คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : 8 - ผู้ชายใจมาร 4
เรื่อมาเฟียร้ายพ่ายเล่ห์รั ลราา เหลือ 59 า 329
ำนวน 747 หน้า / 148,357 ำ
เริ่ม เวลา 00.00 วันที่ 3/6/66 นถึ 23.59 อวันที่ 30/6/66
าวน์โหล > Meb - : https://goo.gl/Y8vXXc
“มีแ่นรเท่านั้นที่เหมาะับุ” เธอเอ่ยถ้อยำที่บาลึถึอารม์นฟันิที่เา้อสะอึเ็บลึถึั้วหัวใ
รุ่อรุิว่าาไม่ฝา เธอเห็นแววในวาออเลสานโรุร้าว แทนที่เธอะลัว แ่ไม่เลย เธอลับรู้สึสาแ่ใอย่ามา
“ผมอยู่ที่ไหน ุ็้ออยู่ที่นั่น”
น้ำเสียอเาส่อแววาั้น พอพูบ เา็อุ้มเธอไปที่ห้อนอน
“ปล่อยันนะ” วามลัวที่ปะทุึ้นมา ทำให้เธอพูออไป้วยเสียสั่นๆ
“้อหลัาที่ผมึ้นสวรร์หรือลนรับุ่อน ุะเลืออย่าแร หรืออย่าหลัีล่ะ”
เาถามิปาเธอ แล้วใ้ปลายมูยี้มูเธอเบาๆ
เธอเบือนหน้าหนี พยายามสะอารม์ปั่นป่วนที่ีรวนอยู่ในอเมื่อไ้ลิ่นลมหายใหอมสะอาสื่นอเาที่เป่ารมูและปา
“นทุเรศ! นั่ว!” วามหวาลัววาไม่ให้เธอปล่อยพลัเสียออมาอย่าเ็มที่
“่าอีสิ”
เามอเธออย่าท้าทาย
รุ่อรุเ็บอารม์ไม่เ่ พอถูอเลสานโรยั่วยุโทสะใหุ้รุ่น เธอ็หัวเสียึ้นมาทันที
“นบ้า! นผีทะเล! นเลว!” เธอนปัาะสรรหาำ่ามามอบให้เา ่าไป็เท่านั้น เพราะเาไม่สะทสะท้าน แถมยัยิ้มหน้าระรื่น
เธอระบายวามเ็บใ้วยารทุบอเา เธออยาะทุบแรๆ แ่็ไม่ล้าพอ เพราะหวั่นๆ ว่าเาอาะแล้โยนเธอล ให้หลัและ้นระแทพื้น
“่าไ้แ่นี้เอเหรอ นึว่าะแน่” เายิ้มยั่ว
เธอมอเาอย่าโรธั
“ันไม่อยา่าุให้เปลือน้ำลาย”
“เป็นั้นไป”
เาพลิเธอไว้บนบ่า เพื่อวามสะวในารเปิประูห้อ
“ว้าย!” เธอร้อลั่นอย่าใเมื่อู่ๆ ถูเาับพาบ่า ศีรษะเธอห้อยลไปเือบถึเอวเา
ที่อเลสานโรยั่วให้รุ่อรุ่าเา ็เพราะแบบนี้นี่เอ ว่าะรู้ัว ็สายเินไปเสียแล้ว เธอเปิโอาสให้เาพาเธอมาถึแนประหาร
“ันเวียนหัว ปล่อยันเี๋ยวนี้นะ” เธอโวยวายออำสั่ ทั้ๆ ที่รู้ว่าเาไม่ทำามแน่ แ่ยัมีวามหวั
อเลสานโรหัวเราะอบใ เปิประูเ้าไป ใ้ปลายเท้าปิามหลั
“ปล่อย็ไ้”
เาเหวี่ยเธอลบนฟูหนานุ่มไม่แรมา
“ว้าย!” เธอใมา ที่นอนสปริันัวเธอให้เ้ึ๋ั๋ราวับลูปิปอที่ระอนบนโ๊ะ
“อย่าร้อบ่อยสิ ่วยเ็บเสียไว้ร้ออนที่ผมเ้าไปอยู่ในัวุะีว่านะ”
อเลสานโรมอรุ่อรุอย่าหมายมา พร้อมับยิ้มหื่นๆ ปลระุมเสื้อเิ้แนยาวออทีละเม็อย่าใเย็น
“อย่าเ้ามานะ!” เธอสั่เสียเียบา ว้าหมอนหนุนปาใส่เาสอใบิๆ ัน แล้วรีบลาเีย
เาย่อัวหลบไ้อีามเย หูาเาว่อไว ารหลบหลีแม่นยำ เา้าวมาวาเธอไว้
“ไ้เวลาสนุสุเหวี่ยแล้วนสวย”
อเลสานโรถอเสื้อ แล้วโยนทิ้อย่าไม่ไยี
รุ่อรุอ้าปา้า ะลึนิ่ไปเมื่อสายาับ้อที่ลำัวส่วนบนออเลสานโร ึ่แสถึวามออา ่วไหล่ผึ่ผาย แผอว้า อัแน่น้วยลอนล้ามปราศาไมัน
น่าเหัวัวเอนั แทนที่ะวิ่หนี แ่เธอลับยืนนิ่มอวามามอล้ามท้อานหลูอผู้ายใมาร
สมออเธอทำานรวนไปหมแล้ว
“ถอยไปนะ! อย่ามาใล้ัน” เธอยับหนี พลาว้าหมอน้า หมายะีใส่เานิไม่ยั้มือ
“ไม่ถอย” เา้อหน้าเธออย่าผู้นะที่ถือไพ่เหนือว่า
“ันบอให้ถอยไปไเล่า” เธอะโนสั่้วยเสียที่สั่นมาๆ
“็ไม่ถอย มีอะไรไหม” เายืนอยู่ที่เิม ไม่ยอมยับเท้า
“ไม่ถอยใ่ไหม” เธอเื้อมือ้าที่ถืออาวุธ้อยประสิทธิภาพเรียมฟาใส่เา
อเลสานโรอ่านวามิอรุ่อรุออ ึระาหมอน้าอย่าแร แ่เธอไม่ยอมปล่อย ยื้อแย่ันอยู่เ่นนั้น
เาอาศัยแรที่มีมาว่าสะบัมันทิ้ ทำให้เธอเสียารทรัว ใบหน้าเือบสัมผัสับพรมปูพื้นถ้าเาไม่โอบเธอไว้
“เอาละ เราเสียเวลามามาแล้ว อย่าหวเนื้อหวัวไปหน่อยเลยน่า ผมะทำใหุ้ลืมผู้ายทุนที่ผ่านมา”
เาผลัเธออย่าไม่แรมานัลบนเีย แล้วใ้ร่าายอเาทับัวเธอไว้เบาๆ
เธอส่ายหน้า้าๆ ะไม่ยอมให้ทุอย่าบบนเีย
รุ่อรุันเ่าวาึ้นมา ะอัใส่เ้าหนูออเลสานโร แ่เารู้ทัน ว้าน่อ้านั้น แล้วระุไม่ถึับแรมา เธอ็ทำร้ายเาไม่ไ้
ทว่าเลือทาอรุ่อรุยัเหลืออีหนึ่ทา เธอะฟามือทั้สอ้าใส่หูวาและหู้ายออเลสานโร ็ทำไม่สำเร็ เพราะเาับมือเธอไว้เหนือศีรษะ
เาหัวเราะอบใเมื่อเธอยับมือแรๆ หวัะไ้รับอิสระ แ่เธอ้อผิหวั
@@@@@@
ความคิดเห็น