คนสองหน้า

เนื้อเรื่อง

มือเปื้อนเลือด จิตสกปรก กายหยาบหม่นหมอง ดวงดาวร่ำไห้อับแสง

ในหมู่บ้านชนบทของอังกฤษได้เกิดคดีฆาตกรรมสยองขวัญขึ้น ตำรวจไม่อาจสืบหาฆาตกรได้ ผู้คนต่างขวัญผวา มันฆ่าคนไปหลายร้อยศพ เคลื่อนไหวอย่างฉับไว มันไม่ทิ้งร่องรอยหรือเบาะแสให้ค้นหา พระอาทิตย์ตกดินผู้คนต่างปิดประตูหน้าต่างแน่นหนา แต่กระนั้นก็ยังมิวายมีศพเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทั้งเด็กและผู้ใหญ่

                คนเร่ร่อน คนจนต่างถูกสงสัย ณ เวลานี้ผู้คนต่างสงสัยกันเอง ต่างไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น แม้กระทั่งญาติมิตร ทางตำรวจได้แต่คาดเดาว่าคนร้ายจะต้องเป็นบุคคลที่แข็งแรงดูน่ากลัว ผู้คนจึงพากันสงสัยบุคคลที่มีรูปลักษณ์เช่นนั้น หากพวกเขาพบเจอใครที่สงสัยว่าเป็นฆาตกร คนนั้นจะถูกลงโทษทันทีโดยไม่สอบสวน

                ในขณะที่คนบริสุทธิ์ถูกสงสัย ในบ้านของผู้มีฐานะอันจะกิน มีเด็กหญิงคนหนึ่งเธอได้รับความรักจากคนรอบข้างอยู่เสมอ ทุกคนต่างชื่นชมเธอ เพราะเธอมีรูปลักษณ์ที่สวยงามร่างกายอรชร ผิวขาวผ่อง ดวงตาสวยงามเปรียบประหนึ่งเหมือนดวงดาวที่ส่องแสง แต่เธอกลับถูกทอดทิ้ง ทอดทิ้งในฐานะฆาตกรผู้ก่อเหตุที่ทำให้ทุกคนขวัญผวา ไม่มีใครสงสัยเธอ เด็กหญิงที่สุขภาพร่างกายอ่อนแอ คุณคงคิดไม่ออกว่าทำไมเด็กหญิงที่ดูบอบบางถึงเป็นฆาตกรหฤโหด

“ฆ่า ต้องฆ่าให้หมด ผู้คนพวกนี้ต้องฆ่าให้หมด” ประโยคเดิมๆที่เธอพูด เวลาลงมือสังหารคน อาวุธของเธอคือมีดที่คมกริบ เมื่อฆ่าเสร็จเธอจะแล่เนื้อและหนังของศพด้วยท่าทางที่ชำนาญ แล่เสร็จเธอมักจะเอาสิ่งนั้นไปตกแต่งสถานที่ที่เธอได้ฆาตกรรม เลือดของคนตายถูกนำมาวาดเป็นภาพต่างๆที่สวยงาม ผู้คนต่างขนานนามฆาตกรปริศนานี้ว่า ‘ฆาตกรศิลปิน’

                แต่เมื่อเธอทำทุกอย่างเสร็จสิ้น เธอจะก้มลงมองมือที่เปื้อนเลือดของตัวเอง รู้สึกผิดกับการฆ่าคน ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดทำให้ดูหม่นหมอง ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นร้องไห้ออกมาและไม่ส่องแสงสดใส แต่เมื่อรุ่งอรุณกลับมา เธอกลับจำอะไรไม่ได้ เธอกลับกลายเป็นเด็กหญิงคนเดิม เด็กหญิงที่ร่างกายอ่อนแอ แต่พอตะวันลับขอบฟ้าไป เธอจะกลายเป็นอีกคนเป็นฆาตกรที่ทุกคนหวาดกลัว อาวุธของเธอไม่ได้ร้ายกาจแค่มีด แต่ที่ร้ายที่สุดคือ รูปลักษณ์ที่ล่อลวงผู้คนมากมาย รอยยิ้มที่สดใสเวลาฆ่าคน ด้วยรูปกายภายนอกทำให้เธอหลุดพ้นจากการถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร

                ทุกค่ำคืนเธอจะเดินไปที่ต่างๆในหมู่บ้านเสาะหาผู้คนเพื่อที่จะฆ่า เมื่อเธอไปที่ใดเธอจะฆ่าคนที่อยู่ที่นั่นให้หมด บ้างครั้งเธอก็จะฆ่าสัตว์นำชิ้นส่วนต่างๆมาเย็บกับศพคนหรือนำชิ้นส่วนของคนไปเย็บกับศพของสัตว์ ร่างกายเธอจะกลับมาแข็งแรง เธอดูมีความสุขตอนฆ่า หัวเราะอย่างบ้าคลั่งต่อหน้าศพ หมู่บ้านเริ่มร้าง คนที่มีชีวิตอยู่ย้ายหนีฆาตกรศิลปิน ครอบครัวของเธอที่เหลือแค่เพียงบิดาคนเดียว (คนอื่นๆในครอบครัวโดนเธอฆ่าตาย) ได้พาเธอย้ายไปอยู่ในหมู่บ้านใหม่

                ถ้าคุณบังเอิญเจอเธอตอนกลางคืน โปรดรู้ไว้เลยว่าคุณกำลังจะตาย

“ฆ่า ต้องฆ่าให้หมด ผู้คนพวกนี้ต้องฆ่าให้หมด”

เลือดไหลนอง กลบพื้นดิน ยุวพินคนจิตทราม