ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Under the stars 4) :: ของขวัญ ... ของฮาโอ ...
รีเซิร์กวิ่งสุดชีวิต เพื่อหนีออกให้ห่างจากบ้านพักของโยให้ไกลที่สุด ไกลที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ และตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจุดหมายของเขาคือที่ไหน ขอแค่หนีจากความจริงในตอนนี้ ... ตอนนี้เท่านั้น ...
... ป่านนี้ทุกคนต้องรู้แล้วแน่ ... รีเซิร์กคิด โฮโรโฮโรคงจะไปบอกทุกแล้ว ... เขาเองคงจบแค่นี้ คงจะต้องออกจากเอ็กลอวส์อีกด้วยแน่ๆ ถ้ารู้ถึงมัลโก้เข้า ตอนนี้กลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว .. ขอร้องไห้ ... อยากร้องไห้หนัก ๆ ... จบสิ้นแล้ว ... จะมาแก้แค้น กลับต้องโดนศัตรูที่เกลียดที่สุดทำอย่างนั้น ... ฉันไม่มีอะไรเหลือ ...
\"โฮ~!!\" รีเซิร์กปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ... หนักเหมือนกับที่เขาอยากจะทำ ... \"ฮือ.. ฮึก ! ฮาโอ แก ชั้นเกลียดแก !!! ...คนอย่างแก .. คนอย่างแกเกิดมาเพื่ออะไรกัน !! เกลียดๆๆๆ ได้ยินมั้ย ไปตายซะ!!\" ร่างบางเข่าอ่อนจนล้มลงไปนั่งกับพื้น
\"คนอย่างแกไม่มีใครเขาต้องการ !! อยู่ไปก็รกโลก !! .. ตายๆไปซะ!! ทำไมฉันต้องมาเจอแกด้วย!! ไปไกลๆฉัน ... \" เสียงตะโกนเริ่มเบาลง \"ไปไกลๆฉัน ... ขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ...ฮือ\" ร่างบางปิดหน้าตัวเองด้วยมือเรียวทั้งสองข้าง ... น้ำใสๆยังไหลรินลงมาไม่หยุด ... เขาขอเวลา ... พักสักหน่อย ... นะ ....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รีเซิร์กตั้งสติได้แล้ว เขาใช้เวลารวบรวมสมาธิอยู่นาน ... รีเซิร์กเพิ่งจะรู้ตัว ว่าเมื่อก่อนหน้านี้ สติของเขากระเจิงแค่ไหน เขาวิ่งมาไกล ไกลมากจนเขาเองก็ไม่รู้ทางกลับ ... ไม่อยู่ด้วยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คงจะให้มอร์ฟีนช่วยบอกทางกลับเรือแล้ว ...
\"มอร์ฟีน ช่วยพาฉันกลับที\" รีเซิร์กพูดอย่างสุภาพ วิณญาณแสนสวยยิ้มให้แทนคำพูด แล้วนำทางพาเจ้านายกลับเรือ
ระหว่างที่รีเซิร์กกำลังค่อยๆเดินผ่านหญ้าสูงๆแหลมๆ ทางเดินที่แสนลำบาก สติคงจะหลุดไปไกลจริงๆ ดีนะที่สามารถคุมสติได้ ... นี่เขาวิ่งผ่านทางนี้มาจริงๆหรือนี่ ? ...
\"เฮ้ย ! ซันจิยกดีๆหน่อนสิ เดี๋ยวมันก็ตกหรอก\" เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น
\"อะไรว้า เปโยเท แกไม่ช่วยกันเลยนี่หว่ า มานี่เลย มาช่วยกันยก\" เสียงอีกคนดังขึ้น ...นั้นใคร ทำอะไรกันนะ... รีเซิร์กหยุดฟัง
\"นี่ๆ พวกนายนะ ช่วยๆกันยกเร็วๆหน่อยสิ ... สามัคคีกันเป็นไหม\" เสียงของหญิงสาวร้องบอกพวกผู้ชาย ... ใครกัน .. ดึกอย่างนี้แล้ว... รีเซิร์กเดินไปตามเสียงเบาๆ
\"เธอก็เลิกบ่นสักทีจะได้ไหม คันนะ\"
\"นี้~!! พวกนาย คันนะเขาพูดถูกแล้วย่ะ ... ทำกันเร็วๆหน่อย ชักช้า เดี๋ยวท่านฮาโอรอนะ\" สาววัยรุ่นตะโกนแทรก ...
\"ยกกันดีๆ...เดี๋ยวของขวัญให้ท่ายฮาโอแตก... มาริเบื่อแล้วนะ\"
... ชัดมาก พวกลูกน้องฮาโอ!! ...
... พวกนี้มันมาทำอะไรกันดึกๆอย่างนี้นะ .. ที่รู้ๆมันต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน ... นั่นมันอะไรนะ มองไม่เห็นเลย ... พวกนั้นทำอะไร เข้าไปใกล้ๆก็ไม่ได้ด้วย ... พวกนั้น ยกอะไรกันนะ ? ...
\"เฮ้อ เสร็จแล้ว...\" ซันจิ ชายร่างอ้วนยืนท้าวเอว \"หนักเป็นบ้า\"
\"เออน่า เรากลับกันเถอะ\" เปโยเทพูด
\"เร็วๆ สิ\" แมทเร่ง \"อยากเจอท่านฮาโอจะแย่อยู่แล้ว\" สาวน้อยยิ้มอย่างมีความสุข ... คนอย่างฮาโอมีคนชอบด้วย... มันเป็นเรื่องน่าแปลกนะ สำหรับรีเซิร์ก
เมื่อลูกน้องทยอยกลับกันแล้ว รีเซิร์กค่อยๆเดินเบาสุดเท่าที่จะทำได้เพราะเกรงว่าเหล่าลูกสมุนของคนที่เขาเกลียดจะย้อยกลับมาอีก เบาเดินเข้าไปหยุดตรงผ้าคลุมสีขาวที่คลุมยาวลงมาถึงพื้น มันใหญ่กว่าที่เขาคิด ...
\"อะ ... อะไรกัน .. ทำไมถึงได้ใหญ่อย่างนี้\" รีเซิร์กจ้องมองของสิ่งนั้น ...แผนนี่คงจะร้ายน่าดู...
\"ใต้ผ้าคลุมนี่ ... มันยังไงกันนะ\" รีเซิร์กอดสงสัยไม่ได้ ของขวัญงั้นเหรอ? คนอย่างฮาโอมีของที่อยากจะได้ด้วยเหรอ ...
ร่างบางยืนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดผ้าคลุมดู แล้วรีเซิร์กก็ต้องตกใจ ภายใต้ผ้าคุลมผืนใหญ่ กับของที่อยู่ข้างใน ... ดวงวิญญาณ!! ...
ดวงวิญญาณหลายดวงถูกจับอยู่ในกรงแก้ว ... มันเยอะมาก ... ถูกจับใส่กรง เบียดเสียด ... มันเป็นภาพที่น่ากลัว ดวงวิญญาณหลายดวงกรีดร้องอยู่ในนั่น ... อาหาร.. ของสปิริตออฟไฟล์ ... เนี่ยนะหรือของขวัญมันฮาโอ ... คนอย่างมัน ... คนอย่างมัน
\"เพล้ง!\" รีเซิร์กใช้เพนดูลัมทำลายกรงนั้นซะ เขาทนไม่ได้ ทำไมคนอย่างมัน ต้องมาล่าดวงวิญญาณของคนอื่นมาเป็นอาหาร เขาเกลียด เกลียดคนอย่างนี้
ร่างบางยืนหอบ ดวงวิญญาณมากมายล่องลอยออกจากกรงแก้วนั้น ค่อยๆจางลง จางลง..จนกระทั่งวิญญาณทั้งหมด ลอยหายไป ...
\"ฮาโอ... ทำไมแกชอบทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อน ... แกจะอยู่ดีๆไม่เป็นเลยใช่ไหม...\" รีเซิร์กพูด ความโกรธที่เก็บไว้ ... ความเกลียดที่อุตส่าห์ไม่คิด ... เขาเก็บไม่อยู่แล้ว ...เกลียด เกลียดมาก ...
\"กลับกันเถอะ มอร์ฟีน\" รีเซิร์กหันหลังกลับแล้ววิ่งให้เร็วที่สุด ขืนอยู่ที่นี่นานๆ มีหวังสติแตกแน่ ...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผ่านไปหลายวัน รีเซิร์กไม่มีวันลืมเรื่องร้ายๆในวันนั้นได้เลย เขาไม่กล้าพบหน้าพวกเพื่อนๆ เขากลัว ... เขาเฝ้ามองท้องฟ้าเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกวัน ... ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ดวงดาวที่สวยสง่า ... ถึงจะเป็นแค่ฝัน แต่ก็อยากขึ้นไปอยู่บนนั้น ... ที่ๆห่างไกลจากฮาโอ ...
\"สวยจังเนอะมอร์ฟีน\" รีเซิร์กพูดเบาๆ \"เฮ้อ อยากให้ชามนไฟท์จบเร็วๆจัง...ท่านเมเด้นจะได้จัดการฮาโอสักที...\" ร่างบางมองดูดาวจรัสฟ้าดวงนั้น มันสวยมาก ... หากแต่ถ้าไม่ใช่ฮาโอที่แนะนำเขาให้รู้จักดาวที่สวยขนาดนี้ ... มันคงจะสวยกว่านี้ ...
\"กลับห้องกันเถอะ มอร์ฟีน...\" รีเซิร์กเดินกลับห้องนอนพร้อมกับมอร์ฟีน ...
\"ฟึ่บ!\" อะไรบางอย่างตัดบินตัดหน้ารีเซิร์กไป ... อะไปที่เร็ว ... อะไรที่น่ากลัว ...
\"อ๊ะ ! อะไร นั้นใครนะ!!\" ร่างบางพยายามมองหาสิ่งนั้น ... เจอแล้ว ... นั่นมัน .. โอเวอร์โซล!
\"รีเซิร์กไดเธล นายเป็นคนทำลายของขวัญที่พวกเราจะให้ท่านฮาโอใช่ไหม\" แมทถามด้วยเสียงอันน่ากลัว ... มาทิลด้า! พวกฮานากุมิด้วย ... เปโยเท ซันจิ ... มากันครบคนเลย กะอีแค่ขอขวัญแค่นั้นนะเหรอ ...
\"พวกแก...\" รีเซิร์กกัดฟัน
\"ใช่มั้ย!!\" แมทตะโกน \"แกเป็นคนทำใช่ไหม!!\"
รีเซิร์กคิดก่อนที่จะตอบ \"ถ้าใช่แล้วจะทำไม ... ของขวัญแบบนั้นนะ...\"
\"หุบปาก! มาริเบื่อแล้วนะ ... พวกเราอุตส่าห์รวบรวมมาให้ท่านฮาโอ ....\" มาริพูด
\"ใจเย็นน่ามาริ\" คันนะบอก
\"อือ ใจเย็นๆก่อนเถอะ ..\" เปโยเทมองหน้ามาริ \"ในเมื่อวิญญาณะพวกนั้นหนีไปแล้ว .. ทำไมเราไม่เอาวิญญาณรีเซิร์กไปให้ท่านฮาโอแทนล่ะ หึ?\" เปโยเทส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้รีเซิร์ก
.... เฮือก! สายตาที่ไว้ใจไม่ได้ ... สัญญาณที่บอกถึงความอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตัว ....
\"โอเวอร์โซล(ตุ๊กตามือปืนตะวันตก)แมกนั่มครัฟท์!!\" ((PS* O.S. ของมาริฮับ))
\"มอร์ฟีน ! หลบเร็ว! อ๊าก!!\" ...
#######
อ๊าก!! ... ปั่นมะทันแว้ว T[]T ใกล้สอบแล้ว อัพได้ทีละกาติ๊ดนึงง่ะนะ ...
+กะการคิดเรื่องต่อมะได้แล้ว ... แง่มๆ .. สงสัยไม่ได้อ่านno moneyซะทีล่ะมั้ง ... เฮ้อ ...
ครั้งนี้เลยเอาสั้นๆมาลงอาคับ ^x^
ช่วงนี้จะอัพช้าาาาหน่อยนะฮับ เพราะสอบ ... สอบเสร็จแล้ว สัญญาเลย ว่าจะปั่นให้ได้ตอนนึงเอ้า !
......
... ป่านนี้ทุกคนต้องรู้แล้วแน่ ... รีเซิร์กคิด โฮโรโฮโรคงจะไปบอกทุกแล้ว ... เขาเองคงจบแค่นี้ คงจะต้องออกจากเอ็กลอวส์อีกด้วยแน่ๆ ถ้ารู้ถึงมัลโก้เข้า ตอนนี้กลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว .. ขอร้องไห้ ... อยากร้องไห้หนัก ๆ ... จบสิ้นแล้ว ... จะมาแก้แค้น กลับต้องโดนศัตรูที่เกลียดที่สุดทำอย่างนั้น ... ฉันไม่มีอะไรเหลือ ...
\"โฮ~!!\" รีเซิร์กปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ... หนักเหมือนกับที่เขาอยากจะทำ ... \"ฮือ.. ฮึก ! ฮาโอ แก ชั้นเกลียดแก !!! ...คนอย่างแก .. คนอย่างแกเกิดมาเพื่ออะไรกัน !! เกลียดๆๆๆ ได้ยินมั้ย ไปตายซะ!!\" ร่างบางเข่าอ่อนจนล้มลงไปนั่งกับพื้น
\"คนอย่างแกไม่มีใครเขาต้องการ !! อยู่ไปก็รกโลก !! .. ตายๆไปซะ!! ทำไมฉันต้องมาเจอแกด้วย!! ไปไกลๆฉัน ... \" เสียงตะโกนเริ่มเบาลง \"ไปไกลๆฉัน ... ขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ...ฮือ\" ร่างบางปิดหน้าตัวเองด้วยมือเรียวทั้งสองข้าง ... น้ำใสๆยังไหลรินลงมาไม่หยุด ... เขาขอเวลา ... พักสักหน่อย ... นะ ....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รีเซิร์กตั้งสติได้แล้ว เขาใช้เวลารวบรวมสมาธิอยู่นาน ... รีเซิร์กเพิ่งจะรู้ตัว ว่าเมื่อก่อนหน้านี้ สติของเขากระเจิงแค่ไหน เขาวิ่งมาไกล ไกลมากจนเขาเองก็ไม่รู้ทางกลับ ... ไม่อยู่ด้วยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน คงจะให้มอร์ฟีนช่วยบอกทางกลับเรือแล้ว ...
\"มอร์ฟีน ช่วยพาฉันกลับที\" รีเซิร์กพูดอย่างสุภาพ วิณญาณแสนสวยยิ้มให้แทนคำพูด แล้วนำทางพาเจ้านายกลับเรือ
ระหว่างที่รีเซิร์กกำลังค่อยๆเดินผ่านหญ้าสูงๆแหลมๆ ทางเดินที่แสนลำบาก สติคงจะหลุดไปไกลจริงๆ ดีนะที่สามารถคุมสติได้ ... นี่เขาวิ่งผ่านทางนี้มาจริงๆหรือนี่ ? ...
\"เฮ้ย ! ซันจิยกดีๆหน่อนสิ เดี๋ยวมันก็ตกหรอก\" เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น
\"อะไรว้า เปโยเท แกไม่ช่วยกันเลยนี่หว่ า มานี่เลย มาช่วยกันยก\" เสียงอีกคนดังขึ้น ...นั้นใคร ทำอะไรกันนะ... รีเซิร์กหยุดฟัง
\"นี่ๆ พวกนายนะ ช่วยๆกันยกเร็วๆหน่อยสิ ... สามัคคีกันเป็นไหม\" เสียงของหญิงสาวร้องบอกพวกผู้ชาย ... ใครกัน .. ดึกอย่างนี้แล้ว... รีเซิร์กเดินไปตามเสียงเบาๆ
\"เธอก็เลิกบ่นสักทีจะได้ไหม คันนะ\"
\"นี้~!! พวกนาย คันนะเขาพูดถูกแล้วย่ะ ... ทำกันเร็วๆหน่อย ชักช้า เดี๋ยวท่านฮาโอรอนะ\" สาววัยรุ่นตะโกนแทรก ...
\"ยกกันดีๆ...เดี๋ยวของขวัญให้ท่ายฮาโอแตก... มาริเบื่อแล้วนะ\"
... ชัดมาก พวกลูกน้องฮาโอ!! ...
... พวกนี้มันมาทำอะไรกันดึกๆอย่างนี้นะ .. ที่รู้ๆมันต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน ... นั่นมันอะไรนะ มองไม่เห็นเลย ... พวกนั้นทำอะไร เข้าไปใกล้ๆก็ไม่ได้ด้วย ... พวกนั้น ยกอะไรกันนะ ? ...
\"เฮ้อ เสร็จแล้ว...\" ซันจิ ชายร่างอ้วนยืนท้าวเอว \"หนักเป็นบ้า\"
\"เออน่า เรากลับกันเถอะ\" เปโยเทพูด
\"เร็วๆ สิ\" แมทเร่ง \"อยากเจอท่านฮาโอจะแย่อยู่แล้ว\" สาวน้อยยิ้มอย่างมีความสุข ... คนอย่างฮาโอมีคนชอบด้วย... มันเป็นเรื่องน่าแปลกนะ สำหรับรีเซิร์ก
เมื่อลูกน้องทยอยกลับกันแล้ว รีเซิร์กค่อยๆเดินเบาสุดเท่าที่จะทำได้เพราะเกรงว่าเหล่าลูกสมุนของคนที่เขาเกลียดจะย้อยกลับมาอีก เบาเดินเข้าไปหยุดตรงผ้าคลุมสีขาวที่คลุมยาวลงมาถึงพื้น มันใหญ่กว่าที่เขาคิด ...
\"อะ ... อะไรกัน .. ทำไมถึงได้ใหญ่อย่างนี้\" รีเซิร์กจ้องมองของสิ่งนั้น ...แผนนี่คงจะร้ายน่าดู...
\"ใต้ผ้าคลุมนี่ ... มันยังไงกันนะ\" รีเซิร์กอดสงสัยไม่ได้ ของขวัญงั้นเหรอ? คนอย่างฮาโอมีของที่อยากจะได้ด้วยเหรอ ...
ร่างบางยืนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดผ้าคลุมดู แล้วรีเซิร์กก็ต้องตกใจ ภายใต้ผ้าคุลมผืนใหญ่ กับของที่อยู่ข้างใน ... ดวงวิญญาณ!! ...
ดวงวิญญาณหลายดวงถูกจับอยู่ในกรงแก้ว ... มันเยอะมาก ... ถูกจับใส่กรง เบียดเสียด ... มันเป็นภาพที่น่ากลัว ดวงวิญญาณหลายดวงกรีดร้องอยู่ในนั่น ... อาหาร.. ของสปิริตออฟไฟล์ ... เนี่ยนะหรือของขวัญมันฮาโอ ... คนอย่างมัน ... คนอย่างมัน
\"เพล้ง!\" รีเซิร์กใช้เพนดูลัมทำลายกรงนั้นซะ เขาทนไม่ได้ ทำไมคนอย่างมัน ต้องมาล่าดวงวิญญาณของคนอื่นมาเป็นอาหาร เขาเกลียด เกลียดคนอย่างนี้
ร่างบางยืนหอบ ดวงวิญญาณมากมายล่องลอยออกจากกรงแก้วนั้น ค่อยๆจางลง จางลง..จนกระทั่งวิญญาณทั้งหมด ลอยหายไป ...
\"ฮาโอ... ทำไมแกชอบทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อน ... แกจะอยู่ดีๆไม่เป็นเลยใช่ไหม...\" รีเซิร์กพูด ความโกรธที่เก็บไว้ ... ความเกลียดที่อุตส่าห์ไม่คิด ... เขาเก็บไม่อยู่แล้ว ...เกลียด เกลียดมาก ...
\"กลับกันเถอะ มอร์ฟีน\" รีเซิร์กหันหลังกลับแล้ววิ่งให้เร็วที่สุด ขืนอยู่ที่นี่นานๆ มีหวังสติแตกแน่ ...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผ่านไปหลายวัน รีเซิร์กไม่มีวันลืมเรื่องร้ายๆในวันนั้นได้เลย เขาไม่กล้าพบหน้าพวกเพื่อนๆ เขากลัว ... เขาเฝ้ามองท้องฟ้าเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกวัน ... ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ดวงดาวที่สวยสง่า ... ถึงจะเป็นแค่ฝัน แต่ก็อยากขึ้นไปอยู่บนนั้น ... ที่ๆห่างไกลจากฮาโอ ...
\"สวยจังเนอะมอร์ฟีน\" รีเซิร์กพูดเบาๆ \"เฮ้อ อยากให้ชามนไฟท์จบเร็วๆจัง...ท่านเมเด้นจะได้จัดการฮาโอสักที...\" ร่างบางมองดูดาวจรัสฟ้าดวงนั้น มันสวยมาก ... หากแต่ถ้าไม่ใช่ฮาโอที่แนะนำเขาให้รู้จักดาวที่สวยขนาดนี้ ... มันคงจะสวยกว่านี้ ...
\"กลับห้องกันเถอะ มอร์ฟีน...\" รีเซิร์กเดินกลับห้องนอนพร้อมกับมอร์ฟีน ...
\"ฟึ่บ!\" อะไรบางอย่างตัดบินตัดหน้ารีเซิร์กไป ... อะไปที่เร็ว ... อะไรที่น่ากลัว ...
\"อ๊ะ ! อะไร นั้นใครนะ!!\" ร่างบางพยายามมองหาสิ่งนั้น ... เจอแล้ว ... นั่นมัน .. โอเวอร์โซล!
\"รีเซิร์กไดเธล นายเป็นคนทำลายของขวัญที่พวกเราจะให้ท่านฮาโอใช่ไหม\" แมทถามด้วยเสียงอันน่ากลัว ... มาทิลด้า! พวกฮานากุมิด้วย ... เปโยเท ซันจิ ... มากันครบคนเลย กะอีแค่ขอขวัญแค่นั้นนะเหรอ ...
\"พวกแก...\" รีเซิร์กกัดฟัน
\"ใช่มั้ย!!\" แมทตะโกน \"แกเป็นคนทำใช่ไหม!!\"
รีเซิร์กคิดก่อนที่จะตอบ \"ถ้าใช่แล้วจะทำไม ... ของขวัญแบบนั้นนะ...\"
\"หุบปาก! มาริเบื่อแล้วนะ ... พวกเราอุตส่าห์รวบรวมมาให้ท่านฮาโอ ....\" มาริพูด
\"ใจเย็นน่ามาริ\" คันนะบอก
\"อือ ใจเย็นๆก่อนเถอะ ..\" เปโยเทมองหน้ามาริ \"ในเมื่อวิญญาณะพวกนั้นหนีไปแล้ว .. ทำไมเราไม่เอาวิญญาณรีเซิร์กไปให้ท่านฮาโอแทนล่ะ หึ?\" เปโยเทส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้รีเซิร์ก
.... เฮือก! สายตาที่ไว้ใจไม่ได้ ... สัญญาณที่บอกถึงความอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตัว ....
\"โอเวอร์โซล(ตุ๊กตามือปืนตะวันตก)แมกนั่มครัฟท์!!\" ((PS* O.S. ของมาริฮับ))
\"มอร์ฟีน ! หลบเร็ว! อ๊าก!!\" ...
#######
อ๊าก!! ... ปั่นมะทันแว้ว T[]T ใกล้สอบแล้ว อัพได้ทีละกาติ๊ดนึงง่ะนะ ...
+กะการคิดเรื่องต่อมะได้แล้ว ... แง่มๆ .. สงสัยไม่ได้อ่านno moneyซะทีล่ะมั้ง ... เฮ้อ ...
ครั้งนี้เลยเอาสั้นๆมาลงอาคับ ^x^
ช่วงนี้จะอัพช้าาาาหน่อยนะฮับ เพราะสอบ ... สอบเสร็จแล้ว สัญญาเลย ว่าจะปั่นให้ได้ตอนนึงเอ้า !
......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น