ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เรื่องสั้นๆลองแต่ง
�� เอี๊ยด!
�� เสียงรองเท้ากีฬากระทบกับพื้นทำให้ฉันหันไปมอง
�� ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปเอามอเตอร์ไซค์ที่โรงจอดมอเตอร์ไซค์ซึ่งต้องผ่านสนามบาสเก็ตบอล...
�� "...เขามาเล่นอีกแล้วสินะ..."
�� ตุบ! "เฮ้ยหมูเจียว!!!?"
�� ฉันหันไปมองทันทีที่ได้ยินชื่อว่า"หมูเจียว"เพราะเขา...คือคนที่ฉันแอบชอบ
�� ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้ ณ เวลานี้คือหมูเจียวล้มลงไปนอนกับพื้นและเลือดมากมายที่หัว!!? ซึ่งสามารถทำใหฉันคาดได้เลยว่ามีคนมาเบียดจนล้มลงไปแน่ๆ
�� ฉันเพิ่งตั้งสติได้โทร.หาคุณพ่อที่เป็นหมอแล้ววิ่งหาช่วยพวกพี่ๆที่มุงกันอยู่
�� "ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวรถพยาบาลจะมา หนูช่วยเรียกให้แล้ว" ฉันละลั่กละลำพุดออกไปทำเอาพี่ๆหันมามอง� ไม่ทันที่พวกพี่เขาจะถามอะไรรถพยาบาลก็มา�
�� "หนูเป็นคนโทร.ไปแจ้งใช่ไหม ขึ้นมาเร็ว"พยาบาลบนรถบอกหลังจาดพาหมูเจียวขึ้นไป ฉันจึงเอากระเป๋าไปวาง
�� "นี่...เป็นอะไรมากมั้ยคะ"ฉันที่ตอนนี้จับมือหมูเจียวแบบให้กำลังใจถามขึ้นมา
�� "ก็หนังศีรษะเปิดจ้ะ คงต้องเย็บหน่อยล่ะ" แพทย์ที่อยู่เวรพูดพลางวัดอัตราการเต้นหัวใจไปด้วย "รู้สึกว่าการสูบฉีดเลือดเริ่มไม่ดีแล้วล่ะ"
�� ตอนนี้ฉันมองไปที่หน้าของหมูเจียวซึ่งสามารถสื่อได้เลยว่าเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า
�� "ซูโม่...ฉัน..ชอบเธอ...นะ" สิ้นคำนั้นเสียงอัตราการเต้นหัวใจคือ ................ ไม่เหลืออีกแล้ว เขาจากไปจากฉันแล้ว!!!
�� "ฉันบอกนายช้าไปใช่ไหม... ฉันเอง..ก็ชอบนายเหมือนกันนะ"
�� ฉันกลับมาที่สนามบาสฯเพื่อมาเอากระเป๋านักเรียน ทันใดนั้นเองมีร่างสูงใหญ่มายืนบังฉันไว้...พี่ห้าเจ็ด
�� "หมูเจียวเป้นยังไงบ้าง"พี่ห้าเจ็ดถาม
�� "เขา...ไปดีแล้วค่ะ ขอโทษนะคะขอทางไปเอากระเป๋าหน่...พี่คะ"
�� ในนาทีนั้นเอง คนตรงหน้าฉันทรุดตัวลงไปกับพื้นและเริ่มร้องไห้ "เขาจากไปแล้วจริงๆเหรอ แล้ว..แล้วใครจะมาคุยเล่นกับพี่ล่ะ"
�� "หนูเอง...ก็ชอบเขาเหมือนกันแหละค่ะ"�
�� คืนนั้นฉันได้มีเวลาคิดถึงวันเวลาที่มีกับหมูเจียว เขาชวนฉันเข้าเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ... เขาที่ฉันเคยบอกรัก... เขาที่ให้กุหลายฉันเป็นแรกในวันวาเลนไทน์...� ตอนนี้ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำแล้วล่ะว่า...
��� เรารักนายจริงๆ
************************************************************************************************************************
โย่วๆสวัสดีแฟนนิยายของเรา(ที่มีแค่คนเดียว--*)
นี่เป็นการแต่งเรื่อสั้นเรื่องแรกของเราเพราะอยู่ๆก็รู้สึกคิดถึงวันเวลาที่เคยมีกับเพื่อนชายคนนึง
ยังไงก้มาเม้นกันนะ
บายจ้า
�� เสียงรองเท้ากีฬากระทบกับพื้นทำให้ฉันหันไปมอง
�� ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปเอามอเตอร์ไซค์ที่โรงจอดมอเตอร์ไซค์ซึ่งต้องผ่านสนามบาสเก็ตบอล...
�� "...เขามาเล่นอีกแล้วสินะ..."
�� ตุบ! "เฮ้ยหมูเจียว!!!?"
�� ฉันหันไปมองทันทีที่ได้ยินชื่อว่า"หมูเจียว"เพราะเขา...คือคนที่ฉันแอบชอบ
�� ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้ ณ เวลานี้คือหมูเจียวล้มลงไปนอนกับพื้นและเลือดมากมายที่หัว!!? ซึ่งสามารถทำใหฉันคาดได้เลยว่ามีคนมาเบียดจนล้มลงไปแน่ๆ
�� ฉันเพิ่งตั้งสติได้โทร.หาคุณพ่อที่เป็นหมอแล้ววิ่งหาช่วยพวกพี่ๆที่มุงกันอยู่
�� "ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวรถพยาบาลจะมา หนูช่วยเรียกให้แล้ว" ฉันละลั่กละลำพุดออกไปทำเอาพี่ๆหันมามอง� ไม่ทันที่พวกพี่เขาจะถามอะไรรถพยาบาลก็มา�
�� "หนูเป็นคนโทร.ไปแจ้งใช่ไหม ขึ้นมาเร็ว"พยาบาลบนรถบอกหลังจาดพาหมูเจียวขึ้นไป ฉันจึงเอากระเป๋าไปวาง
�� "นี่...เป็นอะไรมากมั้ยคะ"ฉันที่ตอนนี้จับมือหมูเจียวแบบให้กำลังใจถามขึ้นมา
�� "ก็หนังศีรษะเปิดจ้ะ คงต้องเย็บหน่อยล่ะ" แพทย์ที่อยู่เวรพูดพลางวัดอัตราการเต้นหัวใจไปด้วย "รู้สึกว่าการสูบฉีดเลือดเริ่มไม่ดีแล้วล่ะ"
�� ตอนนี้ฉันมองไปที่หน้าของหมูเจียวซึ่งสามารถสื่อได้เลยว่าเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า
�� "ซูโม่...ฉัน..ชอบเธอ...นะ" สิ้นคำนั้นเสียงอัตราการเต้นหัวใจคือ ................ ไม่เหลืออีกแล้ว เขาจากไปจากฉันแล้ว!!!
�� "ฉันบอกนายช้าไปใช่ไหม... ฉันเอง..ก็ชอบนายเหมือนกันนะ"
�� ฉันกลับมาที่สนามบาสฯเพื่อมาเอากระเป๋านักเรียน ทันใดนั้นเองมีร่างสูงใหญ่มายืนบังฉันไว้...พี่ห้าเจ็ด
�� "หมูเจียวเป้นยังไงบ้าง"พี่ห้าเจ็ดถาม
�� "เขา...ไปดีแล้วค่ะ ขอโทษนะคะขอทางไปเอากระเป๋าหน่...พี่คะ"
�� ในนาทีนั้นเอง คนตรงหน้าฉันทรุดตัวลงไปกับพื้นและเริ่มร้องไห้ "เขาจากไปแล้วจริงๆเหรอ แล้ว..แล้วใครจะมาคุยเล่นกับพี่ล่ะ"
�� "หนูเอง...ก็ชอบเขาเหมือนกันแหละค่ะ"�
�� คืนนั้นฉันได้มีเวลาคิดถึงวันเวลาที่มีกับหมูเจียว เขาชวนฉันเข้าเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ... เขาที่ฉันเคยบอกรัก... เขาที่ให้กุหลายฉันเป็นแรกในวันวาเลนไทน์...� ตอนนี้ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำแล้วล่ะว่า...
��� เรารักนายจริงๆ
************************************************************************************************************************
โย่วๆสวัสดีแฟนนิยายของเรา(ที่มีแค่คนเดียว--*)
นี่เป็นการแต่งเรื่อสั้นเรื่องแรกของเราเพราะอยู่ๆก็รู้สึกคิดถึงวันเวลาที่เคยมีกับเพื่อนชายคนนึง
ยังไงก้มาเม้นกันนะ
บายจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น