คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เมาด้วยกันทั้งคู่ 1
เล่ห์ลวรัุแม่เลี้ยเี่ยว
อีบุ๊ ลเหลือ 79 เหลือ 269
27 อน 544 หน้า 89586 ำ
ระยะเวลาโพรโมัน เริ่ม 00.00 วันที่ 1/8/2566 ถึ 15/9/2566 เวลา 23.59
าวน์โหล ลิที่ลิ์นี้ > Meb : https://bit.ly/3Nm6SER
พรสวรร์ผ่อนลมหายใออมาอย่าโล่อเมื่อาสำัที่เธอรับบทเป็นนรัอมปลอมอฟรานิสโบลอย่าสวยามในวามิอเธอ
“เรียบร้อยแล้ว ุสบายใไ้ ยายนั่นไม่ล้ามาอแยับุหรอ” พรสวรร์ปลมือออาแนฟรานิสโ
“อบุมานะพอลลา” รอยยิ้มที่เามอบให้เธอยัเปี่ยม้วยวามอ่อนโยน
พรสวรร์บอัวเอว่าอย่าเลิ้มับรอยยิ้มอฟรานิสโ
“ันเอ็้ออบุุมานะ ที่เ้ามาไ้ัหวะพอี”
พรสวรร์เล่าให้ฟรานิสโฟัว่าั้แ่เธอถามโนัล์นรู้ที่มาที่ไปว่าเธอถูหลอให้มาใ้หนี้ที่วิภา่อไว้ เธอ็วาแผน เพื่อหาัหวะีๆ วิ่หนีออไปให้ไ้
สายาอฟรานิสโที่มอเธอเปี่ยม้วยวามรู้สึผิ
“ผมอโทษที่ิว่าุเป็นประเภทใ้ผู้ายเปลือ” เาพูเสียอ่อยๆ รท้ายประโย
พรสวรร์มอเาาวับๆ เธออัำปั้นใส่แนเาอย่าแร
ฟรานิสโูปาร้ออย่าเ็บปว ยอมให้เธอระบายวามรู้สึโรธรุ่นๆ ใส่แนไ้เ็มที่
“สบายใบ้าหรือยั”
“็นิหนึ่อะ”
“โอเ ั้นไปันเถอะ” เาลูบแน แล้วูปาอีรอบ
พรสวรร์ไม่ิะอโทษเา
ฟรานิสโพาพรสวรร์ไปึ้นรถ
พรสวรร์เห็นโลโ้อรถันนี้ ็รู้เลยว่าเป็นหนึ่ในรถูเปอร์าร์ แบรน์ัระับโล ทำไมเธอถึรู้ เพราะเธอเยเห็นอธิษานอ่าน่าวเี่ยวับูเปอร์าร์แบรน์นี้ อนที่เาแวะมาินเ้ที่ร้านเมื่อ้นเือน
เาเปิประูรถให้
“อบุ่ะ” เธอ้าวึ้นไปนั่
ฟรานิสโวิ่อ้อมไปึ้นรถ และับรถไปที่เพน์เฮาส์
มหานรนิวยอร์แบ่เป็นย่านเ่าแ่และย่านทันสมัย เป็นวาม่าอวามามที่ลัว มีึสูระฟ้า สิ่ปลูสร้าที่ออแบบอย่าสวยาม
ถ้าพรสวรร์ไม่ไ้พบเอเรื่อเลวร้าย เธอะถ่ายรูปสวยๆ อมหานรนิวยอร์ไว้ แ่อนนี้ เธอนั่เหม่อลอย แววาเศร้าสร้อย แล้วหลับา น้ำา่อยๆ ไหลาหาาผ่านแ้ม
บาแผลในใเริ่มถูวามเ็บปวัร่อน เธอพยายามไม่นึถึสิ่ที่วิภาทำับเธอ แ่ทำไ้ยาริๆ
ฟรานิสโมอพรสวรร์อย่าเห็นใ เาะบีบไหล่เธอ เพื่อให้ำลัใ แ่เาไม่แน่ใว่าเธอหลับหรือไม่ ถ้าเธอหลับ อาทำให้เธอสะุ้ื่น ลายเป็นว่าเารบวนารนอนอเธอ เาึลมือล
แอปพลิเันาโปรแรมสนทนาส่เสียบอให้ฟรานิสโรู้ว่ามีนโทร.มาหา เาหยิบสมาร์โฟนมาู เสียบหูฟั และรับสาย
แ็สันรายานเี่ยวับหน้าที่ที่ไ้รับมอบหมายาฟรานิสโ
“โอเ เรียบร้อย็ีแล้ว”
“เ้านายะให้ผมทำอะไรอีไหมรับ”
“อีสอั่วโม แมาหาันที่เพน์เฮาส์ มีานอีิ้นให้แทำ”
ฟรานิสโิว่าถ้าเาไม่่วยให้ถึที่สุ วิภาับพรสวรร์ถูโนัล์่อวนไม่เลิแน่
ในเมื่อวิภามีบุุับเา ถือว่ารั้นี้ เาไ้อบแทนให้เธอหมแล้ว ไม่มีอะไริ้าันอี
“ไ้รับเ้านาย”
“โอเ” ฟรานิสโวาสาย แล้วับรถไปยัเพน์เฮาส์
“ะบอ้าีไหม”
ฟรานิสโรู้ีว่าระาราับพรสวรร์รัันมา เหมือนพี่น้อสายเลือเียวัน ถ้าระารารับรู้ อา่วยพูปลอบใ พูให้ำลัใพรสวรร์ เธอะไ้รู้สึปลอภัย นี่เป็นมุมที่เามอ
แ่ถ้ามออีมุม นี่เป็นเรื่อส่วนัว เาไม่วร้าว่าย ถ้าพรสวรร์อยาเล่าให้ระาราฟั เธอ็ะเล่าเอ
เรื่อไม่ี่อใแบบนี้ ฟรานิสโมั่นใว่าพรสวรร์ไม่อยาพูถึมัน
ูเปอร์าร์อฟรานิสโหยุเลื่อนไหวเมื่อถึที่อรถส่วนัว เามาเปิประูรถอีฝั่
“พอลลา” เาำเป็น้อรบวนารนอนอพรสวรร์
เ้าอื่อยับัวเล็น้อย
“ฮื้อ อนอนแป๊บเียว อย่าเพิ่ปลุสิ”
“ุะนอนในรถไม่ไ้ ผมไม่ยืนเฝ้าุหรอนะ” ฟรานิสโลอเรียื่อเธออีรั้ แ่พรสวรร์ไม่ส่เสียใๆ
เาเ้าใีว่าเธอเอเรื่อแย่ๆ ร่าายและิใเลยถูวามอ่อนล้า วามอ่อนเพลียเล่นาน แ่เบาะโยสารไม่ใ่ที่นอนนุ่มๆ เธอวระไปนอนในห้อนอน
ฟรานิสโถอนหายใ พร้อมับลอา แล้วเย่าแนเธอแรๆ แ่เธอ็ยัไม่ื่น เลยัสินใว่าะอุ้มพรสวรร์ึ้นห้อ
เาปลเ็มันิรภัย ำลัะอุ้มเธอ แ่ลิ่นหอมหวานๆ าัวเธอ ทำให้เาหยุะัไปแป๊บหนึ่
ฟรานิสโไม่แน่ใว่าเป็นลิ่นน้ำหอมหรือลิ่นอรีมทาผิว มันให้วามรู้สึที่ผ่อนลายมาๆ แล้วแ้มอเา็เริ่มร้อน เมื่อทิ้สายาไว้ที่ริมฝีปาไ้รูปสวยอเธอ พลอยทำให้เานึถึอนที่เธอแสเป็นแฟนปลอมๆ เพื่อหลอแอนนา พรสวรร์ทำไ้ีมานเาาไม่ถึ
อนนั้น เาวบุมวาม้อารไม่ไ้ริๆ ราวับว่าริมฝีปาอเาและริมฝีปาอเธอเป็นแม่เหล็่าั้ว พอเ้าใล้ัน ็เิแรึู่อัน
+++++
ความคิดเห็น