่านั้นร่างเล็กจากที่เคยได้รับความรักจากแม่และพ่อตอนนี้เหลือแค่พ่อคนเดียวแทมินจึงกลัวว่า….คนที่เข้ามาใหม่จะมาแย่งความรักของพ่อเขาไปอีกคน


    อาไม่ได้เข้าข้างแต่ที่หลานทำมันผิดรู้มั้ยครับคุณแจจุงอายุมากกว่าหลานหลานเรียกเขาแบบนั้นไม่ได้” 

    ชางมินพยายามพูดกับหลานอย่างใจเย็นที่สุด



    อาก็เข้าข้างเหมือนคุณป๊าอีกหน่อยอาก็คงไม่รักแทมิน..อาก็จะรักแต่ผู้ชายคนนั้น!!!”  


    แทมินกลายเป็นเด็กก้าวร้าวร่างเล็กตะคอกเสียงสั่นก่อนเจ้าตัวจะวิ่งหนีขึ้นบ้าน

    ชางมินมองตามอย่างช่างใจอาจเป็นเพราะแทมินขาดแม่ตั้งแต่เล็กๆจึงทำให้เด็กน้อยเป็นอย่างที่เห็น


    ผมหวังว่าคุณโบอาจะช่วยพูดในสิ่งที่เป็นไปได้นะครับ”  

    เมื่อบอกหลานไม่ได้ก็บอกคนเป็นน้าแทน    โบอาไม่ชอบแจจุงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว   อันที่จริงไม่ชอบทุกคนเลยด้วยซ้ำที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับยุนโฮ 


    โบอายิ้มอย่างไม่จริงใจ   หญิงสาวยิ้มตอบชายหนุ่ม   ในความคิดของเธอ…..ไม่ว่าชองยุนโฮหรือชองชางมินหนึ่งในสองคนนี้จะใครก็ได้ด้วยฐานะหน้าที่และการทำงานแล้วเธอคงจะสุขสบายไปทั้งชาติ


    แทมิน….”  โบอาเดินเข้าไปหาหลานก่อนจะโอบกอดแทมินเอาไว้


    คุณน้าคุณน้าเห็นมั้ยฮะไม่ว่าคุณป๊าหรือคุณอา..ก็เข้าข้างหมอนั่นหมดเลย…”   แทมินฟ้อง


    นั่นน่ะสิเด็กแจจุงนั่นมีอะไรดีกันนะทำไมพี่ยุนโฮถึงยกย่องออกหน้าออกตาแบบนั้น


    โบอาก้มหน้าลงมาหาแทมิน


    หลานไม่ชอบนายแจจุงใช่ไหมลูก


    ฮะคุณน้าแทมินไม่ชอบไม่ชอบเลย!!”  แทมินหน้าบูด


    งั้นเราต้องร่วมมือกันให้เด็กแจจุงนั่นอยู่ในบ้านของเราไม่ได้ทำให้เด็กนั่นออกไปจากบ้านเราได้ยิ่งดี


    ฮะ!คุณน้า”    แทมินยิ้มอย่างดีใจอย่างน้อยเขาก็มีคุณน้าที่คอยเข้าข้าง

     



    แทมินไปไหน?” 

    ยุนโฮเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเลขาคนเก่งที่พ่วงหน้าที่ภรรยาของเขาไปด้วย   เอ่ยถามแม่บ้านปกติลูกชายของเขาต้องนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น….พอเขากลับมาถึงต้องได้รับอ้อมกอดอุ่นๆเป็นการต้อนรับแต่วันนี้แปลกที่แทมินไม่อยู่


    คุณหนูแทมินอยู่บนห้องค่ะกับคุณโบอา”   ยุนโฮขมวดคิ้ว


    โบอามาหรอ”   เขาถาม   ค่ะคุณโบอามาหลังคุณชางมินนิดเดียวเองค่ะ


    แม่บ้านตอบก่อนจะช่วยแจจุงถือของเพื่อนำไปเก็บ


    ไปตามชางมินมาพบฉันด้วยแจจุงคุณไปพักผ่อนเถอะ..”  ยุนโฮหันไปบอกร่างบาง    แจจุงยิ้มร่างบางเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มก่อนจะรับเอาเสื้อสูทตัวใหญ่มาถือไว้

     

     

    แล้วนี่คุณพ่อของแทมินไปไหนละจ๊ะ”  

    สองคนเดินคุยกันออกมาจากห้องทำให้คนที่กำลังตั้งใจเดินขึ้นบันไดอดเงยหน้ามองไม่ได้

    ทันทีที่ดวงตากลมสบเข้ากับร่างของคนที่แทมินเกลียดนักหนาใบหน้าหวานที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขต้องหุบยิ้มทันที

    แจจุงยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเช่นเคย   อย่างน้อยการยิ้มก็คือสิ่งที่ดีที่สุดในเวลานี้




    - - - - - - - - - - - - - - - -  - -  - -  - - -  - - -  -- - - -  - -  50%
    - - - - - - - - - - - - - - - -  - -  - -  - - -  - - -  -- - - -  - - 




     

    ทั้งสองน้าหลานเชิดหน้าใส่อย่างเคย  


    แทมินดูจะไม่ชอบใบหน้าสวยๆของแจจุงเอาซะเลย  เมื่อเห็นว่าร่างบางถือสูทคุณป๊าเจ้าตัวก็ยิ่งโมโหหนัก

     

    ใครให้นายถือของคุณป๊ากันห๊ะ!”

     

    คุณหนูชองตวาด    ดวงตาสบกับดวงตาแจจุง



    ผมทำหน้าที่ภรรยาของคุณยุนโฮก็ต้องมีหน้าที่ถือให้สามีสิครับ

     

    แจจุงยิ้มนิดก่อนจะเดินเลยสองน้าหลานเพื่อนำของไปเก็บ    เด็กน้อยหน้าชาตัวสั่นด้วยความโกรธ

     

    คิมแจจุง!’

     

    แทมินคาดโทษและเดินลงมาด้านล่างด้วยความหงุดหงิด    โบอาก็เช่นกัน

     


    วันนี้แจจุยังคงลงมาช่วยเลือกทั้งวัตถุดิบและทำอาหารเช่นเดิม   ร่างบางดูมีความสุขในการจะคิดเมนูซักอย่างหนึ่งแจจุงตั้งใจ

    ทำมันทั้งหมดเพราะเขาคิดว่าอาหารที่ใช้ใจทำ    คนรับประทานจะเข้าถึงรสชาติของมันมากกว่า


    หนึ่งในเมนูที่แจจุงทำเป็นอาหารโปรดของแทมินและก็เป็นอาหารโปรดของน้องชายของเขาด้วย


    คนสวยมีลูกมือเป็นแม่บ้านไม่ว่าหยิบจับอะไรก็คล่องตัวและน่ารักไปซะหมด



    คุณท่านเลือกแม่เลี้ยงของคุณหนูไม่ผิดเลยนะคะคุณน่ะทำอาหารเก่งแล้วก็น่ารัก”  


    หนึ่งในแม่บ้านพูดขึ้นคนอื่นก็เห็นด้วย   คนถูกชมยิ้มรับก่อนจะโค้งหัวให้



    ขอบคุณมากครับ…”  


    คนสวยกำลังง่วนอยู่กับแกงกิมจิอาหารโปรดของยุนโฮ



    ทำอะไรน่ะ….หอมออกไปถึงข้างนอกเลย”  


    ร่างสูงเดินเข้ามาความจริงเขายืนอยู่ด้านนอกนานแล้วแค่ได้มองคนสวยที่กำลังตั้งใจทำอาหารโดยไม่สนใจสิ่งอื่นๆมันช่างดูน่า

    รักเหลือเกิน   น่ารักจนเขาอดไม่ได้ต้องเข้ามาหาร่างบางด้วยตัวเอง


    อ๊ะ!....คุณยุนโฮไม่ไปรอที่โต๊ะละครับครัวเป็นเขตอันตรายสำหรับคุณนะ” 

    แจจุงพูดขำๆ



    ผมก็อยากเข้ามาดูภรรยาของผมทำอาหารน่ะสิครับถ้าไม่มาดูวันนี้ผมคงคิดว่าอาหารเมื่อวานคุณไปซื้อมาแน่เลย



    ร่างบางยิ้มน้อยๆกับท่าทีของยุนโฮ   เหล่าแม่บ้านก็พากันอมยิ้มไปตามๆกัน  เจ้านายของเธอไม่เคยคิดที่จะเหยียบย่างเข้ามาใน

    ครัวเลยซักครั้ง   คุณหนูของบ้านก็เช่นกัน ภาพพวกนี้ไม่เกิดขึ้นมานานเป็น
    10 ปีหลังจากคุณผู้หญิงเสียไป



    แต่วันนี้ความอบอุ่นแบบนั้นกำลังกลับมา….บรรยากาศที่หลายคนเรียกกันว่าครอบครัว



    แทมินละทำไมไม่ลงมาทานข้าว”  

    ยุนโฮถามเมื่อหนึ่งในเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารปราศจากคนนั่ง   โบอายิ้มเล็กน้อย



    หลานอยู่บนห้องค่ะพี่ยุนโฮคงทำใจลำบากที่ต้องทานอาหารร่วมกับ….เอ่อคนอื่นคุณแม่บ้านช่วยยกถาดอาหารขึ้นไป

    ให้แทมินด้วยนะ
    ”  


    โบอาพูดเสร็จหญิงสาวก็ยิ้มน้อยๆดวงตาของหญิงสาวมองจิกไปที่ร่างบางอีกคน



    หมู่นี้ดูคุณโบอามาบ้านพี่ยุนโฮบ่อยนะครับ”  



    ฉันมาดูแลหลานน่ะค่ะ” 



    หรอครับ….คิดว่าคุณมาดูแลพี่เขยซะอีก” 


    ชางมินพูดได้ถูกจุดทำเอาหญิงสาวต้องหุบยิ้มทันที   ก่อนจะได้เถียงกันไปมากกว่านี้ยุนโฮก็เป็นผู้ยุติ



    ไปตามแทมินลงมาทานข้าวให้ผู้ใหญ่รอมันจะไม่ดี



    แม่บ้านยิ้มเจื่อนไปตามๆกัน….มิยองเป็นคนสนิทกับคุณหนูของบ้านมากที่สุดถ้าคุณหนูบอกว่าไม่ใครก็ห้ามขัด



    เอ่อคุณหนูไม่ยอมลงมาค่ะดิฉันไปตามมาแล้ว” 



    ยุนโฮถอนหายใจ….เมื่อนายใหญ่ของบ้านแสดงอาการแบบนั้นแสดงว่าไม่พอใจหลายๆคนที่สังเกตเห็นอาการแบบนี้ต่างพา

    กันเงียบเสียงและรอฟังคำสั่งจากยุนโฮเท่านั้น  มีเพียงแจจุงที่กุมมือของร่างสูงเพื่อส่งผ่านความอบอุ่นไปให้อย่างน้อยให้ยุน

    โฮเย็นลงในตอนนี้ก็ยังดี



      เดี๋ยวผมไปตามเองครับ…”   แจจุงยิ้มบางๆ   ก่อนจะหันใบหน้าสวยไปทางคุณแม่บ้าน



    ช่วยจัดอาหารให้ผมด้วยครับ” 



    คนสวยหอบเอาลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด….สิ่งที่แทมินคิดและเขาคิดมันต่างกันถึงแทมินจะเกลียดเขาแต่แทมินก็เป็นลูก

    ของยุนโฮเป็นคนที่ยุนโฮรักมากที่สุด
    ….เมื่อยุนโฮเลือกแจจุงเขาจะต้องดูแลให้ดีที่สุด



    ---ก๊อกๆ--- 


    คนสวยเคาะประตูตามมรรยาทก่อนจะได้ยินเสียงจากข้างใน


    ผมบอกแล้วไงว่าไม่กินคุณแม่บ้านบอกคุณป๊าด้วยฮะ!”  

    เสียงของแทมินเจือไปด้วยเสียงสะอื้นเขาเดาว่าร่างเล็กในห้องต้องร้องไห้แน่ๆ     คิมแจจุงถือวิสาสะเปิดเข้าไป     ร่างเล็กนั่ง

    หันหน้าออกไปทางระเบียงจึงทำให้แทมินไม่รู้ว่าคนที่เขาคุยอยู่เป็นใคร
    ….แต่เพราะกลิ่นอาหารที่แจจุงถือมาทำให้รู้ว่าแทมินก็

    หิวเหมือนกัน


    เสียงท้องร้องเบาๆทำให้แจจุงอมยิ้ม   --หิวแต่ก็ยังประชดนะคุณหนูชอง---


    แทมินไม่ลงไปหรอกฮะแทมินไม่หิวบอกคุณป๊าเลย”  ร่างบางสูดลมหายใจก่อนจะนั่งซุกหน้ากอดเข่า


    ถ้าคุณไม่ทานข้าวแบบนี้คุณจะเอาแรงที่ไหนมาสู้กับผมคุณหนูชอง” 

    ทันทีที่เสียงหวานเปล่งออกมาคุณหนูชองก็ควันขึ้นหน้าทันที   ใบหน้าหวานหันขวับกลับมาแทบจะในทันที



    นาย!!!ใครใช้ให้ขึ้นมาห๊ะ!!!...ฉันจะฟ้องคุณป๊า!!!”  

    แทมินว่า   ร่างบางถอยหลังหนีจนชิดหัวเตียงเมื่อคิมแจจุงกำลังก้าวเข้ามาหา   มือของแจจุงประคองถาดอาหารกลิ่นหอมฉุยไว้

    ทั้งสองข้าง



    คุณจะฟ้องพ่อของคุณหึๆ….ก็พ่อของคุณนั่นแหละเป็นคนให้ผมขึ้นมาดูคุณ”  


    แจจุงยิ้มมือบางวางถาดอาหารก่อนเจ้าตัวจะถือวิสาสะนั่งลงบนเตียง


    ฟังนะคุณหนูชองคุณควรจะทานอาหารซะประชดด้วยการอดข้าวแบบนี้ไม่ดีหรอกถ้าคุณเกิดป่วยหรือเป็นอะไรคนที่

    จะได้อยู่กับพ่อของคุณคือผมนะ
    ”   แจจุงยิ้ม  



    นายมัน….หึ้ย!!!....ฉันไม่ยอมหรอกฉันไม่ยอมให้นายอยู่กับคุณป๊าหรอก!!” 


      เด็กหนุ่มมองแจจุงค้อนๆสลับกับอาหารน่ากินตรงหน้า   แจจุงจะใส่อะไรให้เขากินรึปล่าวเนี่ย


    แทมินตักแกงกิมจิขึ้นมาดมกลิ่นหอมๆยั่วน้ำลายได้ไม่ยากทันทีที่น้ำแกงรสชาติอร่อยเข้าปากคำต่อๆไปก็ตามมา   คนตัวเล็กยิ้ม

    เล็กน้อยเมื่ออาหารที่แจจุงยกขึ้นมาให้เป็นของโปรดเขาแล้วมันก็อร่อยทุกอย่างด้วย



    นายให้มิยองไปซื้อมาหรอ?”   แทมินถาม…..แก้มแดงเคี้ยวข้าวจนเต็มแก้ม


    ผมทำเอง…”   แจจุงยิ้ม



     “ชิ!....ก็งั้นๆแหละ…”   คนน่ารักเบ้ปาก  ไม่ทันไรอาหารตรงหน้าก็ถูกกินจนหมด



    ฉันไม่มีวันตายง่ายๆหรอกจำไว้เลย!....แล้วฉันก็ไม่มีทางเรียกนายว่าแม่เลี้ยงด้วย” 


      แทมินกระแทกเสียงตามหลังแจจุง



    คนสวยชะงักก่อนจะหันกลับมายิ้มเย็นๆ



    ราตรีสวัสดิ์….คุณหนูชอง”  


    เสียงประตูปิดเบาๆ    แทมินตาโตคนที่เขาเกลียดหนักหนาเป็นคนเอาอาหารมาให้เขากินถึงบนห้องและพึ่งบอกราตรีสวัดิ์เมื่อกี้ด้วย

     


    คุณยุนโฮ” 

      แจจุงชะงักเมื่อเห็นยุนโฮกำลังก้มๆเงยอยู่กับตู้เย็นหลังใหญ่   พอร่างสูงหันมาแจจุงจึงยิ้มให้  



    เจ้าแสบเป็นยังไงบ้าง” 


    ยุนโฮยกแก้วปล่าวมาวางไว้บนโต๊ะก่อนจะตามด้วยรินนมใส่แก้ว



    แทมินทานอาหารหมดเลยฮะ”  แจจุงยิ้มนิดๆเมื่อเขาส่งถาดอาหารให้กับคุณแม่บ้าน



    คุณก็ทานอาหารด้วยละเมื่อกี้คุณยังไม่ทานอะไรเลย”  ยุนโฮลูบหัวแจจุงเบาๆ



    ฮะคุณยุนโฮผมว่าคุณรีบไปหาแทมินเถอะฮะ”   แจจุงยื่นแก้วนมส่งให้ก่อนจะยิ้ม



    แทมินไม่ใช่เด็กที่จะเชื่อคนอื่นง่ายๆว่าแต่คุณทำยังไงเนี่ยเจ้าแสบถึงยอมทานอาหารซะหมดเกลี้ยงแบบนี้



    แจจุงไม่ตอบแค่อมยิ้มบางๆเท่านั้น    พอยุนโฮออกไปแล้วคนสวยก็ถอนใจเบาๆแทมินก็เหมือนกับเขาที่ขาดแม่ตั้งแต่เด็ก   



    แต่แทมินดีกว่าตรงที่แทมินมีคุณพ่อและคุณอาและใครอีกหลายๆคนที่พร้อมจะให้ความรักกับเขาตลอดเวลา


     

    ..............................................................................................................


     

    ลงครบเเล้วค่า    มีใครรอเรื่องนี้อยู่บ้าง   ได้โปรดคอมเม้นให้ชื่นใจหน่อย

    พอรู้ว่ามีคนอ่านจะได้มาอัพต่อนะเออ   

    เห็นยอดวิวเเล้วก็ดีนะ   เเต่ไม่มีคนคอมเม้นเลย TT

    ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ   อยากจะอัพต่อนะ

    ส่วนตอนนี้ลงให้เต็มๆพ่วงตอนหน้าด้วยโทษฐานที่อัพช้า ^O^

    ไปอ่านตอนต่อไปเลย!!!!!!!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×