คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] HAEEUN อืม
HAEEUN
อืม
ไร้สาระล้วนๆค่ะ
สั้นมากๆค่ะถ้าอยู่ดีๆจบอย่างง ขี้เกียจค่ะ...
•••••
“ทงเฮไปเล่นบ้านผีสิงกัน”
“ไม่เอา-_-“
เสียงเด็กนักเรียนจำนวนมากราวสามพันคนดังขึ้นหลังจากครูหน้าเสาธงประกาศให้นักเรียนไปเล่นซุ้มตามอัธยาศัย วันนี้วันที่21ธันวาคม ตรงกับวันเรียนก็จริงแต่วันนี้ออกจะพิเศษสักนิดตรงที่เป็นงานคริสมาสต์แฟร์ประจำปี เด็กนักเรียนมัธยมต่างพากันออกร้านสนุกสนาน ที่ดูเหมือนจะคึกคักที่สุดเห็นทีจะเป็นบ้านผีสิงและซุ้มอาหารเนี่ยแหละ
ฮยอกแจที่อยู่ม.ปลายปีสุดท้ายแล้วถ้าหากว่าปีนี้ไม่เต็มที่ก็ไม่รู้จะได้มางานโรงเรียนแบบนี้อีกเมื่อไหร่ ต่างกับทงเฮรุ่นน้องที่เด็กกว่าหนึ่งปีที่ดูจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนแรกโทรมาบอกฮยอกแจว่าจะไม่มาแล้วด้วยซ้ำ ดีที่ฮยอกแจบ่นไปชุดใหญ่ๆทำเอาเขารู้สึกผิดและออกจะรำคาญนิดนึงก็เลยต้องมาจนได้ ไม่งั้นเดี๋ยวฮยอกแจงอนอีกจะเรื่องใหญ่มหกรรมกีฬาแห่งชาติ=_=
“ฮยอกแจจะเล่นมั้ยเนี่ยถ้าจะเล่นเอาคูปองมาเร็วคนต่อแถวอีกเยอะ” เรียวอุคสะกิดแล้วถามฮยอกแจ คนตัวเล็กยื่นคูปองให้อีกคนไปอย่างไม่คิดจะถามความเห็นทงเฮเลยสักนิด แต่เมื่อเห็นทงเฮยืนนิ่งอยู่ก็หันไปมองค้อนเชิงจะบอกว่ามึงรีบจ่ายคูปองไปเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูแบนสามปีจนทงเฮต้องยื่นคูปองให้เรียวอุคไปอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้าของทงเฮเงยขึ้นมองป้ายสีดำที่แขวนไว้หน้าห้องเรียนที่กลายเป็นบ้านผีสิงชั่วคราวอย่างละเหี่ยใจ...
‘ตุ๊กตาผี’
-_-
เกิดมากูไม่คิดว่ากูต้องมาทำอะไรแบบนี้... *ชำเลืองมองฮยอกแจ*
แอ้ด
ยืนรอสักพักหลังจากจ่ายคูปองไปประตูหลังห้องก็เปิดออกพร้อมเด็กนักเรียนม.ต้นบ้างม.ปลายบ้างราวๆสิบคนที่ทยอยเดินออกมา ใบหน้าเหล่านั้นมีทั้งตลก ขำ ร้องไห้ กลัวหน้าซีด อีกอย่างที่ยังสงสัยอยู่คือกางเกงเปียกเนี่ยดิ #อุ้ย
“เอ้ารอบต่อไป”
หมั่บ
ขณะที่รอบต่อไปซึ่งหนึ่งในสิบคือทงเฮและฮยอกแจกำลังจะถูกส่งไปเผชิญกับเหี้ยไรสักอย่างในห้องนั่น ฮยอกแจก็เอื้อมมือมากำเสื้อทงเฮไว้แน่นพลางก้าวขาตามคนข้างหน้าไป
TT_TTไอเหี้ยนึกภาพดิแงไม่ไหวร้าวมันฟิน
ปัง!!
หลังจากที่ทุกคนเข้ามาในห้องแล้วประตูก็ถูกปิดลง ตามมาด้วยเอฟเฟกต์แสงสีเสียงมากมายครบครันทั้งสัมผัสกลิ่นและบลา ตามสเต็ปบ้านผีสิงในงานโรงเรียนอะนะมันจะมีอะไร...
ก็ทุบโต๊ะดังป้างๆๆๆๆเปิดซาวน์เสียงเหี้ยแบบแม่นาคร้องเพลงแหล่ตามหารักกลิ่นธูปแอร์เย็นๆแล้วก็...
“อีเหี้ยใครจับตีนกู ทงเฮช่วยด้วยทงเฮไอ้เหี้ยTT________________TT” ฮยอกแจแหกปากดังลั่นแข่งกับเสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงกลุ่มข้างหน้า ไอ้เหี้ยคือมันมีคนยื่นมือมาจับขากูฮยอกแจแหกปากเต็มสิบระดับแล้วสะบัดทั้งตีนทั้งมือ ประเด็นไม่ใช่ไรสะบัดแล้วดึงเสื้อทงเฮไปข้างหลังด้วยเนี่ยดิฮยอกแจครับมึงกะจะรุมทึ้งกูให้ตายในนี้เลยใช่ไหม-_-+
“จะไปไหน...อยู่กับกูก่อน ช่วยกูหา...แอ่ก...ลูก” อยู่ดีๆก็มีคนที่เป็นผี(มึงเข้าใจกันใช่ไหม)มานอนดิ้นแอ่กๆชักดิ้นชักงออยู่ข้างหน้าทงเฮและฮยอกแจ อีห่าด๋อยคนอื่นเขาเดินกันไปไกลแล้วมันจะออกนอกห้องกันแล้วนี่มันอะไรวะเหลือกูอยู่สองคนเนี่ย
“ไอ้เหี้ยทงเฮเอามันออกไปควายโอ้ยเอามันไปเอามันไปTT____________TT” ยังคงแหกปากต่อไป ทงเฮที่ยืนทำตัวสุขุมอยู่นี่ไม่ใช่ไรความจริงจะขำแล้วด้วย ก็อีผีห่าทั้งหลายนี่แม่งกลุ่มพี่ทึกทั้งนั้นอะกูจะกลัวทำแมวอะไร5555555555555 <หัวเราะในใจอย่างบ้าคลั่ง
.
.
.
ปัง!!
“ไอ้เหี้ยน่ากลัวTT_________TT” หลังจากออกมาจากบ้านผีสิงนั่นฮยอกแจก็เอาแต่บ่นๆๆๆๆไม่หยุดจนทงเฮเริ่มอยากเดินหนีไปนั่งแดกข้าวคนเดียวละ ก็แล้วจะเข้าไปหาแอลฟี่รึไงดูสภาพดิ..โอ้ยขำ
“งั้นไปหาข้าวแดกกันไป ไม่ต้องเล่นแม่งละเดี๋ยวพาไปแดกน้ำซุ้มพี่ซองกยู=_=” ทงเฮบอกแล้วลากฮยอกแจไปซุ้มขายน้ำหวานโซดาอีกตึก ก่อนที่ฮยอกแจจะเป็นฝ่ายลากทงเฮเข้าบ้านผีสิงนับสิบที่เรียงรายอยู่... ทั้งบ้านยายหวน บ้านอาฆาต 3ภพสยอง โลกจิต โกลวอิ้งอินเดอะดาร์ค เก้าอี้หลอน ห้องมืด ลาสต์แฟนซีไนท์ มึงดูแต่ละชื่อเข้าไปกูจะตายมั้ยเนี่ยOTL
+ซุ้มน้ำโซดา+
“อ้าวฮยอกแจทงเฮ มาพอดีเลยมาช่วยกูทีคนแม่งเยอะชิบหาย T Y T” ซองกยูผู้ไม่มีตาตะโกนเรียกสองคนที่กำลังเดินเข้ามา ก่อนที่ทั้งทงเฮและฮยอกแจจะเดินเข้ามาในซุ้มอย่างเสียไม่ได้ ซวยชิบหายเลยกูนี่มันอะไรวะใครก็ได้แถลงที
“ให้ช่วยไรอะพี่-_-“ ทงเฮถาม
“ช่วยเปิดฝาโซดาทีเร็วเข้าใครก็ได้... เฮ้ยน้ำแข็งหมดอีกแล้วงั้นทงเฮมึงไปช่วยดงอูยกน้ำแข็งทีฮยอกแจช่วยพี่เปิดฝาโซดาหน่อยด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ซองกยูสั่งการรัวๆแล้วหันกลับไปผสมน้ำแดงโซดาต่อ นี่มันอะไรวะฐานทัพลับใช่ไหมนี่คือองค์การมืด555555555555555555555555555
แป้ก แป้ก แป้กๆๆๆๆๆๆ ฟู่วววววววววว <ฮยอกแจงัดฝาโซดา
แต่บายเถอะอีที่เปิดฝาขวดลายกระต่ายสีเขียวห่านี่แม่งกิ้กก้อกมากเดาก็รู้ว่ามันมาจากงานแต่งใครสักคน ของชำร่วยมึงยังเอามาใช้ไอ้เหี้ยเห็นไหมฝาโซดามันบาดมือกูอี.... *หันไปส่งสายตาแมวน้ำใส่ซองกยู*
โครม!
ทงเฮที่ยกน้ำแข็งกระสอบมหึมามาใส่ถังน้ำแข็งได้แล้วก็กะจะรีบพาฮยอกแจเผ่น เห็นทีจะอยู่มะได้ละไม่งั้นกูต้องกลายเป็นกรรมกรกล้ามปูแน่ดูจากสภาพดงอูแล้ว.. TT_TT5555555555555555555555555555
ขณะที่กำลังจะลากฮยอกแจหนีไปขึ้นหอประชุมซึ่งคาดว่าน่าจะมีการแสดงละครเวทีโง่ๆอยู่ อย่างน้อยขึ้นไปตากแอร์มีเพลงฟังแม่งน่าจะดีกว่ามาทำงานเป็นแรงงานต่างด้าวให้ซองกยูแหละวะ..
“เดี๋ยว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
สุดท้ายทั้งทงเฮทั้งฮยอกแจต้องอยู่ช่วยงานซุ้มน้ำจนถึงบ่ายสอง=________=
“เหนื่อยชิบหาย--_-- พี่ซองกยูแม่งอีฟบหสิสทสทส้ายกนสยวง” ทงเฮบ่นรัวๆแล้วยกแขนเสื้อมาปาดเหงื่อ
“เออบอกแล้วให้ไปเล่นบ้านผีสิงต่อไม่ฟังกูเลยนะไอ้ทงเฮ-_-..โอ้ยเหี้ยแสบ” ฮยอกแจบ่นบ้างแต่มือนี่สะบัดๆอยู่ ทงเฮเห็นเลยคว้ามือฮยอกแจมาดูแล้วก็พบว่าเป็นรอยฝาบาดเลือดซิบๆเต็มไปหมด บางจุดหนังแม่งถลอกด้วยโอ้ยพี่ซองกยูมึงอยากโดนตีนใช่ไหมทำฮยอกแจเจ็บเนี่ยอี-____-++++++++
“โหฮยอกแจไปห้องพยาบาลป้ะมือเยินขนาดนี้อะ เจ็บแทน”
“ไปทำห่าไรให้เขาสาดแอลกอฮอล์ใส่กูตายพอดีดิ ไม่เอาไม่ไป=_=”
“งั้นมึงรอแปป”
สักพักต่อมาทงเฮก็วิ่งกลับมาหาฮยอกแจที่รออยู่ตรงเก้าอี้ในโรงอาหาร ในมือถือขวดยาและบลาๆสารพัดดูก็รู้แม่งกระแดะจะทำแผล บอกตามตรงไม่ไว้ใจเพราะดูจากวิชาสุขศึกษาที่ให้สอบพันผ้าพันแผลแม่งพันเป็นลูกตุ้มอย่างกับมือโดเรมอน ถ้าขืนให้แม่งทำแผลให้กูคงโดนตัดมือทิ้ง คิดได้งั้นก็เลยแย่งยามาจากอีกคนแล้วลงมือทำแผลเอง ทงเฮเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะพอจะเข้าใจดีว่าฮยอกแจคงกลัวตายเหมือนกัน...
“เฮ้ยบนห้องเปิดแอร์แล้วอะทงเฮไว้ทำแผลเสร็จขึ้นไปนอนกันกูเริ่มเบื่องานคริสมาสต์แล้ว” ฮยอกแจบอกขณะที่กำลังรัวยาใส่มือ
“อืมก็ดี ง่วง”
หลังจากทำแผลเสร็จก็เอายาไปคืนห้องพยาบาล สองคนก็เดินขึ้นตึกไปยังห้องเรียนของทงเฮ ที่ต้องไปห้องทงเฮเพราะห้องฮยอกแจตอนนี้โดนกลุ่มพิราบเจ็ดสีเจ็ดศอกยึดอยู่ อีพี่ทึกนี่พอปิดบ้านผีสิงก็กระแดะมาแดนซ์บนห้องต่ออีกระวังเถอะมึงกูจะให้ประธานสภานักเรียนสิ่งแวดล้อมมายึดดิสโก้บอลมึง5555555555555555
แอ้ด
เปิดประตูห้องเข้ามาก็พบว่าทางสะดวก มีคนนั่งอยู่ในนี้แค่สามคน โชคดีที่เป็นเด็กเนิรดหมดแม่งนั่งอ่านนิยายไซไฟพลังดาบจัทราจนหัวจะจุ่มเข้าไปในหนังสือ อีกคนหันหน้าเข้ากำแพงใส่หูฟังตัดขาดโลก คนสุดท้ายนี่นั่งแต่งสุนทรพจน์ใส่สมุดไรสักอย่างอยู่
“เจ็บมั้ยนั่นสมน้ำหน้า-_-“ ทงเฮว่าแล้วก็เอื้อมมือไปจับมือของฮยอกแจไว้เบาๆ
“เอิบทงเฮยาเลอะมือนะระวัง กลิ่นเบตาดีนนี่สามารถตามหลอกหลอนมึงได้อีกนานนะขอบอก555555555”
หมับ
ฮยอกแจหันไปมองอีกคนที่ยังไม่ปล่อยมือตัวเองแต่กลับหลับตาลงเสียอย่างนั้น ก็เข้าใจว่ามึงง่วงแต่มานั่งหลับทำห่าไรหลังห้อง=_= ข้างชั้นหนังสืออีกนี่มันมุมอับชัดๆอีลาสต์ฟรายเดย์ไนท์...
เฮ้อ...
หันไปมองหน้าร่างเกือบสูงข้างๆแล้วก็เผลอยิ้มออกมา นี่สนิทกับไอ้ห่าทงเฮมาตั้งแต่ม.ต้นจนตอนนี้จะออกจากโรงเรียนอยู่แล้ว จะให้เรียกว่าแฟนก็ได้มั้งถึงจะไม่เคยใช้สรรพนามนี้กันตรงๆก็ตามเหอะ ถามว่าผูกพันมั้ยตอบเลยว่ามาก ถามว่ารักมั้ยตอบเลยว่า
รัก
ไม่รู้จะทำอะไรขี้เกียจมาแงะมือออกแล้ว งั้นก็นอนแม่งเลยละกันบายฝันดี..
+หกโมงเย็น+
“อีเห็ดทงเฮมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงหกโมงแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” เสียงโวยวายสไตล์ฮยอกแจดังขึ้นจนทงเฮสะดุ้งตื่นมาพบกับท้องฟ้าที่ใกล้จะมืดเต็มที เหงื่อก็ออกเต็มไปหมดแสดงว่าอีห่าประธานสภาสิ่งแวดล้อมแม่งมาปิดแอร์ เสือกไม่ปลุกกูอีกเดี๋ยวๆมึงโดนตีนแน่-_-++++
“เออ กลับกัน อยากนอนต่อ” คว้ากระเป๋าเดินนำออกจากห้องไป
ระหว่างทางเดินกลับบ้านทงเฮกับฮยอกแจก็ต่างเงียบทั้งคู่ อาจจะเพราะเพิ่งตื่นด้วยแหละมั้งกูยังเมาค้างอะโทษ=_=
“ปีใหม่เที่ยวไหนปะฮยอกแจ” อยู่ๆทงเฮก็ถามขึ้นมา ฮยอกแจหัวเราะนิดๆแล้วก็หาวแล้วก็เงียบ..
อยากตะโกนใส่หน้านะความจริงอะ
ก็รู้ว่าไม่ได้ไปก็รู้ว่าปีใหม่กูก็ไปบ้านมึงทุกปีอะยังจะถามอีกอีโง่เง่า
“ส่งแค่นี้นะไปละเดี๋ยวรถเมล์หมด กลับดีๆอะถึงแล้วโทรบอกด้วย” ทงเฮบอกฮยอกแจก่อนจะโบกมือลา ฮยอกแจพยักหน้าน้อยๆแล้วเดินเลี้ยวไปอีกทาง จะว่าไปวันนี้ก็ไม่คอยต่างอะไรกับวันอื่นๆหรอก
มันปกติตรงที่ทงเฮยังเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตฮยอกแจจนเกือบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งไปซะแล้ว
ถ้าไม่มีทงเฮนี่ดิ...ปัญหาใหญ่
.
.
.
วันนี้คือพิธีจบการศึกษาของนักเรียนม.ปลายปีสุดท้าย...
หนึ่งในนั้นคือฮยอกแจ
อืมมันก็โหวงๆเนอะจะไม่ได้เจอใครหลายๆคนอีก อย่างเช่นครูเป็ดครูไก่ที่บ่นเขามาตั้งแต่อนุบาลเดี๋ยวก็จะไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนแต่ก่อนแล้ว บรรยากาศในโรงเรียนก็อาจจะได้มาสัมผัสอีกนานๆครั้ง ประเด็นสำคัญคือ...
ถ้าไม่ได้เดินกลับบ้านกับทงเฮอีก ไมได้ทำอะไรหลายๆอย่างร่วมกับทงเฮ จะเหงาตายห่าไหมวะ
.
.
.
มันก็ไม่มีไรมากเหมือนพิธีรับรางวัลทั่วไป พอตัวเองรับเสร็จมันก็น่าเบื่อฮยอกแจเลยแอบแฟ่วออกประตูหลังหอประชุมไปนั่งเล่นอยู่ตรงบันได นั่งๆอยู่จะหลับอยู่แล้วก็มีมือมาแตะแก้มเบาๆทำเอาสะดุ้งหน้าแทบปักพื้น
จะใครล่ะก็เหี้ยทงเฮนั่นแหละ
“-_-zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz” <ทำหน้าง่วงใส่ทงเฮเต็มที่
“...”
ต่างคนต่างเงียบ
ทงเฮหยิบเกียรติบัตรในมือฮยอกแจมาดู พลิกไปพลิกมาแล้วก็ส่งคืนให้เจ้าของ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรสักคำหรือเพราะหน้าง่วงๆของฮยอกแจก็ไม่รู้ที่ทำให้คนข้างๆไม่กล้าปริปากพูดอะไรออกไป...
...หรือความจริงแล้วจะอึดอัดก็ไม่รู้ว่ะ
มหาลัยที่ฮยอกแจจะไปเรียนแม่งไกลสุดๆแถมไปคนละทางกับโรงเรียนอีก ถ้าจะให้เดินไปด้วยกันแบบตอนเรียนมัธยมมันก็ไม่ได้แล้ว อีกอย่างคือทงเฮกลัวว่าถ้าฮยอกแจไปอยู่มหาลัยฮยอกแจได้เพื่อนใหม่ๆเจอคนใหม่ๆฮยอกแจจะลืมเขาไหม จะลืมทงเฮคนนี้รึเปล่า...
ง่ายๆคือไม่มั่นใจ
ทั้งความรู้สึกฮยอกแจในอนาคต...และความรู้สึกตัวเองตอนนี้
อยู่ด้วยกันเกือบทุกวันยอมรับกับตัวเองไปนานแล้วว่าโคตรชอบฮยอกแจ มันทั้งผูกพันธ์ทั้งอะไรมากมายไม่รู้ดิพูดไม่ถูก ก็เหมือนเลี้ยงหมาตัวนึงตั้งแต่สองเดือนจนตอนนี้มันโตและอยู่กับเรามาหลายปี อยู่ๆมันตายหรือหายตัวไปก็เหวงๆถูกปะ นั่นแหละความรู้สึกทงเฮในตอนนี้
กลัวมันจะไม่เหมือนเดิม
“นี่” ขณะที่ร่างสูงคิดอะไรเพลินๆ ดราม่ากับตัวเองอยู่ คนข้างๆที่เหมือนจะหลับไปแล้วก็พูดขึ้นมา ทงเฮหันหน้าไปมองฮยอกแจแล้วเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่ามีอะไร
“ไปหาที่มหาลัยบ้างนะ”
“แล้วทำไมไม่มาหากูที่โรงเรียนล่ะวะ”
“ก็...พ่อบอกให้อยู่หอ มันจะดีกว่า”
ห้ะ.....
อยู่หอแม่มารดามึงอะฮยอกแจ เฮ้ยนี่จริงจังนะเครียดกว่าเดิมคูณล้าน ฮยอกแจจะไปอยู่หอ
โอกาสที่ความสัมพันธ์จะพัฒนาหรือคงที่เท่ากับศูนย์
“ทำหน้าเครียดอีกแล้วมึง” ฮยอกแจพูดหลังจากมองหน้าทงเฮสกพักรู้สึกได้ถึงความหงุหงิดไม่พอใจหรือห่าไรก็ตาม ถ้าเงียบต่อไปเดี๋ยวแม่งบีบคอกูขึ้นมา-_-…
“...”
“เดี๋ยวมาหาบ่อยๆโอเคปะ”
“อยู่กับใครวะหออะ”
“..........อยู่กับรูมเมท ปีสาม”
สีหน้าทงเฮเหี้ยกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด อีห่านี่มึงตัวเท่าแมวไปอยู่กับรูมเมท รูมเมทเสือกเป็นรุ่นพี่ปีสามถ้าเขาฆ่ามึงตายทำไงอะ หรือถ้าแม่งเป็นผู้ชายที่หล่อเหี้ยๆหรือผู้หญิงหน้าตานางฟ้ากูจะทำไงถ้าฮยอกแจเกิดหวั่นไหวขึ้นมาแล้วตัดกูออกจากสารบบชีวิต จะทำไงอะถ้า...
“โอ้ยกูล้อเล่นอีบ้าทงเฮ กูอยู่หอคนเดียวครับตอนนี้ยังไม่มีรูมเมทถ้ามีเมื่อไหร่จะอัญเชิญมาให้พิจารณาเลย พอใจยัง”
“...”
“เออ”
รู้อะไรเปล่า
ได้จับมือฮยอกแจแล้วเดินกลับบ้านด้วยกันนี่โคตรมีความสุขเลยนะ
ถึงมันจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้ทำแบบนี้
แต่มันต้องมีวันอื่นอีก วันข้างหน้าที่จะจูงมือฮยอกแจแล้ว พาไปที่อื่นที่ไม่ใช่กลับบ้าน
คิดไรกันเปล่าอะมึงกูหมายถึงพาฮยอกแจไปสวนสนุก
จบ
ความคิดเห็น