คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : เหตุเกิดจากความเมา 9
่อ้านรัเทพบุรร้าย E-Book ลราา เหลือ 59 า 299
ำนวน 684 หน้า (128,680 ำ)
เริ่ม เวลา 00.00 วันที่ 15/2/66 นถึ 23.59 วันที่ 31/3/66
าวน์โหล > Meb - https://bit.ly/3DX79Zp
“านอนแล้วน้า”
เธอยิ้มหวาน ทำาหวาน้วย มือเริ่มสะเปะสะปะทั่วใบหน้ามีเหลี่ยมมีมุมหล่อเหลามเ้มอเลาโน
“สาย ผมะทนไม่ไหวแล้ว”
วามรู้สึอเาไว่อสัมผัสอเธอ เลาโนัฟัน ่มอารม์หวิวไหว ัท่าให้เธอนอนอย่าสบาย ัหวะนั้น ฟ้าระ่า็ึเสื้อเาอย่าแร
เลาโนทรัวไม่อยู่ ล้มไปนอน้าๆ เธอ ีเท่าไรที่เาไม่ทับัวเธอ
“หมอน้า อุ่นัเลย”
ฟ้าระ่าพาาบนเอวเลาโน ยับัวไปใล้ ุใบหน้าับแนแน่น้วยมัล้าม
เลาโนนอนนิ่ๆ แ่ปิิริยาออวัยวะส่วนนั้นเริ่มไม่นิ่ ...ามแรอารม์และวาม้อารที่เพิ่มมาึ้น เาะ้อรัษาสัา
เลาโนสูลมหายใอย่า้าๆ ับาฟ้าระ่าออาเอว แล้วะลุึ้นอย่ารวเร็ว แ่เธอ็ยับัวมาหา พร่ำพูว่าหมอน้าใบนี้อแล้ว รู้สึสบาย
“สาย ผมะไม่ทนแล้วนะ”
เลาโน้านทานวาม่านสยิวไม่ไหว เมินเย่อำสัาที่ให้ไว้ับเธอ เาไม่ใ่นไร้วามรู้สึ ยิ่เป็นเธอที่เาอยาะเยมมานอนอ ูบแ้ม ูบราม ลูบลำล้ามอ ยิ่ทำให้วามอทนอลั้นอเาระเบิ
เายอมรับว่าอยาพาเธอึ้นเีย และะรับผิอบเธอ้วยเินทอ อมี่า พอภารินี้ปิา ่าน็่าไป เาะไ้ลับไอร์แลน์เสียที
“ฮื้อ อยู่เยๆ เ่”
ฟ้าระ่าอเาไว้แน่นมา เพราะเ้าใว่าำลัอหมอน้า
เลาโนอยู่เยไม่ไ้ อารม์อยาปลปล่อยเริ่มพุ่ึ้นเรื่อยๆ ัว้นเหุอย่าเธอ้อรับผิอบ
เาะแัว ับท้ายทอยเธอไว้ แล้วูบเธอามวามรู้สึที่โหมระพือึ้นเรื่อยๆ เหมือนไฟที่เริ่มลุลามเผาไหม้ทุสิ่ที่อยู่ใล้ๆ
ฟ้าระ่ารู้สึหายใไม่ออ าหนึบๆ ที่ปา สะบัหน้าแรๆ แ่็ทำไม่ถนั เพราะปาถูผนึแน่น้วยปาอเลาโน
“หวานเหลือเิน สาย”
เลาโนพูอู้อี้ วัลิ้นเลียเล็มรอบริมฝีปาเธอ หยอล้อนำทาให้เธอเลื่อนปาาม
ในที่สุ เา็สอปลายลิ้นเ้าไปเี่ยวับลิ้นอเธอไ้ แล้วพลิหมุนวัามแ่ใ้อาร
เธอเริ่มเรียนรู้ารูบโยอาศัยสัาานำทา ฟ้าระ่าถูฤทธิ์แอลอฮอล์รอบำ เธอำลั้าวเินไปบนเส้นทาราะ
“อื้อ”
เธอพยายามเิหน้าึ้น อนนี้้อารอาาศเพื่อหายใ
“ุูบไม่เป็นเลย”
เลาโนไม่ไ้รู้สึเสียอารม์ แ่เอ็นูในวามไม่ประสาและไร้ประสบาร์อเธอ วามเร่าร้อนในารูบเริ่มลระับลเป็นนุ่มนวล ำเนินไปอย่า้าๆ
เลาโนูบเธอนหนำใ แล้ว่อยๆ ถอนริมฝีปาออมา ำัเสื้อผ้าออาัวเาและัวเธออย่ารวเร็ว้วยวามำนา
ฟ้าระ่าเปล่าเปลือยเผยเรือนร่าสวยไ้สัส่วนให้เลาโนไ้เห็น เป็นวามามสมบูร์แบบที่เาิว่ามีเพียหนึ่เียวเท่านั้น
ทรวออเธอเร้าใมา ยออเป็นสีมพูอย่าที่เาเยินนาารไว้ มันำลัท้าทายให้เาลอยำยี้บีบบี้มัน เอวเว้ารับับสะโพผาย าเรียวระับ และุนั้นอเธอไร้สิ่ปปิ ไม่ยาเินเาเธอว่าเพิ่ทำบิินีแว็์มาแน่ๆ
“หนาว หนาวัเลย”
ฟ้าระ่าไม่รู้ว่าอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าิัวเธอสัิ้น
“ผมะให้วามอบอุ่นับุเอนะ”
เลาโนมอเธอ้วยแววาเอ็นู พลาเปิลิ้นัโ๊ะเล็รหัวเีย หยิบอุปร์ป้อันมาใ้ แล้วเริ่มทำิรรมบนเีย
เาทาบทับัวเธอไว้ ูบเธออีรั้ สูมวามหอมาออ เลาโนรู้สึถึเลือที่เริ่มสูบีทั่วร่า …เพื่อเรียมวามพร้อมสำหรับั้นอน่อไป
วามวูบไหวเสียแททั่วร่าอฟ้าระ่า ำว่า ‘สิ’ เริ่มเ่นัึ้นมาในห้วสำนึ แ่็ยัไม่เ็มร้อย
“ฮื้อ ปล่อยนะ”
“อา สาย ผมปล่อยุไม่ไ้ และผม็หยุไม่ไ้้วย”
เลาโน่อยๆ ...
“ไม่นะ เ็บ ถอยไป” ฟ้าระ่าผลัเาเ็มแร แ่เาไม่เยื้อนเลย
เลาโนนว...เพื่อลทอนวามเ็บ มอบูบนุ่มนวลให้เธอไ้สัมผัส พร้อมับ... เพราะเส้นทารัอเธอับแบมา เาอยาะไปให้ถึุมุ่หมายในอารม์รัอย่ารวเร็ว ทว่า้อำเนินไปอย่า้าๆ
ฟ้าระ่าเลื่อนมือไปทั่วหลัเา ลูบึ้นลูบล ลาไปถึสะโพ ยิ่เป็นารระุ้นให้เลาโนเพิ่มแรบีบเล้นไปที่...
เลาโนเิหน้าึ้น รับรู้ถึแรบีบรั นาทีนั้น วามรัวนใ็ระเบิในายอเาและอเธอ เป็นสัาว่าทั้สอนไ้มาเยือนวิมานสีมพูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
@@@@@@
ความคิดเห็น