คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : send :: My promise สัญญารักจับหัวใจ 'ยัยปากร้าย'
send :: My promise สัญญารักจับหัวใจ 'ยัยปากร้าย'
นักวิจารณ์ :: ติ๊ก
ชื่อเรื่อง :: My promise สัญญารักจับหัวใจ 'ยัยปากร้าย' อธิบายภาพรวมของเรื่องได้ดีค่ะ ชื่อภาษาอังกฤษกับภาษาไทยเข้ากันได้ เข้าใจว่าต้องมีการทำสัญญากันระหว่างพระเอกกับนางเอก ชื่อดูเหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ไม่ดราม่าเกินไป แสดงให้เห็นว่านางเอกเป็นคนที่ออกจะแก่นๆ ไม่ใช่สาวหวาน
โครงเรื่อง :: พระเอกสัญญากับนางเอกไว้ตอนเป็นเด็กว่าจะแต่งงานกันแล้วตามมาทวงสัญญาตอนโต เป็นพล็อตที่ถือว่าไม่แปลกอะไรมากมาย อาจจะมีน้อยแต่ก็ยังหาอ่านได้จากนิยายเรื่องอื่นๆ ทั่วไป พอเดาตอนต่อไปได้ แต่ถ้าบรรยายดีก็ช่วยให้เรื่องไม่น่าเบื่อค่ะ
การบรรยาย ::
- บทนำ - บรรยายได้ดี บทสนทนาลื่นไหล วิปครีมตอนเด็กดูแก่นๆ แต่ก็มีช่วงที่อ่อนแออยู่ด้วย พี่ไฮน์ก็เป็นคนอ่อนโยน สามารถเข้าใจหัวอกคนอื่นแม้จะอายุยังน้อย เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆเลยจ้า >_____<
- บทที่ 1 - ตอนนางเอกโดนน้ำข้างถนนกระเด็นใส่มันแปลกๆ อ่ะ ‘ทำให้รถคันนั้นแล่นเหยีบน้ำขยะเน่าๆ’ เป็น ‘ทำให้น้ำขยะเน่าๆ ที่รถคันนั้นแล่นเหยียบกระเซ็นใส่ตัวฉันเต็มๆ’ / ตอนวิปครีมคุยโทรศัพท์กับแม่ควรบรรยายว่าทำไมแม่ถึงโทรมา หรือวิปครีมไปไหนมา เพราะตอนต้นไม่ได้กล่าวไว้ / การที่นางเอกจะเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อนั้นน่ารักดี แต่เรียกวิปครีมมันจะยาวไปหรือเปล่าอ่ะ ส่วนใหญ่เค้าจะเรียกกันสั้นๆ เป็น ‘ครีม’ มากกว่านะ แต่อันนี้ก็เป็นเรื่องนิสัยส่วนตัวของนางเอกจ้า / การบรรยายรูปร่างพระเอก บรรยายรวบรัดเกินไปน่าจะละเอียดกว่านี้ เพราะพระเอกเป็นตัวละครเด่น เราควรจะให้ความสำคัญมากหน่อยนะ เช่น ‘ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสว่างภายใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ขับให้ผิวเขาดูขาวขึ้นไปอีก ผมวอบระต้นคอเข้ากันกับใบหน้าเรียวคมในแบบผู้ชาย ดวงตาสีดำสนิทนั้นกำลังจ้องมองมาที่ฉัน มันทำให้เขามีเสน่ห์มากเมื่อรวมกับจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางหยักได้รูป >///< ผู้ชายอะไรโคตรเพอร์เฟ็คเลย’ ประมาณนี้แหละจ้า / หลังจากนั้นเป็นการบรรยายให้รู้ว่านิสัยพระเอกเปลี่ยนไปยังไง เข้าใจง่ายดี มีติดตลกนิดหน่อยทำให้การอ่านไม่น่าเบื่อเกินไป ติดช่วงสุดท้ายนิดนึงที่บอกว่า ‘เขาขับรถยนต์สีดำขลับออกไป’ น่าจะตัดคำว่า ‘สีดำขลับออก’ นะ เพราะใช้บ่อยเกินไป
- บทที่ 2 – เปิดมาตอนแรกที่นางเอกยืนด่า ควรใส่เครื่องหมายคำพูด “ ” คร่อมให้รู้ว่าพูดอยู่และควรใส่คำเริ่มต้นให้รู้ว่าด่า เช่น “ไอ้บ้าเอ้ย! ไอ้...$%^&*_)…” / การบรรยายช่วงคุยกันหน้าบ้านถือว่าโอเค พอมาถึงวันต่อมาหลังจากนางเอกตื่นนอนแล้ววิ่งลงไปหาแม่ ไม่มีการพูดถึงการอาบน้ำแต่งตัวของนางเอก คนอ่านอาจจะงงได้ว่านางเอกไม่อาบน่ำหรอ? ควรใส่ ‘หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็กึ่งเดินกึ่ง...’ / การบรรยายช่วงที่นางเอกโดนรถชนบรรยายได้ลื่นไหล เข้าใจว่าถูกรถชนและกำลังหมดสติ ช่วงที่อยู่โรงพยาบาลบรรยายได้ดี งงเล้กน้อยตอนที่นางเอกขยำกระดาษปาออกนอกหน้าต่าง คือนางเอกถูกรถชนนะ แขนขาน่าจะใส่เฝือกหรือไม่ค่อยมีแรง แถมยังเพิ่งฟื้นด้วย ถ้าจะโยนออกนอกหน้าต่างก็ควรจะบอกให้คนอ่านรู้ว่าเตียงผู้ป่วยอยู่ใกล้กับหน้าต่าง จะได้ไม่ขัดกับความเป็นจริงนะคะ
- บทที่ 3 – บทนี้บรรยายได้ดีไม่ติดขัด ทำให้รู้ว่านางเอกกำลังสิ้นหวัง ตอนที่นางเอกเจอกระดาษติดใต้รองเท้า น่าจะรู้อยู่แล้วนะว่าเป็นเศษกระดาษ ไม่ใช่กระดาษทิชชู / มีพิมผิดนิดนึง ไปดูนะจ๊ะ
- บทที่ 4 – นางเอกเป็นคนน่ารักอ่า ใช่วิธีเด็ดดอกไม้เสี่ยงดวง ตรงช่วงนี้บรรยายได้ดี หลังจากนั้นตอนที่นางเอกเจอแม่ ‘หม่ามี้สุดที่รักวิ่งรี่เข้ามาสวมกอดฉันแน่นทันที’ คำว่า ‘วิ่งรี่’ เนี่ย อ่านแล้วมันขัดๆ นะ ตัดเหลือวิ่งอย่างเดียวน่าจะพอจ๊ะ แล้วจริงๆ แม่น่าจะรู้นะว่าลูกออกจากโรงพยาบาลวันไหน แต่นี่ไม่รู้ ก็ควรจะบรรยายเพิ่มว่าทำไมถึงไม่รู้ / ตอนที่นางเอกเล่าความจริงให้แม่ฟังมีช่วงที่บรรยายว่า ‘หลังจากที่ความจริงทั้งหมดลูกเล่าออกมาทุกหยดหยาด’ เปลี่ยนเป็น ‘หยาดหยด’ จะเพราะกว่านะคะ / ห้องคอนดดของพระเอกบรรยายได้ดี นึกภาพออกเลยว่าไฮโซมาก ตอนนั้นมีคำที่ติ๊กชอบอยู่คำนึง ‘สีชมพูแปร๋นแรดมาก’ 5555555 รู้เลยว่าโบว์ของนังเจสสิกาเป็นยังไง
- บทที่ 5 – บทนี้ตอนต้นเขียนได้ดีมากเลย มาถึงตอนนางเอกขึ้นรถไฟฟ้า เหมือนว่าจะลืมเว้นวรรคตรง ‘รถไฟฟ้าไป – กลับ คอนโด – มหาลัย’ / มาถึงตอนนางเอกเจอพระเอกอาบน้ำเสร็จ ทำไมไม่ให้พระเอกเปลือยท่อนบนแล้วผูกผ้าขนหนูข้างล่างงงงงง =.,=; 55555 อันนี้นอกเรื่อง (แต่จริงจังนะ -///-) / ตอนที่นางเอกถามพระเอกเรื่องพี่สาวอ่ะนะ กำลังเศร้าได้ที่เลย แต่พออ่านถึง ‘นั่งแคะขี้เล็บ’ เท่านั้นแหละ หลุดขำออกมาเลยอ่ะ ถ้าตั้งใจจะให้ขำนี่ดีมากๆ เลยนะ มันฮาจริงๆ แต่ว่าถ้าจะให้เศร้าก้เหลือแค่ ‘แคะเล็บ’ พอนะ / ช่วงที่นางเอกหาของกินในห้างแล้วเจอไอติมมะนาวสีเขียว จริงๆ แล้วมันน่าจะเป็นเขียวปี๋หรือเปล่าเขียวแปร๋นติ๊กว่าไม่ค่อยได้ยินนะ มาถึงตอนจบของบท จบดีมากกกกกกก ปรบมือ *แปะๆ* จบแบบนี้ทำให้น่าติดตามมากจ้า
- บทที่ 6 – 7 – สองบทนี้ขอรวบเลยแล้วกันนะ เพราะแทบไม่มีอะไรจะติแล้วจริงๆ อ่ะ แต่งได้สนุกมากเลย บทที่ 6 ชื่อบทนี่ให้ความหวังเรามากอ่ะ นึกว่าจะมีเลิฟซงเลิฟซีนอะไรนิดนึง 5555555 ส่วนบทที่ 7 ก็ตอนช่วงย้อนอดีตของพระเอกนะคะ บรรยายได้ดีเลย แต่ว่าเวลาพูดคุยกันน่าจะใช้ ‘ ’ แทน “ ” เนอะ จะได้แบ่งชัดเจนว่าอันนี้เป็นอดีต ที่เหลือก็ดีหมดเลยจ๊ะ น่าติดตามมาก
คำผิด :: บทนำ : หม่ามี๊ – หม่ามี้
บทที่ 1 : อยู่เหมือนหัว – อยู่เหนือหัว
บทที่ 3 : ครัวครัว – ครอบครัว / มี่ – ไม่มี
บทที่ 5 : เก็ – ก็ / ป็น – เป็น / ต่างๆ นาๆ – ต่างๆ นานา / คำพูดในๆ – คำพูดใดๆ
บทที่ 6 : พริตตี้ – พริ้ตตี้
ความชอบส่วนตัว :: ตอนอ่านแรกๆ ติ๊กก็ยังเฉยๆ นะ พอเดาได้บ้างนิดหน่อย อ่านมาเรื่อยๆ มันก็สนุกขึ้นนะ แต่ยังไม่น่าติดตามเท่าไหร่ พออ่านถึงบทที่ 5 นะ มันหนุกมากกกกกกกอ่า หรือเพราะว่ามีตัวร้ายออกมาก็ไม่รู้ แต่ติ๊กชอบมากอ่ะ บทต่อๆมาก็สนุกมากเลย จะติดตามนะคะ อย่าดองนะ สู้ๆ ^________^
คำแนะนำ :: เท่าที่ดู ใช้ ... เยอะไปนะคะ ติ๊กเห็นบ่อยมากเลย บางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้ก็ได้นะคะ แค่เว้นวรรคอย่างเดียวก็พอ เอาไว้ใช้ตอนต้องการเสียงเงียบๆ หรือลากเสียงยาวหน่อยค่ะ สีก็เหมือนกัน รถสีดำขลับ อ่านจนจำได้เลยอ่ะ ลองเปลี่ยนเป็นสีดำเฉยๆ หรือสีดำสนิทดูนะคะ สีอื่นๆ ก็ลองหาคำสร้อยที่คู่กันหรือบางทีไม่ต้องใส่คำสร้อยมันก็เพราะอยู่แล้วล่ะ ส่วนคำว่า ‘หม่ามี้’ สะกดผิดหมดเลยนะ จริงๆ ต้องเป็น ไม้โท นะคะ ไม่ใช่ไม่ตรี หลังจากนี้ก็แก้ด้วยแล้วกันเนอะ การบรรยายตัวละครก็ละเอียดกว่านี้นิดนึง
ปล. ยาวมาก 555 แต่ติ๊กไม่ได้ติอย่างเดียวนะ ชมด้วย ยังไงก็อ่านหน่อยแล้วกันเนอะ
receive
ชื่อ ::
ชื่อบทความ ::
ลิ้งค์บทความ/แบนเนอร์ (กดได้) ::
ความรู้สึก ขอยาวๆ เลยจ้า ::
แปะแบนเนอร์ร้านเราด้วยนะคะ ::
อย่าลืมกด vote นะ ::
แบนเนอร์
ความคิดเห็น