ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : การจากลา
ณ หมู่บ้าน Tri-Angle ของเหล่าฟิกซี่ไวท์
“ท่านบลาบลาร่า ชั้นไม่อยากให้แจจุงต้องเป็นอันตรายเพราะชั้น ฉะนั้นได้โปรดเถอะ ฮึก ดะ...ได้โปรดทำในสิ่งที่ถูกต้อง ” ใบหน้าขาวสาวที่กำลังปาดเปื้อนไปด้วยน้ำตาของหญิงสาวร่างบางนามว่า ‘คิมแจจิน’ ฟิกซี่ไวท์ฮาร์ทที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความสวยและความฉลาดกล่าวกับฟิกซี่แห่งมายาผู้ที่เป็นหัวหน้าของเหล่าฟิกซี่ไวท์ด้วยอาการกระสับกระส่ายและทุกข์ทรมานใจ
“คิดดีแล้วหรอ แจจิน ว่าเจ้าต้องการแบบนี้ มันไม่เร็วไปหรือสำหรับลูกที่พึ่งถือกำเนิดของเจ้า ?” บลาบลาร่าเอ่ยถามขึ้นอย่างเห็นใจ เพราะเค้ารู้ดีว่า ‘คิมแจจุง’ ลูกชายคนเดียวของแจจินคือสิ่งที่เลอค่ามากที่สุดในชีวิตของนางแล้ว
“ข้าได้คิดและไตรืตรองดีแล้วเพคะ ชีวิตของแจจุงมีค่ามากกว่าเศษทุลีอย่างข้า” แจจินพูดไปพลางมองหน้าลูกน้อยที่มีอายุเพียงแค่ 14 วัน 5 ชม. 55 นาที 55 วินาที ไป ( มึงละเดียดไปมั้ยนุ๊ก ? = = ) ใช่ เค้ามันแค่เศษทุลีที่ริอาจเทียบชั้นไปคบกับชาวมอลลี่ผู้สูงส่ง ซึ่งฟิกซี่ทุกตนต่างก็รู้ดีว่ามันผิดกฎ! กฎต้องห้ามที่หากใครได้ล่วงละเมิดไปแล้ว จุดจบคงมีแค่สถานเดียวคือ ‘การแลกด้วยชีวิตของฟิกซี่ตนนั้น’ ซึ่งคิมแจจินคนนี้ได้ก้าวข้ามกฎนั้นไปแล้ว และคงถึงเวลาที่ต้องยอมรับชะตากรรมของตนอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ได้ แจจิน ถ้าเจ้าพร้อมและเต็มใจ ข้าก็จะไม่ห้ามเจ้า” บลาบลาร่าเอ่ยขึ้นขณะที่มองหน้าฟิกซี่สาวตนนี้อย่างเวทนาในโชคชะตาของนาง “บอกลาลูกเจ้าซะ แจจิน” ประโยคหลังที่ถูกกลั่นออกมาด้วยความรู้สึกผิดและสงสาร บลาบลาร่าคนนี้ถึงแม้ภายนอกนางจะดูเป็นคนที่เจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด ชอบใช้กำลังข่มเหงผู้อื่น ( เยอะเนอะ ) แต่ไม่กี่คนที่จะยั่งรู้ถึงภายใต้หน้ากากนั้นว่าแท้จริงแล้วนาง ก็เป็นผู้ที่อ่อนไหวง่ายคนนึง
แจจินยิ้มรับบลาบลาร่าทั้งที่นัยน์ตานั้นเอ่อไปด้วยน้ำตา “แจจุงลูกรัก เจ้าจงเติบโตเป็นเด็กที่ดีและร่าเริงตลอดเวลานะลูก ฮึก มะ...แม่รักลูกน๊ะจ๊ะ แจจุง ฮืออ แม่รักลูกรักมาที่สุดเลยรู้มั้ย จ๊ะ ? ” แจจินกลั้นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดไว้ไม่ไหวจึงร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย และประคองโอบกอดลูกน้อยของตนอย่างห่วงหาเพราะรู้ดีว่าตนจะไม่สามารถทำได้อีกแล้วตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ เด็กน้อยวัยแรกเกิดที่ตนเฝ้ารักเฝ้าถนอมกำลังจะต้องพรากจากตนไปอย่างอาวรณ์ ที่เปี่ยมไปด้วยความรักของแม่ที่พึงมีต่อลูกน้อยของตน
“พร้อมหรือยังแจจิน”บลาบลาร่าเอ่ยถาม
“ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าขออะไรท่าน 1 อย่างจะได้มั้ยเพคะ ?” แจจินมองหน้าบลาบลาร่าอย่างเว้าวอน
“ว่ามาสิ ถ้าข้าทำได้ข้าจะทำอย่างเต็มที่” ใช่ แจจินข้าทำให้เจ้าได้
“คือ ......” แจจินเงียบไปก่อนที่จะพูดต่อว่า “ช่วย ถ่ายรูปคู่ให้ข้ากับแจจุงหน่อยได้มั้ยเพคะ ? ^^”
= =;; ให้ตายเถอะจะตายห่าอยู่แล้วเจือกอยากถ่ายรูป ? แจจินคิดในใจแต่ก็ยอมถ่ายให้แต่โดยดีเพราะเห็นใจคุณแม่มือใหม่ที่กำลังจะต้องพรากจากลูก
~~3 นาทีผ่านไป~~
“โอเค ๆ คุณแม่ยิ้มนิสนึงนะค่ะ ๆ ส่วนคุณลูกตาโตไว้ลูก แอ๊บแบ๊วหน่อย ๆ อ่าน่ารักมากเลยจ้าาาาา >< ” ( _ _ll’’)
“ นับ 3 แล้วพูด กิมจิ พร้อมกันนะค่ะ 1...2....3 กิมจิ O_o !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แช๊ะ แช๊ะ ๆ ๆ ” รูปถ่ายมากกว่า 150 รูปถูกถ่ายโดยกล้องดิจจิตอล ขนาด 50*40 นิ้ว ( มั่นใจว่ากล้อง ? )
อย่างที่เค้าบอกว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมันมักจะวิ่งผ่านตัวเราไปไวกว่าที่เราคาดถึง
“ขอบคุณท่านมากที่ยอมทำตามที่ข้าขอ ท่านบลาบลาร่า ตอนนี้..........ข้า... ข้าพร้อมแล้ว” แจจินอุ้มลูกน้อยไปให้บลาบลาร่าด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความเศร้า
“ลาก่อน….แจจุง...ลูกรัก” ยิ้มนี้คงเป็นยิ้มสุดท้ายที่แม่อย่างเขาจะยิ้มให้ลูกรักได้ เป็น ยิ้มที่บลาบลาร่ารู้ดีว่ามันได้ออกมาจากจิตใต้สำนึกของผู้เป็นแม่จริง ๆ
“เอกส์เปกโตรพาโทรนูมมมมมมมมมม” (คุ้น ๆ ๆ ๆมั้ย ? ) วูบบบบบบ แสงสีขาวพุ่งตรงผ่านร่างระหงส์ของแจจินไปเหลือไว้เพียงแต่หินรูปร่างลักษณะคล้ายหัวใจที่ค่อยๆตกลงตามแรงดึงดูดของโลก ( ฟิกซี่ที่ตาย ร่างกายจะไม่กลายเป็นเถาถ่านเฉกเช่นมนุษย์เรา แต่จะสลายกลายเป็นหินประจำตัวของตระกูล ซึ่งแจจินอยู่ในตระกูล ‘ไวท์ฮาร์ท’ จึงไม่แปลกที่เมื่อแจจินตาย ร่างกายของนางจะสลายกลายเป็นหินที่มีรูปร่างคล้ายรูปหัวใจ ที่เรียกว่า สัญลักษณ์นิรัน )
“ลาก่อน คิมแจจิน หวังว่าเราจะมีโอกาศได้เจอกันอีก” บลาบลาร่าหยิบหินสัญลักษณ์นิรันขึ้นนมาและยัดใส่ปากคิมแจจุงจนขาดใจตายในที่สุด ! O_o !!!
----------------------END----------------------
( มึงจะบ้าหรอ ? พึ่งจะ Intro เจือกให้นางเอกตาย ? =[]= / บลาบลาร่า)
(อ้าวจิงดิ ? เค้าลืมม งั้นเริ่มใหม่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ^^ / นุ๊ก )
3.......... 4............. ACTION ! ( มึงจะตลกไปไหนหะ ? / บลาบลาร่า )
“ลาก่อน คิมแจจินหวังว่าเราจะมีโอกาศได้เจอกันอีก” บลาบลาร่าหยิบหินสัญลักษณ์นิรันขั้นมาและ...สลักคำว่า ‘Fixxy White’ ไว้บนหินรูปหัวใจพร้อมกับนำเชือกมาร้อยและคล้องไว้ที่คอของ แจจุง
“เมื่อใดที่เจ้ารู้สึกท้อหรือเศร้าหมอง เจ้าจงหยิบหินก้อนนี้ขึ้นมาลูบ ๆ คำ ๆ (?) ความเศร้าของเจ้าจะหมดไป แจจุง และเมื่อนั้นข้าจะช่วยทำหน้าที่ปลอบโยนเจ้าแทนแม่เจ้าเอง ” วาบบบบบบบบบบบบบ แสงสีขาวพุ่งผ่านตัว คิมแจจุงไปพร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคน
TBC
เป็นไงบ้างกับ Intro งงกันมั้ย ? ความลับจะค่อยๆเปิดเผยทีละนิดนะ อย่าพึ่งเบื่อฟิคเรื่องนี้ล่ะ
ปล.รักรีดเดอร์ทุกคน ><!!
5ความคิดเห็น