คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : #9# อย่า..บอกให้ใครรู้
ผมเดินจิตตกเข้าคณะไปอย่างเซ็งที่สุดในโลก เอาเป็นว่าเซ็งขนาดโทรบอกให้ไอ้ซันปั่นสามล้อ(?)มาเรียนเองเพราะไม่มีอารมณ์จะขับรถ จนติดรถท่านคณบดีมาเรียน...
“เป็นไรเนี่ย นักศึกษาชาย ทำไมทำหน้าแบบนั้น”ท่านคณบดีถามผมเสียงขรึม มาดเข้ม ..ทีอยู่บ้านเนี่ยนั่งตัดหญ้าหน้าบ้านอย่างกับลุงคนสวน
“นอย..ครับอาจารย์”พ่อเล่นมาลูกก็เล่นกลับล่ะครับ ถึงจะเนือยไปนิดก็เหอะ
“นอน?”เอ่อ...ลืมไปว่าพ่อผมไม่เข้าใจศัพท์วัยรุ่น ทุกอย่างต้องตรงตามมาตรและพจนานุกรมราชบัณฑิตให้สมที่จบเอกไทยมา
-*-
“ช่างมันเถอะครับจารย์ ผมไปเรียนแล้วนะครับ”ว่าจบก็ชิ่งออกมา เดี๋ยวจะโดนลากเข้าไปในห้อง แล้วต้องพบปะกับอาจารย์รูปงามนามคร่ำครึ ที่เข้ามาประจบพ่อผม แล้วลามมาที่ผม ... ให้ตายเหอะ มันก็แค่ต่อหน้าเท่านั้นและครับ ลับหลังพ่อ ผมก็แค่ไอ้นักศึกษาธรรมดาที่เกรดพอไปวัดไปวาได้
ผมทอดน่องมาจนถึงโต๊ะประจำที่มีไอ้ซันและสามล้อปั่น(?) พร้อมด้วยจูนและไอ้หมาฟี่นั่งอยู่ ผมหย่อนตัวลงนั่งข้างไอ้คุณซันอย่างอ่อนเพลีย ก่อนจะเอนหัวลงไปซบแขนมันด้วย
“เหนื่อยไรนักหนา ..ทำเหมือนเมื่อคืนออกไปท่องราตรีมางั้นแหละ”มันพูดเหมือนกับว่ากำลังเห็นผมเป็นผีเสื้อ จะได้ไปท่องราตรี ..ภาษาแม่งน่าจะไปแต่งนิยายมาให้กูอีกซักเรื่อง ฮ่าๆ
“เสือ..ก”ด่าจบก็หลับตาพร้อมย้ายหัวลงมาซบที่โต๊ะอย่างเบื่อๆ ชีวิตกูช่างเรียบร้อยราบรื่นเกินไปแล้วนะ
ผมนอนอยู่แบบนั้นซักพักไอ้จิงกับไอ้มิ้นก็เดินมาพร้อมกันจากทางห้องน้ำ ไอ้จิงเลือกจะไปนั่งข้างไอ้หมาฟี่ซึ่งเป็นที่ตรงกันข้ามกับผม...โดยไม่ทักสักคำ
ที่จริงแล้วตั้งแต่ส่งข้อความกลับไปหามัน จิงก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา และไม่โทรมาหาเหมือนทุกวันในรอบสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา...มันคงไม่คิดอะไร ก็เลยหยุดทำอะไรแบบนี้สินะ
ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~
เสียงข้อความข้าวของผมดังขึ้นขณะที่ทั่วบริเวณและโต๊ะที่เรานั่งกันอยู่เงียบลงพอดี ผมควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงอย่างหัวเสีย ก่อนจะกดดูอย่างเบื่อๆ
จาก : คุณมิ้น
เพื่อนกันของกูก็ไม่ทำแบบนี้
และกูก็ไม่คิดทำแบบนี้กับคนที่กูคิดแค่เพื่อน...
เมื่อคืนตังค์หมด ยังหาซื้อบัตรไม่ได้
อ่านจบผมก็ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะเงยหน้ามองไอ้จิงที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้คุยกับจูนอยู่ ผมมองซ้ายขวาก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา แล้วออกปากชวน...
“จิง กูหิวข้าว พาไปหาขนมกินหน่อย”ว่าจบก็มองหน้ามันยิ้มๆ ไอ้จิงทำหน้ากวนตีนตามประสา ก่อนจะเดินออกมาจากกลุ่มพร้อมกับผม...
---*
“หมายความว่าอะไร”ผมถามมันขึ้นท่ามกลางความเงียบ จิงหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มๆ ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วดึงผมเข้าไปในซอกอาคารเรียน
“มึงต้องให้กูแปลหรอ”มันว่าเสียงแผ่ว ผมมองตากลมใสอย่างค้นหา ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้
“งั้นถ้า...”พูดแล้วคนตรงหน้าผมก็บดเบียดริมฝีปากมาหา ผมจูบตอบอย่างไม่ให้เสียเชิง ก่อนจะถอนลมหายใจออกในเวลาต่อมา
“เข้าใจรึยัง...”ตาสวยมองเพื่อเค้นความจริง ผมยิ้มน้อยๆ
“เข้าใจแล้วครับ”พูดจบจิงก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ตอนนี้เราคบกันแล้วนะ...แต่ขออะไรอย่างนึง”เผด็จการสุดๆ แต่กลับผมยิ้มรับคำพูดนั้นอย่างลืมตัว นาทีนี้ลืมหมดแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วจะนับประสาอะไรกับฟอร์มที่ผมมีไม่เยอะอยู่แล้ว
“อะไร”
“อย่าให้ใครรู้ว่าเราคบกัน...กูไม่อยากให้ใครมองมึงด้วยสายตาไม่ดี”ไอ้จิงว่าเสียงเรียบ ดวงตาใสสวยหมองลงน้อยๆ ผมยิ้มให้ความน่าเอ็นดูของคนตรงหน้าอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะพยักหน้าตอบแบบขำๆ
................................ ขำที่ตัวเองสงสัยในความรักของอีกคน ในเมื่อผมเองก็รู้ ว่ามันไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้มาก่อน.................................
เราเดินกอดคอกันกลับมา ผมยิ้มมียิ้มบางๆ ระบายอยู่บนใบหน้า อย่างปิดไม่มิด ส่วนไอ้จิงเองก็ยิ้มนิดๆ แล้วเดินแยกไปนั่งข้างๆ จูน
“ไหนไปซื้อขนมวะ”อิ๊บอ๋ายยย ลืมว่าจะไปซื้อขนม
“พอดีกูกะมันลืมเอากระเป๋าตังค์ไปก็เลยเดินกลับมา”จิงตอบหน้าตาย ทุกคนพยักหน้าเข้าใจที่จิงพูด ก่อนนาฬิกาประจำกลุ่มจะเรียกพวกเราให้เข้าเรียนเช่นในทุกวัน.....
อย่างที่บอกว่าชีวิตของผมมันช่างราบรื่น เรียบร้อย แทบจะไม่สะดุด จนตอนนี้ผมกับจิงคบกันมาได้สามวันแล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างยังสงบดี
“ท็อปเพื่อนรัก กูยืมโทรศัพท์มึงหน่อยดิ”ไอ้ซันว่าเสียงเรียบ ผมหันไปมองหน้ามันก่อนพยักหงึกหงักตามประสา ไอ้ซันเอาไปครู่นึงก็คืนให้แล้วลุกไปคนเดียว เพื่อนในกลุ่มที่นั่งอยู่รวมทั้งผเองก็ไม่ได้นึกสงสัยอะไร ก่อนที่จะ....
เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอน สิบสี่~~
ไอ้ซันโทรเข้ามาหาผม ผมเองก็กดรับแบบงงๆ มันเป็นบ้าอะไรวะ ทำไมไม่เดินกลับมานั่งคุยจะโทรมาหาเพื่อ?
“บ้านมึงทำบริษัทเครือข่ายมือถือไงวะ ยืนอยู่แค่ตรงนั้นเสือ..กต้องโทรมา”ผมว่า
“กูมีเรื่องจะคุยกับมึง เดินตามกูมาหน่อย”ไอ้ซันพูดเสียงแข็งเข้ม ผมเกาหัวงงๆ ก่อนจะลุกตามมันไปอีกคน
--------------------------*
2 B con
แถม สปอยล์ตอนหน้า ^^
“ก็มึงแคร์มันมาก รักมันมาก แล้วกูล่ะวะ เอากูไว้ตรงไหน??”
“พอดีเพื่อนสนิท...เค้าคิดไม่ซื่ออ่ะเฮีย"
“ตกลงมึงสองตัว something กันหรอวะ”
---------------------------------------------------------*
รักแล้วรอเค้าหน่อย *-*
ความคิดเห็น