Fic. Attack on titan !! [ DaiSuki ]

ลำดับตอนที่ #4 : [ DaiSuki ] หนึ่งวันของเอเลน [ 07:32 น. ]

Author : [ DaiSuki ]

Pairing : Jean x Eren

Rate : PG 13

....

 

 

 

เครื่องเคลื่อนที่สามมิติถูกใช้เคลื่อนตัวร่างสูงขึ้นไปนั่งบนหลังคาโดยมีร่างบางวิ่งตามออกมา เอเลนเงยหน้าขึ้นตะโกน

 

 

 

"เฮ้ ! เป็นอะไรมากรึเปล่า !?" 

 

 

 

".... ไม่เป็นไร" แจนหันหน้าที่มีทิชชู่สีขาวติดเลือดไปหา ก้มมองคนที่แหงนหน้ามองอยู่ข้างล่าง เอเลนยังตะโกนถามต่อ

 

 

 

"ทำไมนายเลือดกำเดาไหลล่ะ ? ไม่สบายเหรอ !"

 

 

 

เพราะนายนั่นล่ะเอเลน ... ดันทำหน้าแบบนั้น ฉันก็ทนไม่ได้น่ะสิ ! ... แต่ว่าใครจะไปกล้าบอกกันล่ะวะ !!!

 

 

 

"เปล่าหรอก ..."

 

 

 

"ฉันจะไปเอาเครื่องเคลื่อนที่สามมิติมา จะได้คุยกับนาย !" เอเลนทำท่าจะหันหลังเดินกลับไป แจนตะโกนเรียกไว้ก่อนจะเคลื่อนที่ลงไปหา แต่ว่า ...

 

 

 

กึก ! สายเชื่อกที่ยิงออกมาเกิดมีปัญหา ร่างใหญ่พุ่งดิ่งลงหาพื้นดินในตำแหน่งที่เอเลนยืนอยู่

 

 

 

"เฮ้ยยยยยยยยยย !!!"

 

 

 

"เอ๋ ? อ๊ะ หวาาาาาาาาา !!!"

 

 

 

 

โครม !!!

 

 

 

 

"อูย ..." เอเลนครางเบาๆ มือยกขึ้นลูบหัว ค่อยๆลืมตาขึ้น ... เจอฝ่ายตรงข้าม ... แจนกำลังคร่อมเขาอยู่ .....

 

 

 

"เอเลน .. รอย ... ?" ดวงตาของเด็กหนุ่มมองไปยังรอยแดงชํ้าที่ซอกคออีกฝ่าย เอเลนสะดุ้งก่อนจะรีบดึงเสื้อขึ้นปิดทันที ไม่ต้องถามแจนก็รู้ว่าของใคร

 

 

 

หัวหน้ารีไวล์ .....

 

 

 

"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก" ร่างบางหันหน้าหลบ ก่อนเสียงตึงตังจะเกิดขึ้น แจนรีบลุกออกและเงยหน้ามองขึ้นไปบนกำแพง .. ไททันขนาดใหญ่กำลังเดินและโผล่หน้ามา

 

 

 

".. ฉันจะกลับไปเอาเครื่องเคลื่อนที่สามมิติ !! นายรออยู่ตรงนี้นะ !!" เอเลนพูดและวิ่งออกไป เจอรีไวล์พุ่งออกมาสวนทางกันพอดี แจนมองดูสองคนนั้นพูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนเอเลนจะสะดุ้งแล้วรีบวิ่งไปจนลับสายตา

 

 

 

 

ร่างสูงมองไททันหลายตัวที่เริ่มดาหน้าเข้ามาหาผู้คนไปกินเป็นอาหารเช้า แต่ลองให้เอเลนกับหัวหน้ารีไวล์ได้พุ่งขึ้นไปล่ะก็ ... ก็คงจะไม่มีปัญหาหรอก

 

 

 

สำหรับเอเลน ... เป็นคนที่ทำให้เขาทั้งคิดไม่ตก และสับสนได้ในเวลาเดียวกันเลยล่ะ !

 

 

 

"แจน !" หันไปมองอีกทีร่างบางก็วิ่งพุ่งเข้ามาหา เขาขยับถอยนิดหน่อยก่อนจะยืนฟังคำสั่ง ... ไม่สิ คำขอ ? ของร่างบางตรงหน้า

 

 

 

"เครื่องของนายพังนี่ ? นายรอฉันอยู่ตรงนี้จนกว่าฉันจะกลับมานะ !" เอเลนเงยหน้าขึ้นมอง

 

 

 

"อือๆ เข้าใจแล้ว" แจนพยักหน้า เนียนไปหอมแก้มขาวๆที่หนึ่ง .. ร่างบางตกใจนิดๆ แก้มขึ้นสีแดงจางๆก่อนจะออกไปเมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แจนมองตามก่อนจะยิ้ม

 

 

 

"ไอ้การที่ไม่ค่อยจะทันคนของนายเนี่ย เป็นจุดอ่อนจริงๆนะ"

 

 

 

เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งรออีกฝ่ายกลับมา มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียงเอะอะโวยวายยังดังออกมาจากกำแพง แสดงให้เห็นว่าได้ชัยชนะมาบ้างแล้ว .... 

 

 

 

นึกไปถึงตอนที่เอเลนเป็นไททันครั้งแรก เป็นช่วงเวลาที่เขารู้สึกกลัว ... ไม่กล้าจะเข้าใกล้เจ้านั่นเป็นพักใหญ่ๆ แต่เมื่อเอเลนยังพูดกับเขาตามเดิม แม้จะทะเลาะกันบางครั้งแต่ว่าก็คุยกันได้ .... อ่า จะว่าเพราะมิคาสะก็ส่วนนึง ...

 

 

 

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามองเอเลนแปลกไป ?

 

 

 

"นายนี่ .. ชอบทำให้ฉันสับสนอยู่เรื่อย" 

 

 

 

สุดท้าย ก็ได้แค่บ่นอยู่คนเดียว .... ไว้รอเอเลนกลับมาแล้วเขาค่อยจับไปคุยชุดใหญ่ละกันนะ ? หึหึหึ ...



บ้าน่า ไม่นะ ! ขืนทำละก็ได้โดนฆ่ากันพอดี 



"...อือออ" แจนเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะตัดสินใจนั่งลงรอเพื่อนที่เคยทะเลาะกันเป็นประจำกลับมา 



โอกาสน่ะ ... ถ้ามันจะมีเดี๋ยวก็มาเองแหละ

 

Chill Chill