Shocking love time หยุดหัวใจไว้ที่นายหน้านิ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1

หลังจากที่ฉันใช้เวลาในการวิ่งมายังโบสถ์แห่งนี้ ถ้าคำนวนเวลาแล้ว ก็น่าจะประมาณ 40 นาทีกว่าๆ

โอ้ยยยย เหนื่อยจังเลยยย>O< อยากไปแช่ออนเซ็นที่บ้านจัง แต่บ้านดันหาย หรือในอีกความหมาย

หนึ่งคือ ทุบจนเละไม่เหลือซาก แถมพ่อแม่ก็หายไปอีก เฮ้อ สวยเซ็ง แต่ก็เอาเถอะ =^= สู้เว้ยย

"ก๊อกๆๆๆๆ"อืม...เคะประตูรัวขนาดนี้น่าจะพอแล้วล่ะมั้ง =_= 

รอ....1 นาทีผ่านไป....5 นาทีผ่านไป....10 นาทีผ่านไป ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาเปิดประตู ชิ้ง!!-

-***ไม่เปิดใช่มั้ย ได้....งั้นอย่าหาว่าไม่เตือนละกัน =w=

" โครม!!!!!!!!!!!!!! ยิปปี้!!!!!!!^O^" โฮะๆๆๆๆ เป็นยังไงล่ะ อยากไม่เปิดประตูกันนัก ฉันก็ถีบมัน

ซะเลยยย ให้มันรู้ซะบ้างว่าเล่นกับใคร =_,=

"นี่....เธอนั่นแหละ ไม่ต้องมาทำหน้าอึน - - ฉันขอคุยกับเจ้าของของที่นี่หน่อย"ฉันเดินตรงไปหา

แม่สาวน้อยคนหนึ่งที่ทำหน้าตาบ๊องแบ๊วอยู่ ก่อนจะถามด้วยมาดนักเลง

"อะ...เอ่อ...คือ...แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆTTOTT" เฮ้ยย ถามแค่นี้ก็ร้องไห้แล้วหรอ =[]= อะไรมันจะ

อ่อนแอปานนั้น

....เกิดอะไรขึ้น?"เสียงนุ่มทุ้มเสียงหนึ่งดังขึ้นมาที่หลังของฉัน ใครฟระ ด้วยความสงสัย ฉันจึงหันไป

มองเจ้าของเสียงนั้น

โอ้ แม่จ๋าาา คนๆนั้นหล่อเป็นบ้าเลยอ่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย โอ้วว หล่อสุดยอด ดวงตาสีฟ้าน้ำ

ทะเลใสวิ๊ง ผมสีน้ำตาลอ่อนปรกหน้า ยาวระต้นต้นคอ ใบหน้าออกแนวหวานๆแต่ก็ดูเซ็กซี่ ริมฝีปาก

บางเฉียบ แถมผิวยังขาวใสราวกับไปทำศัลยกรรมมาจากเกาหลี แถมหุ่นก็...โอ้ววว เพอร์เฟกอ่ะ

โอ้ยยยย สวยเกินผู้หญิงและหล่อเกินชายจริ๊งจริง โดนใจเต็มๆไม่ไหว รังสีความหล่อมันกระแทกตา

อ้่ายยยย ใจละลายไปแล้ววว~~~

"เธอเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี่ -_-?"โอ้ เสียงก็หล๊อหล่อ เอ้ยย กลับมาเข้าเรื่องก่อน

"คะ...คือ...ฉันอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่อ่ะ ได้หรือเปล่า ( .///. )" พูดไปก็เขินไปวุ้ยเรา

"มีเหตุผลอะไร...ทำไมถึงมาอยู่?"หนุ่มหล่อเริดถามฉันอีกครั้ง โอ้ยย จะถามอะไรนักหนาเนี่ย 

"พอดี...บ้านฉันถูกยกเค้าแล้วโดนทุบจนพังน่ะ พ่อแม่ก็หาย เครื่องใช้ก็หาย แถมไม่มีที่อยู่แล้วด้วย

ก็เลยจะขอพักที่นี่ อ้ะ แต่ก็พักแค่ชั่วคราวเท่านั้นนะ พอฉันหาพ่อแม่เจอ ฉันก็จะไปจากที่นี่ทันที"

ว้ายยย พูดแล้วก็ไม่อยากไปจากที่นี่เลยอ่ะ ถึงที่นี่จะคับแคบ แต่ถ้ามีหนุ่มหล่อเริศคนนี้ล่ะก็ ถึง

ลำบากกว่านี้ก็ยอมค่าา >///</

แต่แล้ว... อารมณ์โรแมนติกของฉันก็ต้องทลายลงเมื่อหนุ่มหล่อเริศนั่นพูดว่า "มันก็เป็นเรื่องของ

เธอ ไม่ใช่เรื่องของผม ลาก่อน สวัสดี -_-โครม!!!"พูดเสร็จก็ปิดประตูใส่เลย หนอยยย 

"นี่!!!!! ตาบ้า เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!"ฉันทุบประตูอยู่นานสองนาน ในที่สุด ตาบ้า(เปลี่ยนจากหนุ่ม

หล่อเริศเป็นตาบ้าแล้วล่ะ T^T)ก็เปิดประตูพลางมองฉันด้วยสายตาเอือมระอา

"อะไรอีกล่ะ -_-?"แถมยังถามด้วยคำถามสุดกวนอีก แล้วยังมาทำหน้าใสซื่อใส่ฉันอีกอย่างงั้นหรอ >[]<

"นี่นาย!!!! บ้านไม่ได้สอนหรือไงว่าควรจะช่วยมนุษชาติด้วยกันน่ะ ถ้ามีคนอย่างนายอยู่ ประเทศไม่

เจริญหรอก!!!!>[]<" ฉันตวาดหมอนั่นด้วยความโมโห แต่หมอนั่นกลับ....

"มีเรื่องจะบ่นแค่นี้ใช่มั้ย.....อ้อ แล้วก็ขอให้รู้ไว้นะ ที่นี่ไม่ใช่ศูนย์ปรึกษาปัญหา ไม่ใช่โรงแรมที่ใคร

ก็ได้จะมาให้เด็กผู้หญิงที่เอาแต่เถียงและด่าคนอื่นปาวๆแถมนึกจะอยากพักก็มาพักหรอกนะ รู้ไว้ซะ

ด้วย -_-" เล่นเอาฉันชะงักเลยล่ะ ฮึ่ยยยย ด่าต่อไม่ถูกเว้ยยยย 

ในขณะที่ฉันกำลังนึกคำด่าอยู่นั้น

"แต่...."เสียงของหมอนั่นทำให้ฉันหันกลับมามองเจ้าของใบหน้าปลาตายอีกครั้ง

"แต่อะไร?"ฉันถามต่อด้วยความสงสัย

"....ถ้าเธอมาเป็นสาวกของโบสถ์นี้ เธอก็จะพักที่นี่ได้" อืม....เฮ้ยย

"หา!!!!!! มาเป็นสาวกO[]O!!!!!!ว้ากกกกก ไม่เอานะ จะให้ฉันใส่ชุดสีมืดมนแล้วเอาแต่สวดมนต์

อย่างนั้นหรอ ไม่เอาหรอก เชยตายเลย =^="ให้ตายก็ไม่เอา

"งั้นก็ไม่ต้องพัก" เฮ้ยย พูดเสร็จหมอนั่นก็เตรียมปิดประตู

"เดี๋ยวก๊อนนนนนน" ดีนะที่ฉันยันประตูทัน "เอ่อ..." แย่ละ หมอนั่นหันมามองแล้ว แงๆๆๆ สายตา

หมอนั่นมันทำร้ายฉ้านนนน TTOTT

" คือ...ขอเป็นคนรับใช้แทนได้มั้ย ฉัน....ฉันทำงานบ้านได้นะ ทำได้ทุกอย่างเลย นะ น๊าๆๆๆๆ"ฉัน

เขย่าแขนเสื้อเขาแล้วขอร้อง ฮือ ต่อให้กราบเท้าฉันก็ยอม แงๆๆๆTT^TT


"ก็ได้อยู่....แต่เธอแน่ใจนะ ว่าเธอจะอยู่ได้ เพราะผมจะถือว่าที่เธอทำงานเป็นค่าเช่าในการอยู่ที่

นี่"แน่ใจสิยะ เฮอะ!!!

"อื้มๆ...แน่ใจสุดๆเลยล่ะ" เย้ ฉันกำลังจะได้อยู่ที่นี่แล้วล่ะ ^O^

"งั้นเอานี่ไปใส่...."ตานั่น(ไม่รู้ชื่อนี่นา)โยนอะไรบางอย่างมาให้ฉันรับ อืม มันเป็นห่อผ้าอันหนึ่ง พอ

แกะออกก็พบสร้อยไม้กางเขนนอนเล่นอยู่ในนั้น

"ใส่ซะ...."หมอนั่นหันมาสั่งฉัน

"เอ๋?....แล้วจะใส่ทำไมอ่ะ?"นั่นสิ เกะกะออก

"หึ...เธอไม่เคยได้ยินหรอ...?"ได้ยิน ได้ยินอะไร เอ๊ะ ทำไมตาขวามันกระตุกฟระ

"....ก็ที่นี่น่ะ....เคยเป็นป่าช้ามาก่อนไงล่ะ" อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ห๊ะ...

"นะ....นายอย่ามาล้อฉันเล่นนะ...."เฮ้ยยย ทำไมหนาวจังเลยอ่ะ TT^TT

"ผมไม่เคยล้อใครเล่นนะ"จากน้ำเสียง หมอนี่น่าจะพูดความจริง งั้นก็หมายความว่า...ฉันต้องมาอยู่

ร่วมกับผีหรอ!!!!!!! TT[]TT

"งั้น....ยินดีต้อนรับสู่โบสถ์ ผมมีชื่อว่า ทินเซล เป็นน้องชายของผู้ที่สร้างที่นี่ แล้วเธอล่ะ มีชื่อว่า?"อี

ตาทินเซลหันมาถามฉันแล้ว แต่...ฉันยังหนาวอยู่เลยง่ะ QAQ

"มะ...มิเรน..."ฉันตอบเสียงสั่นๆ

"อืม...มิเรน ตั้งแต่นี้เธอคือแม่บ้านของเรา ซึ่งมีหน้าที่ต้องทำงานจิปาถะทุกอย่าง แล้วอีกอย่าง ถ้า

จะถามหรือพูดกับผมก็ช่วยพูดแบบมีสาระด้วยล่ะ เข้าใจนะ"อีตาทินเซลพูดเสร็จก็โยนหนังสือคู่มือ

เกี่ยวกับการทำงานมาให้ อ้ะ!! ฉันมีเรื่องอยากจะถามเขาล่ะ

"นี่....ขอถามอย่างนึงสิ..."ฉันพูดขึ้น

"ว่า?"

"นายทำเป็นแต่หน้าเดียวหรอ....หน้านิ่งๆอ่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย แต่....

"....ถ้ามีเวลาขนาดมาวิจารณ์หน้าคนอื่นก็ช่วยอ่านคู่มือนั่นแล้วรีบไปทำงานเถอะ ยัยบื้อ!!!"หมอนั่น

กลับด่าฉันอ่ะ โว้ยยยยยย ด่ามาได้ไม่ดูตัวเองเลย =[]=!!!!! ฮืออออ แล้วชีวิตฉันจะต้องอยู่กับไอ้

บ้าหน้าตาย( และผีอีกนับร้อยตน)นั่นไปถึงเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย โฮๆๆๆๆๆๆ TT[]TTพ่อแม่จ๋าา ลูกคิด

ถึงง่าาาาา TTOTT


ติดตามตอนต่อไป

ป.ล.ท้ายเรื่อง : สำหรับตอนที่ 2 ตอนนี้ ในที่สุดทินเซลก็โผล่มาซักทีนึง โอ้ยยย ดีใจสุดๆ>< ส่วนนางเอกเราก็จี๊ดใช่ย่อยเลย =w= ด่าแหลกเชียว ยังไงก็ตาม ก็ขอขอบคุณเช่นเดิมนะคะที่มาอ่าน ( _ _) จะพยายามอัพนะคะ

                                                                                         by แบล็กไอริส