คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
ความต้องการ.....บรรดาลสิ่งชั่วร้าย
INTRO
หอพักที่แสนสงบเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศและมือใหญ่ๆ ที่นั่งเปิดนิตยาสารเล่มใหญ่มืออีกข้างอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นของหอ เค้าเป็นคนเดียวในวงที่ไม่มีงานในวันนี้ ละครเองก็หยุดให้วันนี้พอดิบพอดี จะมีคิวก็พรุ่งนี้ที่จะต้องไปถ่ายซ่อมบางฉาก
“ว่างๆ แบบนี้ ทำไมไม่ออกไปเดินเล่นพักผ่อนล่ะ”ยองอุนหรือคังอินถามน้องเสียงทุ้ม หลังจากเตรียมตัวจะออกไปทำงาน
“ไม่ดีกว่าครับ..อยู่บ้านเฉยๆ สบายใจกว่า”ตอบไปงั้นๆ ทั้งที่ใจจริงมีเหตุผลอื่นมากกว่านั้น ยองอุนพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินออกไป...
เสียงประตูที่ถูกผลักเข้ามาโดยใครบางคนดึงดูดความสนใจเขาไปจากหนังสือตรงหน้า ร่างโปร่งในเสื้อยืดสีชมพูอ่อนกับกางเกงขายาวสีน้ำตาลกำลังถอดรองเท้าอยู่ที่หน้าประตู พลางส่งยิ้มให้เขาอย่างสดใส จนเขาเองเผลอยิ้มตอบให้อย่างไม่รู้ตัว...
“วันนี้กลับเร็วจัง”เอ่ยถามไปอย่างไม่ได้ต้องการคำตอบนัก ฮยอกแจทำหน้าเหวอๆ ก่อนจะพยักหน้าเหมือนเข้าใจว่าร่างสูงถามเขา
“อ่อ...เดี๋ยวก็ออกไปอีก กลับมางีบนิดนึงอ่ะ”ตอบไปแล้วก็ยิ้มบางๆ ให้ คิบอมผงกหัวรับรู้ ก่อนจะรู้สึกน้ำหนักที่ยวบลงข้างๆ ตัว
“นี่ๆ...ฉันเห็นนายกับทงเฮสนิทกันอยู่ด้วยกันตอนกลางคืน เลยมีเรื่องจะถาม”เสียงใสว่าตาแป๋ว คิบอมวางหนังสือในมือลงบนโต๊ะอย่างเยือกเย็น ก่อนจะหันไปทำหน้าประมาณว่าให้ถามมาได้ให้กับอีกคน
“นายว่าคนแบบทงเฮจะชอบใครไหม๊”พูดจบคนพูดก็ทำท่าเหมือนจะมุดลงไปข้างในหมอนซะให้ได้ ผิดกับร่างสูงที่ไม่รู้ว่าจะทำสีหน้าแบบไหนให้คนที่ถามเขาดี
แล้วเขาจะตอบฮยอกแจว่ายังไงดี?
“ว่าไงนะ?”บางทีการแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินมันก็อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่จะได้ทำใจและคิดว่าจะพูดอะไรเป็นการตอบ
“ฉันชอบทงเฮ อยากรู้ว่าทงเฮชอบใครอยู่ไหม๊”ว่าทั้งที่ยังไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตาอีกคนตรงหน้า คิบอมอึ้งนิดๆ ก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้ปกติที่สุด
“ทงเฮเขามีแฟนแล้วหนิ”ว่าจบก็ลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์และหมวก แล้วเดินออกไปจากหอพัก
ฮยอกแจมองตามคิบอมไปด้วยสีหน้างงๆ เสียงประตูหอพักปิดลงแล้ว พร้อมๆ กับที่หน้าใสหันกลับมามองจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าด้วยสีหน้าและแววตาที่ไม่สื่ออารมณ์ใดๆ...
- -*
ทงเฮกลับที่พักด้วยสีหน้าเหนื่อยแบบสุดใจขาดดิ้น ร่างบางเล็กอยากจะกระโดดใส่ที่นอนแล้วหลับให้เต็มๆ ตา แต่ก็ถูกพูดดักไว้ก่อนโดยรุ่นพี่ที่เลิกงานมาพร้อมกัน
“อย่าบอกนะว่าตัวเน่าขนาดนี้...แกจะไม่อาบน้ำนอน สงสารรูมเมทมั่งเหอะ เดี๋ยวมันตายเอา”
ร่างเล็กถอนใจเฮือก พลางคิดไปว่าก็ดีเหมือนกันอาบน้ำเสร็จจะได้นอนแบบสบายตัวหน่อย ว่าแล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่ทันสังเกตว่ารูมเมทที่ว่าดูเหมือนจะไม่อยู่...
ทงเฮทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มอย่างเหนื่อยล้า แม้หยดน้ำจะทำให้เขาผ่อนคลายขึ้นบ้าง แต่ยังไงก็อยากจะนอนมากกว่าอยู่ดี เสียงเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ทำให้คนตัวบางที่กำลังจะเคลิ้มหลับตื่นขึ้นมาได้ แต่ก็ทำให้มีสติขึ้นมานิดหน่อย...
“นอนเร็วจังเลยครับ”เสียงทุ้มกระซิบถามอย่างอ่อนโยน คนฟังยิ้มบางๆ พลางมุดหน้าลงกับหมอนเหมือนเด็กๆ
“งั้น....ราตรีสวัสดิ์ครับ”ว่าจบก็ก้มลงจุมพิตที่แก้มนุ่มอย่างแผ่วเบา พลางนอนลงข้างๆ อย่างเคยชิน แขนแกร่งโอบเอวบางไว้อย่างหลวมๆ จมูกโด่งจรดลงที่กลุ่มผมนุ่มของร่างในอ้อมกอด
“อือ”ทงเฮครางเบาๆ พลางขยับตัวหนีความรำคาน คิบอมขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ก่อนที่ร่างบางจะพึมพำออกมาเบาๆ....
“ไม่เอา..อึดอัดน่าซีวอน”ร่างสูงเจ้าของอ้อมแขนลืมตาขึ้นมองหน้าใสของคนรรักในวงแขน ตาคู่ที่มองคนตรงหน้าด้วยความรักเสมอมามองอย่างเศร้าใจ
แต่ก็ค่อยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม แล้วก้มลงจูบหน้าผากมนอย่างแผ่วเบาด้วยความรักใคร่อีกครั้ง....
....................... เพื่อยืนยันว่า คิม คิบอมคนนี้ รัก ลี ทงเฮมากกว่าใคร แม้คนตัวเล็กนี่จะไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียวก็ตาม.......................
-----------------------------*
2 b con
taLk** พลอตเก่าเล่าใหม่ คู่ใหม่ และอาจจะมีตอนจบแบบใหม่ กรุณาอย่าคาดหวังอะไร
เราใหม่มากสำหรับการเขียนนิยายลงในเด็กดี มีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะจ๊ะ ^-^
ขอบคุณสำหรังเม้นจ้า
ความคิดเห็น