คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [2795] My Girl 2
.
.
“พรุ่งนี้จะทำขนมอะไรให้ซือคุงดีนะ? คุ้กกี้ หรือเค้กดี?” ร่างบางเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามทางที่ค้นเคย(จะไม่คุ้นได้ไงก็ทางกลับบ้าน=O= ) จนไม่รู้สึกตัวเลนว่ามีกลุ่มชายชุดดำกำลังเดินตามมาอย่างเงียบๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีเธอก็ถูล้อมเอาไว้ด้วยกลุ่มชายชุดดำนั้นเสียแล้ว...
“เอ่อ...มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ?” เสียงใสถามกลับไปอย่างหวาดๆในความน่ากลัวของอีกฝ่าย
“หึหึ...ก็...คิดว่ามีนะสาวน้อย...”เสียงโหดๆของหนึ่งในชายชุดดำตอบกลับไป ในขณะที่ชายชุดดำอีกคนหนึ่งเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างของเธอไว้จากด้านหลังอย่างรวดเร็ว...น้ำใสๆเริ่มไหลมาคลอกันที่ดวงตาคู่สวยของหญิงสาว ในใจของเธอตอนนี้มีเพียงคนเดียวที่นึกถึง...ซือคุง...เขาจะต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอน!!
“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ!!” ชายหนุ่มผู้เคยมีเสียงอ่อนโยนอยู่เป็นนิจในตอนนี้ได้เข้าสู่โหมดของฆาตรกรสุดโหดไปเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว...ว่าไงบอสวองโกเล่...หึหึ...จมูกไวดีนี่” ชายชุดดำพูดขึ้นในขณะที่หน้าเริ่มซีดเมื่อคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า
“สมแล้วสินะที่เป็นวองโกเล่...สุดยอดลางสังหรณ์ล่ะสินะ หึหึ” ชายชุดดำเริ่มที่จะแตกแถวกันแล้วเพราะรังสีอาฆาตที่ถูกส่งออกมาแบบไม่ยั้ง
“ฉันบอกให้ปล่อยเธอไปไงล่ะ” เสียงเข้มดังขึ้นอีกครั้งเมื่ออีกผ่ายไม่มีทีท่าว่าจะทำตามเลย
“คงจะไม่ได้หรอกบอสวองโกเล่...เพื่อให้แฟมิลี่ของเราเป็นที่หนึ่งเราคงต้องกำจัดแกซะ!!” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังตอบกลับมา
“ถาอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ” พูดพียงเท่านั้นร่างของเจ้าตัวก็หายไปปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังของหนึ่งในชายชุดดำที่เป็นคนจับตัวหญิงสาวเอาไว้ในพริบตา ในขณะที่คนอื่นๆกำลังตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“รุ่นที่ 10 คร้าบบบบบ” เสียงตะโกนมาจากหนใดไม่มีใครทราบ แต่ในทันทีที่เจ้าของเสียงมายืนอยู่ตรงหน้าชายชุดดำระเบิดก็ถูกจุดเรียบร้อยแล้ว...
บึ้ม บึ้ม
ผัวะ ผัวะ
เปรี้ยง!!! โครม!!!!!!!!
ในเวลาไม่ถึง 10 นาทีชายชุดดำทั้งหมดก็ถูกจัดการลงไปนอนกองกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยเกือบทั้งหมดเหลือเพียงชายชุดดำคนสุดท้าย...
“แกมาจับตัวแฟนรุ่นที่ 10 ทำไม” เสียงโหดๆเอ่ยขึ้นทำเอาอีกฝ่ายกลัวหัวหดไปเลยทีเดียว
“ฉันต้องกำจัดพวกแกซะเพื่อแฟมิลี่ของพวกฉันจะได้ขึ้นเป็นที่ 1”
“แกนี่มัน...ไม่เจียมเลยนะ หึหึ....เอาไงกับมันดีครับรุ่นที่ 10” แล้วเจ้าตัวก็เอ่ยถามคนที่มีอำนาจมากที่สุด
“พวกเขาก็คงจะทำอะไรเราไม่ได้แล้วล่ะ...ก็ปล่อยเขาไปเถอะ..เคียวโกะจังก็ไม่เป็นอะไรแล้วนิ่” คนถูกถามเอ่ยตอบพร้อมกับกระชับร่างบางในอ้อมแขนอย่างหวงแหน
“ฉันไปส่งนะเคียวโกะจัง...” บุรุษคนเดิมกล่าวแล้วจึงพาร่างบางจากไป...
-ณ บ้านซาวาดะ-
“นี่สึนะ...ค่าจ้างล่ะ” เสียงของชายในชุดสูทสีดำตามแบบฉบับของเจ้าตัวเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็น ‘ลูกหนี้’ เดินเข้ามาในบ้าน
“งก....อ่ะเอาไป” แล้วบุรุษผมสีน้ำตาลก็ยื่นเงินให้อีกฝ่ายปึกใหญ่!!
“แล้วเป็นไงสำเร็จรึเปล่าล่ะ?” คนรับเงินถามไปพลางนับเงินไปพลาง
“สำเร็จ...ฉันเป็นฮีโร่ในสายตาเคียวโกะจังแล้วล่ะ....ถ้าไม่มี....โกคุเทระน่ะนะ ฮะฮะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหักเงินเดือนซะเลย”
พูดจบเจ้าตัวก็เดินเข้าห้องของตัวเองไปพร้อมกับหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความสุข...
เขาแค่คิดอยากจะลองเป็นฮีโร่ของเคียวโกะจังสักครั้ง ....เรื่องทั้งหมดจึงเริ่มขึ้นตามแผน....
..............และจบลงตามแผน ^^
ปล. ทำไมข้าน้อยแต่งซะพระเอกของเราเลวไปเลยเนี่ย =O=; แหะๆ ใครไม่ชอบก็ขออภัยเลยนะเจ้าคะ...
ความคิดเห็น