คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Nice2meet special(SmileHunz stop Feat Hut Frame)
+ +
"ครูฮั่น หนูรักครูฮั่นหรอ!?"
"อืม^^"
"ไม่มีทาง!!ยังไงพี่จะไม่ยอมให้หนูชอบกับครูฮั่น..."
"ทำไมล่ะพี่สต๊อป?ครูฮั่นเขาออกจะอบอุ่น น่ารัก และดูแลน้องเป็นอย่างดี....." สมายล์พูดไปพลางทำแววตาเคลิบเคลิ้ม
"ไม่ได้หนูต้องเลิกรักอิตานั่น!!"
"ทำไมล่ะ?"
"ก็อิตานั่นเจ้าชู้จะตาย เขาต้องทำให้หนูเสียใจแน่!"
"พี่สต๊อปรู้ได้ไงค่ะ"
"......"
"......"
"ก...ก็ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ อิตาครูฮั่นน่ะนะควงสาวไม่ซ้ำหน้า จีบคนโน้นทีคนนี้ที ที่เขาดูอบอุ่นเอาอกเอาใจมันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นแหละ....."
"ไม่เป็นไรค่ะ น้องจะปราบนิสัยพวกนั้นเอง^^" นี่เธอไม่ใช่อุลต้าแมนนะย๊ะที่จะปราบสัตว์หลาดได้ง่ายๆน่ะ นี่น้องฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ยะT^T "น้องคิดว่า ความรักจะช่วยแก้ไขได้ทุกอย่างและน้องก็เชื่อว่าความรักของน้องจะทำให้ครูฮั่นเลิกเจ้าชู้ได้ แต่ติดอยู่ที่ว่าน้องไม่กล้าที่จะแสดงความรักกับครูฮั่นน่ะค่ะ พี่สต๊อป!ช่วยน้องหน่อยนะ พรีสสสสสสT^T"
"ไม่!!พี่ขอยื่นคำขาดว่าพี่....ไม่ยอม...ให้หนูกับครูฮั่น...รักกัน....เด็ดขาด!!!!!!"
_____________________________________________
'พี่...ไม่ยอม...ให้หนูกับครูฮั่น....รักกัน....เด็ดขาด!!!!!'
ประโยคนี้ก้องอยู่ในสมองฉันซ้ำไปซ้ำมา นางฟ้าที่แสนดีอย่างพี่สต๊อปกลายร่างเป็นนางพันธุรัตไปในทันที ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพี่สาวของฉันถึงไม่ชอบครูฮั่นมากขนาดถึงยื่นคำขาดตัดรอนความรักของฉันกับครู ทำไมรักครั้งแรกของต้องเละไม่เป็นท่าอย่างนี้ด้วยเนี่ยะT^T
"สมายล์^_^"
"ค..ครูฮั่น0_0"
"เป็นอะไรหรือเปล่า?ครูเห็นหนูนั่งเหม่อมานานแล้วนะ"
"ม..ไม่เป็นไรค่ะ>//<"
"นี่!ครูซื้อน้ำผลไม้มาให้ รับไปสิ^^" ครูฮั่นที่ในมือถือน้ำผลไม้สองกระป๋องยื่นกระป๋องหนึ่งมาให้ฉันกระป๋องที่ถือคงเป็นของเขาสินะ^^
"ข..ขอบ...." ยังไม่ทันที่ฉันจะรับ มือๆหนึ่งก็เอื้อมมาหยิบแทนฉัน
"ขอบคุณค่ะ ฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลย"
"พี่สต๊อป"
อึกๆ><
"แต่นั่นมันเป็นน้ำส้มนะ คุณแพ้ไม่ใช่หรอ?"
อุ๊บบ>x< ถุย! พี่สต๊อปถึงกับบ้วนน้ำทั้งหมดออกมา แต่น่าแปลก ทำไมครูฮั่นถึงรู้ว่าพี่สต๊อปแพ้น้ำส้ม?.......
ครูฮั่นยิ้มพลางส่ายหัวกับท่าทีขงอพี่สต๊อปก่อนจะยื่นน้ำผลไม้อีกกระป๋องหนึ่งให้
"อ่ะ!กระป๋องนี้ผมซื้อให้คุณ ดันไปแย่งน้องกินอีก" สต๊อปได้แต่ยืนนิ่งเหมือนกำลังหน้าแตกกับเหตุการ์เมื่อชั่วครู๋
"ไปสมายล์ พี่ยังไม่ได้สอนท่าเต้นอีกตั้งหลายท่าแหนะ" พี่สต๊อปลากฉันไปมุมอื่น ครูฮั่นได้แต่มองพี่สต๊อปสลับมองกระป๋องน้ำผลไม้อย่างงงๆ
ช่วงพัก
ในขณะที่ทุกคนกำลังทานมื้อกลางวันอยู่นั้น......
แกร่ง แกร่ง แกร่ง~ แต่พี่แกงส้ม(ฉันพึ่งรู้ว่าหมอนี่แก่กว่าฉันตั้งสี่ปีเลยให้เกลียด(เกียรติ)เขาซะหน่อย)กำลังใช้แปรงขัดกระดองของเต่าเจสัน
"นี่!จะขูดหาหวยหรือไง?" ฉันเข้าไปนั่งคุยด้วย
"ฉันไม่คิดถึงเรื่องไร้สมองอย่างนั้นหรอก!"
"นี่นายว่าฉันไร้สมองงั้นหรอ!?"
"ก็เออนะสิ! ฉันคงไม่ได้ชมเธอหรอกมั้ง ยัยงั่ง!"
"ไอ้แกงบูด=*=" ในขณะที่แกงส้มกับสมายล์กำลังหยอกล้อกันอยู่นั้น เฟรมก็กำลังแอบมองเขาทั้งคู่อยู่ห่างๆ......ฉันไม่เคยเห็นรอยยิ้มกวนๆของเขาแบบนี้มานานมากแล้ว รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ มันเหือดหายไปตั้งแต่วันนั้น วันที่ฉันบอกรักพี่แกงส้ม เขาเริ่มทำตัวเหินห่าง คำพูดที่แสนเยือกเย็น แม้แต่สายตาของเขายังไม่อยากจะมองฉันเลยด้วยซ้ำ ทุกวันนี้ชีวิตของฉันเหมือนกับไร้ชีวิตไม่มีลมหายใจ สิ่งที่คุ้นเคยอยู่ทุกคืนวันคือ..หยดน้ำตา
ยิ่งฉันเห็นภาพของพี่แกงส้มกับเด็กคนนั้นยิ่งทำให้ฉันอดอิจฉายัยเด็กสมายล์ไม่ได้ เพียงแค่ไม่กี่วันทำไมเธอถึงเรียกรอยยิ้มจากพี่แกงส้มได้!
"เมื่อไรนายจะเลิกกวนฉันสักทีเนี่ยะ!" ฉันเตรียมวางมวยกับพี่แกงส้มที่มัวขยี้หัวฉันไม่หยุด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อพี่เฟรมถือถาดข้าวเดินเข้ามา แล้วเบียดนั่งลงตรงเก้าอี้ที่ฉันนั่งจนฉันต้องเป็นฝ่ายเดินออกไป พี่แกงส้มได้แต่มองตามฉ้นก่อนจะละสายตาไปขัดกระดองเจสันต่อ โดยไม่สนใจพี่เฟรมที่นั่งอี๋อ๋ออยู่ข้างๆ
special
ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะซึ่งมีพี่สต๊อป พี่โดม และพี่แคนนั่งอยู่ ดูเหมือนว่าพี่โดมกำลังเข้าประเด็นอะไรบางอย่าง.....
"Artist star รุ่น 8 ของพวกเราเนี่ยะ อยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว พวกเราเลยสนิทและรู้จักนิสัยของทุกๆคนเป็นอย่างดี เอางี้!น้องสมายล์กับสต๊อปพึ่งเข้ามาใหม่คงจะไม่รู้จักพวกมันดีเท่าไร พี่จะแนะนำให้ เริ่มจากกลุ่มแรกสามตี๋วิชาการ'..ไอ้มิณ ไอ้เมฆ ไอ้ไท....
...................เริ่มจากไอ้มิน ประธานชมรมวิทยาศาสตร์ของมหาวืทยาลัย ไอ้หมอเนี่ยะคลั่งในเรื่องเคมี ชีวะเป็นที่สุด ตอนนั้นมีศพตายปริศนาหน้าสถาบันเราไอ้มิณมันชันสูตรให้เสร็จไม่ต้องพึ่งหมอพรทิพเลย แถมตอนชันสูตรเนี่ยะนะจิ้มศพไปกินขนมไปนึกแล้วยังคลื่นไส้ไม่หาย อ้วก!
......................ส่วนไอ้เมฆ ปารัมจารย์ด้านคณิตศาสตร์ ไอ้หมอนี่ชอบคำนวณที่ขวางหน้า ขนาดเวลาจะกินข้าวก็ต้องวัดความกว้างความยาวของอาหาร คำนวณเส้นผ่าศูนย์กลางของจานให้ได้ปริมาณที่เหมาะสม เวลาเรียนร้องเพลงต้องวัดระดับลูกกระเดือกของครูแหม่ม ตอนเรียนเต้นก็มานั่งคำนวณวัดเป้าของครูฮั่นให้ได้ท่าเด้งเป้าที่สวยงามเหมือน ไมเคิล
เจ๊คสัน มันเกือบจะโดนครูฮั่นเตะมาหลายทีแล้วหลังๆเลยไม่ค่อยกล้าวัดสักเท่าไร ฮ่าๆ
......................ส่วนไอ้ไท สุดยอดนักโบราณคดี อาวุธคู่มือของมันก็คือ ไม้บัดขนเล็กๆกับแว่นขยาย ไอ้หมอนี่เป็นโคนันกลับชาติมาเกิด เวลาว่างมันก็จะส่องแว่นตรงจุดโน่นจุดนี้ มันบอกพี่ว่า ที่นี่มีซากฟอสซิลมันจะเอาจอบเอาเสียมมาขุดหลายครั้งแล้วแทบห้ามกันไม่ทัน"
"ไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนแปลกๆอย่างนี้ด้วย=='" พี่สต๊อปพูด
"ใช่! แปลกๆอย่างนี้พวกมันเลยอยู่กันแค่สามคนไง พวกเราไม่สามารถสัมผัสถึงโลกของพวกมันหรอก พี่ยังคิดอยู่เลยว่ามันคิดยังไงมาเรียนร้องเพลง เรียนเต้น" พี่แคนออกความเห็น
ก็จริงอย่างที่พี่โดมพี่แคนพูดนี่ขนาดเวลาพักทานข้าว สามคนนั่นยังอ่านหนังสือ ทดลองหลอดแก้ว แล้วก็ เอ่อ...ส่องแว่นขยายในจานข้าว ฟอสซิลของไม่อยู่ในนั้นหรอกนะ พี่ไท=_='
"และกลุ่มที่จะสร้างสีสันให้แก่สถาบันของเรา!!" อยู่ๆพี่โดมก็ลุกพรวดพราดขึ้นมา0_0
"เราสองคน......ชิดดดดดด!!!!!!" ตามด้วยพี่แคนที่ตะโกนออกมาแล้วทำท่า หลีดพร้อม สาม...สี่
"แชททททท!!!!!!!!!!"
"เราสองคนกลุ่ม 'ชิดแชท'/เราสองคนกลุ่ม 'ชิดแชท' "
"ไม่ว่าคุณอยากรู้เรื่องอะไร......" พี่โดมพูดเสียงเหมือนทีวีไดเรกซ์==' ตามด้วยพี่แคน
"เรารู้ทุกเรื่องที่คุณอยากรู้ เพราะพวกเราคือ......."
" 'ชิดแชท' ชิดทุกเรื่องที่อยากแชท!!!!!!!!!!!" พี่โดมกับพี่แคนทำท่าเหมือนมดเอ็กซ์แปลงร่าง จนทุกคนที่อยู่ที่นั่นหันมามองเป็นตาเดียว
ฟิ้วววววววว~
"เอ่อออ~พี่โดม พี่แคนค่ะ สต๊อปว่านั่งลงก่อนดีกว่านะค่ะ^^' " พี่โดมกับพี่แคนรู้สึกตัวมองซ้ายมองขวาแล้วยิ้มแห้งๆอย่างเขินอายก่อนย่อตัวนั่งลง
"อะแฮ่ม!=//= กลุ่มต่อไปเลยนะ" พี่โดมเกริ่น
"..................ไอ้ฮัท ไอ้หมอนี่ไม่มีกลุ่มหรอก พี่กับไอ้แคนเลยตั้งชื่อมันว่า 'โดดเดี่ยวผู้น่ารัก' ตอนแรกฮัทมันก็อยู่กลุ่มเดียวกับพวกพี่นั่นแหละ แต่หลังๆ มันก็แปลกไปจากคนที่เคยสดใสกลายไปคนเงียบซึม พี่พยายามถามเหตุผล แต่มันก็จะตอบมาว่ามันอยากอยู่คนเดียว พี่กับไอ้แคนเลยต้องอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆอยู่อย่างนี้" นั่นสินะ ตั้งแต่ฉันเรียนที่นี่มาฉันยังไม่เคยเห็นรอยยิ้มของเขาเลยสักนิด แววตาของเขาดูเศร้าเหมือนมีปรมอะไรบางอย่างในใจของเขา
"กลุ่มสุดท้าย.............'ปาท่องโก๋แยกชิ้น' " คงเป็นพี่แกงส้มกับพี่เฟรมสินะ " เวลาแกงส้มอยู่ที่ไหน เฟรมจะอยู่ที่นั่น เมื่อก่อนนี้สองคนเนี้ยะสนิทกันมากกกกกก แต่ระยะหลังๆสองคนนี้ก็เหมือนเข้าหน้ากันไม่ติดคุยกันทีแทบจะนับคำได้ ส่วนใหญ่จะเป็นเฟรมที่จะเป็นฝ่ายเข้าหา แต่แกงส้มจะถอยห่างบางทีก็ตะหวาดออกมา ขนาดพี่เป็นผู้ชายพี่ยังอดกลัวไอ้แกงไม่ได้เลย พี่เองก็อดเห็นใจเฟรมไม่ได้เหมือนกัน......."
"นี่!เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ไหม!!!!!" สิ้นเสียงโดมเสียงแกงส้มก็ลั่นขึ้นมา แกงส้มอุ้มเต่าเจสันออกไปโดยไม่สนใจสายตาที่กำลังเพ่งมองเขาอยู่ เฟรมยืนหน้าชาก่อนจะวิ่งตามแกงส้มไปอย่างไม่ลดละ ฮัทที่เห็นเหตุการก็เดินตามเฟรมไปติดๆ
แกงส้มใช้จังหวะเร่งฝีเท้า แล้วขับรถออกไป จนเฟรมไม่สามารถที่จะวิ่งตามได้ เธอตัดสินใจจะขับรถตามแกงส้มไปแต่ฮัทเข้ามารั้งไว้....
"ปล่อย!เฟรมจะไปตามพี่แกงส้ม"
"นี่ขนาดมันไล่ อย่างกับหมูกับหมาขนาดนั้น เฟรมยังจะไปตามมันอีกหรอ!!?" ฮัทบีบแขนเฟรมแน่น
"นั่นมันก็เรื่องของเฟรม!!"
"ทำไมล่ะเฟรม ทำไมเฟรมไม่หันมามองพี่บ้าง..." ฮัทพูดน้ำเสียงนุ่มนวล
"ก็เพราะเฟรมไม่ได้รักพี่น่ะสิ! เฟรมรักพี่แกงส้ม และไม่มีทางเปลี่ยนใจไปรักใครด้วย!!!"
"งั้นหรอ~" ฮัทพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะคลายมือออกจากแขนเลื่อนไปยังแก้มขาวใส ก่อนจะค่อยๆโน้มคอแล้วประกบริมฝีปากอมชมพูของเธอ เฟรมพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็พ่ายกับรอยจูบร้อนแรงนั่น ลมหายใจร้อนระอุไปทั่วกายของเขาและเธอ ฮัทคลายจูบอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะค่อยๆเลื่อนริมฝีปากอุ่นๆของเขาจากแก้มไปถึงหู แล้วกระซิบอย่างแผ่วเบา......
"คอยดูนะ พี่จะทำให้เฟรมตัดใจจากไอ้แกงให้ได้!" ฮัทพูดจบแล้วบรรจงจูบไปที่แก้มใสๆ แล้วเดินจากไปปล่อยให้เฟรมยืนตัวแข็งเป็นหินอยู่ตรงนั้น......จูบนั่น~รอยยิ้มที่แสนน่ากลัวนั้น ฉันไม่เคยเห็นจากพี่ฮัทมาก่อน เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่นะ
WRITER: ตอนนี้ไรต์กลับมา(อย่างปลอดภัย)แล้วนะคะ เพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี่เองค่ะ พอรู้ข่าวว่าวันอาทิตย์พี่ฮั่นออกก็เสียใจมากกกกT^T แต่พี่ฮั่นก็ออกอย่างสมศักดิ์ศรีเพราะคอนสนุกสุดๆ เป็นกำลังใจให้HFCทุกคนค่ะ ยังไงก็แสดงความยินดีกับโดมเรม่อน กับ คุณชายแกงส้ม ว่าที่เดอะสตาร์8 ไปภูเก็ตมาอึ้งกับป้ายโดมมาก มีทุกทีจริงๆเรียกว่าเชียร์กันสุดๆเลยทีเดียว FCพี่แกงส้ม กับพี่โดมก็อย่าลืมโหวต อีกไม่กี่วันก็จะได้รู้แล้วว่าเดอะสตาร์คนที่8จะเป็นใคร?
เฟรมจะตัดใจจากแกงส้มได้หรือไม่ แล้วสมายล์จะทำอย่างไรกับรักครั้งแรกของเธอ อย่าลืมติดตามกันนะค่ะ^__^
ความคิดเห็น