Fic โคตรหล่อ Tao Kacha Frame :))

ลำดับตอนที่ #1 : Intro - จุดเริ่มต้นของความซวย (Tao's Part)

Shalunla

"(- - )( - -)(- - )" ผมมองไปรอบๆห้องใต้หลังคาแห่งนี้ ที่ทั้งเล็ก ทั้งสกปรก แล้วถอนหายใจ

"เอาจริงดิ?" ผมถามเพื่อนหน้าสิวที่ยังรู้จักกันไม่ถึงวันเป็นรอบที่สามและมันก็พยักหน้ากลับมาเช่นเดิม

"เฮ้อออออออออ!" ผมถอนหายใจอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปก่อนจะล้มตัวลงนอนบนฟูกเน่าๆ ฮือๆๆ T^T ทำไมชีวิตของผมถึงได้พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ ผมทำอะไรผิด ใครก็ได้บอกผมที TTOTT

--------------------------หกชั่วโมงก่อน-------------------------------------

'ซ่า~ ซ่า~' การอาบน้ำตอนเหนื่อยๆนี่มันช่างสุขสมศรีเสียนี่กระไร ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวก่อนจะหยิบชุดสบายๆออกมาใส่ แล้วไปนั่งบนโซฟาตากแอร์อย่างสบายอารมณ์ ^O^

....ใช่แล้วละครับเมื่อหกชั่วโมงก่อน ผมยังนั่งหน้าหล่อตากแอร์อยู่บนคอนโดหรูใจกลางเมืองของเพื่อนสุดที่เลิฟอย่างลัลล้าอยู่เลย ใช่ครับมันเป็นคอนโดของเพื่อนไม่ใช่ของผมหรอก การที่ผมได้มานั่งหน้าเริ่ดอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะน้ำใจใสปิ้งของไอ้เบียร์เพื่อนรักผมนั่นแหละ

วันๆผมไม่ต้องทำอะไร เอาแต่นั่งทำหน้าหล่อไปวันๆ เงินก็ได้มาจากมันนี่แหละครับ เสื้อผ้าข้าวของก็จากมันอีกนั่นแหละ อิจฉาผมใช่มั้ยละ ที่มีเพื่อนดีๆแบบนี้ โฮ่ๆ ใครๆก็อิจฉาผมกันทั้งนั้นและคร๊าบบบ แต่หารู้ไม่ว่า.....

'กริ้งงงง~'

โอ้ สงสัยไอ้เบียร์จะกลับมาแล้ว ผมเดินไปเปิดประตูให้มัน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อไอ้เบียร์พาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาด้วย เธอก็น่ารักดีนะครับ แต่ทำไมผมรู้สึกตะหงิดๆว่าความซวยกำลังจะมาเยือนผมยังไงไม่รู้สิ - -

"อ้อ นี่เหวยเหวยแฟนฉันเองแหละ ^ ^" ไอ้เบียร์บอกแล้วหันไปยิ้มหวานให้น้องเหวยเหวย ผมจึงหลีกทางให้ทั้งสองคนเข้ามาในห้อง

"ห้องสวยจังเลยนะคะ ^^"น้องเหวยเหวยพูดขึ้นหลังจากมองไปรอบๆห้อง

"เดี๋ยวมันจะกลายเป็นห้องแห่งความรักของเราไงจ้ะ ที่รัก > <"

"อร๊ายยย พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้ เพื่อนพี่เขามองอยู่นะคะ"

ผมมองฉากสวีทของไอ้เบียร์ก็น้องเหวยเหวยอย่างงงๆ จนกระทั่งไอ้เบียร์หันหน้ามาคุยกะผม เริ่มรู้สึกว่าผมมีตัวตนแล้วหรอครับ ไอ้เพื่อนเวร! - -*

"เออ..เดี๋ยวเหวยหรอพี่ตรงนี้ก่อนนะ พี่มีอะไรจะคุยกะเต๋ามันหน่อย"

เมื่อพูดจบไอ้เบียร์ก็ลากผมเข้าไปในห้องทำงานสุดหรูของมัน แล้วเริ่มเปิดประเด็น จิตใต้สำนึกของผมกำลังบอกว่าความซวยกำลังจะมาเยือน - -

"ไอ้เต๋า! แกเห็นใช่มั้ยว่าฉันมีแฟนแล้ว" ผมพยักหน้ารับ "แล้วฉันกะน้องเหวยกำลังจะแต่งงานกันในเร็วๆนี้"

"อืมๆ แล้วไงอ่ะ?"

"ก็ไม่แล้วไงหรอกแต่ฉันให้แกอยู่ด้วยต่อไปไม่ได้แล้ว ขอโทษนะเว้ย เพื่อน!"

....หา! ว่าไงนะ O[ ]O

"เฮ้ยยยยยย แล้วแกจะให้ฉันอยู่ยังไง?" ผมประท้วงทันที

"เอางี้ฉันจะหาที่อยู่ใหม่ให้แก กับเงินก้อนนึง หล่อๆอย่างแก ฉันว่าหางานได้ไม่ยากหรอก"

....โอ้ มาชมกันอย่างงี้เล่นเอาใจอ่อนเลยทีเดียว > <

"เออ ฉันรู้ว่าฉันมันหล่อมากมายแค่ไหน ขอบคุณแกมากสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะเว้ย แล้วเจอกันคราวหน้า ที่อยู่ใหม่อะไรแกไม่ต้องหาให้ฉันหรอก ฉันจะยืนด้วยขาหล่อๆของฉันให้แกดูเอง คราวนี้แกจะได้รู้ว่านอกจากฉันจะหน้าตาดีแล้วฉันยังเก่งอีกด้วย ว่ะฮ่าฮ่า"
"จะดีหรอวะ....ฉันรู้สึกผิดจัง"

"ดีสิวะ แกก็รู้ว่าฉันหล่อแค่ไหน แกคอยดูละกัน โฮ่ๆ ^^"

"งั้นก็ตามใจเว้ย โชคดีเว้ยเพื่อนรัก!"

ผมออกจากคอนโดของเพื่อนรักมาอย่างไร้จุดหมาย นั่นแหละครับทำให้ผมได้รู้ว่า ความหลงตัวเองเป็นเหตุแห่งความพินาศ TOT

ผมเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงชุมชนแห่งหนึ่ง ที่เป็นตึกแถวเล็กๆ ผมกะจะหาที่พักถูกๆอยู่แถวๆนี้แหละ ก็ผมมีเงินติดตัวแค่ สองพันกว่าๆแล้วต้องใช้ไปอีกกี่วันก็ไม่รู้ ฮือออ คิดแล้วมันเศร้าเจงงๆ TTOTT

'ตุ๊บ! โครม! ผลัวะ!'

เอ๊ะ! นั่นมันเสียงอะไรน่ะ หรือว่าเป็นเสียงคนต่อยกัน O-O ไม่ได้การล่ะ ผมต้องรีบเข้าไปดู เอ๊ย! ไปห้ามซะหน่อย เกิดมาหน้าตาดีก็งี้แหละเลยจิตใจดีไปด้วยไง โฮ่ๆ

ผู้คนจำนวนมากกำลังยืนมุงดูผู้ชายสองคนเตะต่อยกัน จนสภาพยับเยินทั้งคู่ ทั้งสองเตะต่อยกันจนหอบแล้วนั่งลงเพื่อพักเหนื่อย ผู้ชายที่น่าจะอายุมากกว่าคว้ากีตาร์โปร่งสีน้ำตาลแล้วพยายามลุกขึ้นมายืน

"เฮียยย ทำไมเฮียถึงทำแบบนี้กับผม เฮียก็รู้ว่าผมลำบากแค่ไหนกว่าจะได้มันมา" ผู้ชายอีกคนที่อายุน้อยกว่าผมหน่อยๆ ยกมือปาดเลือดที่มุมปากแล้วตะโกนพูดกับคู่กรณี

"นี่ ไอ้เฟรม! ไอ้น้องไม่รักดี! พี่ลำบากขนาดนี้แกยังนึดถึงแต่กีตาร์อีกหรอ ฮ่ะ!"

"โอ๊ย นี่เฮียยังไม่สำนึกอีกหรอ เอาของผมคืนมานะ!"

"แกนั่นแหละที่ยังไม่สำนึก แกเป็นห่วงแต่กีตาร์อยู่นั่นแหละ เอางี้แกเลือกมาเลยดีกว่าระหว่างฉันกับไอ้กีตาร์นี่ ถ้าแกเลือกฉันเราก็จะอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขต่อไป ถ้าแกเลือกกีตาร์ก็ออกไปจากบ้านซะ แล้วอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!"

"ถ้ามีพี่แบบนี้ผมเลือกกีตาร์ดีกว่า เอาของผมคืนมาได้แล้ว!"

"อ้อ นี่แกเลือกไอ้กีตาร์เวรนี่ใช่มั้ย ได้!"

'โครม! ตุ้บ! เผละ!'

ผู้ชายคนนั้นเขวี้ยงกีตาร์โปร่งลงกับพื้น และกระทืบซ้ำ จนมันพังไม่เป็นท่า

"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!!! O O" เฟรมร้องเสียงหลง ท่ามกลางเสียงฮือฮาของผู้คน

"ก็ดี แล้วอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกแล้วกัน" พูดจบผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป รวมทั้งไทยมุงที่ค่อยๆสลายตัวไป เหลือแต่

เฟรม....ผู้กำลังมองกีตาร์ที่เละตุ้มเปะอย่าหมดอาลัยตายอยาก

และผม...ผู้ชายหน้าตาดีที่กำลังอึ้ง -O-

"โอ๊ยยย ช่วยพยุงฉันขึ้นไปหน่อยสิวะ ยืนเก๊กหน้าหล่ออยู่ได้"

ผมทำอะไรไม่ถูกเลยช่วยพยุงเฟรมขึ้นมาอย่างทุลักทุเล เฟรมสั่งให้ผมไปซื้อยามาทำแผลให้ เฟรมเลยเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยผมเป็นการตอบแทน พวกเราไม่ได้ทำความรู้จักอะไรกันมาก แต่ผมรู้สึกมาพวกเราคุยกันถูกคอ อาจจะเป็นเพราะเราชอบอะไรคล้ายๆกันหรือไม่ก็พวกเราไม่มีที่ไปเหมือนกัน

....อย่างน้อยผมก็ได้เพื่อนมาหนึ่งคนละนะ มันก็ไม่ได้เหงาอย่าที่คิด :)

ผมกะเฟรมตกลงว่าจะไปหาที่พักราคาถูกๆอยู่ด้วยกัน และช่วยกันทำงานหาเงิน แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเพราะเราหาที่พักถูกๆไม่ได้เลย จนมาเจอที่นี่ ห้องใต้หลังคา ที่ทั้งแคบ ทั้งสกปรก TOT

ฮึกๆ T^T (กลับเข้าสู่โหมดดราม่า)
เอาล่ะในเมื่อผมอุตส่าห์เกิดมาหน้าตาดี ผมก็ต้องสู้ต่อไป!
เต๋าสุดหล่อสู้ๆ ไฟท์ติ้งง!!!

----------------------------------------------------------------------------------------------------

เย้ๆ จบแล้วนะคะ 1 ตอน
สำหรับบางคนที่สงสัยนะคะว่าคชาหายไปไหน
ตอนหน้าจะเป็นตอนของพี่คชาเน้อ
ช่วยกันเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า > <
จ๊วฟๆ ^3^