คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 22 ผู้บุกรุก
บทที่ 22 ผู้บุกรุก
ณ ป่าแห่งการหลับไหล
ติก ติก! เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่ง
“ใกล้ถึงหมู่บ้านเคียววะงาคุเระยัง” เสียงชายคนนึงพูด
“ยังเลย อีกซักพักคงจะถึง แต่ก็ไม่ไกลแล้ว”เสียงชายอีกคนนึงตอบ
“รีบเข้าเถอะ” เสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น
“สวัสดีฮะ มาทำอะไรตรงนี้กันหรอฮะ” เสียงหวานนึงเอ่ยถาม
“นั้นใครนะ!” ผู้ชายคนนึงตะโกนถามขึ้น
“ไม่เห็นต้องตะโกนเลยฮะ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว” เสียงหวานตอบ
“เธอคือ............” ผู้หญิงคนนึงถาม
“แค่นินจาผ่านทางมาเองฮะ” นารูโตะตอบ
“งั้นหรอจ๊ะ คือว่าพวกเราหลงทางมานะ ช่วยบอกทางไปหมู่บ้านเคียววะงาคุเระให้พวกเราหน่อยได้มั้ยจะ” ผู้หญิงคนนั้นพูด
“พวกพี่สาวเป็นใครกันหรอฮะ” นารูโตะถาม
“โทษทีนะจ๊ะ พี่ชื่อเรย์ ส่วนสองคนนี้ชื่อ เคียว กับ เรียวจ๊ะ ช่วยบอกทางให้พวกพี่หน่อยได้มั้ยจ๊ะ” เรย์พูดขึ้น แล้วทั้งสามคนก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร
“พวกพี่เป็นใครกันแน่ฮะ” นารูโตะถามขึ้น
ตอนนี้ทั้งสามคนได้หุบยิ้มลงทันทีแล้วมองมาที่นารูโตะ
“พี่แค่คนหลงเท่านั้นเองจ๊ะ” เรย์ตอบ
“ผมไม่เชื่อหรอกฮะ เพราะที่นี่คือป่าแห่งการหลับใหล เป็นที่ที่อันตรายมาก คงไม่มีใครหลงทางเข้ามาหรอกฮะ.................................ผมขอถามอีกครั้งนะฮะ พวกคุณเป็นใคร” นารูโตะพูดขึ้นเสียงเรียบ
“เจ้าหนู เธอเป็นใคร” ผู้ชายที่ชื่อเรียวถาม
“ผมคือนินจาที่บังเอิญผ่านทางมาเท่านั้นฮะ” นารูโตะตอบ
“ตอบมา” ผู้ชายอีกคนนึงที่ชื่อเคียวถามเสียงเข้ม
“.....................................................”
“พวกคุณไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นตุ๊กตา...............................ดังนั้นผมขอเปลี่ยนคำถาม คนที่ควบคุมพวกคุณอยู่ตอนนี้คือใคร” นารูโตะถาม
เกิดความเงียบปกคลุมช่วงขณะนึง
“เจ้าหนูพูดถึงเรื่องอะไรนะ พวกเราไม่รู้เรื่องนะ” เรียวพูด
“ใช่แล้วจ๊ะ” เรย์พูด
“มุขอะไรไม่ขำเลยนะ” เคียวพูด
“อย่ามาโกหก พวกคุณคือตุ๊กตาที่เปรียบเสมือนแขน ขา ตาของผู้บังคับ ผมไม่ได้ถามตุ๊กตาหรอกนะฮะ แต่ผมถามคนที่บังคับพวกคุณตอนนี้ต่างหาก ดังนั้นคุณผู้ควบคุมตุ๊กตาตอบผมมาว่า คุณคือใคร” นารูโตะพูด
“.....................................................”
“.....................................................”
“ฮ้าๆๆๆๆๆ น่าสนใจ อยากรู้จังว่าเธอเป็นใครกันแน่” ผู้ควบคุมตุ๊กตาตอบผ่านทางเรย์ ตอนนี้เสียงที่เป็นผู้หญิงได้เปลี่ยนมาเป็นเสียงของผู้ชายแล้ว
“มีอะไรน่าขำหรอฮะ คุณผู้บุกรุก” นารูโตะพูด
“ฉันยังไม่เป็นผู้บุกรุกซักหน่อย” ผู้ควบคุมตุ๊กตาตอบ
“แต่กำลังจะเป็นใช่มั้ยฮะ.............ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าพวกคุณจะมาบุกหมู่บ้านของผมเพื่ออะไร.....แต่อย่างน้อยก็ช่วยบอกชื่อให้ผมรู้หน่อยได้มั้ยฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
“ใช้คำว่าพวกคุณรึ น่าสนแฮะ ก็ได้...... ฉันชื่อ อากิระ ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณหนู” อากิระตอบ
“ผมก็เหมือนกันฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก แต่ผมขอไม่แนะนำตัวเองนะฮะ” นารูโตะตอบกลับ
“ว้า....ขี้โกงจังเลย แต่เก่งนะที่รู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว” อากิระพูด
“ขอบคุณมากฮะสำหรับคำชม แต่ผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะฮะ พวกคุณจะโจมตีหมู่บ้านของผมกับฐานทัพลับของโอบิโตะทำไม......... พวกผมทำอะไรไม่ดีกับพวกคุณรึเปล่าฮะถึงมาโจมตีใส่กันแบบนี้ รวมถึงเรื่องก่อนหน้านี่ด้วย” นารูโตะพูดขึ้น
“ถ้าชนะตุ๊กตาพวกนี้ได้ฉันจะตอบแล้วกันนะ” อากิระตอบ
“เข้าใจแล้วฮะ” นารูโตะพูด
“.....................................................”
แกร๊ง! แก๊ง! ปึง! เฟี้ยว! ปัง! ตึง!
ตุ๊กตาทั้งหมดถูกทำลายเรียบร้อยภายในเวลาไม่กี่วินาที
“...........................................”
“ผมชนะแล้วนะฮะ ทีนี้ตอบผมมาได้แล้วฮะ” นารูโตะพูด
“โถ่ เร็วจังเลย ยังไม่ทันจะสนุกเลย” อากิระบ่นขึ้น
“ตอบผมมาได้แล้วฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
“น่าๆอย่าเครียดสิ..............พวกเธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับพวกเราหรอก แต่คนอื่นๆก็ไม่แน่นะ” อากิระตอบ
“หมายความว่าไงฮะ” นารูโตะถาม
“โทษทีนะ ฉันบอกได้แค่นี้ ไม่งั้นก็หมดสนุกสิ” อากิระตอบ
“ไม่เป็นไรฮะ ขอบคุณมากสำหรับคำตอบ แต่เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องสนุกนะฮะ” นารูโตะพูดขึ้น
“คิกๆๆ เป็นนินจาที่ใจดีจังเลยนะ” อากิระพูดขึ้น
“คุณรู้ได้ไงฮะ ว่าผมเป็นคนใจดี” นารูโตะถาม
“แค่ดูก็รู้แล้ว” อากิระตอบ
“งั้นช่วยตอบคำถามผมข้อนึงได้มั้ยฮะ” นารูโตะถาม
“อะไรละ?” อากิระถามขึ้น
“พวกคุณมีกันกี่คนฮะ” นารูโตะพูด
“อืมมม หกคนนะ” อากิระตอบ
“ขอบคุณมากฮะที่ตอบ งั้นผมไปละ” นารูโตะพูดขึ้นแล้วทำท่าจะไปแล้ว
“ไปแล้วหรออออ........น่าเสียดายจัง อยากคุยต่ออีกซักพักหน่อยแท้ๆ” อากิระพูด
“แล้วจะคุยเรื่องอะไรฮะ” นารุโตะถาม
“เธออยู่ระดับไหนแล้วนะ ดูจากฝีมือแล้วไม่ทำธรรมดาเลยน่าาาา.......” อากิระพูด
“ผมขอไม่ตอบนะฮะ” นารูโตะตอบ
“ไม่ยุติธรรมเลย ทีฉันยังบอกเธอตั้งหลายเรื่องเลย” อากิระพูดขึ้นอย่างงอนๆ
“ขอโทษนะฮะ” นารูโตะพูด
“ชั่งเถอะเดี๋ยวฉันก็รู้ เพราะเดี๋ยวพวกเราคงได้เจอกันอีก” อากิระพูด
“ขอให้ไม่เป็นแบบนั้นเลยนะฮะ เพราะผมไม่อยากสู้กับใคร” นารูโตะตอบ
“เธอเป็นคนดีจังเลย ชักอยากได้เป็นพวกแล้วสิ” อากิระพูด
“คงเป็นไปไม่ได้หรอกฮะ” นารูโตะตอบ
“มันก็ไม่แน่หรอกกก” อากิระพูด
“อยากคิดอย่างนั้นก็ถามใจฮะ ลาก่อน” พูดจบนารูโตะก็หายตัวไป
“ว้าไปซะแล้ว แล้วจะทำไงดีนะเรา..........” อากิระพูดขึ้นลอยๆ
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
“เป็นไงบ้างอากิระ” เสียงนึงถาม
“ก็บุกหมู่บ้านเคียววะงาคุเระไม่สำเร็จนะสิถามได้” อากิระตอบ
“แปลกนะที่นายทำไม่สำเร็จ” อีกเสียงนึงถาม
“ก็มีคนมาขวางนะสิ” อากิระตอบ
“ใครรึ” เสียงของอีกคนนึงถาม
“ไม่รู้สิไม่ยอมบอกเลย แต่หน้าตาน่ารักมากเลยนะ แถมเป็นคนดีด้วย” อากิระตอบ
“ไม่นึกว่าคำพวกนี้จะหลุดมาจากปากของนายเลยนะ อากิระ” เสียงของคนแรกถาม
“ฉันก็ว่างั้น มันไม่เหมาะกับคนที่ได้ฉายาว่า ยมทูต อย่างนายเลย” เสียงของอีกคนนึงพูด
“แล้วไง ก็มันเรื่องจริงนิ” อากิระตอบ
“อยากเห็นเด็กคนนั้นจังเลย ว่าเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน” เสียงนึงพูด
“โทษทีนะที่ทำให้ผิดหวัง แต่เด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้ชาย” อากิระพูดขึ้น
“โอ้ น่าสนใจจัง” เสียงนั้นตอบ
“แล้ววันนี้เรียกพวกเราทั้งห้าคนมีอะไรละ” อากิระถาม
“จะเริ่มแสดงปฐมบทแล้วริ” เสียงนึงถาม
“น่าสนุกจังเลย” อีกเสียงนึงพูด
“อย่ารีบร้อนสิ พวกนาย” อีกคนนึงพูด
“แล้วตกลงมีอะไรละ ยูเอะ” อากิระถาม
“หึ คือว่า.....................................................................................................”
ทางด้านของนารูโตะ
“เป็นอะไรรึเปล่า นารูโตะ” คุรามะถาม
“ไม่เป็นอะไรหรอก มั้งนะ” นารูโตะตอบ
“อย่ากวนสินารูโตะ พวกฉันจริงจังนะ” ซุนโกคูพูด
“ใช่แล้วนะนารูโตะ พวกเราเป็นห่วงนะ” มาทาทาบิพูด
“นารูโตะ ฉันเป็นห่วงเธอนะ” อิโซบุพูด
“ฉันด้วย” ซูคาคุพูด
“ผมไม่เป็นอะไรหรอก แค่เหนื่อยเฉยๆเอง” นารูโตะตอบ
“หึ ก็เล่นไปต่อสู้คนเดียวละซิ” คุรามะพูด
“แต่พวกนั้นนี้ฝีมือไม่ใช่เล่นเลยนะ” กิวคิพูด
“พอๆกับพวกคาเงะเลย หรือ อาจเก่งกว่าอีก” ไซเคนพูด
“ฉันว่าเก่งกว่านะ ดูท่ายังไม่เอาจริงเลย” โจเมย์พูด
“ผมก็ว่านั้นฮะ แต่ดูท่าพวกนั้นน่าจะมีมากกว่า.......................” ยังทันที่นารูโตะจะพูดจบก็หมดสติไปก่อน
“เฮ้ย!!!! นารูโตะ!!!!!” คุรามะตะโกนขึ้น
“ไม่เป็นอะไรหรอก แค่หลับเท่านั้นเอง” โคคุโอพูดขึ้น
“ค่อยยังชั่ว” คุรามะพูด
“ดูถ้า เจ้าหนูนั้นจะฝืนตัวเองเกินไปนะ” ซุนโกคูพูด
“ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือครับ” ไซเคนพูด
“ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย” คุรามะบ่นขึ้น
“แต่เพราะแบบนี้พวกเราถึงรักนารูโตะไม่ใช่หรอ” มาทาทาบิพูด
“มันก็ใช่ แต่ฉันเป็นห่วงนารูโตะนะสิ” อิโซบุพูด
“ฉันก็เหมือนกัน” ซูคาคุพูด
“............................................”
“นารูโตะได้ทำเสน่ห์ ใส่พวกเรารึเปล่าเนี้ย ถึงได้หลงกันซะขนานนี้” กิวคิพูดขึ้นอย่างขำๆ
“ฉันก็ว่านั้น” ซุนโกคูตอบ
“แต่ก็ไม่ได้ทำไม่ใช่หรอ” โจเมย์พูด
“หึ” คุรามะขำ
“ขำอะไรของนายคุรามะ” มาทาทาบิถาม
“เปล่า แค่คิดว่ามันแปลกดีนะที่พวกเราเปลี่ยนกันได้ขนาดนี้” คุรามะตอบ
“........................................................”
“แต่ก็เป็นในทางที่ดีละนะ........................................
แต่มาให้พวกเรารักขนาดนี้ คงจะต้องรับผิดชอบ อะไรบ้างแล้วละ นารูโตะ.........” คุรามะพูดต่อ
“แล้วจะเอาไงดีละ ตอนนี้นารูโตะหลับไปแล้ว” กิวคิถาม
“เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นก็มารับแล้วละ..............ใกล้ถึงแล้วนิ” โคคุโอตอบ
“ไม่อยากยกนารูโตะให้พวกนั้นเลย” มาทาทาบิบ่นขึ้น
“แล้วเธอคิดว่าพวกเราจะยกให้งั้นรึ” อิโซบุพูด
“เปล่าแค่พูดเฉยๆเอง คำตอบก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอว่า ไม่มีทาง” มาทาทาบิตอบ
“แต่เจ้าพวกนั้นเป็นใครกันแน่...................................อีกห้าคนงั้นรึ.....” คุรามะพูด
ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะที่เข้ามาอ่านกัน
หวังว่าจะชอบตอนนี้กันนะค่ะ
และขอขอบคุณ คุณ onlymyid
คุณ i lovewerewolf
คุณเลดี้หน้าด้าน
คุณkiralacus&tsunakyoko
คุณZaUnn2000
คุณCt.Fai
คุณคลั่งนิยาย
คุณ ` (sawada.tsunayoshi) -?
คุณสูทดำ
คุณlikopin
คุณTi.amo
คุณจิ้งจอกน้อย
คุณ ๛kira_cagali๛
คุณหวานเป็นน้ำตาล
คุณสุรวิชญ์ อุทัยกรณ์
คุณซาสุโกะคุง
คุณ WikromMunlee
คุณinterpiter
คุณned1991 มากนะค่ะ
สำหรับคอมเม้นนะค่ะ
มันเป็นกำลังใจให้เรามากจริงๆเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น