คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 อาจารย์
บทที่ 3 อาจารย์
ในที่สุดผมก็มาถึงร้านอิจิราคุ ราเม็ง....................................
“หวัดดีฮะ ลุงเทะอุจิ” นารูโตะทักขึ้น
“อ้าว หวัดดีนารูโตะ ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง มีภารกิจหรอ”เทะอุจิถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ไม่มีหรอกฮะ พอดีวันนี้มันตื่นเช้าเอง ผมขอเหมือนเดิมนะฮะ” นารูโตะพูดอย่างอารมณ์ดี
“ขอโทษนะนารูโตะ พอดีวันนี้อายาเมะไม่อยู่เลยยังเตรียมของไม่เสร็จนะ” เทะอุจิพูดขึ้น
“พี่อายาเมะไม่อยู่? ไปไหนหรอฮะ” นารูโตะถามด้วยความสงสัย เห็นปกติจะอยู่ช่วยงานที่ร้านตลาดเลย
“ไปเที่ยวออนเซ็นนะ” เทะอุจิตอบ
“แล้วลุงไม่ไปด้วยหรอฮะ” นารูโตะถาม
“ถ้าลุงไป ใครจะทำราเม็งให้นารูโตะทานกันละ” เทะอุจิพูดติดตลก
“มันก็จริง ถ้าผมไม่กินราเม็งของลุงผมต้องตายแน่ๆ”นารูโตะพูดแล้วพยักหน้าเห็นด้วย
ละแล้วทั้งสองคนก็หัวเราะอย่างมีความสุข
“งั้นผมไปก่อนนะฮะ จะได้ไม่รบกวนลุง” นารูโตะพูดแล้วหันหน้าจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน นารูโตะ” เทะอุจิเรียก
“ฮะ?” นารูโตะหันหน้ากลับมา
“เอาข้าวปั้นนี่ไปกินรองท้องก่อนสิ พอดีลุงทำมาเกิน ตอนนี้ลุงคิดว่า....ร้านอื่นยังไม่เปิดหรอก” เทะอุจิพูด
“ขอบคุณมากฮะลุง ช่วยผมได้พอดีเลย” นารูโตะพูดแล้วเดินเข้ามาหยิบข้าวปั้น
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ คราวหน้าก็แวะมาแล้วกัน” เทะอุจิพูด
“มาอยู่แล้วละฮะ งั้นผมไปก่อนนะฮะ” นารูโตะพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วเดินออกไป
“โชคดีนะ นารูโตะ” เทะอุจิพูดขึ้น แล้วกลับไปเตรียมของทำราเม็งต่อ
ระหว่างที่นารูโตะเดินเล่นในหมู่บ้าน ก็ลองกินข้าวปั้นที่ได้มา
“อร่อยแฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
‘ลุงจะทำอะไรก็อร่อยหมดเลยนะเนี้ย’ นารูโตะคิด
“ไงนารูโตะ” มีเสียงหนึ่งทักขึ้น
“หวัดดีฮะครูคาคาชิ” นารูโตะตอบแล้วยิ้มทักทาย
“ไม่คิดจะทักพวกเราบ้างหรือไงนารูโตะ ทักแต่เจ้าคาคาชิอยู่ได้” ไกพูดขึ้น
“เปล่าฮะ หวัดดีฮะครูไก ครูอิรุกะ ครูยามาโตะ ครูอาสึมะ ครูคุเรไน” นารูโตะรีบพูดขึ้นแล้วยิ้มทักทายพวกอาจารย์ของตน
“แม้...นึกว่าจะทักแค่คาคาชิซะอีก” ยามาโตะพูดขึ้น
“เปล่าฮะ” นารูโตะรีบตอบ
“เห็นแค่เจ้าคาคาชิคนเดียวหรือไงกัน” ไกพูดขึ้นโดยทำหน้าเศร้า(ไม่จริงเลย แอบทำชัดๆ)
“นั้นสิ น่าเศร้าจริงๆ” คุเรไนพูดด้วยเสียงเศร้าๆ(?) แล้วอาจารย์ที่น่ารัก(?)คนอื่นๆก็พยักหน้าสนับสนุน
“ผมขอโทษนะฮะ” นารูโตะพูดพลางทำหน้าเศร้า สำนึกผิด
“โธ่... พวกนายเลิกแกล้งนารูโตะได้แล้ น่าสงสารนารูโตะออก” อาสึมะพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ แกล้ง? หรอ?” นารูโตะพูดแล้วทำหน้างงๆ
ซักพักนึง
“นี่!!!!! พวกครูรวมหัวกันหลอกผมหรอฮะ” นารูโตะตะโกนขึ้นอย่างตกใจ
พอนารูโตะรู้ตัวว่าตัวเองถูกพวกอาจารย์ตัวดีหลอกเอา เจ้าตัวก็หันหน้าไปทางอื่นแล้วทำแก้มป่องใส่ เพราะเจ้าตัวโกรธ งอน พวกอาจารย์แล้ว
“น่า น่า อย่าคิดมากสินารูโตะ” อิรุกะพูด
“ครูก็ลองมาโดนแบบผมสิฮะ” นารูโตะตอบแบบงอนๆ
“พวกครูขอโทษนะ ดีกันนะ^_/ \_^ พวกครูเห็นว่านารูโตะน่ารักดีเลยอยากแกล้งซักหน่อยเอง” คุเรไนพูดขึ้น
“พวกครูนี่ ว่างกันดีนะฮะ” นารูโตะพูดขึ้นอย่างน่ากลัว
“ก็ไม่ว่างหรอก ถ้าเพื่อนารูโตะว่างเสมอ” พวกครูตอบอย่างพร้อมเพรียง
“หรออออ ฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
‘ว่าแต่เมื่อกี้พวกครูบอกว่าน่ารักหรอ เราคงหูเองฟาดละมัง’ นารูโตะคิด
“อ่อนต่อโลกจริงๆ เป็นถึงวีรบุรุษของเหล่านินจาแท้ๆ” พวกสัตว์หางทั้งเก้าตัวพูดขึ้น
‘อ่อนต่อโลกหรอ? หมายความว่าไงนะคุรามะ’ นารูโตะคิด
“ก็ตรงตัวนั้นเเหละ” คุรามะตอบ
‘ไม่เห็นเข้าใจเลย’ นารูโตะคิด
“ให้ตายเถอะ” สัตว์หางทั้งเก้าพูดขึ้นอย่างหนักใจต่อร่างสถิตคนปัจจุบันของพวกตน
“แล้วพวกครูมาทำอะไรกันถึงพร้อมหน้าพร้อมตากันขนาดนี้ฮะ” นารูโตะถามด้วยความสงสัย
“ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก” คาคาชิตอบ
“งั้นหรอฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
‘ก็มันน่าสงสัยนี่นา อยู่ๆก็มารวมตัวกันครบแบบนี้ แต่ชั่งเถอะ คงไม่มีอะไรมั้ง? ครูคาคาชิก็บอกว่าไม่มีอะไร’นารูโตะคิด
‘เชื่อคนง่ายจริง นารูโตะ’ พวกสัตว์หางคิด
“ว่าแต่นารูโตะตอนนี้เพิ่งจะหกโมงเองนะ ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง” คาคาชิถาม
“ก็ไม่มีอะไรหรอกฮะ” นารูโตะตอบ
“สงสัยโลกคงหมุนกลับแล้วมั้ง ที่เธอตื่นเช้าเป็นนะ นารูโตะ” ยามาโตะพูดขึ้นเสียงเรียบ
“นั้นสินะ” อิรุกะพูดขึ้นอย่างมีความสุข
“พวกครูพอได้แล้วนะฮะ ไม่งั้นผมโกรธจริงๆนะฮะ” นารูโตะพูดอย่างเคืองๆ
“จ้าๆ” อิรุกะพูด
“ก็มันน่าแกล้งดีออก ว่ามั้ย” อาสึมะพูด
“ใช่” พวกอาจารย์ผู้แสนดี(?)ตอบทันที
“พอได้ละพวกนาย พวกเราจะไปกินข้าวที่บ้านคาคาชิกันไม่ใช่หรอ” คุเรไนพูดขึ้น
“นารูโตะกินข้าวยัง?” คาคาชิถาม
“ผมทานข้าวปั้นรองท้องแล้วฮะ” นารูโตะตอบ
“ข้าวปั้น!!!!!” ครูทั้งหกพูด(ตะโกน)ขึ้นเสียงเดียวกัน
“ฮะ? พอดีพี่อายาเมะไม่อยู่ ลุงเทะอุจิเลยยังเตรียมร้านไม่เสร็จ แล้วให้ข้าวปั้นผมมากินรองท้องก่อนนะฮะ” นารูโตะพูด
...................................................
‘ทำไมครูทุกคนทำท่าเหมือนตกใจจัง อีแค่เรากินข้าวปั้นเอง’ นารูโตะคิด
“ของมันก็แน่อยู่แล้ว เห็นจะกินอะไรก็ราเม็งลูกเดียว” พวกสัตว์หางตอบ
‘งั้นหรอ’ นารูโตะคิดอย่างงงๆ ฉันกินแต่ราเม็งจริงๆหรอเนี้ย
“ใช่” พวกสัตว์หางตอบ
.....................................................
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” พวกครูพูดขึ้นอย่างเข้าใจ
“งั้นมากินด้วยกันมั้ยนารูโตะ เจ้าคาคาชิจะทำอาหารเองเลยนะ” ไกชวน
“ครูคาคาชิทำอาหารเป็นด้วยหรอฮะ” นารูโตะถามด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น
“นารูโตะ ไม่คิดว่าครูจะทำอาหารเป็นบ้างหรือไงฮะ” คาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเชียบจนคนฟังรู้สึกหนาวเย็นถึงขั้วหัวใจ
“เปล่าฮะ” นารูโตะตอบ
‘ทำไมรู้สึกว่าครูคาคาชิน่ากลัวจัง’ นารูโตะคิด
“งั้นก็ดีแล้ว” คาคาชิพูดขึ้น
ส่วนครูคนอื่นๆนะหรอ ไม่ต้องพูดถึงนั่งหัวเราะกันแทบตายอยู่ตรงนั้น!!!!!
‘ผมถามอะไรผิดเนี้ย!!!!ใครก็ได้ช่วยกรุณาบอกผมที’ นารูโตะคิด
สุดท้ายผมกับพวกครูตัวแสบก็ทานอาหารฝีมือของครูคาคาชิ ครูคาคาชิทำอาหารอร่อยมาก ผมยังตกใจเลย
“นารูโตะได้ข่าวว่าไปทำภารกิจระดับS+ มานี่” อิรุกะเอ่ยขึ้น
“ จริงฮะ” นารูโตะตอบ
“เป็นไงบ้างละ” ยามาโตะถาม
“ก็ดีฮะ ได้เจอพวกนั้นด้วย” นารูโตะตอบ
“พวกนั้น? พวกนั้นคือพวกไหนนะ” อาจารย์คนอื่นๆถามขึ้น
“พวกนั้นก็คือพวกนั้นละฮะ ขอบคุณสำหรับอาหารงั้นผมไปส่งรายงานภารกิจก่อนนะฮะ แล้วเจอกันฮะ” นารูโตะตอบแล้วเดินไปตึกสำนักงานใหญ่ของหมู่บ้านเคียววะงาคุเระ ที่ที่พวกป้าซึนะเดะอยู่
ถึงผู้อ่านทุกท่านขอบคุณมากนะค่ะที่ติดตามอ่านถึงตอนนี้แล้ว
หวังว่าตอนนี้จะสนุกนะค่ะ บางคนอาจจะคิดว่าทำไมตอนนี้มันแปลก
พอดีว่า มีคนส่งข้อความลับมาหาเรานะค่ะ ว่าอยากอ่านแบบallnaruto เราเลยลองแต่งให้นะค่ะ
เราเองก็ไม่แน่ใจว่าจะแต่งออกมาได้ดีหรือเปล่า ถ้าไม่ดีก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
ถ้าใครอยากลองอ่านแบบไหนลองส่งข้อความมาบอกเราได้นะค่ะ
เดี๋ยวตอนหน้าเราจะอธิบายเกี่ยวกับหมู่บ้านเคียววะงาคุเระนะค่ะ
เพราะในเรื่องที่เราแต่งหมู่บ้านนี้มีความหมายมากเลยค่ะ
และขอขอบคุณ คุณonlymyid
คุณ i love werewolf
คุณเลดี้หน้าด้าน
คุณkiralacus&tsunakyoko
คุณคลั่งนิยาย
คุณสูทดำ
และคุณหวานเป็นน้ำตาลมากนะค่ะ
สำหรับคอมเม้นนะค่ะ
และเหมือนเดิมนะค่ะ ช่วยกรุณาเขียนคอมเม้นให้เราหน่อยนะค่ะ เราจะได้เอาไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะและมันยังเป็นกำลังใจในการแต่งให้เราด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น