คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 เช้าวันใหม่
บทที่ 2 เช้าวันใหม่
ดวงอาทิตย์สีแดงสดใสขึ้นจากขอบฟ้า
ขับไล่ความมืดยามราตรีให้หายไป
เหล่านกน้อยเริ่มบินออกจากรัง
ส่งเสียง เจี๊ยวจ๊าวใสดังกังวานไปทั่ว
แสดงให้เห็นว่าวันใหม่ได้มาถึงแล้ว
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของนารูโตะ จนไปแยงตาทำให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล
“อื้อ...หงาว...หลับสบายจัง” นารูโตะพูดขึ้นด้วยความงัวเงีย
“ตอนนี้รู้สึกว่า.....หกโมงเช้านี่นา” นารูโตะพูด แล้วไปอาบน้ำ แต่งตัวให้เรียบร้อย พอซักพักหนึ่งก็เกิดเสียงดังขึ้นมา
“แย่แล้ว!!!!! ยังไม่ได้เขียนสรุปรายงานภารกิจระดับ S+ ให้เสร็จเลย”นารูโตะตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ
‘คงถูกพวกป้าซึนะเดะฆ่าตายแน่เลย มันเป็นภากิจระดับS+ เลยนะ’ ยิ่งคิดผมยิ่งเศร้า ให้ตายเถอะโชคดียังพอมีเวลา รีบทำให้เสร็จก็แล้วกัน แล้วผมก็รีบเดิน(วิ่ง) ไปที่โต๊ะเพื่อรีบเขียนรายงานแต่พบว่า รายงานผมเขียนเสร็จแล้ว
‘โอ้พระเจ้าช่วย ราเม็งอร่อย?’ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย หรือเทพพระเจ้าแห่งราเม็งช่วยผมแล้วไว้
ตลกแล้ว ว่าแต่มันมีด้วยหรือ ผมคิด
แต่พอดูดีๆแล้วมันเป็นลายมือของผมเอง ให้ตายเถอะนี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!!!!
ผมยิ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบคิด(ไม่เคยคิด)
“ งั้นช่างมันเถอะ ไหนๆมันก็เสร็จแล้ว”นารูโตะพูดขึ้นแล้วเดินจากไป
ซะเมื่อไหร่
“บ้าหรือไงฮะ!!!! ถ้าเรื่องแค่นี้ฉันไม่รู้ฉันจะเป็นโฮคาเงะได้ไง”นารูโตะตะโกนขึ้น แล้วลองค่อยๆคิดดู
1 นาที ผ่านไป =_= ;
5 นาที ผ่านไป =_=;;;
10 นาที ผ่านไป =*=
30 นาที ผ่านไป =*= +++
และแล้ว 1 ชั่วโมงก็ผ่านไป
“เย้!! คิดออกแล้ว” นารูโตะตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ
‘ในที่สุดผมก็คิดออกแล้ว(มั้ง) เห็นไหมละใช้เวลาไม่นานเลย ผมคิดสมมุติฐานที่น่าเป็นไปได้มีอยู่สี่ข้อ
ข้อแรก ผมนอนละเมอแล้วเดินไปเขียน
ข้อที่สอง มีคนใจดีช่วยเขียนให้
ข้อที่สาม เทพพระเจ้าแห่งราเม็งช่วยผมไว้
ข้อที่สี่ อื่นๆ........
เป็นไงละผมคิดได้มีเหตุผลดีใช่ไหมละ ของมันแน่อยู่แล้วผมมันฉลาดขึ้นแล้วนี่ ^U^’ นารูโตะคิดอย่างภาคภูมิใจ
“ในเมื่อเรารู้แล้ว? ไปกินราเม็งดีกว่า” นารูโตะพูดขึ้นแล้วเดินออกไปกินราเม็งร้านอิจิราคุอย่างมีความสุข จบนิทาน
ถ้าคุณคิดว่าตอนนี้นารูโตะเป็นนินจาที่ปัญญาอ่อนเหมือนเมื่อก่อนคุณคิดผิด เพราะความจริงแล้วมันเป็นอย่างนี้ต่างหาก
แต่พอดูดีๆแล้วมันเป็นลายมือผมเอง
‘แล้วซักพักหนึ่งผมก็รู้แล้วว่าคนที่ช่วยเขียน ไม่สิต้องเป็นพวกคนที่ช่วยกันเขียนคงไม่พ้นพวกสัตว์หางทั้งเก้าตัวแน่ๆ แต่ที่เป็นลายมือของผมเองคงเป็นเพราะเจ้าพวกนี้คงจะช่วยกันควบคุมร่างกายของผม ตอนที่ผมหลับสนิทแล้วมานั่งเขียนรายงานภารกิจให้เสร็จ ต้องขอบคุณซะแล้วสิ
แต่เจ้าพวกนี้นี่เขียนรายงานได้ออกมาได้ดีมากเลย แถมทั้งสไตล์การเขียนก็เขียนออกมาได้เหมือนผมเขียนเองเลย คนอื่นๆแม้แต่พวกป้าซึนะเดะก็คงดูไม่ออกหรอก ถ้าจะให้คิดว่าคน(?)ที่เขียนส่วนใหญ่คงจะเป็นมาทาทาบิกับอิโซบุ เพราะเจ้าสองคน(?)เนี้ย ต้องบอกว่ามีนิสัยที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุด รองมาคงเป็นโจเมย์ แต่การที่จะเขียนให้เหมือนสไตล์ที่ผมเขียนคงจะต้องเป็นคุรามะแน่ๆที่ช่วยบอกเจ้าพวกนี้ถึงสไตล์การเขียนของผม ก็เจ้าตัวอยู่กับผมมานานที่สุดนี่นาต้องรู้จักผมดีที่สุดอยู่แล้ว แต่อีกไม่นานก็ไม่แน่ แต่ก็ชั่งก่อนเถอะ ผมคงต้องไปหาอะไรทานก่อนแล้วตอนนี่ก็ หกโมงหนึ่งนาทีแล้ว’ พอนารูโตะคิดได้แล้วก็ออกไปข้างนอกไปกินราเม็งร้านอิจิราคุที่ตนชอบ
ถ้าถามถึงเจ้าสัตว์หางทั้งเก้าตัว ตอนนี้ก็นอนหลับอยู่ในตัวของนารูโตะคงเพราะเพลียจากการเขียนรายงานจนโต้รุ่งและการใช้จักระที่มากเกินไป
( ก็อย่างที่บอกกันตั้งแต่แรกแล้วว่าปกติพวกเราจะทะเลาะกันแทบจะฆ่ากันตาย
แต่พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับนารูโตะละก็
พวกเราจะสามัคคีช่วยเหลือกัน
ถ้าใครคิดที่จะทำร้ายคนสำคัญที่สุดของพวกเรา
รับรองแน่ว่า
แม้แต่วิญญาณ เถ้าธุลี
ก็ไม่มีเหลือ)
...............จากสัตว์หางทั้งเก้าตัว.............
ขอขอบคุณมากนะค่ะที่อ่าน เราดีใจมากเลยค่ะ
ตอนนี้ก็เป็นบทที่สองแล้ว
เราคิดว่าบางคนอาจจะคิดว่าทำไมบทนำ กับบทที่1 บทที่2ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย
เราจะอนุญาตบอกก่อนนะค่ะ ว่ากรุณาช่วยรอแป๊ปนึงนะค่ะ
เพราะเราจะพยายามทำให้เนื้อเรื่องค่อยๆเข้มข้นขึ้นนะค่ะ
มันอาจจะนานหน่อยนะค่ะ เพราะเราอยากให้เนื้อเรื่องช่วงเเรกมันสดใสนะค่ะ
และขอขอบคุณ คุณonlymyid
คุณ i love werewolf
คุณเลดี้หน้าด้าน
คุณkiralacus&tsunakyoko
และคุณคลั่งนิยาย
ที่ช่วยเขียนคอมเม้นให้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
และเหมือนเดิมนะค่ะ ช่วยกรุณาเขียนคอมเม้นให้เราหน่อยนะค่ะ เราจะได้เอาไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะและมันยังเป็นกำลังใจในการแต่งให้เราด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น