ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Real Pro. # Real destiny [2]
[2]
ทงเฮนอนหัวเราะหึในลำคออยู่คนดียวบนโซฟานุ่มเนื้อดี ที่เจ้าของห้องทั้งสามอิมพอร์ตมาจากอิตาลี หลังจากเช็คยอดเงินในบัญชีจากโทรศัพท์มือถือตัวเองเป็นที่เรียบร้อย
ฮยอกแจเดินเช็ดหัวออกมาจากในห้องส่วนตัวของตัวเองอย่างสบายอารมณ์ มองเพื่อนที่นอนทำหน้าระรื่นชื่นใจอยู่คนเดียวแบบงงๆ
“เป็นไรวะ...นอนยิ้มคนเดียวอยู่ได้”
“ได้เงิน ก็เลยมีความสุข”ว่าเสียงเรียบ พลางยิ้มไปด้วย
“หรอ..เห็นปกติพอได้เงินก็ไม่ได้ดูดี๊ด๊าขนาดนี้หนิ....”เพื่อนคนเดิมถาม พร้อมทำงานสงสัย
“ถามมากน่า!”พูดแล้วก็เดินหนีเข้าห้องนอนไป โดยไม่ให้เพื่อนเห็นว่าเจ้าตัวแอบยิ้มจนยิ้มปริ....
.............................. ก็จะไปบอกได้ไงล่ะ ว่าแอบติดใจรสจูบของ ชเว ซีวอน คนนั้นเข้าแล้ว ...............................
.
.
.*
ฮยอกแจโดนเพื่อนตัวเล็กลากไปที่บาร์ของตัวเอง ทั้งที่วันนี้อยากจะนอนอยู่บ้านเล่นเอ็มคุยกับเพื่อนที่อังกฤษเหมือนกับทงเฮ แต่ด้วยเหตุผลมากมายที่ซองมินชักมาเป็นข้ออ้างให้ฮยอกแจมาเป็นเพื่อนที่มากมายจนน่ารำคาน....
“น่าๆ อย่าทำหน้าเป็นตูดแบบนั้นเด้ ...คิดซะว่ามาเก็บแต้มละกันนะเพื่อนนน”ตัวตัวเล็กว่า พลางผูกผ้ากันเปื้อนเข้าที่เอวของตัวเอง
“เก็บห่านไร...ทงเฮไม่มาด้วย กูคงมีปัญญาทำคนเดียว”ร่างโปร่งว่า พลางหยิบเหล้าสีใสจุดไฟติดมารินใส่แก้ว ก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด....
“บ่นไปได้น่า....เฮ้ย...คิม คิบอมนี่หว่า”ซองมินร้องเสียงหลง พร้อมกับทำหน้าตะลึงเสมือนมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์
..................ก็แค่ผู้ชายหล่อ หน้าตาดี เป็นไฮโซของจริง และโสด ก็แค่นั้น.............
“ใครวะ?”ฮยอกแจถามเสียงเรียบ
“คิม คิบอม ลูกชายคุณลุงคิม บริษัทเงินทุนและก็ไฟแนนซ์เกือบทั้งโซล”ซองมินบรรยาย
“หรอ? ...น่าสนว่ะ”พูดจบก็ยิ้มร้ายแบบที่เจ้าตัวชอบทำ...เวลาเจอเหยื่อ
...................... ว่าแต่ ระหว่าง ลี ฮยอกแจผีเสื้อกลางคืนที่แสนเจ้าเล่ห์ กับ คิม คิบอม เสือซ่อนลายที่มาเพื่อตะครุบ ใครจะกลายเป็นเหยื่อกันแน่ ..................
.
.
.*
คิบอมเดินเข้ามาข้างในบาร์หรูแห่งนี้ด้วยความมั่นใจ ตาคมเหลือบไปเห็นคนตัวบางที่นั่งอยู่คนเดียวที่เคาท์เตอร์บาร์ ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก....เหมือนที่เพื่อนรักพูด แต่ดูท่าว่าน่าจะคนละคน เพราะคนนี้ผมสั้น ไม่เหมือนกับที่ซีวอนบอกมา...
“หวัดดีครับ”ร่างสูงเปิดฉากเข้าหาก่อนด้วยน้ำเสียงนุ่ม ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นจากแก้วใสในมือ มองร่างสูงเพียงนิด ก่อนจะยิ้มให้บางๆ
“ครับ...คุณ...?”ร่างโปร่งเว้นให้คำตอบ
“คิม คิบอมครับ”พูดจบ ร่างสูงก็ควักนามบัตรสีขาวสะอาดออกมายื่นให้คนตัวบาง ฮยอกแจรับมาใส่กระเป๋าเสื้อนอกของตัวเองช้าๆ
“มารอใครหรอครับ”คิบอมถามเสียงเรียบ หลังจากออกปากสั่งวิสกี้รสดีเป็นที่เรียบร้อย
“รอใครซักคน...ที่ใช่”ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มเข้าหากันนิดๆ นิ้วเรียวม้วนปอยผมเส้นเล็กของตัวเองเล่น พลางปรอยตามองอีกอย่างอย่างยั่วยวน.......
คิบอมกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่งอย่างเผลอตัว อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าคนคนนี้น่ากลัวว่าที่เค้าคิด มีวิธีหลอกล่อและทำให้หลงใหลแบบง่ายๆ แต่ได้ผลแบบชะงัก .... และมันก็ทำให้เค้ายิ่งแน่ใจว่าคนคนนี้ต้องอยู่ในกลุ่มของ สิบแปดมงกุฎที่หลอกเพื่อนสนิทของเค้า...
“แล้ว.....เจอเค้าหรือยังล่ะครับ”เสียงนุ่มเอ่ยถามกลับอย่างสื่อความหมาย ตาคมวาวระยับยิ่งบ่งบอกถึงสิ่งที่ต้องการสื่อ
“ก็คิดว่า...น่าจะไม่ไกลหรอกครับ”ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปใกล้กับอีกคนจนเกือบชิด ริมฝีปากอิ่มห่างจากปากหยักเพียงเสียงลมหายใจ ...
เวลาล่วงมาจนถึงเกือบครึ่งคืน อีกไม่ถึงสองชั่วโมงดีจะถึงเวลาปิดบาร์แล้ว แต่ทั้งคู่ยังคงนั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์เหล้าที่เดิม แม้ทั้งสองคนจะดูนั่งชิดกันมาขึ้น และระดับแอลกอฮอล์ในเลือดจะพุ่งขึ้นมาก...
คิบอมประคองคนตัวบางที่ด็รู้ว่าแกล้งเมา ออกมานอนร้านอย่างทุลักทุเล มือหนาประคองเอวของคนตัวบางมาจนถึงรถยนต์คันหรูของตัวเอง ก่อนจะขับรถพาคนตัวบางออกไป....
ปากหยักกระตุยิ้มน้อยๆ อย่างเหนือว่า .....แล้ว ลี ฮยอกแจจะได้รู้ว่า การแกล้งเมาไม่ได้เป็นผลดีกับตัวเอง!!!
.
.
.*
แดดยามเช้าลอดผ่านช่องผ้าม่านสีครึ้มเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง สองร่างที่กอดก่ายกันแทบทั้งคืนซุกตัวใต้ผ้าห่มผืนใหญ่กำลังเริ่มขยับกาย คนตัวบางซุกเข้าหาอกแร่งของอีกคนอย่างต้องการความอบอุ่น ร่างหนาที่ตื่นอยู่นานแล้วกระชับออมกอดเข้ามาอีกเพื่อให้ร่างในแขนแนบชิดกับเจ้าตัวขึ้นอีก
คิบอมยิ้มน้อยๆ เมื่อมองใบหน้าหวานในวงแขนแล้วนึกไปถึงใบหน้าหวานนี้ที่อึ้งจัดเมื่อเค้าเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตามร่องเหลือบร่างกายของคนตัวบาง ก่อนจะเริ่มกิจกรรมอันแสนเร่าร้อน
“อื้อ..”ร่างในอ้อมแขนเริ่มขยับตัวตื่น เค้าก็หลับตาลงเหมือนกับว่ายังคงหลับอยู่ ร่างโปร่งบางค่อยๆ กับตัวออกจากอกแกร่งอย่างช้าๆ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บที่แล่นกร้าวขึ้นมาถึงกลางหลัง ร่างสูงค่อยๆ ลืมตาขึ้นหลังจาที่อีกคนเดินประคองตัวเองขึ้นนั่งที่ขอบเตียงแล้ว
“จะไปแล้วหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้
“อืม”เสียงครางรับจากลำคอเป็นเพียงคำเดียวที่ถูกส่งออกมา ก่อนที่คนตอบจะค่อยๆ ขยับไปหยิบชั้นในและกางเกงยีนส์สีเข้มของตัวเองมาสวม
“ไปส่งไหม๊”ถามอีกประโยค
“ไม่ต้อง…แล้วหวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก”พูดจบ คนตัวบางก็แข็งใจลุกพรวดแล้วเดินไปคว้าเสื้อมาสวมอย่างกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไร...ทั้งที่กิจกรรมหนักเมื่อคืนทำเอาเค้าแทบจะยืนไม่ไหวด้วยซ้ำ
“ทำไมล่ะ?”ร่างสงที่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวไว้เดินมาสวมกอดจากด้านหลังถาม
“เพราะ..ผมไม่ต้องการเจอคุณ”คนโดนกอดว่า พลางค่อยๆ แกะมือหนาของอีกคนออกจากเอวบาง ขาเรียวพาร่างที่แทบเดินไม่ไหวออกไปจากห้องแล้ว พร้อมกับแอบขโมยหัวใจคนในห้องนี้ไปด้วยอย่างไร้เหตุผล!!
.
.
.*
ไม่น่าเชื่อว่า เวลาเพียงข้ามคืนจะทำคิม คิบอม ไฮโซหนุ่มไร้รักถึงกับคลั่งได้ จะว่าเค้าหลงในผิวเนื้อบางที่ละเอียดอ่อนนั่นก็น่าจะใช่ จะว่าค้าหลงในสุ่มเสียงติดห้าวหน่อยๆ นั่นก็คงถูกอีก จะว่าเค้าหลงใบหน้าหวานๆ กับรอยยิ้มร้ายเล็กๆ นั่นก็ไม่ผิด...แต่ถ้าจะผิด คงเพราะ ไอ้ที่ว่าหลงๆ นั่นหน่ะ มันทำเค้าเพ้อจนไม่เป็นอันทำงาน....
“ ไงวะ...ได้ข่าวว่าข้ามคืนมึงเปลี่ยนจาก คาสโนว่าตัวเอ้ เป็นแมวน้อยที่นอนคอยแต่เจ้านายเลยหรอวะ”เพื่อนรักที่มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะเปิดปากพูดทันทีเมื่อเห็นหน้าเหงาๆ ของเค้า
“แต่อย่างน้อย แมงเชื่องแบบกู ก็ได้ฟันเจ้านายอ่ะ”ประโยคที่ยาวที่สุดของวันถูกส่งออกไปพร้อมใบหน้ากวนตีนเล็กๆ ซีวอนหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะเสตามองไปรอบห้อง
“แล้วมึงไม่ได้มีเบอร์เค้าไว้ติดต่อเลยหรอวะ”ซีวอนถาม
“ก็มี แต่ไม่กล้าโทร”พูดจบ ทำเอาเพื่อนรักคนสนิทอย่าง ชเว ซีวอนถึงกับหัวเราะกร๊าก..นี่มันใช่คิม คิบอมตัวจริงหรอวะ
“นี่มึงไม่กล้าโทรหาเค้าหรอวะ...เป็นเอามากนะมึงเนี่ย”พูดพร้อมกับทำหน้าล้อๆ
“เออ...ไม่รู้ว่ะ เค้าไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่ทำกูอยากเห็นหน้าตลอด 24 ชม. คิดถึง..กูคิดถึงเค้าจนใจจะขาด”ซีวอนมองเพื่อนพูดแบบอึ้งๆ ก็ใช่ว่าไม่เคยเห็นไอ้เพื่อนบ้าคนนี้ชอบใครจริงๆหรอก แต่ว่าภาพจำแบบนี้ครั้งสุดท้ายมันนานมากแล้ว ... สาบานได้ว่า คิม คิบอมไม่ทำหน้าแบบหลงรักใครแบบนี้ มาร่วมๆ สิบปีเห็นจะได้....!!!!
“มึงชอบเค้าจริงๆ หรอวะ”ซีวอนถามเสียงสั่นๆ
“ไม่รู้..ไม่รู้ว่าชอบหรือรักไปแล้ว”
สาบานอีกทีว่าซีวอนคนนี้ไม่อยากจะเชื่อ ... พระเจ้า!!! อะไรมันจะปานนั้น -*- คืนเดียวเพื่อนกูเป็นเอามากกก
“มันง่ายขนาดนั้นเชียว”เค้าถามกล้าๆ กลัวๆ
“มันง่ายกว่าที่มึงคิดอีก ซีวอน”ตอบเสียงเรียบ ใบหน้าคมเข้มเศร้าลงอย่างสิ้นหวัง ...
.
.
.*
สาบานได้...ชเว ซีวอน เริ่มหมั่นไส้ให้หน้าเหมือนอยากยาของเพื่อนแล้วครับ!!!
.*
.
.
*
ฮยอกแจนอนไข้ขึ้นมาเป็นวันที่สามแล้ว โดยที่ไข้มี่วี่แววว่าจะลดลงซักนิด ทงเฮและซองมินอยู่ห้องดูแลเพื่อนที่เมื่อวันก่อนลากสังขารที่แสนบอบช้ำกลับมาที่ห้องโดยไม่ได้ไปไหนเลย
เสียงโทรศัพท์มือถือของคนที่นอนป่วยดังขึ้นครั้งแรกในรอบสามวัน ทงเฮเดินเข้าไปหมายจะหยิบขึ้นมากดรับสาย แต่ถูกมือบางของเจ้าของเครื่องฉวยไปก่อน...
“ฮัลโหล”เสียงติดแหบเอ่ยรับสาย...
“............................”
“ก็บอกแล้วไง.....”
“......................................”ไม่ทันพูดจบ ปลายสายก็แย้งขึ้นมา คนป่วยกดวางสายไปแล้ว ก่อนจะยิ้มนิดๆ กับตัวเอง แล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างร่าเริง
ทงเฮมองตามแบบงงๆ ก็เมื่อกี๊เพื่อนเค้าเพิ่งจะนอนตัวสั่นอยู่เลยแท้ๆ แต่พอโทรศัพท์มามันก็เดินยิ้มเข้าไปอาบน้ำซะงั้น..
...........ให้ตายเหอะ ลี ทงเฮปรับตัวไม่ทันโว้ยยยยยย....
ฮยอแจเสื้อยืดสีฟ้าสดใสขนาดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์สีซีด เดินออกมาจากห้องนอน โดยในมือมีผ้าพนคอสีน้ำตาอ่อนอยู่ ซองมินมองตามร่างสูงโปร่งของเพื่อนก่อนจะถามขึ้นมาเสียงเรียบ...
“จะออกไปข้างนอกอ่ะ..หายไข้แล้วหรอวะ”
“อืม..ดีขึ้นแล้วแหละ”คนโดนถามหันมายิ้มตอบอย่างสดใส ซองมินส่ายหัวหน่ายๆ ให้กับท่าทางสดชื่นเกินไปของเพื่อน
“แล้วจะไปไหน”ทงเฮที่เดินถือแก้วน้ำฝรั่งออกมาจากครัวถามบ้าง ฮยอกแจหันมายิ้มนิดๆ ก่อนจะชูโทรศัพท์มือถือในมือขึ้นมา แล้วเดินออกจาห้องไป....
ทงเฮนั่งลงข้างเพื่อนตัวเล็กพร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะตรงหน้า ใบหน้าหวานสวยขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเครียดๆ
“ห่วงมันอ่ะดิ”ซองมินว่า แต่ไม่ได้ละสายตามาจากจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า
“ก็ใช่ดิ...วันก่อนมันยังไปพลาดท่า โดนฟันมาอยู่เลยอ่ะ แล้ววันนี้มันอกไปหาใรที่ไหนไม่รู้ มึงว่าไม่น่าห่วงไง?”ว่าเสียงเซ็งๆ ซองมินยิ้มนิดๆ ก่อนจะตอบเพื่อนอย่างไม่ค่อยใส่ใจหนัก
“กูว่ามันกำลังมีความรัก”
.
.
.*
ซีวอนกำลังนั่งควันออกหูกับข่าวซุบซิบเกี่ยวกับแฟนสาวของเค้าที่หนังสือพิมพ์ว่าไปนอนจูบกับผู้ชายคนอื่นอยู่ในสระน้ำ ร่างสูงลุกพรวดไปคว้าโทรศัพท์เครื่องบางมากดโทรออกหาแฟนสาวของตัวเองทันที
ตรู๊ด.....ตรู๊ด....!
“สวัสดีครับ”เสียงปลายสายรับแทบทำเอาเคาเกือบทรุด...นี่มันเกือบจะตีสามอยู่รอมร่อ แต่โทรศัพท์ของคนรักของเค้ามีผู้ชายที่เสียงไม่ว่ายังไงก็บอกว่าแมนเต็มร้อยกลับมารับสาย
"ใคร..คุณเป็นใคร”ร่างสูงสะกดเสียงไม่ให้สั่น
“แล้วคุณคิดว่า ผู้ชายที่อยู่ในห้องนอนของผู้หญิงคนนึง โดยที่กำลังกอดก่ายกันอยู่ จะเป็นใคร” เชี่ยแล้ว!!! ไอ้นี่มันกวนโอ๊ยกูแล้วไหม๊ล่ะ เค้าได้แต่คิดแบบนั้น ก่อนจะกดวางสาย...
“ห่านนนนนนนนนนนน ผู้หญิงมากรักกกกกกกกกกกกกกกก”
“แล้วมึงก็เลยถ่อมาหากูแต่เช้าเพื่อเล่าเรื่องนี้อ่ะ?”คิบอมว่า
“เออ”ซีวอนตอบหน้านิ่ง
“แล้ว.....เอาไงต่อล่ะมึง”เพื่อนรักถามเสียงเรียบ
“เอาเงินคืนจากไอ้สิบแปดมงกุฎนั่น...ไม่ก็...ถอนทุนคืน!!!”
++++++++++++++2 b con+++++++++++++++++
แหะๆ ขอโทษทีฮะที่หายไปหลายวัน อ่านให้สนัุกนะฮะ
ติ-ชม เยอะนะฮะ
ทงเฮนอนหัวเราะหึในลำคออยู่คนดียวบนโซฟานุ่มเนื้อดี ที่เจ้าของห้องทั้งสามอิมพอร์ตมาจากอิตาลี หลังจากเช็คยอดเงินในบัญชีจากโทรศัพท์มือถือตัวเองเป็นที่เรียบร้อย
ฮยอกแจเดินเช็ดหัวออกมาจากในห้องส่วนตัวของตัวเองอย่างสบายอารมณ์ มองเพื่อนที่นอนทำหน้าระรื่นชื่นใจอยู่คนเดียวแบบงงๆ
“เป็นไรวะ...นอนยิ้มคนเดียวอยู่ได้”
“ได้เงิน ก็เลยมีความสุข”ว่าเสียงเรียบ พลางยิ้มไปด้วย
“หรอ..เห็นปกติพอได้เงินก็ไม่ได้ดูดี๊ด๊าขนาดนี้หนิ....”เพื่อนคนเดิมถาม พร้อมทำงานสงสัย
“ถามมากน่า!”พูดแล้วก็เดินหนีเข้าห้องนอนไป โดยไม่ให้เพื่อนเห็นว่าเจ้าตัวแอบยิ้มจนยิ้มปริ....
.............................. ก็จะไปบอกได้ไงล่ะ ว่าแอบติดใจรสจูบของ ชเว ซีวอน คนนั้นเข้าแล้ว ...............................
.
.
.*
ฮยอกแจโดนเพื่อนตัวเล็กลากไปที่บาร์ของตัวเอง ทั้งที่วันนี้อยากจะนอนอยู่บ้านเล่นเอ็มคุยกับเพื่อนที่อังกฤษเหมือนกับทงเฮ แต่ด้วยเหตุผลมากมายที่ซองมินชักมาเป็นข้ออ้างให้ฮยอกแจมาเป็นเพื่อนที่มากมายจนน่ารำคาน....
“น่าๆ อย่าทำหน้าเป็นตูดแบบนั้นเด้ ...คิดซะว่ามาเก็บแต้มละกันนะเพื่อนนน”ตัวตัวเล็กว่า พลางผูกผ้ากันเปื้อนเข้าที่เอวของตัวเอง
“เก็บห่านไร...ทงเฮไม่มาด้วย กูคงมีปัญญาทำคนเดียว”ร่างโปร่งว่า พลางหยิบเหล้าสีใสจุดไฟติดมารินใส่แก้ว ก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด....
“บ่นไปได้น่า....เฮ้ย...คิม คิบอมนี่หว่า”ซองมินร้องเสียงหลง พร้อมกับทำหน้าตะลึงเสมือนมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์
..................ก็แค่ผู้ชายหล่อ หน้าตาดี เป็นไฮโซของจริง และโสด ก็แค่นั้น.............
“ใครวะ?”ฮยอกแจถามเสียงเรียบ
“คิม คิบอม ลูกชายคุณลุงคิม บริษัทเงินทุนและก็ไฟแนนซ์เกือบทั้งโซล”ซองมินบรรยาย
“หรอ? ...น่าสนว่ะ”พูดจบก็ยิ้มร้ายแบบที่เจ้าตัวชอบทำ...เวลาเจอเหยื่อ
...................... ว่าแต่ ระหว่าง ลี ฮยอกแจผีเสื้อกลางคืนที่แสนเจ้าเล่ห์ กับ คิม คิบอม เสือซ่อนลายที่มาเพื่อตะครุบ ใครจะกลายเป็นเหยื่อกันแน่ ..................
.
.
.*
คิบอมเดินเข้ามาข้างในบาร์หรูแห่งนี้ด้วยความมั่นใจ ตาคมเหลือบไปเห็นคนตัวบางที่นั่งอยู่คนเดียวที่เคาท์เตอร์บาร์ ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก....เหมือนที่เพื่อนรักพูด แต่ดูท่าว่าน่าจะคนละคน เพราะคนนี้ผมสั้น ไม่เหมือนกับที่ซีวอนบอกมา...
“หวัดดีครับ”ร่างสูงเปิดฉากเข้าหาก่อนด้วยน้ำเสียงนุ่ม ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นจากแก้วใสในมือ มองร่างสูงเพียงนิด ก่อนจะยิ้มให้บางๆ
“ครับ...คุณ...?”ร่างโปร่งเว้นให้คำตอบ
“คิม คิบอมครับ”พูดจบ ร่างสูงก็ควักนามบัตรสีขาวสะอาดออกมายื่นให้คนตัวบาง ฮยอกแจรับมาใส่กระเป๋าเสื้อนอกของตัวเองช้าๆ
“มารอใครหรอครับ”คิบอมถามเสียงเรียบ หลังจากออกปากสั่งวิสกี้รสดีเป็นที่เรียบร้อย
“รอใครซักคน...ที่ใช่”ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มเข้าหากันนิดๆ นิ้วเรียวม้วนปอยผมเส้นเล็กของตัวเองเล่น พลางปรอยตามองอีกอย่างอย่างยั่วยวน.......
คิบอมกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่งอย่างเผลอตัว อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าคนคนนี้น่ากลัวว่าที่เค้าคิด มีวิธีหลอกล่อและทำให้หลงใหลแบบง่ายๆ แต่ได้ผลแบบชะงัก .... และมันก็ทำให้เค้ายิ่งแน่ใจว่าคนคนนี้ต้องอยู่ในกลุ่มของ สิบแปดมงกุฎที่หลอกเพื่อนสนิทของเค้า...
“แล้ว.....เจอเค้าหรือยังล่ะครับ”เสียงนุ่มเอ่ยถามกลับอย่างสื่อความหมาย ตาคมวาวระยับยิ่งบ่งบอกถึงสิ่งที่ต้องการสื่อ
“ก็คิดว่า...น่าจะไม่ไกลหรอกครับ”ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปใกล้กับอีกคนจนเกือบชิด ริมฝีปากอิ่มห่างจากปากหยักเพียงเสียงลมหายใจ ...
เวลาล่วงมาจนถึงเกือบครึ่งคืน อีกไม่ถึงสองชั่วโมงดีจะถึงเวลาปิดบาร์แล้ว แต่ทั้งคู่ยังคงนั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์เหล้าที่เดิม แม้ทั้งสองคนจะดูนั่งชิดกันมาขึ้น และระดับแอลกอฮอล์ในเลือดจะพุ่งขึ้นมาก...
คิบอมประคองคนตัวบางที่ด็รู้ว่าแกล้งเมา ออกมานอนร้านอย่างทุลักทุเล มือหนาประคองเอวของคนตัวบางมาจนถึงรถยนต์คันหรูของตัวเอง ก่อนจะขับรถพาคนตัวบางออกไป....
ปากหยักกระตุยิ้มน้อยๆ อย่างเหนือว่า .....แล้ว ลี ฮยอกแจจะได้รู้ว่า การแกล้งเมาไม่ได้เป็นผลดีกับตัวเอง!!!
.
.
.*
แดดยามเช้าลอดผ่านช่องผ้าม่านสีครึ้มเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง สองร่างที่กอดก่ายกันแทบทั้งคืนซุกตัวใต้ผ้าห่มผืนใหญ่กำลังเริ่มขยับกาย คนตัวบางซุกเข้าหาอกแร่งของอีกคนอย่างต้องการความอบอุ่น ร่างหนาที่ตื่นอยู่นานแล้วกระชับออมกอดเข้ามาอีกเพื่อให้ร่างในแขนแนบชิดกับเจ้าตัวขึ้นอีก
คิบอมยิ้มน้อยๆ เมื่อมองใบหน้าหวานในวงแขนแล้วนึกไปถึงใบหน้าหวานนี้ที่อึ้งจัดเมื่อเค้าเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตามร่องเหลือบร่างกายของคนตัวบาง ก่อนจะเริ่มกิจกรรมอันแสนเร่าร้อน
“อื้อ..”ร่างในอ้อมแขนเริ่มขยับตัวตื่น เค้าก็หลับตาลงเหมือนกับว่ายังคงหลับอยู่ ร่างโปร่งบางค่อยๆ กับตัวออกจากอกแกร่งอย่างช้าๆ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บที่แล่นกร้าวขึ้นมาถึงกลางหลัง ร่างสูงค่อยๆ ลืมตาขึ้นหลังจาที่อีกคนเดินประคองตัวเองขึ้นนั่งที่ขอบเตียงแล้ว
“จะไปแล้วหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้
“อืม”เสียงครางรับจากลำคอเป็นเพียงคำเดียวที่ถูกส่งออกมา ก่อนที่คนตอบจะค่อยๆ ขยับไปหยิบชั้นในและกางเกงยีนส์สีเข้มของตัวเองมาสวม
“ไปส่งไหม๊”ถามอีกประโยค
“ไม่ต้อง…แล้วหวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก”พูดจบ คนตัวบางก็แข็งใจลุกพรวดแล้วเดินไปคว้าเสื้อมาสวมอย่างกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไร...ทั้งที่กิจกรรมหนักเมื่อคืนทำเอาเค้าแทบจะยืนไม่ไหวด้วยซ้ำ
“ทำไมล่ะ?”ร่างสงที่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวไว้เดินมาสวมกอดจากด้านหลังถาม
“เพราะ..ผมไม่ต้องการเจอคุณ”คนโดนกอดว่า พลางค่อยๆ แกะมือหนาของอีกคนออกจากเอวบาง ขาเรียวพาร่างที่แทบเดินไม่ไหวออกไปจากห้องแล้ว พร้อมกับแอบขโมยหัวใจคนในห้องนี้ไปด้วยอย่างไร้เหตุผล!!
.
.
.*
ไม่น่าเชื่อว่า เวลาเพียงข้ามคืนจะทำคิม คิบอม ไฮโซหนุ่มไร้รักถึงกับคลั่งได้ จะว่าเค้าหลงในผิวเนื้อบางที่ละเอียดอ่อนนั่นก็น่าจะใช่ จะว่าค้าหลงในสุ่มเสียงติดห้าวหน่อยๆ นั่นก็คงถูกอีก จะว่าเค้าหลงใบหน้าหวานๆ กับรอยยิ้มร้ายเล็กๆ นั่นก็ไม่ผิด...แต่ถ้าจะผิด คงเพราะ ไอ้ที่ว่าหลงๆ นั่นหน่ะ มันทำเค้าเพ้อจนไม่เป็นอันทำงาน....
“ ไงวะ...ได้ข่าวว่าข้ามคืนมึงเปลี่ยนจาก คาสโนว่าตัวเอ้ เป็นแมวน้อยที่นอนคอยแต่เจ้านายเลยหรอวะ”เพื่อนรักที่มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะเปิดปากพูดทันทีเมื่อเห็นหน้าเหงาๆ ของเค้า
“แต่อย่างน้อย แมงเชื่องแบบกู ก็ได้ฟันเจ้านายอ่ะ”ประโยคที่ยาวที่สุดของวันถูกส่งออกไปพร้อมใบหน้ากวนตีนเล็กๆ ซีวอนหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะเสตามองไปรอบห้อง
“แล้วมึงไม่ได้มีเบอร์เค้าไว้ติดต่อเลยหรอวะ”ซีวอนถาม
“ก็มี แต่ไม่กล้าโทร”พูดจบ ทำเอาเพื่อนรักคนสนิทอย่าง ชเว ซีวอนถึงกับหัวเราะกร๊าก..นี่มันใช่คิม คิบอมตัวจริงหรอวะ
“นี่มึงไม่กล้าโทรหาเค้าหรอวะ...เป็นเอามากนะมึงเนี่ย”พูดพร้อมกับทำหน้าล้อๆ
“เออ...ไม่รู้ว่ะ เค้าไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่ทำกูอยากเห็นหน้าตลอด 24 ชม. คิดถึง..กูคิดถึงเค้าจนใจจะขาด”ซีวอนมองเพื่อนพูดแบบอึ้งๆ ก็ใช่ว่าไม่เคยเห็นไอ้เพื่อนบ้าคนนี้ชอบใครจริงๆหรอก แต่ว่าภาพจำแบบนี้ครั้งสุดท้ายมันนานมากแล้ว ... สาบานได้ว่า คิม คิบอมไม่ทำหน้าแบบหลงรักใครแบบนี้ มาร่วมๆ สิบปีเห็นจะได้....!!!!
“มึงชอบเค้าจริงๆ หรอวะ”ซีวอนถามเสียงสั่นๆ
“ไม่รู้..ไม่รู้ว่าชอบหรือรักไปแล้ว”
สาบานอีกทีว่าซีวอนคนนี้ไม่อยากจะเชื่อ ... พระเจ้า!!! อะไรมันจะปานนั้น -*- คืนเดียวเพื่อนกูเป็นเอามากกก
“มันง่ายขนาดนั้นเชียว”เค้าถามกล้าๆ กลัวๆ
“มันง่ายกว่าที่มึงคิดอีก ซีวอน”ตอบเสียงเรียบ ใบหน้าคมเข้มเศร้าลงอย่างสิ้นหวัง ...
.
.
.*
สาบานได้...ชเว ซีวอน เริ่มหมั่นไส้ให้หน้าเหมือนอยากยาของเพื่อนแล้วครับ!!!
.*
.
.
*
ฮยอกแจนอนไข้ขึ้นมาเป็นวันที่สามแล้ว โดยที่ไข้มี่วี่แววว่าจะลดลงซักนิด ทงเฮและซองมินอยู่ห้องดูแลเพื่อนที่เมื่อวันก่อนลากสังขารที่แสนบอบช้ำกลับมาที่ห้องโดยไม่ได้ไปไหนเลย
เสียงโทรศัพท์มือถือของคนที่นอนป่วยดังขึ้นครั้งแรกในรอบสามวัน ทงเฮเดินเข้าไปหมายจะหยิบขึ้นมากดรับสาย แต่ถูกมือบางของเจ้าของเครื่องฉวยไปก่อน...
“ฮัลโหล”เสียงติดแหบเอ่ยรับสาย...
“............................”
“ก็บอกแล้วไง.....”
“......................................”ไม่ทันพูดจบ ปลายสายก็แย้งขึ้นมา คนป่วยกดวางสายไปแล้ว ก่อนจะยิ้มนิดๆ กับตัวเอง แล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างร่าเริง
ทงเฮมองตามแบบงงๆ ก็เมื่อกี๊เพื่อนเค้าเพิ่งจะนอนตัวสั่นอยู่เลยแท้ๆ แต่พอโทรศัพท์มามันก็เดินยิ้มเข้าไปอาบน้ำซะงั้น..
...........ให้ตายเหอะ ลี ทงเฮปรับตัวไม่ทันโว้ยยยยยย....
ฮยอแจเสื้อยืดสีฟ้าสดใสขนาดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์สีซีด เดินออกมาจากห้องนอน โดยในมือมีผ้าพนคอสีน้ำตาอ่อนอยู่ ซองมินมองตามร่างสูงโปร่งของเพื่อนก่อนจะถามขึ้นมาเสียงเรียบ...
“จะออกไปข้างนอกอ่ะ..หายไข้แล้วหรอวะ”
“อืม..ดีขึ้นแล้วแหละ”คนโดนถามหันมายิ้มตอบอย่างสดใส ซองมินส่ายหัวหน่ายๆ ให้กับท่าทางสดชื่นเกินไปของเพื่อน
“แล้วจะไปไหน”ทงเฮที่เดินถือแก้วน้ำฝรั่งออกมาจากครัวถามบ้าง ฮยอกแจหันมายิ้มนิดๆ ก่อนจะชูโทรศัพท์มือถือในมือขึ้นมา แล้วเดินออกจาห้องไป....
ทงเฮนั่งลงข้างเพื่อนตัวเล็กพร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะตรงหน้า ใบหน้าหวานสวยขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเครียดๆ
“ห่วงมันอ่ะดิ”ซองมินว่า แต่ไม่ได้ละสายตามาจากจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า
“ก็ใช่ดิ...วันก่อนมันยังไปพลาดท่า โดนฟันมาอยู่เลยอ่ะ แล้ววันนี้มันอกไปหาใรที่ไหนไม่รู้ มึงว่าไม่น่าห่วงไง?”ว่าเสียงเซ็งๆ ซองมินยิ้มนิดๆ ก่อนจะตอบเพื่อนอย่างไม่ค่อยใส่ใจหนัก
“กูว่ามันกำลังมีความรัก”
.
.
.*
ซีวอนกำลังนั่งควันออกหูกับข่าวซุบซิบเกี่ยวกับแฟนสาวของเค้าที่หนังสือพิมพ์ว่าไปนอนจูบกับผู้ชายคนอื่นอยู่ในสระน้ำ ร่างสูงลุกพรวดไปคว้าโทรศัพท์เครื่องบางมากดโทรออกหาแฟนสาวของตัวเองทันที
ตรู๊ด.....ตรู๊ด....!
“สวัสดีครับ”เสียงปลายสายรับแทบทำเอาเคาเกือบทรุด...นี่มันเกือบจะตีสามอยู่รอมร่อ แต่โทรศัพท์ของคนรักของเค้ามีผู้ชายที่เสียงไม่ว่ายังไงก็บอกว่าแมนเต็มร้อยกลับมารับสาย
"ใคร..คุณเป็นใคร”ร่างสูงสะกดเสียงไม่ให้สั่น
“แล้วคุณคิดว่า ผู้ชายที่อยู่ในห้องนอนของผู้หญิงคนนึง โดยที่กำลังกอดก่ายกันอยู่ จะเป็นใคร” เชี่ยแล้ว!!! ไอ้นี่มันกวนโอ๊ยกูแล้วไหม๊ล่ะ เค้าได้แต่คิดแบบนั้น ก่อนจะกดวางสาย...
“ห่านนนนนนนนนนนน ผู้หญิงมากรักกกกกกกกกกกกกกกก”
“แล้วมึงก็เลยถ่อมาหากูแต่เช้าเพื่อเล่าเรื่องนี้อ่ะ?”คิบอมว่า
“เออ”ซีวอนตอบหน้านิ่ง
“แล้ว.....เอาไงต่อล่ะมึง”เพื่อนรักถามเสียงเรียบ
“เอาเงินคืนจากไอ้สิบแปดมงกุฎนั่น...ไม่ก็...ถอนทุนคืน!!!”
++++++++++++++2 b con+++++++++++++++++
แหะๆ ขอโทษทีฮะที่หายไปหลายวัน อ่านให้สนัุกนะฮะ
ติ-ชม เยอะนะฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น