ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : SF -LoveSick- #3
SF TaoKacha -LoveSick- #3
คชาใช้เวลาทั้งวันของวันต่อมานอนจมอยู่ในเตียง แม้จะเป็นวันที่ซิงเกิลใหม่ของคชาจะเปิดตัวก็ตาม
แขนเล็กขยับออกมาจากผ้านวมผืนหนาคว้าไอโฟนที่หัวเตียงขึ้นมาเช็คข่าวสารประจำวัน
ตึ่งดือดึ๊ง!
เสียงเตือนจากทวิตเตอร์เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ คชาเปิดหน้าแอพทวิตเตอร์อ่านเมนชั่นล่าสุดที่ได้รับ
[ @t9onaf8: วันนี้ซิงเกิ้ลใหม่ของ @Kacha_AF8 ออกแล้ว อยากฟังจังเลย ]
คชายกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆกดรีพลายข้อความสู่สายตาฟอลโล่วเวอร์หกหมื่นกว่าคน
[ Kacha_AF8 : RT@t9onaf8: วันนี้ซิงเกิ้ลใหม่ของ @Kacha_AF8 ออกแล้ว อยากฟังจังเลย // ก็ถ้าอยู่ด้วยกันก็ได้ฟังไปแล้ว :) ]
แล้ววันนั้นทั้งวัน ทามไลน์ก็มีแต่เมนชั่นของคนสองคน...
[ @t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง ]
[ @Kacha_AF8: RT @t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง/ไปเจอกันหน่อยมั้ย ]
[ @t9onaf8: RT @Kacha_AF8: RT@t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง/ไปเจอกันหน่อยมั้ย/วันอาทิตย์มั้ย? ]
[ @Kacha_AF8: RT @t9onaf8 ไปไหนดี ]
[ @t9onaf8: RT @Kacha_AF8:ไปไหนดี/บ้านน้ำเคียงดินมั้ย อยากไปดูฟลามิงโก้! 555555 ]
บทสนทนาของต้นและคชาดำเนินต่อไปบนทามไลน์ท่ามกลางเหล่าแฟนคลับที่แทบจะเดินทางไปตั้งรกรากปลูกไร่ชา ถ้าไม่มีทวิตนี้โผล่ขึ้นมา
[ @TaoPhiangphor พรุ่งนี้เจอกันนะครับชาวพิษณุโลก! ]
ทวิตนี้ยังถือว่าธรรมดาสำหรับทุกคนบนทามไลน์ แต่ทวิตต่อไปเล่นเอาทุกคนอยู่ไม่สุขกันเลยทีเดียว
[ @TaoPhiangphor: @Kacha_AF8 @t9onaf8 อะไรกันๆ ]
เมื่อคู่ชงระดับตำนานโผล่เข้ามา ทุกชีวิตแทบสลายกายลงไปต่อหน้าทามไลน์(กูด้วย-..-) เมนชั่นหลายร้อยหลายพันถูกส่งไปหาทั้งสามตลอดคืน
คชานั่งมองกล่องเมนชั่นตัวเองเงียบๆ ไม่รู้จะตอบกลับอะไร จนกระทั่งมีโทรศัพท์เข้ามา..
จากเต๋า
"ฮัลโหล" ปากคู่สวยขยับเพียงเล็กน้อยเพื่อตอบรับปลายสาย
[ชา .. เต๋าช่วยอะไรชาอย่างได้มั้ย]
"อืม มีไรเหรอ"
[ชา.. จะช่วยมาร้องเพลงในงานแต่งของเต๋าได้มั้ย] คำขอร้องง่ายๆของเต๋าถูกส่งมายังคชา แม้จะเป็นการขอร้องง่ายๆแต่ก็ทำเอาคชาตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะช่วยได้หรือไม่
"เอ่อ. เมื่อไหร่ล่ะ"
[เดือนหน้า นะชานะ ช่วยเต๋าหน่อยนะ~]
"ก็ได้ๆ แล้ว.. เต๋าแต่งกับใครอะ" คชาตอบตกลงไป โดยไม่รู้เลย...
ว่าเจ้าสาวของเต๋า คือคนที่ทำให้คชายังเจ็บในใจอยู่จนทุกวันนี้
หนึ่งเดือนต่อมา
สวนหย่อมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่แถวชานเมืองถูกจัดซุ้มประตูทางเข้าอย่างสวยงาม ดอกไม้สีขาวนวลส่งกลิ่นอบอวลไปทั่ว..
แขกเหรื่อในชุดสีพาสเทลเริ่มทยอยเดินเข้ามานั่งในบริเวณงานรอที่จะพบกับ 'เจ้าบ่าวและเจ้าสาว' ของงานในวันนี้
"เอาล่ะครับ! ณ บัดนี้ก็ได้เวลาอันสมควรแล้ว ขอเชิญทุกๆท่านพบกับ เจ้าบ่าวและเจ้าสาวของวันนี้ คุณเต๋า และ คุณจอย ครับ!!" สิ้นเสียงของพิธีกร เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องขึ้นพร้อมๆกับการปรากฎตัวของสาวสวยร่างสมส่วนที่เดินควงคู่มากับชายร่างสูงขาวราวกับแวมไพร์ในตำนาน
"วันนี้เต๋าหล่อมากเลยนะคชา" ต้นซึ่งคชาชวนมางานเป็นเพื่อนสะกิดคชาให้ดูเพื่อนสนิทที่กำลังเดินออกมา คชาพยักหน้าน้อยๆไม่พูดอะไร ต้นแปลกใจในท่าทีของคชาจึงถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"เป็นไรเนี่ยชา งานแต่งเต๋าแกก็น่าจะดีใจนะที่เต๋ามันได้มีคนคอยดูแลเวลาลำบากอะไร ไม่ต้องไปบ้านแกอีก"
"ถ้าเต๋าแต่งงานไป ก็คงอยู่แต่กับจอย แล้วใครจะอยู่กับคชาล่ะต้น" คชาทำปากยู่ตอบเพื่อนคนข้างๆ ต้นหลุดขำให้กับคำตอบของคชาก่อนจะเลื่อนมือไปจับไหล่คชา
"ต้นนี่ไง ต้นจะอยู่กับคชาเสมอนะ" คชาพยักหน้ารัวๆ ส่งยิ้มหวานมาให้ต้น ก่อนจะหันกลับไปสนใจพิธีการแต่งงานของเพื่อนรักตรงหน้า
พิธีการดำเนินไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งถึงพิธีสวมแหวน
"เชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวแลกแหวนกันได้ดลยครับ" เต๋าหยิบแหวนเพชรสีขาวออกมาจากกระเป๋ากางเกง ค่อยๆสวมมันลงบนนิ้วเรียวสวยของจอย
คชามองอยู่ตลอดจนกระทั่งจังหวะที่แหวนกำลังเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของจอย
คชาปิดเปลือกตาลงเบาๆ ไม่มองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า...
' ดีใจด้วยนะเต๋า แต่งงานมีผู้หญิงอยู่ด้วยแล้ว... ส่วนคชา... ตัดใจซะเถอะนะแก ถือว่าสิบยี่สิบปีที่ผ่านมา แกคิดกับเต๋าแค่เพื่อน... '
......................
"และเนื่องในโอกาสพิเศษแบบนี้ครับ เราได้รับเกียรติจากคุณคชา เพื่อนสนิทของคุณเต๋า มาร้องเพลงให้พวกเราฟัง ขอเชิญเลยครับ!" พิธีกรหนุ่มเชิญคชาขึ้นไปบนเวทีเตี้ยๆด้านหน้า
คชารับไมโครโฟนจากพิธีกรมาพูดอะไรบางอย่างก่อนจะเริ่มร้องเพลง
"ครับผม วันนี้ผมรู้สึกดีใจมากๆที่เพื่อนที่ผมรักที่สุด ..เต๋า.. ได้แต่งงานซะที ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะ อยู่กันดีๆจนกว่าท้องฟ้าจะถล่มแผ่นดินจะทลายนะครับ ... "
"และเพลงที่ผมจะร้องวันนี้ ชื่อเพลงว่า เธอไม่เป็นไรแต่ฉันเป็น ครับ เป็นเพลงที่คชาว่าเหมาะกับบรรยากาศวันนี้มากๆ คนรักกันก็ต้องเป็นห่วงกันใช่ไหมครับ ปกปิดยังไงก็ดูออก ยังไงก็ลองฟังกันดูนะครับ ว่าจริงรึเปล่า"
ฉันไม่ถามดีกว่า ว่าใครที่คอยทำร้ายหัวใจเธอ
ฉันเฝ้าถามเธออยู่เสมอ ได้เจอแต่รอยน้ำตา
ฉันเคยเป็น เคยเป็นคนที่เธอรัก แค่ดูรู้ดีว่าหนักหนา
โปรดให้ฉันได้เป็น เป็นที่ระบายน้ำตา จะมาปิดบังยังฝืนยิ้มทำไม
เธอเจ็บแค่ไหน ฉันเจ็บแค่นั้น เธอยังมีฉันไม่ใช่เธอไม่มีใคร
เธอเจ็บอย่างนั้นยังบอกว่าไม่เป็นไร เธอรู้รึเปล่า ว่าเธอไม่เป็นไรแต่ฉันเป็น
เสียงนุ่มถ่ายทอดบทเพลงประจำตัวของเขาจนจบ ก่อนจะกล่าวฝากฝังผลงานใหม่ของเขา..
'แค่ของเลียนแบบ'
อาจเป็นเพียงลมพัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป
อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้ เป็นที่อาศัยบังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก
แค่อยากให้เธอยิ้มเบาๆ ไม่อยากจะเห็นแม้น้ำตา
ต้องการเมื่อไหร่จะไปหา เป็นที่ปรึกษาให้เธอระบาย
เธอจะรักเขาก็ไม่เป็นไร แค่เธอยังจดจำว่ายังมีฉัน ก็เพียงพอแล้วมากมาย
เพราะคนปลอมๆอย่างฉัน ใช้ทดแทนเท่านั้น
แววตาของเธอบอกฉัน รู้ว่าคนสำคัญที่สุดคือใคร ต่อให้ยังไงก็ยังคงเป็นเขา
วันใดที่เธอนั้นไม่เหงา ฉันต้องถอยออกไป
แม้รักเธอซักเท่าไร รู้ตัวเองว่าเป็นเพียงเงา
'เป็นได้แค่เพียงของที่ทำเลียนแบบของจริง'
เสียงปรบมือดังขึ้นขณะที่คชาโค้งตัวขอบคุณและเดินลงจากเวทีมายืนตรงหน้าเต๋าและจอย
"ดีใจด้วยนะเต๋า แล้วก็ขอโทษด้วยที่มาร่วมงานรอบกลางคืนไม่ได้" คชาพูดแล้วเดินออกจากงานไป
ต้นหันมาโบกมือให้เต๋าก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านชานเมือง
ต้นกับคชาออกจากงานของเต๋ามากินข้าวด้วยกันสองคนท่ามกลางบรรยากาศเย็นสบายในยามบ่าย
หมับ!
"ต้น ถ่ายรูปกัน" มือบางดึงจุกไอโฟนรูปกันดั้มออกจากกระเป๋ากางเกงให้ตัวไอโฟนหลุดตามออกมา เปิดหน้าแอพลิเคชั่นสุดโปรดแล้วกอดคอคนข้างๆก่อนกดอัพโหลด
[ kacha_lowbatt: นานๆที instagr.am ]
"ทำไมคชาต้องอัพว่า'นานๆที'อะ ต้นเจอคชาบ่อยออกนะ" ต้นทักท้วงพลางปิดเมนูอาหารลง
... "ก็นานๆทีจะได้ถ่ายรูปกับต้นไง แต่ต่อจากนี้...คงไม่นานแล้วล่ะเนอะ ^^"
จบแล้วฮัฟฟ
ในมี่สุดก็จบซักที ฮูเลลลลล่ ดีใจ 555555
วันนี้พาช้างกลับป่ากันเนาะ ปล่อยคชากลับสู่ป่า #โดนถีบส่งรัวๆ
ชอตฟิคเรื่องนี้จบแล้ว ยังไมมรู้จะแต่งใหม่รึเปล่า ช่วงนี้ไรท์ใกล้เปิดเทอมแล้ว แงง
จะแต่งมาเป็นระยะๆนะ แต่ที่วางแผนไว้ ต่อไปคือกิตชานะ
... ไรท์ว่าควรเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นรวมชอตฟิคนะ 5555555
ใครเห็นด้วยไม่เป็นด้วยไปเม้นเลยน้า อย่าเป็นนักอ่านเงาน้า ไรท์งอนน้า
ปล. อัพรูปไงอะ ทำไม่เป็น มันปรับใหม่ละงง -/\-
คชาใช้เวลาทั้งวันของวันต่อมานอนจมอยู่ในเตียง แม้จะเป็นวันที่ซิงเกิลใหม่ของคชาจะเปิดตัวก็ตาม
แขนเล็กขยับออกมาจากผ้านวมผืนหนาคว้าไอโฟนที่หัวเตียงขึ้นมาเช็คข่าวสารประจำวัน
ตึ่งดือดึ๊ง!
เสียงเตือนจากทวิตเตอร์เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ คชาเปิดหน้าแอพทวิตเตอร์อ่านเมนชั่นล่าสุดที่ได้รับ
[ @t9onaf8: วันนี้ซิงเกิ้ลใหม่ของ @Kacha_AF8 ออกแล้ว อยากฟังจังเลย ]
คชายกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆกดรีพลายข้อความสู่สายตาฟอลโล่วเวอร์หกหมื่นกว่าคน
[ Kacha_AF8 : RT@t9onaf8: วันนี้ซิงเกิ้ลใหม่ของ @Kacha_AF8 ออกแล้ว อยากฟังจังเลย // ก็ถ้าอยู่ด้วยกันก็ได้ฟังไปแล้ว :) ]
แล้ววันนั้นทั้งวัน ทามไลน์ก็มีแต่เมนชั่นของคนสองคน...
[ @t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง ]
[ @Kacha_AF8: RT @t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง/ไปเจอกันหน่อยมั้ย ]
[ @t9onaf8: RT @Kacha_AF8: RT@t9onaf8: ไม่เจอนานแล้วคิดถึงจัง/ไปเจอกันหน่อยมั้ย/วันอาทิตย์มั้ย? ]
[ @Kacha_AF8: RT @t9onaf8 ไปไหนดี ]
[ @t9onaf8: RT @Kacha_AF8:ไปไหนดี/บ้านน้ำเคียงดินมั้ย อยากไปดูฟลามิงโก้! 555555 ]
บทสนทนาของต้นและคชาดำเนินต่อไปบนทามไลน์ท่ามกลางเหล่าแฟนคลับที่แทบจะเดินทางไปตั้งรกรากปลูกไร่ชา ถ้าไม่มีทวิตนี้โผล่ขึ้นมา
[ @TaoPhiangphor พรุ่งนี้เจอกันนะครับชาวพิษณุโลก! ]
ทวิตนี้ยังถือว่าธรรมดาสำหรับทุกคนบนทามไลน์ แต่ทวิตต่อไปเล่นเอาทุกคนอยู่ไม่สุขกันเลยทีเดียว
[ @TaoPhiangphor: @Kacha_AF8 @t9onaf8 อะไรกันๆ ]
เมื่อคู่ชงระดับตำนานโผล่เข้ามา ทุกชีวิตแทบสลายกายลงไปต่อหน้าทามไลน์(กูด้วย-..-) เมนชั่นหลายร้อยหลายพันถูกส่งไปหาทั้งสามตลอดคืน
คชานั่งมองกล่องเมนชั่นตัวเองเงียบๆ ไม่รู้จะตอบกลับอะไร จนกระทั่งมีโทรศัพท์เข้ามา..
จากเต๋า
"ฮัลโหล" ปากคู่สวยขยับเพียงเล็กน้อยเพื่อตอบรับปลายสาย
[ชา .. เต๋าช่วยอะไรชาอย่างได้มั้ย]
"อืม มีไรเหรอ"
[ชา.. จะช่วยมาร้องเพลงในงานแต่งของเต๋าได้มั้ย] คำขอร้องง่ายๆของเต๋าถูกส่งมายังคชา แม้จะเป็นการขอร้องง่ายๆแต่ก็ทำเอาคชาตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะช่วยได้หรือไม่
"เอ่อ. เมื่อไหร่ล่ะ"
[เดือนหน้า นะชานะ ช่วยเต๋าหน่อยนะ~]
"ก็ได้ๆ แล้ว.. เต๋าแต่งกับใครอะ" คชาตอบตกลงไป โดยไม่รู้เลย...
ว่าเจ้าสาวของเต๋า คือคนที่ทำให้คชายังเจ็บในใจอยู่จนทุกวันนี้
หนึ่งเดือนต่อมา
สวนหย่อมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่แถวชานเมืองถูกจัดซุ้มประตูทางเข้าอย่างสวยงาม ดอกไม้สีขาวนวลส่งกลิ่นอบอวลไปทั่ว..
แขกเหรื่อในชุดสีพาสเทลเริ่มทยอยเดินเข้ามานั่งในบริเวณงานรอที่จะพบกับ 'เจ้าบ่าวและเจ้าสาว' ของงานในวันนี้
"เอาล่ะครับ! ณ บัดนี้ก็ได้เวลาอันสมควรแล้ว ขอเชิญทุกๆท่านพบกับ เจ้าบ่าวและเจ้าสาวของวันนี้ คุณเต๋า และ คุณจอย ครับ!!" สิ้นเสียงของพิธีกร เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องขึ้นพร้อมๆกับการปรากฎตัวของสาวสวยร่างสมส่วนที่เดินควงคู่มากับชายร่างสูงขาวราวกับแวมไพร์ในตำนาน
"วันนี้เต๋าหล่อมากเลยนะคชา" ต้นซึ่งคชาชวนมางานเป็นเพื่อนสะกิดคชาให้ดูเพื่อนสนิทที่กำลังเดินออกมา คชาพยักหน้าน้อยๆไม่พูดอะไร ต้นแปลกใจในท่าทีของคชาจึงถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"เป็นไรเนี่ยชา งานแต่งเต๋าแกก็น่าจะดีใจนะที่เต๋ามันได้มีคนคอยดูแลเวลาลำบากอะไร ไม่ต้องไปบ้านแกอีก"
"ถ้าเต๋าแต่งงานไป ก็คงอยู่แต่กับจอย แล้วใครจะอยู่กับคชาล่ะต้น" คชาทำปากยู่ตอบเพื่อนคนข้างๆ ต้นหลุดขำให้กับคำตอบของคชาก่อนจะเลื่อนมือไปจับไหล่คชา
"ต้นนี่ไง ต้นจะอยู่กับคชาเสมอนะ" คชาพยักหน้ารัวๆ ส่งยิ้มหวานมาให้ต้น ก่อนจะหันกลับไปสนใจพิธีการแต่งงานของเพื่อนรักตรงหน้า
พิธีการดำเนินไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งถึงพิธีสวมแหวน
"เชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวแลกแหวนกันได้ดลยครับ" เต๋าหยิบแหวนเพชรสีขาวออกมาจากกระเป๋ากางเกง ค่อยๆสวมมันลงบนนิ้วเรียวสวยของจอย
คชามองอยู่ตลอดจนกระทั่งจังหวะที่แหวนกำลังเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของจอย
คชาปิดเปลือกตาลงเบาๆ ไม่มองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า...
' ดีใจด้วยนะเต๋า แต่งงานมีผู้หญิงอยู่ด้วยแล้ว... ส่วนคชา... ตัดใจซะเถอะนะแก ถือว่าสิบยี่สิบปีที่ผ่านมา แกคิดกับเต๋าแค่เพื่อน... '
......................
"และเนื่องในโอกาสพิเศษแบบนี้ครับ เราได้รับเกียรติจากคุณคชา เพื่อนสนิทของคุณเต๋า มาร้องเพลงให้พวกเราฟัง ขอเชิญเลยครับ!" พิธีกรหนุ่มเชิญคชาขึ้นไปบนเวทีเตี้ยๆด้านหน้า
คชารับไมโครโฟนจากพิธีกรมาพูดอะไรบางอย่างก่อนจะเริ่มร้องเพลง
"ครับผม วันนี้ผมรู้สึกดีใจมากๆที่เพื่อนที่ผมรักที่สุด ..เต๋า.. ได้แต่งงานซะที ก็ขอให้มีความสุขมากๆนะ อยู่กันดีๆจนกว่าท้องฟ้าจะถล่มแผ่นดินจะทลายนะครับ ... "
"และเพลงที่ผมจะร้องวันนี้ ชื่อเพลงว่า เธอไม่เป็นไรแต่ฉันเป็น ครับ เป็นเพลงที่คชาว่าเหมาะกับบรรยากาศวันนี้มากๆ คนรักกันก็ต้องเป็นห่วงกันใช่ไหมครับ ปกปิดยังไงก็ดูออก ยังไงก็ลองฟังกันดูนะครับ ว่าจริงรึเปล่า"
ฉันไม่ถามดีกว่า ว่าใครที่คอยทำร้ายหัวใจเธอ
ฉันเฝ้าถามเธออยู่เสมอ ได้เจอแต่รอยน้ำตา
ฉันเคยเป็น เคยเป็นคนที่เธอรัก แค่ดูรู้ดีว่าหนักหนา
โปรดให้ฉันได้เป็น เป็นที่ระบายน้ำตา จะมาปิดบังยังฝืนยิ้มทำไม
เธอเจ็บแค่ไหน ฉันเจ็บแค่นั้น เธอยังมีฉันไม่ใช่เธอไม่มีใคร
เธอเจ็บอย่างนั้นยังบอกว่าไม่เป็นไร เธอรู้รึเปล่า ว่าเธอไม่เป็นไรแต่ฉันเป็น
เสียงนุ่มถ่ายทอดบทเพลงประจำตัวของเขาจนจบ ก่อนจะกล่าวฝากฝังผลงานใหม่ของเขา..
'แค่ของเลียนแบบ'
อาจเป็นเพียงลมพัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป
อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้ เป็นที่อาศัยบังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก
แค่อยากให้เธอยิ้มเบาๆ ไม่อยากจะเห็นแม้น้ำตา
ต้องการเมื่อไหร่จะไปหา เป็นที่ปรึกษาให้เธอระบาย
เธอจะรักเขาก็ไม่เป็นไร แค่เธอยังจดจำว่ายังมีฉัน ก็เพียงพอแล้วมากมาย
เพราะคนปลอมๆอย่างฉัน ใช้ทดแทนเท่านั้น
แววตาของเธอบอกฉัน รู้ว่าคนสำคัญที่สุดคือใคร ต่อให้ยังไงก็ยังคงเป็นเขา
วันใดที่เธอนั้นไม่เหงา ฉันต้องถอยออกไป
แม้รักเธอซักเท่าไร รู้ตัวเองว่าเป็นเพียงเงา
'เป็นได้แค่เพียงของที่ทำเลียนแบบของจริง'
เสียงปรบมือดังขึ้นขณะที่คชาโค้งตัวขอบคุณและเดินลงจากเวทีมายืนตรงหน้าเต๋าและจอย
"ดีใจด้วยนะเต๋า แล้วก็ขอโทษด้วยที่มาร่วมงานรอบกลางคืนไม่ได้" คชาพูดแล้วเดินออกจากงานไป
ต้นหันมาโบกมือให้เต๋าก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านชานเมือง
ต้นกับคชาออกจากงานของเต๋ามากินข้าวด้วยกันสองคนท่ามกลางบรรยากาศเย็นสบายในยามบ่าย
หมับ!
"ต้น ถ่ายรูปกัน" มือบางดึงจุกไอโฟนรูปกันดั้มออกจากกระเป๋ากางเกงให้ตัวไอโฟนหลุดตามออกมา เปิดหน้าแอพลิเคชั่นสุดโปรดแล้วกอดคอคนข้างๆก่อนกดอัพโหลด
[ kacha_lowbatt: นานๆที instagr.am ]
"ทำไมคชาต้องอัพว่า'นานๆที'อะ ต้นเจอคชาบ่อยออกนะ" ต้นทักท้วงพลางปิดเมนูอาหารลง
... "ก็นานๆทีจะได้ถ่ายรูปกับต้นไง แต่ต่อจากนี้...คงไม่นานแล้วล่ะเนอะ ^^"
จบแล้วฮัฟฟ
ในมี่สุดก็จบซักที ฮูเลลลลล่ ดีใจ 555555
วันนี้พาช้างกลับป่ากันเนาะ ปล่อยคชากลับสู่ป่า #โดนถีบส่งรัวๆ
ชอตฟิคเรื่องนี้จบแล้ว ยังไมมรู้จะแต่งใหม่รึเปล่า ช่วงนี้ไรท์ใกล้เปิดเทอมแล้ว แงง
จะแต่งมาเป็นระยะๆนะ แต่ที่วางแผนไว้ ต่อไปคือกิตชานะ
... ไรท์ว่าควรเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นรวมชอตฟิคนะ 5555555
ใครเห็นด้วยไม่เป็นด้วยไปเม้นเลยน้า อย่าเป็นนักอ่านเงาน้า ไรท์งอนน้า
ปล. อัพรูปไงอะ ทำไม่เป็น มันปรับใหม่ละงง -/\-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น