ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Under the stars 3) :: ตุ๊กตา ...
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ แฮก... แฮก ... เสียงฝีเท้าปนกับเสียงเหนื่อยหอบ ร่างบางหยุดพักในที่ลับตาคน ....ฮาโอ... แกจะทำอะไรกัน... ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย เป็นเหมือนพวกโรคจิต ที่ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเดาออก ....แก... มันเลวทรามจริงๆ คนอย่างแก ... ตายๆไปซะ!!...
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ฮ้า ... สบายจังเลยนะ โอปาโจ\" ร่างสูงพูดกับเด็กชายตัวน้อย ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ในบ่อน้ำร้อน
\"ฮะ ท่านฮาโอ...ว่าแต่ท่านหายไปไหนมาครับ เมื่อคืนทิ้งผมเอาไว้\" โอปาโจถามด้วยความอยากรู้ ฮาโอยิ้มอย่างเคย
\"ฉันแค่ออกไปเปลี่ยนบรรยายกาศนะ\"
\"แต่ว่าท่านฮาโอ .. โอปาโจเห็นท่านออกไปทุกวันเลยนะครับ\"
\"เอ๋ จริงเหรอ\" ฮาโอพูดแกล้งๆ
\"จริงสิครับ ท่านหายไปไหนนะ\" โอปาโจถาม ฮาโอทำท่าเหมือนกำลังคิด
\"นั่นสินะ ฉันออกไปไหน ...\" ร่างสูงหันมาตอบ \"ฉันก็แค่ ... อยากจะไปเล่นกับ \'ตุ๊กตา\'นะ...\"
\"ตุ๊กตา?\" โอปาโจทำหน้างง \"ท่านฮาโอเนี่ยนะ?\" ร่างสูงพยักหน้า ... \"โอปาโจอยากเล่นด้วย\" เด็กน้อยทำหน้าอ้อน
\"ไม่ได้หรอก ตุ๊กตาตัวเนี่ยนะ ฉันเล่นมันได้คนเดียว ไว้ฉันจะหาตุ๊ตาตัวอื่นมาให้เล่นแทนแล้วกันนะ ..ตุ๊กตาเผ่าปัจเป็นไง ?\" โอปาโจส่ายหน้า
\"ไม่เอาของเผ่าปัจ ... โอปาโจไม่ชอบอ่ะ\"
\"อืมๆ ก็ได้ๆ เอาไว้ฉันจะให้ราคริสไปหาให้นะ\" ฮาโอพูดตัดบท
\"ว่าแต่ท่านฮาโอ ... สนุกเหรอ? เล่นกับตุ๊กตาเนี่ย\" โอปาโจยังไม่เลิกสงสัย
\"อืม สนุกดีนะ สนุกมากเลย\" ฮาโอยิ้ม
\"มันเป็นยังไงล่ะฮะ ท่านฮาโอถึงได้ติดมันจัง\"
\"อืม ตุ๊กตาตัวนั้นนะเหรอ ... น่ารักมาก ... ยิ่งมองดู ยิ่งรู้สึกอยากครอบครอง\"
\"เหรอฮะ .. แล้วมันชื่อว่าอะไรล่ะ ถ้าเกิดว่าหาย โอปาโจจะช่วยหาให้\"
\"ขอบคุณนะ ... ตุ๊กตานั่น ... มันมีชื่อว่า \'รีเซิร์ก ไดเธล\'...\"
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ทีมฮานะกุมิเป็นผ่ายชนะะะะะะะะะะะะ...\" ราจิม โฆศกประจำเผ่าปัจประกาศผลการแข่งขันระหว่างทีมฮานะกุมิ กับทีม... (คิดไม่ออกเพราะผมมั่วอ่ะครับ)
\"มาริเบื่อ ... พวกนี้ตายง่ายเกินไป\"
\"เอาน่า มาริ เรามาแข่งนะ เอาไว้เดี๋ยวค่อยไปหาเหยื่อนอกรอบก็ได้ เอามาเป็นของขวัญให้ท่านฮาโอไง\"
\"ฮื่อ ... เร็วๆเข้าเถอะ ฉันร้อน\" คันนะ สาวสวยอายุมากที่สุดกล่าว
\"เก่งมาก ฮานะกุมิ\" ฮาโอยิ้มให้
\"อ๊ะ ค่ะท่านฮาโอ\" สาวน้อยนามมาทิลด้า ตอบอย่างกระฉับกระเฉง
\"กลับกันดีกว่า ...\" ฮาโอพูดกับลูกน้อง
\"ค่ะ\"
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ฮ้า .. พวกฮาโอเก่งเป็นบ้า เผลอแปบเดียว ชนะแล้ว...\" โฮโรพูด ขณะที่เดินกลับไปที่พัก
\"ฮื่อ ... พวกมันเก่งกันมาก ... ถ้าได้แข่งกันพวกนั่น ไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสชนะเท่าไร\" เร็นกล่าว
\"เอาน่าๆ ยังไม่ถึงตอนนั้นสักหน่อย เราก็พยายามเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกันน่า...\" โยพูดยิ้มๆเหมือนเคย
\"นายนี่ไม่กลัวเลยนะ\" ช็อคโกเลิฟพูด
\"นายท่านเป็นแบบนี้อยู่แล้วล่ะ ... ฉันเห็นด้วยนะ\" ริวพูดเสริม
\"งั้นเอางี้ไหม ถ้ารอบต่อไปทีมของเร็นชนะล่ะก็ เรามาจัดงานเลี้ยงกันไหม?\"โยยิ้ม
\"ฮึ ที่แท้ก็อยากกินนี่เอง ... ก็เอาสิ ยังไงๆก็ต้องจัดกันทุกครั้งอยู่แล้วนี่...\"
\"ตกลงตามนั้นนะ\" .......
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"มอร์ฟีน....วันนี้มองไม่เห็นหมู่ดาวเล็กๆที่เราเคยเห็นเลยเนอะ\" รีเซิร์กพูดพลางปล่อยจิตใจให้ลอยไปกับอากาศ ดวงดาวในยามค่ำคืน สายตาที่มองไปเรื่อยๆไร้จุดหมาย กลับไปหยุดอยู่ที่ดาวเด่น ... ดาวที่จรัสแสงใกล้ๆดาวเหนือ ... ดาวที่เขายิ่งมองยิ่งเจ็บ ... ดาวที่นั่งดูกับฮาโอ ... ร่างบางก้มหน้าลง
\"ทำไม... ทำไมกัน....\" เขากัดริมฝีปากล่าง \"ลืมไม่ได้เลยเหรอ .... ฉันจะลืมไม่ได้เหรอ...ฮาโอ ...แก....\" เขาอยากจะร้องไห้ แต่หากเขาร้องไป ก็เท่ากับว่า \"แพ้\" ฮาโอ ...
\"อยากลืม ... ฮาโอ... นายแกล้งฉันใช่ไหม ... สนุกนักเหรอ ....\" เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง แล้วตัดสินใจจะสู้ต่อ เขาต้องลืมเรื่องนี้ให้ได้ ...
5วันผ่านไป ... รีเซิร์กลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ...เพราะเขา ...ปิดใจตัวเอง
..............................................................................................................
\"อ๋า ทีมเดอะเร็นเป็นฝ่ายชนะ!!!!\"
\"เฮ้อ .. ชนะแล้ว\"
\"กระจอก แค่ชั้นคนเดียวก็ชนะแล้ว\" เร็นพูดเหมือนเดิม
\"นายไม่ได้ลงสนามสักหน่อย ทำพูดดี\" โฮโรโฮโรขัด
\"ชนะแล้วน้า...ไปกินกันเถอะ\"โยยิ้ม\"ฉันชวนรีเซิร์กมาด้วยนะ\"
\"รีเซิร์ก?\" เร็นพูดงงๆ \"มาทำไม\"
\"ริวนะ\" โยพูดสั้นๆ แต่ก็ทำให้เร็นเข้าใจได้
\"อือ แล้วแต่นายล่ะกัน\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"เอ้า กินกันให้เต็มที่เล้ยยยยย\" ริวกล่าวเปิดงาน \"เติมได้ไม่อั้น\" เมื่อพูดจบก็ไปนั่งข้างๆรีเซิร์ก
\"นี่ ... ไม่หิวเหรอ\" ริวถาม \"หรือว่ากลัวไม่อร่อย\"
\"เปล่าฮะ ... ผมแค่ยังไม่หิว\" รีเซิร์กตอบอย่างสุภาพ
\"เหรอ ... อืม งั้นถ้าหิวก็เลือกกินตามใจเลยนะ\" ริวยิ้มให้ \"ฉันดีใจที่เธอมาได้ ... ตอนแรกก็นึกว่าไอ้แว่นนั่นจะไม่ให้มา\"
\"คุณมัลโก้นะเหรอครับ...\" ริวพยักหน้า
\"ตอนแรกเขาก็ไม่ให้หรอกครับ แต่ท่านเมเด้นอนุญาต เลยได้มา\" รีเซิร์กตอบ \"ดีใจ ... ที่ได้มา..\" รีเซิร์กมองดูบรรยายกาสภายในห้อง เสียงคุยกันสนุกสนาน เร็นทะเลาะกับโฮโรโฮโรเพราะกุ้งตัวเดียว โยก็กำลังกินอย่างเฉื่อยๆ แอนนาก็นั่งเงียบๆ ... เขาห่างไกลพวกนี้มานานแล้ว
\"ทานละนะครับ\"ร่างบางหยิบตะเกียบ \"อ้าว หิวแล้วเหรอ\"
\"ครับคุณริว ถ้ามัวแต่นั่งเฉยๆ มันก็ไม่สนุกนะสิครับ ... ได้มาเจอกันทั้งที\" รีเซิร์กยิ้ม
\"หึ ดีใจจัง... ทานเยอะๆเลยนะรีเซิร์ก... มีอาหารพอเศษสำหรับเธอด้วย\" ริวลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปที่ห้องครัว
\"แต่น แต๊~~น\" ริวยกจานขึ้นเหนือหัว \"อาหารพิเศษสุดสำหรับคนที่น่ารักที่สุด!!!\" ทุกคนหันมามองริว
\"อะไรนะริว\" โฮโรโฮโรถาม เรื่องกิน เขาต้องอยากรู้อยู่แล้ว
\"หึหึ นี่เป็นอาหารที่ทำด้วยความรัก ขอยกให้รีเซิร์กคนเดียว\" ริววางจานตรงหน้ารีเซิร์ก แล้วค่อยๆยกที่ครอบออก โฮโรโฮโรเขยิบเข้ามาดู (อยากรู้จิงๆเลยแหะ)
\"อ๊ะ คุณริว\" รีเซิร์กยิ้ม \"นี่มัน...\"
\"ใช่แล้วๆ ... ของว่างที่ชั้นทุ่มเททำอยู่ตั้งนาน...\" ริวพูดอย่างภาคภูมิใจ
\"ไอติมเค้กเรอะริว\" โฮโรโฮโรร้องขึ้น ร่างสูงพยักหน้า \"อื้อ ฉันนั่งนึกอยู่ว่าจะทำอะไรดี แต่แล้วก็คิดถึงไอ้นี่..\"
\"น่ากินจังเลย ฉันขอกินได้ไหม\" เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าต่างข้างหลังทุกคน ...เกลียดเสียงนี้...
\"ฮาโอ...\" โยหันไปมอง \"มา...\" ก่อนที่จะได้พูด ก็โดนแทรกเสียก่อน
\"มาทำไม\" ไม่ต้องถามคงรู้ว่าใครเป็นคนพูด ... คนที่เกลียดฮาโอสุดๆนั่นแหละ
\"เอ๋ ? มาไม่ได้เหรอ ฉันแค่อยากมาร่วมกินเลี้ยงด้วยนะ\" เขายิ้ม \"ไม่ได้เหรอ\"
\"มาไม่ได้รับเชิญ\" แอนนาพูด
\"อย่าใจร้ายสิแอนนา ขอให้ฉันร่วมด้วยได้ไหม\" ฮาโอหันมองแอนนาที่กำลังวางตะเกียบลง
\"ตามใจ ฉันอิ่มแล้ว\" แอนนาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม แล้วเดินออกไป
\"ว่าไงโย ใหัไหม?\" ฮาโอหันมาถามน้องชาย
\"อ่า ... ก็ได้\" โยตอบ
\"โย!!\" รีเซิร์กขัด
\"เอาน่า รีเซิร์ก เขาไม่ได้มาทำอะไรสักหน่อย\" โยตอบ ... เขาไม่ได้ทำ ... ขอให้ไม่ได้หวังอะไรจริงๆเถอะ.... ร่างบางคิด
ฮาโอยิ้มให้น้องชายตนเองก่อนที่จะกล่าว \"ขอบคุณ\" ...
บรรยากาศในห้องเงียบกริบ จากที่มีเสียงคุยกันสนุกสนาน ตอนนี้เหลือเพียงความเงียบงัน ... ความรู้สึกกดดันภายในห้องเพิ่มขึ้น ...
\"อิ่มแล้ว\" เร็นลุกขึ้นแล้วเดิกจากไป
\"ฮื่อ... เหมือนกัน ขอตัวก่อนนะ\" โฮโรโฮโรเดินตามๆกันไป ตอนนี้รีเซิร์กก็อยากจะลุกออกไปเช่นกัน แต่
\"อิ่มแล้ว..\"ฮาโอพูด \"ขอบคุณมากนะริว อร่อยมากเลย\" ฮาโอยิ้มให้ \"งั้นขอตัวกลับเลยแล้วกันนะ\"
\"อือ บายนะพี่\"โยยิ้มให้ก่อนที่ฮาโอจะจากไป
\"รีเซิร์ก ... เป็นอะไรหรือเปล่า\" โยถาม \"ฉันขอโทษนะ\"
\"นายไม่ผิดหรอกโย ฉันไม่ว่า\" รีเซิร์กตอบ
\"เอาล่ะ มาช่วยกันเก็บกวาดดีกว่านะ\" โยกล่าว
\"เดี๋ยวผมทำเองครับนายท่าน\"
\"อ่า อืม ขอบคุณนะริว\"
\"เดี๋ยวผมช่วยนะครับคุณริว\"
\"ไม่เป็นไรๆ ฉันทำเองได้รีเซิร์ก\"
\"โย ริว ขึ้นมานี่สิ!!\" เสียงแอนนาตะโกนเรียกจากข้างบน \"ขึ้นมานี่ เร็วๆเลยนะ!!\" แอนนาท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี
\"อ่า รีเซิร์ก ขอตัวก่อนนะ\" โยยิ้มแหยๆ
\"อื้อ เดี๋ยวฉันทำให้เอง\"
\"ไปเถอะริว เดี๋ยวแอนนาโกรธจัด..\" ว่าแล้วโยกับริวก็รีบวิ่งขึ้นไปหาแอนนา
ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเก็บจานมากมายที่วางอยู่ไปที่ห้องครัว เขาเปิดน้ำให้ไหลช้าๆ ร่างบางบีบน้ำยาล้างจานลงบนฟองน้ำ แล้วลงมือขัด ...
\"นี่ ... ทำไมอยู่คนเดียวละ\" เสียงนี้อีกแล้ว ... รีเซิร์กกำฟองน้ำแน่น \"มาทำไมอีก..ฮาโอ\"
\"ฉันแค่กลับมาดูนายนะ ... ฉันช่วยไหม\"
\"ไม่ต้อง\" รีเซิร์กตอบทันควัน
\"ไม่เอาน่า ทำสองคนมันเร็วกว่านะ..\" ฮาโอถอดถุงมือออก แล้วเดินไปยืนข้างๆรีเซิร์ก ...
\"อ๊ะ!\" ร่างบางกระเถิบหนีด้วยความตกใจ
\"เป็นอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรนายสักหน่อย... แค่จะช่วย\" ฮาโอค่อยๆล้างทีละใบ รีเซิร์กยืนมองฮาโออย่างงงๆอยู่ครู่หนึ่ง \"นี่นายจะให้ฉันทำจนเสร็จคนเดียวเลยเหรอ\"
\"ฮึ! ก็ได้...\" รีเซิร์กเดินไปยืนข้างๆร่างสูง แล้วลงมือทำความสะอาดจานเงียบๆ
\"นี่ รีเซิร์ก... คืนนั้นนะ แจนนูโกรธมากไหม\" ...\'คืนนั้น\'เขาไม่อยากได้ยิน ไม่อยากจะนึกถึง...
\"โกรธสิ...ท่านเมเด้นโกรธ แต่ท่านบอกว่าจะลงโทษแกให้ได้ฮาโอ\"
\"ฮิๆ เอาเถอะ ถ้าคิดว่าทำได้นะ\" ฮาโอกล่าว
\"แล้วคืนนั้น นายโกรธฉันหรือเปล่า\" ฮาโอถามอีกครั้ง เป็นคำถามที่เขาไม่อยากได้ยิน รีเซิร์กเงียบ ไม่ตอบ
\"อย่าเงียบสิ...ตอบฉันหน่อย\" ฮาโอซัก
\"โกรธ ... เกลียด ...\" รีเซิร์กตอบเพียงสองคำ
\"เหรอ...แต่ฉันพูดจริงนะ คืนนั้นนะ\" ฮาโอยังพูดต่อ
\"หยุด... เงียบไปเลย\" รีเซิร์กขัด เขาไม่อยากได้ยินอีกแล้ว
\"นายเกลียดฉันแน่เหรอ ...ไม่มั้ง...\"
\"หุบปาก!!\" ร่างบางเขวี้ยงฟองน้ำทิ้ง \"หุบปากไปซะ ฉันไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!! ... ฉันเกลียดนาย เข้าใจมั้ย ฉันเกลียดนาย!!\" รีเซิร์กตะเบ็งเสียง
\"รีเซิร์ก...\" ฮาโอเรียกเบาๆ
\"ไม่ เงียบไปซะ ... อย่ามาเรียกชื่อฉะ...\" ตึง! ฮาโอกดรีเซิร์กลงบนโต๊ะอาหารในห้องครัว \"รีเซิร์ก...\" ฮาโอกระซิบเบาๆลมหายใจอุ่นๆรดใบหู สติเขาเกือบแตกกระเจิง
\"ออก...ออกไป...ลุกไปซะ\" รีเซิร์กพยายามพูด
\"ไม่\" ร่างสูงตอบสั้นๆ แล้วมองหน้ารีเซิร์กในระยะใกล้ \"ฉันอยากจูบนายอีกจัง ... ตั้ง5วันแล้วสินะ ...คิดถึง...ริมฝีปากนาย...\" เมื่อพูดจบฮาโอก็ประกบริมฝีปากกับร่างบาง รีเซิร์กตาเบิกโพลง พยายามที่จะดิ้น แต่ก็โดนล็อกแขนเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของฮาโอ ร่างสูงผละริมฝีปากออก
\"คิดถึงมัน...เหมือนฉันไหม...\" เขาถาม
\"ไม่ .. ฉันเกลียดมาก..\" รีเซิร์กตอบ พยายามคุมสติไว้ น้ำตาแทบไหล
\"ฮะ ฮาโอ... ปล่อย...\" ร่างบางกัดฟัน \"ชั้นจะตะโกน...\" เขาพยายามพูด
\"คะ ... ใครก็ได้... ช่วย...\" รีเซิร์กพยายาม แต่ก็โดนขัดขวางอีก ... ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในในโพลงปาก ร่างบางดิ้นเบาๆอยู่ใต้ร่างสูง
\"ปล่อยฉันนะ\" รีเซิร์กพูดในตอนที่ฮาโอเปิดช่องว่างให้
\"ขอความช่วยเหลือสิ ... ตะโกนเลย...\" ฮาโอทำสายตาเจ้าเล่ห์ \"ฉันอยากให้ทุกคนรู้...\" ร่างสูงยิ้ม
\"ไม่!!ปล่อยฉันนะ!!\" ร่างบางแทบร้องไห้
\"แอ๊ด....\" ประตูห้องถูกเปิดออก บุคคลที่สามเข้ามาเห็นเหตุการณ์ ... รีเซิร์กสับสน จะดีใจที่ได้คนมาช่วย หรือ ตกใจที่มาเห็นเข้ากันแน่
\"ระ... รีเซิร์ก ... ฮา...ฮาโฮ... ทำไมพวกนาย...\" โฮโรโฮโรตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ภาพของเพื่อนที่นอนราบติดไปกับโต๊ะ โดยมีศัตรูคร่อมอยู่ ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ เขาเรียกว่าอะไร ...
\"ฮะ ... โฮโร...\" รีเซิร์กพูดหลบหน้าเพื่อน เขาไม่อยากให้คนที่รู้จักเห็นสภาพเขาในตอนนี้เลย \"โฮโรโฮโร...\"
\"โฮโร นายออกไปซะ ... ตอนนี้ฉันกับรีเซิร์กยุ่งอยู่ อย่ามาขัดขวางเรา\" ฮาโอพูดขัด เขาก้มหน้าลงไปเลียริมฝีปากสีชมพูตรงหน้า รีเซิร์กสบัดหน้าหนี ฮาโอยิ้มก่อนจะส่งสายตามาหาโฮโรโฮโร \"ตอนนี้\'เรา\'กำลังสนุก ช่วยออกไปที...\"
ฝ่ายโฮโรเองก็สับสน จนตาลาย \"นี่มัน ... อะไรนะ ฮาโอ ...นาย ... นายทำอะไร ...รีเซิร์ก ... อธิบายมา...\"
\"อธิบายไปแล้วไง ... เรากำลังสนุก อย่ามาขัดขวาง\" ฮาโอพูดซ้ำ \"นายคงไม่อยากให้ฉันไปขวางนายนะ ถ้าเป็นเวลาของนายนะ\" \"ออกไป...\" พูดเสียงเรียบแต่ฟังดูกดดัน แกมบังคับโฮโรวิ่งออกไปจากห้อง
\"อ๊ะ!โฮโร เดี๋ยว ช่วย...\"
รีเซิร์กกัดฟัน ต้องหยุดแค่นี้แล้ว ถ้าไม่คนช่วย ... เขาต้องช่วยตัวเอง ... ร่างบางยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาอย่างยากเย็น ... ราวกับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นหนา
\"เพี้ยะ!\" รีเซิร์กตบเข้าไปที่แก้มของฮาโอ ร่างสูงมองหน้ารีเซิร์ก ใบหน้าที่ขาวอมชมพู กลับแดงก่ำด้วยความอาย ริมฝีปากขบแน่น แก้มใสอาบไปด้วยน้ำตา ...
\"รีเซิร์ก...\"
\"ไม่!! ไปซะ!! ไปไกลๆ ฉันเกลียด เกลียด เกลียด เกลียด แก ฮาโอ!! ได้ยินไหม\" เขาตะเบงเสียงสุดๆ น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด ฮาโอหยุด และเดินห่างออกไปจากรีเซิร์ก ... เดินห่างออกไป ออกไปจนหายไปตอนไหน รีเซิร์กก็ไม่รู้ ตอนนี้เขาอยากอยู่คนเดียว ... คนเดียวเท่านั้น ...
############################
งุงิ ข้าพเจ้าปั่นเสร็จเลยเอามาลงก่อนเลย .. มานว่างจัดฮับผม ...
รุสึกว่ายิ่งแต่งยิ่งแย่ยังไงก้มะรุ .. จะพยายามนะค้าบ ..
ผิดฟลาดตงไหนบอกมาเลยนะงับ จะปรับปรุง ...
++++++++++++++
THX สำหรับทุกเม้นเลย ... มันเปนกำลังใจสุด><
แครอทจะสู้ต่อไป โอ้ว!
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ฮ้า ... สบายจังเลยนะ โอปาโจ\" ร่างสูงพูดกับเด็กชายตัวน้อย ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ในบ่อน้ำร้อน
\"ฮะ ท่านฮาโอ...ว่าแต่ท่านหายไปไหนมาครับ เมื่อคืนทิ้งผมเอาไว้\" โอปาโจถามด้วยความอยากรู้ ฮาโอยิ้มอย่างเคย
\"ฉันแค่ออกไปเปลี่ยนบรรยายกาศนะ\"
\"แต่ว่าท่านฮาโอ .. โอปาโจเห็นท่านออกไปทุกวันเลยนะครับ\"
\"เอ๋ จริงเหรอ\" ฮาโอพูดแกล้งๆ
\"จริงสิครับ ท่านหายไปไหนนะ\" โอปาโจถาม ฮาโอทำท่าเหมือนกำลังคิด
\"นั่นสินะ ฉันออกไปไหน ...\" ร่างสูงหันมาตอบ \"ฉันก็แค่ ... อยากจะไปเล่นกับ \'ตุ๊กตา\'นะ...\"
\"ตุ๊กตา?\" โอปาโจทำหน้างง \"ท่านฮาโอเนี่ยนะ?\" ร่างสูงพยักหน้า ... \"โอปาโจอยากเล่นด้วย\" เด็กน้อยทำหน้าอ้อน
\"ไม่ได้หรอก ตุ๊กตาตัวเนี่ยนะ ฉันเล่นมันได้คนเดียว ไว้ฉันจะหาตุ๊ตาตัวอื่นมาให้เล่นแทนแล้วกันนะ ..ตุ๊กตาเผ่าปัจเป็นไง ?\" โอปาโจส่ายหน้า
\"ไม่เอาของเผ่าปัจ ... โอปาโจไม่ชอบอ่ะ\"
\"อืมๆ ก็ได้ๆ เอาไว้ฉันจะให้ราคริสไปหาให้นะ\" ฮาโอพูดตัดบท
\"ว่าแต่ท่านฮาโอ ... สนุกเหรอ? เล่นกับตุ๊กตาเนี่ย\" โอปาโจยังไม่เลิกสงสัย
\"อืม สนุกดีนะ สนุกมากเลย\" ฮาโอยิ้ม
\"มันเป็นยังไงล่ะฮะ ท่านฮาโอถึงได้ติดมันจัง\"
\"อืม ตุ๊กตาตัวนั้นนะเหรอ ... น่ารักมาก ... ยิ่งมองดู ยิ่งรู้สึกอยากครอบครอง\"
\"เหรอฮะ .. แล้วมันชื่อว่าอะไรล่ะ ถ้าเกิดว่าหาย โอปาโจจะช่วยหาให้\"
\"ขอบคุณนะ ... ตุ๊กตานั่น ... มันมีชื่อว่า \'รีเซิร์ก ไดเธล\'...\"
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ทีมฮานะกุมิเป็นผ่ายชนะะะะะะะะะะะะ...\" ราจิม โฆศกประจำเผ่าปัจประกาศผลการแข่งขันระหว่างทีมฮานะกุมิ กับทีม... (คิดไม่ออกเพราะผมมั่วอ่ะครับ)
\"มาริเบื่อ ... พวกนี้ตายง่ายเกินไป\"
\"เอาน่า มาริ เรามาแข่งนะ เอาไว้เดี๋ยวค่อยไปหาเหยื่อนอกรอบก็ได้ เอามาเป็นของขวัญให้ท่านฮาโอไง\"
\"ฮื่อ ... เร็วๆเข้าเถอะ ฉันร้อน\" คันนะ สาวสวยอายุมากที่สุดกล่าว
\"เก่งมาก ฮานะกุมิ\" ฮาโอยิ้มให้
\"อ๊ะ ค่ะท่านฮาโอ\" สาวน้อยนามมาทิลด้า ตอบอย่างกระฉับกระเฉง
\"กลับกันดีกว่า ...\" ฮาโอพูดกับลูกน้อง
\"ค่ะ\"
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"ฮ้า .. พวกฮาโอเก่งเป็นบ้า เผลอแปบเดียว ชนะแล้ว...\" โฮโรพูด ขณะที่เดินกลับไปที่พัก
\"ฮื่อ ... พวกมันเก่งกันมาก ... ถ้าได้แข่งกันพวกนั่น ไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสชนะเท่าไร\" เร็นกล่าว
\"เอาน่าๆ ยังไม่ถึงตอนนั้นสักหน่อย เราก็พยายามเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกันน่า...\" โยพูดยิ้มๆเหมือนเคย
\"นายนี่ไม่กลัวเลยนะ\" ช็อคโกเลิฟพูด
\"นายท่านเป็นแบบนี้อยู่แล้วล่ะ ... ฉันเห็นด้วยนะ\" ริวพูดเสริม
\"งั้นเอางี้ไหม ถ้ารอบต่อไปทีมของเร็นชนะล่ะก็ เรามาจัดงานเลี้ยงกันไหม?\"โยยิ้ม
\"ฮึ ที่แท้ก็อยากกินนี่เอง ... ก็เอาสิ ยังไงๆก็ต้องจัดกันทุกครั้งอยู่แล้วนี่...\"
\"ตกลงตามนั้นนะ\" .......
~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+~+
\"มอร์ฟีน....วันนี้มองไม่เห็นหมู่ดาวเล็กๆที่เราเคยเห็นเลยเนอะ\" รีเซิร์กพูดพลางปล่อยจิตใจให้ลอยไปกับอากาศ ดวงดาวในยามค่ำคืน สายตาที่มองไปเรื่อยๆไร้จุดหมาย กลับไปหยุดอยู่ที่ดาวเด่น ... ดาวที่จรัสแสงใกล้ๆดาวเหนือ ... ดาวที่เขายิ่งมองยิ่งเจ็บ ... ดาวที่นั่งดูกับฮาโอ ... ร่างบางก้มหน้าลง
\"ทำไม... ทำไมกัน....\" เขากัดริมฝีปากล่าง \"ลืมไม่ได้เลยเหรอ .... ฉันจะลืมไม่ได้เหรอ...ฮาโอ ...แก....\" เขาอยากจะร้องไห้ แต่หากเขาร้องไป ก็เท่ากับว่า \"แพ้\" ฮาโอ ...
\"อยากลืม ... ฮาโอ... นายแกล้งฉันใช่ไหม ... สนุกนักเหรอ ....\" เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง แล้วตัดสินใจจะสู้ต่อ เขาต้องลืมเรื่องนี้ให้ได้ ...
5วันผ่านไป ... รีเซิร์กลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ...เพราะเขา ...ปิดใจตัวเอง
..............................................................................................................
\"อ๋า ทีมเดอะเร็นเป็นฝ่ายชนะ!!!!\"
\"เฮ้อ .. ชนะแล้ว\"
\"กระจอก แค่ชั้นคนเดียวก็ชนะแล้ว\" เร็นพูดเหมือนเดิม
\"นายไม่ได้ลงสนามสักหน่อย ทำพูดดี\" โฮโรโฮโรขัด
\"ชนะแล้วน้า...ไปกินกันเถอะ\"โยยิ้ม\"ฉันชวนรีเซิร์กมาด้วยนะ\"
\"รีเซิร์ก?\" เร็นพูดงงๆ \"มาทำไม\"
\"ริวนะ\" โยพูดสั้นๆ แต่ก็ทำให้เร็นเข้าใจได้
\"อือ แล้วแต่นายล่ะกัน\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"เอ้า กินกันให้เต็มที่เล้ยยยยย\" ริวกล่าวเปิดงาน \"เติมได้ไม่อั้น\" เมื่อพูดจบก็ไปนั่งข้างๆรีเซิร์ก
\"นี่ ... ไม่หิวเหรอ\" ริวถาม \"หรือว่ากลัวไม่อร่อย\"
\"เปล่าฮะ ... ผมแค่ยังไม่หิว\" รีเซิร์กตอบอย่างสุภาพ
\"เหรอ ... อืม งั้นถ้าหิวก็เลือกกินตามใจเลยนะ\" ริวยิ้มให้ \"ฉันดีใจที่เธอมาได้ ... ตอนแรกก็นึกว่าไอ้แว่นนั่นจะไม่ให้มา\"
\"คุณมัลโก้นะเหรอครับ...\" ริวพยักหน้า
\"ตอนแรกเขาก็ไม่ให้หรอกครับ แต่ท่านเมเด้นอนุญาต เลยได้มา\" รีเซิร์กตอบ \"ดีใจ ... ที่ได้มา..\" รีเซิร์กมองดูบรรยายกาสภายในห้อง เสียงคุยกันสนุกสนาน เร็นทะเลาะกับโฮโรโฮโรเพราะกุ้งตัวเดียว โยก็กำลังกินอย่างเฉื่อยๆ แอนนาก็นั่งเงียบๆ ... เขาห่างไกลพวกนี้มานานแล้ว
\"ทานละนะครับ\"ร่างบางหยิบตะเกียบ \"อ้าว หิวแล้วเหรอ\"
\"ครับคุณริว ถ้ามัวแต่นั่งเฉยๆ มันก็ไม่สนุกนะสิครับ ... ได้มาเจอกันทั้งที\" รีเซิร์กยิ้ม
\"หึ ดีใจจัง... ทานเยอะๆเลยนะรีเซิร์ก... มีอาหารพอเศษสำหรับเธอด้วย\" ริวลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปที่ห้องครัว
\"แต่น แต๊~~น\" ริวยกจานขึ้นเหนือหัว \"อาหารพิเศษสุดสำหรับคนที่น่ารักที่สุด!!!\" ทุกคนหันมามองริว
\"อะไรนะริว\" โฮโรโฮโรถาม เรื่องกิน เขาต้องอยากรู้อยู่แล้ว
\"หึหึ นี่เป็นอาหารที่ทำด้วยความรัก ขอยกให้รีเซิร์กคนเดียว\" ริววางจานตรงหน้ารีเซิร์ก แล้วค่อยๆยกที่ครอบออก โฮโรโฮโรเขยิบเข้ามาดู (อยากรู้จิงๆเลยแหะ)
\"อ๊ะ คุณริว\" รีเซิร์กยิ้ม \"นี่มัน...\"
\"ใช่แล้วๆ ... ของว่างที่ชั้นทุ่มเททำอยู่ตั้งนาน...\" ริวพูดอย่างภาคภูมิใจ
\"ไอติมเค้กเรอะริว\" โฮโรโฮโรร้องขึ้น ร่างสูงพยักหน้า \"อื้อ ฉันนั่งนึกอยู่ว่าจะทำอะไรดี แต่แล้วก็คิดถึงไอ้นี่..\"
\"น่ากินจังเลย ฉันขอกินได้ไหม\" เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าต่างข้างหลังทุกคน ...เกลียดเสียงนี้...
\"ฮาโอ...\" โยหันไปมอง \"มา...\" ก่อนที่จะได้พูด ก็โดนแทรกเสียก่อน
\"มาทำไม\" ไม่ต้องถามคงรู้ว่าใครเป็นคนพูด ... คนที่เกลียดฮาโอสุดๆนั่นแหละ
\"เอ๋ ? มาไม่ได้เหรอ ฉันแค่อยากมาร่วมกินเลี้ยงด้วยนะ\" เขายิ้ม \"ไม่ได้เหรอ\"
\"มาไม่ได้รับเชิญ\" แอนนาพูด
\"อย่าใจร้ายสิแอนนา ขอให้ฉันร่วมด้วยได้ไหม\" ฮาโอหันมองแอนนาที่กำลังวางตะเกียบลง
\"ตามใจ ฉันอิ่มแล้ว\" แอนนาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม แล้วเดินออกไป
\"ว่าไงโย ใหัไหม?\" ฮาโอหันมาถามน้องชาย
\"อ่า ... ก็ได้\" โยตอบ
\"โย!!\" รีเซิร์กขัด
\"เอาน่า รีเซิร์ก เขาไม่ได้มาทำอะไรสักหน่อย\" โยตอบ ... เขาไม่ได้ทำ ... ขอให้ไม่ได้หวังอะไรจริงๆเถอะ.... ร่างบางคิด
ฮาโอยิ้มให้น้องชายตนเองก่อนที่จะกล่าว \"ขอบคุณ\" ...
บรรยากาศในห้องเงียบกริบ จากที่มีเสียงคุยกันสนุกสนาน ตอนนี้เหลือเพียงความเงียบงัน ... ความรู้สึกกดดันภายในห้องเพิ่มขึ้น ...
\"อิ่มแล้ว\" เร็นลุกขึ้นแล้วเดิกจากไป
\"ฮื่อ... เหมือนกัน ขอตัวก่อนนะ\" โฮโรโฮโรเดินตามๆกันไป ตอนนี้รีเซิร์กก็อยากจะลุกออกไปเช่นกัน แต่
\"อิ่มแล้ว..\"ฮาโอพูด \"ขอบคุณมากนะริว อร่อยมากเลย\" ฮาโอยิ้มให้ \"งั้นขอตัวกลับเลยแล้วกันนะ\"
\"อือ บายนะพี่\"โยยิ้มให้ก่อนที่ฮาโอจะจากไป
\"รีเซิร์ก ... เป็นอะไรหรือเปล่า\" โยถาม \"ฉันขอโทษนะ\"
\"นายไม่ผิดหรอกโย ฉันไม่ว่า\" รีเซิร์กตอบ
\"เอาล่ะ มาช่วยกันเก็บกวาดดีกว่านะ\" โยกล่าว
\"เดี๋ยวผมทำเองครับนายท่าน\"
\"อ่า อืม ขอบคุณนะริว\"
\"เดี๋ยวผมช่วยนะครับคุณริว\"
\"ไม่เป็นไรๆ ฉันทำเองได้รีเซิร์ก\"
\"โย ริว ขึ้นมานี่สิ!!\" เสียงแอนนาตะโกนเรียกจากข้างบน \"ขึ้นมานี่ เร็วๆเลยนะ!!\" แอนนาท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี
\"อ่า รีเซิร์ก ขอตัวก่อนนะ\" โยยิ้มแหยๆ
\"อื้อ เดี๋ยวฉันทำให้เอง\"
\"ไปเถอะริว เดี๋ยวแอนนาโกรธจัด..\" ว่าแล้วโยกับริวก็รีบวิ่งขึ้นไปหาแอนนา
ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเก็บจานมากมายที่วางอยู่ไปที่ห้องครัว เขาเปิดน้ำให้ไหลช้าๆ ร่างบางบีบน้ำยาล้างจานลงบนฟองน้ำ แล้วลงมือขัด ...
\"นี่ ... ทำไมอยู่คนเดียวละ\" เสียงนี้อีกแล้ว ... รีเซิร์กกำฟองน้ำแน่น \"มาทำไมอีก..ฮาโอ\"
\"ฉันแค่กลับมาดูนายนะ ... ฉันช่วยไหม\"
\"ไม่ต้อง\" รีเซิร์กตอบทันควัน
\"ไม่เอาน่า ทำสองคนมันเร็วกว่านะ..\" ฮาโอถอดถุงมือออก แล้วเดินไปยืนข้างๆรีเซิร์ก ...
\"อ๊ะ!\" ร่างบางกระเถิบหนีด้วยความตกใจ
\"เป็นอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรนายสักหน่อย... แค่จะช่วย\" ฮาโอค่อยๆล้างทีละใบ รีเซิร์กยืนมองฮาโออย่างงงๆอยู่ครู่หนึ่ง \"นี่นายจะให้ฉันทำจนเสร็จคนเดียวเลยเหรอ\"
\"ฮึ! ก็ได้...\" รีเซิร์กเดินไปยืนข้างๆร่างสูง แล้วลงมือทำความสะอาดจานเงียบๆ
\"นี่ รีเซิร์ก... คืนนั้นนะ แจนนูโกรธมากไหม\" ...\'คืนนั้น\'เขาไม่อยากได้ยิน ไม่อยากจะนึกถึง...
\"โกรธสิ...ท่านเมเด้นโกรธ แต่ท่านบอกว่าจะลงโทษแกให้ได้ฮาโอ\"
\"ฮิๆ เอาเถอะ ถ้าคิดว่าทำได้นะ\" ฮาโอกล่าว
\"แล้วคืนนั้น นายโกรธฉันหรือเปล่า\" ฮาโอถามอีกครั้ง เป็นคำถามที่เขาไม่อยากได้ยิน รีเซิร์กเงียบ ไม่ตอบ
\"อย่าเงียบสิ...ตอบฉันหน่อย\" ฮาโอซัก
\"โกรธ ... เกลียด ...\" รีเซิร์กตอบเพียงสองคำ
\"เหรอ...แต่ฉันพูดจริงนะ คืนนั้นนะ\" ฮาโอยังพูดต่อ
\"หยุด... เงียบไปเลย\" รีเซิร์กขัด เขาไม่อยากได้ยินอีกแล้ว
\"นายเกลียดฉันแน่เหรอ ...ไม่มั้ง...\"
\"หุบปาก!!\" ร่างบางเขวี้ยงฟองน้ำทิ้ง \"หุบปากไปซะ ฉันไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!! ... ฉันเกลียดนาย เข้าใจมั้ย ฉันเกลียดนาย!!\" รีเซิร์กตะเบ็งเสียง
\"รีเซิร์ก...\" ฮาโอเรียกเบาๆ
\"ไม่ เงียบไปซะ ... อย่ามาเรียกชื่อฉะ...\" ตึง! ฮาโอกดรีเซิร์กลงบนโต๊ะอาหารในห้องครัว \"รีเซิร์ก...\" ฮาโอกระซิบเบาๆลมหายใจอุ่นๆรดใบหู สติเขาเกือบแตกกระเจิง
\"ออก...ออกไป...ลุกไปซะ\" รีเซิร์กพยายามพูด
\"ไม่\" ร่างสูงตอบสั้นๆ แล้วมองหน้ารีเซิร์กในระยะใกล้ \"ฉันอยากจูบนายอีกจัง ... ตั้ง5วันแล้วสินะ ...คิดถึง...ริมฝีปากนาย...\" เมื่อพูดจบฮาโอก็ประกบริมฝีปากกับร่างบาง รีเซิร์กตาเบิกโพลง พยายามที่จะดิ้น แต่ก็โดนล็อกแขนเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของฮาโอ ร่างสูงผละริมฝีปากออก
\"คิดถึงมัน...เหมือนฉันไหม...\" เขาถาม
\"ไม่ .. ฉันเกลียดมาก..\" รีเซิร์กตอบ พยายามคุมสติไว้ น้ำตาแทบไหล
\"ฮะ ฮาโอ... ปล่อย...\" ร่างบางกัดฟัน \"ชั้นจะตะโกน...\" เขาพยายามพูด
\"คะ ... ใครก็ได้... ช่วย...\" รีเซิร์กพยายาม แต่ก็โดนขัดขวางอีก ... ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในในโพลงปาก ร่างบางดิ้นเบาๆอยู่ใต้ร่างสูง
\"ปล่อยฉันนะ\" รีเซิร์กพูดในตอนที่ฮาโอเปิดช่องว่างให้
\"ขอความช่วยเหลือสิ ... ตะโกนเลย...\" ฮาโอทำสายตาเจ้าเล่ห์ \"ฉันอยากให้ทุกคนรู้...\" ร่างสูงยิ้ม
\"ไม่!!ปล่อยฉันนะ!!\" ร่างบางแทบร้องไห้
\"แอ๊ด....\" ประตูห้องถูกเปิดออก บุคคลที่สามเข้ามาเห็นเหตุการณ์ ... รีเซิร์กสับสน จะดีใจที่ได้คนมาช่วย หรือ ตกใจที่มาเห็นเข้ากันแน่
\"ระ... รีเซิร์ก ... ฮา...ฮาโฮ... ทำไมพวกนาย...\" โฮโรโฮโรตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ภาพของเพื่อนที่นอนราบติดไปกับโต๊ะ โดยมีศัตรูคร่อมอยู่ ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ เขาเรียกว่าอะไร ...
\"ฮะ ... โฮโร...\" รีเซิร์กพูดหลบหน้าเพื่อน เขาไม่อยากให้คนที่รู้จักเห็นสภาพเขาในตอนนี้เลย \"โฮโรโฮโร...\"
\"โฮโร นายออกไปซะ ... ตอนนี้ฉันกับรีเซิร์กยุ่งอยู่ อย่ามาขัดขวางเรา\" ฮาโอพูดขัด เขาก้มหน้าลงไปเลียริมฝีปากสีชมพูตรงหน้า รีเซิร์กสบัดหน้าหนี ฮาโอยิ้มก่อนจะส่งสายตามาหาโฮโรโฮโร \"ตอนนี้\'เรา\'กำลังสนุก ช่วยออกไปที...\"
ฝ่ายโฮโรเองก็สับสน จนตาลาย \"นี่มัน ... อะไรนะ ฮาโอ ...นาย ... นายทำอะไร ...รีเซิร์ก ... อธิบายมา...\"
\"อธิบายไปแล้วไง ... เรากำลังสนุก อย่ามาขัดขวาง\" ฮาโอพูดซ้ำ \"นายคงไม่อยากให้ฉันไปขวางนายนะ ถ้าเป็นเวลาของนายนะ\" \"ออกไป...\" พูดเสียงเรียบแต่ฟังดูกดดัน แกมบังคับโฮโรวิ่งออกไปจากห้อง
\"อ๊ะ!โฮโร เดี๋ยว ช่วย...\"
รีเซิร์กกัดฟัน ต้องหยุดแค่นี้แล้ว ถ้าไม่คนช่วย ... เขาต้องช่วยตัวเอง ... ร่างบางยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาอย่างยากเย็น ... ราวกับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นหนา
\"เพี้ยะ!\" รีเซิร์กตบเข้าไปที่แก้มของฮาโอ ร่างสูงมองหน้ารีเซิร์ก ใบหน้าที่ขาวอมชมพู กลับแดงก่ำด้วยความอาย ริมฝีปากขบแน่น แก้มใสอาบไปด้วยน้ำตา ...
\"รีเซิร์ก...\"
\"ไม่!! ไปซะ!! ไปไกลๆ ฉันเกลียด เกลียด เกลียด เกลียด แก ฮาโอ!! ได้ยินไหม\" เขาตะเบงเสียงสุดๆ น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด ฮาโอหยุด และเดินห่างออกไปจากรีเซิร์ก ... เดินห่างออกไป ออกไปจนหายไปตอนไหน รีเซิร์กก็ไม่รู้ ตอนนี้เขาอยากอยู่คนเดียว ... คนเดียวเท่านั้น ...
############################
งุงิ ข้าพเจ้าปั่นเสร็จเลยเอามาลงก่อนเลย .. มานว่างจัดฮับผม ...
รุสึกว่ายิ่งแต่งยิ่งแย่ยังไงก้มะรุ .. จะพยายามนะค้าบ ..
ผิดฟลาดตงไหนบอกมาเลยนะงับ จะปรับปรุง ...
++++++++++++++
THX สำหรับทุกเม้นเลย ... มันเปนกำลังใจสุด><
แครอทจะสู้ต่อไป โอ้ว!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น