{FIC GOT7} รักเเค่ไหนพูด!!! MARKSON

ตอนที่ 5 : ตอนที่ 4

     

......JACKSON.....

     หลังจากเปิดงานพิธีรับรุ่นเเละติดเข็มกลัดรุ่นเป็นที่เรียบร้อย ปีหนึ่งนั่งที่เข้าเเถวประจำที่  ฟังคำกล่าวปฐมนิเทศนิดหน่อยก่อนจะเข้าสู่กิจกรรมสานสัมพันธ์พี่น้อง โดยมีพี่ปี 3 กับ ปี 2 เป็นผู้ควบคุม กิจกรรมยังไม่เริ่มเพราะปีหนึ่งหลายคนเเละผมเอง บ่นหิวกันเป็นเเถบๆ พวกพี่ๆเลยต้องวิ่งวุ่นเอาขนมมาเเจกกันเลยอิอิ หลังกินขนมเสร็จกิจกรรมสานสัมพันธ์พี่น้องจึงเริ่มขึ้น โดยเกมส์เเรกที่พวกพี่ๆจะให้เล่นก็ดูจะง่ายๆนะให้ส่งขนมด้วยปากให้ถึงคนสุดท้าย เเต่จะทำกันเป็นสายรหัสที่สุ่มเลือกมา ซึ่งหลายคนภาวนาไม่ให้เป็นสายรหัสตัวเอง เเหงหล่ะถ้าปากโดนกันขึ้นมาโดนล้อยันเรียนจบเเน่ๆอ่ะ ฮาๆๆ พวกพี่ๆเริ่มเรียกเเล้ว

"สายรหัส ยูฮวา เชิญเลยจร้า "

ผู้หญิงสี่คน เดินออกมาหนึ่งในนั้นมี พี่ชอนอา ด้วย น่ารักไม่เบาเลย

คาบ ขนมกันน่าหวาดเสียวมากถ้าเอียงมุมนะนึกว่าจูบกันเเหน่ะ ฮาๆๆ

"อ๊ะ!"

อยู่ดีๆก็มีมือใครมาเเตะที่เไหล่ผมหันไปไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้คุณมาร์ค นี่เอง  

"มานี่หน่อย"

"อ่าครับ"

ผมเดินตามพี่เเกออกมจากแถวของเพื่อนๆที่สนใจกันเเต่กิจกรรมตรงหน้าซึ่งนั้นมันก้เป็นผลดีต่อผมที่ไม่ต้องเป็นจุดเด่นอะไรมากนัก  พี่มาร์คเดินนำผมมาด้านที่มีพวกรุ่นพี่นั่งอยู่ 

"นี่ไง"

พี่สองสามคนที่นั่งกันอยู่หันมามองผม ผมยิ้มทักทายนิดหน่อยก่อนจะโดนเฉดหัวออกไปยืนตรงมุมห้อง ให้พวกพี่ๆเข้าสุมหัวซุบซิบอะไรกันสักอย่าง นี่เรียกมาทำด่อยไรเเวะ

...................ปึ๊ก!!!!....................ตุ้บบบ!!

ประตูห้องประชุมถูกผลักออก พร้อมกลับร่างของผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนจะสะดุดอะไรสักอย่างจนล้มหน้าคว่ำ อยู่ตรงนั้น ทุกคนหันไปมองเหตุการณ์ข้างหน้า พี่ปีสองกับปีสามหัวเราะขำขันราวกับมันเป็นเรื่องปกติก่อนจะบอกให้ปีหนึ่งหันมาทำกิจกรรมต่อ ผมจากที่ยืนอยู่มุมห้องเลยตัดสินใจเดินเข้าไปพยุงพี่เค้าขึ้นมา

"เอ่อ.....ผมช่วยนะครับ"

ผมยื่นมือไปจับมือพี่เขาดึงขึ้น ไม่มีใครสนใจใครทั้งนั้นสนใจเเต่กิจกรรม ผมพยุงพี่เค้าไปหาที่นั่งเเถวๆมุมที่พักของพวกรุ่นพี่สตาร์ฟ 

"พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม ครับ"

"อื้อ ไม่อ่ะ ขอบใจนะ จริงๆเเล้วพี่เป็นพวกซุ่มซ่ามน่ะ ว่าเเต่ชื่อไรล่ะเรา"

"ชื่อ เเจ็คสัน หวังครับ "

"อ่าหะ ใช่สายรหัสซอนฮวา ใช่ไหม พี่ชื่อ ยองเเจ นะอยู่ปีสองสายรหัสเดียวกัน จิๆงปีนี้พี่ต้องเป็นพี่รหัสนะเเต่ว่าพี่มาร์คเค้...อื้อๆๆ.....อี้อาร์คเอ่นไอเอี่ย (พี่มาร์คเล่นไรเนี่ย)"

"โทษนะ นายกลับไปนั่งที่ได้เเล้วหล่ะ ไอ้ยองเเจมันปากไม่ค่อยดี อย่าไปฟังมันมากเลย"

"อ๊ะ!!! ตรงนู้นเล่นอะไรกันหน่ะ "

พี่ปี 4 พี่ซูจี คนสวยชี้มาทางพวกเราอย่างมีเลศนัย โอเคมันต้องไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเเน่ๆ

"อ่ะ ยองเเจยืนตรงนี้ มาร์คอยู่ตรงนี้  น้องเเจ็คอยู่ตรงนี้ๆ ชานซอง อยู่ตรงนี้ "

เสียงพี่ มิน กำลังจัดเเถวให้พวกเราเพื่อเล่นเกมส์ส่งต่อขนมด้วยปาก คนที่ดูเหมือนไม่เต็มใจเล่นที่สุดคือพี่มาร์คกับพี่ชานซอง เเต่พี่ชานซองนี่ ก็ยอมเล่นเพราะโดนบังคับกับข้ออ้างของพี่ซูจีว่า ทำเพื่อคณะเเละรุ่นน้อง ซึ่งโคตรไม่เกี่ยวเลยพี่ชานซองเป็นสายรหัสปีสี่ ซึ่งพี่เเกแมนมากก็พอรู้จักนิดหน่อยอ่ะ นะ 

"พี่มินครับ"

พี่มาร์คเดินไปคุยอะไรสักอย่างกับพี่มินก่อนผมจะโดนผลักให้ไปอยู่ท้ายเเถวเเล้วพี่ชานซองโดนดันให้ไปอยู่ข้างพี่ยองเเจเเล้วถัดมาเป็นพี่มาร์ค โอเคป๊าครับม๊าครับผมไม่ได้มาเกาหลีเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหม เเหงๆๆ

"เริ่มเลยนะ น้องเเจ็คอย่าลืมนะว่าคนสุดท้ายต้องกินหนมด้วยโอเคนะงั้นเริ่มได้!!"

เสียงเชียร์ จากรุ่นพี่ เเละรุ่นเพื่อน เชียร์กันเกรียวกราว พี่ยองเเจใช้ริมฝีปากคาบ โอเคมั่นใจได้เลยว่าไม่มีน้ำลายติดเเน่นอน เพราะใช้ริมฝีปาก โอเคขนมร่วงพอดี หวังรอดเเล้ว  เป็นอย่างนี้จนกระทั่งชิ้นที่ 3 โอเคมาถึงอีพี่มาร์คเเล้ว ผมอ้าปากงับขนมไปครึ่งชิ้นเเต่อีพี่มาร์คไม่ยอมปล่อยกลับกัน พี่เเกเอามือจับท้ายทอยดันผมให้เข้าไปหาเรื่อยๆ ........................เฮ้ยๆๆๆ...............

TBC.

ขอโทษค่ะที่หายไปไรต์พึ่งเคลียร์งานเสร็จ ตอนนี้เหลือสอบอย่างเดียวเลยวาร์ปมาค่ะ เเล้วอาทิตย์หน้าไรต์จะสิ้นสุดกิจกรรมเเละงานบลาๆ เเล้ว จะมาลงให้เเบบตามวันเลยค่ะ ตอนนี้สั้นไปหน่อยเน้อ sorryๆๆๆๆ