คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : [SF]Lovely Madyman [1] [Hyukjae] By c!rcle&summer2snow
Lovely Madyman
Couple:Not Avialable:KibumxKyuhyunxHyukjaexSiwonxDonghae
By:Summer2snow&C!rcle
"หมอคิ๊บอมอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"เสียงใสร้องขึ้นโวยวายแต่เช้าเมื่อตื่นขึ้นมาทำเอาพยาบาลสาวต่างกรูกันเข้ามาดูหากแต่คนตัวเล็กกลับดิ้นพล่านๆไม่ยอมท่าเดียว
"คุณฮยอกแจอย่าดิ้นสิคะ ไม่น่ารักเลยนะ"เสียงคุณพยาบาลคนสวยว่าขึ้น
"ปล่อยยยยยยย หมอคิ๊บอมอยู่ไหน!"ยู่ปากอย่างอารมณ์เสียก่อนจะออกแรงดิ้นอีกครั้งจนพยาบาลสาวอีกสองคนต้องกุมขมับกันยกใหญ่
"อ่าๆๆ.. คุณหมอไปเข้าห้องน้ำนะ เดี๋ยวมาจ้า...คุณฮยอกแจอยู่นิ่งๆ สิคะ เดี๋ยวคุณหมอมาเห็นแล้วจะโกรธเอานะ"ได้ผลแทบทันที ใบหน้าใสชะงัก พร้อมกับหันมองพยาบาลคนที่พูดด้วยสายตาที่ตั้งเป็นคำถาม
"จริงอ่ะ...ฮยอกแดิ้นแล้วหมอคิบอมจะโกรธหรอ"เรียวปากสวยว่า ก่อนจะเริ่มทำท่าเบะปากร้องไห้ แล้วออกแรงดิ้นต่อไปโดยไม่สนใจคุณพยาบาลแม้แต่น้อย
ฮยอกแจจะเอาหมอคิบอม!
"ฮยอกแจ!"เสียงทุ้มจากบุรุษพยาบาลหนุ่มร้องดังขึ้นจากทางประตูห้อง ขายาวตรงเข้ามาจับเรียวแขนของคนที่นั่งร้องไห้และดิ้นอยู่บนเตียงจนนิ่ง
"คยู~~"คนที่ดิ้นอยู่ปรอยตาใสที่รั้นด้วยน้ำตามองบุรุษพยาบาลหนุ่มหน้าเข้มอย่างน่าสงสาร ก่อนที่คุณพยาบาลจะถอนหายใจอย่างโล่งออก..ดีนะที่คยูฮยอนมาทันไม่งั้นคนตัวเล็กจะทำอะไรอีกก็ไม่รู้เพราะครั้งที่แล้วก็เล่นดึงสายน้ำเกลือออก วิ่งรอบโรงพยาบาลเพื่อตามหาคุณหมอคิบอม ทำเอาพยาบาลกะนั้นโดนเด้งกันยกใหญ่ ใครจะกล้าหือก็ในเมื่อคุณหนูอีฮยอกแจเป็น(ลูกสาว?)คนเดียวของคุณคิมยองอุนกะคุณฮีชอลเจ้าของธนาคารอันดับต้นๆของเกาหลี.....ไอ้ตำแหน่งน่ะไม่เท่าไร
แต่ความแรงของคุณนายเค้าน่ะ ไม่มีใครกล้าหือ=..=
"ฮยอกแจดื้ออีกแล้วนะ"เสียงทุ้มว่าขึ้นพลางชี้ไปที่ใบหน้าหวานเป็นเชิงคาดโทษ
"ฮยอกแจไม่ได้ดื้อ!"พองแก้มอย่างน่ารักกอดอกเถียงออกไปข้างๆคูๆ คุณพยาบาลที่เห็นต่างก็แอบอมยิ้มกันเป็นแถวอย่างเอ็นดู
พวกเค้าน่ะเอาไม่อยู่หรอก
กับคนไข้แสนซนคนนี้น่ะ
เพราะพวกเค้ารู้ดีว่า...
ฮยอกแจจะเงียบเมื่อเจอคนหล่อ=..=
"แล้วเมื่อกี๊ใครดิ้น"คยูฮยอนเอ่ยถามดุๆ ร่างเล็กก้มหน้าใสที่งอง้ำลงนิดนึง แล้วพยักหน้าขึ้นลงหงึกหงัก
"เค้าเอง"พูดตอบไปเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาบุรุษพยาบาลรูปหล่อ
"แล้วฮยอกแจจะเอาอะไร"ปากหยักถามไปอีก หน้าใสยกยิ้มหวานอย่างดีใจ เมื่อคยูฮยอนถามจบแล้วตบด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนเด็นดูเขา
"เอาหมอคิบอม"ว่าแแล้วก็ยิ้มหวานออกมาอีกครั้ง พยาบาลสาวในห้องมองหน้ากันเหรอหรา เพราะหลังจากที่คนไข้สุดพิเศษพูดจบ คยูฮยอนก็หันมามองเชิงสั่ง
ถึงคยูฮยอนจะหล่อ แต่ก็หน้าโหด!
"เดี๋ยวคยูฮยอนจะเสกเรียกคุณหมอมาให้นะ แต่ว่าฮยอกแจจะต้องนอนนิ่งๆ หลับตา ห้ามร้อง ห้ามดิ้น เข้าใจมั๊ย?"เสียงทุ้มว่า พร้อมกับจับชายผ้าห่มของโรงพยาบาลที่ร่นมาอยู่ที่เอวบางขึ้นห่มให้
"เสกได้จริงหรอ?"เรียวปากงามถามตาแป๋ว ร่างโปร่งพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มนุ่ม
"จริงสิ..แต่จะเสกได้ต่อเมื่อ ฮยอกแจไม่ดื้อนะ"ว่าจบคนพยักก็พยักหน้าถี่หลับตาปี๋
ฮยอกแจอยากเจอ...อยากเจอคุณหมอคิบอมรูปหล่อ
เห็นคนตัวเล็กหลับตาพริ้มอย่างว่าง่าย ก่อนจะถือโอกาสรีบควกมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดไปยังปลายสายทันที หายหัวไปไหนวะทั้งที่รู้ก็รู้ว่าตอนเช้าต้องเข้ามาตรวจฮยอกแจ...จะให้เจอนะแมร่ง...หมอก็หมอเถอะ!
"อยู่ไหนมึง"สาบานได้ว่านี่เป็นคำพูดระหว่างบุรุษพยาบาลกับคุณหมอ..
((แถวๆนั้นแหละ))เสียงตอบกลับมาทำเอาคยูฮยอนเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจก่อนจะกรอกสายตอบกลับ
"แถวนั้นน่ะแถวไหนครับมึง"
(( ก็... ))ปลายสายตอบกลับมาอ้ำอึ้ง ทำเอาคนที่ตั้งใจฟังเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
"ก็อะไร ตอบมาเร็วๆ"
((ก็ในหัวใจมึงไง))
"ตรีน!”สั้นๆง่ายๆจากปากคยูฮยอน ถึงแม้ไอ้หมอนี่มันจะน่ารักขึ้นมาก็เถอะ แต่ครนอย่างคยูฮยอนชิวิตนี้ขอมอบให้หมอสูติแต่เพียงผู้เดียวนะคร๊าบบ
((กรูล้อเล่นน่า.คิดมากไปได้))
“หรออออออ...ใช่เวลาล้อเล่นหรอครับไอ้หมอ"กรอกเสียงด่าปลายสายไปอย่างขุ่นๆ คิบอมหัวเราะเบาๆ
"ขอโทษครับท่านบุรุษพยาบาล พอดีคุณหมอเพ่งออกมาจากห้องท่าน ผอ. หน่ะครับ"คิบอมตอบกลับไปกวนๆ คยูฮยบยอนขมวดคิ้วมากกว่าเดิม
..เครียด มีเจ้านาย(?)กวนตรีน
"ไม่ต้องมากวน รีบมาดูคุณคนพิเศษของมึงด่วนครับ จะลุกมาอาละวาดอีกรอบเมื่อไรไม่รู้"ว่าจบก็พับฝามือถือใส่ไอ้คุณหมออย่างไม่รอฟังคำตอบ ร่างโปร่งเดินกลับไปที่เตียงที่มีคนป่วยหน้าตาน่ารักนอนยิ้มหวานอยู่ แล้วลอบถอนใจเบาๆ อย่างเหนื่อยหน่าย
อาการฮยอกแจน่าเป็นห่วงเพราะหมอที่รักษานี่แหละ
"หม๊อ~~~~~"เรียวปากเล็กสีชมพูเรื่อเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แล้วขยับตัวหยุกหยิก ก่อนที่คยูฮยอนจะส่งเสียงจุ๊ๆ ให้รู้ว่าเงียบไว้ก่อน
"........."ร่างเล็กนิ่งไป พร้อมกับรอยยิ้มใสที่หดลงไปด้วย คยูฮยอนเดินไปยืนอยู่ที่ประตูห้องแล้วก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง
อีกไม่เกิน 5 วิ ไอ้คุณหมอคิบอมต้องถลามาถึงหน้าห้อง จัดเสื้อกราวน์ กระแอมเบาๆ แล้วถึงผลักประตูเข้ามา
5
4
3
2
1
"หึ"คยูฮยอนหัวเราะหึในลำคอ พร้อมกับที่เห็นเพื่อนวิ่งมาถึงประตูพอดี....ตรงเวลาจริงๆ
"ฮยอกแจเป็นไงบ้าง" ร่างสูงกระซิบถามเบาๆ คยูฮยอนยิ้มบางๆ แล้วพยักหน้าไปทางคนในห้อง
"ตื่นมาเรียกหาคุณหมอคิบอม งอแงจนพยาบาลเกือบเอาไม่อยู่...ดีที่กูหล่อ ไม่งั้นได้เล่นวิ่งไล่จับทั่วโรงบาลอีกแน่"ปากหนายกยิ้มขึ้นพลางกอดอกอย่างภูมิใจ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเพื่อนรักแล้วส่งแฟ้มคนไข้ตบไปที่อกของอีกคนเบาๆ
"แล้วนี่มึงจะไปไหน"คิบอมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคยูฮยอนเตรียมท่าเดินออกจากห้อง
"ไปหาหมอทง"
"ไม่ค่อยเลยนะมรึง ตามม้อเช้าม้อเย็นทุกวัน แผนกสูติก็อยู่โน้น..กรูล่ะนับถือจริงๆ"
"ไม่ได้ เดี๋ยวไอ้หมอหน้าอ่อนกุมารรรรรรรรรรรรรรอย่างไอ้ซีวอนจะแทรกหน้ากรูตรวจภายในหมอทงก่อนละจะแย่"คิบอมหัวเราะเบาๆ แล้วพยักหน้าเข้าใจเพื่อน สาวเท้าก้าวเข้าไปหาร่างเล็กที่นอนยู่ปากอยู่ แล้วยิ้มบางๆ ใบหน้าคมก้มลงใกล้ๆ มองผิวเนียนใสของคนไข้พิเศษที่ตัวเองดูแล ก่อนกระซิบที่ข้างหูเสียงนุ่ม
"คุณหมอมาแล้ว"ว่าจบเปลือกตาก็ค่อยๆเปิดออกขึ้นมองใบหน้าคมที่อยู่ห่างกันแค่คืบ ก่อนจะกระโดดเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนกอดคอคุณหมอของเขาไว้แน่น
"เย้ๆๆๆๆๆๆ คยูฮยอนเสกหมอคิบอมมาได้จริงๆ ด้วย"ฟังแล้วร่างสูงก็ขมวดคิ้วฉับ เสก ? เพิ่งรู้ว่าไอ้เพื่อนรักบุรุษพยาบาลมันมีมุกแปลกๆ มาหลอกคนไข้ด้วย
มึงน่าจะมาเป็นหมอแทนกูนะ
"หมอๆๆๆๆๆ คยูฮยอนเก่งมากเลยยยยยยย เดี๋ยวเค้าจะบอกคุณแม่ให้เลื่อนคยูฮยอนเป็นหมอ"ว่าพลางส่งยิ้มให้คุณหมอหนุ่มอย่างน่ารัก คิบอมยิ้มตอบคนไข้คนพิเศษบางๆ แล้วลูบเรือนผมสีสวยของคนตรงหน้าอย่างเบามือ
"ครับ"ตอบแล้วยิ้มออกมาอีกครั้งนึง ฮยอกแจยิ้มจนตาปิด แล้วดึงให้คุณหมอของเจ้าตัวลงมานั่งที่ขอบเตียง ก่อนที่เขาเองจะเอนหัวพิงอีกคนโดยไม่สนใจว่าสายน้ำเกลืออาจจะพาดมาพันหัวหมอสุดที่รักของตัวเองได้ -*-
"นอนอย่างนี้แล้วหมอจะตรวจยังไงล่ะ หืม?"เสียงทุ้มว่าพลางเลื่อนมือแกล้งไปลูปที่แพรผมนุ่มไปมาอย่างเอ็นดูในขณะที่คนตัวเล็กหลับตาพริ้มรับสัมผัสอย่างเพลิดเพลิน
"ตรวจภายใน..ตรวจภายในฮยอกแจอย่างที่คยูไปตรวจหมอทง~"
"หืม?...ไปเอามาจากไหนเนี่ย แอบฟังหรอ"คิบอมทำเสียงดุใส่ แต่ดูเหมือนคนป่วยจะรู้ว่าคุณหมอของเขาไม่ได้ดุจริงๆ เพราะสายตาที่มองมามันเป็นสายตาที่อ่อนโยน
"ป่าวววว...ก็คุยเสียงดัง เลยได้ยินไง"ร่างเล็กว่าตาใส คิบอมพยักหน้าแบบไม่ค่อยเชื่อนัก ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเหวี่ยงเข้ามาโดยเรือนร่างเพรียวงามของคนที่คุ้นเคยกันดี...
"คุณแม่!!!!!"เสียงใสร้องเรียกหนึ่งในพ่อบุญธรรมของตัวเอง หลังจากที่มองผ่านหลังแกร่งของคิบอมไปเจอกับร่างระหง ฮีชอลยกยิ้มอย่าใจดีให้คนที่นอนยิ้มอย่างดีใจอยู่
"เป็นไง...ไอ้ตัวแสบบบ"เสียงแหลมว่าพร้อมกับเดินมาหยุดที่ข้างเตียง มือเรียวจับไปที่จุกเล็กๆบนหัวน้อยๆของฮยอกแจส่ายเล่นไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว คิบอมถอยออกมาจากตรงนั้นเพื่อให้เป็นเวลาของครอบครัว
"เป็นคนน่ารัก^^"ปากสวยเอ่ยตอบ คนฟังยกยิ้มเอ็นดูอีกคน
"นี่...คุณแม่ คุณแม่มาขัดจังหวะรู้ไหม๊"ฮีชอลขมวดคิ้วสวยฉับมองลูกสาว(?)ที่นอนยู่หน้าใส่
"จังหวะอะไรเอ่ย"กลีบปากแดงสวยถามเสียงเรียบ ตาดุมองคนเป็นลูกอยากรู้
"ตรวจภายใน...ฮยอกแจจะให้หมอคิบอมตรวจภายใน^^"ว่าไปก็ตบมือไปอย่างสนุก ฮีชอลแทบล้มทั้งยืน ก่อนจะจิกตาไปมองคุณหมอหนุ่มที่ยนหน้าซีดกัดปากอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น
เดี๋ยวมึงเจอกู ไอ้หมอดำ!
"ไอ้น้องเวรรรร มึงคิดจะทำอะไรลูกกรู!"ว่าเสียงยาวรอดไรฟันก่อนจะปรี่เข้าไปบีบคอคิบอมที่ยืนอยู่เซล้มไปด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว
"คุณแม่! จะทำอะไรหมอคิบอมของฮยอกแจ!"ร่างเล็กลุกขึ้นยืนบนเตียงก่อนจะประกาศศักดาเสียงดังฟังชัดกับผู้เป็นแม่ ทำเอามือเรียวที่รัดคอคุณหมอหนุ่มต้องครายออกอย่างเสียไม่ได้
"ป่ะ ป่าว..หม่ามี้ไม่สบายเลยจะขอยาคุณหมอ"
"คุณแม่ไม่สบาย~..."เสียงแข็งเมื่อครู่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดร่างเล็กที่ยื่นอดออกอยู่ค่อยย่อตัวก่อนจะเดินลงจากเตียงไปหาคนเป็นแม่แล้วประคองมาที่เตียงเบาๆ คิบอมที่ยืนดูอยู่อดที่จะกลั้นหัวเราะไม่ได้ ต่างจากฮีชอลอย่างสิ้นเชิงที่หน้าซีดไปไหนต่อไหน
งานเข้าแล้วไงกรู=..=
"คุณแม่นอนตรงนี้น๊า~~"ยิ้มหวานอย่างใจดีพลางประคองฮีชอลลงกับเตียง คิบอมยืนกอดอกพิงประตูมองเหตุการณ์อย่างขำๆ แต่ก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อฮีชอลตหวัดตามองแทบจะกินเลือด ก่อนจะหันกลับไปแสร้งยิ้มหวานปานนางฟ้าให้ฮยอกแจที่กำลังรับหน้าที่เป็นคุณหมอ
"ฮยอกแจจะ..จะทำอะไรลูก"เอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่ามือน้อยๆกำลังถือเข็มที่วางอยู่ในถาดบนหัวเตียงขึ้นมาแล้วส่องดูอย่างใคร่รู้
"ไม่สบาย ฉีดยาๆ"ว่าไปก็ยิ้มไป ตาใสจ้องเข็มในมืออย่างยินดี สลับกับมองหน้าคุณแม่ของตัวเอง ฮีชอลส่งสายตาพิฆาตไปขอความช่วยเหลืออจาหมอหนุ่ม แต่ได้เพียงรอยยิ้มกวนๆ กลับมา
เมื่อกี๊กูไม่น่าใจร้อนไปกระซวกมันเลย T^T
"คุณแม่ไม่ฉีดยานะ..กินยาเดี๋ยวก็หาย"ฮีชอลว่าเสียงอ่อน ใบหน้าสวยมองลูกอย่างวิงวอน ฮยอกแจหยักหน้าเข้าใจ แล้วยิ้มเผล่ให้คนที่ตัวเองเรียกว่าแม่
"กินยาๆ"พูดไปก็คว้าเอาแก้วที่มียาของตัวเองมาไว้ในมือ พร้อมทั้งรินน้ำให้อย่างชำนาญก่อนจะยื่นไปจ้อที่ปากของฮีชอลให้รับไป
"คุณแม่กินยา....จะได้หาย หาย"ว่าไปพลางเอียงคออ้อนอย่างน่ารักจนฮีชอลเผลอยิ้มไม่ได้ เช่นเดียวกับคิบอมที่มองดูฮยอแจอย่างเพลิดเพลิน จนลืมต้องเข้ามาช่วยฮีชอลที่แทบจะจุดไฟขอความช่วยเหลือ
"อ่า...อันนี้ของฮยอกแจ เดี๋ยวคุณแม่ให้หมอคิบอมหาให้ใหม่ดีกว่านะ"ว่าพลางดันแก้วอย่าออกหากจากตัว หากแต่ฮยอกแจบู้หน้าใส่ แล้วส่ายหัวพรืด
เวรแล้วไง=..=
"ไม่เอา ..ฮยอแจไม่กินหรอก ให้คุณแม่ดีกว่า กินบ่อยแล้ว เบื่อ"ว่าจบก็ได้รอยยิ้มบางๆ จากคุณแม่ฮีชอล
สงสัยต้องกินยาเพื่อลูกซะแล้วคิม ฮีชอล!
คิบอมที่เพิ่งรู้สึกตัวว่าคงต้องไปช่วยพี่ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงเดินเข้ามาหาคนในชุดคนไข้ มือแกร่งแตะที่ลาดไหล่เบาๆ แล้วดึงให้หันหน้ามาหา
"อันนี้ของฮยอกแจคุณแม่กินไม่ได้..."ปากได้รูปอธิบาย ฮยอกแจมองหน้าคุณหมอสุดหล่อของตัวเองแล้วกระพริบช้าๆ เอียงคอ 45 องศาตามกรรมพันธุ์
พันธุ์จริตที่บทอดมาจากคุณแม่ฮีชอล!
"แต่คุณแม่ไม่สบายนะ"ว่าเสียงใส ขณะที่ฮีชอลกำลังย่องลงจากเตียงเบาๆ
"แต่ที่คุณแม่เป็นกินยากับฮยอกแจไม่ได้..คนละโรคกัน"
"แล้วโรคของคุณแม่..ต้องตรวจภายในมั๊ย"แล้วสุท้ายประตูนรกก็ถูกอี ฮยอกแจเลื่อนมาไว้ตรงหน้าคิบอมอีกจนได้ T^T
"เอ่อ...."
"หม่ามี้ไม่สบายนิดเดียว ไม่ต้องตรวจหรอก"ฮีชอลว่าแทรกขึ้นพลางยิ้มหวานก่อนจะรั้งเอวบางของฮยอกแจลงมานั่งบนตัก แล้วหอมแก้มใสๆนั้นไปอีกฟอดอย่างหมั่นเขี้ยว
"แล้วฮยอกแจไม่สบายมากๆ ได้มั๊ยหมอ จะได้ตรวจภายใน"ตาใสหันไปถามหมอหนุ่มที่ยืนชะตาตกอยู่ สลับกับฮีชอลที่ตวัดสายตามอง้องรักแทบจะทันที
ตอบไม่ดีมีเรื่องแน่!
"อ่า...มันกำหนดไม่ได้นะฮยอกแจ ต้องลองกินข้าวกินยาก่อน แล้วนอนตื่นมาแล้วตัวร้อนค่อยว่ากันอีกทีะ"สุดท้ายคุณหมอก็หาช่องออกจากประตูนรกได้ คิมฮีชอลยกยิ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบของคิบอม
"หรอออ..คุณแม่ๆ งั้นกินข้าวกินยา นอน กันนะ...หมอคิบอมนอนกันๆ"หันไปพูดกับคนเป็นแม่ที่นั่งยิ้มสวยไม่พอ ยังหันไปชวนคุณหมอหนุ่มอีกด้วย
ก่อนฮีชอลมองจิกไปที่คุณหมอน้องรักอีกครั้ง พร้อมกับดึงลูกมาจูบลงที่หน้าผากมน เพื่อบอกให้อีกคนรู้ว่า
...ลูกกู กูหวง!
"ฮยอกแจเดี๋ยวคุณหมอ ต้อง ไปตรวจคนไข้อีก จะมานอนกับฮยอกแจได้ไง หืม"ฮีชอลเอ่ยเน้นชัดถ้อยชัดคำ แค่นั้นคิบอมก็รู้ว่าต้องทำอะไร
ไล่กันชัดๆ
"งั้นหมอไปเถอะ"เสียงใสว่าพลางโบกมือน้อยหยอยๆ อย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก
ถีบหัวส่งกรูกันใหญ่= =
"แต่หมอต้องตรวจฮยอกแจกันนะ"คิบอมว่าขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ
"หมอจะตรวจเค้าทำไม"ได้ยินดังนั้นก็ถังกับพูดไม่ออก ก็เมื่อกี้เจ้าตัวยังดิ้นเร่าๆ ให้เค้าตรวจภายในอยู่แท้ๆ=..=
"เค้าสบายดี ไม่ได้ป่วย หมอก็ไปตรวจคนป่วยสิ มาตรวจเค้าทำไม"
"ตรวจดูว่าไม่ป่วยจริงรึเปล่าไงครับ"วาแล้วยิ้มหล่อให้ ฮยอกแจเอียงหน้าเขินน้อยๆ ก่อนที่ฮีชอลจะออกปากไล่หมอไปอีก
"หมอไปตรวจคนอื่นเหอะ ฮยอกแจไม่เป็นไร..เนอะลูก"ว่าพลางหันไปยิ้มขอความเห็น ฮยอกแจแอบเห็นแววตาบีบบังคับของแม่ก็เลยพยักหน้าไป
ล๊อบบี้กันชัดๆ...นี่ถ้าไม่ใช่คุณแม่ของฮยอกแจนะ พ่อจะให้ไอ้คยูฮยอนจับตรวจภายในให้ดู
คิบอมพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่ร่างสูงจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้อง โดยไม่ลืมหันกลับไปเหลือบมองร่างเล็กที่กำลังออดอ้อนคุณแม่(มด)อยู่
น่ารักจริงๆ คุณคนไข้คนพิเศษ ^^
.........
..............
.....................
"หมอทง หมอทง "เสียงทุ้มของบุรุษปริศนาเอ่ยเรียกขึ้น คุณหมอตัวเล็กที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงยขึ้นเปรยตามองเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวไปมาแล้วก้มลงอ่านหนังสือต่ออย่างไม่สนใจแขกผู้มาเยือน
"หมอ ไม่สนใจกันเลยนะ"
"งานการไม่มีทำรึไง"ว่าขึ้นโดยไม่มองหน้าพลางพลิกแผ่นกระดาษต่อไป
"มี"ยิ้มร่าขึ้นก่อนจะถือวิสาซะลากเก้าอี้ทิ้งตัวลงนั่งอย่างอารมณ์ดี
"งั้นก็ไปทำซะ"
"ทำอยู่"ว่าพลางจ้องหน้าหมอตัวเล็ก
"งานนาย...นั่งจ้องฉันเนี่ยนะ"คุณหมอตัวเล็กเอ่ยถาม พร้อมกับพับหนังสือวางบนโต๊ะ คยูฮยอนยิ้มเลวแล้วพยักหน้ารับอย่างจริงใจ= =
งานนี้แหละต่อให้ไม่ได้ในเดือนกรูก็ยอมมม
"ไร้สาระ"เสียงจากใครอีกคนจากประตูทางเข้าห้องดังขึ้น คนในห้องหันควับไปตามเสียงก่อนจะได้รับรอยยิ้มหล่อใส มาดผู้ดีจากคุณหมอรูปหล่อ
"แล้วหมอมีไร"ทงเฮเอ่ยถามคุณหมอซีวอนแผนกเดียวกันเสียงเรียบ ซีวอนเดินเข้ามาหยุดที่หน้าโต๊ะ ก่อนจะยกยิ้มตอบอย่างอารมณ์ดี
"คิดถึงเลยมาหา"
"มีสาระจังล่ะ"คยูฮยอนว่าขึ้นหน้าตาเฉยก่อนจะหันไปทางทงเฮที่กำลังส่ายหัวไปมาอย่างระอา
ให้มันได้อย่างนี้สิ
เกิดเป็นคนสวยนี้มันรำบากใจจริ๊งงงงงงงงง
"ตึกผู้ป่วยทางจิตอยู่โน่นไม่ใช่รึไง"
"ห้องของคุณหมอก็อยู่ฝั่งนู้นนนนนน ไม่ใช่ไง"คยูฮยอนกวนกลับ พร้อมกับยิ้มให้คุณหมอซีวอนกวนๆ ไปหนึ่งดอก
กวนตรีนเหมือนไอ้หมอคิบอมเพื่อนมันไม่มีผิด!
"คยูฮยอน!"ซีวอนตวาดใส่อย่างเหลืออด แย่งจีบทงเฮไม่พอยังมากวนอีก ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นบุรุษพยาบาลที่คนไข้สุดพิเศษของโรงพยาบาล พ่อจะแกล้งเอาเข็มไปจุ่มเชื้อเอดส์มาทิ่มให้ดู
"คร้าบบบบบบบบบบบบบบ"คยูฮยอนลอยหน้าลอยตาตอบ แล้วลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนหันไปร่ำลาคุณหมอทงเฮสุดน่ารักด้วยรอยยิ้ม(ที่คิดว่า)เท่
"แล้วจะมาหาใหม่นะครับคุณหมอทงเฮ"ว่าแล้วก็เดินผ่านซีวอนไป พร้อมกับยักคิ้วให้แบบกวนๆ
พอคยูฮยอนออกไป หมอรูปหล่อก็หันมายิ้มหวานให้คุณหมอหน้าตาน่ารักอย่างหมอทงเฮ ก่อนจะโดนแยกเขี้ยวใส่อีกราย
"แล้วตกลงไม่มีธุระใช่มั๊ยครับ...เชิญ"ปากสวยออกปากไล่ตรงๆ จนคนฟังเก็บหูที่ตกแทบไม่ทัน
รู้สึกว่าไอ้คยูฮยอนจะคะแนนนำ - -*
…..
ฮยอกแจนอนหนุนตักคุณแม่(มด)อย่างสบายอารมณ์ หลังจากที่อ้อนขอออกมาเล่นข้างนอกได้สำเร็จ มือเรียวสวยเด็ดดอกหญ้าใกล้ๆมือขึ้นมาเล่น เรียวปากสวยหัวเราะกับดอกไม้เล็กๆ นั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
"คุณแม่~~"เสียงเล็กร้องเรียกเจ้าของตักที่ตัวเองหนุนอยู่หวานๆ ฮีชอลก้มหน้าลงมายิ้มให้ลุกรักของตัวเองบางๆ ราวกับนางฟ้า
"ครับ"ใบหน้าสวยเฉี่ยวขาน มือสวยละไปตามแก้มเนียนของอีกคนอย่างเอ็นดู
"ฮยอกแจให้คุณแม่"ว่าพร้อมกับยื่นดอกหญ้าเล็กๆ ให้ ฮีชอลยิ้มปลื้มให้คนน่ารักบนตัก พร้อมกับจูบลงที่แก้มเนียนของลูกเบาๆ
รอยยิ้มของฮยอกแจสดใสเสมอ
"ฝากให้คุณพ่อ"พูดแล้วยื่นอีกดอกในมือให้คนเป็นแม่
"ส่วนอันนี้...ฝากให้คุณหมอ"พูดพร้อมกับดึงดอกใหม่มาไว้ในมือ ฮีชอลเลิกคิ้วสูง แล้วพยักหน้าเข้าใจ
ลืมไปว่าคนสำคัญไม่ได้มีแค่เขากับยองอุน ยังมีคุณหมอคิบอมด้วย
กลีบปากสวยยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะเอาใบหน้าใสมุดเข้าไปในห้องของคุณแม่อย่างหมั่นเขี้ยว ฮีชอลหัวเราะเบาๆ แต่ไม่ว่าอะไร
"คุณแม่~"ใบหน้าหวานที่เล่นมุดขลุกขลักอยู่บริเวณหน้าท้องจนผมเผ้าเสียทรงหยุดเล่นก่อนจะเงยขึ้นมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว
"ครับ"
"ฮยอกแจอยากมีน้อง"ว่าพลางยิ้มหวานพลางเลื่อนมือน้อยๆลูบไปที่หน้าท้องของฮีชอลไปมาอย่างเพลิดพลานตอนอยู่โรงบาลเห็นคุณพยาบาลท้องโตๆ พอฮยอกถามออกไปก็จะได้คำตอบออกมาว่า “คุณพยาบาลกำลังจะมีน้อง….”
"หม่ามี้มีน้องไม่ได้ครับ"ฮีชอลว่าขึ้นอย่างอ่อนโยน
"ทำไมไม่ได้!ฮยอกแจอยากมีน้อง!"ลุกขึ้นนั่งก่อนจะว่าใส่ ใบหน้าหวานพองแก้มก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปอีกทางอย่างเอาแต่ใจ
"โอ๋ยยยยย... อย่างอนหม่ามี๊นะครับ"ฮีชอลอ้อนลูกรักอย่างเสียไม่ได้
"เอาน้อง!"ว่าเสียงดุ ใบหน้าสะอาดใสหันมาสบตาแล้วสะบัดหน้าหนีอีกครั้ง
ไม่รู้หล่ะ ฮยอกแจอยากมีน้อง!!!!
"อ่าๆ...มีน้องก็มีน้องจ้า"ใบหน้าสวยงอนง้อลูกเสียงหวาน ฮยอกแจเบิกตาขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวาน ก่อนจะหันกลับมากอดคุณแม่เอาไว้แน่น
"เย้ๆ มีน้องๆๆๆๆๆ .... แล้ว...?"ตาใสว่า ก่อนจะทิ้งคำสุดท้ายไว้เหมือนเป็นคำถาม ฮีชอลมองหน้าลูกแล้วขมวดคิ้วสวยฉับ
"แล้ว?"
"คุณแม่จะมีน้องยังไง...ต้องตรวจภายในต่อรึป่าว"
"อ๊ะ!เดี๋ยวหม่ามี้ต้องไปแล้วนะ ฮยอกแจต้องเช็ดตัวแล้ว"ฮีชอลว่าพลางยกนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือขึ้นมาดูก่อนลุกขึ้นเต็มตัวแล้วรั้งคนตัวเล็กขึ้นตาม
"อ่า..หม่ามี้จะไปแล้วหรอ...."ใบหน้าหวานงอง้ำลงอย่างเสียดายแต่ก็ยอมลงขึ้นโดยดี
"ฮยอกแจต้องเป็นเด็กดีน๊า..แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้หม่ามี้มาแต่เช้า อ้าวคยูฮยอนมาพอดี"
"อือ ฮยอกแจเป็นเด็กดี "เรียวนิ้วยกขึ้นชี้คนตัวเล็ก ฮยอกแจพยักหน้าหงึกหงักยอมรับคำสั่งนั้นแต่โดยดี ก่อนจะหันไปยิ้มหวานเมื่อได้ยินฮีชอลเอ่ยถึงใครบ้างคน
"คยู~~"เสียงใสว่าก่อนจะวิ่งร่าเข้าไปกอดร่างโปร่งอย่างดีใจ ฮีชอลระบายิ้มขึ้นพอใจเนื่องจากคยูฮยอนมาได้พอดีเวลาอันที่จริงก็ควรจะเป็นตามนั้นแหละเพราะคยูฮยอนกับฮีชอลก็ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่น้องกันทั้งนั้น จึงไม่แปลกนักที่ฮีชอลจะไว้ใจให้คยูฮยอนเป็นพี่เลี้ยงของดูแลฮยอกแจในเวลาที่เขาไม่อยู่
"งั้นพี่ไปก่อนนะ ไอ้คยูฮยอนดูฮยอกแจอย่าให้ซนอีกล่ะ"ฮีชอลว่าเป็นเชิงสั่ง
"พี่ก็ ผมดับไหนแล้ว"ว่าแล้วก็ยืดอกพูดอย่างภูมิใจ
ไม่พกถุงก็ยืดอกได้คร๊าบบบบบ
"เดี๋ยวมึงได้ดับแน่ ครั้งที่แล้วแอบหลับปล่อยให้ฮยอกแจหนีไปแหวกพุ่มไม้จับผีเสื้อ จนโดนไม่ข่วนเนี่ยนะ กรูยังไม่ได้เอาเรื่องเลยโทษฐานทำให้ผิวลูกกรูมีรอย"ฮีชอลร่ายขึ้นอีกยืดยาว จำได้ว่าตอนที่เขาพบว่าผิวเนียนๆที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาแต่น้อยเป็นรอยทางยาวของกิ่งไม่ เขาลมแถบจับ...อยากจะจับไอ้คยูมาฆ่าหั่นศพซะเดี๋ยวนั้น นี่ถ้าไม่ติดว่าไอ้ผีเสื้อตัวนั้นฮยอกแจจับมาให้เค้าล่ะก็ป่านี้เค้าได้ฆ่าหมกคยูฮยอนไปแล้ว
"ง่า...นี่ผมผิดใช่มั๊ยที่ฮยอกแจซน"คยูฮยอนว่า พลางลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ
"เออสิ...ฮยอกแจมาให้คุณแม่จุ๊บที"พูดแล้วกวักมือคนตัวเล็กที่มุดอยู่ในอกร่างโปร่งให้มาหาตัวเอง ฮยอกแจหันมองใบหน้าสวยแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะกระโดดกลับมาหาอีกคน
จุ๊บ~~
ริมฝีปากและปลายจมูกโงกดลงที่แก้มใสเบาๆ ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายลูกรักแล้วเดินไปจากตรงนั้น ฮยอกแจหันหน้ามาสบตาคยูฮยอนแล้วยิ้มหวานให้ ร่างโปร่งยิ้มรับก่อนจะตรงเข้ามาจูงมือบางเพื่อให้กลับเข้าไปในตึก
"ไปไหน"เรียวปากอิ่มร้องถาม คยูฮยอนหันกลับมายิ้ม แล้วตอบไปอย่างเอ็นดู
"เข้าข้างในไง...อยู่ข้างนอนกเดี๋ยวดำนะ"ว่าจบคนฟังก็พยักหน้ารับแบบเข้าใจ แล้วเดินตามแรงจูงไป
"นี่....คยู~~~ "เสียงหวานร้องเรียกอีกครั้ง คยูฮยอนหันมาเลิกคิ้วนิดๆ ก่อนที่เรียวปากสวยจะพูดต่อ
"ดำไม่ดีหรอ?"ร่างโปร่งเอียงหัวกระตุกคิ้ว ก่อนที่ใบหน้าหวานจะยิ้มแล้วพูดต่อ
"ก็...คุณหมอคิบอมก็ดำ แต่ก็ยังหล่อเลย"
"หล่อตรงไหน คยูหล่อกว่าเยอะ"ว่าแล้วก็ยืดอกขึ้นอย่างภูมิใจอีกครั้ง ใบหน้าหวานเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะเดินสำรวจไปรอบๆร่างโปรง
"ฮยอกแจทำอะไร"เสียงทุ้มว่าขึ้นอย่างไม่เข้าใจความคิดของคนตัวเล็ก....อันที่จริงน้อยคนนักที่จะเข้าใจแม้แต่เขาเองที่ดูแลฮยอกแจมานานก็ยังไม่สามารถคาดคะเนได้=..=
"หา..."พึมพำกับตัวเองพลางกอดอกพินิจพิจารณาร่างสูงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
"หา?"
"ฮยอกแจพยายามหาความหล่อของคยู แต่ก็หาไม่เจอ.."ว่าขึ้นอย่างใสซื่อบริสุทธิ์ หากแต่คนฟังอยากจะดึงร่างเล็กเข้ามาแล้วจับฟัดสักสองสามที่
แต่ทำงั้นไปสงสัยเค้าได้กลายเป็นศพคาตรีนฮีชอลเป็นแน่ =..=
คิดได้ดังนั้นร่างโปร่งก็ส่ายหัวไปมาก่อนจะดึงมือเล็กนั่นมาจับไว้แล้วจูงเข้าห้องพักไปอย่างเซ็งๆ
ใครๆ ก็ว่าคยูฮยอนหล่อ..เชอะ!
........
.................
.........................
"คยู~~"เสียงหวานเอ่ยเรียก ขณะที่เจ้าตัวกำลังนั่งให้อีกคนเช็ดตัวให้ โดยที่คนเช็ดตัวหน้าหงิกอย่างกับอะไร
"ทำม๊ะ!"กระชากเสียงรับขุ่นๆ ฮยอกแจขมวดคิ้วแล้วยกนิ้วขึ้นมาจิ้มกันแล้วยู่ปาก
"โกรธอะไร"ฮยอกแจเอ่ยเสียงอ่อน ดวงตาใสรั้นไปด้วยน้ำตา
....ไม่ชอบให้ใครๆ โกรธฮยอกแจ
"เปล่า..."คยูฮยอนลดเสียงลงไม่ให้แข็งเท่าเดิม มือใหญ่เทแป้งแล้วลูบไปตามเรือนร่างขาวบาง...
ซึ่งเห็นแล้วไม่มีอารมณ์อะไร เพราะถ้ามีเดี๋ยวแม่ฮยอกแจกระทืบเอา=,.=
"ไม่จริง...คยู~~~"เสียงใสว่า แล้วยกแขนขึ้นให้อีกคนสวมเสื้อให้อย่างเคยชิน ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่ร่างเล้กของคุณหมอทงเฮและคุณหมอซีวอนจะก้าวเข้ามา
คยูฮยอนหันไปยิ้มให้หมอที่ตัวเองกำลังตามจีบอยู่เต็มใบหน้า ก่อนจะเหลือบไปมองไอ้หมอหน้าม้า(?)ที่ยืนยิ้มหวานอยู่ข้างหลัง
"เป็นไงบ้างเอ่ยคนดี...^^"ทงเฮร้องถาม ฮยอกแจหันควับไปตามเสียงก่อนจะดึงคยูฮยอนเข้ามากอดแล้วมุดๆ เข้าไปที่หลัง
ทำเอาทั้งสามคนที่เหลือมองหน้ากันไปมา โดยที่มือเล็กยังคงกำและบิดที่ชายเสื้อของคยูฮยอนแรงๆ ในขณะที่ตาสวยแอบเหลือบมองออกมาจากทางหลังคยูฮยอนเป็นพัก แล้วยิ้มเขินอีกทีก่อนจะมุดกลับเข้าไปแอบใหม่ พร้อมด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ
"ฮยอกแจเป็นไรอ่ะ"ซีวอนหันไปถามบุรุษพยาบาลหนุ่ม คยูฮยอนเลิกคิ้วนิดนึงแล้วก็ได้แต่ยิ้ม
รู้อยู่หรอกว่าเขินคนหล่อ..แต่ทำไมต้องเขินไอ้ซีวอนวะ!
"ฮยอกแจ...หมอซีวอนถามแหนะ"ทงเฮขยับเข้ามาใกล้ แล้วยิ้มให้อย่างสดใส ร่างเล็กที่นั่งอยู่เหลือบมองหน้าทงเฮนิดนึง แล้วยิ้มจางๆ ก่อนจะปรายตาไปมองซีวอนที่ยืนกอดอกขมวดคิ้วอยู่
"อิอิ..หล่อ"พูดกับตัวเองเบาๆ แล้วมุดกลับไปที่เดิม...
เขิน เขิน เขิน..ฮยอกแจเขินคนหล่อ~~
"เอ่อ..ฮยอกแจเป็นอะไรรึเปล่า"ทงเฮถามขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็ก มือเรียวทาบไปที่หน้าผากมนอย่างเป็นห่วงหากแต่ฮยอกแจกับเบี่ยงตัวหลบอย่างอย่างไม่สนใจ มือน้อยๆทั้งสองข้างกำชายเสื้อของอีกคนจนยับก่อนจะซุกใบหน้าหวานนั้นลงไปไม่ต่างจากลูกลิงที่ติดแม่ ทงเฮมองร่างเล็กนั้นอย่างไม่เข้าใจนักก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปมองที่คยูฮยอนแทนเป็นเชิงถาม หากแต่คำตอบที่ได้กลับมามีเพียงรอยยิ้มเจือนๆ
จะให้เขาบอกรึไงว่าฮยอกแจแพ้คนหล่อ=..=
"คยู~"เสียงใสเอ่ยขึ้นเบาๆให้รู้กันสองคน ใบหน้าคมก้มลงมองร่างเล็กที่เงยหน้าขึ้นมาพลางลอบมองไอ้หมอหน้าหล่อที่ยืนเก็กพิงประตูอยู่อย่างหน้าหมั่นไส้เป็นระยะๆ
"หืม"
"หล่อ เน๊อะ คิกคิก"
"เฉยๆ"คยูฮยอนกดเสียงต่ำ ฮยอกแจมองร่างโปร่งตาแป๋วแบบไม่เข้าใจ ก่อนจะหันไปมองทงเฮแล้วมองคยูฮยอน
"ไม่ๆ....หล่อ"เสียงใสๆ ว่าซ้ำ แค่ให้ร่างโปร่งได้ยินคนเดียว
"อืม...หล่อๆ"พยักหน้าส่งๆ พร้อมกับพูดตามใจอีกคนไปงั้นๆ
โว้ยยย มะกี๊บอกว่าเขาไม่หล่อ แต่พอมาเจอไอ้หมอนี่กลับว่ามันหล่อ...คยูฮยอนงอนฮยอกแจ!
"ฮยอกแจ..."ทงเฮเรียกซ้ำอีกครั้ง ร่างเล็กหันไปมองแล้วซุกที่หลังคยูฮยอนเพื่อแอบมองซีวอนต่อ
"ได้เวลานอนกลางวันแล้ว...แล้วคุณหมอก็ต้องกลับแล้ว"คยูฮยอนว่า พลางส่งสายตาไล่ซีวอนออกไป โดยก่อนที่จะละสายตากลับมาที่ฮยอกแจ ก็แอบส่งยิ้มหวานๆ ใหหมอตัวเล็กไปครั้งนึง
“อ่า...นอน"เสียงใสว่า แต่ตายังคงเหลือบมองซีวอนอยู่ คยูฮยอนขมวดคิ้วไม่พอใจนิดนึง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
สงสัยต้องใช้ไม้ตาย…
ร่างโปร่งขยับร่างเล็กขึ้นนอนบนเตียง ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาจนถึงอกของคนป่วย โดยมีคุณหมอของอีกแผนกยืนมองอยู่ คยูฮยอนก้มหน้าลงกระซิบที่ข้างหูคนไข้ตัวดีที่ยังคงจ้องที่ซีวอนแล้วยิ้มเขินจนหน้าแดงอยู่ด้วยประโยคไม้ตาย
"ถ้าไม่หลับตา...คยูจะฟ้องหมอคิบอมว่าฮยอกแจดื้อ แล้วก็จะเสกให้หมอคิบอมหายไป"ว่าจบตาเล็กก็หลับปี๋ พร้อมทั้งดึงผ้าห่มมาคลุมหัวไว้...
กลัวไม่ได้เจอคุณหมอคิบอมอีก~~!
…….
………
สองหมอออกไปไม่เท่าไรคนตัวเล็กที่นอนอยู่ก็ดูเหมือนจะง่วงขึ้นมาจริงๆอย่างรู้เวลา กลีบปากอิ่มที่หาวออกมาอีกหวอดใหญ่ พร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆปรือทีละนิด
"คยู~"
"หืม?"
"ฮยอกแจง่วงแล้ว"ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยอย่างเอ็นดู มือแกร่งเอื้อมไปจัดแจงผ้าห่มให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะประทับจูบลงไปที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา เมื่อได้รับสัมผัสอันอ่อนโยน ปากอิ่มก็ระบายหวานให้คนตัวโต ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆปิดลงจนสนิท
อีฮยอกแจจะนอนไม่หลับถ้าคยูฮยอนไปจูบหน้าผากก่อนนอน.....
……..
………….
………………
แสงแดดยามเช้าส่งลอดชายผ้าม่านสีฟ้าอ่อนเข้ามากระทบสายตาใส ฮยอกแจปรือตาขึ้นแล้วมองไปรอบตัวก่อนจะเจอกับนางพยาบาลหน้าตาไม่คุ้นคนนึง...ไม่เหมือนกับคนที่เคยมาเล่นด้วยซักคน
"ตื่นแล้วหรอ"เสียงของพยาบาลสาวว่า ฮยอกแจมองงงๆ ก่อนจะหันหน้าหนี
"นี่!...มาแปรงฟันสิ"ตวาดใส่ร่างเล็กเสียงแข็ง ฮยอกแจสดุ้งนิดนึง ก่อนจะปรายตาไปมองผู้หญิงคนนั้น
“ใจร้าย...ตวาดฮยอกแจ แล้วคยูอยู่ไหน"กลีบปากบางเอ่ยถามเสียงเรียบ...หน้าที่นี้ของคยูฮยอน รึไม่ก็คุณพยาบาลที่สวยๆ เหมือนนางฟ้า..ไม่ใช่ยัยแม่มดที่ชอบตวาด
"ทำงานอื่นอยู่..รู้แล้วก็ลุกมาแปรงฟันซะ!"เสียงอันเบื่อหน่ายออกมาจาจากของนางพยาบาลสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ นั่น ฮยอกแจส่ายยหัวไปมาเแบบเอาแต่ใจ
"เอาคยู~~ จาอาวคยู"เสียงใสเริ่มร้องโวยวาย พร้อมด้วยน้ำตาที่คลออยู่ที่ขอบตา
ไม่ชอบให้คนอื่นมาทำให้ ถ้าไม่ใช่คยู!
"เรื่องมาก!...เป็นบ้าแล้วยังเรื่องมากอีก"พูดจบร่างเล็กก็หันควับไปที่พยาบาลสาวคนนั้น แล้ว.....
TBC
Talk:
C!rcle:ฟิคบ้า(?) แต่ว่าน่ารัก ใครคิดพลอตไม่รู้...แต่ตอนแต่ง มันส์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮยอกน่ารักเกินไปไหม๊? หุหุ
Summer:มันเกิดจากอากาศที่ร้อน= = ร้อนแมร่ง....
ความคิดเห็น