ศึกรักระหว่างรบ..

ตอนที่ 1 ครั้งแรกในต่างแดน
เมื่อประมาณปี พ.ศ.2470 ชาวจีนได้อพยพเข้ามาอยู่เมืองไทยทางเรือเป็นจำนวนมาก ส่วนหนึ่งในนั้นมีสองพี่น้องชินกับหลงได้เดินทางมาด้วยความยากลำบากหนีความยากจนเข้าสู่เมืองไทยเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น \"หลง อยู่ไหน \" ชินตะโกนเสียงดังพร้อมกับยกมือไปมาเรียกหาน้องชายอย่างวิตกกังวล  \"พี่ชิน อยู่นี่ ทางนี้\" เสียงดังอื้ออึงและผู้คนมากมายที่อยู่บนเรือทำให้ทั้งสองต้องพลัดหลงกัน \"ทางนี้ ทางนี้\" ชินเรียกน้องชายอย่างสุดเสียง ในที่สุดทั้งสองก็เจอกัน \"เฮ้อ ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองไทย\"หลงกล่าวด้วยสีหน้าที่วิตกกังวลยิ่งนัก \"ปะ เราลงเรือไปสู้กับความจริงกันเถอะน้อง\" ชินพูดพลางดึงมือน้องชายขึ้นจากเรือ เช้าวันแรกที่ชินและหลงเดินทางมาเมืองไทย  เขาทั้งคู่ยังเดินหางาน นอนข้างถนน กินอดๆอยากๆ จนกระทั่ง 10 วันผ่านไประหว่างที่ทั้งคู่เดินอยู่ข้างถนน  \"หยุดก่อนพี่ชิน ร้านนี้มีชื่อเป็นภาษาจีนด้วย เจ้าของร้านน่าจะเป็นคนจีนนะ พูดภาษาจีนได้ เราลองเข้าไปของานเขาทำดีไหม \" ทั้งคู่ได้เข้าไปสมัครงานกับเจ้าของร้าน พูดคุยกันอยู่นาน ด้วยความเห็นใจ เฮียหู๋ จึงรับทั้งสองเป็นเด็กเสริฟในร้านพร้อมทั้งที่พักและอาหาร  แต่เงินเดือนน้อยมาก \"เรารอดตายแล้วน้องรัก\" ชินบอกน้องพลางน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความยินดี  จากนั้นชีวิตของทั้งคู่เริ่มเข้าสู่การเปลี่ยนแปลง เมื่อเวลาผ่ามา 5 ปีที่ทำงานที่ร้านเฮียหู๋ วันหนึ่งหลังจากที่พักงานตอนเย็นเสียงอันแผ่วเบาของหลงก็พูดขึ้นว่า\"พี่ชิน ข้าคิดว่าถ้าเราอยู่อย่างนี้ เราคงไม่รวยแน่ \" ชินได้ยินจึงหยุดคิดในคำพูดของน้องชายสักพักหนึ่งจึงกล่าวว่า\"เออ! ก็จริงนะ งั้นเราลองคิดหาทางซิว่าเราจะทำอย่างไร\"  หลงจึงพูดขึ้นว่า\"ตอนนี้ภาษาไทยของเราก็ดีขึ้นเยอะนะ เราน่าจะไปผจญภัยในจังหวัดอื่นที่เจริญกว่าจังหวัดสงขลาที่เราอยู่ตอนนี้ดีไหม\"เมื่อชินได้ฟังดังนั้น ด้วยความที่ยังรักและเคารพในตัวเฒ่าแก่หู๋จึงบอกชินว่า \"ถ้าเราไปเฒ่าแก่เขาจะมีใครช่วยงาน พี่ว่าเราน่าจะอยู่ต่อสักพักก่อน เพราะตอนนี้เฒ่าแก่กำลังเปิดสาขาใหม่ เขาจำเป็นต้องพึ่งเรานะ\" \"แต่ผมนอนคิดทั้งคืนแล้วนะ ถ้าพี่ไม่ไปผมจะไปคนเดียวเอง\"หลงพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง \"ตอนนี้คิดเท่านี้ก่อนนะ พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันต่อ\" ชินกล่าวพร้อมกับเอนกายลงนอนอย่างอ่อนเพลีย

    เวลาผ่านไป 1 เดือนเรื่องที่เคยคุยกันระหว่างสองพี่น้องเหมือนจะลืมหายไปจากความคิดของชินแล้ว แต่เมื่อเวลาเที่ยงคืนของวันศุกร์ วันนั้นเป็นคืนที่ท้องฟ้ามืดมิดมองไม่เห็นดวงดาวสักดวง ชินสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ