คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] HAEEUN อิอิกำแบหมุนหมุน
HAEEUN
อิอิกำแบหมุนหมุน
แรงบันดาลใจมาจากฟิคทุกเรื่องที่มีทึกเป็นตัวประกอบ+ความกากโคตรพ่อโคตรแม่ของแป้นบีบี+อิจฉาน้องได้ไอโฟนใหม่แล้ว
ฟิคเรื่องนี้ไม่มีพล็อตนะกูว่างมากบรรเลงตามใจชอบ
•••••
Low battery
“พ่อมึ.งโอ้ยพี่ทึกกูบอกมึงกี่ล้านรอบแล้วว่าอย่าเล่นจนแบตแดง แล้วจะคุยกับฮยอกแจยังไงวะโอ้ยแม่.ง”
ทงเฮตะโกนกรอกหูพี่ชายหน้าสูงวัยที่นั่งเล่นเกมทำสวนการ์เดนนิ่งมาม่าอยู่จนแบตแดง ก็พยายามเข้าใจว่าชาวนาแม่.งเป็นอาชีพเก่าของพี่ทึกแต่ใครใช้ให้แม่.งเล่นจนไอโฟนกูแบตหมด
“พี่ขอโทษ....เอาของพี่ไปใช้ก่อนไหม...” ชายชรายื่นมือถือโนเกียN72กรอบถลอกให้ทงเฮ แต่ทงเฮก็ไม่รับมันมาซ้ำยังตะโกนแหกปากบ่นต่อไปอีก
“จะว้อทแอปส์หาน่ะโนเกียมึงทำได้ไหมล่ะๆๆๆๆๆ โว้ยๆๆๆๆๆหงุดหงิดชิบเป๋ง -_- ฝนก็ตกอีกนี่มันวันเหี้ยอะไร”
ปาร์คจองซูในคราบทึกนั่งหงอยเล่นเกมงูในโนเกียต่อไป จะให้ทำอะไรได้ก็ฟิคเรื่องนี้กูเป็นแค่ตัวประกอบนี่หว่าโถ่
สักพักต่อมา ฮยอกแจก็โผล่มาหาทงเฮที่นั่งรออยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนใต้ตึกมหาลัย มือข้างนึงกำบีบีสีขาวกรอบสีชมพูแรดมากส่วนอีกข้างหอบชีทที่คาดว่าจะเป็นการบ้านปึกอารมณ์ปาหัวหมาตายได้วิ่งมาทางทงเฮ
“เฮ้ยขอโทษ อาจารย์ปล่อยช้าแบบโคตรพ่อโคตรแม่แต่กูรีบสุดละ ตอนวิ่งมาลื่นตรงบันไดด้วยแม่.งแม่บ้านโคตรหน้าโง่เอามะขามเปียกขัดบันไดแต่เสือ.กเหลือเนื้อมะขามไว้ กูลื่นเลยพ่อมึ.ง-_-“ ฮยอกแจบ่นๆๆแล้วโยนชีทลงบนโต๊ะก่อนจะยกบีบีมานั่งกดแบบเหมือนไม่ได้แตะมานาน
“สนใจกูก่อนได้ปะบีบีมึงอย่าเพิ่งกดได้ไหมเพิ่งเจอหน้ากันเองนะมาถึงก็กดแต่บีบี กูเบื่อจะมองมึงในมุมก้มละเงยหน้าได้เป่าๆๆๆๆๆ=___=”
แป้กแป้กแป้ก แป้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
^เสียงรัวแป้นบีบี
“ฮยอกแจ=________=”
แป้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ฮยอกแจโว้ย =_________________________________=” ถ้ามึงไม่หยุดกดบีบีขีดอันเดอร์สกอร์จะยาวไปสุดหน้ากระดาษละนะฟรัค.
“อะไรของมึงห้ะทงเฮเห็นมั้ยบีบีกูค้างเลยไอ้เวร -_-^” ด่าเสร็จก็ยกชีทกองควายฟาดไหล่ทงเฮ ไม่ใช่อะไรบีบีกูไม่ได้ค้างเพราะทงเฮแหกปากหรอกประเด็นคือบีบีแม่.งเก่ามากแล้วว่าจะซื้อใหม่แต่ยังไม่มีตังค์ พอมันค้างก็พาลใส่ทงเฮทุกที
“ก็บอกให้มึงซื้อไอโฟนมึงไม่ซื้อล่ะ -_- บีบีมึงมีอะไรดีบ้างตอบว้อทแอปส์กูทีก็ช้าชิบหายๆๆๆๆๆ”
“กูไม่มีตังค์โว้ย เรียนมหาลัยอยู่จะให้กูไปหาตังค์มาจากไหนข้างบ้านกูไม่ใช่หลุมทอง=_=”
“เออ ซื้อเหี้ยอะไรมาก็ได้ที่มันจะทำให้มึงตอบว้อทแอปส์กูเร็วๆ-_-“ ในใจทงเฮคือกูไม่ได้แอนตี้บีบีหรอกนะแต่คือฮยอกแจไม่ไปอัพเวอร์ชั่นบีบีสักทีด้วยเหตุผลหน้าโง่ว่าอัพไม่เป็นพอไล่ไปอัพร้านก็เสือ.กกลัวเสียตังค์อีก
“กูบอกให้มึงไปซื้อบีบีมาใช้ไง ง่ายๆแค่เนี้ย มีปัญญาซื้อไอโฟนสี่เอสสองหมื่นกว่าบาทบีบีแม่.งไม่กี่บาทเองนะมึง อย่างถูกสุดก็8520 หกพันเองแม่.ง-_-“ ฮยอกแจตัดปัญหาแล้วรัวแป้นต่อไป อีห่าแป้นฟฟันค้างอีกแล้วว่อย *รัวฟใส่หน้า*
· Hyukjae : โอ้ยอีควายทงเฮแม่.งฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
· Hyukjae : ไ.อ้ห่.าขอโทษแป้นกหหหหหหหหหหหหหหห
· KYU : อะไรของมึงจะหจะฟเลือกเอาสักอย่าง ทำไมทงเฮทำไมอีก-_-
“โอ้ยแม่.ง!!!!!!!!!-_____-“ หงุดหงิดแป้นค้างก็เหี้ยพอละว่อยๆๆๆ
“เออกูซื้อให้ก็ได้=_=จบนะ”
“ไม่จบ ไม่เอา ไม่อยากได้”
“ทำไม-____-“
“ก็มันพิมไม่ถนัด”
“ทีบีบีมึงฝึกสองวันก็พิมเร็วจะตายห่าแล้วแค่นี้จะยากไร”
“มันเหมือนกันที่ไหน”
“หรือถ้าเลิกใช้บีบีมึงจะลงแดงตายเพราะไม่ได้คุยกับคนในบีบีเอ็ม”
“……”
ตาย ห่า แล้ว ถ้า ทง เฮ รู้ ว่า กู คุย กับ พี่ วอน นะ กู ตาย แน่ *ตีปีก*
“เออช่างหัวมึงแล้ว จะใช้บีบีก็ใช้ไปแต่อย่าลืมไปอัพเวอร์ชั่น-_-“ จะจบก็จบง่ายชิบหายแต่ก็ดีแล้วที่แม่.งไม่ถามอะไรมากเดี๋ยวหึงระเบิดขึ้นมาบีบีกูคงค้างแป้นฟหกด่าสวติดกันสามวันอะบาย
ความจริงทงเฮก็พอจะรู้ว่าฮยอกแจคุยกับซีวอนกล้ามบึ้กห่าอะไรนั่นในบีบีเอ็ม เคยรื้อโทรศัพท์มันรอบนึงตอนรอมันเข้าห้องน้ำ อย่าว่ากูเสียมารยาทคนเป็นแฟนกันแค่รื้อโทรศัพท์แม่.งจิ้บจ้อย-_- อยากแอดพินไปชิบหายเสียอย่างไอโฟนแม่.งทำได้ทุกอย่างยกเว้นเสือ.กคนในบีบีเอ็ม OTL
“กลับบ้านเหอะ ฝนหยุดละ-_-“ ทงเฮพูดแล้วลากฮยอกแจขึ้นรถ วันนี้ว่าจะพาไปกินข้าวด้วยกันเพราะฉะนั้น...
.
.
.
“พี่ทึกมึงยืมจักรยานยามหน้ามหาลัยขับกลับบ้านเองนะ”
.
.
.
++ ฟูจิ ++
“สวัสดีค่ะ กี่ท่านคะ”
#เงียบ
· Hyukjae : โอ้ยอีพนักงานฟูจิหน้าโง่นี่จะเอาไงกับกู เห็นกูเดินกับทงเฮมาสองคนจะถามหาพ่อมึ.งหรอว่ามากี่ท่าน ควาย
· KYU : ไอ้เวรใจเย็น
“สองครับ-_-“ <นอยด์แดกตั้งแต่ฮยอกแจนั่งรถมาก้มหน้ากดบีบีอย่างเดียว
ความจริงกูควรจะชินใช่ปะมีแฟนติดบีบีเนี่ย
“กินไร-_-“ ทงเฮถาม ทั้งที่ความจริงรู้อยู่แล้วว่าต้องสั่งให้ฮยอกแจอีกตามเคยคือตั้งแต่แม่.งถอยบีบีมาเมื่อสามสี่เดือนที่แล้วเวลาแดกข้าวไม่สนอะไรเลยรออาหารมาเสิร์ฟอย่างเดียว
“รับอะไรดีคะ”
“เอาหนนะพีรำพ่าทาเยนเสกหวสดงกหฟยนดขำนะสวสกเสด่ดาเนตครนไ *รัว*”
“*เงิบตัวเท่าฝาบ้าน*”
ทงเฮไม่สนใจว่าพนักงานผู้หญิงที่ยืนค้างอยู่จะจิ้มเมนูอะไรไปบ้าง ช่างหัวแม่.งเหอะเนอะปกติสั่งไรมาฮยอกแจแม่.งก็แดกหมดอะแหละ
“อาหารมาแล้วค่ะ” พนักงานอีกคนที่หน้าโง่น้อยกว่าคนเมื่อกี้นิดนึงวางจานยำสลัดทูน่าลงบนโต๊ะ
ในที่สุดฮยอกแจก็เงยหน้าขึ้นมา *บิน*
แต่...
“ทงเฮมึงสั่งสลัดทำไม กูหิวข้าวกูไม่อยากแดกผักว่อย =-=”
“อ้าวก็มึงเงยหน้าขึ้นมามองเมนูบ้างมั้ยล่ะ หรือเอางี้แคนเซิลแม่.งให้หมดแล้วมึงไปจับตุ๊กแกข้างหอแดกเป็นเพื่อนพี่ทึก”
“-__-^”
· Hyukjae : เชี่ยทงเฮกวนส้นตีน
· SEWON : ครับ
ส ตั๊ น ส า ม วิ
ไ.อ้ห่.ารากกูพิมอะไรส่งไปหาพี่ซีวอน โว้ยไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TT___________TT
· Hyukjae : เปล่าๆๆๆๆ พี่ทึกยืมบีบีไปกดเล่นอะอย่าถือสามันเลยนะ^-^
· SEWON : ครับ *grin*
ด้วยความเงิบมึนเมาแบบอิอิกำแบมากฮยอกแจเลยกวาดทุกอย่างบนโต๊ะอาหารยัดใส่ปากแก้เงิบ คือแม่.งบรึ้มมากนะพิมคำหยาบส่งไปหารุ่นพี่ที่ปลื้มโคตรๆเนี่ย เน้นว่าปลื้มกูไม่ได้ชอบนะจบเปล่า
บี๊บ!
อีควาย บีบีแบตหมดอีก
เออดับๆไปเลยกูไม่อยากเห็นหน้า *grin* ของพี่วอนละ แม่.งติดทนนานอยู่ในฮิสทอรี่บีบีเอ็มเนี่ย ล้างเครื่องแม่.ง TvvvvT
พอกินข้าวเสร็จสักพักหลังจากนั่งรออาหารย่อยทงเฮก็พาฮยอกแจขึ้นรถกลับบ้าน คือไม่ใช่อะไรกลัวพี่ทึกแม่.งทำลายข้าวของอีก
เมื่อสองวันก่อนก็แบบนี้แหละ พาฮยอกแจออกมากินข้าวนอกบ้าน ไม่รู้พี่ทึกแม่.งเครียด น้อยใจที่ไม่ได้ไปด้วยหรือเปลี่ยวห่าไรขึ้นมา เล่นฮูลาฮูปแล้วเสือ.กหมุนผิดองศาชนโคมไฟหล่นใส่กรงหนูแฮมสเตอร์ที่ชินดง รูมเมทเลี้ยงไว้จนหนูแม่.งตกใจฮึดสู้เอาแฮมทาโร่เป็นตัวอย่างแล้วแทะฝากรงวิ่งท่าชิมิคิโอ้นาแฮมูทาโร่ออกมา ชินดงนี่แทบเอาขี้เลื่อยยัดปากพี่ทึก *บ่นยาว*
“ฮยอกแจ” ทงเฮเรียกฮยอกแจเพื่อขัดบรรยากาศอันเงียบดับด๋อยในรถ ฮยอกแจกดบีบีอีกแล้ว
“ว่าไง”
“ชอบซีวอนหรอ”
ตอนแรกจะถามอ้อมๆแล้วนะ แต่กูหมั่นไส้มานานละเรื่องพี่วอนเนี่ย พูดถึงแต่ละทีทำเป็นหน้าแดง ยี๋
“อะไรของมึง ว่างมากก็หุบปากไปก่อนไป-_-“
“ก็ถามว่าชอบหรอ”
“ไม่ได้ชอบ กูปลื้ม”
“ปลื้มเหี้ยไรเห็นคุยบีบีกับแม่.งไม่สนใจกูเลย ตกลงกูหรือพี่วอนวะแฟนมึงอะ”
“โอ้ยจะอะไรนักหนา กูบอกว่าไม่ได้ชอบไง หรืออยากให้ชอบก็ได้นะยัดเยียดจังเลย-_-“
ทงเฮจ้องฮยอกแจที่ทำหน้าหงุดหงิดได้กวนส้นตีนมากตาแทบถลน คือถ้าไม่ได้ขับรถอยู่จะกระชากบีบีมันมาลบพิน+บล็อกพินซีวอนด้วย แม่.ง
จากนั้นก็ ก ริ บ ตลอดทาง บาย
++หอ++
“พี่ทึก=_=”
“*เงยหน้าขึ้นมาจากบีบี* เชี่ยพี่ทึก...”
“ทำเหี้ยอะไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ภาพที่เห็นคือพี่ทึกเจ้าเก่าแม่.งนึกคึกจะทำอาหารกินเอง พอจะนึกกันออกใช่ไหม่พี่ทึกทำครัว คือทุกอย่างแม่.งกระจายเหมือนไข่ตกลงพื้น ดีนะแม่.งยังไม่จุดไฟไม่งั้นทั้งหอไฟไหม้แน่
“จะทำกับข้าวไง...” พี่ทึกตอบเสียงอ่อย เออคือทึกแค่จะหมักหมูอะนะแต่ตามตำราแม่.งต้องใส่ขึ้นฉ่าย กระเทียม ซอสห่าเหวไรไม่รู้แต่หาไม่เจอเลยรื้อๆๆๆๆๆไว้ก่อนว่าจะมาเก็บทีหลัง แต่สองคนนี้ดันกลับบ้านมาซะก่อนก็เลย...............
“ใครให้เอาหมูกูมาใช้ครับพี่ทึก TT_TT นั่นข้าวกลางวันกูพรุ่งนี้ หมูทอดกู โอ้ยยยย” ฮยอกแจบ่น คือร้านอาหารที่มหาลัยแม่.งคนเยอะมากด้วยประชากรนักศึกษาที่ล้นหลาม ฮยอกแจแก้ปัญหากลัวได้แดกข้าวช้าด้วยการทำข้าวกล่องไปให้ตัวเอง ส่วนมากคือต้องทำไปเผื่อไอ้ทงเฮด้วยแย่งกูแดกทุกวัน
พี่ทึกเสือ.กเอาหมูกูไปเล่น
ตลาดแม่.งไกลมากด้วย
แล้วกูงอนทงเฮอยู่ไง
กูไม่มีรถ
มองหน้าทงเฮ : เหมือนจะบอกกลายๆว่าง้อกูสิจะพาไปซื้อหมู
ยอมแดกข้าวมหาลัยหนึ่งวันก็ได้วะ *ไม่ง้อ*
“เก็บครัวด้วยละกันช่างหมูแม่.งเหอะ”
ปึง!
ฮยอกแจเดินเข้าห้องไปแล้วสงสัยจะงอนมากด้วยจากที่ปกติก้มหน้าเล่นบีบีก็แทบไม่เห็นหน้าอยู่แล้วแต่คราวนี้ตาแทบติดกับหน้าจอ
ทงเฮก็ไม่รู้จะทำไงง้อจนขี้เกียจง้อแล้ว เป็นแฟนกันมาตั้งนานไม่เคยเกิดไรขึ้นจนฮยอกแจได้บีบีมาไว้ในครอบครอง
เดินไปชาร์ตแบตไอโฟน พอแม่.งฟื้นก็สไลด์หน้าจอมาเปิดว้อทแอปส์ดูแบบเร่งด่วน ไม่ใช่อะไรคือจะสั่งให้รุ่นน้องที่มหาลัยไปซื้อข้าวกล่องที่ร้านให้หน่อยเดี๋ยวพรุ่งนี้ฮยอกแจไม่มีไรแดก
ถึงฮยอกแจจะงอนเป็นตูดสนใจบีบีมากกว่ากูก็เหอะ
นั่งทำหน้าเครียดจนพี่ทึกเก็บครัวเสร็จไปอาบน้ำใส่ชุดนอนแล้วเดินกลับมาอีกทีพร้อมครีมสารพัดอย่างแล้วนั่งตบครีมบนหน้า
แปะๆๆๆๆๆ
-_-
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เออ กูขอตบบ้างละกัน
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
*นั่งตบกบาลเล่นคือว่างมากเผื่อตบๆไปแล้วฮยอกแจจะหายโกรธ*
ตัดภาพจากหนุ่มและหนุ่มชรามาที่ฮยอกแจคนติดบีบีอิอิ ฮยอกแจนั่งระเบิดแป้นอีกแล้วเมื่อพบว่าปุ่ม Alt แม่.งค้าง จะพิมห่าอะไรก็กลายเป็นเลขไปหมด พ่อมึ.ง
· นายA : พี่ฮยอกแจ
· นายA : โหลๆ
ฮยอกแจนั่งทำหน้างงเมื่อรุ่นน้องที่มหาลัยบีบีมา คืออ่านได้แต่ตอบไม่ได้ไม่งั้นเดี๋ยวแม่.งนึกว่ากูใบ้หวย สถานการณ์ตอนนี้บีบีแป้นกากมากพิมติดแต่เลข
· นายA : อ่านแล้วไม่ตอบอะพี่
· นายA : PING !!!
“มีเหี้ยไรก็บอกมาสิวะไอ้ควาย จะปิ๊งหาพ่อมึ.งหรอบีบีกูยิ่งค้างๆอยู่” ฮยอกแจด่าโทรศัพท์แบบหมดหนทาง เหลือทางเดียวคือปล่อยแม่.งปิ้งจนเลิกปิ้งแล้วพูดธุระของแม่.งมาสักที = _ =
· นายA : คือจะบอกว่าเมื่อกี้พี่ทงเฮว้อทแอปส์มา
“ทงเฮทำไมอีก สันดานอีกละพอทะเลาะกับกูชอบไปบ่นให้รุ่นน้องฟัง - - _ - -“
· นายA : พี่ทงเฮบอกว่า
· นายA : พรุ่งนี้จะฝากซื้อข้าวกล่อง
· นายA : ทะเลาะกับปะครับ ทำไมพี่ทงเฮไม่คิดจะไปแย่งข้าวพี่ฮยอกแจแล้วล่ะ *w*
ไอ้Aแม่.งจะพิมอีโม *w* มาทำด๋อยอะไรรู้ไหมหน้าแม่.งเสร่อมาก
· นายA : PING !!!
ปิ้งหาพ่อมึ.งหรอ โอ้ย น่ารำคาญ แต่ถ้ากูไม่ตอบมันบีบีกูโดนปิ้งถล่มแน่ครับบาย
สุดท้ายฮยอกแจก็ต้องจำใจอัดเสียงส่งไปให้นายA
“บีบีกูแป้นค้างอยู่กูตอบไม่ได้เข้าใจไหมเลิกปิ้งสักที กูมีเหตุผลส่วนตัวแล้วกันพรุ่งนี้กูจะไม่ทำข้าวไปทงเฮจะสั่งมึงไปซื้อข้าวกล่องหรือสั่งมึงไปซื้อเหี้ยอะไรก็ช่างแม่.งไม่เกี่ยวกับกูเข้าใจไหมเลิกปิ้งเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะลบพินมึงแล้วนะไอ้เวร-_-“
---- your voice note has been send to นายA ----
จบ ปิดบีบีนอนละบาย
เช้าวันต่อมาฮยอกแจก็แหกขี้ตาตื่นก่อนชาวบ้านแล้วรันเดวิลรันออกจากหอทันทีเพราะรู้ดีว่าชะตากรรมต่อไปจะเป็นยังไงถ้าตื่นเวลาเดิม คือต้องนั่งรถไปกับทงเฮไงแม่.งคงฝืดแดกตายแน่ๆ
ที่แย่กว่าคือไม่อยากไปต่อแถวแดกข้าวที่มหาลัย
โง้ยยยยยยยย หงุดหงิด
เพราะพรมลิขิตหรืออะไรสักอย่างไม่รู้ทำให้วันนี้ฮยอกแจแสล๋นออกจากหอมาเจอพี่ซีวอนที่ปลื้มมาสักพักยืนอยู่หน้าเซเว่น…เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทเลยโบกมือบ้ายบายนิดหน่อยแล้วก็เดินไปจนถึงมหาลัย พอจะเข้ามหาลัยเสื.อกเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าบัตรนศศ.อยู่ไหนแล้วมันไม่ได้อยู่ในกระเป๋า อาจจะทำหล่นกลางทางเลยหันหลังกลับไป....
เจอทงเฮ
ทงเฮยืนถือบัตรนศศ.กูอยู่
ทงเฮเห็นกูโบกมือให้พี่วอน
ส้นตีนแล้วไง
“เอาไป” ทงเฮยื่นบัตรให้ฮยอกแจแล้วก็เดินฉิวปลิวว่อนเข้ามหาลัยไปเลย
สงสัยทงเฮจะโกรธจริงๆแล้ว ._.
ฮยอกแจก็ไม่มีทางเลือกความจริงกูก็ผิดด้วยอะนะที่เล่นแต่บีบีไม่สนใจมัน ถ้าไม่ง้อเดี๋ยวเลิกกันขึ้นมากูตายแน่ TwwwT
“เฮ้ย เดินเมินกูเลยอ่อ=_=” ฮยอกแจวิ่งตามทงเฮมาแล้วก็มาเดินข้างๆ
โดนทงเฮเมินจ้า
“ทงเฮ”
“ทงเฮโว้ย”
“ไอ้เหี้ยทงเฮ”
“กูโกรธแล้วนะ”
“เออไปไหนก็ไปเลยไปกูไม่ง้อมึงแล้วแค่โบกมือบ้ายบายพี่วอนกับเดินออกจากหอมาก่อนนี่เมินกูเลยใช่มั้ย”
“-_-“
++พัก++
“จะแดกอะไรกันนักกันหนารีบๆซื้อสิวะโอ้ย” ฮยอกแจพึมพำแบบหงุดหงิดมาก ถ้าพี่ทึกไม่เอาหมูกูไปเล่นป่านนี้กูแดกข้าวเสร็จแล้ว
ตอนแรกว่าจะกินข้าวที่ทงเฮฝากไอ้นายAซื้อมาให้ แต่ไม่เอาแล้วเมื่อเช้าอยากเมินกูดีนัก กูจะหยิ่ง
.
.
.
สุดท้ายก็ไม่ได้แดกข้าวเพราะต้องรีบขึ้นไปเรียนต่อ ตอนนี้มีซูกัสสีม่วงอยู่แท่งนึงและกำลังจะหมดแล้วเหลืออยู่สองเม็ด
หิวเหี้ยๆ
ปกติจะฝากทงเฮแบกขนมเข้ามาในคลาสด้วย แต่งอนแม่.งตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไง จะไปขอขนมมันไม่ได้เดี๋ยวเสียฟอร์ม
อีกอย่างตอนนี้กูย้ายที่มานั่งข้างเด็กเรียนคนนึงแล้ว ขอร้องแกมบังคับให้อีพะยูนที่ไหนไม่รู้ไปนั่งข้างทงเฮแทนที แต่ไม่ต้องบังคับไรมากแม่.งก็แทบจะวิ่งสี่คูณร้อยไปนั่งข้างทงเฮแล้ว ก็แหมทงเฮแม่.งฮอตอะเนอะ *กัดฟันพูด*
ฟังอาจารย์บ่นไปตาก็จะปิดแต่ปิดไม่ลง หิวก็หิวอยากจะบินกลับหอไปหาไรแดกตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ข้างนอกฝนก็เสือ.กตกอีก โอ้ยแม่.ง
จนแล้วจนรอด จนเลิกเรียนฝนก็ไม่หยุดตก ฮยอกแจนั่งกดบีบีที่แบตเหลือขีดสุดท้ายอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนที่เดิม หิวข้าวมาก หิวมากโอ้ยโมโหหิววววว หงุดหงิดดดด
ทงเฮเดินมา....
แล้วก็เดินผ่านไป...
หงุดหงิดคูณสามร้อยล้านสแควร์รูทเจ็ดสิบสองคูรเก้าสิบห้าเอ็กซ์กำลังเจ็ดวายครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ทงเฮ!!!!!!!!!!”
“-_-“ ทงเฮหันกลับมาทำหน้าเมาๆใส่ ไม่ใช่อะไรความจริงก็ไม่ได้โกรธหรอกที่ฮยอกแจสลับที่เอาอีพะยูนหัวมันเยิ้มมานั่งข้างๆ ไม่ได้โกรธที่ออกจากหอมาแล้วไม่รอ ไม่ได้โกรธด้วยที่แดกซูกัสแล้วไม่แบ่ง
แต่โกรธที่แม่.งโบกมือบ้ายบายซีวอน
“เป็นเหี้ยอะไรอีก อะไรของมึง”
“-_-“
“เออกูขอโทษที่เล่นแต่บีบี”
“-_-“
“แต่กูคุยกับคยูไม่ใช่พี่วอน”
“แล้วไง”
“กูไม่ได้ชอบพี่วอน”
“แล้วบอกกูทำไม”
“บอกไว้เผื่อมึงจะเลิกทำตัวเป็นซอมบี้โดนมัดตราสังข์ไงไอ้เวร-_-^”
“หรือจะเลิกกับกูไปคบกับพี่วอนของมึงล่ะ เอาไง”
“ทงเฮ คำถามนี้ไม่ตลกแล้วนะ มันไม่เหมือนที่มึงถามกูว่าจะแดกซูกิชิหรือจุ่มแซ่บ”
“เออ รู้”
ในใจฮยอกแจอยากตะโกนใส่หน้าแม่.งไปเลยว่ากูไม่ได้ชอบพี่วอนโว้ยไอหน้าโง่คยูมันคบกับพี่วอนอยู่ที่กูบอกว่าปลื้มกูแค่ปลื้มจริงๆคนอย่างกูไม่แย่งแฟนเพื่อนหรอก ตอนแรกก็ว่าจะพูดกับแม่.งแล้วแต่เจอคำถามนี้ไปจุกแดกเลย
เลิกไม่เลิก เออดีเนอะพูดได้สบายปากมาก
“เออ”
++ห้องคยู++
“คยู คืนนี้กูนอนด้วยนะ ไ.อ้ห่.าโคตรหงุดหงิดทงเฮอะ” ฮยอกแจบ่นให้คยูฟังก่อนจะยกชามมาม่าออกมาจากไมโครเวฟ หงุดหงิดมากแต่ขอแดกก่อนแล้วกันไม่มีแรงจะคิดไรละ
“เออจะทำไรก็ทำ วันนี้ซีวอนไม่กลับห้องมันไปทำวิจัยอะไรไม่รู้บ้านเพื่อน”
ฮยอกแจได้ฟังอย่างนั้นก็สูดเส้นเข้าปากเหมือนเครื่องดูดฝุ่น พอกินเสร็จก็มานั่งแหกปากด่านู่นบ่นนี่สักพักก็ดราม่าใส่คยู ประเด็นคือมีอยู่เรื่องเดียวที่จะบ่นคือเรื่องที่ทงเฮเข้าใจผิดว่าฮยอกแจชอบซีวอน คยูก็ทำไรไม่ได้นอกจากนั่งฟังฮยอกแจบ่นแล้วก็ไล่มันไปนอน
เออไม่ต้องทวงไม่ได้ลืมทงเฮ
ทงเฮ : นั่งตกกบาลพร้อมพี่ทึก
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
เช้าวันต่อมานกกาโบยบินออกหากินร่าเริงแจ่มใส
ทงเฮยืนหลบหลังเสาข้างหอเพื่อรอเดินตามฮยอกแจท่คาดว่าน่าจะออกมาพร้อมคยูเพราะเมื่อคืนมันไม่กลับห้อง ให้ความรูสึกเหมือนกูเป็นซาแซงแฟนดีนะ OTL
สักพักต่อมาซีวอนก็เดินมา
ดึงคยูไป
จุ้บคยู
ฮยอกแจยืนโบกมือบ้ายบาย
แล้วฮยอกแจก็เดินกลับมา
ใกล้เสาแล้ว
ส้นตีนแล้วทงเฮ
ไม่อยากจะทำตัวพระเอกละครน้ำเน่าหรอกนะแต่ถ้าฮยอกแจแม่.งชอบวอนจริงๆกูก็ไม่อยากเห็นมันร้องไห้น้ำตาหยดติ๋งๆเพราะคนที่ชอบจูบกับเพื่อนสนิทตัวเองอะ -_- ก็เลยขอเสื.อกเดินไปหาฮยอกแจสักหน่อย
“ฮยอกแจ”
“อะไร หายบ้าแล้วหรอมึง” ฮยอกแจถาม ปกติเวลาทะเลาะกันก็งี้แหละ สองวันสามวันผ่านไปทงเฮก็จะเดินทำหน้ามึนๆแล้วเรียกฮยอกแจ
“มึงไม่เป็นไรนะ”
“เป็นเหี้ยไรอะ กูสบายดีแค่อืดมาม่าเมื่อคืน =_=” ฮยอกแจตอบพร้อมหรี่ตาทำหน้ากวนตีนใส่ทงเฮ *ไม่จบ*
“ก็เมื่อกี้...”
“ที่ซีวอนจูบกับคยู...”
ก ริ บ
“แล้วไง=___=”
“อ้าวก็...”
“โอ้ยนี่กูนึกว่ามึงหายโง่แล้วนะ -_- จะบ้าเปล่าเขารู้กันทั้งมหาลัยแล้วว่าพี่วอนเป็นแฟนกับคยู มึงก็นะโคตรควายอะหรือเพราะอยู่กับพี่ทึกมากไปเลยโดนปลูกฝังจิตสำนึกในการไถนา กูบอกมึงตั้งหลายรอบแล้วว่าไม่ได้ชอบพี่วอน”
ยืนเถียงกันไปเถียงกันมาจนสรุปความได้ว่า....
ทงเฮคิดไปเอง
จบบริบูรณ์
แถม
หลังจากที่ฮยอกแจกับทงเฮคืนดีกันแบบโคตรง่าย สองคนนี้ก็เดินเข้ามหาลัยเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
แต่ระหว่างจะขึ้นตึกเรียน ตรงบันไดมหาลัย ทงเฮก็ได้สะพรึงแดกอีกครั้งเมื่อพบว่า...
อีพะยูนหัวเยิ้มเอฟซีทงเฮเมื่อวานนี้ยืนระบำปลายเท้าอยู่ตรงบันได
“พี่ทงเฮคะ ว้ายกรี้ด ทำไมมากับอีหน้าไก่นี่ล่ะคะ พี่ยังไม่เลิกกับมันอีกหรอ นี่พรพูดจริงๆนะ พี่ทงเฮอย่าขำสิคะ!! มองหน้าพรนี่ว่าพรขำกับพี่ไหม!!! อีเหงือกบานที่ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะจะขำทำไม มองหน้าหาพระแสงของ้าวหรอคะ ระวังตัวไว้ให้ดีนะฉันจะ.....................”
หลังจากพะยูนหัวเยิ้มนามว่าพรระบำปลายเท้าประกอบจังหวะบะโท่นบะโท่นบะโท่นโท่นอยู่นานพอสมควร พอดีกับแม่บ้านผมทรงกะลาหน้าโง่คนเดิมที่ยกกะละมังมะขามเปียกมานั่งขัดบันได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
น้องพรจึงลื่นเนื้อมะขามเปียกสไลด์ลงบันได
ขอจบการรายงานแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีค่ะ
ตัวละครสมทบ :
พะยูนหัวเยิ้มที่ย้ายมานั่งข้างทงเฮ – นรุ้งพร
แม่บ้านหัวกะลา – ป้าสมปองร้านขายไอติม (ปัจจุบันไว้ผมยาวหรือไม่ไม่ทราบเพราะป้าสมปองใส่หมวก)
ความคิดเห็น