ฉันชื่อ พาย นักศึกษามหาวิยาลัยธรรมดาที่เข้ามาไม่กี่วันก็มีคนเกลียด ใช่ ฟังไม่ผิดหรอก ในนี้ไม่มีใครกลั่นแกล้งฉันหรือว่ามีการทำร้ายร่างกายกัน มันไม่มี เพราะนั่นคือวิธีที่เด็กเกินไป
สมัยนี้น่ะหรอ... หึ
คำพูด และหน้ากาก แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำร้ายคนๆนึงได้มากพอ มันคืออาวุธชั้นดีที่หลายคนมักใช้เป็นเครื่องมือในการทำร้ายคนที่เราเกลียด รู้สึกผิดน้อยกว่า แต่สาหัสได้มากเหมือนกัน
แต่แล้วยังไง?? ในเมื่อฉันเองก็ไม่แคร์
ฉันอยากอยู่คนเดียว ซึ่งตอนนี้ฉันก็สมหวัง และมันควรจะเป็นแบบนี้ต่อไปตลอดอีก 4 ปีสิ!? ถ้าฉันไม่เผลอแผลงฤทธิ์ปากดีใส่ทุกคนที่มารังแกยัยเซ่อซ่านั่น ด้วยเพราะทนดูไม่ได้กับการก้มหน้ายอมให้คนอื่นเข้ามารังแก ดูท่าทางแล้วชีวิตในรั้วมหาลัยของฉันอีก 4 ปีจะจบไม่สวยแล้วสินะ..
เตรียมพร้อมรับมือกับแก๊งหลังสวน
เนื้อหาในเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น เกิดจากความเพ้อของผู้เขียนฮะ
ผู้เขียนเป็นเพียงมือใหม่ ฝากด้วยฮะ ขอบคุณน่าา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น