ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : =Chapter 2=
= Chapter 2 =
ฉันมองไปยังประตูรั้วและครุ่นคิดว่าจะเปิดมันยังไงดี -_- อะฮ่า! ปุ่ม!!
“o_O o_O o_O…อ่า แล้วไอ้ปุ่มนี่มันมีไว้ทำอะไรอ่ะเนี่ย???” ฉันหัวเราะคิกกับความคิดโง่ๆ (โง่บ่อยจังนะเธอ -_-;;) แล้วกดปุ่ม…
“ค่ะ? มีอะไรให้ช่วยคะ?” >O< ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะอะไรอย่างนี้!
“เอ่ออออออ…ฉันมาที่นี่เพื่อติวให้กับปาร์คอึนบยุลค่ะ”
ฮ่าๆ -o- ชื่อของเขาคงจะเป็นอะไรที่ฮาแตกแน่ถ้ามันเป็น “อี” ขึ้นต้นของชื่อคำสุดท้าย
ฮ่าๆ P.E.E……
แง้ว พี ในที่นี้หมายถึงห้องน้ำและทำให้ฉันนึกถึงนาย “ส้วม” นั่น -_-
*ปัง*
“เข้ามาเลยจ้ะ” ฉันก้าวเข้าไปข้างในหลังประตูรั้วที่เปิดออกและวิ่งเข้าไปเรื่อยๆ…จริงนะ วิ่งไปเรื่อยยยยยยยย เพื่อหาทางเข้าบ้าน -_- แบบว่า บ้านคนรวยอ่านะ
“พระเจ้า! ฉันว่าฉันควรจะหยุดพักไม่งั้นก็ปล่อยกล้ามเนื้อให้ตึงต่อไป โอ๊ย! ฉันต้องทำงานให้หนักกว่านี้ซะแล้ว” ฉันหายใจเข้าลึกสุดปอดแล้วมองหาประตู ”เข้า” บ้าน
ฉันวิ่ง เขย่ง ก้าวกระโดดไปจนถึงประตูหน้าในที่สุด แฮ่กๆ -__-;;;
“หวัดดีค่ะ! คุณคงเป็นคุณนายปาร์ค ฉันไมลิน ลี ค่ะ ยินดีทีได้รู้จักนะคะ ^-^” ฉันพูดแล้วส่งรอยยิ้มไซส์ใหญ่สุดไปให้เธอ
“หวัดดีจ้ะ ^O^ ใช่แล้ว ฉันนี่แหล่ะคุณนายปาร์ค แม่ของไอ้เด็กโง่ที่เธอกำลังจะติวหใ เข้ามาซิจ้ะ ^-^” ว้าว!! O_O เธอเรียกลูกชายตัวเองว่าไอ้เด็กโง่ ฉันเสียใจด้วยนะ ไม่ว่า ”ไอ้เด็กโง่” จะเป็นเขาหรือเธอ -_-;;
“ขอฉันเตือนหนูหน่อยนะ ลูกชายฉันเป็นพวกอารมณ์รุนแรงง่าย ฟิวส์สั้นที่สุดในโลกเลย -_-;; ที่ฉันเลือกหนูก็…เอ่อ…เพราะว่าหนูน่ะ ไม่ใช่สเป็กของลูกชายน้า -o-;; เขาชอบแบบพวกนังร่านงี่เง่านั่นที่ชอบใส่กระโปรงสั้นจุ๊ดถูไปมากะก้นของพวกหล่อน และยังหน้าอกที่พร้อมจะล้นออกจากเสื้อที่ประมาณว่าเป็นของน้องสาวหล่อนงั้นน่ะ ตัวงี้เล็กเชียว คับอีกแน่ะ ฉันล่ะไม่รู้ว่าจะทำไงกะได้เด็กหื่นนั่นอีกแล้ว >O<”
นะ นี่ O_O คุณน้าพูดคำพวกนั้นออกมาจริงๆ น่ะเหรอเนี่ย??? พระเจ้า!! สาบานเลยว่ามันแย่!! แ-ย่!! มากกกกกก! แม่ฉันคงแทบจะเต้นแน่ถ้าขืนรู้ว่าฉันอยู่บ้านเดียวกับ “สุภาพสตรี” ที่พูดคำแย่ๆ แบบนั้นออกมาหน้าตาเฉย
อย่าพึ่งหัวเราะนะ มันไม่ใช่ความผิดฉันที่ทำเหมือนกับว่าฉันชอบคำแบบนั้นและไม่ต่อต้านผู้คนที่ใช่ตำเหล่านั้น ต้องโทษแม่ฉันคนเดียว!! แม่ฉันอยากให้ฉันเป็นประเภทอินโนเซนต์ใสซื่อ
ชิ…เธอคงอยากให้ฉันตายอย่างโดดเดี่ยวและทุกข์ใจ T^T
“เรามาทำการตกลงกันดีมั๊ยจ๊ะ? ^-^” ความสนใจ (สติ) ฉันกลับไปที่เธออีกครั้งฉันมองไปยังคุณน้าท่านนี้ด้วยความงง
“การตกลงเหรอคะ? หนูแค่ต้องการค่าจ้างสำหรับการติว หนูต้องการแค่เงินเท่านั้นค่ะ” ฉันพูดและมองตรงไปยังตาของหล่อน
“โอ้!!! แน่นอน!!! เธอต้องได้ค่าจ้างชัวร์อยู่แล้ว!! แต่ว่าเพิ่มการตกลงกันเข้าไปด้วยอีกหน่อยจะเป็นไง? ^-^” ฉันผงกหัวโดยไม่ทันสนใจว่าข้อตกลงของเธอคืออะไร
“ถ้าฉันจ่ายให้เธอมากขึ้น เธอจะช่วยฉันล้างสมองลูกชายฉันให้เลิกสนใจกับพวกผู้หญิงตามถนนหรือบาร์กับคลับได้มั๊ย!! แล้วหันมาสนเธอแทน!!! T^T ฉันรู้ว่าฉันก็ทำได้! แต่ว่าฉันมันเป็นผู้ใหญ่แล้ว!! (แก่) และไม่อยากจะโกงสามีฉันที่เพิ่งจะแต่งงานใหม่หลังจากเราหย่ากัน…เอาล่ะๆ กลับเรื่องเดิม ถ้าฉันจ่ายเธอมากขึ้น..เธอจะช่วยหยุดลูกชายฉันไม่ให้ไปมีเซ็กส์ก่อนวัยอันควรกับสูบบุหรี่ได้มั๊ย!?!?!” งงจริงๆ -_-
เธอจะบ้าไปเลยมั๊ยถ้าฉันจะบอกเธอว่าฉันคงทำตามเธอไม่ได้แน่ แม้จะอยากได้เงินเบิ้นก็ตาม เพราะว่าฉันเองก็สูบบุหรี่!! TOT แม่จ๋า!! อินโนเซนต์ที่อยู่ในลูกแม่กำลังกระจายหายไปในพริบตา!!
แต่ว่างานของเธอจะหายไปเลยนะ!! เงินนะ!!
“อ่า…ค่ะ” ฉันพูดไม่ค่อยมั่นใจ -.- เพราะขืนฉันมีข้อแม้อะไรล่ะก็…คุณน้าคงจับฉันโยนแน่
เดี๋ยวนะ…
มันมีจริงๆ น่ะเหรอพวกผู้หญิงร่านที่มาให้ท่าลูกชายคุณน้าน่ะ!!
นี่ฉันกำลังโดนหลอกอะไรรึเปล่า??? >_< ชักไม่แน่ใจแล้วซี่…
----------
“เอาล่ะจ้ะ ^O^ เธอรอลูกฉันอยู่ที่นี่นะ หนูน้อย ขอให้สนุกนะ!!! ^^”
แม่จ๋าาาาาาาาาาาาา!! หนูอยากกลับบ้าน!! TOT บ้านนี้น่ากลัวววววว!! ที่นี่มีหญิงจิตไม่ปกติที่อยากให้ลูกชายตัวเองกะหนูมีอะไรกันล่ะ!!!
แต่จะว่าไปแล้ว ฉันคงจะว่าอะไรเด็กนั่นไม่ได้แน่ถ้าเขาจะเพี้ยนไปล่ะก็…ก็ดูแม่เขาสิ -__-;;;
ฉันมองไปรอบๆ ห้องนั่งเล่น
ว้าว…ดูเรียบดีจัง
ห้องฉันนะ ตรงกันข้ามกะนี้เลย =__= ห้องฉันมีทั้งโปสเตอร์ชินฮวาเอย แทบินเอย และก็เนลลี่ เตียงและโต๊ะ ฉันครางเมื่อนึกถึงสภาพห้องตัวเองแล้วรอคุณนายปาร์คต่อไป….
อยู่คนเดียว -__-
แหม ไม่มีมารยาทเลย ฉันเป็นแขกนะ แล้วเธอปล่อยฉันไว้เก้อคนเดียว???
*แกร่ก*
ฉันหันไปยังประตูข้างหลังที่เพิ่งเปิดออกแล้วคนที่ยืนอยู่…
นายส้วม!! >O< ไม่!!!!!
ฉันหมายถึง…-_-
ใช่!!!! นายนั่นน่ะแหล่ะ T_T
“แม่!!!??? ติวเตอร์ผมมาถึงนี่แล้วยัง? เธอสวยป่าว?!! กระโปรงเธอสั้นมะ?? แล้วเสื้อเธอเล็กมั๊ย!!??”
o_O
โอ้มายก้อด!!! นี่แม่เขาพูดถูกทั้งหมดเลยรึเนี่ย!! อะ อะ นายหื่น!! อุ๊บส์! ฉันเพิ่งพูดว่าหื่นเหรอ? -_-;
ฉันหมายถึง “คิด” น่ะ!! เขาเดินผ่านฉันไป -_-
ดี!! นายจะไม่สนใจติวเตอร์ตัวเล็กๆ ที่ไม่ได้แต่งตัวแบบพวก…ใช่มั๊ยเนี่ย!!! เชื่อเขาเลย -_-;;
“ใช่จ้า ^O^ ติวเตอร์ของเธอน่ารักมากๆ และ ไม่ สำหรับคำถามที่เหลือนะ ฉันไม่ยอมเสี่ยงกับพวกนังร่านนั่งที่อาจจะท้องและโกยเงินไปจากเราหรอกนะ อ้อ ติวเตอร์ของเธออยู่ตรงประตูแน่ะ ฉันทิ้งเธอไว้ที่นั่น”
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นแค่วัตถุชิ้นนึงที่ถูกทิ้งไงไม่รู้สิ -__-
ฉันก็คนนะ!!!
เขาหันมาทางนี้ ฉันก้มหัวลง เขาคงจำฉันไม่ได้นะ?
“เธอคือผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำชายนี่!!! O_O” ฉันเงยหน้าทันทีแล้วส่ายหัวปฏิเสธทุกข้อหา
โว้ว ฉันโกหกเขาอีกแล้ว!! >.<
“อะไรนะ!?!? ไม่มีทาง!! ฉันอยู่ที่นี่มาพักนึงแล้วนะ!!” ฉันโกหก!! ความไร้เดียงสาฉัน!!! ไปหมดแล้ว!!! T^T
ฉันสาบานและโกหก!!!
“ฉันจำหน้าเธอได้นี่!! เธอที่มองมาที่ฉันแล้วยิ้ม! แม่!!! แม่ไม่ได้เอาพวก…มาให้ผมแต่แม่เอายัยลามกจิตวิปริตมา!!! >O<”
ฉันตบ…ใช่แล้ว…มือฉันคาอยู่ที่ปากเขาและฉันจ้องไปที่เขา
“ฉันทำไมยะ!?!” ฉันหวีดร้อง
เขางัดมือฉันออกแล้วถูเบาๆ…… -.,-;;;
“อื้ม! เธอพูดถูกแล้ว! จะว่าไปแล้วยัยคนที่อยู่ในห้องน้ำ น่ารักนะ แต่เธอน่าเกลียด -o- ฉันต้องการอยากที่จะผ่านวิทย์เพราะฉันอยากเป็นแพทย์ตรวจโรคสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ (ไอ้โรคจิต!!!! TOT) ฮี่ๆ ^O^” ฉันมองเขาด้วยสายตาดูถูก
ตายล่ะ นายนี่มันบ้าไปแล้ว!!! >O<
นี่ฉันจะชอบเขาลงได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?!?! T^T
เดี๋ยวก่อน…นี่มันพิลึกมาก…ฉันจะมายืนคุยกับเขาเพื่ออะไรกัน…
10 นาที!!!?!!
เฮ้อ…
แย่!!! ฉันอยากเข้าห้องน้ำ!! T_T
--------
ขอคอมเม้นด้วยนะคะ จะพยายามต่อไปถ้ามีกำลังใจเยอะๆ ^-^
ฉันมองไปยังประตูรั้วและครุ่นคิดว่าจะเปิดมันยังไงดี -_- อะฮ่า! ปุ่ม!!
“o_O o_O o_O…อ่า แล้วไอ้ปุ่มนี่มันมีไว้ทำอะไรอ่ะเนี่ย???” ฉันหัวเราะคิกกับความคิดโง่ๆ (โง่บ่อยจังนะเธอ -_-;;) แล้วกดปุ่ม…
“ค่ะ? มีอะไรให้ช่วยคะ?” >O< ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะอะไรอย่างนี้!
“เอ่ออออออ…ฉันมาที่นี่เพื่อติวให้กับปาร์คอึนบยุลค่ะ”
ฮ่าๆ -o- ชื่อของเขาคงจะเป็นอะไรที่ฮาแตกแน่ถ้ามันเป็น “อี” ขึ้นต้นของชื่อคำสุดท้าย
ฮ่าๆ P.E.E……
แง้ว พี ในที่นี้หมายถึงห้องน้ำและทำให้ฉันนึกถึงนาย “ส้วม” นั่น -_-
*ปัง*
“เข้ามาเลยจ้ะ” ฉันก้าวเข้าไปข้างในหลังประตูรั้วที่เปิดออกและวิ่งเข้าไปเรื่อยๆ…จริงนะ วิ่งไปเรื่อยยยยยยยย เพื่อหาทางเข้าบ้าน -_- แบบว่า บ้านคนรวยอ่านะ
“พระเจ้า! ฉันว่าฉันควรจะหยุดพักไม่งั้นก็ปล่อยกล้ามเนื้อให้ตึงต่อไป โอ๊ย! ฉันต้องทำงานให้หนักกว่านี้ซะแล้ว” ฉันหายใจเข้าลึกสุดปอดแล้วมองหาประตู ”เข้า” บ้าน
ฉันวิ่ง เขย่ง ก้าวกระโดดไปจนถึงประตูหน้าในที่สุด แฮ่กๆ -__-;;;
“หวัดดีค่ะ! คุณคงเป็นคุณนายปาร์ค ฉันไมลิน ลี ค่ะ ยินดีทีได้รู้จักนะคะ ^-^” ฉันพูดแล้วส่งรอยยิ้มไซส์ใหญ่สุดไปให้เธอ
“หวัดดีจ้ะ ^O^ ใช่แล้ว ฉันนี่แหล่ะคุณนายปาร์ค แม่ของไอ้เด็กโง่ที่เธอกำลังจะติวหใ เข้ามาซิจ้ะ ^-^” ว้าว!! O_O เธอเรียกลูกชายตัวเองว่าไอ้เด็กโง่ ฉันเสียใจด้วยนะ ไม่ว่า ”ไอ้เด็กโง่” จะเป็นเขาหรือเธอ -_-;;
“ขอฉันเตือนหนูหน่อยนะ ลูกชายฉันเป็นพวกอารมณ์รุนแรงง่าย ฟิวส์สั้นที่สุดในโลกเลย -_-;; ที่ฉันเลือกหนูก็…เอ่อ…เพราะว่าหนูน่ะ ไม่ใช่สเป็กของลูกชายน้า -o-;; เขาชอบแบบพวกนังร่านงี่เง่านั่นที่ชอบใส่กระโปรงสั้นจุ๊ดถูไปมากะก้นของพวกหล่อน และยังหน้าอกที่พร้อมจะล้นออกจากเสื้อที่ประมาณว่าเป็นของน้องสาวหล่อนงั้นน่ะ ตัวงี้เล็กเชียว คับอีกแน่ะ ฉันล่ะไม่รู้ว่าจะทำไงกะได้เด็กหื่นนั่นอีกแล้ว >O<”
นะ นี่ O_O คุณน้าพูดคำพวกนั้นออกมาจริงๆ น่ะเหรอเนี่ย??? พระเจ้า!! สาบานเลยว่ามันแย่!! แ-ย่!! มากกกกกก! แม่ฉันคงแทบจะเต้นแน่ถ้าขืนรู้ว่าฉันอยู่บ้านเดียวกับ “สุภาพสตรี” ที่พูดคำแย่ๆ แบบนั้นออกมาหน้าตาเฉย
อย่าพึ่งหัวเราะนะ มันไม่ใช่ความผิดฉันที่ทำเหมือนกับว่าฉันชอบคำแบบนั้นและไม่ต่อต้านผู้คนที่ใช่ตำเหล่านั้น ต้องโทษแม่ฉันคนเดียว!! แม่ฉันอยากให้ฉันเป็นประเภทอินโนเซนต์ใสซื่อ
ชิ…เธอคงอยากให้ฉันตายอย่างโดดเดี่ยวและทุกข์ใจ T^T
“เรามาทำการตกลงกันดีมั๊ยจ๊ะ? ^-^” ความสนใจ (สติ) ฉันกลับไปที่เธออีกครั้งฉันมองไปยังคุณน้าท่านนี้ด้วยความงง
“การตกลงเหรอคะ? หนูแค่ต้องการค่าจ้างสำหรับการติว หนูต้องการแค่เงินเท่านั้นค่ะ” ฉันพูดและมองตรงไปยังตาของหล่อน
“โอ้!!! แน่นอน!!! เธอต้องได้ค่าจ้างชัวร์อยู่แล้ว!! แต่ว่าเพิ่มการตกลงกันเข้าไปด้วยอีกหน่อยจะเป็นไง? ^-^” ฉันผงกหัวโดยไม่ทันสนใจว่าข้อตกลงของเธอคืออะไร
“ถ้าฉันจ่ายให้เธอมากขึ้น เธอจะช่วยฉันล้างสมองลูกชายฉันให้เลิกสนใจกับพวกผู้หญิงตามถนนหรือบาร์กับคลับได้มั๊ย!! แล้วหันมาสนเธอแทน!!! T^T ฉันรู้ว่าฉันก็ทำได้! แต่ว่าฉันมันเป็นผู้ใหญ่แล้ว!! (แก่) และไม่อยากจะโกงสามีฉันที่เพิ่งจะแต่งงานใหม่หลังจากเราหย่ากัน…เอาล่ะๆ กลับเรื่องเดิม ถ้าฉันจ่ายเธอมากขึ้น..เธอจะช่วยหยุดลูกชายฉันไม่ให้ไปมีเซ็กส์ก่อนวัยอันควรกับสูบบุหรี่ได้มั๊ย!?!?!” งงจริงๆ -_-
เธอจะบ้าไปเลยมั๊ยถ้าฉันจะบอกเธอว่าฉันคงทำตามเธอไม่ได้แน่ แม้จะอยากได้เงินเบิ้นก็ตาม เพราะว่าฉันเองก็สูบบุหรี่!! TOT แม่จ๋า!! อินโนเซนต์ที่อยู่ในลูกแม่กำลังกระจายหายไปในพริบตา!!
แต่ว่างานของเธอจะหายไปเลยนะ!! เงินนะ!!
“อ่า…ค่ะ” ฉันพูดไม่ค่อยมั่นใจ -.- เพราะขืนฉันมีข้อแม้อะไรล่ะก็…คุณน้าคงจับฉันโยนแน่
เดี๋ยวนะ…
มันมีจริงๆ น่ะเหรอพวกผู้หญิงร่านที่มาให้ท่าลูกชายคุณน้าน่ะ!!
นี่ฉันกำลังโดนหลอกอะไรรึเปล่า??? >_< ชักไม่แน่ใจแล้วซี่…
----------
“เอาล่ะจ้ะ ^O^ เธอรอลูกฉันอยู่ที่นี่นะ หนูน้อย ขอให้สนุกนะ!!! ^^”
แม่จ๋าาาาาาาาาาาาา!! หนูอยากกลับบ้าน!! TOT บ้านนี้น่ากลัวววววว!! ที่นี่มีหญิงจิตไม่ปกติที่อยากให้ลูกชายตัวเองกะหนูมีอะไรกันล่ะ!!!
แต่จะว่าไปแล้ว ฉันคงจะว่าอะไรเด็กนั่นไม่ได้แน่ถ้าเขาจะเพี้ยนไปล่ะก็…ก็ดูแม่เขาสิ -__-;;;
ฉันมองไปรอบๆ ห้องนั่งเล่น
ว้าว…ดูเรียบดีจัง
ห้องฉันนะ ตรงกันข้ามกะนี้เลย =__= ห้องฉันมีทั้งโปสเตอร์ชินฮวาเอย แทบินเอย และก็เนลลี่ เตียงและโต๊ะ ฉันครางเมื่อนึกถึงสภาพห้องตัวเองแล้วรอคุณนายปาร์คต่อไป….
อยู่คนเดียว -__-
แหม ไม่มีมารยาทเลย ฉันเป็นแขกนะ แล้วเธอปล่อยฉันไว้เก้อคนเดียว???
*แกร่ก*
ฉันหันไปยังประตูข้างหลังที่เพิ่งเปิดออกแล้วคนที่ยืนอยู่…
นายส้วม!! >O< ไม่!!!!!
ฉันหมายถึง…-_-
ใช่!!!! นายนั่นน่ะแหล่ะ T_T
“แม่!!!??? ติวเตอร์ผมมาถึงนี่แล้วยัง? เธอสวยป่าว?!! กระโปรงเธอสั้นมะ?? แล้วเสื้อเธอเล็กมั๊ย!!??”
o_O
โอ้มายก้อด!!! นี่แม่เขาพูดถูกทั้งหมดเลยรึเนี่ย!! อะ อะ นายหื่น!! อุ๊บส์! ฉันเพิ่งพูดว่าหื่นเหรอ? -_-;
ฉันหมายถึง “คิด” น่ะ!! เขาเดินผ่านฉันไป -_-
ดี!! นายจะไม่สนใจติวเตอร์ตัวเล็กๆ ที่ไม่ได้แต่งตัวแบบพวก…ใช่มั๊ยเนี่ย!!! เชื่อเขาเลย -_-;;
“ใช่จ้า ^O^ ติวเตอร์ของเธอน่ารักมากๆ และ ไม่ สำหรับคำถามที่เหลือนะ ฉันไม่ยอมเสี่ยงกับพวกนังร่านนั่งที่อาจจะท้องและโกยเงินไปจากเราหรอกนะ อ้อ ติวเตอร์ของเธออยู่ตรงประตูแน่ะ ฉันทิ้งเธอไว้ที่นั่น”
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นแค่วัตถุชิ้นนึงที่ถูกทิ้งไงไม่รู้สิ -__-
ฉันก็คนนะ!!!
เขาหันมาทางนี้ ฉันก้มหัวลง เขาคงจำฉันไม่ได้นะ?
“เธอคือผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำชายนี่!!! O_O” ฉันเงยหน้าทันทีแล้วส่ายหัวปฏิเสธทุกข้อหา
โว้ว ฉันโกหกเขาอีกแล้ว!! >.<
“อะไรนะ!?!? ไม่มีทาง!! ฉันอยู่ที่นี่มาพักนึงแล้วนะ!!” ฉันโกหก!! ความไร้เดียงสาฉัน!!! ไปหมดแล้ว!!! T^T
ฉันสาบานและโกหก!!!
“ฉันจำหน้าเธอได้นี่!! เธอที่มองมาที่ฉันแล้วยิ้ม! แม่!!! แม่ไม่ได้เอาพวก…มาให้ผมแต่แม่เอายัยลามกจิตวิปริตมา!!! >O<”
ฉันตบ…ใช่แล้ว…มือฉันคาอยู่ที่ปากเขาและฉันจ้องไปที่เขา
“ฉันทำไมยะ!?!” ฉันหวีดร้อง
เขางัดมือฉันออกแล้วถูเบาๆ…… -.,-;;;
“อื้ม! เธอพูดถูกแล้ว! จะว่าไปแล้วยัยคนที่อยู่ในห้องน้ำ น่ารักนะ แต่เธอน่าเกลียด -o- ฉันต้องการอยากที่จะผ่านวิทย์เพราะฉันอยากเป็นแพทย์ตรวจโรคสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ (ไอ้โรคจิต!!!! TOT) ฮี่ๆ ^O^” ฉันมองเขาด้วยสายตาดูถูก
ตายล่ะ นายนี่มันบ้าไปแล้ว!!! >O<
นี่ฉันจะชอบเขาลงได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?!?! T^T
เดี๋ยวก่อน…นี่มันพิลึกมาก…ฉันจะมายืนคุยกับเขาเพื่ออะไรกัน…
10 นาที!!!?!!
เฮ้อ…
แย่!!! ฉันอยากเข้าห้องน้ำ!! T_T
--------
ขอคอมเม้นด้วยนะคะ จะพยายามต่อไปถ้ามีกำลังใจเยอะๆ ^-^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น