คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Four
FOUR
ซีวอนเดินกลับเข้าบ้านมาก็ตรงไปที่ครัว ที่นี่ไม่มีใครอยู่เพราะออกไปซื้อของ เดินเล่นกันหมด จะมีก็เป็นคิบอมที่ช่วงนี้เขาเองก็รู้สึกเหมือนไม่ค่อยอยากจะเข้าไปใกล้มันนัก เพราะเหมือนเพื่อนนี้จะไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไร
“ไปไหนมาวะ”คิบอมร้องถามหลังจากที่เขาเดินออกมาจากในครัวพร้อมน้ำแก้วใหญ่ ซีวอนยิ้มน้อยๆ แต่ไม่ตอบอะไร
“ไม่ออกไปไหนล่ะ หรือท่องบท?”ถามสั้นๆ ตามประสาเพื่อนสนิทกัน คิบอมปรายตามามองนิดๆ แล้วพยักหน้ารับบ้าง
ก่อนทั้งคู่จะได้คุยอะไรกันต่อ บานประตูก็ถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้เป็นกลุ่มของลีดเดอร์ ฮีชอล ฮันกยอง ชินดงและคยูฮยอนที่ออกไปซื้อของเข้าบ้านกันมา ซึ่งพอมองไปแล้ว คิม ฮีชอลเหมือนจะไปตากแอร์ซุปเปอร์มาเก็ตเฉยๆ มากกว่า
“พวกแกสองตัวอยู่ให้เห็นหัวเป็นด้วยหรอ”ฮีชอลว่าอย่างร้ายๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้คนน้อง ซีวอนหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่ไม่มีใครอยากตอบโต้อะไร เพราะที่จริงทั้งซีวอนและคิบอมก็ไม่ค่อยอยู่ติดที่นี่เท่าไร....
หลังจากนั้นไม่นานคนที่เหลือก็กลับมาพร้อมข้าวของคนละถุงสองถุง ซีวอนปรี่เข้าไปช่วยรยออุคถือโดยที่ไม่ลืมจะรับของซองมิน เยซองแล้วก็คังอินมาด้วย
“กินข้าวมายังเนี่ยซีวอน หน้าตาดูเหมือนแมวอยากวิสกัส”ซองมินแหย่ ซีวอนหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหัวดิ๊ก ซองมินพยักหน้าก่อนจะหยิบเค้กส้มออกมายื่นให้ซีวอน ก่อนจะกระซิบกระซาบกันสองคน
คิบอมมองภาพตรงหน้าแล้วลอบยิ้มบางๆ เขารู้ว่าถ้าทงเฮเห็นที่ซองมินกับซีวอนกำลังทำตอนนี้อาจจะอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อย แต่มันก็ยังดีกับเขาไม่ใช่หรอที่จะตัดมือที่สามของเขากับทงเฮออกไปได้อีกคน....
“กลับมาแล้วคร้าบบบ”ฮยอกแจเปิดประตูเข้ามาพร้อมเสียงอันดัง โดยมีคนตัวเล็กเดินตามเข้ามาก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากกับท่าทางรั่วๆ ของคนที่เข้าไปก่อน
“ไปไหนกันมาจ๊ะคู่รัก”ชินดงเอ่ยปากแซว คิบอมหันควับตามเสียงของพี่ตัวใหญ่(?) ตาคมมองคนคู่นั้นแบบไม่วางใจ แต่ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเห็น
“คู่รงคู่รักอะไร เออนี่..ซื้อมาฝากคร้าบ”ฮยอแจว่าเสียงใส พลางยกถุงจาจังมยอนยื่นให้ชินดง
“แล้วตกลงไปไหนกันมาวะ ทำไมทงเฮดูเหนื่อยๆ”ชินดงถามต่อ แต่สายตากลับสนใจถุงที่อยู่ในมือมากกว่า
“เอ่อ...ไปเดินเล่นเรื่อยๆ อ่ะแหละ”ฮยอกแจตอบเสียงเรียบ ทงเฮยิ้มน้อยๆ ตาคู่สวยไม่สบตากับใคร ก่อนจะปลีกตัวเข้าห้องนอนไป
คิบอมจ้องฮยอกแจที่ยืนคุยกับคนนู้นคนนี้ด้วยท่าทางร่าเริงผิดมนุษย์เขม็ง จนซีวอนเดินมานั่งข้างๆ ถึงได้หันกลับมาทำเป็นไม่สนใจ....
................................................. จะให้ซีวอนรู้ไม่ได้ว่าเขาหวาดหวั่นที่มีคนเข้ามาหาทงเฮ..............................................
......................................
ซีวอนหยิบกุญแจรถคันงามของตัวเองมาไว้ในมือ หลังจากอาหารเย็นที่เข้ามากินร่วมกัน ก่อนฮยอกแจกับจองซูจะออกไปจัดรายการ ร่างสูงเดินนำไปที่รถของเขา ซีวอนขันอาสาที่จะไปส่งพี่ๆ ที่ตึกเอง โดยจะมีรถกลับมาส่งทีหลัง
“แล้วนายไม่นอนหอหรอ”จองซูถามเสียงเรียบ ตาสวยมองตรงไปที่ถนนข้างหน้า
“ไม่ดีกว่าครับ”ซีวอนปฏิเสธเสียงนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มบางๆ อีกครั้ง ก่อนจะเร่งความเร็วแซงรถคันหน้าไป
จองซูไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งฟังเพลงไปเงียบๆ คนเดียว หน้าหน้าหวานเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่เสมอ แต่ก็น่าจะเป็นแบบนั้น เมื่อเข้าเป็นลีดเดอร์หนิ
“แล้วเจอกันครับ”ซีวอนพูดอย่างสุภาพ ที่จริงแล้วเขาสุภาพเสมอกับทุกคน ชอบดูแลเอาใจใส่ทุกคนจนเป็นนิสัย
“แล้วเจอกัน”สองคนที่ลงจากรถไปแล้วตอบไป
ร่างสูงเร่งความเร็วออกไปจากตรงนั้นแล้ว พร้อมกับจองซูที่ก้าวขึ้นตึกไปก่อน โดยไม่ทันสังเกตว่า ฮยอกแจถืออะไรบางอย่างที่เก็บได้จากบนรถของซีวอนอยู่ในมือ....
“ดูท่าจะมีคู่แข่งแล้วสินะ”พึมพำเบาๆ แล้วยกยิ้มร้ายอย่างที่ไม่ค่อยทำให้ใครเห็นนัก ขาเรียวก้าวตามรุ่นพี่ขึ้นไปอย่างอารมณ์ดี
อีกไม่กี่วันข้างหน้า ก็จะถึงคริสต์มาส ซึ่งแน่นอนว่าซุปเปอร์จูเนียร์ยังคงมีงานกันแทบไม่เว้นชั่วโมง แต่ในช่วงคริสต์มาสต์อีฟและคริสต์มาส กลับมีข่าวดีว่าจะได้หยุดทำงาน เป็นการรับหิมะ ซึ่งแน่นอนจะต้องมีงานฉลอง
“แล้ววันนั้นจะเลี้ยงที่ไหน”ฮันกยองในฐานะพ่อครัวมือหนึ่งเอ่ยปากถาม ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นมองหน้ากันไปมา ก่อนที่ฮีชอลจะเสนอ...
“ที่นี่แหละ เมาได้ด้วย”ว่าจบก็เรียกเสียงเฮใหญ่จากบรรดาเหล่าลิง ที่นำโดยยองอุนหรือคังอิน
“ดีๆ จัดคืนคริสต์มาสอีฟ เช้าวันคริสต์มาสก็ไม่มีงาน”ว่าจบคนอื่นๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยกันไป
“งั้น คริสต์มาสอีฟ ที่หอนี้นะ ตอนนี้ใครมีงานก็ไปได้แล้ว เดี๋ยวจะสาย”ว่าจบก็เหมือนเสียงอาญาสิทธิ์ บรรดาลิงทั้งหลายลุกขึ้นกันพรึบพรับ เดินกันขาแทบขวิด เพราะได้ยินคำว่า “สาย”
คิบอมที่งานละครในช่วงนี้เบาลงบ้างยังคงว่างในช่วงเช้าถึงบ่ายสามโมงเย็น เขาเลือกจะเอาบทละครออกมาอ่านด้านนอกห้อง เพื่อจะได้ไม่กวนทงเฮที่นอนอยู่ในห้องด้วย
“ไม่มีคิวละครหรอวะ”ชินดงถามเสียงเรียบ พลางกระชับกระเป๋าเป้ไว้ คิบอมยิ้มจางๆ แล้วพยักหน้าตอบอย่างสุภาพ ก่อนจะละสายตากลับมาที่บทในมือ
ไม่นานจากนั้น ทงเฮที่เพิ่งตื่นเพราะไม่มีคิวทำอะไรจนเย็นก็เดินออกมาจากในห้อง ใบหน้าใสมองไปรอบๆ ไม่เจอใคร จึงเดินมาทรุดนั่งลงข้างๆ
“ไม่ออกไปไหนหรอ”ทงเฮว่าเรียบๆ คิบอมหันมาส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะตอบอย่างสุภาพเหมือนแบบที่เคยทำ
“ครับ”ว่าจบก็หันกลับไปมีสมาธิกับสิ่งเดิม ทงเฮทำหน้ามุ่ยไม่พอใจ ก่อนจะกระโดดไปนั่งตักคนรัก
“ทำไรครับพี่ทงเฮ”คิบอมถามสั่นๆ ร่างเล็กหัวเราะคิกตามนิสัยขี้แกล้ง ก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนปากอีกคนเบาๆ แล้วผละออกมา
“จะแกล้ง”ว่าง่ายๆ ก่อนจะเลื้อยแขนไปโอบรอบคอรุ่น้องคนรัก คิบอมกลืนน้ำลายเบาๆ ให้กับระยะที่ไม่ค่อยปลอดภัยนี่ ก่อนจะโดนจู่โจมด้วยริมฝีปากบางอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เขาเองไม่ยอมที่จะโดนแกล้งอีกแล้ว แขนแกร่งรั้งเอวบางไว้แน่น มือใหญ่กดหัวสวยไม่ให้ถอนปากออก ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเข้าไปอีก ลิ้นร้อนแตะเล็มเลียกลีบปาบาง แล้วสอดลิ้นเข้าไปพันวนทั่วโพรงปากหวาน เสียงลมหายใจหนักๆ ในการจูบกระตุ้นอารมณ์รักได้อย่างดี มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อบาง ไล้ตามผิวเนียนอย่างกระหายหิว ก่อนจะลุกขึ้นดันร่างเล็กบอบบางเข้าไปในห้องนอน
............................................. อย่างที่บอก เขาจะไม่ยอมให้ทงเฮหลุดมือไปอีกแล้ว .............................................
ทงเฮนอนหอบหายใจอยู่นอนที่นอนนุ่ม ตาสวยใสปรอยมองร่างสูงที่ใบหน้าห่างกับเพียงคืบอย่างเย้ายวน กระตุกเกร็งร่างมือถูกมือหนาสัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่มของตัวเอง ยอดอกสวยถูกกระตุ้นอารมณ์ด้วยปลายนิ้วใหญ่อย่างวาบหวาม
“อื้อ...”เสียงครางอือดังระงมไปทั้งห้อง คิบอมยกยิ้มพึงพอใจอย่างผู้อยู่เหนือกว่า ใช้มืออีกข้างปลดกางเกงนอนตัวบางออกอย่างไม่ยากเย็น ก่อนจะสอดมือเข้าไปสัมผัสสกับส่วนที่อ่อนไหวที่แข็งขึงอยู่ใต้ร่มผ้าของร่างข้างใต้ ใบหน้าคมซุกเข้าสูดดมความหอมหวานที่ซอกคอ ไล้เรื่อยขึ้นไปที่ใบหน้าขาวใสที่เขานึกอยากครอบครองมานานแล้วจนทั่ว แต่เหมือนยังไม่พอ ย้ายริมฝีปากที่พรมจูบนั้นลงมาละเลงลิ้นเลียยอดอกสีชมพูสวยที่ถูกปลุกอารมณ์ไว้อย่างใคร่
“อื้อ..อ๊ะ”มือหนาปลดกางเกงของอีกร่างออกไปอยู่ที่เข่าแล้ว เช่นเดียวกับเสื้อยืดใส่นอนที่บัดนี้ถูกโยนออกไปรวมกับเสื้อของเขาที่มุมห้องด้านหนึ่งง ก่อนจะขยับมือกลับไปที่ส่วนนั้นอีกครั้ง มือหนาขยับขึ้นลงอย่างคล่องแคล่ว จนเจ้าของร่างเริ่มกระตุก ก็ใข้นิ้วลูบส่วนหัวเบาๆ แล้วกลับไปขยับมือขึ้นลงตามเดิม ทั้งเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนถึงจุดขีดสุดของร่างนั้น ทงเฮปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มมือเขา คิบอมยิ้มล้อๆ ให้ ก่อนจะก้มลงกระซิบเสียงแผ่วพร่าที่ข้างหูเล็ก
“มันยังไม่จบหรอกครับ”
พูดจบกางเกงยีนส์ที่ร่างสูงสวมอยู่ก็ถูกถอดไปกองกับพื้น พร้อมบ็อกเซอร์ที่ใส่ปกปิดส่วนนั้น ทงเฮนอนหอบหายใจหนัก ตาเล็กมองไปที่อีกร่างเล็กน้อยแล้วหันหน้าหนีอย่างเขินอาย
คิบอมไล้หลังมือไปตามขาเรียวเนียนนุ่ม พรมจูบไปตามด้านในของขาเล็กเพื่อปลุกอารมณ์ของอีกฝ่าย ก่อนจะคว้าสะโพกมนเข้ามาหาตัว นิ้วหนาปาดน้ำรักเมื่อครู่มะชโลมที่ช่องทางรักสีชมพู ก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทาง ทีละนิ้ว นิ้วใหญ่หมุนวนรอบช่องทางนั้นอย่างชำนาญ เสียงครางหวานของร่างเล็กดังไปทั่วห้อง เหงื่อหยดเล็กผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้าขาวใสอย่างกับว่าในห้องช่างร้อนระอุ มือบางจิกผ้าปูที่นอนเพราะความเสียวซ่าน เช่นเดียวกับปลายเท้า
“หึ”คิบอมร้องในลำคออย่างอารมณ์ดี มือหนาถอนนิ้วออกมาแล้ว พร้อมกับเอาส่วนที่ใหญ่กว่านิ้วอยู่หลายเท่ามาจ่อที่ช่องทางรัก คิบอมก้มลงจูบอีกฝ่ายอีกครั้งเพื่อให้ผ่อนคลาย ก่อนจะค่อยๆ ดันส่วนนั้นเข้าไปทีละนิด ..
“อือ..ฮื้อ..อ๊ะ”ทงเฮครางหวานกว่าเดิม จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะจูบลงที่มุมปากบางอย่างรักใคร่ สะโพกหนาดันส่วนนั้นเข้าไปจนสุด มือใหญ่ลูบไปตามสะโพกมนที่ถูกยกสูงขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ขยับเอวเข้าออกอย่างเชื่องช้า
“อ๊ะ”ทงเฮครางหวิว คิบอมไม่นึกแปลกใจอะไรที่ร่างเล็กข้างใต้ไม่แสดงอาการเจ็บปวด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครั้งแรกมันจะเจ็บหรอเปล่า เพราะที่ผ่านมา คนที่เขาเคยมีอะไรด้วยต่างช่ำชองและเชี่ยวชาญด้านนี้มาทั้งนั้น....
....................................... และอาจจะรวมถึง ทงเฮด้วยก็เป็นได้.....................................................
“ซะ...ซี..อื้อ”ร่างเล็กครางแทบไม่เป็นภาษา คิบอมเองไม่ได้สนใจฟังเสียงครางหวานซักนิด ขยับแกนกายเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“พี่..พี่ทงเฮ”ร้องเรียกชื่อคนรักใต้ร่างเสียงหวาน ตาคมหลับพริ้มอย่างมีความสุขเช่นเดียวกับร่างเล็กข้างใต้ที่จิกผ้าปูที่นอนอย่างเสียงซ่าน จนวาระสุดท้ายของอารมณ์มาถึง สองร่างปล่อยอารมณ์ที่คั่งค้างออกมาแทบจะพร้อมกัน คิบอมถอนแกนกายออกมาร่างเล็กบางอย่างเสียดาย ล้มนอนข้างทงเฮก่อนจะขยับหัวเล็กๆ นั้นมาหนุนที่แขนของเขา....
-----------------------------*
คิบอมเดินยิ้มพรายออกมานอกห้องอย่างมีความสุข ตาคมปรายมองฮยอกแจที่เดินสวนเข้าหอมาเพื่อรอเวาไปจัดรายการวิทยุอย่างมีชัยเหนือกว่า ก่อนจะหัวเราะหึในลำคออย่างสะใจ
“ทงเฮ...ทำไมสภาพงั้นอ่า”ฮยอกแจเดินเข้าไปประคองร่างบอบบางอย่างห่วงใย คิบอมชะงักเล็กน้อย แต่ไม่กล้าเข้าไป พอดีกับที่ซีวอนเดินเข้ามาในหอพอดี
“ไม่เป็นไร”ทงเฮว่าเบาๆ ก่อนจะเอนหัวซบไหล่ลาดอย่างเหนื่อยๆ แล้วทำท่าจะลุก แล้วก็พับลงมาใส่ฮยอกแจที่กำลังจะลุกตาม
“ทงเฮ!”ฮยอกแจร้องเรียกร่างเล็กบางที่ไม่ได้สติพร้อมกับอีกสองคนในห้องที่ปราดเข้ามาหา ฮยอกแจมองทั้งคู่นิดหน่อย ก่อนจะประคองเอวบางให้นอนลง โดยมีซีวอนหยิบหมอนมารองหัวเล็กนั่นให้
“เดี๋ยวฉันดูแลเอง ไปทำงานกันเหอะ”คิบอมออกปากไล่ ฮยอกแจกับซีวอนมองหน้ากันนิดนึง ก่อนที่ซีวอนจะพูดก่อน
“อะไรกัน..แกเองก็มีละครที่ต้องไปถ่าย ก็ไปดิ เดี๋ยวฉันดูเอง”ว่าจบก็เบียดคิบอมออกไป ฮยอกแจยิ้มมุมปากใส่คิบอม แล้วยักคิ้วให้อย่างกวนๆ
“นายก็ต้องออกไปถ่ายแบบหนิ แต่ฉันว่างถึงห้าโมงเย็นเดี๋ยวฉันดูแลเอง นายสองคนไปทำงานเหอะ”ว่าจบก็ยิ้มหวานให้ทั้งคู่ ซีวอนพยัหน้าส่งๆ แล้วเดินออกไป ผิดกับคิบอมที่ดูฮึดฮัด หงุดหงิด ........................
.................................. เขากำลังจะโดนฮยอกแจแย่งทงเฮไปต่อหน้าต่อตานี่ ใครจะยอม!..................................
ฮยอกแจขยับมือไล้ไปตามครางหน้าหวานแผ่วเบา ก่อนที่มือบางจะค่อยๆ เลื่อนคอเสื้อยืเสีชมพูอ่อนที่อีกคนสวมอยู่ลงอย่างเบาๆมือ ..
...................... รอยจูบเล็กๆ เต็มแผงอกเล็ก ดูยังไงก็รู้ว่าเพิ่งเกิดได้ไม่นาน.................
“นายคิดว่านี้ ฉันจะยอมแพ้หรอคิม คิบอม!”มือเรียวกำแน่น ตาสวยมองที่รูปรวมที่ถูกติดไว้ตรงทางเดินใกล้ๆ แล้วจ้องไปที่ใบหน้าคมคายที่ยกยิ้มน้อยๆ อยู่
...................................... แค่นี้ มันหยุดลี ฮยอกแจไว้ไม่ได้หรอก รู้เอาไว้! .....................................
-------------------------------------------------------------*
ทงเฮลุกขึ้นจากโซฟานั้น หลังจากเริ่มรู้สึกตัว ตาใสที่ยังคงพร่าอยู่มองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะไปสะดุดกับร่างโปร่งที่นั่งอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์...
“ฮยอกแจ..”เสียงเล็กร้องเรียกหวานๆ เจ้าของชื่อหันมายิ้มรับ ก่อนจะกดพอสเกมส์ที่เล่นอยู่ แล้วปราดเข้ามาหาร่างนั้น
“ฉันเป็นไรไปหรอ”ถามเบาๆ ฮยอกแจยิ้มบางๆ
“นายเหมือนจะเพลียๆ ก็เลยเป็นลมมั๊ง...แล้วกินข้าวยังเนี่ย”ร่างโปร่งร้องถาม ทงเฮส่ายหัวเบาๆ แล้วยิ้มเขินๆ ให้อีกคนที่มองหน้าเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม
“อ่า..เดี๋ยวเข้าไปหาอะไรมาให้กินละกัน.. รออยู่ตรงนี้นะ”ว่าจบ ฮยอกแจก็ลุกขึ้นก้าวฉับๆ เข้าไปในครัว มือเรียวรื้อหาขนมปัง และนมออกมาอุ่นให้คนที่นั่งรออยู่ แล้วจะยกออกมาวางตรงหน้าของทงเฮ
ร่างเล็กยิ้มบางๆ กับการกระทำของคนตรงหน้า ฮยอกแจเทคแคร์เขาเป็นอย่างดี เอาใจใส่ ถึงแม้จะไม่พูดว่ารู้สกยังไง แต่ก็ดูไม่ยากว่าฮยอกแจกำลังทำให้เขาตกหลุมรักในความน่ารักของฮยอกแจ.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------*
2 B con
taLk* รู้ว่าฟิคขายไม่ออกก็ดันแต่ง ฮ่าๆ -*- จะบอกว่าตอนนี้แต่งด้วยความลำบากสุดๆ
เพราะมีทั้งเอ็นซี แถมเป็นคิเฮอีก! ((จะโดนสาวกคิเฮกระมืบไหม๊น่อ)) นั่นแหละๆ คนที่รูจักเรา((มีไหม๊เนี่ย)) จะรู้ดีว่า เรื่องนี้น่าจะคู่ไหน
ใบ้มากจนแทบบอก ยังไม่รู้ก็ลุ้นกันไป แต่เรื่องนี้ต้องดูยาวๆ ทุกคนในเรื่องเลวหมด! หุหุ
เวอร์ชั่นก่อนได้รับสมญาว่าฟิคช่อง 7 หุหุ
ใครอยากอ่านเวอร์ชั่นก่อนก็ไปรื้อหาเอา อยู่ในบอร์ดฟิคใหญ่ๆ บอร์ดนึง ชื่อเรื่อง TOXIC TOY เป็น [EUNHYUKxKYUHYUN]
กร๊ากกกกกกกกก -*- พูดมากไปละ ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านไหม๊ด้วยหล่ะ แค่นี้ดีกว่า
ความคิดเห็น