Fic. Attack on titan !! [ DaiSuki ]

ลำดับตอนที่ #5 : [ Daisuki ] Special Part

ส่วนของตอนนี้ไม่ได้มีเจตนาจะเผานิทานพื้นบ้าน

และตัวละครของเรื่องนี้แค่ดัดแปลงชื่อและตำแหน่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น 


 

ปล. จะกลับมาลงแล้วฮะ ถ้ายังมีคนอ่านอยู่ ..

 

Author : [ DaiSuki ]

Parody : ไกรทอง

Pairing : ไกรวาย x ตะเอเลน 
 

Rate : PG (. __ .)

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้


 

มีเมืองๆหนึ่งในวอลกุหลาบเป็นเมืองที่ดี๊ดีมากก มีเศรษฐีคนหนึ่งที่รวยเพราะเป็นหมอ นามว่า “เย่อเกย์[?]” ตัวเขามีภรรยาสุดแสนใจดีชื่อว่า “คลาร่า” มีลูกสาวคนโตสุดโหด[?] ชื่อ “ตะคาสะ แอกติ้งแมน”  และลูกชายคนเล็กชื่อว่า “ตะเอเลน เย่อเกย์”


 

เพื่อนสมัยเด็กของพวกเขาที่ ณ ตอนนี้กลายมาเป็นน้องเลี้ยง[?] “อาร์มุ้งมิ้ง อะเลิร์ต”


 

“นี่ อาร์มุ้งมิ้ง ไม่ลงมาเล่นน้ำด้วยกันเหรอ?” เด็กหนุ่มร่างโปร่งที่แช่ตัวอยู่ริมท่าน้ำเอ่ยปากชวน อีกฝ่ายส่ายหน้าดิกไปมาก่อนจะพูดเตือน มองตะเอเลนกับตะคาสะสลับกันไปมาแบบหวั่นๆ


 

“ชาวบ้านเค้าว่าแถวนี้มันมีจระเข้นะ เรากลับกันเถอะ...”


 

“แค่จระเข้เองน่า ตะคาสะจัดการได้อยู่แล้ว เนอะ!” ตะเอเลนหันไปยิ้มกว้างให้เด็กสาวผู้กำลังอึ้งด้วยความเชื่อมั่น แต่คนที่หน้าเริ่มซีดดันกลายเป็นอาร์มุ้งมิ้งเสียเอง ด้วยความคิดว่าถ้าขืนให้ตะคาสะจัดการไอ้เจ้าจระเข้นั่นน่ะเหรอ....


 

เละ – แหง – แก๋


 

....


 

ณ ถ้ำเงิน 


 

เจ้าจระเข้หนุ่มในร่างคน มีผมสีน้ำตาลอ่อนๆกำลังนอนเอกเขนกอย่างสบายใจ แต่ทันใดนั้นเจ้ามารความสุขทั้งสองของเขาก็ดันเดินเข้ามาซะก่อน


 

“เฮ้ย ไอ้แจนละวันหัวลูกโอ๊ก ในครัวจะไม่มีอะไรกินแล้วนะ” จระเข้สาวที่อายุมากกว่าแจนละวันนาม “ยูหมี” กอดอกมองไอ้หัวลูกโอ๊กพร้อมกับ...เอ่อ...แฟนสาว? คริสเตียน เลน


 

“เงียบไปเลยยัยยูหมี ฉันง่วงเฟ้ย!"


 

“น น่า เดี๋ยวฉันออกไปหาเองก็ได้ อย่าเถียงกันนะ” คริสเตียนพยายามไกล่เกลี่ย แต่ก็ดั๊นโดนทั้งสองหันมาดุกลับมาพร้อมกันจนอยากจะร้องไห้ดังๆ ถ้าไม่ติดว่ากลัวยูหมีจะดุอีก


 

“ไม่ต้องยุ่ง !!!” 


 

; [] ; แง ฉันก็แค่อยากจะช่วยเท่านั้นเองง่าาา แจนละวันกับยูหมีใจร้ายที่สุด!


 

“เอางี้ ข้างบนมีพวกลูกเศรษฐีเล่นน้ำอยู่นี่นา ไปจับมาซักคนสิ?”  ยูหมีพูดขึ้นพลางพยักเพยิดขึ้นไปโดยที่มีคริสเตียนคอยสมทบ


 

“เอ่อ..แจนละวัน ฉันแนะนำนะจ๊ะ อย่าจับคนที่ชื่อ “ตะคาสะ” มานะ...”


 

“ทำไมฟะ?”


 

“เอ่อ..เชื่อฉันเถอะ! ไปได้แล้ว” เด็กสาวร่างเล็กทำท่าจะดันเด็กหนุ่มคนเดียวในถ้ำออกไปข้างนอกให้ได้ แม้แจนละวันจะขัดขืนนิดๆหน่อยๆตอนแรกแต่ก็ยอมแต่โดยดี


 

ให้ตายเหอะน่ะ .. ยัยยูหมีน่ากลัวเป็นบ้า


 

......


 

แจนละวันลอยน้ำมาเอื่อยๆด้วยความขี้เกียจ ถ้าใครมาเห็นตอนแรกคงนึกว่าเป็นจระเข้ตายแหงๆ มันลอยขึ้นไปหน้าบ้านของใครซักคนพอดี แล้วคนๆนั้นก็ดันประกาศซะก้องโลก กะให้กำแพงสั่น
เลยใช่ปะ


 

“โขนนนนนนนนนนนนนนนนนน แจนละวันมาาาาาาาา!!!!” เฮ้ย ยัยขนมปังนี่เป็นใคร รู้ชื่อตรูได้ไง!


 

“ห๊ะ จริงดิสามช่า!!?”  เณรคำ เอ๊ย ไอ้คนหัวเกรียนๆที่ชื่อโขนวิ่งออกมาจากบ้านแล้วก็โผล่หน้ามามองตามนิ้วที่ยัยขนมปัง...เอ่อ สามช่าชี้มา


 

เออ ทางตรูเองล่ะ ดำหนีสิเว้ย!


 

นึกๆแล้วแจนละวันก็ดำน้ำหนีมาก่อนที่จะโดนถ่ายรูปไปลงเฟสบุ๊ค[?] หรือทวิตเตอร์[?] หรือโซเชี่ยลแคม[?] ตรูยังไม่อยากถูกขอหวย ม่ายยยย


 

อ๊ะ ขาใครฟะ ขาวน่างับจุงเบย...แต่ว่าถ้าเป็นของคนที่ชื่อยัยตะคาสะนั่นจะทำไงเนี่ย 


 

แจนละวันพึมพำกับตัวเองว่า “ช่างเหอะ” ก่อนที่จะงับไอ้ขาขาวๆนั่นลงมา พอเห็นหน้าที่หลับตาปี๋อยู่เห็นว่าเป็นผู้ชาย... โล่งไป ไม่ใช่ตะคาสะ ..


 

แต่ทันใดนั้น ร่างบางในปากก็ถูกกระชากกลับคืนไปอย่างแรงจนฟันทื่อๆของจระเข้หนุ่มแทบหลุด ตรูเป็นจระเข้นะ ถึงจะงอกใหม่ได้แต่มันไม่ได้งอกไว๊ไวแบบห้านาทีขึ้นใหม่แบบไททันนะเว้ย แงงงงงงง...



บ่นในใจไปก็หลุดโผล่ผิวน้ำขึ้นมาดู..และสิ่งแรกที่แจนได้สัมผัสนั่นคือ... เท้าหนักๆ


 

“แก – จะ – พา – ตะ – เอ – เลน – ไป – ไหน” 


 

“น นั่นแจนละวันนี่นา...” อาร์มุ้งมิ้งพึมพำเบาๆก่อนจะดึงแขนตะคาสะให้กลับมาที่เดิม แจนละวันใช้จังหวะช่วงที่เด็กสาวกำลังขัดใจดึงตัวตะเอเลนลงไปใต้น้ำทันที แม้ก่อนจะดิ่งลงน้ำจะโดนเท้าถีบมาอีกรอบจนจมโดยไม่ต้องใช้แรงเลยก็ตาม เสียงโหยหวนด้วยความแค้นดังสะท้อนลงมาถึงใต้น้ำ


 

“คืนตะเอเลนมาเดี๋ยวนี้!!!!”




...ติดตามพาร์ทหน้าฮะ :3