คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : #19# ตัวจริง...ยิ่งเจ็บ
ผมล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน เรี่ยวแรงแทบทั้งหมดมันหายไปไหนหมดไม่รู้ สติที่มีอยู่น้อยนิดในตอนนี้มันแทบจะไม่สั่งอะไรแม้แต่น้อย...แค่ลืมตามองเพดานขาวๆ ในห้องได้ ก็นับว่าบุญแล้ว...
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น มือมันเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงในการที่จะไปหยิบมันมาไว้ในมือ เพื่อจะรับสาย ก่อนจะตัดสินใจให้มันดังแบบนั้นจนดับไป...ไม่นานจากนั้น เสียงฝีเท้าของใครซักคนก็วิ่งมาหยุดที่หน้าห้องนอนผม ก่อนจะเคาะรัวๆ..
“พี่ท็อปๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้เอิ๊กร้องเรียก ผมถอนหายใจเฮือกก่อนจะส่งเสียงเออในลำคออย่างยากเย็น
“มีคนโทรมา เข้าไปนะ”มันว่า ก่อนจะเปิดประตูห้องเข้ามาช้าๆ ขาสั้นๆ - -* เดินมาหยุดที่ข้างๆ ผมแล้วยิ่นโทรศัพท์ในมือให้ ผมหยิบมาก่อนจะครางเบาๆ ให้รู้ว่าผมอยู่ที่ปลายสายแล้ว
“กู...ขอโทษ”เสียงเบาๆ กระซิบผ่านโทรศัพท์มาอย่างง่ายดาย
ง่ายเหมือนกับว่า เป็นคำที่พูดแล้วจะทำให้คนฟังรู้สึกว่ามันง่ายตาม...
“.............”ผมได้แต่เงียบ ไม่ตอบอะไรรอที่จะฟังอีกฝั่งพูดต่อ ไอ้เอิ๊กเดินไปรอบๆ ห้องของผมอย่างคุ้นเคย มันหยิบนู่นี่มาดูอย่างคิดอะไร ก่อนจะเดินออกไปจากห้องเงียบๆ
“มึงพูดกับกูหน่อยสิ”อีกฝั่งว่าเสียงสั่น ผมยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก ตาได้แต่เพียงกรอกไปทั่วแล้วมองขึ้นไปบนนั้น...เพื่อกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล
“อืม”ผมครางตอบเบาๆ คำขอโทษของไอ้จิงดังก้องไปทั้งหัว ...ยอมรับจริงๆ สินะว่ามีคนอื่น ยอมรับแล้วสินะว่าเห็นกูเป็นควาย...
“ท็อป..กูกับเขาแค่คุยกัน”ไอ้จิงพยายามอธิบาย น้ำเสียงของมันเหนื่อยล้าราวกับผมกำลังทำให้มันเจ็บปวด
นั่นมันต้องเป็นท่าทีของผมไม่ใช่หรอครับ?
“แล้ว?”ผมขึ้นเสียงสูง ปลายสายถอนหายใจยาว ก่อนจะตอบกลับมา...
“กูอยากให้มึงเข้าใจ...ถึงกูจะคุยกับเขา แต่คนที่กูอยากอยู่ด้วยก็คือมึง”ผมหัวเราะหึในลำคอ ยกนิ้วขึ้นมาปาดน้ำตาที่คลออยู่เบาๆ
“แล้วมีกูคนเดียวไม่พอหรือไง”ผมถามกลับไป
“มึงไม่เข้าใจอ่ะ”ไอ้จิงถอนหยใจอีกครั้ง พร้อมกับที่ผมยิ้มออกมา ยิ้มที่มีแต่ความเจ็บปวด..
“กูจะต้องเข้าใจอะไร?...เข้าใจว่ามึงไม่ผิดที่มีกูอยู่แล้ว แต่ไปคุยกับคนอื่นหรอ?”ผมถามกลับไป ไอ้จิงเงียบอยู่ครู่นึง แล้วตอบผมกลับมาด้วยคำที่ผมไม่นึกว่ามันจะกล้าพูด
“กูเป็นผู้ชายนะเว้ย...ผิดหรือไงที่จะคุยกับผู้หญิง”น้ำเสียงที่ไม่แม้แต่สั่นไหวของมันทำให้ผมรู้ซึ้งคำที่ไอ้ซันเคยบอก..
‘กูได้แต่หวังว่า จะไม่มีวินาทีวัดใจก็แล้วกัน’
ผมอยากจะตะโกนบอกมันว่ามันมาถึงแล้วไง วินาทีวัดใจ มาเร็วแต่ไม่มีเคลม ผมอึ้งกับประโยคนี้อยู่นาน ก่อนจะเอ่ยตอบไปอย่างลำบาก
“ไม่...ไม่ผิด มึงทำถูกแล้ว ...กูไม่โกรธ”พูดจบผมเองก็ตัดสายมันทิ้ง ก่อนจะเดินออกไปวางโทรศัพท์ไว้นอกห้อง โดยไม่ลืมบอกคนในบ้านว่า ผมไม่ต้องการคุยกับใครหน้าไหนทั้งนั้น....
--------------------------------------------------*
ผมเดินไปที่โต๊ะประจำอย่างเคยชิน แม้ว่าในตอนนี้จะมีคนที่ผมไม่อยากเจอที่สุดนั่งอยู่ก็ตาม ไอ้จิงเงยหน้าใสๆ ที่ผมเคยแอบมองประจำขึ้นมาสบตานิดๆ ก่อนจะหันหลบไปอย่างไม่พอใจ....นี่กูผิดรึไงที่โดนมึงนอกใจ?
“เป็นเห้ไรวะ...เมียนอกใจหรอ”ไอ้ฟี่ถามอย่างอารมณ์ดี ผิดกับไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ มันที่ดูจะซึมๆ และโทรมๆ
“เออ”ผมตอบชัดๆ ไอ้จิงเงยน้าขึ้นจ้องผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนที่ไอ้ซันจะกระแอมเบาๆ แล้วซบหัวลงที่ตักของไอ้มิ้น
“มึงเป็นไรวะ? หลังๆ มานี่ดูผมลงไปอีกแล้ว”ไอ้ซันเอ่ยถามเพื่อนที่อ่านการ์ตูนอยู่อย่างเสียไม่ได้ ไอ้มิ้นยิ้มเป็นการตอบ ไม่พูดอะไร
“ก็ผัวเพิ่งกลับ ..เลยหนักไปหน่อย”ไอ้ฟี่ว่า แล้วยิ้มกวน ผิดกับคนที่ถูกพูดใส่ ที่นิ่งไป...สายตาของมันไม่บ่งบอกอะไรเลยด้วยซ้ำ...
“มึงนี่ก็ปากดี”จูนว่าให้ ก่อนจะหยิบทาโร่จากซองกลางโต๊ะมาใส่ปาก
“เรื่องมันจริง”ว่าจบเสียงดังโป๊กอันเนื่องมากจากหัวไอ้ซันชนกับขอบโต๊ะก็ดังขึ้นพร้อมกับร่าง ผอมๆ ของไอ้มิ้นที่ลุกขึ้นพรวดแบบไม่ให้สัญญาณ
“โทษทีมึง...เออ...เดี๋ยวกูมานะ”ว่าจบไอ้มิ้นก็วิ่งหายไปอีกฝั่งของสนาม ซึ่งเป็นตึกคณะบัญชี
พวกผมมองตามไอ้มิ้นไปจนเกือบสุดสายตา ก่อนจะหันกลับมาสนใจกันที่จุดเดิม ที่นั่งทำหน้าเกือบหล่อกวนตีนชาวบ้านเขาไปทั่วอย่างไอ้ฟี่
“แล้วนี่มึงเป็นไรเนี่ยจิง...ยัยหมิวนั่นทำไรให้มึงไม่พอใจไง ถึงทำหน้าเป็นตูด”ไอ้เชี่ยฟี่ว่า ผมกำมือที่ซ่อนไว้ใต้โต๊ะแน่น ก่อนที่จูนจะส่งสายตามาเชิงปลอบ
“ไม่เกี่ยวกัน”ไอ้จิงตอบสั้นๆ ซึ่งตอนนี้ผมแทบจะลุกออกไปจากตรงนั้น
“ทำไมถึงจะไม่เกี่ยว”ผมว่าเสียงเรียบ ทุกสายตาตรงนั้นหันมองผมช้าๆ ก่อนที่ผมจะพูดต่อไปอย่างเรียบเฉย
“ก็ที่มึงทำหน้าแบบนี้ ไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้นหรอหรอวะ”ผมว่า ก่อนจะยิ้มฝืดๆ ออกมาให้มัน ไอ้ซันจ้องหน้าผมอย่างกับจะหาคำตอบ...ซึ่งแสดงความเสียใจด้วย ผมไม่มีคำตอบให้ใครจากสีหน้าและแววตา
“ไอ้ท็อป..มึงพูดให้ดีๆ”ไอ้จิงว่าเสียงกร้าว ผมไหวไหล่ไม่ตอบ ก่อนที่มือของมันจะตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผม
“หมายความว่าไง?”ไอ้จิงกดเสียงเข้ม ผมยิ้มจาง ก่อนจะผลักมันออก แล้วลุกขึ้นยืน
“ไม่ได้หมายความว่าอะไร...”
-----------------------------*
เกือบสามวันที่ผมกับมันไม่ได้พูดดีกันเลยซักคำ ในหัวขอผมมันมีแต่ภาพของไอ้จิงกับผู้หญิงคนนั้นและถ้อยคำเห็นตัวของมัน
ผมขับรถเข้าจอดที่ร้านของพี่ชายอย่างใจเย็น ได้ฟี่นัดมาเลี้ยงเนื่องจากเมื่อเช้านี้วินนี่ตกปากรับคำเป็นแฟนกับมัน มันเลยจะฉลองการสละโสดด้วยการหาแอลกอฮอลมาล้างท้อง
“เนื่องในวันดี ที่น้องรักของเจ๊ได้สละโสด มีคนโชคร้ายสุดๆ มาเอามันเป็นแฟน...เจ๊ไชนี่ จะขอเลี้ยงเหล้าน้องซัน เอ๊ย น้องๆ 1 กลม พร้อมลดมิกเซอร์ให้ 50 เปอร์เซ็น”พูดจบบรรดากระหัง(?)แบบพวกผมก็เฮลั่น ก่อนที่จะแอบสังเกตเห็นว่า...
”ไอ้มิ้นไปไหนวะ?”เบลเอ่ยถาม พวกผมหันมองหนั้นเลิ่กลั่ก ก่อนที่ไอ้ฟี่จะบอกกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เดี๋ยวแม่งก็มา จะไปแคร์เพื่อ?”พวกผมมองหน้ากันงงๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ หลังๆ มานี้ไอ้ฟี่กะไอ้มิ้นดูห่างๆ กันแบบแปลกๆ ก็คือมันยังคงอยู่ห้องเดียวกัน มาเรียนพร้อมกัน แต่ความสนิทมันเหมือนจะเปลี่ยนเป็นคนที่เหม็นขี้หน้ากันมากกว่า หรือผมอาจจะรู้สึกไปเอง
ไม่นานจากนั้น ไอ้มิ้นก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับพี่มิ้ว ที่วันนี้ดูจะแต่งตัวสบายๆ เป็นพิเศษ ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ธรรมดาไม่ได้ดูหรูแบบปกติ ทั้งยังยิ้มให้พวกผมอย่างอารมณ์ดี
“พี่มิ้ว...นี่วินนี่ แฟนไอ้ฟี่”ไอ้มิ้นแนะนำ น้องสาวผมที่นั่งทำหน้าเบื่อๆ อยู่ข้างๆ ผม พี่มิ้วยิ้มให้วินนี่นิดนึง แล้วหันมามองผม
“วินนี่เป็นน้องท็อปหรอ”พี่มิ้วถาม ผมกับวินนี่มองหน้ากันนิดนึง ก่อนจพยักหน้าตอบพี่มิ้วไป
“จะว่าไป..พี่มิ้วกะไอ้มิ้นก็หน้าตาคล้ายๆ กันนะ”ไอ้จูนว่า แล้วยกน้ำสีฟ้าสวยขึ้นจิบ แวบนึงผมเห็นสายตาของจูนมองสองคนนั้นอย่างเจ้าเล่ห์...
“อ่ะ..เอ่อ..แน่นอน..ก็เนื้อคู่กันหนิ”พี่มิ้วตอบ ก่อนจะยกมือขึ้นขอแก้วเพิ่ม ผมกับไอ้ซันมองหน้ากัน ก่อนที่ผมจะเหลือบไปเห็นไอ้จิงกำลังนั่งพิมพ์ข้อความอยู่...
ไอ้ซันสบตาผมอย่างรู้ใจ ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ เก้าอี้ที่ไอ้จิงนั่งอยู่ ก่อนจะก้มลงอ่านข้อความอย่างหน้าด้านๆ -*- .... นี่กูคิดถูกไหม๊ที่ส่งมึงไป
“ส่งหาใครวะ”ไอ้ซันถามเสียงดัง เจ้าของมือถือเยหน้าขึ้นมามองไอ้ซัน ก่อนจะส่ายหัว แล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไป
ไอ้ซันและจูนส่งสายตาผ่านแสงใสมัวๆ ในผับมาเชิงให้ผมตามไป ก่อนที่ไอ้มิ้นจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ พอให้สยิวเล่น - -*
“ตามไปดิ...เมียมึงอยากให้ง้อนะเว้ย”ว่าจบก็หัวเราะหึหึ แบบกวนตีน ก่อนจะเดินไปนั่งตักไอ้พี่มิ้วผัวมัน - -* ว่าแต่มันเอาเรื่องที่กูเป็น(ว่าที่)สามีไอ้จิงมาจากไหน? ใครบอกมัน?
ผมลุกตามไอ้ตัวดีมาจนถึงห้องน้ำ ไม่แปลกที่ในตอนนี้ไม่มีคนมาเข้าเลย เพราะเพิ่งหัวค่ำเท่านั้น ไอ้จิงยืนพิงผนังห้องน้ำด้วยใบหน้าเซ็งๆ เบื่อๆ ผมเดินไปหยุดตรงหน้าใสๆ นั้น ก่อนจะก้มลงจูบปากมันเบาๆ
“อื้อ..อั้ย...อ๊อปป”ไอ้จิงดิ้น ก่อนจะผลักผมออกจากตัวมัน หน้าขาวๆ นั้นขึ้นฝาดสีแดง ก่อนที่เจ้าตัวจะชี้หน้าผมอย่างโกรธๆ
“ทำเชี่ยไรของมึง”
“กูแค่อยากรู้...ว่ากูยังจูบมึงได้เหมือนไหม๊..แต่ตอนนี้กูรู้แล้วล่ะ ขอบใจที่เคยรู้สึกดีกับกู”ผมว่า ก่อนจะหันหลังเดินออกมา
“ท็อป...”ไอ้จิงร้องเรียกจากด้านหลัง ก่อนที่ผมจะถูกดึงเข้าไปกอด พร้อมกับร่างของมันที่สั่นเพราะแรงสะอื้น...
“กู..ขอโทษ”เสียงของไอ้จิงร้องบอกออกมาปนสะอื้น ผมยกแขนขึ้นมากอดตอบ ก่อนจะลูบหลังของมันเบาๆ
วินาทีนี้ผมไม่รู้ว่าจะให้อภัยมันได้ยังไง...แต่ที่ผมรู้ก็คือ น้ำตาของมันทำให้ผมเจ็บยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่ามันมีคนอื่นเป็นร้อยเท่า
“ท็อป..มึงจำไว้นะ ถึงกูจะมีใครอีกกี่คน แต่คนที่กูรักก็คือมึง มึงคือตัวจริง”ไอ้จิงว่าเสียงสั่น ก่อนจะดันตัวออกมาสบตากับผมตรงๆ
“กู...”
“รักมึงนะ”ว่าจบมันก็ผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูลงพร้อมกับจูบที่ร้อนแรงอีกครั้ง ของเราสองคน
ผมคงต้องยอมรับตำแหน่ง”ตัวจริง”ที่แอบคบ..โดยปฏิเสธไม่ได้สินะ
-----------------------------------------------*
ผมกับจูน นั่งมองไอ้คู่รักสองคู่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างเบื่อๆ รัศมีความรักของไอ้คู่พี่มิ้วกับไอ้มิ้นแลดูจะหวานเว่อเหมือนคนเพิ่งคบกัน ผิดกับคู่ไอ้ฟี่และวินนี่ที่ห่างๆ เหมือนคนใกล้จะเลิกรากัน... มันสลับร่างกัน?
“ซัน...มึงว่าเราสองคนเป็นแบบไหนวะ”จูนกระซิบถามผม ผมันมองหน้าที่รักของผมแล้วสายหัว
“กูว่า เราเป็นแบบ คู่นู้นว่ะ”พูดพลางชี้ไปที่คู่ของไอ้ท็อปที่เดินกอดคอกันเดินออกมาจากห้องน้ำ เสื้อผ้าผมเพร้านี่กูคงดูไม่ออกหรอกว่าแอบไปฟาดฟันกันมาเล็กๆ
‘ทำเชี่ยไรไม่เกรงใจเลยว่าฟิคเรื่องนี้มีเยาวชนอ่าน’
“เคลียกันแล้วหรอ”จุนเอ่ยถามไอ้จิง ไอ้คนหน้าใสเลิกคิ้วแล้วยิ้มๆ ก่อนจะกระชับคอเสื้อเข้า
‘กูรู้แล้วล่ะ ว่ามึงสองคนไปทำไรกันมา หุหุ’
“แล้วไอ้คู่นั้นอ่ะ...ให้เจ๊ชายเปิดห้องให้ดกว่าไหม๊ครับ?” ไอ้ท็อปแถเปลี่ยนเรื่อง พวกผมหันไปตามทางที่ไอ้ท็อปพูดถึง ก่อนจะเห็นไอ้มิ้นมันเลื้อยเข้าไปอยู่ที่ซอกคอพี่มิ้วเป็นที่เรียบร้อย -*-
“อิจฉาอ่ะเด้”ไอ้มิ้นที่รู้สึกว่าจะเมาๆ แล้วว่าแล้วยิ้มให้พวกผมด้วยตาเยิ้มๆ
“ไอ้เชี่ยมิ้น ทำไรเกรงใจแฟนกูมั่ง”ไอ้ฟี่ว่า ก่อนจะกระชับมือที่จับมือน้องสาวไอ้ท็อปไว้ ซึ่งพี่มันก็ทำได้แค่มองขวางๆ แล้วไม่พูดอะไร
ไอ้มิ้นเสตามองไอ้ฟี่เพื่อนสุดที่รักของมันนิดนึง แล้วแสยะยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นหอมแก้มพี่มิ้วโชว์ แบบไม่เกรงใจมนุษย์หน้าไหน หรือแม้กระทั่งเกรงใจสามีตัวเอง
“น้องวินนี่ไม่ถือหรอก...น้องเขาไม่ใช่มึง! เรื่องของคนรักกันแม่ง..เสือกอยู่ได้”ว่าจบมันก็หลับตาลง แต่ยิ้มแบบกวนตีนที่สุดเท่าที่พวกผมเคยเห็นมา พี่มิ้วนั่งเงียบไม่พูดอะไร รวมถึงพวกผมคนอื่นๆ ที่ได้แค่นั่งมองไอ้ฟี่นั่งกัดฟันแบบโกรธๆ
‘ยิ่งมอง...ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าไอ้สองตัวนี้มันมีปัญหาอะไรกัน’
++++++++++++ 2 b con ++++++++++++
ต่อแล้ววว ว ว ว ว ว วววววววววว
อยากให้ตอบเม้นไหม๊? 55+
แต่เม้นเยอะเนอะที่ไม่ได้ตอบ -*- หุหุ
เอาเป็นว่า ถ้าตอนนี้เม้นเกิน 15 โดยไม่มีคนปั่น จะตอบเม้น + อัพเร็วขึ้น กร๊ากกก
ตัวจริง ยิ่งเจ็บ - Dunk ´Ñ§
ความคิดเห็น