คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เมาด้วยกันทั้งคู่ 4
เล่ห์ลวรัุแม่เลี้ยเี่ยว
อีบุ๊ ลเหลือ 79 เหลือ 269
27 อน 544 หน้า 89586 ำ
ระยะเวลาโพรโมัน เริ่ม 00.00 วันที่ 1/8/2566 ถึ 15/9/2566 เวลา 23.59
าวน์โหล ลิที่ลิ์นี้ > Meb : https://bit.ly/3Nm6SER
ฟรานิสโไม่พูอะไร รับมาาร์ริามาื่มรวเียว
“พอเถอะุ ไปนอนไ้แล้ว” เาเห็นพรสวรร์ยิ้มหวาน ทำาเยิ้ม ็รู้ว่าเธอเริ่มเมา
็อเทลที่เาื้อมา แม้ว่าะมีสีสันพาสเทล แ่เน้นหนัไปที่ีรีอวิสี้ที่เ้ม้น มีส่วนผสมอน้ำผลไม้น้อยมาๆ
“ไม่อะ ันะินอี” พรสวรร์เปิฝา็อเทลาวที่เหลือ แล้วื่มอย่า่อเนื่อ และเลื่อน็อเทลวสุท้ายให้ฟรานิสโ
“พอลลา ็อเทลสีสวยๆ พวนี้ เน้นหนัที่วิสี้ น้ำผลไม้ ผสมไปนิเียว ุินเยอะไม่ไ้นะ” เาหมุนวให้เธอูส่วนผสมอ็อเทลวนี้
ฟรานิสโเ้าใว่าพรสวรร์ะื่มสัวสอว ให้รู้สึสบาย รู้สึผ่อนลาย แล้วะไ้นอนหลับ แ่ไม่ใ่เลย
พรสวรร์ไม่ไ้สนใที่ฟรานิสโพูเลยสันิ
“มา เร็วๆ เ้า นวๆ” พรสวรร์ยื่นวให้อยู่รระับหน้าออฟรานิสโ
เาทำามที่เธอบอ อารม์ประมาว่าไม่อยาั ทำให้บๆ ไป
พรสวรร์หัวเราะเอิ๊อ๊า สีหน้าอเธอูมีวามสุมาๆ เธอลุึ้น เริ่มเ แ่็ทรัวไ้ แล้วไปหยิบ็อเทลมาอีห้าว
“ไว้เลย ันเอาอุมาี่ว เี๋ยว่ายเินให้” น้ำเสียอพรสวรร์เริ่มอยู่ในโทนไม่ปิ
ฟรานิสโส่ายหน้าอย่าเอือมๆ ถ้ารู้ว่าพรสวรร์ะเป็นแบบนี้ เาะไม่ยอมให้เธอื่ม็อเทลแม้แ่วเียว
“พอลลา” เามานั่ใล้ๆ เธอ
“ว่าาย ุนนน ีน่อ เอ้า โน” พรสวรร์ยื่น็อเทลให้ฟรานิสโอีรอบ
เารับมันมา แล้ววาไว้บนเาน์เอร์
“ไปนอนไ้แล้ว เริ่มเมาแล้วุน่ะ”
“ม่าย าย ายมาว” พรสวรร์โบมือเร็วๆ แล้วี้ไปที่ว็อเทลที่ฟรานิสโไม่ยอมื่ม
“อย่ามาหลอานนะ ีนเ๋วนี้เลย”
ฟรานิสโไม่ทำามที่พรสวรร์บอ เาระุ้อมือเธอเบาๆ ให้เินามเาไปที่ห้อนอน
พรสวรร์สะบัมืออย่าแร ทำให้เธอเไป้านหลั
ฟรานิสโรีบรวบเอวเธอไว้ ่าน่าสบาัน นาทีนั้น ฟรานิสโรู้สึว่าอยาูบพรสวรร์มาเหลือเิน
โอ้! ไร้สาระเินไปแล้ว! เาปล่อยให้วามรู้สึนี้เิึ้นไ้อย่าไร
“พี่สาวนาม” พรสวรร์ลูบแ้มฟรานิสโ
สัมผัสาฝ่ามืออพรสวรร์ ทำให้ฟรานิสโรู้สึร้อนที่แ้ม
“พี่สาวั้นเหรอ” เามอเธออย่าไม่เ้าใ
พรสวรร์หัวเราะิัอย่าอบใ
“็ใ่น่ะี ุไม่มอหินี่นา”
“ฮะ!” ฟรานิสโทำาโ้วยวามใ เธอเมานเพี้ยนไปแล้ว
“มาเถอะ ีนเปนเพื่อนานหน่อยเ่” พรสวรร์หยิบ็อเทล่อไปที่ปาอฟรานิสโ
“ผมไม่ินแล้ว” เาะวา็อเทลไว้บนเาน์เอร์
พรสวรร์รีบับมือเาไว้
“ีนเ๋วนี้เลยนะ”
ฟรานิสโถอนหายใอย่าหน่ายๆ ถึเาปิเสธ พรสวรร์็ไม่ยอมอยู่ี ถ้าเธอให้เาื่มอีว เา็ะไม่ยอมเหมือนัน
็อเทลที่เาื่มเป็นเพื่อนเธอ นับแล้ว ไ้หวพอี
อนที่แ็สันมาหา เาื่มไวน์ับแ็สันไปอีนละสามแ้ว
ไวน์วนี้ เาเพิ่ื้อมา เลยอยาให้แ็สันไ้ื่ม้วยัน ึ่รสาิอมันนุ่มมาๆ ุภาพอรสาิู่วรับราาที่แสนแพ
“ไม่เอาอะ”
พรสวรร์มอฟรานิสโ เม้มปาแน่น น้ำาเริ่มลอ แล้ว็ร้อไห้โยเยเหมือนเ็น้อย
ฟรานิสโรีบเอามือปิปาเธอ เพราะพรสวรร์ร้อไห้เสียัเินไป สร้าวามรำาให้เาอย่ามา
“หยุร้อ่อน ไม่ั้น ผมไม่ิน” ถ้าฟรานิสโเป็นนใอเหี้ยมโห เาะฟาหลัมือใส่ท้ายทอยเธอ แล้วอุ้มเธอไปนอน
พรสวรร์ทำามที่ฟรานิสโบอ ยิ้มหวาน่ำ วาเป็นประาย
“ถ้าผมินแล้ว ุ้อไปนอนเลยนะ”
พรสวรร์ับมือฟรานิสโ แล้วเี่ยว้อยับเา
“สัาเลย ถ้า้านม่ายทามามทีุ่บอ ้านห้ายุี้นแรๆ เลย”
ฟรานิสโรู้สึร้อนวูบๆ วาบๆ ทั่วใบหน้า เพราะำพูอเธอเป็นเหุ
เพื่อให้พรสวรร์ไปนอนอย่าว่อไว ฟรานิสโึรีบื่ม็อเทลรวเียว
พรสวรร์ปรบมืออบใ
“ปาย ปาย ปายนอนโ้ยาน”
“เฮ้อ อยาะถ่ายลิปวิีโอไว้ริๆ” ฟรานิสโส่ายหน้าเบาๆ ยิ้มน้อยๆ อนพรสวรร์เมา ็น่ารัไปอีแบบ
บ้าไปันให่แล้ว ทำไมเา้อื่นมเธอ้วย อย่าลืมว่าพรสวรร์ทำให้เาเป็นผู้ร้ายในสายานอื่น เธอล่าวหาว่าเาเป็นโริ ที่ทำเนียนแ๊ะอั๋เธอ
ฟรานิสโ่วยประอพรสวรร์ไปที่ห้อนอน
พรสวรร์เินเไปทา้ายที เไปทาวาที เือบะล้มล ีที่ฟรานิสโรวบเอวเธอไว้ไ้ทัน
ฟรานิสโสะบัศีรษะแร เริ่มเมารึ่มๆ
“เินแบบนี้ ไม่ถึห้อแน่” ฟรานิสโัสินใอุ้มพรสวรร์
“ว้าย” พรสวรร์รีบเลื่อนแนทั้สอ้าไปโอบรอบอเ้าไว้
“ะพา้านปายหนาย”
“ไปนอน ุเมาไ้ แ่ห้ามรั่ว” ฟรานิสโรู้สึว่าใบหน้าเริ่มร้อน ในหัวเามีแ่วามิิเรเอ์เ็มไปหม รู้สึหวาหวั่นเหลือเินว่าพรสวรร์ะเพี้ยนหนั นถึั้นถอเสื้อโว์รูปร่าอเธอ
“าย าย ายมาว นี่โอยพรนะ เ้าแม่็อเทล”
ถ้าไม่ิว่าเาอุ้มเธอไว้ ฟรานิสโะีหน้าผาพรสวรร์
“ี้โม้ันะุน่ะ”
พรสวรร์หัวเราะิั มอฟรานิสโ้วยแววาหวานเยิ้ม
“อย่ามอผมแบบนี้”
ฟรานิสโลัวใัวเออย่ามา ายหิอยู่้วยันเพียลำพั บรรยาาศนำพา วามรู้สึนำทา มีแอลอฮอล์เป็นัวระุ้น ทำให้อารม์ทาเพศพุ่สู พอแอลอฮอล์ออฤทธิ์เ็มที่ วามิและวามสนใ ็อยู่ับนหรือสิ่ที่อยู่รหน้า
++++++
ความคิดเห็น