คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : บทที่ 29 ความโกรธ
บทที่ 29 ความโกรธ
“ที่มันเกิดอะไรขึ้นซาสึเกะ ช่วยบอกพี่ทีสิ แล้วนารูโตะอยู่ไหน......”
“ซาสึเกะ”
“มีอะไร” ซาสึเกะถาม
“ตอบคำถามพี่มา” อิทาจิพูด
“ชิ” ซาสึเกะส่งเสียงอย่างไม่พอใจ
“ถ้างั้นคุณคาคาชิช่วยตอบผมที ว่านารูโตะอยู่ไหน” อิทาจิถาม
“เอ้ออ เอาไงดีละ” คาคาชิพูดอย่างหนักใจ
“คุณคาคาชิ” อิทาจิเรียก
“คือว่า นารูโตะ เอ้อ...คือ.........ฉันคิดว่าถามซาสึเกะดีกว่านะ” คาคาชิตอบ
‘ตอบไปมีหวังตายละสิ’ คาคาชิคิด
“ซาสึเกะ” อิทาจิเรียก
“...................”
“ซาสึเกะ ความอดทนของพี่มีจำกัดนะ” อิทาจิพูด
“แล้วพี่มาตามหานารูโตะทำไม?” ซาสึเกะถามกลับ
“ก็แค่มาตามหาคนสำคัญของพี่ ทำไมจะมาตามหาไม่ได้ละ หืม” อิทาจิตอบ
“.....................................”
ภายในห้องประชุมเกิดความเงียบ
เพราะอึ้งหรือ............กลัวกันแน่ก็ไม่มีใครทราบ
แต่ที่รู้ๆก็คือว่า ถ้าตอบอะไรส่งเดชไป ได้ไปเที่ยวยมโลกแน่ๆ
“เอาละซาสึเกะ ตอบคำถามพี่มาได้แล้วมั้ง” อิทาจิพูดขึ้น
“นารูโตะเป็นคนสำคัญของพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่” ซาสึเกะถามต่อ
“พี่ไม่ได้ให้เรามาย้อนถามพี่นะ ซาสึเกะ” อิทาจิพูดอย่างเบื่อหน่าย
“ตอบฉันมาก่อน” ซาสึเกะพูด
“พี่ไม่เห็นจะต้องตอบเลยนิ ในเมื่อเรายังไม่ได้ตอบคำถามของพี่เลย” อิทาจิพูด
“ชิ! นารูโตะไปแล้ว” ซาสึเกะตอบ
“ที่ไหน?” อิทาจิถาม
“ไม่รู้” ซาสึเกะตอบ
“มันเกิดอะไรขึ้น” อิทาจิถาม
“ถามเจ้าพวกบ้านั้นสิ”
พูดจบซาสึเกะก็หันหน้ามามองพวกชาวบ้านที่พากันว่านารูโตะ
“เข้าใจแล้ว” อิทาจิพูดแล้วเดินเข้าไปหาชาวบ้านกลุ่มนั้น ที่ตอนแสดงสีหน้าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
ตอนนี้แววตาของอิทาจิดูโกรธเกรี้ยว ทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัดเหมือนกับขาดอากาศหายใจ
ปีศาจร้ายที่อยู่หลับใหลอยู่ในตัวได้ตื่นขึ้น
ไม่มีใครสามารถหยุดปีศาจตนนี้ได้เสียแล้ว...............
“ตอบมา” อิทาจิพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกพร้อมกับแรงกดดันอันมหาศาลที่ทำให้ภายในห้องเกิดความเงียบ เงียบจนกระทั้งได้ยินเสียงลมหายใจของคนข้างๆได้ชัดเจน
พวกชาวบ้านก็พากันตัวสั่น ไม่กล้าเงยหน้า
“ตอบมา”
“ค คะ คือว่า......” พวกชาวบ้านพูดขึ้น
“ตอบมา!!!!!!” อิทาจิตวาดขึ้นเสียงดัง
“ขอโท-โทษ ครับ/ค่ะ” พวกชาวบ้านพูดขึ้น
“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง บอกให้ตอบคำถามของฉันมาว่า เกิดอะไรขึ้นกับนารูโตะ” อิทาจิพูดเสียงเรียบ
“คือว่า.......” พวกชาวบ้านพูด
“อยากตอบเองหรืออยากถูกบังคับให้ตอบ....
เลือกมา” อิทาจิถามขึ้น
“...............................” ชาวบ้าน
“แสดงว่าอยากให้ถูกบังคับซินะ” อิทาจิพูดขึ้น
“มะ-ไม่ใช่นะครับ/ค่ะ” ชาวบ้านพูดพร้อมกับน้ำตาไหลอย่างหวาดกลัวปีศาจตรงหน้า
แววตานั้นเป็นแววตาที่จ้องมองเหยื่ออย่างไร้ซึ่งความปรานีใดๆทั้งสิ้น.....
เหยื่อที่พร้อมจะฆ่าให้ตาย
อยากจะขอร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ เพราะเสียงไม่ยอมออกมา
อยากจะสบตาขอความเห็นใจก็ไม่ได้ เพราะไม่กล้าสบตาคนตรงหน้ามันหน้ากลัวเกินไป
อยากจะวิ่งหนีออกไปให้สุดชีวิตก็ทำไม่ได้ เพราะขายังสั้นไม่หยุด แม้แต่ยืนก็ยังยืนไม่ไหว
ใครก็ได้ช่วยด้วย..........
“ไม่ตอบใช่ไหม” อิทาจถาม
“เอางั้นก็ได้เดี๋ยวฉันใช้วิธีของฉันเองก็ได้ แต่อย่ามาโทษกันหละถ้าเกิดตายขึ้นมา” อิทาจิพูดขึ้น
“อิทาจิ เจ้าจะทำอะไร” ชุกากุพ่อของชิกามารุถามขึ้น
“ก็ไม่รู้สิ” อิทาจิตอบ
“นั้นมันชาวบ้านของหมู่บ้านพวกเรานะ” ชุกากุพูด
“แล้วไงละ” อิทาจิตอบแล้วเดินตรงเข้าไปใครพวกชาวบ้านมากขึ้น
“หยุดนะ” อิโนะอิจิพ่อของอิโนะเข้ามาขวางอิทาจิไว้
“หลบไป” อิทาจิพูด
“คงจะทำไม่ได้หรอก” อิโนะอิจิตอบ
“ใช่แล้วละเพราะ หน้าที่ของพวกเราคือปกป้องพวกเค้า” ฮิอาชิพ่อของฮินาตะพูดขึ้น
ชิกากุ อิโนะอิจิ ฮิอาชิเข้ามาขวางทางอิทาจิไว้
“หลบไป” อิทาจิพูดขึ้น
“ไม่เป็นหน้าที่ของพวก-....”
“หน้าที่หรอ ขนาดคนที่สมควรที่จะปกป้องยังปกป้องไม่ได้เลยยังจะมากล้าพูดอีก” เสียงหนึ่งดังขึ้น
“นางาโตะมาช้านะ” อิทาจิเอ่ยขึ้น
“โทษที” นางาโตะตอบ
“อะไรกัน เรียกปุ๊บก็มาเลยนะ” เดอิดาระพูด
“แล้วนารูโตะละ” ซาโซริถาม
“ไปแล้ว” อิทาจิตอบ
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า” โคนันถาม
“ก็ไปถามพวกที่ก่อเรื่องสิ” อิทาจิตอบ
“พวกนี้สินะ” ยาฮิโกะพูด
“พวกนายรู้เรื่องแล้วหรอว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงได้รู้ว่าพวกนี้เป็นก่อเรื่อง” ชิกากุถาม
“เปล่าแค่คาดเดาเอา ดูจากอาการที่สั่นขนาดนี้คงไม่ได้ก่อเรื่องดีไว้หรอก” อิทาจิตอบ
“ที่นี่ตอบได้ยังว่าไปทำอะไรไว้บ้าง พวกเศษสวะ” คิซาเมะพูด
“คือว วะว ว่า....”พวกชาวบ้านพูด
“พูดดีๆสิพวกฉันฟังไม่รู้เรื่อง” ฮิดันพูดขึ้น
“น่าๆอย่าพูดกดดันพวกนี้อย่างนี้สิ ดูสิกลัวจนตัวสั่นแล้ว”คาคุสึพูด
“งั้นหรอโทษที คงต้องเอาดาบจ่อคอแบบนายสินะ” ฮิดันพูด
“คงจะใช่” คาคุสึตอบ
“พวกแกเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่” อิโนะอิจิถามอย่างตกใจ
“ขนาดฉันยังไม่รู้สึกเลย” ฮิอาชิพูด
“ดูท่าชาวบ้านที่ก่อเรื่อง ส่งเสริม และสนับสนุนจะมีประมาณ 1313 คนนะ” เซ็ตสึพูด
“งั้นก็ดีเอาตัวมาเลย รู้ใช่ไหมว่าใครบ้าง” นางาโตะถาม
“รู้” พวกแสงอุษาตอบ
“ดี เอาตัวมากองไว้ตรงนี้” นางาโตะพูดด้วยเสียงที่เย็นชา
“รับทราบ” พวกแสงอุษาตอบ แล้วเริ่มลงมือ
ไม่!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่นะ ฉันขอโทษ!!!!!!!!!!!!!!!!
ปล่อยฉันไม่เถอะ!!!!!!!!!!!
ไม่ใช่ฉันนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!
ช่วยด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ในระหว่างที่พวกแสงอุษาเข้าไปเอาตัวพวกชาวบ้านก็เกิดเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ เสียงกรีดร้องอย่างไม่ขาดสาย
ชาวบ้านกับนินจาคนอื่นๆก็ทำได้แต่เพียงมองอย่างเวทนาเท่านั้นเอง
ขอบคุณทุกมากนะค่ะที่เข้ามาอ่านกัน
ดีใจมากเลยที่ยังมีคนติดตามอยู่
ขอบคุณมากค่ะ
และขอขอบคุณ คุณ onlymyid
คุณ i lovewerewolf
คุณเลดี้หน้าด้าน
คุณkiralacus&tsunakyoko
คุณZaUnn2000
คุณCt.Fai
คุณAertyZaZa99
คุณคลั่งนิยาย
คุณ ` (vanillashake) -?
คุณสูทดำ
คุณlikopin
คุณTi.amo
คุณจิ้งจอกน้อย
คุณ ๛kira_cagali๛
คุณหวานเป็นน้ำตาล
คุณCatFox
คุณLemon star
คุณManowandManow
คุณ love love 111
คุณสุรวิชญ์ อุทัยกรณ์
คุณซาสุโกะคุง
คุณ WikromMunlee
คุณinterpiter
คุณned1991
คุณพิ๊กกี้
คุณnoname
คุณจีจี้ซัง
คุณTNK@
คุณdaki01
คุณlooky39
คุณThunsita Supprasoat
คุณคิมดงจุน
คุณ Watashi Pang
คุณสุนัขน่ารัก
คุณ saiikun
คุณPornnila
คุณzero 00
คุณThatarus
คุณNeo_Aria
คุณพัชรินทร์ เรน เลิศจิตต์พิพัฒน์
คุณBINBOUDAA
คุณJOKER
คุณVpupinaV
มากนะค่ะ
สำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ถ้าเราตกชื่อใครไปช่วยมาบอกเราด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น