ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [ Daisuki ] Special Part 2
ฟิคตอนนี้มีคำหยาบและความรั่วเพิ่มขึ้นบ้างเล็กน้อยเพื่อความมันส์ของคนเขียน
โปรดใช้มอเตอร์ไซค์ในการอ่าน
โปรดใช้มอเตอร์ไซค์ในการอ่าน
Author : [ DaiSuki ]
Parody : ไกรทอง
Pairing : ไกรวาย x ตะเอเลน
Rate : PG (. __ .)
..........
“เอ๋...อย่างนั้นเองเหรอ” คุณหมอเย่อเกย์พยักหน้าหงึกหงักหลังจากฟังเรื่องราวของแจนละวันที่อาร์มุ้งมิ้งเล่าให้ฟังจบ นึกในใจว่าเจ้าจระเข้ตัวนั้นช่างโชคดีเหลือเกินที่รอดพ้นฝีเท้าของลูกสาวบุญธรรมคนโตมาได้ เด็กสาวนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อคุณพ่อบอกว่าต้องรอให้คนลงไปช่วย ตะคาสะเริ่มโวยวาย
“ทำไมต้องรอด้วย!! หนูจะลงไปช่วยเค้าเอง!!!”
“ต แต่มันอันตรายนะ ตะคาสะ...” ผู้เป็นพ่อพยายามห้าม
“ไอ้จระเข้หัวลูกโอ๊กนั่นน่ะไม่คณามือหนูหรอก หนูจัดการได้” เพราะมันไม่คณามือลูกพ่อเลยไม่อยากให้ลูกลงไปไงล่ะ... มันอันตรายมากสำหรับเจ้าแจนละวันนะลูก.... เศรษฐีเหงื่อตกอยู่ในใจ
“เอางี้ งั้นเดี๋ยวพ่อจะให้คนรู้จักไปช่วยตะเอเลนนะ”
ในหัวก็คิดๆอยู่ว่าจะให้ใครไปช่วย... ทันใดนั้น ภาพวัดที่เคยไปก็ผุดขึ้นมาในหัว คุณหมอยิ้มกว้างก่อนจะบอกออกไป
“ใครคะ?” ตะคาสะเริ่มจ้องเขม็ง
“อ่า ลูกไม่รู้จักหรอก...เป็นคนรู้จักห่างๆของพ่อน่ะ”
“แล้วเค้าชื่ออะไรคะ”
เอ่อ.....เค้าชื่อ.... เจ็ดส่วนสาม”
เอ่อ.....เค้าชื่อ.... เจ็ดส่วนสาม”
.
.
.
.
.
.
.
ทางฝั่งวัดเก่าแก่แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ท่ามกลางวอลกุหลาบ
มีชาย[ไม่]หนุ่มกำลังอ้อนวอนขอร้องให้คนตัวเล็กที่นั่งกอดอกอยู่ พร้อมทั้งเด็กวัด[?]อีกสี่คนเป็นคนนั่งจ้องอาจารย์สุดหล่อกำลังขอร้องลูกพี่สุดโหดของพวกเขา ประกอบด้วย กิน เพ็ดร่า กันเด๋อและโอริโอ้ และคนที่กำลังโดนขอร้องอยู่นั้นมีนามอันแสนงดงามว่า..สำอ...เอ้ย “ไกรวาย” (มันไม่ได้คล้ายกันเล๊ยไอ้สองชื่อเนี้ย!)
“เอาน่าๆ ไกรวาย..ช่วยหน่อยเถอะนะ” เจ็ดส่วนสาม...ชื่อเล่นว่าอาจารย์เอลกลิ้งจ้องใบหน้านิ่งของอีกฝ่ายพลางร้องขอ คนถูกขอนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรมาก เพียงแค่ถามกลับไปเฉยๆ
“ทำไมนายไม่ไปเอง?”
“ก็ฉันติดนัดกับหมีเกะแล้วก็ฮั่นจี้....” เอลกลิ้งพยายามทำหน้าจริงจัง “ไปสำรวจวอลมารี...”
“ไปทำไม?”
“ร้องเกะ...เอ๊ย! ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันจะไปสำรวจ นะ ไกรวาย ช่วยฉันทีเถอะ”
“ก็ได้ๆ ฉันจะทำเอง..” ดวงตาเหลือบมองไปข้างหลัง เอ่ยถามเสียงเย็น “พวกแกจะไปกับฉันมั้ย?”
“พวกเราจะไปกับลูกพี่ครับ / ค่ะ!!”
“หึ...ดี งั้นเราจะไปกันมะรืนนี้ โอเคนะ? เตรียมของให้พร้อมด้วยล่ะ..ให้ ‘สะอาดๆ’ ด้วย!” ร่างเล็กเน้นย้ำคำว่า ‘สะอาด’ เป็นพิเศษ
แต่เจ้าตัวไม่เคยคิดว่า การไปช่วยคนครั้งนี้ อาจจะไม่ได้จบลงง่ายๆอย่างที่คิด...
........
ยามคํ่าคืน เป็นเวลาที่คนทุกคนควรจะหลับนอน พักผ่อนเพื่อเก็บเรี่ยวแรงไว้ทำงานในวันต่อไป... แต่ไม่ใช่ที่ถํ้าเงินแห่งนี้ เด็กหนุ่มสองคนทั้งตะเอเลนและแจนละวันกำลังเถียงแย่งที่นอนกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
"นี่มันเตียงฉันเฟ้ย! แกน่ะนอนพื้นไปเลย" แจนละวันบอกปัด
"แล้วใครใช้ให้แกจับฉันลงมาฟะ!?" ทางนี้ก็ไม่ยอม
"ก็ยูหมีมันใช้!!" ไอ้นี่ก็บื้อจริง
"โว้ยยยยยย ไอ้สองคนนี้ หยุดทะเลาะแล้วนอนได้แล้วโว้ย!!!" สุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหว ยูหมีลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าก่อนจะกระฟัดกระเฟียดเดินกลับไปนอนต่ออย่างรวดเร็ว มีเสียงแว่วๆลอยมาทำเอาทั้งสองต้องเลิกเถียงกันแล้วตัดปัญหาโดยการนอนพื้นแม่งทั้งคู่
"นอนสิ...ไม่งั้นฉันเอาผ้าปิดตาไปให้นะจ๊ะ......" ยังกับเสียงแม่นาก ตรูกลัวแล้ว ม่ายยย!!
แม้คืนนั้นจะเป็นคืนที่ไม่ค่อยจะสงบสุขนัก แต่ก็ยังไม่มีเหตุร้ายใดๆเกิดขึ้น...แต่อาจจะมีเร็วๆนี้ก็ได้ ล่ะมั้งนะ?
.......
เรามาดูทางฝั่งของสำ.. [ไอค่อกแค่ก] ไกรวายกันบ้าง ทั้งห้ากำลังนอนหลับอย่างสบายท่ามกลางที่นอนใบไม้ปูผ้าซักห้าชั้นรองนอน เวลาแบบนี้ก็ยังจะมีความฝันกันได้ และแต่ละคนย่อมมีความฝันแตกต่างกันไปด้วย จะละเมอออกมาเบาๆก็คงจะไม่แปลก ยกตัวอย่างเช่น...
"ลูกพี่คะ...ขอฉันสัมผัสกล้ามท้องของลูกพี่ทีเถอะค่ะ....." เธอมันโม่ย...เพ็ดร่า
"โอริโอ้ไหนวะ...แด*แม่ง..." กัดลิ้นตัวเองไปจนเลือดไหล แต่ไอ้บ้าหน้าย่นนี่ก็ยังไม่ตื่น ไว้ทำบุญให้ลิ้นพรุ่งนี้ละกัน อาเมน
"ลูกพี่คร้าบ...ต้นกล้วยออกปลีแล้วคร้าบ..." กันเด๋อผู้ที่มีหน้าที่เป็นเด็กวัดพ่วงด้วยคนสวนฝีมือเก่งกาจกำลังเคลิ้มเรื่องต้นกล้วยตานี
"ไม่เป็นไรนะ ฉันจะปกป้องเธอเอง......." ณ ที่นี้ คนที่มีแฟนมีเพียงคนเดียวคือ ' เอ๋อ กิน ' แม้คู่หมั้นจะสวยมากและ[ไม่]มีดุ้น แต่ก็ยังอยากติดลูกพี่ไกรวายมาข้างนอกนานๆด้วยอยู่ดี
แล้วพระเอกอ่ะ?
"......................" น่าเสียดายที่ไกรวายไม่ได้ฝัน จึงอดที่จะฟังความนึกคิดของเขา แต่เมื่อเคลียร์มิชชั่นเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว อาจจะฝันถึงใครบางคนทุกคืน ก็ เ ป็ น ไ ด้
ได้ยินเสียงเอฟเฟกต์คนอ*ดผีลอยมาแว่วๆ...
ติดตามต่อพาร์ทหน้า ตอนต่อไปจะแม่งโคตรวุ่น คนเขียนสัมผัสได้ :3
........
ยามคํ่าคืน เป็นเวลาที่คนทุกคนควรจะหลับนอน พักผ่อนเพื่อเก็บเรี่ยวแรงไว้ทำงานในวันต่อไป... แต่ไม่ใช่ที่ถํ้าเงินแห่งนี้ เด็กหนุ่มสองคนทั้งตะเอเลนและแจนละวันกำลังเถียงแย่งที่นอนกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
"นี่มันเตียงฉันเฟ้ย! แกน่ะนอนพื้นไปเลย" แจนละวันบอกปัด
"แล้วใครใช้ให้แกจับฉันลงมาฟะ!?" ทางนี้ก็ไม่ยอม
"ก็ยูหมีมันใช้!!" ไอ้นี่ก็บื้อจริง
"โว้ยยยยยย ไอ้สองคนนี้ หยุดทะเลาะแล้วนอนได้แล้วโว้ย!!!" สุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหว ยูหมีลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าก่อนจะกระฟัดกระเฟียดเดินกลับไปนอนต่ออย่างรวดเร็ว มีเสียงแว่วๆลอยมาทำเอาทั้งสองต้องเลิกเถียงกันแล้วตัดปัญหาโดยการนอนพื้นแม่งทั้งคู่
"นอนสิ...ไม่งั้นฉันเอาผ้าปิดตาไปให้นะจ๊ะ......" ยังกับเสียงแม่นาก ตรูกลัวแล้ว ม่ายยย!!
แม้คืนนั้นจะเป็นคืนที่ไม่ค่อยจะสงบสุขนัก แต่ก็ยังไม่มีเหตุร้ายใดๆเกิดขึ้น...แต่อาจจะมีเร็วๆนี้ก็ได้ ล่ะมั้งนะ?
.......
เรามาดูทางฝั่งของสำ.. [ไอค่อกแค่ก] ไกรวายกันบ้าง ทั้งห้ากำลังนอนหลับอย่างสบายท่ามกลางที่นอนใบไม้ปูผ้าซักห้าชั้นรองนอน เวลาแบบนี้ก็ยังจะมีความฝันกันได้ และแต่ละคนย่อมมีความฝันแตกต่างกันไปด้วย จะละเมอออกมาเบาๆก็คงจะไม่แปลก ยกตัวอย่างเช่น...
"ลูกพี่คะ...ขอฉันสัมผัสกล้ามท้องของลูกพี่ทีเถอะค่ะ....." เธอมันโม่ย...เพ็ดร่า
"โอริโอ้ไหนวะ...แด*แม่ง..." กัดลิ้นตัวเองไปจนเลือดไหล แต่ไอ้บ้าหน้าย่นนี่ก็ยังไม่ตื่น ไว้ทำบุญให้ลิ้นพรุ่งนี้ละกัน อาเมน
"ลูกพี่คร้าบ...ต้นกล้วยออกปลีแล้วคร้าบ..." กันเด๋อผู้ที่มีหน้าที่เป็นเด็กวัดพ่วงด้วยคนสวนฝีมือเก่งกาจกำลังเคลิ้มเรื่องต้นกล้วยตานี
"ไม่เป็นไรนะ ฉันจะปกป้องเธอเอง......." ณ ที่นี้ คนที่มีแฟนมีเพียงคนเดียวคือ ' เอ๋อ กิน ' แม้คู่หมั้นจะสวยมากและ[ไม่]มีดุ้น แต่ก็ยังอยากติดลูกพี่ไกรวายมาข้างนอกนานๆด้วยอยู่ดี
แล้วพระเอกอ่ะ?
"......................" น่าเสียดายที่ไกรวายไม่ได้ฝัน จึงอดที่จะฟังความนึกคิดของเขา แต่เมื่อเคลียร์มิชชั่นเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว อาจจะฝันถึงใครบางคนทุกคืน ก็ เ ป็ น ไ ด้
ได้ยินเสียงเอฟเฟกต์คนอ*ดผีลอยมาแว่วๆ...
ติดตามต่อพาร์ทหน้า ตอนต่อไปจะแม่งโคตรวุ่น คนเขียนสัมผัสได้ :3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น