ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Real Pro. # Real secret [1]
I
...................... คุณรู้ไหม๊ว่าความลับมันไม่มีจริงในโลก ......................................
..............................และผมก็ไม่เคยคิดที่จะทำให้มันเป็นความลับตลอดไปหรอก...........................
...............................แต่ผม จะบิดเบือนความลับนั้นให้ดู!!.............................
Real secret
ร่างโปร่งซุกตัวอยู่ในผ้าห่มหนา ตัวบางเล็กขดกันจนจะเป็นก้อนกลม ตาเล็กพริ้มหลับพร้อมกับยิ้มหวานอย่างมีความสุข.......
“ฮยอกแจ..ตื่นได้แล้วครับ”เสียงทุ้มนุ่มกระซิบปลุกข้างใบหูเล็ก
“อื้อ...”ร่างโปร่งพลิกตัวหนี
“ตื่นได้แล้ว วันนี้มีเรียนเช้านะ”คนเดิมว่า พร้อมเอื้อมมือมาคว้าไหล่เล็กๆ แล้วเขย่าเบามือ
“อื้อ....ซีวอน...ไม่เอา..จานอนนน”คนเดิมงัวเงียไม่ยอมลุก
“ไม่ตื่นก็ตามใจนะ..แต่ผมจะไปเรียนแล้ว”อีกคนขึ้นเสียง พร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น
“ อ๊า....ซีวอนๆๆๆๆๆ อย่าโกรธดิ เดี๊ยวไปเดี๊ยวนี้แหละ”คนบนเตียงเด้งตัวขึ้น หลังจากที่อีกคนพูดจบ ก่อนจะกดจมูลงบนแก้มของอีกคนไปฟอดนึง แล้วตาลีตาเหลือกทำภารกิจส่วนตัวให้เสร็จ ให้เร็วที่สุด....เพราะกลัวว่าอีกคนที่เค้ารักที่สุดจะโกรธ
--- -
ซีวอนยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ พร้อมกับพลิกดูหน้าต่างๆ เพื่อหาข่าวที่ตัวเองสนใจ ผมเส้นสีดำสนิทตัดกับใบหน้าขาว ดูหล่อเหลาปานช่างปั้น....
“ซีวอนนนนน”ร่างโปร่งวิ่งถลาเข้ามากอดคอจากด้นหลัง คางแหลมๆ เกยกับไหล่กว้างพร้อมใบหน้าหวานที่ยิ้มแย้มบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ดีจนถึงขีดสุด...
“ฮยอกแจจะเอาอะไรครับ กาแฟหรือจะข้าวต้ม”ร่างสูงผละออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย หันหน้าลับไปพูดกับคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตามสไตล์
“ข้าวต้มดีกว่า ถ้ากินกาแฟเหมือนซีวอนฮยอกแจต้องเป็นลมตายตั้งแต่ก่อนเที่ยงแน่ๆ”อีกคนบอกความต้องการพร้อมเหตุผลแบบใสซื่อ....
“อื้ม”ซีวอนพยักหน้ารับ พลางลุกขึ้นเข้าไปในครัวของห้อง....หน้าที่ของซีวอนทุกเช้าคือ ปลุกและเตรียมอาหารเช้าของคนรัก
เสียงเปิดประตูห้องนอนดังมาจากด้านในสุดของห้องชุดนี้ ฮยอกแจที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารยิ้มร่าทักทายเพื่อนอีกสองคนที่อยู่ที่นี่ด้วยอย่างอารมณ์ดี
“วันนี้นายสองคนสายกว่าชั้นนะเนี่ย”ร่างโปร่งว่าเสียงใส
“ก็คิบอมอ่ะดิ...”อีกคนตอบ พร้อมกับใบหน้าขาวที่ขึ้นสีแดงแปร๊ด
“ก็ทงเฮอยากน่ารักทำไมล่ะ”ร่างสูงอีกคนตอบ แล้วยิ้มให้ฮยอกแจที่ทำหน้าเอียนคู่นี้เต็มที่
“อ้าว...เสด็จออกมาได้แล้วหรอพวกมึง”ซีวอนที่ยกอาหารเช้าออกมาให้คนรักเมื่อครู่ เริ่มต้นเช้าวันใหม่กับเพื่อนรักอีกสองคนด้วยคำพูดกวนๆ
“ก็เมื่อคืนนี้ทงเฮเร่าร้อนไปหน่อย....พวกกูก็เลยเพลียๆ”คิบอมว่าเสียงยียวน ซีวอนเผลอขบเขี้ยวอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะวางชามข้าวต้มลงตรงหน้าคนรักอย่างนิ่มนวล
“คิบอมพูดอะไร.... เขินเป็นนะเว้ย”ทงเฮฟาดเพี๊ยะลงแขนของคนรักของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าครัวไปเอาอาหารเช้าของตัวเองกับคนรัก
“ฮยอกแจ เอานมหรือน้ำเปล่าดีครับ”ซีวอนถามเสียงนุ่ม
“เอานมอุ่นๆ ดีกว่า”ซีวอนยิ้มรับ ก่อนจะหายเข้าครัวไปอีกคน
คิบอมทรุดตัวลงนั่งฝั่งเดียวกันกับร่างโปร่งที่ใช้ช้อนเขี่ยๆ ข้าวต้มในชามของตัวเองไปมาเพื่อรอเพื่อนและคนรักให้ออมากินพร้อมกัน
“วันนี้มีเรียนหรอ”คิบอมเริ่มทำลายความเงียบ
“อืม...โครตขี้เกียจเลยอ่ะ”ฮยอกแจว่าเซ็งๆ
“วิชาไรหรอ”
“เคมีคณะ”ตอบเสียงเรียบ พลางหันไปยิ้มให้เพื่อนตามแบบตัวเอง .. . ..
.
.
.*
โต๊ะอาหารโต๊ะเดิมถูกจับจองด้วนเจ้าของห้องทั้งสี่ โดยที่ซีวอนนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับคนรัก โดยมีทงเฮนั่งอยู่ข้างๆ ตัวเอง อาหารเช้าผ่านไปอย่างเงียบๆ เสียงหัวเราน้อยดังขึ้นเป็นระยะตามเรื่องที่พูดพูดคุยกัน ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันไปเรียน....
.
.
.*
ฮยอกแจเดินไปตามทางเดินของคณะพร้อมกับเพื่อนรักอย่างทงเฮ ใบหน้าหวานของทั้งคู่สะดุดคนทั่วไป ทั้งรอยยิ้มบางๆ ที่ระบายอย่บนหน้าไม่เคยขาดนั่นอีก...
“มาแล้วหรอ”ซองมินเพื่อนอีกคนในกลุ่มร้องทัก พร้อมกับโบกมือเรียก
ทงเฮจับข้อมือเพื่อนแล้วออกวิ่งไปหาซองมินทันที ทงเฮเป็นคนร่าเริง กล้าแสดงออก ปากร้าย แต่ใจดี ผิดกับฮยอกแจที่ติดจะเงียบหน่อยๆ แล้วดูเอาแต่ใจตัวนิดๆ ....ผิดกันมากจนไม่น่าจะเป็นเพื่อนกันได้ด้วยซ้ำ
“ซองมิน ไม่เข้าเรียนหรอ”ฮยอกแจถามเสียงเรียบ พลางวางหนังสือเรียนลงบนโต๊ะหินอ่อนที่มีคนตัวเล็กนั่งอยู่
“ก็รอพวกนายหน่ะแหละ”เสียงเล็กว่างุ้งงิ้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมแถมค้อนให้ด้วย....ก็นี่มันจะถึงเวลาเรียนอยู่แล้วนี่นา
“โอ๋ๆ อย่างอนน่า ไปๆๆๆ”ทงเฮเข้าโอบไหล่ของเพื่อนรัก ก่อนจะดึงให้เดินไปพร้อมกัน
“ชิส์...เดี๊ยวรอรยออุคก่อนดิ”ซองมินว่าแล้วขืนตัวไม่ยอมเดินต่อ...
“มานู่นแล้ว....ไปกันเหอะๆ”ไม่พูดเปล่า ทงเฮลากแขนซองมินให้เดินนำฮยอกแจที่กำลังยืนรอรยออุคไปก่อน...โดยที่ซองมินที่ทีแรกทำท่าว่าจะขัด ก็เดินไปด้วยแต่โดยดี....
ห้องเรียนวิชาเคมีของคณะหนาตามากกว่าปรกติ แต่ก็ยังพอมีที่ว่าง สี่ที่ใกล้กันให้กลุ่มของฮยอกแจนั่ง ทั้งสี่ต้องเข้าไปนั่งที่ที่หมายตาไว้อย่างรีบเร่ง เพราะใกล้เวลาเรียนเข้ามาทุกขณะ...ก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเดินเข้ามา และบุกสอนทันที 4 ชม. เต็ม
“ฮ้า...........เหนื่อยจริงงงง”รยออุคบิดขี้เกียจเต็มที่
“ทงเฮ ไปเหอะ...ซีวอนกับคิบอมรอเราอยู่”ฮยอกแจดึงแขนเพื่อน พลางทำท่ารีบร้อน
“อ่า...แล้วซองมินกับรยออุคเล่า”ทงเฮถาม พร้อมกับสีหน้าไม่พอใจนิดๆ ...ก็ลี ทงเฮ ไม่ชอบทิ้งเพื่อน
“แต่ซีวอน....”ใบหน้าขาวว่าเสียงอ่อย ตาเล็กหลุบลงหลบสายตาดุๆ ของเพื่อน
“ช่างหัวมันดิ!”พูดจบก็ระชากกระเป๋าจากโต๊ะเรียน แล้วเดินกระแทกเท้าออกไปจาห้องอย่างหงุดหงิด...
ซองมินมองหน้ากับรยออุคเหรอหรา ก่อนจะหันมาตบบ่าฮยอกแจที่เบะปากจะร้องไห้ให้เบาๆ แล้ววิ่งตามเพื่อนอีกคนออกไป....
.
.
.*
It’s secrete - one
ซองมินวิ่งตามเพื่อนตัวบางออกมาจนถึงต้นไม้หลังตึกเรียนของภาควิชาเคมี มือเล็กคว้าไหล่ของเพื่อนไว้ก่อนที่มันจะวิ่งหนีหายไปอีก....
“เป็นบ้าไรของมึงเนี่ย”เสียงเล็กตวาด พร้อมกระชากไหล่เพื่อนให้หันมาประจันหน้า
“เออ....กูเป็นบ้า”ทงเฮตวาดกลับ พร้อมทั้งทรุดตัวลงนั่งกับม้าหินอ่อนที่ถูกยกมาวางไว้ตรงนั้น
“ทงเฮ!”คนตัวเล็กกว่า กระแทกตัวลงนั่งข้าง ก่อนจะเรียกเสียงเข้ม
“กุแค่เซ็ง...ที่ฮยอกแจพูดถึงแต่ซีวอนๆๆๆๆๆๆ”พูดพลางทำท่าไม่พอใจหนัก พร้อมกับเอนหลังไปพิงกับต้นไม้ใหญ่
“หึง?”ถามพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ ...ที่ลี ทงเฮเห็นแล้วนึกอยากจะเอาปลายเท้าถีบยอดหน้านัก -*-...นี่มันจะล้อจนกูเรียนจบไหม๊??
“แค่มันรู้สึกไม่ดี...ฮยอกแจพูดถึงแต่ซีวอนๆ อะไรอะไรก็ซีวอน”ทงเฮเบ้ปากหมั่นไส้ กอดอกแน่น
“ก็เค้าแฟนกันนี่นา ที่สำคัญมึงเองก็มีคิบอม”ซองมินว่า พลางยกมือบางขึ้นลูบหัวเพื่อน
“คิบอมอ่ะช่างมันเหอะ”คนตัวสูงกว่าว่า พร้อมทำหน้าเซ็งกว่าเดิม ซองมินส่ายหัวระอาในความรั้นของเพื่อน...ก็พอจะรู้อยู่หรอกนะว่าคบคิม คิบอมคนนั้นเพราะเหตุผลอะไร แล้วก็รู้ด้วยว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนคนนี้กับคนที่ได้ชื่อว่าคนรักมันไปถึงระดับไหน ....
“แล้วนี่วิ่งตามกูมา แล้วปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันหรอ....ป่านนี้มากอดกันร้องไห้ไปแล้วรึไงเนี่ย”พูดจบก็ทำท่าจะลุกเดินไปจากตรงนั้น ซองมินคว้าข้อมือเพื่อนไว้ก่อนจะยิ้มกวนให้ทีนึง
“รอยที่คอมึงอ่ะ...รู้สึกจะแดงมากไปหน่อยนะ คนทำมันกลัวแฟนมึงไม่รู้หรือไงว่ามึงเป็นของมัน”
.
.
*
หลังจากที่ร่างเล็กออกมาจากห้องนอนพร้อมคนรัก ก็ขอตัวเพื่อนเข้าครัวไปเพื่อเตรียมอาหารเช้าออกมาให้คนรัก มือเล็กหยิบฉวยชามใบใหญ่ออกมาจากตู้ด้านบนสองใบ ก่อนจะตักข้าวต้มหอมๆ ที่มีคนตื่นขึ้นมาทำตั้งแต่เช้ามาใส่ชาม
“เฮ้ย”ทงเฮร้องเสียงหลง ซีวอนคว้าเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด คางแหลมเกยอยู่กับไหล่เล็กอย่างอ้อนๆ จมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับปอยเส้นผมสีดำสนิทไปมา
“ผมเอง”ร่างสูงกระซิบเสียงแผ่ว พร้อมกดริมฝีปากลงกับลำคอระหง ใช้ปลาลิ้นร้อนดูดดุลจนเป็นรอยแดง....
“ทะ...ทำอะไร”
“ก็ทำสัญลักษณ์ไว้ไง”พูดจบก็พลิกตัวร่างเล็กให้มาประจันหน้า ทอดตามองหวานเยิ้มซะจนคนที่ถูกมองต้องเอียงหน้าหนี
“บ้า”มือบางฟาดไหล่ของอีกคนเบาๆ ก่อนที่จะโดนฉวยมือมาไว้ ซีวอนก้มลงจูบหลังมือเล็กนั้นอย่างนุ่มนวล ตาคมยังคงจ้องมองใบหน้าหวานที่เอียงหน้าอายมากกว่าเดิม.....ให้ตายเหอะ มีใครจะโชคดีได้เห็นคนอย่างลี ทงเฮผู้แสนเก่งกล้า อายแบบนี้บางนะ!
“ซีวอน...”ร่างเล็กเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ตาคู่สวยปรอยมองอีกคนนิดๆ เหมือนยั่ว
“ครับ”มือหนาค่อยๆ ปล่อยมืออีกคนลง ก่อนจะย้ายมาจับปลายคางมนของคนตรงหน้าให้เชิดขึ้นมารับริมฝีปากอุ่น ...จูบย้ำอย่างละเมียดละมัย ค่อยๆ แทรกลิ้นร้อนเข้าโพรงปากนุ่มของอีกคนอย่างไม่รีบเร่ง ละเลียบหาความหอมหวานอย่างไม่มีสิ้นสุด.....
ชเว ซีวอน อดีตคาสโนว่าเบอร์ต้นๆ ของมหาวิทยาลัย รูปหล่อ พ่อรวย ชาติตระกูลดี คารมดี มาดนิ่งๆที่ดูดึงดูดทุกคน แตกต่างกับ ลี ทงเฮ ที่แสนก๋ากั่น กระโดกกระเดก ต่างกันราวฟ้ากับเหว....แต่จะมีใครรู้ว่าทั้งคู่แอบมีความสัมพันธ์ลับๆกัน เบื้องหลังคนรัก และเพื่อนสนิท ...
“อื้อ...”เสียงครางท้วง บอกให้คนที่กำลังสุขสมกับการหาความหวานรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มไม่ไหว
“หวานจัง”ร่างสูงกระซิบเสียงนุ่ม หลังจากถอนริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากบาง
“สู้ฮยอกแจไม่ได้หรอก”ร่างเล็กตักพ้อเบาๆ ใบหน้าหวานง้ำลงนิดๆ
“อันนี้ก็ไม่รู้สิ....พอดีว่าไม่เคยจูบฮยอกแจเหมือนจูบคนบางคน”ร่างสูงว่ายิ้มๆ ตาคมมองอีกคนอย่างสื่อความหมาย....ชเว ซีวอนกับ ลี ฮยอกแจ คบหันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลายจนถึงปัจจุบัน แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า...ซีวอนไม่เคยแม้แต่จะหอมแก้มฮยอกแจด้วยซ้ำ ด้วยเหลุผลที่อีกคนคิดไปเองว่า ‘ซีวอนคงอยากจะถนอมชั้นเอาไว้ รอวันที่ชั้นพร้อม’
“อย่ามาทำเป็นพูด...ออกไปได้แล้ว เดี๊ยวสองคนนั้นสงสัย”.......และความสัมผัสของทั้งคู่ ก็เป็นเพียงความลับที่นอกจากเค้าสองคนแล้ว ก็มีแค่ซองมินอีกคนที่รู้......
.
.
.
*
2 b con ^^
...................... คุณรู้ไหม๊ว่าความลับมันไม่มีจริงในโลก ......................................
..............................และผมก็ไม่เคยคิดที่จะทำให้มันเป็นความลับตลอดไปหรอก...........................
...............................แต่ผม จะบิดเบือนความลับนั้นให้ดู!!.............................
Real secret
ร่างโปร่งซุกตัวอยู่ในผ้าห่มหนา ตัวบางเล็กขดกันจนจะเป็นก้อนกลม ตาเล็กพริ้มหลับพร้อมกับยิ้มหวานอย่างมีความสุข.......
“ฮยอกแจ..ตื่นได้แล้วครับ”เสียงทุ้มนุ่มกระซิบปลุกข้างใบหูเล็ก
“อื้อ...”ร่างโปร่งพลิกตัวหนี
“ตื่นได้แล้ว วันนี้มีเรียนเช้านะ”คนเดิมว่า พร้อมเอื้อมมือมาคว้าไหล่เล็กๆ แล้วเขย่าเบามือ
“อื้อ....ซีวอน...ไม่เอา..จานอนนน”คนเดิมงัวเงียไม่ยอมลุก
“ไม่ตื่นก็ตามใจนะ..แต่ผมจะไปเรียนแล้ว”อีกคนขึ้นเสียง พร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนั้น
“ อ๊า....ซีวอนๆๆๆๆๆ อย่าโกรธดิ เดี๊ยวไปเดี๊ยวนี้แหละ”คนบนเตียงเด้งตัวขึ้น หลังจากที่อีกคนพูดจบ ก่อนจะกดจมูลงบนแก้มของอีกคนไปฟอดนึง แล้วตาลีตาเหลือกทำภารกิจส่วนตัวให้เสร็จ ให้เร็วที่สุด....เพราะกลัวว่าอีกคนที่เค้ารักที่สุดจะโกรธ
--- -
ซีวอนยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ พร้อมกับพลิกดูหน้าต่างๆ เพื่อหาข่าวที่ตัวเองสนใจ ผมเส้นสีดำสนิทตัดกับใบหน้าขาว ดูหล่อเหลาปานช่างปั้น....
“ซีวอนนนนน”ร่างโปร่งวิ่งถลาเข้ามากอดคอจากด้นหลัง คางแหลมๆ เกยกับไหล่กว้างพร้อมใบหน้าหวานที่ยิ้มแย้มบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ดีจนถึงขีดสุด...
“ฮยอกแจจะเอาอะไรครับ กาแฟหรือจะข้าวต้ม”ร่างสูงผละออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย หันหน้าลับไปพูดกับคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตามสไตล์
“ข้าวต้มดีกว่า ถ้ากินกาแฟเหมือนซีวอนฮยอกแจต้องเป็นลมตายตั้งแต่ก่อนเที่ยงแน่ๆ”อีกคนบอกความต้องการพร้อมเหตุผลแบบใสซื่อ....
“อื้ม”ซีวอนพยักหน้ารับ พลางลุกขึ้นเข้าไปในครัวของห้อง....หน้าที่ของซีวอนทุกเช้าคือ ปลุกและเตรียมอาหารเช้าของคนรัก
เสียงเปิดประตูห้องนอนดังมาจากด้านในสุดของห้องชุดนี้ ฮยอกแจที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารยิ้มร่าทักทายเพื่อนอีกสองคนที่อยู่ที่นี่ด้วยอย่างอารมณ์ดี
“วันนี้นายสองคนสายกว่าชั้นนะเนี่ย”ร่างโปร่งว่าเสียงใส
“ก็คิบอมอ่ะดิ...”อีกคนตอบ พร้อมกับใบหน้าขาวที่ขึ้นสีแดงแปร๊ด
“ก็ทงเฮอยากน่ารักทำไมล่ะ”ร่างสูงอีกคนตอบ แล้วยิ้มให้ฮยอกแจที่ทำหน้าเอียนคู่นี้เต็มที่
“อ้าว...เสด็จออกมาได้แล้วหรอพวกมึง”ซีวอนที่ยกอาหารเช้าออกมาให้คนรักเมื่อครู่ เริ่มต้นเช้าวันใหม่กับเพื่อนรักอีกสองคนด้วยคำพูดกวนๆ
“ก็เมื่อคืนนี้ทงเฮเร่าร้อนไปหน่อย....พวกกูก็เลยเพลียๆ”คิบอมว่าเสียงยียวน ซีวอนเผลอขบเขี้ยวอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะวางชามข้าวต้มลงตรงหน้าคนรักอย่างนิ่มนวล
“คิบอมพูดอะไร.... เขินเป็นนะเว้ย”ทงเฮฟาดเพี๊ยะลงแขนของคนรักของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าครัวไปเอาอาหารเช้าของตัวเองกับคนรัก
“ฮยอกแจ เอานมหรือน้ำเปล่าดีครับ”ซีวอนถามเสียงนุ่ม
“เอานมอุ่นๆ ดีกว่า”ซีวอนยิ้มรับ ก่อนจะหายเข้าครัวไปอีกคน
คิบอมทรุดตัวลงนั่งฝั่งเดียวกันกับร่างโปร่งที่ใช้ช้อนเขี่ยๆ ข้าวต้มในชามของตัวเองไปมาเพื่อรอเพื่อนและคนรักให้ออมากินพร้อมกัน
“วันนี้มีเรียนหรอ”คิบอมเริ่มทำลายความเงียบ
“อืม...โครตขี้เกียจเลยอ่ะ”ฮยอกแจว่าเซ็งๆ
“วิชาไรหรอ”
“เคมีคณะ”ตอบเสียงเรียบ พลางหันไปยิ้มให้เพื่อนตามแบบตัวเอง .. . ..
.
.
.*
โต๊ะอาหารโต๊ะเดิมถูกจับจองด้วนเจ้าของห้องทั้งสี่ โดยที่ซีวอนนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับคนรัก โดยมีทงเฮนั่งอยู่ข้างๆ ตัวเอง อาหารเช้าผ่านไปอย่างเงียบๆ เสียงหัวเราน้อยดังขึ้นเป็นระยะตามเรื่องที่พูดพูดคุยกัน ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันไปเรียน....
.
.
.*
ฮยอกแจเดินไปตามทางเดินของคณะพร้อมกับเพื่อนรักอย่างทงเฮ ใบหน้าหวานของทั้งคู่สะดุดคนทั่วไป ทั้งรอยยิ้มบางๆ ที่ระบายอย่บนหน้าไม่เคยขาดนั่นอีก...
“มาแล้วหรอ”ซองมินเพื่อนอีกคนในกลุ่มร้องทัก พร้อมกับโบกมือเรียก
ทงเฮจับข้อมือเพื่อนแล้วออกวิ่งไปหาซองมินทันที ทงเฮเป็นคนร่าเริง กล้าแสดงออก ปากร้าย แต่ใจดี ผิดกับฮยอกแจที่ติดจะเงียบหน่อยๆ แล้วดูเอาแต่ใจตัวนิดๆ ....ผิดกันมากจนไม่น่าจะเป็นเพื่อนกันได้ด้วยซ้ำ
“ซองมิน ไม่เข้าเรียนหรอ”ฮยอกแจถามเสียงเรียบ พลางวางหนังสือเรียนลงบนโต๊ะหินอ่อนที่มีคนตัวเล็กนั่งอยู่
“ก็รอพวกนายหน่ะแหละ”เสียงเล็กว่างุ้งงิ้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมแถมค้อนให้ด้วย....ก็นี่มันจะถึงเวลาเรียนอยู่แล้วนี่นา
“โอ๋ๆ อย่างอนน่า ไปๆๆๆ”ทงเฮเข้าโอบไหล่ของเพื่อนรัก ก่อนจะดึงให้เดินไปพร้อมกัน
“ชิส์...เดี๊ยวรอรยออุคก่อนดิ”ซองมินว่าแล้วขืนตัวไม่ยอมเดินต่อ...
“มานู่นแล้ว....ไปกันเหอะๆ”ไม่พูดเปล่า ทงเฮลากแขนซองมินให้เดินนำฮยอกแจที่กำลังยืนรอรยออุคไปก่อน...โดยที่ซองมินที่ทีแรกทำท่าว่าจะขัด ก็เดินไปด้วยแต่โดยดี....
ห้องเรียนวิชาเคมีของคณะหนาตามากกว่าปรกติ แต่ก็ยังพอมีที่ว่าง สี่ที่ใกล้กันให้กลุ่มของฮยอกแจนั่ง ทั้งสี่ต้องเข้าไปนั่งที่ที่หมายตาไว้อย่างรีบเร่ง เพราะใกล้เวลาเรียนเข้ามาทุกขณะ...ก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเดินเข้ามา และบุกสอนทันที 4 ชม. เต็ม
“ฮ้า...........เหนื่อยจริงงงง”รยออุคบิดขี้เกียจเต็มที่
“ทงเฮ ไปเหอะ...ซีวอนกับคิบอมรอเราอยู่”ฮยอกแจดึงแขนเพื่อน พลางทำท่ารีบร้อน
“อ่า...แล้วซองมินกับรยออุคเล่า”ทงเฮถาม พร้อมกับสีหน้าไม่พอใจนิดๆ ...ก็ลี ทงเฮ ไม่ชอบทิ้งเพื่อน
“แต่ซีวอน....”ใบหน้าขาวว่าเสียงอ่อย ตาเล็กหลุบลงหลบสายตาดุๆ ของเพื่อน
“ช่างหัวมันดิ!”พูดจบก็ระชากกระเป๋าจากโต๊ะเรียน แล้วเดินกระแทกเท้าออกไปจาห้องอย่างหงุดหงิด...
ซองมินมองหน้ากับรยออุคเหรอหรา ก่อนจะหันมาตบบ่าฮยอกแจที่เบะปากจะร้องไห้ให้เบาๆ แล้ววิ่งตามเพื่อนอีกคนออกไป....
.
.
.*
It’s secrete - one
ซองมินวิ่งตามเพื่อนตัวบางออกมาจนถึงต้นไม้หลังตึกเรียนของภาควิชาเคมี มือเล็กคว้าไหล่ของเพื่อนไว้ก่อนที่มันจะวิ่งหนีหายไปอีก....
“เป็นบ้าไรของมึงเนี่ย”เสียงเล็กตวาด พร้อมกระชากไหล่เพื่อนให้หันมาประจันหน้า
“เออ....กูเป็นบ้า”ทงเฮตวาดกลับ พร้อมทั้งทรุดตัวลงนั่งกับม้าหินอ่อนที่ถูกยกมาวางไว้ตรงนั้น
“ทงเฮ!”คนตัวเล็กกว่า กระแทกตัวลงนั่งข้าง ก่อนจะเรียกเสียงเข้ม
“กุแค่เซ็ง...ที่ฮยอกแจพูดถึงแต่ซีวอนๆๆๆๆๆๆ”พูดพลางทำท่าไม่พอใจหนัก พร้อมกับเอนหลังไปพิงกับต้นไม้ใหญ่
“หึง?”ถามพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ ...ที่ลี ทงเฮเห็นแล้วนึกอยากจะเอาปลายเท้าถีบยอดหน้านัก -*-...นี่มันจะล้อจนกูเรียนจบไหม๊??
“แค่มันรู้สึกไม่ดี...ฮยอกแจพูดถึงแต่ซีวอนๆ อะไรอะไรก็ซีวอน”ทงเฮเบ้ปากหมั่นไส้ กอดอกแน่น
“ก็เค้าแฟนกันนี่นา ที่สำคัญมึงเองก็มีคิบอม”ซองมินว่า พลางยกมือบางขึ้นลูบหัวเพื่อน
“คิบอมอ่ะช่างมันเหอะ”คนตัวสูงกว่าว่า พร้อมทำหน้าเซ็งกว่าเดิม ซองมินส่ายหัวระอาในความรั้นของเพื่อน...ก็พอจะรู้อยู่หรอกนะว่าคบคิม คิบอมคนนั้นเพราะเหตุผลอะไร แล้วก็รู้ด้วยว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนคนนี้กับคนที่ได้ชื่อว่าคนรักมันไปถึงระดับไหน ....
“แล้วนี่วิ่งตามกูมา แล้วปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันหรอ....ป่านนี้มากอดกันร้องไห้ไปแล้วรึไงเนี่ย”พูดจบก็ทำท่าจะลุกเดินไปจากตรงนั้น ซองมินคว้าข้อมือเพื่อนไว้ก่อนจะยิ้มกวนให้ทีนึง
“รอยที่คอมึงอ่ะ...รู้สึกจะแดงมากไปหน่อยนะ คนทำมันกลัวแฟนมึงไม่รู้หรือไงว่ามึงเป็นของมัน”
.
.
*
หลังจากที่ร่างเล็กออกมาจากห้องนอนพร้อมคนรัก ก็ขอตัวเพื่อนเข้าครัวไปเพื่อเตรียมอาหารเช้าออกมาให้คนรัก มือเล็กหยิบฉวยชามใบใหญ่ออกมาจากตู้ด้านบนสองใบ ก่อนจะตักข้าวต้มหอมๆ ที่มีคนตื่นขึ้นมาทำตั้งแต่เช้ามาใส่ชาม
“เฮ้ย”ทงเฮร้องเสียงหลง ซีวอนคว้าเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด คางแหลมเกยอยู่กับไหล่เล็กอย่างอ้อนๆ จมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับปอยเส้นผมสีดำสนิทไปมา
“ผมเอง”ร่างสูงกระซิบเสียงแผ่ว พร้อมกดริมฝีปากลงกับลำคอระหง ใช้ปลาลิ้นร้อนดูดดุลจนเป็นรอยแดง....
“ทะ...ทำอะไร”
“ก็ทำสัญลักษณ์ไว้ไง”พูดจบก็พลิกตัวร่างเล็กให้มาประจันหน้า ทอดตามองหวานเยิ้มซะจนคนที่ถูกมองต้องเอียงหน้าหนี
“บ้า”มือบางฟาดไหล่ของอีกคนเบาๆ ก่อนที่จะโดนฉวยมือมาไว้ ซีวอนก้มลงจูบหลังมือเล็กนั้นอย่างนุ่มนวล ตาคมยังคงจ้องมองใบหน้าหวานที่เอียงหน้าอายมากกว่าเดิม.....ให้ตายเหอะ มีใครจะโชคดีได้เห็นคนอย่างลี ทงเฮผู้แสนเก่งกล้า อายแบบนี้บางนะ!
“ซีวอน...”ร่างเล็กเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ตาคู่สวยปรอยมองอีกคนนิดๆ เหมือนยั่ว
“ครับ”มือหนาค่อยๆ ปล่อยมืออีกคนลง ก่อนจะย้ายมาจับปลายคางมนของคนตรงหน้าให้เชิดขึ้นมารับริมฝีปากอุ่น ...จูบย้ำอย่างละเมียดละมัย ค่อยๆ แทรกลิ้นร้อนเข้าโพรงปากนุ่มของอีกคนอย่างไม่รีบเร่ง ละเลียบหาความหอมหวานอย่างไม่มีสิ้นสุด.....
ชเว ซีวอน อดีตคาสโนว่าเบอร์ต้นๆ ของมหาวิทยาลัย รูปหล่อ พ่อรวย ชาติตระกูลดี คารมดี มาดนิ่งๆที่ดูดึงดูดทุกคน แตกต่างกับ ลี ทงเฮ ที่แสนก๋ากั่น กระโดกกระเดก ต่างกันราวฟ้ากับเหว....แต่จะมีใครรู้ว่าทั้งคู่แอบมีความสัมพันธ์ลับๆกัน เบื้องหลังคนรัก และเพื่อนสนิท ...
“อื้อ...”เสียงครางท้วง บอกให้คนที่กำลังสุขสมกับการหาความหวานรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มไม่ไหว
“หวานจัง”ร่างสูงกระซิบเสียงนุ่ม หลังจากถอนริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากบาง
“สู้ฮยอกแจไม่ได้หรอก”ร่างเล็กตักพ้อเบาๆ ใบหน้าหวานง้ำลงนิดๆ
“อันนี้ก็ไม่รู้สิ....พอดีว่าไม่เคยจูบฮยอกแจเหมือนจูบคนบางคน”ร่างสูงว่ายิ้มๆ ตาคมมองอีกคนอย่างสื่อความหมาย....ชเว ซีวอนกับ ลี ฮยอกแจ คบหันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลายจนถึงปัจจุบัน แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า...ซีวอนไม่เคยแม้แต่จะหอมแก้มฮยอกแจด้วยซ้ำ ด้วยเหลุผลที่อีกคนคิดไปเองว่า ‘ซีวอนคงอยากจะถนอมชั้นเอาไว้ รอวันที่ชั้นพร้อม’
“อย่ามาทำเป็นพูด...ออกไปได้แล้ว เดี๊ยวสองคนนั้นสงสัย”.......และความสัมผัสของทั้งคู่ ก็เป็นเพียงความลับที่นอกจากเค้าสองคนแล้ว ก็มีแค่ซองมินอีกคนที่รู้......
.
.
.
*
2 b con ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น