คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] WONKYU อิอิกำแบหมุนหมุน
WONKYU
อิอิกำแบหมุนหมุน
ตัวละครสมทบ : คู่หมั้นพี่วอน = ซี่ศรีนุช
นี่ภาคต่อจากเฮอึนอิอิกำแบหมุนหมุน
•••••
“ฮยอกแจ กูไปแล้วนะ พี่วอนบีบีตามกูแล้ว-_-“
คยูฮยอนตะโกนบอกเพื่อนที่โคตรพ่อโคตรแม่สนิทที่ยืนคุ้ยขยะอยู่หลังห้อง เออมันไม่ใช่อะไรหรอกคือฮยอกแจเล่นบีบีในคลาสอาจารย์ที่ความจริงไม่น่าจะมายุ่งไรด้วยรำคาญเสียงปิ้งเสียงปุ้งปั้งห่าอะไรของบีบีฮยอกแจเลยเอาไปโยนใส่ถังขยะบรึ้ม
ทุกคนคงรู้กันหมดแล้วใช่ไหมว่ากูมีแฟนชื่อซีวอน ^-^
ถ้ายังนี่เชยมากนะย้อนกลับไปอ่านอิอิกำแบหมุนหมุนเลยไป...
คยูฮยอนเดินออกมาจากห้องได้สักพักละ ตอนนี้อยู่ในแอเรียโต๊ะหินอ่อนของกลุ่มฮยอกแจ ปกติก็จะมานั่งด้วยอะนะแต่ขอโทษวันนี้แฟนกูจะพาไปแดกข้าวอิอิอิ #น่าหมั่นไส้
“จะว้อทแอปส์หาน่ะโนเกียมึงทำได้ไหมล่ะๆๆๆๆๆ โว้ยๆๆๆๆๆหงุดหงิดชิบเป๋ง -_- ฝนก็ตกอีกนี่มันวันเหี้ยอะไร”
เอาอีกละพี่ทึกกับทงเฮทะเลาะกันอีกแล้ว -_- ไม่เรียกว่าทะเลาะก็ได้คือเข้าใจอารมณ์พี่ทึกไหมมันพรากจากนามันมาแม่งก็แย่พอแล้ว คิดถึงเลยหาเกมที่เกี่ยวกับนามาเล่นประเด็นคือไม่มีปัญญาซื้อไอโฟนมาใช้ OTL
ตะดิ้ง
· Hyukjae : โอ้ยอีควายทงเฮแม่งฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
· Hyukjae : ไอ้ห่าขอโทษแป้นกหหหหหหหหหหหหหหห
นั่นไงทงเฮแม่งมาอีกแล้วคือบีบีแบบนี้หากุกวันอยากถามอยู่เนี่ยว่าเบื่อบ้างไหม บ่นทงเฮก็รู้ว่ามึงอยากบ่นแต่ช่วยไปซ่อมแป้นก่อนไปกูรำคาญ=_=
· KYU : อะไรของมึงจะหจะฟเลือกเอาสักอย่าง ทำไมทงเฮทำไมอีก-_-
แล้วแม่งก็เงียบไปสงสัยกำลังเถียงอะไรกับทงเฮอยู่ไม่ก็งัดแป้นบีบีมาแดกแล้ว
ช่างหัวมัน
· KYU : พี่วอน
· KYU : อยู่ไหนวะ
· KYU : ตอบเร็วๆฝนแม่งตกอยู่
· KYU : อยู่ปะ
· KYU : แดกสารเคมีจนบรึ้มตายไปแล้วอ่อ
· KYU : เฮ้ย
· SEWON : อยูข้างหลังมึงไงหน้าโง่เลิกโวยวายเลยครับ
เอ้าอีห่าด่ากูอีก กูอุส่าเป็นห่วงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
*หมุนตัวทำมุมสามร้อยหกสิบองศา*
“ไปหาไรแดกกัน”
ย้อนกลับไปสมัยที่ทึกยังอยู่ที่นาสมัยที่วอนยังไม่คบกับคยูสมัยที่กูไม่รู้ว่าสมัยไหน
ตอนนี้คายูฮายอนอยู่มต้นเองน้าอิอิกำกำ
คยูฮยอนเดินทำหน้าง่วงๆแล้วยกมือขยี้ตา โอ้ยคือง่วงมากเดินมาจะสิบนาทีแล้วกูก็ไม่หายง่วง แวะหาไรแดกก่อนดีฝ่า -_-
++7++
คยูฮยอนเดินไปเดินมาก็พบว่าเซเว่นสาขานี้แม่งกระจอกงอกง่อยมากไม่มีห่าไรที่จะแดกแล้วบู้มตื่นได้สักอย่าง =_= เงยหน้าไปว่าจะขอความช่วยเหลือจากพนักงานหน่อยอารมณ์ว่าขอไรก็ได้ที่แดกแล้วตื่น พนักงานแม่งหน้าง่วงกว่ากูอีกสงสัยจะช่วยไรกูไม่ได้ละ
เดินไปเดินมาสักพักก็เจอกระปุกใสๆฝาสีบานเย็นโคตรเสร่อวางอยู่บนชั้นประมาณสามสี่ขวด รูปร่างหน้าตาโคตรไม่น่าซื้อเซเว่นแม่งเอามาขายได้ไง (แต่กูก็หยิบมาดู)
‘มะขามกระปุกตราตุ๊กตุ๊กศรีวรณ์’
=_____= คือเหี้ยอะไร
เลื่อนลงมาอ่านอีกบรรทัดเผื่อจะหาสาระและสิ่งที่ต้องการสื่อจากอีกระปุกนี่ได้
ติดต่อ : 0876543210
ให้เบอร์ทำไม
ด้วยความที่เริ่มจะตื่นบ้างแล้วเลยคิดว่าหมดหวังจะหาไรจากเซเว่น กำลังเอื้อมมือจะเอากระปุกมะขามห่านี่วางกลับเข้าชั้นแต่สายตาก็ไปสะดุดกับ………
โอ้วรูปใครทำไมแม่งหล่อจังวะ ทำไมพรีเซนเตอร์มะขามกระปุกหล่อจัง *wwwww*
.
.
.
สรุปก็ซื้อมะขามกระปุกนั้นมาด้วย
ตอนนี้เรียนอังกฤษอยู่ ไม่รู้อะไรของครูเข้ามาก็บอกว่าเริ่มบทสองเลยนะบทหนึ่งเรียนจบไปแล้ว ที่สงสัยคือมึงสอนบทที่หนึ่งเมื่อไหร่หรอ *บรึ้ม* ก็เลยช่างมันไม่เรียนแล้วมานั่งหมุนกระปุกมะขามเล่นดีกว่างิงิ
โอ้ยอยากรู้ว่าสุดหล่อนี่คือใคร
ใครวะ ใคร
ติดต่อ : 0876543210
คยูฮยอนเด็กฉลาดมากหยิบบีบีขึ้นมาเมมเบอร์ข้างกระปุกลงไปทันที ไว้เย็นนี้กูค่อยโทรไปนะคืออยากรู้มากๆว่าไอ้นี่คือใคร
1
2
3
โทรแม่งตอนนี้เลยละกัน TvT
แป้ก แป้กแป้ก แป้กๆๆ ตู้ดดดดดดดดดดดดดดดด
รอไม่นานก็คือไม่นานอะตู้ดเดียวพอแม่งเปลืองบรรทัดเออนั่นแหละพอปลายสายรับโทรศัพท์คยูก็ไม่รอช้านะจ้ะกระซิบใส่โทรศัพท์เลย (กูแหกปากฮาร์ดคอร์ไม่ได้ครูแม่งยืนโบกปากกาไวท์บอร์ดอยู่หน้าห้อง)
“ฮัลโหล มะขามกระปุกตราตุ๊ก….ตุ๊กศรีวรณ์ปะ มีไรจะถามหน่อยรีบๆตอบด้วยไม่มีเวลาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
‘ครับ=_=’
“เออนั่นแหละจะถามว่าบนกระปุกมะขามอะหน้าใครอยากรู้มาก พรุ่งนี้วันเกิดพี่รหัสแล้วเมื่อเช้าซื้อมะขามให้พี่เขาบอกอยากมีทแอนด์กรี๊ดกับคนบนกระปุกมากกว่า ตอบดิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ควมจริงพี่ระห่งรหัสห่าไรนั่นกูไมมีหรอก มต้นยังไม่เริ่มเล่นสักหน่อย=_=
‘=_=’
“โอ้ยตอบไวๆได้ปะๆๆๆๆๆๆๆๆ”
‘จะทำไมอะ….’
“เออจะบอกว่าบอกคนบนกระปุกให้หน่อยพรุ่งนี้เจอกันหน้าโรงเรียนมต้นมะขามศักดิ์สิทธิ์ บอกว่าหาคนชื่อคยูฮยอนนะ ห้าโมงประมานนั้นนะขอร้องพลีส”
.
.
.
ฟายเย่อร์กูบอกว่าห้าโมงไงนี่ห้าโมงจะหกโมงแล้วนะ
กูหิวแล้ว
เออแม่งไปหาไรแดกก่อนก็ได้วะ ต้องรีบไปซื้อก่อนที่ป้าจิตจะปิดร้านขายของทอดๆๆๆๆๆๆ
ไม่มีชิพ อย่าถามว่าไม่มีแล้วไงคือโรงเรียนกูอาจจะกลัวภารโรงอาณัติค่าข้าวเลยบังคับนร.แลกชิพไม่งั้นห้ามซื้อข้าวแดก =_=
ไปแลกชิพก่อน
“ห้าสิบครับ” คยูฮยอนบอกครูที่นั่งประจำการโต๊ะแลกชิพ ก็ไม่เข้าใจจะเรียกว่าครูได้ไงกูไม่เห็นเขาสอนอะไรสักอย่างนอกจากรับเงินจ่ายชิพวิ่งไปเอาชิพแล้วกลับมานั่ง -_-
แปะ
คยูฮยอนโกยชิพสีเหลืองห้าอันลงมือซ้ายแล้ววางแบงค์ยี่สิบสองใบลงบนโต๊ะแล้วเดินจากไป ห้ามว่ากูขี้โกงนะกูไม่มีเหรียญสิบ………………………………
เดินไปซื้อของทอดอย่างสบายใจแล้วก็นั่งแดกรอสุดหล่อบนกระปุกมะขาม แดกจนเหลือไส้กรอกอีกไม้เดียวแล้วแม่งหกโมงแล้วนกกาโบนบินแม่งก็ไม่โผล่หัวมาสักที
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเชี่ยไร =-=
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใกล้เข้ามาละ เสียงไรตกลง
“เอาชิพคืนมา……………………………………”
อีห่าครูแลกชิพนามว่าเลก อ่านไม่ผิดเขาชื่อ เลก คือเลกวิ่งถลาลมมุ่งหน้ามายังกูที่กำลังยัดไส้กรอกเข้าปาก โอ้ยใจเย็นกูคืนชิพให้ไม่ได้กูใช้ไปแล้ว TvvvvvvT
“ชิพพพพพพ”
ตอนแรกคยูฮยอนไม่ได้กลัวอะไรเลกเลยเพราะแบบนึกสภาพออกไหมครูเขาแห้งๆผอมๆดูอ่อนแอ แต่พอมาวิ่งไล่แบบนี้กูเหมือนดูหนังซอมบี้คัมแบคไล่กินคนอะไรแบบนั้น โอ้ยแม่งจะถึงโต๊ะกูแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไส้กรอกมันเหลืออะเอาไงดี
“ชิพพพพพพพพพพพพพ”
ไม่คิดอะไรต่อแล้วนาทีนี้คิดออกอย่างเดียวคือยัดไส้กรอกใส่ปากแล้ววิ่ง วิ่งไปสักพักถึงหน้าโรงเรียนก็เจอตุ๊กๆเน่าๆคันนึง คาดว่าตาลุงคนขับคงไปนั่งสูบบุหรี่ที่ไหนสักที่ ขอยืมก่อนนะลุง โง่เองเสือกเสียบกุญแจค้างไว้………
บรื้นนนนนนนนนนน
คยูบิดตุ๊กๆแบบสุดใจ หนีเลกมาพ้นแล้วแต่แบบไม่เคยนึกว่าขับตุ๊กๆจะมันส์ขนาดนี้เลยขับเล่นไปเรื่อยๆ เออว่ะสนุกดีแต่กลิ่นน้ำมันเหม็นไปหน่อย ขับมาประมาณชั่วโมงนึงก็พบว่าป้ายบอกทางเขียวๆเขียนว่าอยุธยา อยากสครีมดังๆว่ากูมาอยุธยาครั้งแรกด้วยตัวเอง *ปาดน้ำตา*
อยากถ่ายรูปอัพดิสบีบีแต่เลยมาแล้วหาทางกลับรถไม่เจอว่ะ
แถ่ดแถ่ดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ้าวทำไมมีเสียง
แถ่ดแถ่ดดด แคร่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อีเชี่ยรถดับ...................................................
รถ ดับ
แล้วดูแม่งเสือกมาดับไรตรงนี้กูอยู่กลางถนนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายสองข้างทางมีแต่นาไม่มีบ้านคนสักหลังตกลงนี่มันอยุธยาหรือนอกโลก
กูอยากได้น้ำมันขับกลับบ้าน ._.
เอาไงกับรถดี
ทิ้งไว้นี่ได้ปะ.....................................
เออช่างแม่งแล้วนะกูขอโทษนะลุงแต่นี่เป็นโอกาสให้ลุงหาอาชีพใหม่ไปหารถเมล์หรือมอไซค์ขับก็ได้ลุงควรจะเลิกขับตุ๊กตุ๊ก...ทิ้งรถไว้นี่ละกันขอโทษนะ T – T
ลากตุ๊กๆไปไว้ข้างทางถนนลูกรังหรืออะไรสักอย่างที่มันแดงๆ อะไรนะถนนดินแดง เออนั่นแหละอะไรสักอย่าง
เดินไปเรื่อยๆ....
เดิน
เดิน
เดิน
อีห่าคือมันให้อารมณ์เหมือนกูชิวมากเลยเนอะเดินเล่นตามถนนแต่จะมีใครนึกสภาพออกบ้างไหมว่าอยุธยาตอนหกโมงเฉียดทุ่มนึงยุงแม่งเยอะมากกูอยากกลับบ้านมากด้วยเพราะไอ้ผู้ชายข้างกระปุกมะขามแท้ๆทำกูซวยเบย T v T
เห้ยคือนั่นอะไร
เห็นไฟวิ้งๆกลางทุ่งนาคงไม่ใช่กระสือใช่เป่าๆๆๆๆๆๆ
เออช่างแม่งละนะจะกระสือหรืออะไรขอกูเดินเข้าไปดูหน่อยดีกว่าเดินไปเรื่อยๆงี้เสียวเจอคาราวานควายข้ามถนน =-=
เดินกึ่งวิ่งฝ่าดงข้าวเข้าไป โอ้ยรองเท้าเละดินหมดแล้วเกิดมาไม่เคยเดินลุยนามาก่อนเลยนะแฟนทาสทิกเบเบ้ T – T
ใกล้เข้าไปเรื่อยๆก็เริ่มมั่นใจแล้วว่ามันไม่ใช่กระสือแน่นอน อย่างน้อยก็บ้านคนใช้หลอดประหยัดไฟแบบตะเกียบด้วย ถึงแม้บ้านมันจะดูโทรมๆออกแนวพี่คล้าวกันน้องทองกวาวแต่ก็น่าจะพอมีน้ำมันบ้างปะ อย่างน้อยมันก็ต้องใช้น้ำมันไปใส่เครื่องไถนาสมัยนี้คงไม่มีคนใช้ควายแล้วล่ะนะ...
ถึงประตูหน้าบ้านก็ยืนทำใจสักพัก จะว่าไปแม่งไม่ใช่ประตูหรอกเหมือนเอาไม้ไผ่สามท่อนมามัดๆแล้วแบ่งครึ่งต่อเป็นแผ่นๆแล้วเอามาแปะฝาบ้าน แต่ก็นั่นแหละด้วยความมีมารยาทของคยูฮยอนก็เลยเอื้อมมือไปเคาะ เคาะแรงไม่ได้อีกเดี๋ยวบ้านแม่งพังโคร่ม
ก๊อก...ก๊อก...
ก๊อกก...ก๊อกก......
“สวัสดีครับมีคนอยู่มั้ย =__=”
.............................กริบ...............................
“แอ้กกกกกก อั้กกกกกก แอ่ะๆๆๆๆ”
^เสียงเชี่ยไร
“มีคนอยู่มั้ย =_________=”
“แอ่ะ แอ้กกกก แอ่ะๆๆๆๆ มี ระ...แอ่กๆๆๆๆๆๆๆ”
^นั่นสิเสียงเชี่ยไร เหมือนเสียงลุงแก่ๆเสี้ยนยาบ้าอะ
ไม่ใช่ไรคือถ้าชาตินี้คนในบ้านมันไม่บอกให้กูเข้าไปสักทีกูจะเดินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยตุ๊กตุ๊กจอดสนิทรอกูอยู่สองเมตรที่แล้วกูจะรีบเอาน้ำมันไปเติมแล้วขับกลับบ้านอีฟายย์
“ขออนุญาตนะ -_- มีน้ำมันไหม” ไหนๆก็ไหนๆแล้วใจกล้าสักหน่อยคงไม่เป็นไรคิดว่ายังไงชาตินี้อนาคตกูคงไม่ได้เจอกับมันอีกแล้วอะนะ
“แอ้กกกกกกกก กะ....ไก่....”
คยูฮยอนตัดสินใจง้างประตูไม้ไผ่ออกแบบกล้าๆกลัวๆ #เอิ่มดูภาษา เดินเข้าไปแบบสองก้าวก็เจออะไรที่แม่งสะพรึงมากถึงมากที่สุด..........
ภาพที่เห็นคือ............
ชายหน้าชราอายุไม่สามารถประเมิณได้นอนแผ่หลาขาขวาชี้ฟ้าอยู่ ริมฝีปากที่มองจากระยะสองเมตรแล้วแลดูขาดน้ำมากมีน้ำลายสีขุ่นๆน่าจะเหม็นบูดไหลย้อยออกมาแบบไม่ขาดสาย คยูฮยอนที่ก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่กูสงสารคนแก่และกูอยากได้น้ำมันเติมตุ๊กตุ๊กเลยเดินเข้าไปถาม...
“ลุงๆๆๆ เป็นไรๆๆๆๆๆๆๆ” มือของคยูฮยอนเอื้อมไปคีบชายเสื้อของชายชรา
“อย่ามายุ่งกั.................แอ้กกกกกกก....................”
“กู....กำลัง......เสี้.......อั้กกกกกกกกกกกกกกกก.............เสี้ยน.................”
“ ไ ก่ ”
++บริษัทมะขามกระปุกตราตุ๊กตุ๊กศรีวรณ์++
“อาซีวอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตาแปะที่ครองตำแหน่งเลขาของประธานบริษัทเอ่ยขึ้นแล้ววิ่งร่ามาหาซีวอนที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา
“ว่าไงลุงเชื่อม”
“เออเมื่อกี้แปะลืมบอกว่ามีคนโทรมาหาแปะเนี่ย บอกว่าอยากเจอลื้อมั่กๆแต่แปะฬืมบอก........”
“เมื่อไหร่”
“สองชั่วโมงที่ฬ้วคือแปะว่า........”
“เฮ้ยไม่แปปแล้วนะแปะที่ไหน!!!!!!!!!!!”
แล้วซีวอนคนหล่อมากหล๊อหล่อก็รับกระดาษปฏิทินที่ด้านหลังจดชื่อโรงเรียนม.ต้นไปจากแปะเชื่อมแล้ววิ่งถลาออกจากห้องทำงานบริษัทไปที่โรงเรียนมต้นมะขามศักดิ์สิทธิ์ทันที
++โรงเรียนมต้นมะขามศักดิ์สิทธิ์++
โ ร ง เ รี ย น ปิ ด
หมดสิ้นหนทางจะตามหาละแม่ง-_- ระหว่างเดนไปเห็นยามคนนึงลากจักรยานเตรียมซิ่งกลับบ้านเลยเดินไปดักหน้าขอถามสักหน่อย
“ลุงๆๆๆ รู้จักคนชื่อคยูฮยอนไหม”
“รู้ๆๆ นึกก่อนนะ..............เห็นขโมยตุ๊กตุ๊กลุงสินทรขับหนีไปไหนแล้วไม่รู้ ลุงสินทรเขาโดนเมียด่ายับเลยเนี่ย คนรู้จักใช่ไหมฝากบอกคยูฮยอนทีว่าเอาตุ๊กตุ๊กลุงสินทรไปคืนด้วยนะ”
แล้วลุงคนนั้นก็ขี่จักรยานหนีไป อ้าวส้นตีนกูจะรู้ได้ไงว่าคยูฮยอนไรนั่นอยู่ส่วนไหนของโลก โอ้ยๆๆๆๆๆๆ
ระหว่างที่เดินไปเดินมาแถวหน้าโรงเรียนก็เจอเด็กมต้นคนนึงเดินถือบีบีมืออีกข้างถือไอติมวอลล์ฟรุตตี้ ทันใดนั้น...
“เชี่ยคยูฮยอนอย่ามาอำกูได้ไหม-_- ไม่อยากส่งงานก็บอกมาอย่ามาแถว่าอยู่อยุธยาอีฟฟหกดสัยีบรนัรพำพัเดื่พ้รนิดิ่อ้รุรถ่ารนรยยไนยพนไพรีนี -____________-“
เด็กคนนั้นปาไม้ไอติมลงพื้นท่าทางดูหงุดหงิด เอ้ะเดี๋ยวนะ....
คยูฮยอนเหรอ....
“เดี๋ยวน้องๆๆๆๆๆๆๆ นายอะๆๆๆๆๆ -_- เฮ้ยยยๆๆๆๆ” ซีวอนเดินไปสะกิดเด็กคนนั้น ทำเอาหยุดเล่นบีบีหัวแทบฟาดกิ่งไม้ โถอีฟายย์เรียกดีๆก็ได้ ....
ซึ่งให้เดาทุกคนก็พอจะเดาออกสินะว่าเด็กชายติดบีบีสนิทกับคยูก็คือฮยอกแจนั่นเองอิอิกำแบหมุนส์
“ว่าไง -_-“
อีเด็กไม่มีสำมาคารวะ อี.....................................
“รู้จักคยูฮยอนไหม”
“รู้”
“มีพินปะ”
“มี”
“ขอหน่อย”
“258กขค”
ง่ายเนอะ...
· SEWON : น้องคยูฮยอนรึเปล่า
· KYU : ใคร นี่ใคร-_-
· SEWON : น้องโทรมารึเปล่าเมื่อกลางวัน
· KYU : เออใช่ นี่คนข้างกระปุกมะขามปะ *-*
· SEWON : นั่นแหละพี่มารอหน้ารร.แล้วนะจะชั่วโมงแล้วครับ-_-
· KYU : โอ้ยรีบมาอยุธยาด่วนนะทุ่งศรีสุดาล่ารักเขตxxxซอย5/55 ด่วนนะจะโดนสิ่งมีชีวิตเสี้ยนไก่แดกขาแล้วโอ้ย
· KYU : กิน//
ไม่ทันแล้วคยูฮยอน..........
ว่าแล้วซุปเปอร์ฮีโร่หล่อช่วยได้ก็บึ่งแท็กซี่(สมัยนี้พี่วอนยังไม่มีรถขับนะกำ)ไปตามที่อยู่ที่คยูให้มาทันที กลัวคยูโดนแดก โอ้ยอย่างน้อยก็ขอเห็นหน้าหน่อยได้ไหมว่าคนที่ใจกล้าโทรมาที่บริษัทขอเจอกูนี่ใครกัน
++ทุ่งศรีสุดาล่ารัก++
“เฮ้ยขอร้องอย่าแดกขากูเลยนะเดี๋ยวจะรีบขับตุ๊กตุ๊กไปซื้อไก่ให้แดกแต่เอาน้ำมันมาก่อน TTT_TTT”
“ไก่....ไก่....แอ้กกก แอ่ะๆๆๆ”
· KYU : PING!!
· KYU : PING!!
· KYU : PING!!
เชี่ยรีบๆมาได้มั้ยกูรีบอยู่นะกูกลัวโดนแดกขาโอ้ยเดี๋ยวนี้เลยเดี๋ยวนี้
ด้วยความเร็วสูงของแท็กซี่สีเขียวเหลืองพาพี่วอนมาช่วยน้องคยูได้อย่างไวว่อง ร่างสูงก้าวลงเหยียบพื้นที่นาข้าวชื่อรัญจวนใจวิ่งไปยังกระท่อม อย่าถามว่ารู้ได้ไงว่าคยูฮยอนอยู่ที่นั่นคือเป็นมึงก็ต้องรู้นะครับคือกลางทุ่งมีกระท่อมโง่ๆอยู่แค่ที่เดียวถ้าคยูไม่อยู่ที่นั่นก็คงนอกโลกแล้ว
“เชี่ยยยยย หยุดงับขากูนะ หยุดเดี๋ยวนี้พ่อออออออออออออออออออออออออออออออมึ.งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
เอาล่ะรู้ละ...
// เหตุการณ์หลังจากนี้บรรยายโดยน้องคยูว์นะเบิฟ //
พ่อมึงอีแก่นี่จะแดกขากูแล้วโอ้ยพ่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TT_TT ไม่นะยังไม่อยากตาย ไม่เอานะ
“คยูฮยอน!!”
ซ่า!!!
ไม่ใช่ไรคือฝนตก
มือเหี่ยวคลายออกจากน่องขาของคยูฮยอนทันที ร่างของชายชราสะบัดเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนตาโพลง
“เฮ้ยเกิดไรขึ้น”
?
?
?
“อ้าว-___-“
^พี่วอนอดทำตัวฮีโร่โชว์เลยบายนะแง
อธิบายไปมาก็พอจะทราบว่าชายชราเสี้ยนไก่เมื่อสักครู่ที่ตอนนี้มีสภาพคล้ายคนขึ้นมาสามสิบเปอร์เซ็นต์ชื่อทึก แม่ชื่อศรีสุดาเป็นเจ้าของทุ่ง แต่แม่หนีไปมีผัวฝรั่งทิ้งทึกไว้คนเดียว ทึกเครียดมากเลยต้องเสพไก่ดิบประทังชีวิตไม่ให้เครียด แต่คงไม่มีใครรู้ว่าไก่ดิบมีฤทธิ์รุนแรงมาก ออกฤทธิ์แบบรีมิกซ์กดประสาทหลอนประสาทและกระตุ้นประสาทแต่แรงกว่ายาอียาม้าสามเท่า วิธีหายเสี้ยนไก่นอกจากจะเสพไก่เพิ่มก็คือฝนตก ฝนตกเมื่อไหร่กลับเป็นคนเมื่อนั้น (คนเขียนดูหมีพูห์มากไปอะนะฟายย์ขอโทษ)
“อ้าว พี่ขอโทษนะ น่าอายจังเลยไปเสี้ยนไก่ใส่น้อง TT____TT”
“ไม่เป็น....ไร-_-;;” คยูฮยอนตอบปัดๆเหงื่อตกเป็นเม็ด ทึกอย่ามาทำหน้าพรากใส่กูนะเดี๋ยวถีบหน้าหงาย
“แล้วนี้จะกลับกันยังไง ฝนตกแล้วรถคงไม่มีแล้วนะ” ทึกถาม แลดูเป็นห่วงมากทำคูยอนกับพี่ซีวรซึ้งจับใจ
แท็กซี่เขียวเหลืองคันนั้นแม่งกลับบ้านไปแล้วมั้ง
ตุ๊กๆที่คยูขับมาก็จอดตายอยู่ที่เดิม
“งั้นพักกับพี่แล้วกันมีห้องเหลือ”
.
.
.
.
“จะบ้าเหรอจะนอนยังไงมีห้องเหลือแค่ห้องเดียวเนี่ย!!!!”
พูดก็พูดเถอะถึงซีวอนจะหล่อลากล่ำบึ้กแค่ไหนแต่เพิ่งได้เจอตัวจริงครั้งแรก ถ้าสมมุตินอนๆไปแม่งน้ำลายหกใส่หัวกูขึ้นมาจะทำไง เออนั่นแหละความจริงกูควรจะระวังอะไรรู้ๆกันอยู่นะ…
“ก็บ้านพี่มันเล็ก ถ้าไม่งั้นก็มานอนห้องพี่คนนึงไหม”
โถถ้างั้นกูยอมนอนกับซีวอนนะ กลัวนอนๆอยู่ทึกเสี้ยนไก่ขึ้นมาอีกรอบจับกูหักคอแดกขึ้นมาจะลำบาก ขอแซะอีกหน่อยเถอะนี่เรียกบ้านเหรอพี่ทึกมันคือกระต้อบกลางนาหรือเพิงห่าไรสักอย่างต่างหากมันไม่ใช่บ้านโว้ย
แล้วพี่ทึกก็จากไป.........
ในห้องเหลือแค่คยูฮยอน..............
กับพี่วอน............
*สครีม*
โอ้ยทำไงดีเขิน มคยูฮยอนเอื้อมมือไปหยิบบีบีขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงเตรียมตั้งท่าจะรัวสครีมใส่ฮยอกแจ แต่............
แว่บ
Blackberry
หน้าจอสีขาวขึ้นตัวอักษรมาแค่นั้นแล้วก็แว่บดับไปเลย
อีเหี้ยคือกระท่อมพี่ทึกแม่งไม่มีไฟ
อีเหี้ยมืด
กูกลัวโว้ย
หันขวับไปจะถามซีวอนว่าบีบีตายยังเอามายืมหน่อยกูต้องการไรสว่างๆ แต่แบบ......
ไม่รู้ซีวอนจ้องกูอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่...
แต่หันไปอีกที.......
ทำไมหน้ามันใกล้จังวะ
แล้วทำไมหน้ามันใกล้เข้ามา...เรื่อยๆ
*หัวใจรัวกลองแล้ว*
ขณะที่คยูฮยอนนั่งทำหน้าเงิบตาโต ซีวอนก็ก้มหน้าลงมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนริมฝีปากของทั้งสองคนแตะกันเบาๆ คยูฮยอนเตรียมจะผละหน้าหนีแต่ทำไม่ได้ มือของซีวอนก็เอื้อมมาโอบเอวไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...
โอ้ยเงิบมากทำไรไม่ถูกแล้วนะ TvT
บีบีพี่วอนที่ตอนแรกกะจะยืมมาฉายไฟหน่อยร่วงลงพื้นดังปั้ก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เห็นแม่งจะสนใจ เฮ้ยนั่นบีบีรุ่นใหม่ด้วยนะเดี๋ยวเป็นรอยเลอะขี้โคลน เสียดาย TvT <ใช่เวลาไหม
“ที่โทรไปหาถึงบริษัทน่ะ มีเรื่องอะไรสำคัญรึไง?” ซีวอนที่ถอนจูบออกมาแล้วถามขึ้นเสียงนิ่ง
“เออ พี่รหัสอยากเจอ....”
“…”
“เออก็บอกว่าพี่รหัสอยากเจอเลิกจ้องได้ยัง”
“…”
“ก็ได้วะกูอยากเจอมึงพอใจยั...........”
พูดยังไม่ทันจบประโยคซีวอนก็โน้มหน้าเข้าไปหาคยูฮยอนอีกครั้ง มือเล็กของคยูฮยอนกำบีบีไม่มีแบตของตัวเองไว้แน่นเพราะกูไม่รู้จะทำไงดีเงิบแดกไปหมดแล้ว แต่มันไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนทีแรก ไม่ได้ตื่นเต้นจนหัวใจจะบรึ้ม
แต่มันอบอุ่น...
กุ่กกั่ก กึ่กๆๆๆๆ
สองคนบนแคร่ไม้ไผ่ละริมฝีปากออกจากกันพลางหันหน้าไปจ้องหน้าต่างที่กำลังขยับไปมาเบาๆ
เหมือนใครพยายามจะแงะเข้ามา =-=
แกร๊ก
ทันทีที่หน้าต่างบานนั้นเปิดออกก็เผยให้เห็นหญิงหน้าเหลี่ยมเหี่ยวย่นกำลังตะกายตัวเองขึ้นมาในห้อง ชายหล่อสองคนบนแคร่ไม้จ้องผู้หญิงคนนั้นงงๆ แต่เห็นทีจะงงแค่คยูฮยอนคนเดียวแล้วแหละ...
“ซี่ศรีนุช...เธอมาได้ยังไง!!”
อ้าวเชี่ย พี่วอนรู้จักอีกระหังนี่ด้วยเหรอ.....
“อย่าบอกนะนี่แฟนมึงหรอพี่วอน=_=” คูยอนโพล่งขึ้นเสียงดัง คือไม่ใช่ไรแต่ขอเดาไว้ก่อนความจริงก็ไม่ได้อยากเข้าข้างตัวเองหรืออะไรนะแต่อีนี่หน้าไม่เหมือนคน
“ซี่มาหาพี่วอน...กลับไปกับซี่นะคะ” หญิงหน้าเหลี่ยมซี่ศรีนุชพูดขึ้น พร้อมกับตะกายขึ้นมาบนพื้นห้องได้สำเร็จแม้จะผิดท่าไปสักนิดเพราะขาที่เคยประสบกับโรคโปลิโอมาแล้วก้าวไม่พ้นขอบหน้าต่างทำให้หน้าของซี่ศรีนุชผู้น่าสงสารไถลลงกับพื้นห้อง
“พี่วอน เอาไง อีนี่ใคร=___=”
“เออไม่มีไรหรอก”
ผลั่ก
ขณะที่ซี่ศรีนุชพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ ก็ต้องหงายหลังตกลงไปสู่ท้องนาอีกครั้งเมื่อซีวอนชายที่หมายปองยกตีนขึ้นถีบซี่ศรีนุชอย่างไม่ไยดี...
ซีวอนเดินมานั่งที่แคร่แล้วอธิบายให้คยูฮยอนฟัง ความจริงแล้วซี่ศรีนุชไม่ใช่แฟนซีวอนหรอกแต่มันคือคู่หมั้นที่พ่อจัดให้ บ้านของซี่ศรีนุชเป็นโรงงานผลิตเกลือ พอจะเดากันถูกใช่ไหมคือพ่อของวอนอยากได้เกลือฟรีไปทำมะขามคลุกเกลือสูตรใหม่เลยกะจะให้แต่งงานกับซี่แลกเกลือฟรี แต่ถึงบ้านแม่งจะทำเกลือหรือพริกหรืออะไรหน้าขนาดนี้แถมขาเป็นโปลิโอกูคงไม่เอาทำเมียนะครับพ่อ ได้ข่าวมาจากพันทิพย์ด้วยว่าซี่ศรีนุชเป็นคอพอกระยะแรก *สะพรึง*
“เออบอกพ่อมึงด้วยนะพ่วอนว่าเกลือฟรีอะไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูออกตังค์ค่าเกลือให้ก็ได้=_= สงสาร” คยูฮยอนพูดขึ้นหน่ายๆ โถแค่เกลือต้องให้ลูกชายแต่งงานกับปลาดุกที่ไหนไม่รู้ น่าสงสารน่าเสียดายทรัพยากรชายหล่อ...
กลับมาด้านซี่ศรีนุชกันบ้างนะคะฟิ้ว หลังจากถูกว่าที่คู่หมั้นถีบหงายหลังตกลงสู่ท้องนาบู้มเป็นโกโก้ครั้นช์แล้ว ซี่ศรีนุชก็พยายามดำผุดดำว่ายขึ้นมายังใต้ถุนบ้าน ก็พบกับชายหน้าสูงวัยคนหนึ่งกำลังเปิบไก่อยู่...
ทึกเปิบไก่...ช่างถูกใจน้องซี่ยิ่งนัก...
“พี่คะ ขอซี่อยู่ด้วยคนได้ไหม”
ทึกละมือจากไหไก่ดิบพาสเจอร์ไรซ์หันมามองซี่ศรีนุชด้วยความสงสารจากใจ เดินไปช่วยพยุงซี่ให้มานั่งลงที่ใต้ถุนบ้านแล้วจกไก่ต่อ แต่ก็ไม่ลืมหันไปมองซี่ด้วยความเป็นห่วง
“ซี่อกหัก”
.
.
.
.
“ไก่ดิบมั้ยครับน้อง?”
++เช้าแล้วนะอรุณเบิกฟ้านกกาโบยบินเหนือทุ่งศรีสุดาล่ารัก++
ทึกกับซี่ศรีนุชยังคงนอนกอดไหไก่ดิบจนเช้า ไม่รู้ตัวเลยว่าอีกสองคนที่ให้ยืมห้องนอนเมื่อคืนนี้แอบโขมยน้ำมันจากตู้ในห้องทึกเผ่นกลับกรุงเทพไปแล้ว
ดำเนินการตอนตีสองเมื่อคืน
‘เห้ยพี่วอน เร็วๆหน่อยดิเดี๋ยวพี่ทึกกับอีซี่ขาดไอโอดีนตื่นนะ เร็วๆๆๆจะกลับมั้ยกรุงเทพอะ’
‘อืมๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ’ ซีวอนขานรับมือสองข้างหอบแกลลอนน้ำมันสำหรับเติมตุ๊กตุ๊กวิ่งตามคยูไป จนถึงที่หมายคือข้างถนน รถตุ๊กตุ๊กยังคงจอดค้างแหง่กอยู่ทีเดิม เออนะจะมีใครขโมยไปบ้าเปล่า -_-
หลังจากที่พี่วอนกรอกน้ำมันใส่ตุ๊กตุ๊ก ตุ๊กตุ๊กพร้อมทำงานแล้วจ้าคยูกระโดดไปนั่งประจำที่คนขับส่วนพี่วอนที่ยังไม่ได้สอบใบขับขี่ก็นั่งเกาะเสาตุ๊กตุ๊กไว้แน่น
บรื้นนนนนนนน
...มุ่งหน้าสู่กรุงเทพ...
.
.
.
.
หลังจากเหตุการณ์ระทึกขวัญวันนั้น สองอาทิตย์ถัดมาคยูฮยอนกับปรี้ซีวอนก็ตกลงปลงใจคบหากัน ไม่มีไรมากแค่ขนเกลือสองกระสอบมาให้พ่อพี่วอนก็จบแล้ว กระสอบละไม่กี่บาทเองเอาค่าขนมจ่ายไปก็ได้เพราะยังไงพี่วอนก็เลี้ยงข้าวกูอยู่ดี *เฬว*
วิชาพละม.ต้น ทุกคนคงเคยเรียนกันใช่ไหม...
วิชารำกระบี่
“เอ้าคุกเข่านะ ยกมือไหว้กระบี่แล้วยกกระบี่ซ้ายพาดไหล่ซ้าย ตั้งขาขวาวางกระบี่ขวาบนขาขวา” อาจารย์หัวล้านตะโกนพร้อมเป่านกหวีดปิ้ดๆ คยูฮยอนโคตรเกลียดวิชานี้เลยนะขอบอกหมดคาบทีไรปวดข้อเท้าทุกที รำไปแล้วได้อะไรไม่ต้องถามเลยนะถ้ากูรำเป็นเมื่อไหร่เตรียมเอาไปฟันหัวครูสอนเนี่ยแหละ-_-+
ยกกระบี่พาดยังไงนะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
.
.
.
“ไม่ได้นะครับ เข้าไม่ได้นะครับ”
“บอกว่ามาเอาน้ำมัน.....”
ใช่แล้ว นายลีทึกดั้นด้นฝากไร่ไว้กับซี่ศรีนุชภรรยาที่ฮักเพื่อมาทวงน้ำมันหนึ่งแกลลอนที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง กูจะเอาไว้ใส่แทรกเตอร์นะอีพวกเวรเด็กนิสัยเสียอุส่าห์ให้ที่ซุกหัวนอน -_-++
ในที่สุดทึกก็ดีดตัวหนียามหน้าประตูโรงเรียนมาได้ วิ่งไปวิ่งมาบนตึกเรียนโดยหารู้ไม่ว่าคนที่กำลังตามหาอยู่ยืนรำดาบอยู่ข้างล่าง...
“อยู่ไหนวะ!!!!!”
*หัวจุ่มชักโครก*
กลับมา ณ ปัจจุบัน
· Hyukjae : โอ้ยอีพนักงานฟูจิหน้าโง่นี่จะเอาไงกับกู เห็นกูเดินกับทงเฮมาสองคนจะถามหาพ่อมึงหรอว่ามากี่ท่าน ควาย
คยูฮยอนนั่งกินชาบูชิกับพี่วอนอยู่ทำหน้าเอือมใส่บีบีรัวๆ โอ้ยแม่งดีกันสักทีเถอะนะรีบๆดีกัน บีบีกูจะระเบิดแล้วฮยอกแจแม่งขี้บ่นชิบหาย -____- หาเรื่องไปด่าพนักงานเขาอีกนะ ถถถถถถถถถถถถ
· KYU : ไอ้เวรใจเย็น
“เป็นไรอีก-_-“
“เปล่า ฮยอกแจแม่งทะเลาะกับทงเฮ=_=”
จบเถอะนะ จบเถอะ
แถม
ติดตามสูตรไก่ของทึกที่ได้รับการพัฒนาจากไก่ดิบใส่ไหพาสเจอร์ไรซ์ได้เร็วๆนี้
ความคิดเห็น