ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Real Pro. # Real secret [2]
[2]
ซีวอน เดินกลับเข้าคอนโดที่เจ้าตัวกับเพื่อนรักอย่างคิบอมลงขันซื้อด้วยกัน ด้วยสีหน้าบอกอารมณ์ยาก...ฮยอกแจปรี่เข้าไปหาคนรักอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะทำหน้างงๆ กับท่าทางของอีกฝ่าย
“เป็นไรหรอซีวอน ทำไมทำหน้างี้ล่ะ”ถามเสียงใส พลางจูงมือคนรักมานั่งที่โซฟาตัวยาว ที่ใกล้กับตรงนั้นมีอีกคู่หนึ่งนั่งเล่นเกมส์อยู่
“คือ....”ซีวอนขมวดคิ้วน้อยๆ แขนใหญ่ยกขึ้นเยหน้าผาก พร้อมๆ กับเอนตัวลงพิงกับพนัก
“มีไร?”ฮยอกแจถามอีกรอบ
“แม่เรียกให้ไปหาหน่ะ...บอกว่าผมต้องหมั้นกับผู้หญิงคนนึง”ร่างสูงว่าเสียงเรียบ ในตาคมดูที่เศร้ากว่าเดิมทอดมองคนรักที่นิ่งอึ้งกับคำตอบเมื่อครู่
“เฮ้ย...จริงอ่ะมึง”คิบอมกระโดดขึ้นมานั่งข้างร่างสูงของเพื่อนรัก ถามน้ำเสียงแบบไม่เชื่อหูตัวเอง....ซีวอนพยักหน้าตอบเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับหัวคนรักแล้วลูบเบาๆ....
“แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่รักหนิ”พูดจบก็ยิ้มบางๆ
“....”ฮยอกแจอ้าปากค้าง...ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ใช่ว่าเสียใจจนอึ้ง เป็ฯนเพราะแประดยคเมื่อครู่ต่างหากล่ะ...ซีวอนแทบไม่เคยบอกว่ารัก ถ้าเค้าไม่ขอให้บอก นี่เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำล่ะมั้ง ที่พูดออกมาเอง...
“เดี๊ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”พูดจบ ร่างสูงก็ลุเข้าห้องนอนของตัวเอง ที่อยู่ตรงกลางระหว่างห้องของคนรักกับคู่เพื่อน...
คิบอมมองหน้าฮยอกแจที่ดูจะอึ้งๆ เหวอๆ ไปอย่างสงสาร มือใหญ่เอื้อมไปโอบไหล่บางไว้เพื่อนปลอบใจ ก่อนจะหันไปถามคนรักของตัวเองที่นั่งเล่นเกมส์อยู่อย่างไม่สนใจอะไร
“ทงเฮไม่ตกใจเลยหรือไงที่ซีวอนมันต้องไปหมั้นกับใครไม่รู้เนี่ย”
“ทำไมต้องตกใจอ่ะ...เราไม่ได้เป็นไรกับซีวอนหนิ”ร่างเล็กว่า
“แต่ทงเฮจะไม่สนใจเพื่อนทงเฮหน่อยหรอ...ฮยอกแจกำลังเศร้านะ”คิบอมว่า พลางหันไปมองใบหน้าหวานที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ก็คิบอมดูอยู่ เราจะเข้าไปยังไงล่ะ”พูดจบ ร่างเล็กก็ปิดเกมส์แล้วลุกหนีเข้าห้องนอนไป...ทิ้งคนรักให้นั่งปลอบใจเพื่อนสนิทไว้อย่างนั้น...
.
.
.*
โต๊ะอาหารเช้าของวันใหม่ ในบรรยากาศที่แสนอึดอัด ...เมื่อคืนหลังจากที่ซี
วอนบอกเรื่องนั้นกับฮยอกแจไปทั้งคู่ก็ไม่ได้คุย ไม่ได้เห็นหน้ากันอีก เพราะร่างโปร่งนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นและก็หลับไปพร้อมกับคนที่นั่งปลอบใจอยู่ทั้งคืน...
“คิบอม...เราว่าจะทำงานพิเศษนะ เพราะงั้น ต่อไปนี้เราคงไม่ได้กลับพร้อมกับคิบอมแล้ว”ทงเฮว่าเสียงเรียบ ทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัด
“อืม...”คิบอมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปมองฮยอกแจที่ดูท่าว่าจะเหม่อลอยมากเป็นพิเศษ
“ซีวอน...”คิบอมเรียเพื่อนรักเบาๆ พร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางร่างโปร่งที่ดูเศร้าๆ ซีวอนพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มถามคนรักเสียงเรียบ
“เป็นอะไรครับคนดี”
“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรหรอ”ถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาคนรักอย่างเศร้าๆ
“เอ่อ...มินเฮ”ร่างสูงตอบอึกอัก ก่อนจะก้มหน้าหลบตา
“อืม...”ร่างโปร่งพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเอาชามเข้าไปเก็บในครัว
ซีวอนหันมองตามแผ่นหลังบางของคนรักที่หายเข้าครัวไปแล้วอย่างนึกกังวล มือใหญ่ยกขึ้นมาคลึงบริเวณขมับตัวเองอย่างเครียดๆ
“เอาน่า..อย่าคิดมากสิมึง”คิบอมตบไหล่เพื่อนเบาๆ แล้วเดินตามร่างโปร่งเข้าครัวไป โดยมีคนตัวเล็กอีกคนเดินตามเข้าไป....โดยไม่ลืมหันมาจิกตามองอีกคนน้อยๆ
.
.
.*
คิบอมเดินเข้ามาถึงคอนโดมิเนียมของตัวเองคนเดียวเช่นทุกวัน มือหนาทดลองบิดลูกบิดประตูไม้สีเบจน์บานใหญ่ตรงหน้าดูว่ามีใครกลับมาถึงหรือยังเบาๆ
แกร๊ก... มือหนาออกแรงดันบานประตูนั้นเข้าไป หลังจากที่พบว่าประตูห้องพักถูเปิดเอาไว้โดยคนที่เดินทางมาถึงก่อนแล้ว
“กลับมาแล้วหรอคิบอม”เสียงใสของฮยอแจร้องทัก ร่างสูงยิ้มตอบบางๆ พลางก้มหน้าถอดรองเท้าหนังเฟอร์ราโม่แท้แม่ซื้อมาฝากวางไว้ตรงที่วาง
“ทงเฮล่ะ”ถามเพื่อนเสียงเรียบ เพราสังเกตเห็นรองเท้านักศึกษาของคนรักวางไว้ตรงที่ของมันเรียบร้อยแล้ว
“อ่า....ทงเฮไม่ได้บอกนายหรอกหรอว่า เค้าทำงานพิเศษ”ฮยอกแจที่กำลังกดเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ไปเรื่อยชะโงกหน้าไปตอบ
“อ้าวหรอ...ไม่ได้บอกหน่ะว่าไปวันนี้เลย”พูดพลางเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อรินน้ำเย็นเฉียบในตู้เย็นใส่แก้ว แล้วเดินกลับมานั่งข้างร่างโปร่งที่นั่งหน้างอมองโทรทัศน์
“เป็นไร”เสียงนุ่มแฝงน้ำเสียงห่วงใยเสมอถาม
“คิบอม...ซีวอนออกไปรับผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าว”ใบหน้าหวานหันมาทำท่าจะร้องไห้ มือใหญ่เอื้อมไปจับไหล่อีกคนเบาๆ เชิงปลอบ
“ซีวอนคงกำลังหาทางบอกถอนหมั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่ นายอย่าห่วงไปเลย”แม้จะไม่ได้เป็นประโยคที่ทำให้รู้สึกดีเท่าไร แต่ร่างโปร่งก็ยิ้มออกมาได้น้อยๆ
“นั่นสินะ ซีวอนรักชั้นหนิ”ฮยอกแจว่า พลางยิ้มบางๆ อย่างมีความสุข คิบอมมองคนตรงหน้าแบบยิ้มๆ
“หิวหรือยัง...ไอ้ซีวอนหรือทงเฮมันทำไรไว้ไหม๊”คิบอมถาม ทั้งที่รู้ดีอยู่เหมือนกันว่าคงไม่ได้ทำ เพราะเมื่อครู่เข้าไปในครัวมา
“หิวแล้วแหละ...แต่ไม่มีไรกิน”ร่างโปร่งยิ้มแหยๆ
“งั้นเราออกไปหาไรกินข้างนอกไหม๊”คิบอมเอ่ยปากชวน
“ไปดิ”ตอบเสร็จ ร่างโปร่งก็เด้งตัวขึ้นจากโซฟาหน้าทีวีทันที พลางเอื้อมมือไปฉุกดร่างของเพื่อนให้ลุกขึ้น และจังหวะนั้นเอง
“เฮ้ย!!” ร่างสูงอุทานเสียงหลง เพราแรงดึงที่ไม่น้อยของอีกคนกอปรกับตัวเค้าเองที่จะลุกขึ้นอยู่แล้วทำให้แรงที่รวมกันดึงให้ร่างสูงถลาขึ้นมา แล้วเสไปใส่ร่างอีกคนจนล้มลงกับพื้นทั้งคู่
“คิ...คิบอม”ฮยอกแจเรียกชื่ออีกคนเบาๆ มือบางแข็งอยู่ที่ไหล่ของอีกคนที่ทับอยู่บนร่างเค้า ตาใสจ้องตาคมของอีกฝ่ายอย่างซื่อๆ
“...............”ไม่ทันที่ร่างโปร่งจะพูดอะไรต่อ ริมฝีปากอิ่มก็โดนคนบนร่างช่วงชิงลมหายใจไปเสียดื้อๆ คิบอมกดจูบเบาๆ แนบลงบนริมฝีปากนั้น ริมฝีปากของคนที่ไม่ประสากับเรื่องแบบนี้เลยสักนิด อย่างริมฝีปากของลี ฮยอกแจ
“ขะ...ขอโทษ”คิบอมเด้งตัวลุกขึ้น พร้อมกับทำหน้าสำนึกผิดอย่างสูง ฮยอกแจที่นิ่งอึ้ง ตาค้างอยู่กระพริบตาปริบๆ
คิบอมเลิกลั่ก ค่อยๆ ยื่นมือออกมาให้อีกคนที่งงกับเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่จับเพื่อนลุกขึ้น ฮยอกแจมองมือของอีกคนงงๆ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมืออกมาจับตอบ แล้วดันตัวขึ้นมาจากพื้นห้อง แล้วยิ้มอายๆ ก่อนเดินนำออกไป.....
.
.
.*
ถนนสายหลักใจกลางเมืองหลวง รถยนต์จอดติดกันแน่นขนัด ฟ้าในตอนนี้เริ่ม
มืดลงทุกวินาที ร่างโปร่งในรถคันงามมองออกไปนอกกระจกอย่างเหม่อลอย...ก่อนจะหันกลับมายิ้มบางเขินๆให้สารถีรูปหล่อแฟนของเพื่อนรัก ..พลางนึกถึงเรื่องเมื่อครู่แล้วก็อดใจสั่นไม่ได้
“จะไปกินที่ไหนเนี่ย”ถามเสียงเรียบ พลางชะเง้อคอไปข้างหน้าอย่างน่ารัก
“ก็เห็นบ่นว่าอยากกินสปาเกตตี้ไม่ใช่? เลยว่าจะพาไปกิน”อีกคนตอบ พลางหักเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมหรูที่มีชื่อเสียงในอาหารอิตาเลี่ยน
“จริงอ่า”ร่างโปร่งยิ้มร่า ...โดยไม่ได้ฉุกคิดอะไร
“อืม”ครางในลำคอรับ แล้วเข้าจอดในช่องว่าง....
ร้านอาหารซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมหรูถูกตกแต่งด้วยโทนสีแดงสด ตัดกับเฟอร์นิเจอร์สีขาวสะอาดตา ไฟสีนวลกับม่านสีแดงที่แบ่งแต่ละโต๊ะให้เป็นส่วนตัวเมื่อต้องกันแล้วก็สวยไปในแบบโมเดริ์น
คิบอมเดินนำเพื่อนหน้าหวานมาจนถึงโต๊ะในสุด โดยบริกรที่นำมาหน้าสุดหันมาผายมือเชื้อเชิญ ทั้งคู่นั่งลงตรงข้ามกันพลางส่งยิ้มบางๆ เมื่อบริกรคนเมื่อครู่ส่งเมนูอาหารให้
“เอาInsalata di mare แล้วก็ Trottellini Pasta แล้วก็ Figue Tarte a la mode นะ”ร่างโปร่งหันไปสั่งอย่างคล่องปาก คิบอม มองหน้าอีกคนยิ้มๆ ไม่ได้นึกแปลกใจอะไรที่ลูกชายคนเล็กของบริษัทอสังหาริมทรัพย์คู่แข่งของพ่อจะสั่งอาหารอิตาเลี่ยนคล่องปากขนาดนี้ ...
“งั้นผมเอาเหมือนกับเค้าละกัน แต่เปลี่ยนเมน เป็น Agnello แทนละกัน แล้วก็เอา Chablis ปี 87 นะ”สั่งเสร็จ มือใหญ่ก็ยื่นเมนูคืนให้แก่บริกร แล้วหันไปพูดกับคนที่มาด้วยแบบสบายๆ...
“ไหนว่าอยากกินสปาเกตตี้ไงล่ะ...แล้วทำไมไปสั่งพาสต้าซะล่ะ”
“ก็นึกๆ ไปแล้วอยากกินพาสต้ามากกว่าอ่ะ”อีกคนตอบเสียงหวาน
“อืม..”ร่างสูงพยักหน้ารับรู้ พลางมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง
.
.
.*
It’s secrete - two
อีกมุมหนึ่งของเมือง ซีวอนขับรถยนต์คันงามที่มีหญิงสาวใบหน้าสวยหวานนั่งเคียงข้างมาด้วยอย่างไม่เร่งร้อน คนสวยหันมายิ้มๆ ให้เป็นระยะ พลางใช้สายตาสำรวจอีกคนอย่างพิจารณา ก่อนที่ริมฝีปากบางสวยจะเอ่ยถามแบบไม่เกรงใจ
“คบกันนานยังอ่ะคะ”
“หมายถึง??”ซีวอนขมวดคิ้วฉับ พร้อมๆ กับเอ่ยปากถามกลับ
“กับแฟนหน่ะ คบกันนานยัง?”
“อ๋อ...ก็เกือบ 4 ปีแล้ว”ร่างสูงตอบเสียงเรียบ
“หรอ....”หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก นิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองอย่างครุ่นคิด
“แล้วมินเฮจะกลับมาอยู่นานไหม๊ครับ”ซีวอนถามบ้าง
“ไม่รู้สิ แล้วแต่โอป้า”พูดพลางยิ้มหวานออกมา...หวานซะจนร่างสูงสะดุ้ง .....เหมือนกันจริงๆ ให้ตาย
“อืม...แล้วไปอยู่ที่นู่นกับใครหรอ”เอ่ยถามต่อไปถึงความเป็นอยู่ของหญิงสาว รุ่นน้องคนนี้
“คนเดียว...ก็โอป้าไม่ยอมไปด้วย มัวแต่ อยากจะอยู่เกาหลี...ทิ้งน้องให้ไปคนเดียวซะงั้น”มินเฮทำท่างอน พลางบ่นอุบอิบไปตามประสา...ซีวอนหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าผับหรูเพื่อมาหาใครอีกคน....
ซีวอนพาอีกคนที่ดูยังไงแล้วอายุก็ไม่น่าจะเข้าสถานบันเทิงได้เข้ามาภายในร้านที่มีเพียงไฟสลัวๆ และเพลงเบาๆ เปิดคลออยู่ ร่างสูงแวะทักทายคนเป็นระยะ พร้อมกับแนะนำสาวสวยวัยใสที่มาด้วยตามมารยาทไป จนมาถึงหน้าเค้าท์เตอร์ซึ่งเป็นที่หมายของทั้งคู่...
“แตงโมปั่นค่ะ”มินเฮสั่งเสียงใส ก่อนจะหันมายิ้มให้ร่างสูง
“ผมขอ....บาร์เทนเดอร์ครับ”ใบหน้าหล่อเหลากระหยิ่มยิ้ม พลางมองเบื้องหลังของบาร์เทนเดอร์ตัวเล็กที่ยืนหันหลังเช็ดขวดเหล้าอยู่....มินเฮหันมาเอียงคอทำหน้าสงสัย ก่อนจะมองตามสายตาคมไปเจอกับ....
“โอป้าาาา”
ทงเฮยืนเกาหัวแกรกอยู่กับอีกสองคนอยู่หลังร้าน ใบหน้าหวานมองร่างสูงแบบเคืองๆ แล้วหันไปมองหญิงสาวผู้มีใบหน้าหวานละม้ายตัวเองแบบเซ็งๆ......โว้ยยยยยยยย ไอ้หล่อที่รัก มึงหาน้องกูมาเพื่อ???????
“ซีวอน..พามินเฮมาทำไม?”ร่างเล็กหันไปถาม...เอ่อ คนรัก(ก็ได้)ด้วยน้ำเสียงบอกอารมณ์ยาก
“เซอร์ไพส์นายไง...แต่ดูเหมือนนายจะไม่เซอร์ไพส์เลยแหะ”ซีวอนตอบ พลางทำหน้าสำนึกผิดซะเต็มประดา
“เอาน่าๆ โอป้า...ยังไงซีวอนโอป้าก็พามินเฮมาแล้ว โอป้าโกรธไปก็อันตรายต่อสุขภาพเปล่าๆ”มินเฮว่า พลางข้าไปแขนพี่ชายแท้ๆ แม่ปล่อยตามกันมาอย่างอ้อนๆ ทงเฮมองหน้าน้องสาวกับซีวอนไปมา ก่อนจะพยักหน้าเออ ออ
แล้วเดินหนีเข้าไปในร้าน..... เจ้าของร้านแค่จะเข้าไปลางานเท่านั้นแหละ ^^
.
.
.
*
คิบอมขับรถออกมาจากโรงแรมหรู หลังจากพาเพื่อนหน้าหวานมีผลาญเงินในการ์ดทองของตัวเองไปร่วมๆ สามแสน
“ไปไหนต่อไหม๊?”ถามอีกคนที่นั่งมองออกไปนอกระจกรถเสียงเรียบ
“อืม...ไปดูอะไรในเมืองซักนิดก็ดี”ใบหน้าหวานหันมาตอบ
“อืม”คิบอมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเลี้ยวรถไปตามถนนที่จะพาเข้าไปถึงใจกลางเมือง
ทั้งคู่จอดรถไว้ที่ห้างใหญ่ใกล้กับที่ที่จะไปเดินเล่น ขาเรียวเดินนำเพื่อนตัวสูงกว่า ชี่มือเรียกให้ดูนู่นนี่ไปทั่วตามนิสัย คิบอมได้เพียงยิ้มตอบรอยยิ้มสดใสเท่านั้น
“ซีวอน”ร่างโปร่งเรียกชื่อคนรักออกมา ตาเล็กจ้องไปยังร่างสูงที่แสนคุ้นตากับคนตัวเล็กอีกคน....ซีวอน ยืนอยู่กับทงเฮ!
ขาเล็กออกเดินเร็วๆ มุ่งหน้าเข้าไปหาคนรักกับเพื่อนด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง ... เหมือนกับรู้ว่าตัวเองกำลังโดนหลอก เหมือนกำลังคิดว่าตัวเองกำลังจะได้พบความจริงบางอย่าง
“ซีวอน ทงเฮ!”ตะโกนเรียกคนคู่ตรงหน้า ร่างโปร่งหอบสะท้าน....
“ฮยอกแจ”ซีวอนพึมพำชื่อคนรักเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาดูอึ้งๆ กับอีกคนมากนัก
“ทำไมถึงมาด้วยกันล่ะ”ร่างโปร่งอ่ยถามเสียงเครียด
“พอดีว่า....ผมพาคู่หมั้นมาเดินเล่น แล้วเค้าก็ไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ยืนรออยู่พอดีมาเจอกับทงเฮพอดี”ซีวอนโกหกคำโต
“อืม..ใช่ๆ”ทงเฮพยักหน้าหงึกหงักสนับสนุน
“แล้วไหนคู่หมั้นมึงล่ะซีวอน”คิบอมที่เดินตามมาทีหลังถามบ้าง
“โอป้า”หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเดินเข้ามาเกาะแขนซีวอนแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเต็มที่ มินเฮส่งยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ ให้ซีวอน
“เอ่อ...นี่มินเฮ..มินเฮนี่ทงเฮ คิบอม แล้วก็ฮยอกแจเพื่อนพี่”ซีวอนยิ้มเจื่อนๆ ให้หญิงสาว ก่อนจะแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน ...ทงเฮลอบมองใบหน้าคิบอมและฮยอกแจที่คลายความสงสัยไปได้มากอย่างโล่งใจ นึกว่าความลับจะแตกก่อนถึงเวลาซะอีก.....
.
.
.
.*
ร่างโปร่งกลับมาถึงห้องก่อนหน้าคนรัก พร้อมกับคิบอมและทงเฮนานแล้ว เพราะคนรักอ้างว่าต้องไปส่งคุณคู่หมั้นที่ฮยอกแจก็อดยอมรับไม่ได้ว่าสวยน่ารักเอาซะมากๆ
“เฮ้อ....”คนที่เพิ่งพาตัวเองขึ้นมานอนบนเตียงนุ่มถอนหายใจพรืด โดยที่ไม่ลืมปิดไฟดวงใหญ่ของห้อง และเปิดไฟหัวเตียงเอาไว้.... หลังจากนึกหลังใบหน้าของคู่หมั้นคนรักตัวเอง ..เหมือนเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่ไหน สวยน่ารักแบบนี้ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนกันนะ....
ก๊อกๆ .....
“ไม่ได้ล็อค”ฮยอกแจร้องบอกเสียงเรียบ พลางพลิกตัวหันหลังให้ประตูห้อง คนนอกห้องเปิดประตูไม้สีขาวสะอาดเอข้าทันทีที่ได้คำตอบเชิงอนุญาต
ยวบ... น้ำหนักกดทับลงบนเตียงนุ่มข้างกายร่างโปร่ง มือหนาจับไหล่อีกคนไว้ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟหัวเตียง
จมูกโด่งเป็นสันกดลงบนผิวเนียน แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ ก่อนทีมือหนาจะเริ่มซุกซนเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบาง...
“ซี...วอน...มะ ไม่เอา”ฮยอกแจเริ่มหอบหาย แผ่วๆ
“อย่างอนเลยนะ..”อีกคนตอบเสียงพร่า ก่อนจะดึงคนตัวบางให้นอนราบเดินเตียงนุ่ม โดยที่เจ้าตัวขึ้นคร่อมทับ
“อ๊ะ...”
“ผมจะทำให้ฮยอกแจ...สุขจนลืมทุกอย่างเลย”
....แล้วบทรักที่แสนร้อนแรงและเร่าร้อนก็เริ่มขึ้น และดูท่าว่าจะเร่าร้อนกันจบเกือบรุ่งเช้า...
.
.
.*
เสียงครางหวานดังออกมาจากประตูห้องของเพื่อนรัก ทงเฮเสหน้าไปมองนิดๆ แล้วกระตุกยิ้มร้ายทีนึง ก่อนจะหันกลับมาสนใจหนังสือเรียนตรงหน้า
ฟอดดดดดดดดดดด ...ปลายจมูกโด่งกดลงบนแก้มนิ่มเนียนหนักๆ ทงเฮหันมาถลึงตาใส่อีกคนอย่างเอาเรื่องก่อนจะโดนจู่โจมเข้าช่วงชิงริมฝีปากบางอย่างถือวิสาสะ
“อื้อ...”ร่างโปร่งครางในลำคอเบาๆ ตาหวานปรอยมองอีกฝ่ายอย่างยั่วๆ ริมฝีปากแดงช้ำเม้มเข้าหากันน้อยๆ หลังจากที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ...
“ชอบยั่วจริงๆนะ....หรือได้ยินคู่ในห้องแล้วมีอารมณ์..หืมม์”อีกคนถมทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ
“แล้วถ้าบอกว่าใช่....จะช่วยไหม๊ล่ะ? ที่รัก...”ตอบกลับเสียงกระเส่า ก่อนจะถูกช้อนตัวหายเข้าไปในห้องอีกคู่นึง......
‘โดยคนที่เพิ่งลับมาถึงเมื่อครู่นี้’
--------------------- 2 b Con ------------------------
ขอบคุณทุกคอมเม้นฮะ
ซีวอน เดินกลับเข้าคอนโดที่เจ้าตัวกับเพื่อนรักอย่างคิบอมลงขันซื้อด้วยกัน ด้วยสีหน้าบอกอารมณ์ยาก...ฮยอกแจปรี่เข้าไปหาคนรักอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะทำหน้างงๆ กับท่าทางของอีกฝ่าย
“เป็นไรหรอซีวอน ทำไมทำหน้างี้ล่ะ”ถามเสียงใส พลางจูงมือคนรักมานั่งที่โซฟาตัวยาว ที่ใกล้กับตรงนั้นมีอีกคู่หนึ่งนั่งเล่นเกมส์อยู่
“คือ....”ซีวอนขมวดคิ้วน้อยๆ แขนใหญ่ยกขึ้นเยหน้าผาก พร้อมๆ กับเอนตัวลงพิงกับพนัก
“มีไร?”ฮยอกแจถามอีกรอบ
“แม่เรียกให้ไปหาหน่ะ...บอกว่าผมต้องหมั้นกับผู้หญิงคนนึง”ร่างสูงว่าเสียงเรียบ ในตาคมดูที่เศร้ากว่าเดิมทอดมองคนรักที่นิ่งอึ้งกับคำตอบเมื่อครู่
“เฮ้ย...จริงอ่ะมึง”คิบอมกระโดดขึ้นมานั่งข้างร่างสูงของเพื่อนรัก ถามน้ำเสียงแบบไม่เชื่อหูตัวเอง....ซีวอนพยักหน้าตอบเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับหัวคนรักแล้วลูบเบาๆ....
“แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่รักหนิ”พูดจบก็ยิ้มบางๆ
“....”ฮยอกแจอ้าปากค้าง...ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ใช่ว่าเสียใจจนอึ้ง เป็ฯนเพราะแประดยคเมื่อครู่ต่างหากล่ะ...ซีวอนแทบไม่เคยบอกว่ารัก ถ้าเค้าไม่ขอให้บอก นี่เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำล่ะมั้ง ที่พูดออกมาเอง...
“เดี๊ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”พูดจบ ร่างสูงก็ลุเข้าห้องนอนของตัวเอง ที่อยู่ตรงกลางระหว่างห้องของคนรักกับคู่เพื่อน...
คิบอมมองหน้าฮยอกแจที่ดูจะอึ้งๆ เหวอๆ ไปอย่างสงสาร มือใหญ่เอื้อมไปโอบไหล่บางไว้เพื่อนปลอบใจ ก่อนจะหันไปถามคนรักของตัวเองที่นั่งเล่นเกมส์อยู่อย่างไม่สนใจอะไร
“ทงเฮไม่ตกใจเลยหรือไงที่ซีวอนมันต้องไปหมั้นกับใครไม่รู้เนี่ย”
“ทำไมต้องตกใจอ่ะ...เราไม่ได้เป็นไรกับซีวอนหนิ”ร่างเล็กว่า
“แต่ทงเฮจะไม่สนใจเพื่อนทงเฮหน่อยหรอ...ฮยอกแจกำลังเศร้านะ”คิบอมว่า พลางหันไปมองใบหน้าหวานที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ก็คิบอมดูอยู่ เราจะเข้าไปยังไงล่ะ”พูดจบ ร่างเล็กก็ปิดเกมส์แล้วลุกหนีเข้าห้องนอนไป...ทิ้งคนรักให้นั่งปลอบใจเพื่อนสนิทไว้อย่างนั้น...
.
.
.*
โต๊ะอาหารเช้าของวันใหม่ ในบรรยากาศที่แสนอึดอัด ...เมื่อคืนหลังจากที่ซี
วอนบอกเรื่องนั้นกับฮยอกแจไปทั้งคู่ก็ไม่ได้คุย ไม่ได้เห็นหน้ากันอีก เพราะร่างโปร่งนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นและก็หลับไปพร้อมกับคนที่นั่งปลอบใจอยู่ทั้งคืน...
“คิบอม...เราว่าจะทำงานพิเศษนะ เพราะงั้น ต่อไปนี้เราคงไม่ได้กลับพร้อมกับคิบอมแล้ว”ทงเฮว่าเสียงเรียบ ทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัด
“อืม...”คิบอมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปมองฮยอกแจที่ดูท่าว่าจะเหม่อลอยมากเป็นพิเศษ
“ซีวอน...”คิบอมเรียเพื่อนรักเบาๆ พร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางร่างโปร่งที่ดูเศร้าๆ ซีวอนพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มถามคนรักเสียงเรียบ
“เป็นอะไรครับคนดี”
“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรหรอ”ถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาคนรักอย่างเศร้าๆ
“เอ่อ...มินเฮ”ร่างสูงตอบอึกอัก ก่อนจะก้มหน้าหลบตา
“อืม...”ร่างโปร่งพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเอาชามเข้าไปเก็บในครัว
ซีวอนหันมองตามแผ่นหลังบางของคนรักที่หายเข้าครัวไปแล้วอย่างนึกกังวล มือใหญ่ยกขึ้นมาคลึงบริเวณขมับตัวเองอย่างเครียดๆ
“เอาน่า..อย่าคิดมากสิมึง”คิบอมตบไหล่เพื่อนเบาๆ แล้วเดินตามร่างโปร่งเข้าครัวไป โดยมีคนตัวเล็กอีกคนเดินตามเข้าไป....โดยไม่ลืมหันมาจิกตามองอีกคนน้อยๆ
.
.
.*
คิบอมเดินเข้ามาถึงคอนโดมิเนียมของตัวเองคนเดียวเช่นทุกวัน มือหนาทดลองบิดลูกบิดประตูไม้สีเบจน์บานใหญ่ตรงหน้าดูว่ามีใครกลับมาถึงหรือยังเบาๆ
แกร๊ก... มือหนาออกแรงดันบานประตูนั้นเข้าไป หลังจากที่พบว่าประตูห้องพักถูเปิดเอาไว้โดยคนที่เดินทางมาถึงก่อนแล้ว
“กลับมาแล้วหรอคิบอม”เสียงใสของฮยอแจร้องทัก ร่างสูงยิ้มตอบบางๆ พลางก้มหน้าถอดรองเท้าหนังเฟอร์ราโม่แท้แม่ซื้อมาฝากวางไว้ตรงที่วาง
“ทงเฮล่ะ”ถามเพื่อนเสียงเรียบ เพราสังเกตเห็นรองเท้านักศึกษาของคนรักวางไว้ตรงที่ของมันเรียบร้อยแล้ว
“อ่า....ทงเฮไม่ได้บอกนายหรอกหรอว่า เค้าทำงานพิเศษ”ฮยอกแจที่กำลังกดเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ไปเรื่อยชะโงกหน้าไปตอบ
“อ้าวหรอ...ไม่ได้บอกหน่ะว่าไปวันนี้เลย”พูดพลางเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อรินน้ำเย็นเฉียบในตู้เย็นใส่แก้ว แล้วเดินกลับมานั่งข้างร่างโปร่งที่นั่งหน้างอมองโทรทัศน์
“เป็นไร”เสียงนุ่มแฝงน้ำเสียงห่วงใยเสมอถาม
“คิบอม...ซีวอนออกไปรับผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าว”ใบหน้าหวานหันมาทำท่าจะร้องไห้ มือใหญ่เอื้อมไปจับไหล่อีกคนเบาๆ เชิงปลอบ
“ซีวอนคงกำลังหาทางบอกถอนหมั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่ นายอย่าห่วงไปเลย”แม้จะไม่ได้เป็นประโยคที่ทำให้รู้สึกดีเท่าไร แต่ร่างโปร่งก็ยิ้มออกมาได้น้อยๆ
“นั่นสินะ ซีวอนรักชั้นหนิ”ฮยอกแจว่า พลางยิ้มบางๆ อย่างมีความสุข คิบอมมองคนตรงหน้าแบบยิ้มๆ
“หิวหรือยัง...ไอ้ซีวอนหรือทงเฮมันทำไรไว้ไหม๊”คิบอมถาม ทั้งที่รู้ดีอยู่เหมือนกันว่าคงไม่ได้ทำ เพราะเมื่อครู่เข้าไปในครัวมา
“หิวแล้วแหละ...แต่ไม่มีไรกิน”ร่างโปร่งยิ้มแหยๆ
“งั้นเราออกไปหาไรกินข้างนอกไหม๊”คิบอมเอ่ยปากชวน
“ไปดิ”ตอบเสร็จ ร่างโปร่งก็เด้งตัวขึ้นจากโซฟาหน้าทีวีทันที พลางเอื้อมมือไปฉุกดร่างของเพื่อนให้ลุกขึ้น และจังหวะนั้นเอง
“เฮ้ย!!” ร่างสูงอุทานเสียงหลง เพราแรงดึงที่ไม่น้อยของอีกคนกอปรกับตัวเค้าเองที่จะลุกขึ้นอยู่แล้วทำให้แรงที่รวมกันดึงให้ร่างสูงถลาขึ้นมา แล้วเสไปใส่ร่างอีกคนจนล้มลงกับพื้นทั้งคู่
“คิ...คิบอม”ฮยอกแจเรียกชื่ออีกคนเบาๆ มือบางแข็งอยู่ที่ไหล่ของอีกคนที่ทับอยู่บนร่างเค้า ตาใสจ้องตาคมของอีกฝ่ายอย่างซื่อๆ
“...............”ไม่ทันที่ร่างโปร่งจะพูดอะไรต่อ ริมฝีปากอิ่มก็โดนคนบนร่างช่วงชิงลมหายใจไปเสียดื้อๆ คิบอมกดจูบเบาๆ แนบลงบนริมฝีปากนั้น ริมฝีปากของคนที่ไม่ประสากับเรื่องแบบนี้เลยสักนิด อย่างริมฝีปากของลี ฮยอกแจ
“ขะ...ขอโทษ”คิบอมเด้งตัวลุกขึ้น พร้อมกับทำหน้าสำนึกผิดอย่างสูง ฮยอกแจที่นิ่งอึ้ง ตาค้างอยู่กระพริบตาปริบๆ
คิบอมเลิกลั่ก ค่อยๆ ยื่นมือออกมาให้อีกคนที่งงกับเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่จับเพื่อนลุกขึ้น ฮยอกแจมองมือของอีกคนงงๆ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมืออกมาจับตอบ แล้วดันตัวขึ้นมาจากพื้นห้อง แล้วยิ้มอายๆ ก่อนเดินนำออกไป.....
.
.
.*
ถนนสายหลักใจกลางเมืองหลวง รถยนต์จอดติดกันแน่นขนัด ฟ้าในตอนนี้เริ่ม
มืดลงทุกวินาที ร่างโปร่งในรถคันงามมองออกไปนอกกระจกอย่างเหม่อลอย...ก่อนจะหันกลับมายิ้มบางเขินๆให้สารถีรูปหล่อแฟนของเพื่อนรัก ..พลางนึกถึงเรื่องเมื่อครู่แล้วก็อดใจสั่นไม่ได้
“จะไปกินที่ไหนเนี่ย”ถามเสียงเรียบ พลางชะเง้อคอไปข้างหน้าอย่างน่ารัก
“ก็เห็นบ่นว่าอยากกินสปาเกตตี้ไม่ใช่? เลยว่าจะพาไปกิน”อีกคนตอบ พลางหักเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมหรูที่มีชื่อเสียงในอาหารอิตาเลี่ยน
“จริงอ่า”ร่างโปร่งยิ้มร่า ...โดยไม่ได้ฉุกคิดอะไร
“อืม”ครางในลำคอรับ แล้วเข้าจอดในช่องว่าง....
ร้านอาหารซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมหรูถูกตกแต่งด้วยโทนสีแดงสด ตัดกับเฟอร์นิเจอร์สีขาวสะอาดตา ไฟสีนวลกับม่านสีแดงที่แบ่งแต่ละโต๊ะให้เป็นส่วนตัวเมื่อต้องกันแล้วก็สวยไปในแบบโมเดริ์น
คิบอมเดินนำเพื่อนหน้าหวานมาจนถึงโต๊ะในสุด โดยบริกรที่นำมาหน้าสุดหันมาผายมือเชื้อเชิญ ทั้งคู่นั่งลงตรงข้ามกันพลางส่งยิ้มบางๆ เมื่อบริกรคนเมื่อครู่ส่งเมนูอาหารให้
“เอาInsalata di mare แล้วก็ Trottellini Pasta แล้วก็ Figue Tarte a la mode นะ”ร่างโปร่งหันไปสั่งอย่างคล่องปาก คิบอม มองหน้าอีกคนยิ้มๆ ไม่ได้นึกแปลกใจอะไรที่ลูกชายคนเล็กของบริษัทอสังหาริมทรัพย์คู่แข่งของพ่อจะสั่งอาหารอิตาเลี่ยนคล่องปากขนาดนี้ ...
“งั้นผมเอาเหมือนกับเค้าละกัน แต่เปลี่ยนเมน เป็น Agnello แทนละกัน แล้วก็เอา Chablis ปี 87 นะ”สั่งเสร็จ มือใหญ่ก็ยื่นเมนูคืนให้แก่บริกร แล้วหันไปพูดกับคนที่มาด้วยแบบสบายๆ...
“ไหนว่าอยากกินสปาเกตตี้ไงล่ะ...แล้วทำไมไปสั่งพาสต้าซะล่ะ”
“ก็นึกๆ ไปแล้วอยากกินพาสต้ามากกว่าอ่ะ”อีกคนตอบเสียงหวาน
“อืม..”ร่างสูงพยักหน้ารับรู้ พลางมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง
.
.
.*
It’s secrete - two
อีกมุมหนึ่งของเมือง ซีวอนขับรถยนต์คันงามที่มีหญิงสาวใบหน้าสวยหวานนั่งเคียงข้างมาด้วยอย่างไม่เร่งร้อน คนสวยหันมายิ้มๆ ให้เป็นระยะ พลางใช้สายตาสำรวจอีกคนอย่างพิจารณา ก่อนที่ริมฝีปากบางสวยจะเอ่ยถามแบบไม่เกรงใจ
“คบกันนานยังอ่ะคะ”
“หมายถึง??”ซีวอนขมวดคิ้วฉับ พร้อมๆ กับเอ่ยปากถามกลับ
“กับแฟนหน่ะ คบกันนานยัง?”
“อ๋อ...ก็เกือบ 4 ปีแล้ว”ร่างสูงตอบเสียงเรียบ
“หรอ....”หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก นิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองอย่างครุ่นคิด
“แล้วมินเฮจะกลับมาอยู่นานไหม๊ครับ”ซีวอนถามบ้าง
“ไม่รู้สิ แล้วแต่โอป้า”พูดพลางยิ้มหวานออกมา...หวานซะจนร่างสูงสะดุ้ง .....เหมือนกันจริงๆ ให้ตาย
“อืม...แล้วไปอยู่ที่นู่นกับใครหรอ”เอ่ยถามต่อไปถึงความเป็นอยู่ของหญิงสาว รุ่นน้องคนนี้
“คนเดียว...ก็โอป้าไม่ยอมไปด้วย มัวแต่ อยากจะอยู่เกาหลี...ทิ้งน้องให้ไปคนเดียวซะงั้น”มินเฮทำท่างอน พลางบ่นอุบอิบไปตามประสา...ซีวอนหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าผับหรูเพื่อมาหาใครอีกคน....
ซีวอนพาอีกคนที่ดูยังไงแล้วอายุก็ไม่น่าจะเข้าสถานบันเทิงได้เข้ามาภายในร้านที่มีเพียงไฟสลัวๆ และเพลงเบาๆ เปิดคลออยู่ ร่างสูงแวะทักทายคนเป็นระยะ พร้อมกับแนะนำสาวสวยวัยใสที่มาด้วยตามมารยาทไป จนมาถึงหน้าเค้าท์เตอร์ซึ่งเป็นที่หมายของทั้งคู่...
“แตงโมปั่นค่ะ”มินเฮสั่งเสียงใส ก่อนจะหันมายิ้มให้ร่างสูง
“ผมขอ....บาร์เทนเดอร์ครับ”ใบหน้าหล่อเหลากระหยิ่มยิ้ม พลางมองเบื้องหลังของบาร์เทนเดอร์ตัวเล็กที่ยืนหันหลังเช็ดขวดเหล้าอยู่....มินเฮหันมาเอียงคอทำหน้าสงสัย ก่อนจะมองตามสายตาคมไปเจอกับ....
“โอป้าาาา”
ทงเฮยืนเกาหัวแกรกอยู่กับอีกสองคนอยู่หลังร้าน ใบหน้าหวานมองร่างสูงแบบเคืองๆ แล้วหันไปมองหญิงสาวผู้มีใบหน้าหวานละม้ายตัวเองแบบเซ็งๆ......โว้ยยยยยยยย ไอ้หล่อที่รัก มึงหาน้องกูมาเพื่อ???????
“ซีวอน..พามินเฮมาทำไม?”ร่างเล็กหันไปถาม...เอ่อ คนรัก(ก็ได้)ด้วยน้ำเสียงบอกอารมณ์ยาก
“เซอร์ไพส์นายไง...แต่ดูเหมือนนายจะไม่เซอร์ไพส์เลยแหะ”ซีวอนตอบ พลางทำหน้าสำนึกผิดซะเต็มประดา
“เอาน่าๆ โอป้า...ยังไงซีวอนโอป้าก็พามินเฮมาแล้ว โอป้าโกรธไปก็อันตรายต่อสุขภาพเปล่าๆ”มินเฮว่า พลางข้าไปแขนพี่ชายแท้ๆ แม่ปล่อยตามกันมาอย่างอ้อนๆ ทงเฮมองหน้าน้องสาวกับซีวอนไปมา ก่อนจะพยักหน้าเออ ออ
แล้วเดินหนีเข้าไปในร้าน..... เจ้าของร้านแค่จะเข้าไปลางานเท่านั้นแหละ ^^
.
.
.
*
คิบอมขับรถออกมาจากโรงแรมหรู หลังจากพาเพื่อนหน้าหวานมีผลาญเงินในการ์ดทองของตัวเองไปร่วมๆ สามแสน
“ไปไหนต่อไหม๊?”ถามอีกคนที่นั่งมองออกไปนอกระจกรถเสียงเรียบ
“อืม...ไปดูอะไรในเมืองซักนิดก็ดี”ใบหน้าหวานหันมาตอบ
“อืม”คิบอมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเลี้ยวรถไปตามถนนที่จะพาเข้าไปถึงใจกลางเมือง
ทั้งคู่จอดรถไว้ที่ห้างใหญ่ใกล้กับที่ที่จะไปเดินเล่น ขาเรียวเดินนำเพื่อนตัวสูงกว่า ชี่มือเรียกให้ดูนู่นนี่ไปทั่วตามนิสัย คิบอมได้เพียงยิ้มตอบรอยยิ้มสดใสเท่านั้น
“ซีวอน”ร่างโปร่งเรียกชื่อคนรักออกมา ตาเล็กจ้องไปยังร่างสูงที่แสนคุ้นตากับคนตัวเล็กอีกคน....ซีวอน ยืนอยู่กับทงเฮ!
ขาเล็กออกเดินเร็วๆ มุ่งหน้าเข้าไปหาคนรักกับเพื่อนด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง ... เหมือนกับรู้ว่าตัวเองกำลังโดนหลอก เหมือนกำลังคิดว่าตัวเองกำลังจะได้พบความจริงบางอย่าง
“ซีวอน ทงเฮ!”ตะโกนเรียกคนคู่ตรงหน้า ร่างโปร่งหอบสะท้าน....
“ฮยอกแจ”ซีวอนพึมพำชื่อคนรักเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาดูอึ้งๆ กับอีกคนมากนัก
“ทำไมถึงมาด้วยกันล่ะ”ร่างโปร่งอ่ยถามเสียงเครียด
“พอดีว่า....ผมพาคู่หมั้นมาเดินเล่น แล้วเค้าก็ไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ยืนรออยู่พอดีมาเจอกับทงเฮพอดี”ซีวอนโกหกคำโต
“อืม..ใช่ๆ”ทงเฮพยักหน้าหงึกหงักสนับสนุน
“แล้วไหนคู่หมั้นมึงล่ะซีวอน”คิบอมที่เดินตามมาทีหลังถามบ้าง
“โอป้า”หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเดินเข้ามาเกาะแขนซีวอนแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเต็มที่ มินเฮส่งยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ ให้ซีวอน
“เอ่อ...นี่มินเฮ..มินเฮนี่ทงเฮ คิบอม แล้วก็ฮยอกแจเพื่อนพี่”ซีวอนยิ้มเจื่อนๆ ให้หญิงสาว ก่อนจะแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน ...ทงเฮลอบมองใบหน้าคิบอมและฮยอกแจที่คลายความสงสัยไปได้มากอย่างโล่งใจ นึกว่าความลับจะแตกก่อนถึงเวลาซะอีก.....
.
.
.
.*
ร่างโปร่งกลับมาถึงห้องก่อนหน้าคนรัก พร้อมกับคิบอมและทงเฮนานแล้ว เพราะคนรักอ้างว่าต้องไปส่งคุณคู่หมั้นที่ฮยอกแจก็อดยอมรับไม่ได้ว่าสวยน่ารักเอาซะมากๆ
“เฮ้อ....”คนที่เพิ่งพาตัวเองขึ้นมานอนบนเตียงนุ่มถอนหายใจพรืด โดยที่ไม่ลืมปิดไฟดวงใหญ่ของห้อง และเปิดไฟหัวเตียงเอาไว้.... หลังจากนึกหลังใบหน้าของคู่หมั้นคนรักตัวเอง ..เหมือนเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่ไหน สวยน่ารักแบบนี้ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนกันนะ....
ก๊อกๆ .....
“ไม่ได้ล็อค”ฮยอกแจร้องบอกเสียงเรียบ พลางพลิกตัวหันหลังให้ประตูห้อง คนนอกห้องเปิดประตูไม้สีขาวสะอาดเอข้าทันทีที่ได้คำตอบเชิงอนุญาต
ยวบ... น้ำหนักกดทับลงบนเตียงนุ่มข้างกายร่างโปร่ง มือหนาจับไหล่อีกคนไว้ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟหัวเตียง
จมูกโด่งเป็นสันกดลงบนผิวเนียน แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ ก่อนทีมือหนาจะเริ่มซุกซนเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบาง...
“ซี...วอน...มะ ไม่เอา”ฮยอกแจเริ่มหอบหาย แผ่วๆ
“อย่างอนเลยนะ..”อีกคนตอบเสียงพร่า ก่อนจะดึงคนตัวบางให้นอนราบเดินเตียงนุ่ม โดยที่เจ้าตัวขึ้นคร่อมทับ
“อ๊ะ...”
“ผมจะทำให้ฮยอกแจ...สุขจนลืมทุกอย่างเลย”
....แล้วบทรักที่แสนร้อนแรงและเร่าร้อนก็เริ่มขึ้น และดูท่าว่าจะเร่าร้อนกันจบเกือบรุ่งเช้า...
.
.
.*
เสียงครางหวานดังออกมาจากประตูห้องของเพื่อนรัก ทงเฮเสหน้าไปมองนิดๆ แล้วกระตุกยิ้มร้ายทีนึง ก่อนจะหันกลับมาสนใจหนังสือเรียนตรงหน้า
ฟอดดดดดดดดดดด ...ปลายจมูกโด่งกดลงบนแก้มนิ่มเนียนหนักๆ ทงเฮหันมาถลึงตาใส่อีกคนอย่างเอาเรื่องก่อนจะโดนจู่โจมเข้าช่วงชิงริมฝีปากบางอย่างถือวิสาสะ
“อื้อ...”ร่างโปร่งครางในลำคอเบาๆ ตาหวานปรอยมองอีกฝ่ายอย่างยั่วๆ ริมฝีปากแดงช้ำเม้มเข้าหากันน้อยๆ หลังจากที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ...
“ชอบยั่วจริงๆนะ....หรือได้ยินคู่ในห้องแล้วมีอารมณ์..หืมม์”อีกคนถมทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ
“แล้วถ้าบอกว่าใช่....จะช่วยไหม๊ล่ะ? ที่รัก...”ตอบกลับเสียงกระเส่า ก่อนจะถูกช้อนตัวหายเข้าไปในห้องอีกคู่นึง......
‘โดยคนที่เพิ่งลับมาถึงเมื่อครู่นี้’
--------------------- 2 b Con ------------------------
ขอบคุณทุกคอมเม้นฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น