ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - Sonne - (Switzerland:Liechtenstein)
ถ้าวันนั้น..ฉันถอดใจเร็วกว่านั้น..จะเป็นยังไงนะ?
ถ้าวันนั้น..ฉันไม่หยุดนั่งลงตรงนั้น..จะได้เจอกับเขาไหมนะ?
ถ้าวันนั้น..เขาไม่เดินมา..ฉันจะมีโอกาสได้พบเขาไหมนะ?
...
หนาว..หนาวเหลือเกิน.. ฝน..ตก..ไม่ยอมหยุดเลย.. ทั้งๆที่..ไม่ได้ทำสงครามกับใครแท้ๆ.. ทั้งๆที่..ฉัน..อยู่แบบนี้คนเดียวแท้ๆ..ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย.. จริงๆนะ..?
ขา..ไม่มีแรงอีกต่อไปแล้ว.. ถ้านั่งลงแล้วร้องไห้ตรงนี้..ฝนคงชะล้างน้ำตาไปหมดอยู่ดี.. ถึงจะทำอะไร..ไม่สิ..ทำอะไรไม่ได้เลยต่างหาก..
"จะต้องจบลงตรงนี้จริงๆหรอ?"
สายฝนยังคงโปรยปรายต่อไป.. ที่เอ่ยถามออกไปนั้น.. ก็ไม่ได้หวังว่าจะมีคำตอบกับมาห
'ทั้งๆที่..อยากอยู่เป็นประเทศต่ออีกสักนิดเดียวแท้ๆ'
สติเริ่มหลุดลอยออกไป.. ความอบอุ่นในร่างกายถูกย้อมด้วยความเย็นยะเยือกของสายฝน.. อา..ยังอยาก..เห็นแสงตะวันของวันพรุ่งนี้อยู่นะ..
ตึก..ตึก..
เสียงอะไรน่ะ.. ไม่เอา..ไม่เอาแล้ว.. ฉันไม่อยาก..ลืมตาไปมองภาพที่ว่างเปล่าตรงหน้าอีกแล้วนะ..
"ฮ- เฮ้ เธอน่ะ.. เป็นอะไรรึเปล่า?"
...!
ในวันนั้น.. เสียงนั่น.. คือแสงตะวันที่แสนอบอุ่นท่ามกลางสายฝนหนาวเย็นสำหรับฉัน..
..แสงตะวันยามเช้าปลุกฉันให้ตื่นนอนเหมือนอย่างเช่นทุกวัน เสียงนกร้องเปรียบเสมือนคำทักทาย 'อรุณสวัสดิ์'
ความฝัน..ที่เห็นนั้น.. เป็นเรื่องในอดีต.. มันเคยเกิกขึ้นจริง.. เพียงแต่..
"ท่านพี่คะ ท่านพี่คะ" ถึงพูดเองจะดูยังไงอยู่.. แต่..ไม่ต้องให้ใครบอก.. ฉันก็รู้ว่า 'เขา' ตอนนี้อยู่ ณ ที่ไหน
"หือ?" คนในฝันคนนั้น.. อยู่ตรงหน้าแล้ว...
"เมื่อคืนฉันฝันเรื่องเกียวกับเมื่อก่อนน่ะค่ะ.."
"...?" ใบหน้านั้นแสดงอาการแปลกใจออกมา..
"มีคำถามนึงที่ฉันอยากจะถาม ท่านพี่น่ะค่ะ"
"ว่ามาสิ.."
..ฉันจะขอไปนั่งข้างๆเขาได้ไหมนะ..
"..."
'อ๊ะ..' ไม่ทันจะได้ขอ เขาที่นั่งอยู่นั้นก็เขยิบตัวไป.. ให้ฉัน..?
ฉันทิ้งตัวลงนั่นข้างๆเขา.. ถึงจะแสดงท่าทีกับคนอื่นน่ากลัว จนคนอื่นกลัวก็เถอะ.. แต่เขาใจดีมากเลยล่ะ.. คิดแบบนี้แล้วก็อดยิ้มไม่ได้..
"ทำไม..วันนั้น ถึงได้ช่วยฉันไว้ล่ะคะ"
"นี่เธอคิดจะถามคำถามแบบนั้น เป็นคำถามแรกของวันเลยเรอะ!?" หึหึ..ท่าทางลนลานแบบนั้น.. คงไม่มีทางแสดงให้คนอื่นเห็นง่ายๆหรอก..ใช่มั้ยล่ะคะ?
"อืมอ่า.. จะว่ายังไงดีล่ะ.. ฉันคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของประเทศข้างเคียงอย่างฉันที่ต้องทำน่ะ.. เอ่อ.. เอ่อ.." ...
..คิดอย่างนั้น จริงๆหรอคะ?.. ถ้าเป็นแบบนั้นจริงล่ะก็.. ความรู้สึกของฉันคงสูญเปล่าสินะ?.. ทำไมเราถึงเศร้าขึ้นมานิดๆกัน..?
"ไม่หรอก.." ..เอ๊ะ
"ตอนนั้นฉัน.. เห็นแววตาเธอแล้วรู้สึกว่าปล่อยไว้ไม่ได้น่ะ ตอนนี้เธอดีขึ้นก็ดีแล้วล่ะ" ...
..อา... อ่อนโยนจริงๆด้วย..
"ท่านพี่คะ.."
"ฉันมีความสุขจังเลยค่ะ"
"อ่า..อืม.." ท่าทางแบบนี้ของเขา มีแต่ฉันเท่านั้นที่รู้...
ขอเพียงแค่.. 'วันนี้' ได้อยู่กับ 'เขา' ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว..
จบแล้วค่ะกับเรื่องสั้นเรื่องแรก เป็นคู่ Switzerland ♥ Liechtenstein ค่ะ
เกร็ดเล็กน้อย Sonne เป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า พระอาทิตย์(ดวงตะวัน) ค่ะ
ถ้าวันนั้น..ฉันไม่หยุดนั่งลงตรงนั้น..จะได้เจอกับเขาไหมนะ?
ถ้าวันนั้น..เขาไม่เดินมา..ฉันจะมีโอกาสได้พบเขาไหมนะ?
...
หนาว..หนาวเหลือเกิน.. ฝน..ตก..ไม่ยอมหยุดเลย.. ทั้งๆที่..ไม่ได้ทำสงครามกับใครแท้ๆ.. ทั้งๆที่..ฉัน..อยู่แบบนี้คนเดียวแท้ๆ..ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย.. จริงๆนะ..?
ขา..ไม่มีแรงอีกต่อไปแล้ว.. ถ้านั่งลงแล้วร้องไห้ตรงนี้..ฝนคงชะล้างน้ำตาไปหมดอยู่ดี.. ถึงจะทำอะไร..ไม่สิ..ทำอะไรไม่ได้เลยต่างหาก..
"จะต้องจบลงตรงนี้จริงๆหรอ?"
สายฝนยังคงโปรยปรายต่อไป.. ที่เอ่ยถามออกไปนั้น.. ก็ไม่ได้หวังว่าจะมีคำตอบกับมาห
'ทั้งๆที่..อยากอยู่เป็นประเทศต่ออีกสักนิดเดียวแท้ๆ'
สติเริ่มหลุดลอยออกไป.. ความอบอุ่นในร่างกายถูกย้อมด้วยความเย็นยะเยือกของสายฝน.. อา..ยังอยาก..เห็นแสงตะวันของวันพรุ่งนี้อยู่นะ..
ตึก..ตึก..
เสียงอะไรน่ะ.. ไม่เอา..ไม่เอาแล้ว.. ฉันไม่อยาก..ลืมตาไปมองภาพที่ว่างเปล่าตรงหน้าอีกแล้วนะ..
"ฮ- เฮ้ เธอน่ะ.. เป็นอะไรรึเปล่า?"
...!
ในวันนั้น.. เสียงนั่น.. คือแสงตะวันที่แสนอบอุ่นท่ามกลางสายฝนหนาวเย็นสำหรับฉัน..
..แสงตะวันยามเช้าปลุกฉันให้ตื่นนอนเหมือนอย่างเช่นทุกวัน เสียงนกร้องเปรียบเสมือนคำทักทาย 'อรุณสวัสดิ์'
ความฝัน..ที่เห็นนั้น.. เป็นเรื่องในอดีต.. มันเคยเกิกขึ้นจริง.. เพียงแต่..
"ท่านพี่คะ ท่านพี่คะ" ถึงพูดเองจะดูยังไงอยู่.. แต่..ไม่ต้องให้ใครบอก.. ฉันก็รู้ว่า 'เขา' ตอนนี้อยู่ ณ ที่ไหน
"หือ?" คนในฝันคนนั้น.. อยู่ตรงหน้าแล้ว...
"เมื่อคืนฉันฝันเรื่องเกียวกับเมื่อก่อนน่ะค่ะ.."
"...?" ใบหน้านั้นแสดงอาการแปลกใจออกมา..
"มีคำถามนึงที่ฉันอยากจะถาม ท่านพี่น่ะค่ะ"
"ว่ามาสิ.."
..ฉันจะขอไปนั่งข้างๆเขาได้ไหมนะ..
"..."
'อ๊ะ..' ไม่ทันจะได้ขอ เขาที่นั่งอยู่นั้นก็เขยิบตัวไป.. ให้ฉัน..?
ฉันทิ้งตัวลงนั่นข้างๆเขา.. ถึงจะแสดงท่าทีกับคนอื่นน่ากลัว จนคนอื่นกลัวก็เถอะ.. แต่เขาใจดีมากเลยล่ะ.. คิดแบบนี้แล้วก็อดยิ้มไม่ได้..
"ทำไม..วันนั้น ถึงได้ช่วยฉันไว้ล่ะคะ"
"นี่เธอคิดจะถามคำถามแบบนั้น เป็นคำถามแรกของวันเลยเรอะ!?" หึหึ..ท่าทางลนลานแบบนั้น.. คงไม่มีทางแสดงให้คนอื่นเห็นง่ายๆหรอก..ใช่มั้ยล่ะคะ?
"อืมอ่า.. จะว่ายังไงดีล่ะ.. ฉันคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของประเทศข้างเคียงอย่างฉันที่ต้องทำน่ะ.. เอ่อ.. เอ่อ.." ...
..คิดอย่างนั้น จริงๆหรอคะ?.. ถ้าเป็นแบบนั้นจริงล่ะก็.. ความรู้สึกของฉันคงสูญเปล่าสินะ?.. ทำไมเราถึงเศร้าขึ้นมานิดๆกัน..?
"ไม่หรอก.." ..เอ๊ะ
"ตอนนั้นฉัน.. เห็นแววตาเธอแล้วรู้สึกว่าปล่อยไว้ไม่ได้น่ะ ตอนนี้เธอดีขึ้นก็ดีแล้วล่ะ" ...
..อา... อ่อนโยนจริงๆด้วย..
"ท่านพี่คะ.."
"ฉันมีความสุขจังเลยค่ะ"
"อ่า..อืม.." ท่าทางแบบนี้ของเขา มีแต่ฉันเท่านั้นที่รู้...
ขอเพียงแค่.. 'วันนี้' ได้อยู่กับ 'เขา' ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว..
. . . . . . . . ღ
จบแล้วค่ะกับเรื่องสั้นเรื่องแรก เป็นคู่ Switzerland ♥ Liechtenstein ค่ะ
เกร็ดเล็กน้อย Sonne เป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า พระอาทิตย์(ดวงตะวัน) ค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น