คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : #11# ผู้ชายใจเย็น
ผมยังคงง่วนอยู่กับการหาแรงบันดาลใจเกี่ยวกับนิยายที่ต้องเขียน ผมเองยังไม่รู่ว่าจะไปทางไหน ถ้าจะไปถามผู้เป็นพ่อคงโดนไล่เตะกลับมาอีก เลยต้องมานั่งอ่านนิยายไปเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่ได้จะพิศวาสอะไรนัก
“ท็อป...กูหิวว่ะ”จิง หันมาบอกผม พร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ ตามนิสัย ผมเหลือบตาไปมองเพื่อนคนอื่นที่มันดูไมได้สนใจอะไรผมกับไอ้จิงเลยนิดๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามเพื่อนไป
“พวกมึง...ไปหาไรกินกันเหอะ”ผมออกปากชวน คนอื่นๆ ส่ายหัวเบาๆ เป็นการตอบ ก่อนที่ไอ้ซันจะตอบมา
“พวกกูยังไม่หิว ไม่อยากเลยว่ะ มึงพาไอ้จิงไปกินดิ”พูดจบมันก็ยิ้มๆ ผมพยักหน้านิดนึง ก่อนจะหันไปพยักเพยิดบอกให้จิงลุกขึ้นตามมา
ผมเดินเข้าร้านเล็กๆ หน้ามหาลัยอย่างคุ้นเคย ที่นี่เป็นที่ประจำขแงกลุ่มผมที่มักจะมาฝากท้องไว้เวลาที่มีตังค์
“เอาไรดี”จิงเงยหน้าขึ้นมาจากเมนูเพื่อถาม ผมยิ้มนิดๆ แล้วจึงตอบไป
“กูไม่ค่อยหิวเท่าไรว่ะ เอาขนมปังกับลาเต้เย็นก็พอ”ว่าจบไอ้จิงก็หันไปพยักหน้าใส่เจ้าของร้านที่เดินออกมาจดรายการ แล้วเจ้าตัวก็สั่งบ้าง
“เอาข้าวผัดหมูใส่แต่ต้นหอม ละก็ชามะนาวนะครับ”ว่าจบมันก็ยิ้มบางๆ ให้คนขายหน้าสวยตามนิสัย
เรานั่งเงียบกันอยู่นาน เพราะผมเองหยิบนิยายที่ค้างไว้ติดมือมาอ่านด้วยระหว่างรออาหาร ซึ่งจิงเองก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งฮัมเพลงตามที่ร้านเขาเปิดอย่างอารมณ์ดีด้วยซ้ำ
“ได้แล้วค่ะ”เจ้าของร้านคนเดิมเดินมาเสริฟ น้ำ ขนม และข้าวผัดวางอยู่บนโต๊ะ ผมนั่งมองหน้าไอ้จิงที่เอาแต่ฮัมเพลงแบบงงๆ
ก่อนจะถามไปเสียงเรียบ
“ไม่แดกล่ะครับน้อง...นั่งมองมึงจะอิ่มไหม๊”ผมยักไหล่กวนๆ ทีนึง ก่อนจะหยิบช้อนส้อมขึ้นมากินข้าว
...... เธอกำลังดูใจกัน หรือเธอแค่อยากเก็บฉันเอาไว้
......เธอเป็นผู้ชายใจเย็น หรือเธอเก็บรักไว้เพื่อใคร
......ไม่ได้ใจร้อนเท่าไรหรอกนะ แต่ตอนนี้ยังไม่มั่นใจ
.......ถ้าเธอมีคำว่ารักอยู่ข้างใน ได้โปรดเถอะใช้มันตอนนี้เลย....
ผมเงยหน้าขึ้นมามองลำโพงของร้านแล้วยิ้มๆ ออกมานิดๆ เพลงนี้เหมือนผมจะเคยได้ยินเป็นผู้หญิงร้องนี่นา แต่เวอร์ชั่นผู้ชายนี่ก็เพราะดีนะเนี่ย
“แสตมป์ เซเว่นซีนร้อง”ไอ้จิงพูดขึ้นมาลอยๆ ผมมองหน้ามันงงๆ ก่อนที่มันจะขำออกมาเล็กๆ
“กูเห็นมึงหน้าเหมือนหมาตกใจ ก็เลยบอกไง”ว่าจบก็ดูดชามะนาวดังจ๊วบไปตามประสามัน ผมยิ้มๆ ไม่พูดต่อปากต่อคำอะไร
“80 บาทค่ะ”เจ้าของร้านว่าหลังจากที่พวกผมเรียกเก็บเงิน ทีแรกว่าจะซื้อขนมไปฝากพวกนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ที่พำนักมัน
อยู่ในห้องสมุด คงไม่เหมาะที่จะเอาขนมปังราดแยม ราดชอคโกแลตไปสวาปามกันในนั้น
“นี่ครับ”ไอ้จิงส่งเงินให้เจ้าของร้านแบบพอดิบพอดี เธอยิ้มบางๆ รับก่อนจะเดินกลับไปหลังเคาท์เตอร์เช่นเดิม
“เอ่อ เดี๋ยวค่ะ”เจ้าของร้านร้องเรียก ผมสองคนมองหน้ากันเอ๋อๆ
“คุณเป็นพี่ชายของน้องวินนี่รึเปล่า”ถามผมเสียงใส ผมพยักหน้าตอบไปตามความจริง
“ฝากบอกวินนี่ด้วยว่า หมิงจะกลับมาเดือนหน้า แค่นี้แหละค่ะ”พูดจบเธอก็วิ่งกลับไป ผมเกาหัวงงๆ วันนี้รู้สึกจะงงกับท่าทีคนอื่น
บ่อยไปแล้วล่ะผมเนี่ย
ผมกลับมาถึงบ้านประมาณทุ่มกว่า พ่อกับแม่กำลังนั่งดูข่าวอยู่ในห้องโถงนั่งเล่นอย่างกระหนุงกระนิงตามประสาคนรัก
กัน ผมยกมือไหว้สวัสดีตามมารยาทลูกที่ดี ก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกาย
“ท็อป...พี่มีเรื่องปรึกษาว่ะ”เฮียแชมป์ที่เคารพเอ่ยปากเรียกผมด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน ผมหันไปทำหน้างงๆ ใส่ก่อนที่พี่ชายคนเดียว
ของผมจะเดินตรงเข้ามาหา
“พอดีว่า....”พูดไม่ทันจบครับ อึกๆ อักๆ แถมหน้าแดงๆ
“ว่า?”ผมขมวดคิ้วเชิงถาม เฮียแชมป์ยิ้มเขินๆ ก่อนจะบอกออกมาเบาๆ
“พี่ว่าจะหมั้นว่ะ”O-O เห๊ะ!!!! พี่ผมพูดว่าไรนะ?? หมั้น?
“หมั้น?”ผมถามงงๆ พี่ชายคนเดียวพยักหน้ารับเขินๆ
“กับใครเฮีย?”ผมถามแบบไม่รู้จริงๆ ตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอก ผมก็เห็นว่าวันๆ พี่ชายผมก็ไม่ได้จะมีทีท่าไปเจอสาวหรือตกใน
ภวังค์อะไร มีแต่เข้าออฟฟิท(เป็นหุ้นส่วนบริษัทรับจัดส่วนและตกแต่งภายใน) ไปพรีเซนงานให้ลูกค้า แล้วก็ท่องราตรีไปเรื่อยตามประสา ที่เห็นอยู่ด้วยบิอยๆ ก็มีแต่พี่เรกะพี่ไอ้จวยซันที่ดูแล้วเขาก็ไม่ได้มีตรงไหนต่างกับพี่ชายผมเท่าไร นอกจากเนื้องอกที่อกและไม่มีลูกชาย เอ้อ แล้วก็มดลูก ที่เหลือเหมือนหมด ว่าจะห้าวๆ แมนๆ กว่าพี่ผมด้วยซ้ำ
“เอาน่า....”หลอกให้อยากแล้วเสือกจากกูไปซะงั้นไอ้พี่ชาย
“ไม่รู้แล้วจะให้คำปรึกษาได้ไง”ที่พูดไปแบบนั้นอ่ะ ไม่ได้อยากรู้จริงจริ๊ง แค่ต้องใช้ประกอบการให้คำปรึกษา(ใครจะเชื่อมึงวะ?)
“เออ..ไม่ต้องรู้หรอก แค่บอกกูทีว่าจะขอเขาไงดี”ถามมาไม่ได้ดูหนังหน้าน้องตัวเอง ถึงผมจะหล่อแต่ก็ไม่เคยมีเมียเป็นตัวๆ เอ๊ย เป็นตัวเป็นตนนะเว้ย
“ก็...ซื้อดอกไม้ที่เขาชอบ ซื้อแหวนตามขนาดนิ้ว แล้วก็ไปคุกเข่าขอแม่มเลย”พูดจบผ่ามือก็เข้ามาเต็มกลางกบาลอย่างไม่ได้นัดหมาย ผมเกาหัวป้อยๆ ก่อนที่คนมีปัญหาจะหน้ามุ่ยเดินหนีไปอย่างไม่แยแส -*-
“ชิส์ ไปโทรหาไอ้จิงดีกว่า!”
-----------------------------------*
ผมเพิ่งนึกได้ว่าพี่สาวผมยังไม่กลับบ้านกลับช่องเลย ทั้งที่ตอนนี้มันจะเที่ยงคืนแล้ว! ให้ตายเหอะคุณพี่สาว โทรไปก็ไม่รับ โทรหาไอ้จวยท็อปมันก็บอกว่าพี่มันนอนเกาพุงตาเยิ้มอยู่บ้าน -*-
“แล้วจะให้กูไปตามหาที่ไหนวะ”บ่นออกมาเบาๆ แบบเหนื่อยใจ ทำตัวเป็นสาวอายุยี่สิบ หนีพ่อเที่ยวไปได้เจ๊กู
“บ่นเชี่ยไร”เสียงร้องถามดังขึ้นจากด้านหลังของผม ผมขมวดคิ้วเล็กแล้วหันไปจะอ้าปากด่าให้ลืมพี่ลืมน้องไปข้างแต่ก็...
“ก็เจะ.......เฮ้ย ! คุณเป็นใครครับ”แสรดดดดด ใครวะ สวยกว่าจูนอีก(ป๊าบ จูนเควี้ยงเกิบใส่หัว)
“กูก็พี่มึงไง”ถึงจะสวยกว่ามากแต่เถื่อนเหมือนกับเจ๊ผม ผมย่างเท้าเข้าใกล้อย่างช้าๆ แบบหวาดๆ เธอตรงหน้ายิ้มละไมที่จริงก็คล้ายๆกับที่เจ๊ผมยิ้มนั่นแหละ แต่เววอร์ชั่นนั้นดูเป็นการแสยะยิ้มซะมากกว่า
“ใช่หรอ? เจ๊ผมเป็นทอมเหอะคุณ”พูดจบฝ่ามือก็ฟาดลงมากลางกบาลอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอเท้าสะเอวมองหน้าผมแบบเหลืออด
ก่อนจะทำท่าเหมือนจะสกายคิก
“กูบอกมึงตั้งแต่กุเรียนม.4 แล้วเหอะว่ากูไม่ได้เป็น”พูดจบก่อนเดินมาเจาะยางทีนึงแล้วก็เสยผมเดินเข้าห้องพี่สาวผมไป
คุณคิดดูนะว่าจากผู้หญิงผมยาวซอยตั้งแต่กลางกระหม่อม เซทให้มันเด้งทุกวัน เจาะหู 7รู เจาะจมูกเพิ่มความติส เจาะคิ้วเพิ่ม
อารมณ์ศิลป์ แต่งตัวแบบผู้ชายเซอร์ๆ เสื้อยืดสีพื้นกางเกงยีนส์ขาดๆ แล้วเมื่อกี๊ สื้อกล้ามสีดำ ขาเดฟสีเหลือง รองเท้าส้นสูง มันรวบตึง แต่งหน้าอ่อนๆ
“ตกลงนั่นเจ๊เรกะจริงๆ หรอวะ?”
แล้วสุดท้ายผม็เลิกคิด เพราะคิดเป็นได้คำตอบเดิมว่า “นั่นคือพี่กูตอนเป็นสาวแล้ว” สงสัยว่าอานุภาพของความรักจะทำให้พี่ผมเป็นไปได้จริงๆ - -*
----------------------------------------------*
“มึงแม่งตายด้านป่าววะ?”ไอ้ซันถามผมเสียงเรียบ จากปลายทางของโทรศัพท์ ผมเกาหัวงงๆ แต่ไม่ตอบไรมันไป เดี๋ยวมันรู้ว่าโง่
“ไอ้จิงให้ท่าด้านนั้นยังไม่รู้อีกว่ามันอยาก”ไอ้นี่ก็ปากหมาว่าแฟนกู -*-
“ห่าน!! ปากดีจริงมึง ไอ้จิงไม่ใช่คนงั้น”พุดจบไอ้ซันก้บ่นงุ้งๆ งิ้งๆ แล้วตอบกลับมา
“ที่กูว่าอยากอ่ะ มันอยากให้มึงแสดงความรัก คิดเชี่ยไร” พูดจบมันก็เสียงเครียดกว่าเดิม แต่ผมนี่หน้าแหกกันไปเลย
“แล้วจะให้กูแสดงไง”ตามโง่ๆ ตามสันดา..น ผมได้ยินปลายสายมันถอนสายใจดัง”เฮือก” นี่กูน่าเหนื่อยใจขนาดนั้นเลยหรอวะ
“วางยา ลากเข้าห้อง จับทำเมีย!”สั้นๆ ง่ายๆ ตามสไตล์คนโฉด
“มึงไม่แนะให้กูไปตีหัวแม่งแล้วลากลงไปกินในน้ำเลยล่ะ”
“เออ..โอเคนะมึง”พูดจบมันก็ขำกร๊าก นี่ขนาดกูประชดนะเนี่ย!
“ว่าแต่มึงเป็นไงมั่งกะจูน”ตามจบไอ้ซันก็เงียบครับ เงียบฉี่ เหมือนปี่เป่าไม่ออก(กูว่าเริ่มยิงมุกมากไปละล่ะไอ้ท็อป)
“..........”
“ซัน”
“.........”
“ไอ้จวยไบซัน”
“...........”
“กูไม่อยากรู้ก็ได้”ผมพูดเบาๆ แบบสำนึกผิด มันถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดกลับมาว่า
“
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
2 B con >>
ไปขำๆ กะตอนหน้ากันเหอะ ^^
“มึงก็พูดไป ไอ้ซันมันชอบผู้หญิง ไอ้เชี่ยท็อปก็มีคนที่ชอบอยู่”
“ที่สำคัญ กูไปได้รูปนี้มาจากมือถือมึงว่ะไอ้มิ้น”
“ทีหลังรักกูก็พูดตรงๆ ไม่ต้องมาแอบหวาน”
“ที่จริงแล้ว ไอ้ฟี่มันชอบวินนี่วะ”
--------------------------------------------------------------------*
เอาไปให้คันกันเล็กน้อย - -*
เม้นให้หน่อยก็ดี เผื่อจะได้เขียน NC แจ่มๆ หุหุ
ความคิดเห็น