คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Even ตามหาอัล
วันนี้ รินตั้งใจว่าจะเอาเค้กที่ทำไปให้ผู้คุม ทั้งๆที่ตั้งใจจะชวนเฮียมาด้วย แต่เฮียดันบอกว่าง
“ไม่ว่าง เฮียงานเยอะ ไปคนเดียวเถอะ โชคดี^ ^” นั่นล่ะ ทำให้รินต้องมาคนเดียว
“อ๊ะ นั่นไง”รินหันไปเห็นร่างสูงของผู้คุมพอดี รินจึงวิ่งไปเข้าไปหา
“ท่านผู้คุมคะ”
“หวัดดีริน”
“ริน ทำเค้กมาให้ค่ะ”รินยื่นกล่องเค้กไปให้ท่านผู้คุม
“อืม ขอบคุณ ริน”ท่านผู้คุมรับกล่องเค้กไป
“งั้นรินขอตัวก่อนนะคะ บายค่ะ ไว้เจอกันใหม่”แล้วรินก็หันหลังแล้ววิ่งออกมาเลย หลังจากวิ่งมาได้พอประมาณแล้วก็เริ่มเหนื่อย รินจึงหยุดพักใกล้ๆบอร์ดประกาศ ก่อนจะเหลือบไปเห็นข้อความบนบอร์ด
‘อาจารย์อัลริก้าหายตัว ตามหาด่วน’
“หะ อัลหายตัวไปงั้นเหรอ แล้วหายไปไหนของเค้าเนี่ย”
“แล้วโรงเรียนมันใช่เล็กๆซะที่ไหนกันล่ะ”รินบ่น ก่อนจะตัดสินใจ เดินไปหาที่โรงอาหารก่อน แต่ทันทีที่ไปถึงโรงอาหาร รินก็ดันไปเห็น มิซ่ากำลังเถียงอยู่กับ...เฮีย
“มิซ่า ชุดนี้มันหวิวไป”
“อ่ะๆ เฮียเลือดกำเดาไหลแล้ว”แล้วรินก็เห็นเฮียจับจมูกตัวเอง สองคนนี้เถียงกันเสียงดัง อยู่ห่าง3เมตร ยังได้ยินเลย
“เอานี่ไปใส่ซะ”เฮียถอดเสื้อนอกแล้วยื่นให้มิซ่า สุภาพบุรุษเกิน
“มิซ่า เฮียบอกให้ใส่ ไม่ได้ให้มาผูกเอว”
“คิกๆ บ่นมากน่ะเฮีย เดี๋ยวมิซ่าจะแปลงเป็นเฮีย ถอดเสื้อเดินรอบโรงเรียนนะ”
“มิซ่า...”
“อ๊ะ รินจัง”มิซ่าโบกมือให้ริน ที่ยืนมองหลังเฮียอยู่นาน
“ดีค่ะ มิซ่า”
“อ้าว รินมาได้ไง”เฮียหันมาทัก
“เดินมาสิ เฮียถามได้ ว่าแต่เฮียเถอะ ทำเป็นพูดว่าไม่ว่างไม่ว่าง ที่แท้มายืนเถียงกับสาว”
“เฮียเจอมิซ่าระหว่างทางต่างหาก เลยเตือนด้วยความหวังดีว่าชุดมันหวิวเกินไป”
“ความจริงเฮียกลัวเลือดกำเดาไหลก็บอกมาเถอะ”
“คิก คิก”แล้วรินก็หันไปขำกับมิซ่าสองคน ปล่อยให้เฮียยืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น สะใจนิดๆ
“ว่าแต่ มาทำอะไรที่นี่”เฮียหันมาถาม
“อ้อ ก็ตามหาอัล อัลหายตัวไปน่ะสิ”
“จริงเหรอ”เฮียทำตาโต
“ใช่ๆ รินจัง มิซ่าก็ว่าจะตามหาอยู่เหมือนกัน แต่ดันมาเจออาเจ้ เอ้ย อาเฮียนี่ซะก่อน”
“เฮียผิดอีก”
“ใช่”
“งั้นเราไปตามหาด้วยกันมั้ย มิซ่า เฮีย”รินชวน
“ไปสิ”มิซ่าตอบรับ ส่วนเฮียก็พยักหน้าเบาๆ
“เริ่มจากที่ไหนก่อนดี”เฮียถาม
“สนามกีฬาเป็นไง”มิซ่าเสนอ
“ไปๆ”
ไร้วี่แวว ไร้วี่แวว มองและหาทุกซอกทุกมุมแล้วก็ยังหาไม่เจอ
“คงไม่มีแล้วล่ะที่นี่”รินพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“เฮีย ระวัง!!!”เสียงของมิซ่าทำให้เฮียหันไปมอง แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว
โป๊กกก
“โอ๊ย...”ลูกบาสกระแทกเข้าที่หน้าเฮียเต็มๆ จนเฮียแกต้องเอามือมากุมหน้า
“เอ่อ..เฮียโอเคนะ”รินถาม ก่อนจะพยายามดึงมือออกจากหน้าเฮีย
“หมดหล่อแน่เฮีย 555+”มิซ่าขำ
“ให้ตายเถอะ เจ็บชะมัด”ในที่สุดรินก็ได้เห็นโฉมหน้าเฮียหลังโดนบอลกระแทก ม่วงไปครึ่งหน้า
“ช้ำอย่างไม่น่าให้อภัย//ม่วงเป็นแนวยาว”ทั้งรินและมิซ่าพูดออกมาพร้อมกัน
“ไปห้องพยาบาลก่อน แล้วค่อยหาต่อ”
“อื้ม โอเคๆ”
หน้าห้องพยาบาล เราสามคนยืนอยู่หน้าห้องพยาบาล
“เฮียอายว่ะ โดนลูกบอลกระแทกหน้า”เฮียพูด
“มันเป็นอุบัติเหตุน่ะเฮีย”
“ใครใช้เฮียยืนอยู่ตรงนั้นล่ะๆ ไปๆทำแผลจะได้ไปหาอัลกันต่อ”มิซ่าเป็นคนเปิดประตูนำเข้าไป
“อ้าวมิล//ท่านรอง//พี่มิล”พวกเราสามคนร้องออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นพี่มิลนั่งอยู่ในห้องพยาบาล
“ดีจ๊ะ พี่เร มิซ่าแล้วก็ริน”
“มิล มาทำอะไรนี่ล่ะ”
“อ้อ จีคุงเค้ามานอนพักน่ะค่ะ เลยมารับกลับ...ว่าแต่หน้าเฮียไปโดนอะไรมาคะ”
“ลูกบอลกระแทก”รินตอบ
“วันหลังระวังหน่อยค่ะเฮีย เดี๋ยวมิลเอาน้ำแข็งมาประคบให้”พี่มิลเดินไปเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าเฮีย
“รู้เรื่องอัลหายตัวไปหรือยังน่ะ”พี่มิลถาม
“รู้แล้วค่ะ กำลังตามหาอยู่”
“แต่อาเฮียดันเจอลูกบอลอัดหน้า”
“ไม่ต้องย้ำก็ได้ มิซ่า”
“มารวมตัวอะไรกันที่นี่ครับ”เสียงจีดังขึ้นมา
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอจีคุง”
“ครับ ว่าแต่...”
“เฮียเรโดนลูกบอลกระแทกระหว่างตามหาอัลนะจ๊ะ”
“อ้อครับ แล้วท่านรองไม่ตามหาอัลหรอกครับ”
“ตามหาสิ แต่มารอจีคุงไปด้วยกันไง”
“ท่านรองน่ารักจังเลยครับ”จีเดินมากอดท่านรองจากด้านหลัง
“จีคุงก็...”
“พวกเราตามหาอ.อัลริก้าทั้งหมดนี่เลยดีมั้ยครับ หลายๆคนดีกว่าคนเดียว”
“แน่ใจว่าพวกเราจะไม่เป็นกขค.”เฮียพูด
“ไม่หรอกครับ ผมสวีทได้อยู่แล้ว”และพี่มิลก็หน้าแดงไปตามระเบียบ
“เสร็จแล้วค่ะ เฮีย”
“ขอบใจมาก มิล”
“ไปกันยังอ่ะ”รินชวน
“ไปสิๆ นี่ก็ใกล้จะเย็นแล้วด้วย”
ตอนนี้พวกเราหยุดอยู่หน้าโรงเรียนเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มจากที่ไหนก่อนดี มืดสามสิบหกด้าน
“ทำไมพวกเราถึงไม่ตามหาซักที”
“ริน เฮียเห็นเราถามคำถามนี้มาห้ารอบแล้วนะ”
“ก็มันจริงอ่ะ”
“เฮียก็บอกไปแล้วว่า ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน พอจะเลือกตรงนั้น เซนส์มันก็บอกไม่ใช่”
“อ๊ะ นั่น...”รินหันไปเห็นใครบางคนเข้า และกำลังเดินมาทางนี้ด้วย
“ทำอะไรกัน”ท่านผู้คุมนั่นเอง
“ตามหาอัลน่ะ”เฮียตอบ
“ท่านเดออนจะไปด้วยมั้ยล่ะ”พี่มิลถาม
“ไปก็ได้”หลังจากที่ท่านผู้คุมตอบตกลง ทุกคนก็ยังคงอยู่ที่เดิม
“แล้วทำไมไม่ไปกัน”
“พวกเรายังไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนน่ะค่ะ”รินเป็นฝ่ายตอบไป
“ท่าเรือลอนเซวิลล์”
“หะ....”ทุกคนดูเหมือนจะงงๆกับคำตอบของท่านผู้คุมมาก
“ท่าเรือลอนเซวิลล์ ลองไปกันดูซิ”สุดท้ายพวกเราก็เลือกไปตามที่ท่านผู้คุมบอก โดยที่เฮียเดินมาเล่นผมรินเป็นการทิ้งท้าย
ท่าเรือลอนเซวิลล์ เงียบ สงบ และวังเวง
“อัล จะอยู่ที่นี่จริงๆน่ะเหรอ”มิซ่าพูดขึ้น
“มันเงียบสงบเกินไปหน่อยมั้ง”
“บางที่อาจจะมีแขกไม่ได้รับเชิญออกมาก็ได้มั้ง”
“เฮีย อย่าพูดขอร้อง”
“ตะ...ตั๊บแก~~”เสียงของสัตว์ที่น่ารักชนิดหนึ่งดังขึ้น
“กรี๊ดดดดดดด”ตามด้วยบรรดาเสียงร้องของผู้หญิงในกลุ่ม แน่นอนรวมทั้งรินด้วย พี่มิลกระโดดกอดจีไปแล้ว
“ท่านรองครับ ไม่เป็นไรนะครับ ผมอยู่นี่แล้ว”จีกอดปลอบแล้วลูบหลังพี่มิลเบาๆ
“อัล คงไม่อยู่แล้วล่ะ เงียบสงบขนาดนี้คงมีแต่ อะไรที่เราไม่อยากเจอ”มิซ่าพูด
“อัลหายไปไหนเนี่ย มืดแล้วด้วย อันตรายจริงๆ หรือว่าอยู่กับท่านลอร์ดนะ”รินพูดออกมา
“ลอร์ดงั้นเหรอ ตามมา”แล้วท่านผู้คุมก็เดินนำออกไปเลยไม่บอกไม่กล่าว ทำให้พวกเราวิ่งตามแทบไม่ทัน
จันทร์สีนวลส่องแส่งอยู่บนท้องฟ้าสีรัตติกาลอันมืดมิด แสงไฟจากทางทางเดินในห้องโถงของปราสาทสะท้อนให้เห็นเงาคนหกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านใหญ่ พวกของรินนั่นเอง
“แน่ใจเหรอว่าที่นี่น่ะ”พี่มิลถาม
“คิดว่า วันนี้ก็ไม่เจอลอร์ดทั้งวันเหมือนกัน”ท่านผู้คุมตอบ
“คิก...คิก”เสียงขำของผู้หญิงคนนึ่งลอดอออกมา
“ใครขำน่ะครับ”
“ไม่ใช่ท่านรองนะ”
“รินก็ไม่ใช่”
“มิซ่าไม่ได้ขำซักเอะ”
“ถ้างั้นใคร...”
“คงไม่ใช่ว่า...”แล้วสายตาทั้งหกคู่ก็จ้องเขม็งไปยังประตูบ้านเดียว
“ใครจะเป็นคนเปิดดีล่ะ”พี่มิลถาม
“......”เงียบ
“งั้นเฮียเปิดเองก็ได้ ไหนๆวันนี้ก็เจ็บตัวแล้ว”และแล้วเฮียกับจับลูกบิดประตูแล้วเปิดออกมา...
=[]= <<เฮีย
>< <<มิซ่า
O O <<พี่มิล
^ ^ <<จี
- -//// <<ริน
- -‘ << ท่านผู้คุม
ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของพวกเราคือ ท่านลอร์ดและอัลกำลัง.....จูบกัน
“เอ้า ทุกคน หวัดดี้จ้า”อัลทักหลังจากผละออกมาแล้ว
“ไง ทุกคน”ตามด้วยท่านลอร์ด
“หวัดดี”เสียงคน6คนที่พร้อมใจกันทักด้วยคำเดียวกัน
“ทำไมมากันเยอะแยะแบบนี้ล่ะ”อัลถามงงๆ
“ก็มีคนประกาศว่าอัลหายตัวไปน่ะสิ พวกเราก็เลยออกตามหาน่ะสิ แล้วก็มาเจอ....นะ”พี่มิลตอบ
“ตายๆแล้ว อัลริก้ามาอยู่กับลอร์ดทั้งวันเท่านั้นเอง ไม่ได้หายไปไหนซักหน่อย ว่าแต่ตามหาอัลริก้ากันเหนื่อยมั้ยเนี่ย”
“เหนื่อยสิ”เฮียตอบ
“ทุกคนเป็นห่วงอัลริก้าด้วย ดีใจจังเลย”
“มันก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว”ตามด้วยริน
“ก็อัลเป็นเพื่อนพวกเรานี่นา”มิซ่าพูด
“ถ้าไม่มีอัลโรงเรียนก็หมดสนุกแย่จริงมั้ยจ๊ะ”
“ขาดคนสวยๆอย่างอาจารย์อัลริก้าไปซักคน คงแย่”
“ขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะ”อัลพูดยิ้มๆ
“ว่าแต่รู้ได้ไงน่ะ ว่าอยู่ที่นี่”ท่านลอร์ดถาม ทั้งริน เฮีย มิซ่า พี่มิล และจีจึงหันไปมองทางท่านผู้คุม
“หึ หึ”....
ความคิดเห็น