คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
Application
ชุ้นมีให้ท่านรูปเดียว นอกนั้นท่านคงมี (???)
“ เพราะเธอ ไม่ใช่คุณหนูจอมหยิ่ง ทำให้เธอนั้นเป็นมิตรต่อทุกคนไม่มีการแบ่งแยกต่อใคร มีรอยยิ้มตลอดเวลา แม้จะมีเรื่องที่ไม่เป็นดั่งใจจำเอาไว้รอยยิ้มนั้นสำคัญที่สุด ตั่ยงไงก็ตาม เด็กสาวผู้อ่อนแอ ก็ยังเป็นเด็กสาวผู้อ่อนแอแม้จะมีรอยยิ้ม หรือความเข้มแข็งก็ตาม .. ”
ชื่อ-สกุล :: วลีรินทร์ นภานิรันดร์ ( Warleerin Napanirun )
** เธอเป็นลูกครึ่งอังกฤษทำให้มีอีกชื่อหนึ่งว่า โบลดเวนด์ ไบรอาร์ – โรส ( Blodewend Briar - Rose )
ชื่อเล่น :: ชิวหา ( Chiw-ha )
อายุ :: 13
วันเกิด :: 15 มกราคม 2543
________________________________________________________
งานอดิเรก :: ฝึกร้องโอเปร่า , เล่นเปียโน --- แต่นี้เป็นสิ่งที่เธอถูกคุณป้าผู้ติดหรู และ อยู่ในกรอบของคนรวยตามปรกติที่วางไว้ให้ แต่เธอไม่เป็นอย่างนั้น เธอชอบ ฟังเพลงเพราะๆ , นังอ่านหนังสือใต้ร่มไม้ หรือ อะไรหลายๆอย่างที่คนหนูเค้าไม่ทำกันนั้นล่ะนะ และสุดท้ายเธอเธอทำบ่อยๆคือ การฝึกใช้อาวุธ นั้นเอง
** นี้เป็นอีกเหตุผลใหญ่ๆที่เธอมาเรียนที่ไทย เพราะว่าที่นี้คุณป้าไม่อยากมาเพราะมันร้อน ! (?)
ชอบ :: เสียงเพลงเพราะๆ , ใต้ร่มไม้ , พระจันทร์ , สีแดงและสีดำ,รูปถ่ายเก่าๆของเธอและพี่ชาย
ไม่ชอบ :: คนทำงานเอาหน้า , คนไม่จริงใจ , การต่อสู้ , การทะเลาะเบาะแว้ง
กลัว ::
- คุณป้า
เธอจะพยายามหลบป้าบ่อยๆ แต่เมื่อเจอจริงๆ เธอจะมีข้ออ้างต่างๆนาๆเพื่อหาทางให้คุณป้ากลับ หรือ เธอหนีได้
- ทะเล
เธอนั้นกลัวทะเล เพราะเคยเจออุบัติเหตุเรือล่มกลางทะเล ที่นั้นมีคนเสียชีวิตหนึ่งคนนั้นคือพี่ชายที่เธอรักมากนั้นเองเธอจะไม่แสดงอาการเพียงแค่หลีกเลี่ยงออกไปจากพื้นที่ตรงนั้น
- พื้นที่เสียงดัง
มันเกิดเหตุมาเพราะเรือล่มนั้นล่ะ เพราะมีบางอย่างระเบิดซึ่งมันอยู่ใกล้กับเธอมาก ทำให้เธอกลัวมาโดยตลอด เมื่อได้ยินเธอจะยกมือผิดหู แล้วลงมานั่งยองๆ เพราะตัวสั่น
________________________________________________________
แบบสอบถามของนักเรียน
“อรุณสวัสดิ์คะ ... ฉันเป็นตัวแทนในการสัมภาษณ์คุณเพื่อเข้าสู่โรงเรียนแห่งนี้ ขอทราบชื่อคุณหน่อยคะ เชิญแนะนำตัวได้”
ตอบ :: เด็กสาววัย 13 ปีมองหน้าผู้สัมภาษณ์ด้วยดวงตาสองสี ก่อนจะเอ่ยว่า “ ดิฉันมีชื่อว่า วลีรินทร์ นภานิรันดร์ ” ก่อนจะหยิบถ้วยชาและกระบอกชามาวางไว้ตรงหน้า “ ได้เวลาน้ำชาแล้ว --- ขอเสียมารยาทสักเล็กน้อย ”
** เธอไม่ได้เป็นคุณหนูขนาดนั้นนะคะ เธอแค่ทำตามประเพณี
เด็กสาวพูดพลางรินชาใส่แก้วอย่างเบามือ “ ... สนใจมาจิบชาด้วยกันไหมคะ ? ” เด็กสาวมองมายังผู้สัมภาษณ์ แต่ก็ได้เพียงใบหน้าที่ยิ้มเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าเบาๆ “ แนะนำตัวงั้นหรอ ? --- ดิฉันมีชื่อว่าวลีรันทร์ นภานิรันดร์ ตามที่ได้บอกข้างต้น ” เด็กสาวในขณะพูดก็ได้วางกาน้ำชาลงอย่างแผ่วเบา “ ฉันมีอายุ 13 ปี เกิดในวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2543 ราศีมังกร ” เด็กสาวพูดพลางเคาะนิ้วไปด้วยความเคยชิน ---
“ --- จริงสิ ... ฉันมีชื่อเล่นว่า ชิวหา .. และฉันเป็นลูกครึ่งอังกฤษที่มีอีกชื่อว่า โบลดเวนด์ ไบรอาร์ – โรส ” เด็กสาวยิ้มอีกครั้ง “ บ้านของฉันทำธุรกิจซอฟแวร์ --- รายได้ก็ดีบ้าง แต่ฉันก็ไม่ใช่คุณหนูที่ทำอะไรเองไม่เป็นและติดหรู ” เมื่อพูดจบเด็กสาวได้เงียบลงเพื่อรอคำถามต่อไป
“ยินดีที่รู้จักล่ะกันนะคะ คุณวลีรินทร์ ฉันมีนามว่า มิซากิ รู้แค่นี้เป็นพอ เอาล่ะ ... กลับเข้าประเด็นหลัก คุณคิดว่าโรงเรียนแห่งนี้เป็นอย่างไรคะ?แล้วเหตุใดจึงอยากเข้า?”
ตอบ :: เด็กสาวขณะที่จิบชาอยู่นั้นได้เงยหน้ามาสบตาผู้สัมภาษณ์ด้วยความสงสัย มิซากิ ? เป็นคนญี่ปุ่นงั้นหรอ ? แต่เด็กสาวก็ส่ายหน้าทิ้งความคิดนั้นไปแล้วตั้งใจตอบคำถาม “ อย่างแรกที่ฉันคิดว่าโรงเรียนเป็นอย่างไร หนึ่ง ที่นี้มีบรรยากาศร่มรื่น ร่มเย็น ดูสบายตา ” เด็กสาวพูดพลางค่อยๆเก็บแก้วชาที่ได้ดื่มจนหมดแล้ว “ สอง ที่นี้ฉันคิดว่าคงไม่เหมือนที่อังกฤษที่มีแต่คนอิจฉาฉัน เคารพฉันเพื่อเอาหน้า... ” เด็กสาวพูดพลางหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ “ สาม ... ที่นี้ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดแบบบอกไม่ถูกนะ ... ” เด็กสาวพูดพลางมองออกไปนอกหน้าต่างที่ในขณะนี้คือเวลาเที่ยง เผยให้เห็นเงาของต้นไม้ที่พลิ้วไหวตามสายลมอ่อนๆผู้คนที่แต่งชุดนักเรียนรอการสัมภาษณ์เดินกันขวักไขว่ เธอหลับตาลงก่อนที่จะเปลี่ยนมามองมิซากิอีกครั้ง “ เหตุผลหรอ ? ...” เด็กสาวพูดพลางตบตักตัวเองเบาๆ
“ เหตุผลของฉันก็คือ --- การที่โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนธรรมดาที่ไม่ใช่โรงเรียนที่มีสังคมแบบที่อังกฤษ ทำให้ฉันไม่ต้องใช้ชื่อที่เป็นตระกูลดังที่นั้น และ ฉันอยากจะมีเพื่อนดีๆ สักครั้ง.. ” เด็กสาวพูดพลางยิ้มแล้วปล่อยให้เวลาผ่านไป
“ขอบ คุณสำหรับคำตอบคะ เอาเป็นว่ายินดีด้วยคะ ... คุณได้เข้าสถานศึกษาแห่งนี้แล้ว งั้นดิฉันขอตัวลาล่ะนะคะ ขอให้โชคดีกับรั้วโรงเรียนแห่งใหม่นี้”
ตอบ :: เด็กสาวยิ้มให้แก่มิซากิ ก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วโค้งคำนับตามประสาเด็กที่ต้องเคารพต่อทุกคนโดยที่จะไม่ลืมตอบกลับคำสุดท้ายของมิซากิว่า “ เช่นกันคะ --- ฉันหวังว่าคงไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้นหรอก มั้ง ? ” เด็กสาวเดินจากไปโดยที่ไม่สนใจเลยว่ามิซากิจะสงสัยในคำพูดนั้นของเธอหรือไม่..
________________________________________________________
แบบสอบถามของผู้ปกครอง
“แนะนำตัวหน่อยสิคะ ฮิฮิฮิ ♥”
ตอบ :: ชื่อนายด์คะ ♥
“ฉันเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนนี้เองคะ หรือ ไรเตอร์ประจำเรื่องนั่นเอง ฮิฮิ ♥ ชื่อว่า คิวรุมิ นะคะ เป็นชื่อที่แปลกเนอะ ว่าไหม?”
ตอบ :: ไม่แปลกหรอกคะ คิวรุมิซัง ! ♥
“คิด ยังไงถึงมาสมัครคะ?ความจริงที่คิดพล็อตนี้ได้เพราะเพื่อนในห้องแท้ๆเลยนะคะ เนี่ย เพราะเรื่องดราม่าบ๊องๆในห้องน่ะ แต่ว่าทำให้ได้พล็อตเลือดสาดนี่ต้องขอบคุณ ♥”
ตอบ :: เอาจริงๆเพราะชอบนิยายแนวนี้เป็นส่วนตัวคะ♥
“ถ้าลูกคุณตายล่ะ? แต่ยังไงก็ขึ้นอยู่กับคาแรคเตอร์ล่ะนะ ว่าจะตายหรือรอด แต่ยังไงก็ขอบคุณที่มาสมัครคะ ♥ ถึงตายไปจริงๆก็มีบทนะ อ๋อๆ แล้วอย่าลืมลบวงเล็บล่ะ เปลี่ยนสีคำตอบต่างๆ และถ้าส่งเป็นลิ้งค์นี่รักตายเลย ♥ ♥ ♥”
ตอบ :: แหม ... เขินจังมีคนรัก ♥ (?)
________________________________________________________
ความคิดเห็น