คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : คำถามที่คาดไม่ถึง 1
เล่ห์ลวรัุแม่เลี้ยเี่ยว
อีบุ๊ ลเหลือ 79 เหลือ 269
27 อน 544 หน้า 89586 ำ
ระยะเวลาโพรโมัน เริ่ม 00.00 วันที่ 1/8/2566 ถึ 15/9/2566 เวลา 23.59
าวน์โหล ลิที่ลิ์นี้ > Meb : https://bit.ly/3Nm6SER
พรสวรร์หยอแป้ัพเ้ลในถ้วยระาษที่วาในถาอบแบบหลุม นาสิบหหลุม แล้วเอาเ้าเาอบ านี้ ็รอเวลาให้ัพเ้ที่อบสุ และนำมาแ่หน้าัพเ้
“อ้าว เหลือวเียวเหรอ เี๋ยว้อปั๊มนมใส่วสำรอไว้” เธอหยิบวนมออาู้เย็น แล้วไปที่ั้นบน
่อนะถึบันไั้นสุท้าย พรสวรร์เลื่อนราวันไป้าน้า้ายมือ เพื่อป้อันไม่ให้พลอยสวยึ้น-ล บันไ้วยัวเอ
ราวันนี้ เป็นพลาสิหนา รูปทรเป็นแท่ลม ไม่ยาวมาใ้่อเ้าหาัน
ระหว่าที่พลอยสวยยัไม่ื่น ประมาีห้ารึ่ พรสวรร์ะลมาอบนม ึ่นมที่ทำในแ่ละวัน ไม่ไ้ทำมามาย บาวัน ็มีสามอย่า บาวัน ็มีห้าอย่า อย่าละไม่มา เน้นายหมวัน่อวัน อบสใหม่
เธอเ้าใแล้วว่าอนระาราอยู่ที่นี่ เลี้ยูเิมเ็มรั และทำานไป้วย มันเหนื่อยมาริๆ แ่็เป็นวามเหนื่อยที่ไ้ผลอบแทน ือวามสุ สุที่ไ้ทำานที่ัวเอรั และสุที่ไู้แลลู้วยัวเอ
พลอยสวยนบ้า ื้อบ้าามประสา แ่็ไม่หนัหนานทำให้พรสวรร์รู้สึปวหัว หรือท้อแท้ เธอเ้าใีว่าเ็แ่ละวัย ็มีระับวามนแ่าันไป
พรสวรร์่อยๆ เปิประูอย่าเบามือที่สุ เพื่อไม่ให้รบวนารนอนอลู แ่พลอยสวยื่นแล้ว นั่หันหลัให้
“น้อพลอย” พรสวรร์รีบเ้าไปหาลู เธอรู้สึแปลใมาที่พลอยสวยื่นแล้ว ไม่ร้อไห้ เพราะไม่เห็นเธออยู่้วย
พลอยสวยหันมา แล้วยิ้มหวานมาๆ นน้ำาล้อยอมแพ้
“โอ้! น้อพลอย” พรสวรร์หัวเราะอบใ เมื่อเห็นมุมปาวาอลูสาวมีรอยลิปสิสีมพูลายาวไป้าน้า
“แม่๋า นุ้สวยไหม๊ะ”
“สวย่ะ สวยที่สุในโล” พรสวรร์ไม่ไุ้ ไม่ไ้่า แ่ะ้อพูให้ลูเ้าใแบบ่ายๆ
เธอมั่นใว่าพลอยสวย็อยารู้ อยาลอ ่าสสัย อบสัเ ั้ำถาม่าๆ
“น้อพลอยะ แม่๋าบอว่าห้ามเล่นเรื่อสำอาอแม่๋า”
พรสวรร์ูมือพลอยสวยไปนั่ใล้ๆ โ๊ะพับี่ปุ่น พิมพ์ลายโราเอมอนและผอเพื่อน
“็นุ้อยาทาลิปสวยๆ เหมือนแม่๋านี่นา” พลอยสวยทำหน้า๋อย
พรสวรร์มอลูสาวอย่าเ้าใวามรู้สึอพลอยสวย
“ถ้าน้อพลอยโว่านี้ ถึะใ้ไ้ อนนี้ ยัเป็นเ็น้อยอยู่ น้อพลอย้อใ้แ่แป้ ลิปมัน สำหรับเ็ แ่นี้่อนนะะ”
พลอยสวยทำหน้า๋อยไปอี
“็ลิปมันที่แม่๋าทาให้นุ้ ไม่มีสีนี่นา ไม่สวยเลย”
พรสวรร์หอมแ้มลูสาวอย่ามันเี้ยว
“นี่่ะ น้อพลอยูนี่” พรสวรร์เ้าูเิลาสมาร์โฟน แล้วหารูปภาพที่ไม่น่าลัวมา เพื่อโหลูน้อย
พลอยสวยรีบเอามือปิา
“หนอนออมาาปา ลัว ลัว นุ้ลัว”
พรสวรร์ลั้นยิ้มนปวแ้ม แล้วอพลอยสวยไว้ ลูบผม ลูบหลัอย่าปลอบโยน
“ถ้าน้อพลอยลัว น้อพลอยไม่อยาให้มีหนอนออมาาปา ่อไป น้อพลอย้อไม่เอาเรื่อสำอาอแม่๋ามาเล่นนะะ เพราะปาอเ็ ็้อใ้ลิปมันที่อ่อนโยน่อปา ส่วนลิปสิอผู้ให่ มีส่วนผสมที่เ้ม้นว่า ็ะเหมาะับผู้ให่ใ้มาว่า”
พลอยสวยเลื่อนมือล้าน้าลำัว พยัหน้าหึๆ
“่ะแม่๋า ่อไป นุ้ะไม่เอาลิปอแม่๋ามาทาปาอีแล้ว่ะ”
“ให้น้อพลอยโเป็นผู้ให่ อยู่ในวัยที่ะใ้เรื่อสำอาไ้ามวัย น้อพลอย่อยเลือใ้นะะ”
“่ะแม่๋า”
พรสวรร์ูบหน้าผาลูสาวเบาๆ แล้วหยิบระาษเ็หน้าแบบเปียมาเ็ลิปสิที่มุมปา ลามไปถึแ้มนหมเลี้ย
พลอยสวยยิ้มแ่
“หิวนมไหมะ”
“หิว่า” พลอยสวยอบทันที
พรสวรร์อุ้มลูไปนอนบนที่นอนปินิหนานุ่ม แล้วให้ลูสาวินนม
หนูน้อยินนมอย่าอร่อย แป๊บเียว นม็เลี้ยหมว
“เอาอีไหมะ”
“นุ้อิ่มแล้ว้า” พลอยสวยลูบพุลมๆ
พรสวรร์หัวเราะอบใ ับพุลูสาว้วยวามมันเี้ยว
“แม่๋า มาเล่นทายำศัพท์ับนุ้นะ”
“ไ้่ะ”
หนูน้อยไปหยิบล่อำศัพท์รูปภาพหมวผลไม้มาใหุ้แม่
พรสวรร์ทายำศัพท์หมวผลไม้ับลูสาวไปเรื่อยๆ หนูน้อยอบผิบ้า ถูบ้า พรสวรร์ไม่ว่าลูเลย แ่อธิบายให้ลูเ้าใไ้่ายๆ
“แม่๋า”
“๋า ว่าไะ”
“พ่อ๋าอบินผลไม้อะไรอะ๊ะ”
เป็นำถามที่าไม่ถึ
+++++
ความคิดเห็น