Fic. Attack on titan !! [ DaiSuki ]

ลำดับตอนที่ #6 : [ Daisuki ] ไอ้เสาไฟฟ้าบ้า! [ Bertholdt x Jean ]

Author : [ DaiSuki ]

 

Pairing : Bertholdt x Jean

 

Rate : PG (. __ .)


....


ในหนึ่งวันที่แสนจะสงบสุขภายในกำแพง กลับมีมุมเล็กๆในซอกคับแคบที่เกิดการทะเลาะวิวาทเล็กน้อย เด็กหนุ่มสองคนในชุดทหารกำลังยืนต่อปากต่อคำอยู่ด้วยกัน

 

ส่วนสาเหตุที่ทะเลาะก็คือ ..

 

“แค่ไปเล่นกับหมามานิดเดียว ทำไมแกต้องเลียฉันด้วยวะ !!” ‘แจน กิลชูไตน์’ โวยวายพลางแตะปากตัวเองเบาๆ หลังจากที่คนตัวสูงกว่าตรงหน้าฉวยโอกาสยื่นลิ้นเข้ามาเลียปาก

 

“อะ อ้าว ก็วันก่อนนายยังว่าฉันเหมือนหมาอยู่เลยนี่นา ก็ต้องมีหวงเจ้าของกันบ้างสิ ทำไมทีเจ้านั่นยังเลียได้เลยอ่ะ !” อยากจะกุมขมับกับคำตอบจริงๆ ... คนบ้าอะไร หวงแม้กระทั่งหมา ! อ๊ะ เดี๋ยวสิ แล้วเขาไปเป็นอะไรกับไอ้เสาไฟฟ้านี่วะ !?

 

“....” เด็กหนุ่มตัดสินใจหยิบไม้แถวๆนั้นมาปาใส่หัวร่างสูง แต่ว่าเพียงแค่เงื้อมือ เบลทรูทก็เข้ามาจับข้อมือเขาไว้ซะก่อน แจนเงยหน้าขึ้นมอง

 

“อ .. อะไร !?”

 

“.... เคะ” คำๆเดียวที่หลุดออกมาจากปากอีกฝ่ายทำเอาฉุนกึก ! แจนรีบเถียงกลับทันทีอย่างเอาเรื่อง

 

“เคะบ้าอะไรของแก !! หาเรื่องรึไง !?” 

 

“ไม่ได้หาเรื่องนะ ฉันพูดจริง ..” เบลทรูททำสีหน้าใสซื่อ จ้องใบหน้าอีกฝ่าย ลึกเข้าไปในดวงตา ... แจนหน้าขึ้นสีด้วยความเขินนิดๆก่อนจะสะบัดมือออกมาคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายแทน

 

“อ อะไรกัน ! แบบนี้มันหาเรื่องกันชัดๆเลยน่ะเฟ้ย !!!” 

 

“ก็บอกว่าไม่ได้หาเรื่องไงล่ะ !” ร่างโปร่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แกล้งยียวนคนตรงหน้า แจนเริ่มจะทั้งหงุดหงิดและเขินอายปนกันจนไม่รู้ว่าอยู่อารมณ์ไหนกันแน่

 

“แล้วไอ้คำว่าเคะของแกนี่มันอะไรหา !!?” เด็กหนุ่มขมวดคิ้วยุ่งจนแทบจะผูกกันเป็นโบว์ .. เบลทรูทหัวเราะเบาๆก่อนจะจิ้มหน้าผากคนตรงหน้า

 

“อ๊ะ !”

 

“อันนั้น .. ก็ดูสภาพความเป็นจริงน่ะ แฮะๆ” พูดจบก็ยังหัวเราะต่อ เป็นการแกล้งกวนประสาทแจนอย่างที่สุด ! มือเรียวปล่อยจากคอเสื้ออีกฝ่ายมากอดอกตัวเองแทน

 

“เฮอะ ความเป็นจริงที่แกเคะน่ะเหรอ !”

 

“นายมากกว่ามั้ง” คนตัวสูงลิ่วยังทำไม่รู้ไม่ชี้เช่นเคย ก้มมองคนตัวเล็กกว่านิดหน่อยก่อนจะยิ้มเมื่อได้ยินคำถามอีกฝ่าย

 

“ห๊ะ ฉันเนี่ยนะเคะ เคะตรงไหนกันฟะ !?” 

 

“ก็ตรงนี้ ... ตรงนี้ .. แล้วก็ตรงนี้” ได้โอกาส มือหนายกขึ้นไล้ไปตามปาก ต้นคอ ลงไปถึงเอวของอีกฝ่ายอย่างเชื่องช้า แจนหน้าขึ้นสีแดงก่ำก่อนจะถอยหนี

 

“ท ทำบ้าอะไรวะ !!”

 

“อ้าว ก็นายถามเองนี่นา” เบลทรูทหาข้ออ้างในการแอบแตะตัวอีกคน แจนไม่รู้จะตอบยังไงก็เลยเถียงไปข้างๆคูๆ

 

“แล้วแกจับอะไรของแกหา !!?”

 

“ก็ .. จับหน่อยไม่ได้เหรอ ?” เพราะอาทิตย์ที่แล้วว่าเขาเป็นหมา วันนี้ก็จะเป็นหมาให้จริงๆเลย ..

 

ร่างสูงย่อตัวลง ช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายแบบแววตาใสซื่อแกมอ้อนวอนเหมือนจะง้อ ถึงจะรู้ว่าความจริงแล้วแจนไม่ได้โกรธเขาเป็นจริงเป็นจังอะไรนักหรอก ก็แค่เขินเท่านั้นเองแหละ

 

หึหึ .. แจนนี่น่ารักจังน้า ...

 

“ม ไม่ให้จับเว้ย ! ไอ้บ้า” แจนหันกลับ ท่าทางที่เหมือนกับผู้หญิงเวลาถูกลวนลามนั้น ยิ่งทำให้ดูน่ารักขึ้นไปอีก อ่าาา...

 

“ไม่ได้บ้านะ !” เผลอหลุดหัวเราะท่าทางนั้นออกมา ทำให้เด็กหนุ่มหันมาค้อนใส่

 

“จะไปตายที่ไหนก็ไป” ขายาวๆก้าวเดินหนีออกมาข้างนอก เวลาบ่ายคล้อยทำให้คนเริ่มบางตาลง แต่ก็ยังมีผู้คนเดินผ่านถนนไปมา

 

“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”  เด็กหนุ่มผู้ถูกงอนอีกที[?]เดินตามไปจับข้อมืออีกฝ่ายไว้ พูดเสียงเรียบ หากแต่ว่าความจริงแล้ว ตัวเขาเองก็ตายยากจริงๆ ความลับหนึ่งอย่างที่ไม่เคยจะบอกให้คนที่รักได้รู้ เพราะไม่อยากจะถูกเกลียด..

 

ถ้าจะตาย ... ก็ขอตายด้วยมีดดาบของคนตรงหน้านี่ จะได้มั้ย ?

 

“.... ป ปล่อยฉันได้แล้วเว้ย ไม่อยากอยู่ใกล้แก ไอ้มือไว” เสียงดุกระแทกเข้ามาในโสตประสาท เบลทรูทชะงักเล็กน้อยก่อนจะกลับมายิ้มร่าเริงเหมือนเดิม

 

“ไม่ได้มือไวซักหน่อย”

 

“ไว ... อุ๊บ” กำลังจะเถียง แต่ก็ไม่ทันคนที่ลงมาประกบปากซะแล้ว ลิ้นร้อนไล่เลียอีกฝ่ายให้เปิดปากออกเพื่อเข้าไปลิ้มรสหวานภายใน แม้พยายามขัดขืน แต่สุดท้ายแจนก็ยอมแพ้ร่างตรงหน้าจนได้ จนอากาศที่เขาได้หายใจจะหมดลงนั่นล่ะถึงได้ปล่อยออก

 

ไม่ได้มือไว .. แต่ปากไวเหรอฟะ !! แจนบ่นอุบในใจ หน้าแดงก่ำ

 

เบลทรูทยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะยื่นมือมาจับข้อมือเขา เดินออกไปตามซอกเล็กๆในเมือง ในวันนี้เป็นอีกวันที่ไม่มีพวกไททันบุกเข้ามา เป็นวันที่ดีสุดๆไปอีกวัน

 

 

 

"นี่แจน นายชอบฉันมั่งมั้ย ?" จู่ๆก็หันไปถามเล่นเอาแจนหน้าแดงแบบงงๆก่อนจะถามกลับ

 

 

 

"ถ ถามทำไมฟะ ?"

 

 

 

"ก็ฉันอิจฉานี่นา ..." ดวงตาของเบลทรูทจ้องใบหน้าขาวเขม็ง ในแววตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

 

 

"อิจฉา .... ?"

 

 

 

"อื้อ อิจฉา อิจฉาทุกคนที่นายสนิทด้วย ... อ๊ะ !" เสียงนุ่มขาดหายหลังจากพูดจบประโยคเนื่องจากแจนยื่นมือเข้ามากระชากตัวเขาเข้าไปจูบ แม้จะตกตะลึงอยู่นิดหน่อย แต่ว่าก็จูบตอบอย่างไม่มีปัญหา

 

 

 

"จ จำใส่กะโหลกไว้เลยเฟ้ย ต่อให้ฉันจะสนิทกับใครแค่ไหน ก็รักแกที่สุดอยู่ดีนั่นแหละ ... !!" 

 

 

 

เสียงแหบห้าวพูดใส่หน้าก่อนที่เจ้าของเสียงจะหันหลังวิ่งหนีออกไปด้วยความเขินอาย ทิ้งให้คนตัวสูงยืนอมยิ้มอยู่กับที่ คราวนี้เบลทรูทไม่ได้วิ่งตามอีก ร่างสูงหันหลังกลับไปเดินเล่นต่ออีกหน่อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มราวกับคนบ้า

 

 

 

รักแจนที่สุดเลยล่ะ ... โฮ่ง !

 

Chill Chill