-*-[ ++รักซึ้งๆ ให้นายเทพบุตร++]-*-

ลำดับตอนที่ #1 : Pp : ) นายเทพบุตร ของฉัน

                   เฮ้อ.... ทำไมอากาศช่างอบอุ่นอะไรเช่นนี้    อยากให้มีวันแบบนี้ไปนานๆจังเลย       อยากเลิกคิดของวันเก่าๆที่ผ่านมา   ที่ทำให้ใจเราเจ็บปวดทุกข์ระทม   แต่ยังไงก็ไม่อาจลบเลือนไปได้ เหมือนกับยังติดตรึงไว้ในใจเราตลอดไป     
                ฉันนั่งถอนหายใจอยู่ริมขอบหน้าต่างในห้องเรียน 
               < ในขณะที่ฉันกำลังเหม่อลอยอยู่   ฉันขอแนะนำตัวเลยนะค่ะ >
                         ถ้างั้นขอแนะนำตัวเลยละกันค่ะ........ 
       
         สวัสดีค่ะ   ฉันชื่อ  เซมิ  ค่ะ  ^^ นั่นคือชื่อเล่นของฉันค่ะ
 ฉันเปนคนแสบซน  ซนซ่า  มากที่สุดในห้องแร้วค่ะ
ใครจะกล้ามาประชันกะฉันบ้างค่ะ  อิอิ    
        
             หลังจากแนะนำตัวเส็ดแร้ว ฉันก็เผลอหลับไป  zzZzZ    <เพราะตอนดึกของเมื่อวาน ดันไปร้องคาราโอเกะกะเพื่อนมากไปหน่อย  >

                        ++   หลับไปได้ ยังไม่ถึง ครึ่งชั่วโมง ++
                " ป้าป.....        ป้าป.....            ป้าป......"
                 หือ  O o O         เสียงอะไรอ่า       
คนเค้ากะลังง่วงนอนอยู่นะเฟ้ย     ฉันได้ยินในขณะที่เสียงนี้มันเริ่มจะใกล้เข้ามาเรื่อยๆ   

แล้วฉันก็เผลอสะดุ้งขึ้นมา  ด้วยความโมโหที่มีคนมากวนในขณะที่ฉันกำลังฝันถึง ชายหนุ่มเทพบุตร  ที่ฉันแอบหลงใหลอยุ่    
                  ฉันจึง ตะโกนออกไป      " มายุ่งอะไรกะช้านนนนังยักษ์ขมูขี "       แล้วก็ปัดไม้ปัดมือ  อยากฆ่านังนั่นให้ตาย  คาที่ไปเลย หึๆๆๆ

               แล้วฉันก็รู้สึกว่า มือไปโดนอะไรเข้า ที่ลักษณะของมันคล้ายผิวหนังคน  เลยตื่นขึ้นมาดู     

 โอ๊ะ.... ไม่จิง   นั่นไม่จิงใช่ม้ายยยย      
              เมื่อฉันเห็นร่างที่อยู่ตรงหน้า  ฉันก็หายจากสะลึมสะลือสักที   เพราะ ใบหน้าที่มองมาทางฉันนั้น

 มันช่างดูไม่ได้เอาเสียเลย    หน้าของคุณครู การดา  ที่สอนวิชาเคมี    แต่ก่อนเคยคงความสวยไว้นานเหมือน 
  เด็กอายุ 18 

                ณ Now    มันได้เป็นเสือลายพาดกลอนไปแร้ว   เพราะ มีลายสีแดงสด เป็นลายแมวข่วนอยู่บนใบหน้าประมาณ 3 เส้นเห็นจะได้    ฉันคิดในใจว่า " โอ้ววว พระเจ้า  เล็บของฉันได้ทำสิ่งที่ดีๆไว้แร้วไงหละ "

           ดังนั้นฉันจึงรู้ตัวดีว่าใครเป็นคนทำ        และจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันยังอยู่ในห้องเรียนนี้อีก    หลังจากที่ฉันเห็นว่าสายตาทุกคู่มองมาทางฉัน และคุณครู ยังอึ้งไม่หายในสิ่งที่ฉันกระทำลงไป     สัญชาติญาณของฉันมันบอกว่าให้ขยับเท้าขวา ออกมาจากโต๊ะ และขยับเท้าซ้ายตามมา       
         
              ฉันเริ่มมองเห็นประตูที่มีแสงสว่าง เปิดอ้ารอรับฉันให้ออกไปข้างนอก      เพื่อจะได้หนีออกไปจาก ไอของการฆ่าสังหาร    ในห้องเรียนฉันจึงรีบเร่งลุกขึ้นมาแล้ววิ่งด้วยฝีเท้าที่เคยเป็นนักกรีฑามาตั้งแต่ สมัยประถมศึกษาปีที่ 6    
               ฉันวิ่งออกไปได้สักแปป ก็ได้ยินเสียงคล้ายเสียงแปดหลอดที่หวีดร้องอยากจะกินเลือดกินเนื้อของฉันเปนชิ้นๆว่า  "  นังมารร้าย คิดจะฆ่าครูหรอห๊า  มาให้จับซะดีๆ "

                ใครจะไปหยุดให้โง่หละคร้า     ^^
               ฉันไม่รอช้าให้คุณครูกันดาร มาจับฉันได้  หร้อกกก     ฉันจึงรีบวิ่งรุด เลี้ยวซ้าย ขวาที แหกโค้งที
จนมาเจอกับแผ่นหลังแผ่นนึงเข้า   ซึ่งฉันเบรกไม่ทันแน่ คุณคงรู้นะ  < เพราะฉันพึ่งหนีจากอสูร มานิน่า >
             โป๊ก  เข้าไปเต็มๆๆ    
             โอ๊ย ... นี่แผ่นหลังคน หรือ แผ่นหลังกระดูกเนี่ย   ฉันพลางคิดไปอย่างงั้น
             ผุ้ชายคนนั้นก็หันมา      แล้วทำท่างง  < นี่นาย ทำตัวให้เหมือนกับคนมีความรู้สึกบ้างสิ > 
 เมื่อฉันมองขึ้นไปเพื่อจะดูใบหน้าของเค้านั้น     <  คนที่ฉันจะจดจำนายไปตลอด  เพราะนายทำให้ฉันหัวโน ปูด  เต็มๆเลย  >              
             ฉันก็อึ้งเมื่อได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่เบื้องหน้า        เพราะนายนั่น  หน้าตาเท่มากเลย  เหมือนกับว่า เอาหน้าไป  ผสม กะ  ทอม  ครูซ   มาซะยังไงยังงั้นเลย    อ๊ายยย  ^////^  หล่อเปนบ้าเลยอะ   คนอะไรก็ไม่รู้   ช่างเกิดมาได้งดงามจัง    อิอิ    <ไหงเมื่อกี้ยังแค้นเค้าอยู่เลย >
             ฉันไม่รอช้า    รีบไปถามชื่อเค้าทันที
            ฉันถามอย่างอายๆ ว่า  " คุณค่ะ  ไม่ทราบว่าชื่ออะไรหรอค่ะ "
            นายคนนั้นกำลังอ้าปากจะตอบ     ฉันก็เริ่มรุ้สึกว่า หน้ามานร้อนฉ่าๆๆ แบบว่าเอาหน้าฉันไปเปน
กระทะได้เลยอ่า   
            " เธอหลงรักฉันหรอไง "       
            " แล้วทำไมฉันต้องตอบคำถามนี้ของเธอด้วย "
              อ้าว....   
               -  - "    
            นายคนนี้ชักจะไม่เปนคนธรรมดาซะแร้ว  < เทอเปนคนธรรมดาตายหละ>
                 
              <<   จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ นายปากเสีย    ปะทะ    ยัยตัวแสบบบบแสนแสบบบ   >>

                   [ อย่าลืมติดตามผลงานตอนต่อไปนะค่ะ        ขอบคุนทุกคนมากเลยคร้า ]