จิ้นนี้อาจรักเธอได้

ลำดับตอนที่ #6 : ความที่เป็นห่วง

#จิ้นนี้อาจรักเธอได้  :D
ตอนที่ 5
หลังจากที่ผม'จองกุก' ได้เข้ามาที่ห้องพร้อมกับนั่งข้างๆกับ 'วี' ซึ่งเขาเป็นคนที่บอกว่า 'เป็นห่วงผม' ซึ่งคำพูดของเขานั้นมันยังดังอยู่ในใจของผมตลอดถึงเสียงของคุณครูที่กำลังสอนพวกเราทั้งห้องอยู่นั้นทั้งที่ผมกำลังตั้งใจเสียงอยู่นั้นแต่กลับเป็นว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยที่คุณครูที่สอนผมนั้น
"กุก"
เสียงของวีที่กำลังเรียกผมอยู่ทั้งๆที่ผมกำลังนึกถึงแต่คำพูดของวีที่เขาพูดออกมา
"เฮ้ย!! กุกกกก "
จนสุดท้ายผมก็ตั้งสติได้แล้วหันไปพูดกับวี
"ว่าไงวี"
"กว่าจะหันมาตอบนะกุกคือเราจะบอกว่าตอนเที่ยงน่ะถ้าจีมินมันชวนกุกไปกินข้าวกุกไม่ต้องไปนะ"
แล้วถ้าผมอยากจะบอกว่าอยากจะไปกับวีล่ะ เฮ้ย!!ไม่ใช่
"อ่อได้สิทำไมต้องไม่ให้เราไปกับจีมินด้วยล่ะ"
ไปถามเขาแบบนี้เดียวเขาก็จับจูบหรอก >< เราไม่น่าถามเลยยย
เงียบ...
เอาแล้วไงถามไปแต่กับไม่ตอบหรือว่าเราจะโดนจูบจริงงง ( อย่าเวอร์ไป )
"เราก็ไม่รู้เหมือนกันสิ...จู่ๆเราไม่อยากให้กุกไปยุ่งกับจีมินอ่ะน่าจะเป็นว่าเราน่าจะเป็นห่วงกุกแน่เลย :D "
O///O เป็นห่วงอีกแล้ววว คำพูดแบบนี้อีกแล้วเป็นห่วงอีกแล้วว
"กุกเราจะบอกกุกให้ว่าต่อไปนี้เราจะปกป้องกุกเองแล้วก็จะกำหนดให้กุกไปไหนกับใครต้องมาขอเราก่อนว่าจะให้ไปหรอป่าว"
สั่งแบบนี้แล้วทำไมไม่เป็นพ่อเป็นแม่เราเลยเนี่ยย -*-
"อืมเราเข้าใจแล้วนะแล้ววีอยากจะให้เราไปกินข้าวกับใครล่ะ"
เงียบ....
เงียบอีกแล้วหรอเนี่ยยยยยย O.O
:D
จู่ๆวีก็ยิ้มออกมาอย่างกับจะกินเลือดของผม (คนนะไม่ใช่ผี -*-)
หลังจากนั้นวีก็ได้เอาหน้าของเขามาใกล้ๆหน้าของผมซึ่งมันทำให้จมูกของผมและของวีชนกันเขินจังเลยยย ><
"ก็คนที่จะไปกินข้าวกับกุกนั้นก็คือเราเองไงล่ะ :D "
กินข้าวกับวี... เขินจังเลยยย ทั้งเอาหน้ามาชนกันแล้วยังจะชวนเราไปกินข้าว
"กินข้าวกับวีงั้นหรอ "
ผมเนี่ยก็ยังจะถามอีกเดียวเขาก็จับจูบหรออ
"ก็ใช่ไงล่ะ :D "
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด >< หล่อจังเลยอ่ะเธอคนนั้นน่ะ"
จู่ๆผู้หญิงที่ห้องคนเขาก็กรี๊ดดเหมือนกับได้เจอดารา
"คนไหนชื่อ จองกุก "
O.o o.O
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เรียกนั้นเป็น พี่จิน แล้วตอนนี้สายตาของทุกคนมองมาแต่ที่ผมคนเดียววว น่ากลัวจังเลยยย T0T
"ว่าไงครับพี่จิน "
ผมได้กลับตอบพี่จินไป
"เออ...พี่มีเรื่องจะมาบอกน่ะออกมาหน้าห้องหน่อย "
หลังจากนั้นผมก็ได้เดินไปหน้าห้อง
"มีอะไรหรอพี่จิน "
ไม่รู้ทำไมกันเวลาที่พี่จินมาหาผมต้องทำหน้าเบื่อๆกับพี่ตลอด
"คือ...พี่อยากจะบอกว่าตอนเย็นเนี่ยพ่อให้กลับบ้านเองน่ะ ส่วนพี่จะกลับค่ำๆหน่อย ตอนเย็นเนี่ยเดินกลับบ้านเองน่ะ "
O[]O ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเดินกลับบ้านด้วยตัวเองเลยนะเนี่ยยย
"แต่ว่า "
"พี่ไปล่ะน่ะกุกกลับบ้านดีๆน่าาา "
ผมยังไม่ได้พูดอะไรที่ แต่ทว่าพี่จินของผมก็ไปแล้ววว
หลังจากนั้นผมก็เข้ามาที่ห้องเหมือนเดิม
"เป็นอะไรหรอกุก "
จู่ๆวีก็เข้ามาถามผม
"คือว่าพอดีว่าเราตอนกลับบ้านเองน่ะวันนี้ด้วยเราไม่ชอบเลยอ่า"
สุดท้ายแล้วผมบอกวีไปหมดทุกอย่างที่พี่จินบอกมา
"โถ่ๆเรื่องแค่นี้ไม่ต้องห่วงน่าเพราะว่าวันนี้เราจะเดินกลับบ้านด้วยกันนะกุก"
O////O เดินกลับบ้านด้วยกัน
:D

โปรดติดตามตอนที่ 6
#แอดปอปี้